Πλακέτες υπολογιστών, παλιά φλόγιστρα, τρυπάνια χειρός και πλήθος άλλων ξεχωριστών αντικειμένων αποκτούν μια νέα ζωή θέλοντας να φωτίσουν τις σκοτεινές γωνιές του σπιτιού μας, αλλά και να αποτελέσουν μια μοναδική εικαστική πρόταση. Αυτή θα λέγαμε πως είναι η βασική ιδέα του Βig Ιdea Lamps, ενός νέου χώρου που άνοιξε πριν λίγους μήνες στην οδό Κωνσταντινουπόλεως στο Γκάζι, διαθέτοντας μοναδικά κομμάτια που λειτουργούν ως φωτιστικά.
«Το σκεπτικό μου είναι ένα αντικείμενο που είχε μια άλλη χρήση, να αποκτήσει μια άλλη ζωή ως φωτιστικό», μου λέει ο Χρήστος Ψυχογιός, ο άνθρωπος πίσω από αυτό το ξεχωριστό εγχείρημα. «Είναι το σκεπτικό της “νέας ζωής”. Ένα παλιό αντικείμενο να βρεθεί σε έναν άλλον χώρο με άλλον, όμως, σκοπό. Κάθε κομμάτι έχει έναν μοναδικό χαρακτήρα».
Χρήστος Ψυχογιός
Αν και τα τελευταία χρόνια γνωρίζουμε τον Χρήστο ως επιχειρηματία κι ως ιδιοκτήτη του (γνωστού) Big Bar, ενός μαγαζιού που έχει γράψει τη δική του ιστορία στη ΛΟΑΤΚΙ+ διασκέδαση της Αθήνας, είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε για αυτήν του την καλλιτεχνική δραστηριότητα. Είναι ο ίδιος, άλλωστε, που δημιουργεί τις πρωτότυπες αυτές λάμπες. «Επιχειρηματικά στον χώρο μπήκα το 2004 με το Big Bar, που έχει μια διάρκεια ήδη 21 χρόνια, ενώ όλα αυτά τα χρόνια είμαι ένα περήφανο και ενεργό μέλος της κοινότητας», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Από εκεί και πέρα πάντα είχα ανησυχίες και μου άρεσε να κάνω κατασκευές με τα χέρια μου, είτε διακοσμήσεις στο μαγαζί ή σε φίλους. Γενικά, να πιάνω πραγματάκια και να τους δίνω έναν καινούριο χαρακτήρα. Και τον Γενάρη του 2025 αποφάσισα να κάνω αυτό το πράγμα. Έτσι δειλά δειλά ξεκίνησα με κάτι πλακέτες από υπολογιστές, μία πλαστική κούκλα, κάτι χέρια που βρήκα από τα σκουπίδια και βρήκα έναν χώρο για να τον κάνω εργαστήριο».
Ο Χρήστος για χρόνια απασχολούταν κι ως curator σε καλλιτέχνες ενώ ταξιδεύει αρκετά για να επισκεφθεί γκαλερί και χώρους τέχνης. «Με αυτή την ορμή και επειδή ήθελα να μπω στον χώρο με τη δημιουργικότητα και αυτό που είχα, πάντρεψα τις δύο καταστάσεις, τις εμπειρίες μου από την τέχνη και από την καθοδήγηση καλλιτεχνών. Από το 2012 μέχρι το 2020 κάναμε και κάποιες εκθέσεις στο Big Bar, στον πίσω χώρο που λεγόταν Big Art Space, ο οποίος μετά την πανδημία και λόγω της αλλαγής χώρου το σταματήσαμε. Πάντρεψα, λοιπόν, δύο πράγματα. Την εμπειρία μου, με τη χειρωνακτική μου δυνατότητα».
Τι είναι αυτό, ωστόσο, που θα συναντήσεις όταν επισκεφθείς τον χώρο του Βig Ιdea Lamps; «Φωτιστικά, διαφορετικά φτιαγμένα», μου απαντά αμέσως ο Χρήστος. «Πράγματα που είχαν άλλη χρήση και τώρα έχουν μια άλλη. Π.χ. ένα τρυπάνι χειρός του ’80 που έχει γίνει επιτραπέζιο φωτιστικό. Ένα παλιό φλόγιστρο. Θα βρεις μια κούκλα από βιτρίνα να φωτίζει. Θα βρεις πλακέτες υπολογιστών ή μοτεράκια από υπολογιστές που έχουν γίνει κι αυτά επιτραπέζια φωτιστικά». Ο Χρήστος μου αναφέρει, επίσης, πως κάθε κομμάτι έχει μοναδικό χαρακτήρα. «Μπορεί σε κάποια η βασική ιδέα να είναι ίδια, κανένα ωστόσο έργο δεν θα είναι παρόμοιο με κάποιο άλλο. Πάντα θα υπάρχουν διαφορές».
Αυτό του το σχόλιο με κάνει να αναρωτιέμαι για το πώς προκύπτει κάθε έργο/φωτιστικό. Ποια είναι η έμπνευση πίσω από το καθένα;«Όταν βγαίνω να βρω αντικείμενα, δεν ψάχνω να βρω κάτι που θα το κάνω φωτιστικό», μου εξηγεί. «Δεν έχω στο μυαλό μου μια αρχική ιδέα και λέω “θα πάω να το πάρω και να το κάνω φωτιστικό”. Λειτουργώ ανάποδα. Βγαίνω στους χώρους, σε παλιές αποθήκες, αντικερί ή σε διάφορα charity shops στο εξωτερικό. Θα βρω κάτι και εκείνη τη στιγμή θα μου έρθει η έμπνευση. Το αντικείμενο μού δημιουργεί την ιδέα. Αυτό με οδηγεί… και μέσα από την επεξεργασία του φτάνω στο τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα».
Και ίσως εδώ να κρύβεται και η μοναδικότητα του καλλιτεχνικού αυτού εγχειρήματος του Χρήστου, αφού δεν μιλάμε απλώς για μια αναπαλαίωση παλιών φωτιστικών, αλλά για μια καλλιτεχνική ανακύκλωση / μεταποίηση προϊόντων που ουδεμία σχέση είχαν (αρχικά) με το φως. «Για αυτό και προσέχω πολύ το ζήτημα της ασφάλειας», προσθέτει. «Τα υλικά, τις λάμπες και τα καλώδια που μπορώ να χρησιμοποιήσω, ώστε το κάθε φωτιστικό να λειτουργεί σωστά και με ασφάλεια. Από την άλλη, ένα αντικείμενο μπορεί να έχει άπειρους τρόπους κατασκευής. Εγώ κάνω τη δική μου καλλιτεχνική πρόταση (π.χ. ως προς το τι λαμπτήρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί). Κάτι που φυσικά μπορεί να αλλάξει».
Μοιραία, η κουβέντα μας πηγαίνει και στο κόστος που μπορεί να έχει κάθε τέτοιο φωτιστικό. «Όταν φτιάχνεις κάτι που έχει μια μοναδικότητα, το πρόβλημα είναι πάντα η κοστολόγησή του», μου εξηγεί ο Χρήστος όταν τον ρωτώ για τις τιμές πώλησης και συνεχίζει: «Οι τιμές ξεκινούν από τα 45 ευρώ με το ακριβότερο έργο να φτάνει τα 145. Οι τιμές αυτές καθορίζονται κυρίως από τα υλικά που μπαίνουν πάνω σε κάθε αντικείμενο και από τον χρόνο εργασίας που απαιτείται για να γίνει. Επίσης, στην τιμή αυτήν συγκαταλέγεται και ο λαμπτήρας, κάτι που δεν γίνεται συνήθως όταν αγοράζεις ένα φωτιστικό. Επίσης, να πω πως υπάρχει και ένα back service, αν χρειαστεί. Πολλές φορές, πάντως, ο κόσμος που επισκέπτεται το showroom πιστεύει ότι τα κομμάτια αυτά που βλέπει θα είναι ακριβά. Ωστόσο, δεν φτιάχνω τα έργα αυτά για να τα βλέπω, αλλά για να βρει το καθένα το δικό του σπίτι. Αυτό είναι περισσότερο το κίνητρό μου. Το κάνω περισσότερο ως καλλιτεχνική έκφραση, ως χόμπι, οπότε με νοιάζει οι τιμές να είναι προσβάσιμες, ώστε να μπορούν να βγαίνουν και τα έξοδα».
Ο χώρος του Βig Ιdea Lamps φιλοξενείται στην οδό στην Κωνσταντινουπόλεως (66) κοντά στον Κεραμεικό, χωρίς να έχει, όμως, συγκεκριμένο ωράριο εργασίας. «Ο χώρος μου είναι σαν εργαστήριο και showroom και λειτουργεί κυρίως με ραντεβού. Βρίσκομαι κάποιες ώρες εκεί όταν έχω να κάνω τις κατασκευές, αλλά επειδή ψάχνω συνέχεια καινούρια υλικά, το ιδανικό είναι κάποιο άτομο να κλείσει ένα ραντεβού. Επίσης, είναι σημαντικό να βλέπεις τα φωτιστικά από κοντά για να καταλαβαίνεις το μέγεθός τους αλλά και τη δυναμική τους σε σχέση με το φως που βγάζουν», μου σχολιάζει ο Χρήστος επισημαίνοντάς μου, παράλληλα, ότι όλο αυτό δεν το αισθάνεται ως εργασία αλλά «περισσότερο ως μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία». «Το να ασχολείσαι με κάτι που το κάνεις με χαρά και όχι καταναγκαστικά είναι ψυχοθεραπευτικό. Την ώρα που κάνω τις κατασκευές δεν έχω κάποιες έγνοιες. Λόγω της δύσκολης κοινωνικής κατάστασης που συχνά βιώνουμε, αυτή η ενασχόληση πολύ σημαντική για μένα. Είναι ένας ψυχοθεραπευτικός παράγοντας που με βοηθά να μείνω συγκεντρωμένος εκεί. Στόχος μου με αυτό δεν είναι ο βιοπορισμός. Τώρα πώς θα προχωρήσει όλο αυτό δεν το ξέρω».
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας τον ρωτώ (βάσει και της εμπειρίας του από το Big Bar) για το πόσο δύσκολο είναι για ένα ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στην χώρα μας. «Όταν άνοιξα το μαγαζί (Big Bar), το 2004, αντιμετώπισα πολλά προβλήματα. Από τη γειτονιά, με καταγγελίες κλπ. Ενώ ήταν έντονα και μεγάλα τα προβλήματα, ήμουν αρκετά θαρραλέος και νέος για να τα αντιμετωπίσω. Και τα ξεπέρασα. Σήμερα, η κατάσταση έχει κάπως εξομαλυνθεί, χάρη κυρίως στις δράσεις της κοινότητας», μου απαντά.
Big Idea Lambs: Κωνσταντινουπόλεως 66, Γκάζι
