Θυμό, οργή και θλίψη είναι κάποια από τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται όταν ακούς για την κοπέλα στη Γαλλία, η οποία βιάστηκε από 20 διαφορετικούς πυροσβέστες σε διάστημα 2 χρονών. Το χειρότερο της υπόθεσης αυτής, όμως, είναι ότι, όταν αυτή η κοπέλα μίλησε, η κοινωνία αποφάσισε η εξέταση της υπόθεσης της να διαρκέσει σχεδόν 10 χρόνια, και, όταν ολοκληρώθηκε, κανένας από τους υπαίτιους να μην κατηγορηθεί για βιασμό.
Προσοχή!
Η αφήγηση περιλαμβάνει
περιγραφές βιασμού και απόπειρας αυτοκτονίας
Η ιστορία της ξεκινά αρκετά άσχημα. To 2008, ενώ η Julie (όνομα που δόθηκε στην κοπέλα για να αποκρυφθεί η πραγματική της ταυτότητα) υπέφερε από μια σοβαρή κρίση άγχους, τρεις πυροσβέστες κατέφθασαν σπίτι της με σκοπό να τη βοηθήσουν. Η ίδια τότε ήταν μόλις 13 χρονών. Μετά από αυτήν την επίσκεψη ο Pierre, ένας από τους τρεις πυροσβέστες, που επισκέφτηκε το σπίτι της εκείνο το βράδυ, βρήκε τον αριθμό του κινητού της από τα ιατρικά αρχεία του πυροσβεστικού σταθμού της Bourg-la-Reine, και αφού τη βομβάρδισε με “στοργικά μηνύματα” την αποπλάνησε, και της ζήτησε να γδυθεί μπροστά στην κάμερα. Όταν η Julie υπέκυψε, ο Pierre έδωσε τον αριθμό της σε έναν ακόμα πυροσβέστη, που απαίτησε το ίδιο πράγμα από αυτήν.
Σε δήλωση της, που έγινε σε ένα περιοδικό, η Julie αναφέρει ότι εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε πλήρη παράλυση και φόβο, ενώ οι τρεις αυτοί πυροσβέστες, παραδέχτηκαν ότι αργότερα έκαναν σεξ μαζί της, αλλά αυτό ήταν πάντα στα πλαίσια της συναίνεσης. Αδιανόητο, βέβαια, είναι το γεγονός, να δεχτεί η καθεμία μας, ότι στα 13 του ένα κορίτσι μπορεί να δώσει συγκατάθεση για μια σεξουαλική πράξη.
Επί δυο χρόνια, η Julie δεχόταν σεξουαλικές επιθέσεις, με αποτέλεσμα η ψυχολογική και σωματική της υγεία να αρχίσουν να χειροτερεύουν, γεγονός που προκάλεσε περισσότερες κρίσεις άγχους, που αργότερα της προκάλεσαν φόβο, στο να βγαίνει από το σπίτι της, αλλά και στο να της χορηγηθεί αντιαγχολυτική θεραπεία. Εκείνη την περίοδο οι πυροσβέστες επισκέφτηκαν το σπίτι της συνολικά 130 φορές.
Η μητέρα της είπε στους ερευνητές, ότι ποτέ δε φανταζόταν ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, καθώς είχαν δει ποσό ευάλωτο ήταν το παιδί της, η ίδια κιόλας τους είχε φτιάξει μέχρι και κέικ, γιατί ήθελε να τους ευχαριστήσει, που πρόσεχαν τόσο πολύ την κόρη της. Τον Ιανουάριο του 2009, ο Pierre εμφανίστηκε στο σπίτι της οικογένειας, προκειμένου να ελέγξει την υγειά του κοριτσιού, όταν η μητέρα της έβγαλε τον σκύλο βόλτα, καθώς ένιωθε ότι δε διέτρεχε κανέναν κίνδυνο η κόρη της. Ο Pierre τη βίασε, και όταν αργότερα, την ίδια χρόνια ο Pierre, φορώντας την στολή του, πήγε την 14χρονη τότε Julie στο διαμέρισμα του την βίασε ξανά, αυτήν την φορά με την παρέα 2 ακόμη συναδέλφων του. Στη μαρτυρία της η Julie αναφέρει ότι εκείνη τη μέρα αυτοί οι άνδρες τη βίασαν ομαδικά, ενώ παράλληλα έβλεπαν πορνογραφικού περιεχομένου ταινίες.
Το 2010, όταν η Julie διέκοψε τη φαρμακευτική αγωγή της, στα πλαίσια της επανεξέτασης διαπίστωσε ότι είχε βιαστεί και αποκάλυψε στη μητέρα της όλα όσα είχε βιώσει. Χρειάστηκαν έξι μήνες μετά την καταγγελία που έγινε στην αστυνομία, ώστε οι 3 άνδρες που είχαν κατηγορηθεί για τον βιασμό του κοριτσιού να τεθούν υπό παρακολούθηση, ενώ καμία πράξη και κύρωση δεν επιβλήθηκε στους υπολοίπους 17 θύτες.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι άντρες αυτοί ήταν εν ώρα υπηρεσίας, όταν διεπράξαν τα κακουργήματα αυτά. Ο νομός της Γαλλίας, σε αυτές τις περιπτώσεις, αναφέρει ότι το να κάνει σεξ κάποιος εν ώρα υπηρεσίας με ένα άτομο κάτω των 18 θεωρείται αδίκημα. Το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση έγκειται αλλού. Σύμφωνα με τον νόμο, για να επιβάλλει κανείς κατηγορία για βιασμό, θα πρέπει να αποδείξει ότι είχε αναγκαστεί, ή ότι του έχει επιβληθεί ο δράστης μέσω της βίας. Διαφορετικά, ο κατηγορούμενος μπορεί να κατηγορηθεί μόνο για παραβίαση σεξουαλικής φύσεως. Η μέγιστη ποινή σε αυτήν την περίπτωση είναι επτά χρόνια, σε σύγκριση με 20 για βιασμό.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε εδώ, ότι η Γαλλία παρουσιάζει μεγάλη έλλειψη στη νομοθεσία περί σεξουαλικών κακοποιήσεων ανήλικων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που παιδιά βιάστηκαν από ενήλικες, και καθώς δεν μπορούσαν να αποδείξουν, ότι αυτή η πράξη έγινε χωρίς συναίνεση, οι άντρες αυτοί έλαβαν μόνο την κατηγορία του αδικήματος, που προβλέπει έναν χρόνο μόνο φυλάκισης. Ύστερα, από αρκετές έρευνες και ανακρίσεις, οι δυο άντρες που συμμετείχαν στον ομαδικό βιασμό της Julie, παραδέχτηκαν ότι το έκαναν εν ώρα υπηρεσίας, ενώ άλλος ένας παραδέχτηκε ότι προέβη σε σεξουαλική πράξη στις τουαλέτες του νοσοκομείου, στο οποίο είχε εισαχθεί για ιατρικούς λογούς, αλλά τόνισε ότι εκείνη δεν προέβαλε καμία αντίσταση κατά τη διάρκεια της πράξης.
Τον Μάρτιο του 2011 ένας δικαστής ανέλαβε την υπόθεση, σχετικά με τους τρεις άντρες που κατηγορούνται για ομαδικό βιασμό. Η ερευνά της υπόθεσης διήρκησε 8 χρόνια, και τον Ιουνίου του 2019, ο δικαστής αποφάσισε ότι το σωστό θα ήταν να αρθεί η κατηγόρια για βιασμό, και στη θέση αυτής να κατηγορηθούν για “συναινετικό διεισδυτικό σεξ με ανήλικο κάτω των 15 ετών”. Ενώ παράλληλα, στην αρχή της ερευνάς τέσσερις ακόμη πυροσβέστες παραδέχτηκαν ότι ήταν παρόντες, σε έναν από τους βιασμούς, και δεν έκαναν τίποτα για να τον σταματήσουν, αυτοί οι τέσσερεις άντρες κατηγορήθηκαν, αρχικά, για αποτυχία προστασίας όσον αφορά τα καθήκοντα τους, αλλά αργότερα αυτές ο κατηγορίες αποσύρθηκαν.
Όταν ανακοινωθήκαν τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας αυτής ερευνάς, η Julie αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, και η οικογένεια της απέρριψε την απόφαση του δικαστή και μετέφερε την υπόθεση στο εφετείο των Βερσαλλιών. Η έφεση, όμως, τον περασμένο Νοέμβριο απορρίφθηκε, καθώς το δικαστήριο θεώρησε, ότι η Julie είχε συναινέσει στις σεξουαλικές αυτές πράξεις.
Γαλλίδες φεμινίστριες κάνουν λόγο για μισογυνισμό στο χώρο του δικαστηρίου, καθώς κάθε μαρτυρία της Julie θεωρείται από δικαστές και ψυχίατρους, ως ψευδής και ότι πρόκειται για μια μαρτυρία, που πηγάζει από την ντροπή της ίδιας, και γι’ αυτό την αποκαλεί βιασμό. Είναι γνωστό φαινόμενο, ο μισογυνισμός στις δικαστικές αίθουσες, όχι μόνο στην Γαλλία, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου, καθώς οι δικαστές αθωώνουν τους θύτες, είτε γιατί το θύμα φόραγε κόκκινο εσώρουχο με δαντέλα (Περού), είτε γιατί το θύμα είχε πιει αλκοόλ, και ήταν μαζί με άντρες δίνοντας τους το δικαίωμα (Ελλάδα), είτε γιατί φόραγε άσεμνα ρούχα (Ιρλανδία). Ο βιασμός δεν είναι σεξουαλική κακοποίηση, δεν είναι παρενόχληση. Δεν πρέπει να κάνουμε αυτήν τη λέξη censored, γιατί έχει μεγάλη βαρύτητα, δεν πρέπει να κατηγορούμε το θύμα, το ανήλικο κορίτσι. Θα πρέπει να έχουμε μάθει, εν έτη 2021, ότι για τον βιασμό φταίει μόνο ο θύτης και όταν ένα ανήλικο παιδί βιάζεται, δεν μπορεί να έχει σε καμία περίπτωση συναινέσει σε κάτι τέτοιο.
Σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και συγκεκριμένα του Αρ.1 αυτής, ως παιδί ορίζεται «Κάθε ανθρώπινο ον, μικρότερο των δεκαοκτώ ετών’’. Οπότε, πώς μπορούμε να πούμε ότι αυτό το 13χρονο κορίτσι, και κάθε 13χρονο κορίτσι, συναίνεσέ σε κάτι τέτοιο; Πώς μπορούμε έπειτα να το κατηγορήσουμε ότι λέει ψέματα; Πού είναι η δικαιοσύνη; Υπήρξαν 20 άντρες που ασέλγησαν πάνω σε αυτό το παιδί, και η κατηγορία που μέχρι τώρα τους έχει απαγγελθεί, μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο απάνθρωπη.
Αυτήν την Τετάρτη το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας θα ολοκληρώσει την υπόθεση της Julie και θα ανακοινωθεί η τελική κατηγορία, και ποινή των αντρών αυτών. Ήρθε η ώρα, η Γαλλία να φροντίσει να δημιουργήσει ένα νομικό πλαίσιο, που να προστατεύει τα παιδιά. Ήρθε η ώρα, η δικαιοσύνη να προστατεύσει τα θύματα, και η κοινωνία να λάβει δράση.
Γράφει η Παναγιώτα Μπούκα
ΠΗΓΕΣ:
