Τρεις σειρές του Netflix που τάραξαν την πατριαρχία (και τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο)

Τα λόγια του κύριου Μπογάνου για τον «κακό» στις σειρές του Netflix μου θύμισαν τρεις σειρές που αγάπησα πολύ επειδή ξανά αφηγήθηκαν έμφυλες ιστορίες από την πλευρά του καταπιεζόμενου και όχι του καταπιεστή που σε όλες τις περιπτώσεις (τι να κάνουμε αυτή είναι η αλήθεια) είναι λευκός cis straight άνδρας.

Μάλλον κάποιες σειρές του Netflix επειδή ταράζουν το αφήγημα της λευκής cisετεροκανονικότητας αναστατώνουν τους εκπροσώπους της. Η δήλωση του κ. Μπογδάνου έχει τρομακτικό ενδιαφέρον και στέκομαι στην λέξη «τρομακτικό» γιατί προσδιόρισε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τον φόβο μιας μερίδας προνομιούχων λευκών cis straight ανδρών μήπως και ανατραπεί η Πατριαρχία και μετά δεν ξέρουν τι να κάνουν. Δεν αξίζουν άλλες λέξεις για το σεξιστικό ρατσιστικό περιστατικό. Θυμήθηκα λοιπόν που λες το “Pose”, το “Tales of the city”και το “Hollywood”.

Είναι τρεις σειρές έμπνευσης και ενδυνάμωσης για τα λοατκι+ άτομα οι οποίες παίρνουν μια ξεκάθαρη θέση γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί ιστορικά η πατριαρχία. Το POSE είναι ένα μυθοπλαστικό ιστορικό ντοκουμέντο για την trans κοινότητα, την πανδημία του Aids και την αδιαφορία της πατριαρχίας προς κάθε τι αποκλίνον από την ετεροκανονικότητα. Όσο για το Hollywood και για ποιον λόγο είναι τρομακτική σειρά για τον εν λόγω προαναφερθέντα κύριο ε θα σας πω ευθύς αμέσως. Ένας γκέιάντρας άνω των 60 ετών κάνει coming out, μια γυναίκα και ένας άντρας άνω των 60 ζουν τον απόλυτο έρωτα, ένας μη-λευκός γκέι άντρας γράφει σενάρια για το Hollywood, μια μη-λευκή γυναίκα γίνεται πρωταγωνίστρια στο Hollywood, ένας φτωχός λευκός άνδρας είναι εργάτης του sex και μια λευκή ευκατάστατη γυναίκα απολαμβάνει το sex από έναν εργάτη του sex. Δηλαδή εδώ μιλάμε για τέρατα. Μη λευκοί ανελίσσονται στην ιεραρχία της κοινωνίας, άτομα άνω των 60 ετών ερωτεύονται και ονειρεύονται και η σεξουαλική απόλαυση είναι απενοχοποιημένη και όταν παρέχεται ως υπηρεσία είναι κερδοφόρα δουλειά.

Τέλος, το Tales of the city (2019) παρουσιάζει άτομα από το φάσμα της lgbtq+ κοινότητας με άκρως ανθρώπινο, τρυφερό και συνάμα ακτιβιστικό τρόπο. Θυμάμαι μια cis φίλη στα 35 κι αυτή τότε μου χε πει «μα κοίτα τι δείχνει έναν trans άντρα που τα έχει με μια cis γυναίκα και συνειδητοποιεί ότι μάλλον του αρέσουν οι άντρες. Μα γίνονται αυτά;» Την ίδια στιγμή εκείνη η φίλη συνδιαλεγόταν με το αν είναι λεσβία, bi ή straight σε ότι αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό της. Έχει πλάκα η ζωή τελικά. Θέλω να πω ότι αυτή η σειρά όπως και η προαναφερθείσες έμαθαν σε αρκετούς από μας να βγούμε λίγο από το καβούκι μας και να ξεβολευτούμε από τα cis προνόμια μας και να ανοίξουμε την οπτική μας γύρω από την ρευστότητα του φύλου.