Τρεις σειρές του Netflix που τάραξαν την πατριαρχία (και τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο)

Τα λόγια του κύριου Μπογάνου για τον «κακό» στις σειρές του Netflix μου θύμισαντρεις σειρές που αγάπησα πολύ επειδή ξανά αφηγήθηκαν έμφυλες ιστορίες από την πλευρά του καταπιεζόμενου και όχι του καταπιεστή που σε όλες τις περιπτώσεις (τι να κάνουμε αυτή είναι η αλήθεια) είναι λευκός cisstraight άνδρας.

Μάλλον κάποιες σειρές του Netflixεπειδή ταράζουν το αφήγημα της λευκής cisετεροκανονικότητας αναστατώνουν τους εκπροσώπους της. Η δήλωση του κ. Μπογδάνου έχει τρομακτικόενδιαφέρον και στέκομαι στην λέξη «τρομακτικό» γιατίπροσδιόρισε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τον φόβο μιας μερίδας προνομιούχων λευκών cisstraight ανδρών μήπωςκαι ανατραπεί η Πατριαρχία και μετά δεν ξέρουν τι να κάνουν. Δεν αξίζουν άλλες λέξεις για το σεξιστικό ρατσιστικό περιστατικό. Θυμήθηκα λοιπόν που λες το Pose, το Talesofthecityκαι το Hollywood.

Είναι τρεις σειρέςέμπνευσης και ενδυνάμωσης για τα λοατκι+ άτομα οι οποίες παίρνουν μια ξεκάθαρη θέση γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί ιστορικά η πατριαρχία. Το POSE είναι ένα μυθοπλαστικό ιστορικό ντοκουμέντο για την trans κοινότητα, την πανδημία του Aids και την αδιαφορία της πατριαρχίας προς κάθε τι αποκλίνον από την ετεροκανονικότητα.  Όσο για το Hollywood καιγια ποιον λόγο είναι τρομακτική σειρά για τον εν λόγω προαναφερθέντα κύριοε θα σας πω ευθύς αμέσως.Έναςγκέιάντρας άνω των 60 ετών κάνει comingout, μια γυναίκα και ένας άντρας άνω των 60 ζουν τον απόλυτο έρωτα, ένας μη-λευκόςγκέι άντρας γράφει σενάρια για το  Hollywood, μια μη-λευκή γυναίκα γίνεται πρωταγωνίστρια στο Hollywood, ένας φτωχός λευκός άνδρας είναι εργάτης του sex και μια λευκή ευκατάστατηγυναίκα απολαμβάνει το sex από έναν εργάτη του sex.Δηλαδή εδώ μιλάμε για τέρατα. Μη λευκοί ανελίσσονται στην ιεραρχία της κοινωνίας, άτομα άνω των 60 ετών ερωτεύονται και ονειρεύονται και η σεξουαλική απόλαυση είναι απενοχοποιημένη και όταν παρέχεται ως υπηρεσία είναι κερδοφόρα δουλειά.

Τέλος, το Talesofthecity (2019) παρουσιάζει άτομα από το φάσμα της lgbtq+ κοινότητας  με άκρως ανθρώπινο, τρυφερό και συνάμα ακτιβιστικό τρόπο. Θυμάμαι μια cis φίλη στα 35 κι αυτή τότε μου χε πει «μα κοίτα τι δείχνει έναν trans άντρα που τα έχει με μια cis γυναίκα και συνειδητοποιεί ότι μάλλον του αρέσουν  οι άντρες. Μα γίνονται αυτά;» Την ίδια στιγμή εκείνη η φίλη συνδιαλεγόταν με το αν είναι λεσβία, biή straight σε ότι αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό της. Έχει πλάκα η ζωή τελικά. Θέλω να πω ότι αυτή η σειρά όπως και η προαναφερθείσες έμαθαν σε αρκετούς από μας να βγούμε λίγο από το καβούκι μας και να ξεβολευτούμε από τα cis προνόμια μας και να ανοίξουμε την οπτική μας γύρω από την ρευστότητα του φύλου.

Συγγνώμη Κωνσταντίνε αλλά το Netflix μου έκανε καλό. Ελπίζω να μην γκρεμίσε τον κόσμο σου.

Γιάννης Παυλόπουλος

Γιάννης Παυλόπουλος

Στο μεταπτυχιακό (Επικοινωνία και ΜΜΕ στο ΕΚΠΑ) αντί να κάνω διπλωματική για τον Αλμοδόβαρ έκανα για το Ζεϊμπέκικο. Στη δραματική σχολή («δήλος» - Δήμητρα Χατούπη) αντί να παίξω την Πατρόνα έπαιζα τον Καπετάνιο. Γράφω μπας και θυμηθώ κάτι από το ταμπεραμέντο της παιδικής ηλικίας, εκείνου του αγοριού που φόραγε τα τακούνια της μαμάς και έπαιζε με τη barbie και τη bibibo. Αγαπημένη μου φράση: «Ο καθωσπρεπισμός και οι νοικοκυραίοι μου μαύρισαν την ψυχή. Ευχαριστώ, δε θα πάρω.»




Δες και αυτό!