“Αγαπητοί Στρέιτ Νταήδες, έχετε δίκιο. Δεν έχουμε τις ίδιες αξίες. Εσείς σκοτώνετε ό,τι είναι διαφορετικό. Εγώ το προστατεύω.”
Έτσι απευθύνεται η Denice Frohman στο ποίημα της “Dear Straight People” σε όσους αρνούνται να δεχτούν την αγάπη της για μια κοπέλα, σε όσους “νιώθουν άβολα”, σε όσους χρησιμοποιούν τον Θεό για να δικαιολογήσουν τη δική τους ομοφοβία. Το ποίημα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στον ετήσιο διαγωνισμό Women of the World Poetry Slam το 2013 και παραμένει ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή δείγματα slam ποίησης και ιδιαίτερα ποίησης που απευθύνεται σε νέους της LGBT κοινότητας.
Το slam poetry αποτελεί ιδιαίτερη μορφή ποίησης που προέκυψε από διαγωνισμούς στην Αμερική της δεκαετίας του ’80, στους οποίους τα ποιήματα ερμηνεύονται από τους ίδιους τους δημιουργούς τους και διακρίνονται από το κοινό, πολλές φορές μόνο από το χειροκρότημα. Οι διαγωνισμοί αυτοί συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με τους ποιητές/performes να γίνονται όλο και περισσότεροι και την τέχνη αυτή να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής.
Η φύση και δομή της slam ποίησης, η ίδια η νοοτροπία των Αμερικανών καθώς και το νεαρό της ηλικίας των περισσότερων ποιητών προσφέρει ένα θέαμα πρώτα απ’ όλα αληθινό, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει με καλλιτεχνικό τρόπο εμπειρίες ατόμων που ίσως να μην καταλαβαίνουμε πάντα. Μέσω της ποίησης, οι δημιουργοί καταφέρνουν να γίνουν εκπρόσωποι των ομοίων τους, καταφέρνουν να περάσουν το δικό τους μήνυμα, να φωνάξουν και να ακουστούν.
Ο Ethan Smith, ένας τρανς άνδρας, στέλνει ένα γράμμα στην Emily, το “κορίτσι που ήταν κάποτε”, το Jamie Mortara, ένα non-binary άτομο με διπολική διαταραχή αποκαλύπτει “πράγματα που πρέπει να ξέρουμε προτού βγούμε ραντεβού”. O Jared Paul, μεγαλωμένος σε μια αυστηρή χριστιανική οικογένεια, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον πατέρα του, που επιμένει ότι “τα αγόρια δεν φιλιούνται”.
Το εντυπωσιακό με τη slam ποίηση είναι ότι έχει καταφέρει να αγκαλιάσει “καταπιεσμένες” κοινωνικές ομάδες και να τους δώσει φωνή, να τους δώσει κοινό, το οποίο κατανοεί και υποστηρίζει. Οι slam ποιητές είναι γυναίκες, Αφροαμερικανοί, Λατίνοι, Ασιάτες, άτομα με ψυχικές διαταραχές, άτομα με διατροφικές διαταραχές, LGBT, οπότε τα slam ποιήματα μιλούν για σεξισμό, ρατσισμό, κατάθλιψη και άλλες ψυχικές ασθένειες, body shaming, ομοφοβία και τρανσφοβία.
https://youtu.be/_VuTPvba7HA
Το slam poetry χαρακτηρίζεται από και πρεσβεύει την ελευθερία, ακόμα και στην ίδια τη δομή των ποιημάτων, τα οποία μπορεί να μην έχουν ομοιοκαταληξία ή μέτρο, μπορεί να μην θυμίζουν σε τίποτα ό,τι θεωρείται παραδοσιακά “ποίηση”. Όσοι γράφουν και ερμηνεύουν αφήνουν ελεύθερο τον εαυτό τους να εκφραστεί και να αποκαλυφθεί, χωρίς φόβο ή δισταγμό.
Ακούγοντας slam ποιήματα, ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί, περισσότερο ή λιγότερο. Συναισθήματα και εσωτερικές καταστάσεις που μπορεί ούτε οι ίδιοι να αντιλαμβανόμαστε, εκφράζονται με λέξεις, ενώ ακούγοντας τόσες πολλές και διαφορετικές ιστορίες, εμπειρίες, βιώματα, συνειδητοποιούμε ότι οτιδήποτε κι αν νιώθουμε, οτιδήποτε κι αν αισθανόμαστε, δεν είμαστε μόνοι.
Με όλο και περισσότερα queer άτομα να συμμετέχουν σε slam διαγωνισμούς, όπως και γενικότερα σε κάθε μορφή τέχνης, γίνεται σαφές ότι η μοναξιά και η αίσθηση ότι “κανείς δεν καταλαβαίνει”, συναισθήματα που χαρακτηρίζουν queer άτομα, ιδιαίτερα τα νεαρά σε ηλικία, μπορούν να αντιμετωπιστούν. Η Τέχνη βοηθάει σε αυτό.
του Κωνσταντίνου Καραΐσκου
