*** SPOILER ALERT για τη σειρά Bridgerton ***
To πρώτο σήριαλ που αποφάσισα να καταβροχθίσω χωρίς τύψεις το 2021 ήταν το πολυσυζητημένο Bridgerton. Όταν λέω πολυσυζητημένο εννοώ πολυσυζητημένο στο newsfeed μου το οποίο αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από σελίδες φεμινιστικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος. Όταν μια σειρά ή μια ταινία λοιπόν εμφανίζεται επανειλημμένως στο newsfeed μου είναι εύλογο να θεωρήσω ότι είναι αν όχι φεμινιστική, τουλάχιστον φεμινιστικής ή έστω γυναικείας οπτικής και άρα μπορώ να την παρακολουθήσω χαλαρώνοντας χωρίς να μου ανεβαίνει η πίεση σε κάθε δεύτερη σκηνή. Το μόνο άλλο που χρειαζόταν να ξέρω γι αυτή τη σειρά ήταν πως αποτελεί ένα ρομάντζο εποχής, δηλαδή θα έχει ίντριγκα, έρωτες και βικτωριανά κοστούμια τα οποίο ομολογώ είναι ικανή συνθήκη για να με κάνει να δω κυριολεκτικά οτιδήποτε -αλήθεια, ακόμα να γυριστεί μια zombie apocalypse ταινία όπου τα ζόμπι φορώντας κορσέδες και κρινολίνα θα περιφέρονται στα ερειπωμένα αρχοντικά καταβροχθίζοντας αριστοκράτες;
Προετοιμάστηκα, λοιπόν, να δω κάτι σε Gossip Girl μόνο με πραγματική βασίλισσα αντί για Queen B και στο πιο woke. Και δεν είναι ότι απογοητεύτηκα ως προς την αισθητική του πράγματος. Είχα όμως από την αρχή την ανησυχητική αίσθηση ότι παρακολουθώ έναν γυναικείο χαρακτήρα μιας άλλης εποχής, μιας εποχής πριν δεχτώ τον φεμινισμό ως Κύριο και Σωτήρα μου, μόνο που ερχόταν σε περιτύλιγμα Γυναικείου Δυνατού Χαρακτήρα. Η πρωταγωνίστρια για παράδειγμα ήθελε διακαώς να παντρευτεί έναν καλό γαμπρό και να κάνει παιδιά αλλά δεν ήταν καμία παραδοσιακιά γυναίκα, ήταν μια δυνατή, καθόλου παθητική ηρωίδα που εξασκούσε την αυτενέργειά της κάνοντας πράγματα να συμβούν αντί να τα περιμένει.
Όλα καλά μέχρι εδώ, τίποτα κακό με μία γυναίκα που έχει ως όνειρο τον γάμο και την οικογένεια, ακόμα και αν δολοπλοκεί ή πιέζει λίγο για να τα πετύχει και κάπως έτσι βρίσκεται μετά από κάποια ντράβαρα παντρεμένη με έναν δούκα υπεργκόμενο και μπράβο της. Έλα όμως που ο δούκας ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν μπορεί να της χαρίσει παιδιά. Οκ, αυτή κατάλαβε ότι υπάρχουν θέματα γονιμότητας, ο άλλος δεν το διασαφήνισε αλλά τελοσπάντων εκείνη το δέχτηκε και ο γάμος βασίστηκε στην παραδοχή ότι δε θα υπήρχαν απογόνοι. Στην πραγματικότητα αυτό που τον εμπόδιζε να γίνει πατέρας ήταν ένας όρκος που πήρε στο νεκροκρέβατο του πατέρα του για να τον εκδικηθεί σταματώντας έτσι το όνομα και τη γραμμή καταγωγής-το οποίο προσωπικά το βρίσκω μια χαρά legit λόγο, το να κάνεις πράγματα απλά out of spite για τους γονείς σου παραμένει άλλωστε ένα διαχρονικό κίνητρο που δίνει δουλειά σε χιλιάδες ψυχολόγους.
Η παρεξήγηση συνεχίστηκε εξαιτίας της έλλειψης σεξουαλικής παιδείας της πρωταγωνίστριας καθώς αυτή δεν καταλάβαινε γιατί εκείνος τραβιόταν στο τέλος κάθε ερωτικής περίπτυξης μέχρι που ψυλλιάστηκε τη φάση, ρώτησε μια υπηρέτρια πώς ακριβώς γίνονται τα παιδάκια και επιβεβαίωσε τις υποψίες της. Στην επόμενη σκηνή λοιπόν την βλέπουμε με ψυχρό, αποφασιστικό βλέμμα να καβαλάει τον καυτό Δούκα του οποίου η ηδονή γρήγορα μετατρέπεται σε ανησυχία και σοκ αφότου μάταια ψελλίζει «περίμενε» μπας και καταφέρει να τραβηχτεί, εκείνη όμως δεν τον αφήνει. Η σκηνή λήγει με εκείνη να ξεκαβαλάει έξαλλη σαν να είναι η ίδια το θύμα, κατηγορώντας τον ότι της είπε ψέματα και της στέρησε, αυτό που επιθυμούσε περισσότερο, τη μητρότητα, παρόλο που αυτό τέθηκε στο τραπέζι πριν τον γάμο και μάλιστα ως λόγος που προέβαλε ο Δούκας για να μην παντρευτούν καθώς δεν ήθελε να την αφήσει άτεκνη.
Φανταστείτε τώρα αν τα φύλα ήταν ανεστραμμένα. Αν ήταν η γυναίκα εκείνη που δεν ήθελε παιδιά και ήταν ο άντρας που τέλειωνε χωρίς προειδοποίηση μέσα της παρόλο που το γνώριζε, και το έκανε όχι από κάποιο ατύχημα αλλά επίτηδες για να την αφήσει έγκυο. Φανταστείτε επίσης αν ήταν ο άντρας εκείνος που προσπαθούσε να αποδείξει ότι η γυναίκα κάνει λάθος που δε θέλει παιδιά και προσπαθούσε να την πείσει να αλλάξει γνώμη, νιώθοντας κιόλας θιγμένος που του στερεί την ευκαιρία να γίνει πατέρας ακόμα και αν αυτή δεν του έδωσε ποτέ ελπίδες για το αντίθετο. Η σειρά όμως όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τον άντρα σαν θύμα αλλά συνεχίζει την ροή παρουσιάζοντας την Δούκισσα ως την ριγμένη που μάλιστα στο υπόλοιπο της σεζόν επιδίδεται σε μια προσπάθεια να θεραπεύσει τα παιδικά τραύματα του συζύγου της για να του αλλάξει γνώμη, κάτι που περιλαμβάνει την παραβίαση της προσωπικής αλληλογραφίας με τον πατέρα του.
Όλα αυτά είναι πάρα πολύ ενοχλητικά και βαθιά πατριαρχικά, αυτό που με εξοργίζει περισσότερο όμως είναι ότι είναι περιβεβλημένα με έναν μανδύα ψευτοφεμινισμού εξαιτίας του Δυνατού Γυναικείου Χαρακτήρα όπως και της γυναικείας οπτικής της σειράς. Για το πρόβλημα με τους Δυνατούς Γυναικείους Χαρακτήρες γενικά έχω μιλήσει αλλού, η συγκεκριμένη σειρά όμως αυτοπλασάρεται ως woke απλά και μόνο επειδή η πρωταγωνίστρια είναι αρκετά sassy και το cast αρκετά φυλετικά diverse. Στην πραγματικότητα όμως βλέπουμε, όπως και στο Witcher, άλλη μια γυναίκα που, ενώ αρχικά έκανε συνειδητά μια επιλογή που θα της στοίχιζε την μητρότητα για να πάρει αυτό που θέλει, πασχίζει στο υπόλοιπο της σειράς να γίνει μητέρα γιατί οι σεναριογράφοι δεν μπορούν να επινοήσουν καλύτερο plot device ή κίνητρο για τις γυναίκες άλλο από το «μητρικό ένστικτο». Και όχι μόνο η δυναμικότητα αποκρύπτει έναν κατά τ’ άλλα επίπεδο χαρακτήρα, αλλά μέρος της δυναμικότητας αυτής είναι να στερεί από έναν άντρα τη δική του αυτοδιάθεση στο σώμα και τις αναπαραγωγικές του ικανότητες λες και αυτό την κάνει απλώς κάπως πιο «πικάντικη» και διεκδικητική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η γυναίκα από πάνω στο σεξ ταυτίζεται με την δυναμικότητα του χαρακτήρα της και την θέση της στη σχέση, λες και ο μόνος τρόπος η γυναίκα να μην είναι παθητική είναι να γίνεται ενεργητική στο κρεβάτι υιοθετώντας (θεωρούμενα ως) αντρικά χαρακτηριστικά.
Και δεν φτάνει που θα έχουμε τους αντιφεμινιστές που -δικαίως αυτή τη φορά- θα μας πρήξουν για την ρομαντικοποίηση της σεξουαλικής βίας από γυναίκα σε άντρα, θα έχουμε και αυτές που θα δουν στην πρωταγωνίστρια μια γυναίκα που διεκδικεί και παίρνει αυτό που θέλει λες και είναι κάτι ανατρεπτικό. Μόνο που όταν αυτό που θέλει το κερδίζει με την γυναικεία της σεξουαλικότητα και την γυναικεία συναισθηματική εργασία που καταβάλει για να «θεραπεύσει» τον άντρα, τότε δεν έχουμε τίποτα ανατρεπτικό. Έχουμε απλά μια ανακύκλωση παμπάλαιων πατριαρχικών κλισέ με μια προοδευτική επίφαση.
Τελοσπάντων, 4/5 αστεράκια επειδή κοστούμια και περούκες.
Διαβάστε επίσης
https://avmag.gr/119104/to-provlima-me-toys-quot-dynatoys-gynaikeioys-charaktires-quot/
