Το βράδυ της Κυριακής, το Παρίσι «έκλεισε» τους επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες, με μια τελετή γεμάτη ακροβατικά, ενώ ξεκίνησε με μια μυστηριώδη χρυσή φιγούρα να περιπλανιέται σε ένα ζοφερό, φουτουριστικό τοπίο.
Ο χρυσός διαγαλαξιακός ταξιδιώτης «πετούσε» στο σκοτεινό, άγονο μέρος, με αποστολή να αναστήσει το χαμένο ολυμπιακό πνεύμα.
Χορευτές-φαντάσματα και ακροβάτες -μερικοί από τους οποίους ήταν γυμναστές της πυροσβεστικής- κατέβηκαν από την οροφή του σταδίου Stade de France και πήδηξαν σε γιγαντιαίους ολυμπιακούς κρίκους, ενώ ο Ελβετός μουσικός Alain Roche ερμήνευσε τον Ύμνο στον Απόλλωνα αιωρούμενος στον αέρα παίζοντας ένα κάθετα αναρτημένο πιάνο. Η Γαλλίδα τραγουδίστρια Yseult έδωσε μια εκπληκτική ερμηνεία του My Way.
Το Παρίσι αποχαιρέτησε τους Ολυμπιακούς του Αγώνες με ένα μήνυμα σχετικά με τη σημασία της προστασίας του πνεύματος των αγώνων σε έναν αβέβαιο κόσμο που πλήττεται από συγκρούσεις.
Το δραματικό, πυροτεχνικό σόου ήταν η κατάλληλη απάντηση στην επική, πολύχρωμη τελετή έναρξης στην όχθη του ποταμού, η οποία έσπασε την παράδοση, καθώς έλαβε χώρα κατά μήκος του Σηκουάνα δύο εβδομάδες νωρίτερα. Από εκείνη τη στιγμή, οι Αγώνες του Παρισιού σημείωσαν ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων και τηλεθέασης, ακόμη και έναν ιστορικό αριθμό προτάσεων γάμου μεταξύ αθλητών.
«Η ανθρωπότητα είναι όμορφη όταν ενώνεται», δήλωσε ο σκηνοθέτης του θεάτρου και της όπερας Thomas Jolly για την παράστασή του στο στάδιο που αφορά τον εορτασμό του «σεβασμού και της ανοχής» σε έναν εύθραυστο κόσμο. Χαρακτήρισε τους Αγώνες και την τελετή λήξης «μια μοναδική ευκαιρία να μοιραστούμε, να συμφιλιωθούμε και να επανορθώσουμε».
Η βραβευμένη νεαρή τραγουδίστρια, Zaho de Sagazan, τραγούδησε την κλασική ωδή της δεκαετίας του 1950 Sous le Ciel de Paris, που έγινε διάσημη από την Édith Piaf. Το αστέρι της γαλλικής κολύμβησης και νικητής του χρυσού μεταλλίου Léon Marchand, που χαιρετίζεται στη Γαλλία ως Le Roi Léon, εμφανίστηκε για να σβήσει τη φλόγα, η οποία «έκαιγε» στη μέση του γηπέδου.
Χιλιάδες εθελοντές και αθλητές γέμισαν το στάδιο με σημαίες, σε μια στιγμή συνύπαρξης, που δεν είχε παρατηρηθεί σε αυτή την κλίμακα σε αυτούς τους Αγώνες μέχρι τώρα, επειδή οι αθλητές είχαν εμφανιστεί στην τελετή έναρξης σε ξεχωριστές βάρκες κατά μήκος του Σηκουάνα.
Αν και λιγότερο πολύχρωμη, η τελετή λήξης, όπως και η τελετή έναρξης, είχε στόχο να αναδείξει τη σημασία της συμπερίληψης, της ενότητας και της αλληλεγγύης, σε ένα κλίμα «όπου όλα νιώθουν ότι εκπροσωπούνται», όπως είπε και ο Thomas Jelly.
Πληροφορίες από The Guardian.
