Γκέι άνδρας από τη Ρουάντα, που ζει ως πρόσφυγας στο Ηνωμένο Βασίλειο, προειδοποιεί ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ αιτούντα άσυλο πρόσωπα θεωρούνται εγκληματίες πίσω στη χώρα καταγωγής του.
Το να μεγαλώνεις ως γκέι στη Ρουάντα ήταν σαν να «ζεις στη φυλακή» αναφέρει ο Innocent.
Ως παιδί, συχνά ένιωθε να υφίσταται διάκριση από τα παιδιά και τους ενήλικες, επειδή τον έβλεπαν ως «θηλυκό». Οι δάσκαλοι, παρόλο που θα έπρεπε να είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τον ομοφοβικό εκφοβισμό, αντίθετα ενθάρρυναν αυτές τις συμπεριφορές, λέγοντας ότι η κουλτούρα της Ρουάντα δε δεχόταν τους κουήρ ανθρώπους.
Ο Innocent έφυγε από τη Ρουάντα και έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο ως πρόσφυγας. Έχει χτίσει μια νέα ζωή για τον εαυτό του ως ανοιχτά γκέι άνδρας. Πρώτη φορά νιώθει ελεύθερος. Αυτός είναι ο λόγος που ταράχτηκε τόσο πολύ, όταν άκουσε ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου σχεδιάζει να απελάσει πίσω στη Ρουάντα αιτούντα άσυλο άτομα, που θεωρεί «παράνομα». Το σχέδιο, που ξεκίνησε από την προηγούμενη υπουργό Εσωτερικών, Priti Patel, έχει καταγγελθεί ως περιττό, απάνθρωπο, ρατσιστικό, και ως συνταγή που εγγυάται ότι θα οδηγήσει σε θανάτους ΛΟΑΤΚΙ+ αιτούντων άσυλο.
Το σχέδιο έχει κολλήσει σε νομικά ζητήματα -συμπεριλαμβανομένου εκείνου, που καθήλωσε την πρώτη προγραμματισμένη πτήση απέλασης. Δυστυχώς, η αλλαγή στην ηγεσία της κυβέρνησης, δεν εμπόδισε τις υπουργούς να προχωρήσουν. Η διάδοχος της Patel, Suella Braverman, επικρίθηκε, επειδή είπε ότι είναι «όνειρό της» και «εμμονή της», να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο αυτό.
Είναι τρομακτικό, για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα από τη Ρουάντα, όπως ο Innocent, να σκέφτονται ότι μπορεί να αναγκαστούν να επιστρέψουν σε μία χώρα, που είναι τόσο επικίνδυνη για τους κουήρ ανθρώπους.
Ο Innocent ήξερε ότι είναι ομοφυλόφιλος στα δεκατρία του
«Συναισθηματικά ήταν πραγματικά δύσκολο, γιατί το μόνο που ήθελα ήταν απλώς να το αλλάξω», εξηγεί. Ως έφηβος, ο Innocent πήγε σε έναν ιερέα για να αναζητήσει καθοδήγηση σχετικά με τη σεξουαλικότητά του. Ήλπιζε ότι θα έβρησκε υποστήριξη, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν «καταστροφική».
«Στην εκκλησία κήρυτταν ότι ο Θεός είναι αγάπη. Ήμουν αφελής και σκεφτόμουν, ότι αν ο Θεός είναι αγάπη, κι εκείνος (ο ιερέας) είναι άνθρωπος του Θεού, τότε θα μπορέσει να με δεχτεί – τουλάχιστον να με δει ως άνθρωπο.» Αλλά, ο ιερέας είχε ακριβώς «αντίθετη αντίδραση» και είπε στον Innocent, ότι τα συναισθήματά του ήταν αμαρτωλά, και ότι πρέπει να αλλάξει, αν θέλει να αποφύγει να καεί στην κόλαση.
«Νιώθεις ότι κανείς δε νοιάζεται για τη ζωή σου – ακόμη και ο Θεός δε σε συμπαθεί, ούτε ο ίδιος ο Θεός δε σε αγαπά. Ένιωσα ανίσχυρος».
Εκείνη την εποχή, ο Innocent εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται από το τραύμα της γενοκτονίας της Ρουάντα. Μέσα σε περίπου 100 ημέρες το 1994, δολοφονήθηκαν περίπου 500.000 έως 662.000 άνθρωποι -κυρίως από την εθνική μειονότητα των Τούτσι- ανάμεσά τους ήταν και οι γονείς του Innocent. Επειδή έμεινε ορφανός, ο Innocent, είχε το δικαίωμα να πάει στο Ηνωμένο Βασίλειο ως πρόσφυγας σε ηλικία 16 ετών. Ήξερε ότι η απομάκρυνση θα του έδινε την ευκαιρία να ζήσει ανοιχτά ως γκέι – κάτι που δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει στη Ρουάντα.
«Όταν έφτασα στην Ευρώπη, ήταν σαν να βγήκα από την κόλαση», λέει.
Ο Innocent έχτισε μια ζωή για τον εαυτό του στο Ηνωμένο Βασίλειο – τώρα είναι ένας ανοιχτά περήφανος γκέι. Εξακολουθεί να κρατά κρυφή τη σεξουαλικότητά του από κάποιους συγγενείς, επειδή γνωρίζει ότι οι συμπεριφορές δεν έχουν αλλάξει. Γι’ αυτό «τρόμαξε» όταν ανακάλυψε ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου σχεδίαζε να απελάσει ορισμένα αιτούντα άσυλο άτομα πίσω στη Ρουάντα.
«Απλώς αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό», λέει. «Υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου εξακολουθούν να είναι ταμπού, και η κυβέρνηση δε θέλει να κάνει τίποτα για αυτό. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να υφίστανται εκφοβισμό, να φυλακίζονται, να βασανίζονται, και να απορρίπτονται από την κοινωνία, όπου κι αν πάνε. Έτσι είναι τώρα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που ζουν εκεί».
Αν είχε την ευκαιρία να μιλήσει στην κυβέρνηση, το μήνυμά του, θα ήταν σαφές και απλό:
«Η πολιτική πρέπει να αλλάξει», λέει ο Innocent. «Δε μπορείτε να το κάνετε αυτό. Δε μπορείτε απλώς να στείλετε τους ανθρώπους σε ένα μέρος, όπου θα αντιμετωπίσουν διακρίσεις. Θα τους αντιμετωπίζουν ως εγκληματίες. Αυτό που θα έλεγα είναι απλώς να κάνετε περισσότερη έρευνα, να καταλάβετε πώς ζει η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα σε αυτή τη χώρα. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους εκεί –ακόμα και κάποιοι από τους φίλους μου που είναι ακόμα εκεί– δε ζουν αληθινά. Ζουν ένα ψέμα, παντρεύονται, αναγκάζονται να πουν ψέματα στην αστυνομία, πρέπει να πουν ψέματα στις γυναίκες τους. Ζεις ένα ψέμα όλη σου τη ζωή».
Δεν πιστεύει ότι είναι σωστό να στέλνονται πίσω τα αιτούντα άσυλο άτομα ως μέρος της ευρύτερης προσπάθειας της κυβέρνησης να αποτρέψει τη μετανάστευση.
«Ακόμα κι αν λειτουργούσε, στ’ αλήθεια θέλουμε να υπονομεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, μόνο και μόνο, για να εμποδίσουμε τους ανθρώπους να έρχονται στο Ηνωμένο Βασίλειο; Εμένα αυτό δε μου ακούγεται σαν τις αξίες του Ηνωμένου Βασιλείου που γνωρίζω».
Το σχέδιο για τους πρόσφυγες της Ρουάντα εγκυμονεί «δυσανάλογα υψηλότερο κίνδυνο για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα»
Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εσωτερικών δήλωσε ότι το πρόγραμμα για τη Ρουάντα είναι ένα «παγκοσμίως κορυφαίο» πρόγραμμα, που «θα δει όσους κάνουν επικίνδυνα, περιττά και παράνομα ταξίδια στο Ηνωμένο Βασίλειο να επιστρέφουν στη Ρουάντα». «Η αξιολόγησή μας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν αντιμετώπιζαν πραγματικό κίνδυνο δίωξης», είπε ο εκπρόσωπος, προσθέτοντας ότι: «Τα γενικά ευρήματα ήταν, ότι η Ρουάντα είναι θεμελιωδώς μια ασφαλής χώρα με ιστορικό υποστήριξης των αιτούντων άσυλο, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας με την Υπηρεσία Προσφύγων του ΟΗΕ, η οποία είπε ότι η χώρα έχει ένα ασφαλές και προστατευτικό περιβάλλον για τους πρόσφυγες.»
Ωστόσο, η εικόνα που δίνουν άτομα από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα είναι διαφορετική. Εκπρόσωπος της Rainbow Migration, μιας ομάδας υπεράσπισης ΛΟΑΤΚΙ+ αιτούντων άσυλο προσώπων, σημείωσε ότι το σχέδιο της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου έχει καθυστερήσει, λόγω νομικών προκλήσεων – αλλά εξακολουθούν να προγραμματίζονται πτήσεις για φέτος, και τόνισε ότι:
«Βλέπουμε ότι ο κίνδυνος είναι δυσανάλογα υψηλότερος για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, καθώς η Ρουάντα είναι μια χώρα από την οποία άνθρωποι, όπως ο Innocent, φεύγουν και ζητούν άσυλο, επειδή διώκονται για τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους.»
Ενώ η ομοφυλοφιλία δεν ποινικοποιείται πλέον στη Ρουάντα, οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου εξακολουθούν να θεωρούνται θέμα ταμπού – κι η στάση του κόσμου απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα “δεν είναι ευγενική”.
Ακόμη και ο ιστότοπος της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου αναγνωρίζει ότι η ομοφυλοφιλία «αποδοκιμάζεται» από πολλά άτομα στη Ρουάντα, και ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μπορεί να υποστούν «διακρίσεις και κακοποίηση, μεταξύ άλλων από τις τοπικές αρχές».
Εκπρόσωπος της Rainbow Migration είπε, ακόμη, ότι «δεν πραγματοποιείται σοβαρή διαδικασία ελέγχου» στο Υπουργείο Εσωτερικών, όταν εξετάζεται το αίτημα ασύλου ενός ατόμου. «Αυτό δημιουργεί υψηλό κίνδυνο να σταλούν πίσω στη Ρουάντα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, εάν τελικά επιτραπεί να προχωρήσει το σχέδιο».
https://avmag.gr/327391/transfovika-scholia-apo-ton-mporis-tzonson/
