Το ιστορικό Θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης ανοίγει ξανά τις πόρτες του

Μετά από 13 μήνες σιωπής, το Αμαλία επιστρέφει στη ζωή της πόλης: ζωντανό, τολμηρό και πιο ανοιχτό από ποτέ.

Aπό τις 4 έως και τις 7 Σεπτεμβρίου 2025, το νέο Αμαλία μας προσκαλεί σε δύο παραστάσεις που συνομιλούν με το σώμα, το φύλο, την ιστορία και την πολιτική καθημερινότητα. Ένα θεατρικό και χορευτικό τοπίο που μας αφορά όλ@.

Από το Παρελθόν στο Μέλλον

Το Θέατρο Αμαλία αποτελεί ένα τοπόσημο της πολιτιστικής ζωής της Θεσσαλονίκης, με μια ιστορία που αντανακλά την καλλιτεχνική εξέλιξη της πόλης. Ξεκινώντας τη διαδρομή του ως κινηματογράφος την δεκαετία του ‘70, μετεξελίχθηκε σε έναν αγαπημένο θεατρικό χώρο, στεγάζοντας από το 1987 έως το 2012 την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης».

Το θέατρο επανεκκινεί τη λειτουργία του υπό την επιμέλεια της ομάδας της TooFarEast, ως ένας ζωντανός, συμπεριληπτικός χώρος αφιερωμένος στον πειραματισμό και το καλλιτεχνικό ρίσκο. Με ιδιαίτερη έμφαση στην υποστήριξη ανερχόμενων δημιουργών, το Θέατρο Αμαλία φιλοδοξεί να συμβάλει στην ανάδειξη νέων τοπικών καλλιτεχνικών σχημάτων και πρωτότυπων έργων, ενισχύοντας και εξελίσσοντας το θεατρικό οικοσύστημα της πόλης. Σήμερα, το Θέατρο Αμαλία συστήνεται ξανά ως το σπίτι του πειραματικού κοινού της Θεσσαλονίκης και γίνεται βάση εξόρμησης για τις τολμηρές καλλιτεχνικές φωνές της.

Τι θα δούμε αρχικά;

“Ξεκινάμε από νωρίς και ανοίγουμε ρολά, φώτα, πόρτες και μπουκάλια στις 4-7 Σεπτέμβρη με ένα double bill – δύο καλλιτεχνικές αναθέσεις σε ένα ανήσυχο τετραήμερο.”

Η Κορίνα Βασιλειάδου, βραβευμένη δις με την υποτροφία Ίψεν, σκηνοθετεί το We Are All Things, ένα έργο βασισμένο στη συλλογή ποιημάτων Hold Your Οwn του Kae Tempest. Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα.

Ο Κυριάκος Χριστοδουλόπουλος, εκπροσωπώντας το νέο θεατρικό αίμα της πόλης, φέρνει στη σκηνή το Πυρ Γυνή και Μπάχαλα, ένα έργο που γεννήθηκε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών. Μια σόλο παράσταση αφιερωμένη στο συλλογικό τραύμα, φτιαγμένη από θραύσματα κοινών μας αναφορών, αναμνήσεων και πολιτισμικών ερειπίων. Καμπαρέ, drag και χάος, ντοκουμέντο και σάτιρα: η Ελλάδα στο κόκκινο, μέσα από ένα σώμα που δεν αντέχει άλλο.