Σύμφωνα με έρευνες, η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά των ζώων είναι πιθανό να συμβάλλει στην εξέλιξη των ειδών, καθώς βοηθάει στη «διατήρηση της ειρήνης» σε είδη όπου η μεταξύ τους σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.
Το ομόφυλο σεξ έχει παρατηρηθεί σε περισσότερα από 1.500 είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένων όλων των κύριων ομάδων σπονδυλωτών, όπως ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά.
Έχει επίσης παρατηρηθεί στις κύριες ομάδες ασπόνδυλων, συμπεριλαμβανομένων των εντόμων, των αραχνών, των εχινοδέρμων – όπως οι αστερίες – και των νηματωδών, που είναι μικροσκοπικά παρασιτικά σκουλήκια.
Το ομόφυλο ζευγάρωμα είναι ιδιαίτερα συχνό στα πρωτεύοντα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των λεμούριων και των πιθήκων. Συνολικά, έχει παρατηρηθεί σε τουλάχιστον 51 είδη.
Με την πάροδο των ετών έχουν δημοσιευθεί διάφορες θεωρίες σχετικά με το γιατί τα ζώα επιδεικνύουν ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά – αναφερόμενοι μόνο στο ζευγάρωμα, και όχι στις ομόφυλες «μονογαμικές» σχέσεις, οι οποίες επίσης εμφανίζονται. Αυτές περιλαμβάνουν περιπτώσεις λανθασμένης ταυτότητας, περιορισμένη διαθεσιμότητα συντρόφων του αντίθετου φύλου και σεξουαλική απογοήτευση.
Ωστόσο, μια ανασκόπηση διάφορων μελετών από ερευνητές που εδρεύουν στην Ισπανία δείχνει ότι η συμπεριφορά αυτή έχει πολύ πιο βαθιά ριζωμένη και σημαντική προέλευση, που προκύπτει πολλές φορές ανεξάρτητα.
Παρακολουθώντας την εξέλιξη της ομόφυλης σεξουαλικής συμπεριφοράς σε όλα τα θηλαστικά, η ομάδα, με επικεφαλής τον José Gómez, διαπίστωσε ότι ήταν πιο πιθανό να εξελιχθεί σε κοινωνικά είδη, συμπεριλαμβανομένων των μπονόμπο, των χιμπατζήδων, των προβάτων, των λιονταριών και των λύκων.
Αυτό τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά αυτή συμβάλλει στην εγκαθίδρυση και διατήρηση των θετικών κοινωνικών σχέσεων.
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι η ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά των αρσενικών ήταν πιο πιθανό να αναπτυχθεί σε είδη των οποίων τα αρσενικά σκοτώνουν συχνά το ένα το άλλο ως ενήλικες, γνωστό ως adulticide.
