Έχει γίνει πολύς ντόρος με τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στον καλλιτεχνικό κόσμο, και δικαίως τα στόματα ανοίγουν για να ξεπλύνουν τα σκατά, που καλύπτουν κάποιες θεατρικές σκηνές. Υπάρχει, όμως, μια καλλιτεχνική έκφραση που βγαίνει λαμπερή πάνω στα ψηλά της τακούνια, φτύνοντας τις νόρμες στην μούρη. Μιλάω για το drag και τις/τους εκπροσώπους του που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.
Από τη Μελίτα Σκαμπώ
Δε γράφω αυτό το άρθρο για να ευλογήσω τα γένια μου και ούτε για να παινέψω το σπίτι μου, όμως όσα εμπλεκόμαστε με τη συγκεκριμένη τέχνη και όσα την παρακολουθούμε, γνωρίζουμε κάτι πολύ σημαντικό: το drag έχει την μαγική ικανότητα να αυτοπροσδιορίζεται συνεχώς, μην έχοντας ανάγκη απο δευτερογενείς παράγοντες για να λάμψει.
Είναι μια αυτόφωτη πηγή καλλιτεχνικής έκφρασης που εμπνέεται από mainstream και μη καταστάσεις, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Γεννάει ιδέες και τις υλοποιεί στον ίδιο χρόνο, δίχως την παρέμβαση παραγόντων και μεροληπτικών τσουτσέδων. Έχοντας αυτό ως αρχή, δεν θα μπορούσε να είχε πάρει τον ίδιο δρόμο που πήραν και οι άλλες καλλιτεχνικές εκφράσεις, μιάς και το drag δεν υπάρχει για να επιβάλλεται, ούτε για να νουθετεί. Βάζοντας στην άκρη την ματαιόδοξη ματιά της δασκάλας και με σημαία την πραγματική διαφορετικότητα, οι drag καλλιτέχνες είμαστε ελεύθεροι από κοινωνικές συμβάσεις.
Θα έλεγε κανείς πώς, ειδικά που τα τελευταία χρόνια οι drag queens πληθαίνουν, τα όρια θα έπρεπε να είχαν στενέψει και το υλικό που βγαίνει προς τα έξω θα έπρεπε να είχε γίνει μονότονο. Κι όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Σε μια κοινωνία που διψά για εναλλακτικές προσεγγίσεις, οι drag καλλιτέχνες όχι απλά καλύπτουν τα κενά, αλλά δημιουργούν νέες τάσεις σε ταχύτητα φωτός -κι όλα αυτά χωρίς προέγκριση. Underground ή όχι, το σκεπτόμενο κοινό χρειάζεται συνεχώς αλλαγή σκηνικού και μπορεί να το έχει ανά πάσα στιγμή μιας και οποιοδήποτε σχετικό event, δρώμενο ή ενσταντανέ δεν είναι ποτέ ίδιο.
Σε αντίθεση, λοιπόν, με ένα θεατρικό έργο όπου οι ηθοποιοί έχουν προκαθορισμένες θέσεις και λόγο, το drag θέαμα μπορεί να προβάλλει όλα τα άτομα εξίσου δυναμικά και να αφήσει το κοινό να απολαύσει αφιλτράριστα, χωρίς να το εκβιάζει με στημένους βεντετισμούς. Επιπλέον, η drag κοινότητα αφουγκράζεται σε πρώτο χρόνο τους ψιθύρους της κοινωνίας και -χάρη στο ταλέντο- μετατρέπει αυτούς τους ψιθύρους σε τέχνη. Συνεπώςο θεατής δεν είναι ένα τυχάρπαστο δείγμα λήπτη, αλλά ο πομπός που έχει συν-δημιουργήσει αυτό που πρόκειται να συμβεί.
Το drag ήταν και θα είναι ο καλλιτεχνικός παλμός της ΛΟΑΤΚΙ+ -και όχι μόνο- κοινότητας. Ένας παλμός ελεύθερος, χωρίς σενάριο και προκάτ ερμηνείες που αποσπούν την προσοχή. Αναπτύσσεται στο ίδιο σύμπαν με το δικό μας, και μιλάει για θέματα που βρίσκονται ήδη στην καρδιά μας. Όταν λοιπόν ανοίξουν οι χώροι διασκέδασης και βρεθείτε σε ένα drag event, χειροκροτήστε το ταλέντο που βρίσκεται μπροστά σας, μα μην ξεχάσετε να χειροκροτήστε και τον εαυτό σας. Αυτό που μόλις παρακολουθήσατε, ήταν εμπνευσμένο από εσάς.
