Το Ανώτατο Δικαστήριο την Ινδίας απέρριψε τη θεσμοθέτηση της ισότητας στον γάμο, παρά τη μακρά εκστρατεία και τον έντονο αγώνα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ωστόσο, εισήγαγε νέους νόμους που επιτρέπουν το σύμφωνο συμβίωσης και την τεκνοθεσία, μια απόφαση – ορόσημο για τη χώρα.
Η απόφαση για την τεκνοθεσία ήταν μέρος μιας ευρύτερης απόφασης πέντε δικαστών με επικεφαλής τον Ανώτατο Δικαστή της Ινδίας, σχετικά με τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Εκδίδοντας την απόφαση την Τρίτη, ο CJI Chandrachud (ο επικεφαλής) ανακοίνωσε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει τη δυνατότητα να εισαγάγει νομοθεσία για την ισότητα στον γάμο, καθώς «δεν μπορεί να δημιουργήσει νόμους, αλλά μόνο να επιβάλει».
Ωστόσο, το Δικαστήριο ανακοίνωσε μια σειρά από οδηγίες προς την κυβέρνηση και τις αρχές της Ινδίας, μεταξύ των οποίων και μια εξαιρετικά σημαντική: Τα άγαμα κουήρ ζευγάρια μπορούν να τεκνοθετήσουν από κοινού.
Η απόφαση αυτή καταργεί τον κανονισμό «CARA» (Κεντρική Αρχή Πόρων Υιοθεσίας) που επέτρεπε μόνο σε ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο να τεκνοθετήσει μόνο του.
Σύμφωνα με το PinkNews, άλλες οδηγίες που έδωσε το Δικαστήριο στην κυβέρνηση περιλαμβάνουν: «να διασφαλίσει ότι η κουήρ κοινότητα δεν υφίσταται διακρίσεις, να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, να δημιουργήσει ασφαλή σπίτια και μια τηλεφωνική γραμμή για τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και να αναγνωρίσει το δικαίωμα ενός πολίτη να συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με τον σύντροφο του».
Επί του παρόντος, τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια στην Ινδία επιτρέπεται να βρίσκονται μόνο σε «μη καταγεγραμμένη συμβίωση», πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να ζουν μαζί, αλλά χωρίς να έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτά των ετερόφυλων παντρεμένων ζευγαριών.
Νωρίτερα φέτος, ΛΟΑΤΚΙ ζευγάρια και ακτιβιστές κατέθεσαν μια σειρά από αιτήματα, τα οποία ζητούσαν την αναγνώριση της ισότητας στον γάμο, και υποστήριζαν ότι η κοινωνία της Ινδίας «βασίζεται στον γάμο», στον οποίο τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν.
Επίσης, τα άτομα ζήτησαν συγκεκριμένα να γίνουν επικαιροποιήσεις στον Ειδικό Νόμο περί Γάμου (SMA) του 1954. Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει σε τέτοιου είδους επικαιροποίηση ή ακύρωση.
Η νομοθεσία SMA επιτρέπει επί του παρόντος γάμους μεταξύ ατόμων με διαφορετική θρησκεία ή κάστα. Οι ακτιβιστές ζήτησαν μια ευρύτερη ερμηνεία της νομοθεσίας ώστε να συμπεριλάβει τους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Η ινδική κυβέρνηση είχε αντιταχθεί σε αυτά τα αιτήματα, χαρακτηρίζοντας τις εκκλήσεις για ως «αστικό ελιτισμό» και δηλώνοντας ότι μια ένωση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου δεν είναι «συγκρίσιμη με την έννοια της ινδικής οικογενειακής μονάδας του συζύγου, της συζύγου και των παιδιών».
Επιπλέον, υποστήριξε ότι η νομιμοποίηση της ισότητας στον γάμο «επηρεάζει σοβαρά τα συμφέροντα κάθε πολίτη».
Ωστόσο, με τη σημερινή απόφαση, ο ανώτατος δικαστής απέρριψε τους ισχυρισμούς της ινδικής κυβέρνησης, δηλώνοντας ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι «ούτε αστική ούτε έχει να κάνει μόνο με μια ελίτ» και ότι ο ισχυρισμός αυτός σηματοδοτεί τη διαγραφή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Οι πέντε δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου ανέλαβαν την υπόθεση, υποσχόμενοι να μην παρέμβουν στους θρησκευτικούς νόμους, αλλά να εξετάσουν κατά πόσον θα μπορούσε να λάβει χώρα κάποια επικαιροποίηση του υπάρχοντα νόμου ώστε να συμπεριλαμβάνει τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια.
Τα τελευταία χρόνια, η χώρα έχει δει μια πιο φιλική ρητορική προς τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ειδικά μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου το 2018, να αποποινικοποιήσει το ομοφυλοφιλικό σεξ, ένας νόμος που είχε τις ρίζες του στην αποικιοκρατική περίοδο.
