Το 72ο κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε στις 10 Φλεβάρη τις πύλες του στο κοινό μετά από μια χρονιά (2021) που, λόγω πανδημίας η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε μεν, κάτω από «περίεργες» συνθήκες δε, με τα διαγωνιστικά να προηγούνται κεκλεισμένων των θυρών εν μέσω lockdown και τις προβολές για το κοινό το καλοκαίρι, κατόπιν εορτής.
της Δήμητρας Κυρίλλου
Φέτος, η προσπάθεια για επιστροφή στη συλλογική παρακολούθηση και την φρενήρη αλλά δημιουργική και κύρια διαδρασική διαδικασία που αυτή συνεπάγεται, οδήγησε σε ένα φεστιβάλ φυσικής παρουσίας μεν (χωρίς online προβολές), αλλά κάτω από συνθήκες υγειονομικής κρίσης δε. Έτσι οι προβολές για το κοινό θα γίνονται με επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή τεστ και με αποκλειστικά on line αγορά ειστητηρίων. Οι δε δημοσιογραφικές διασικασίες (προβολές, συνεντεύξεις τύπου κ.ο.κ.) με υποχρεωτικό τεστ!
Παρολαυτά, η διάθεση είναι θετική. Η τελετή έναρξης συνδιάστηκε με την προβολή της νέας ταινίας του αγαπημένου μας Φρανσουά Οζόν, «Πέτερ φον Καντ», μια αντεστραμμένη εκδοχή της ταινίας του Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ», αποτείοντας φόρο τιμής στον μεγάλο ΛΟΑΤΚΙ δημιουργό, αλλά και ξαναπιάνοντας θεματικές όπως οι φυλετικές σχέσεις και η ματαιοδοξία της φήμης.
Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας που συμμετέχει στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, Πέτερ φον Καντ, δεν προέρχεται από το χώρο της μόδας, είναι ένας κινηματογραφιστής που καταδυναστεύει τους γύρω του, μέχρι που ερωτεύεται νεαρό Άραβα και αρχίζει γι’αυτόν η κατάβαση στην κόλαση. Αν ο Φασμπίντερ είχε επινοήσει την διάσημη στο χώρο της μόδας Πέτρα φον Καντ σαν αντεστραμμένο είδωλο του ίδιου, ο Οζόν εκτείθεται ακόμη πιο πολύ «φωτογραφίζοντας» τον εαυτό του σε ένα χαρακτήρα πολυεπίπεδο και αντιφατικό. Είναι η δεύτερη συνάντηση του μεγάλου ΛΟΑΤΚΙ δημιουργού με τον Φασμπίντερ και η έκτη συμμετοχή του στη Μπερλινάλε. Το καστ είναι εντυπωσιακό, με χαρακτηριστικές παρουσίες από τη Χάνα Σιγκούλα και την Ιζαμπέλ Αντζανί, που γεφυρώνουν το σήμερα με την εποχή του «τρομερού παιδιού».
