Κάθε χρόνο τέτοια μέρα (σ.σ. Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης) τιμάμε όλα τα τρανς άτομα και φυλοδιαφορετικά άτομα που δολοφονήθηκαν σε κάποια γωνιά του πλανήτη μας. Η σημερινή μέρα αποτελεί επίσης και μια σκληρή υπενθύμιση για το ότι τα άτομα αυτά αποτελούν μία από τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Μια κοινωνική ομάδα που πλήττεται ιδιαίτερα και στη χώρα μας, η οποία εξακολουθεί να μαστίζεται από τρανσφοβικές αντιλήψεις και συμπεριφορές. Σύμφωνα με το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μόλις το 2019 καταγράφηκαν συνολικά 25 περιστατικά λόγω ταυτότητας φύλου. Φυσικά και είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι ο αριθμός αυτός ανταποκρίνεται μόνο στα καταγεγραμμένα περιστατικά και ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερος.
«Στις 10 Νοεμβρίου άγνωστος στη Θεσσαλονίκη μαχαίρωσε στο στήθος τρανς γυναίκα εργαζόμενη στο σεξ.»
Τα θύματα
Από τα 25 περιστατικά τα 14 ήταν κατά γυναικών ηλικίας 23-52 ετών και τα 8 κατά ανδρών 12-32 ετών. Σημειώθηκαν επίσης 2 περιστατικά κατά μη δυικών ατόμων καθώς και 1 περιστατικό κατά άφυλου ατόμου. Από τα περιστατικά αυτά, επίσης, τα 17 αφορούσαν σε λεκτική βία, τα 2 περιστατικά σε σωματική βίς σε συνδυασμό με εξύβριση ή απειλές, τα 2 σε ασέλγεια και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας καθώς και 2 περιστατικά βιασμού (το ένα περιστατικό αφορούσε ανήλικο άτομο).
«Στις 29 Οκτωβρίου), τρανς γυναίκες εργαζόμενες στο σεξ, δέχτηκαν επίθεση την ώρα της εργασίας τους από παρέα δέκα νεαρών ανδρών, οι οποίοι τις χλεύαζαν πετώντας προς το μέρος τους δυναμιτάκια, νεράντζια και πέτρες.»
Οι δράστες
Σε 18 περιστατικά οι δράστες ήταν άνδρες, ηλικίας από 13 έως 80 έτη. Σε 5 περιστατικά ήταν γυναίκες, ηλικίας από 12 έως 55 έτη, ενώ σε 2 περιστατικά οι δράστες ήταν γυναίκες
και άντρες. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως τα θύματα βίας λόγω ταυτότητας φύλου στην Ελλάδα συχνά υφίστανται πολλαπλές επιθέσεις εντός της οικίας τους, ενώ στοχοποιούνται από τη γειτονιά τους, άτομα του εργασιακού τους χώρου ή και εντελώς άγνωστα άτομα.
«Ο αδερφός μου με ανάγκασε να κάψω τα ρούχα μου επειδή δεν ήταν αντρικά.»
Χαρακτηριστικό είναι πως το 2019 καταγράφηκε μια τάση κακοποιητικών συμπεριφορών από οικογένεια, εργοδότες και συναδέλφους, δημοσίους λειτουργούς, αλλά και απλούς πολίτες, με στόχο την αμφισβήτηση του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου.
«Τον περασμένο μήνα η Διεύθυνση Μεταφορών της Περιφερειακής ενότητας Πειραιά αρνήθηκε να εκδώσει έγγραφα τρανς προσώπου.»
Τα τρανς άτομα στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις σε σχέση με την αποδοχή
ή μη εντός του σχολικού ή πανεπιστημιακού περιβάλλοντος. Προκλήσεις για τις οποίες είναι
υπεύθυνοι ακόμη και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί είτε ως δράστες, είτε λόγω της απροθυμίας τους να προστατεύσουν το θύμα.
«Στις 23 Ιανουαρίου 2020 πραγματοποιήθηκε εξέταση του Μαθήματος στο Τμήμα Ψυχολογίας ΕΚΠΑ, Τα θέματα περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, ερωτήσεις με τρανσφοβικό περιεχόμενο.»
Ενδεικτικό είναι το περιστατικό βιασμό ανήλικου τρανς ατόμου, όπως καταγράφεται από το Δίκτυο, το οποίο μαρτυρά ότι η βία μεταξύ ανηλίκων δύναται να εκδηλωθεί με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο κατά παιδιών που στοχοποιούνται γιατί θεωρείται ότι διαφέρουν. Στο συγκεκριμένο σκληρό περιστατικό, το γεγονός ότι ο διευθυντής του σχολείου, όταν ενημερώθηκε, δεν προέβη άμεσα στην καταγγελία του περιστατικού, αλλά ζήτησε χρόνο περισυλλογής για τις επόμενες ενέργειές του, δημιουργεί θεσμικά ερωτήματα για την έγκαιρη και κατάλληλη διαχείριση τέτοιων περιστατικών από την ευρύτερη σχολική κοινότητα.
«Αστυνομικοί στο κέντρο της Αθήνας, ζήτησαν από την τρανς γυναίκα να τους κάνει επίδειξη διαβεβαιώνοντάς την ότι δεν την τραβούσαν σε βίντεο ή δεν την έβγαζαν φωτογραφία».
Είναι μάλλον περιττό να αναφέρουμε πόσο η πανδημία του κορονοϊού καθώς και τα επιβαλλόμενα από την κυβέρνηση μέτρα συναινούν σε μια ακόμη δυσκολότερη πραγματικότητα για τα τρανς άτομα. Η ανάγκη προστασίας τους πιο άμεση από ποτέ.
