Aπό τις 3 έως τις 17 Μαΐου, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής καλλιτεχνών Femininity in Transition, τέσσερις γυναίκες χορογράφοι και χορεύτριες, η Αντιγόνη Γύρα, η Άρτεμις Λαμπίρη, η Ανθή Θεοφιλίδη από την Ελλάδα και η Μίριαμ Ένγκελς από το Ισραήλ, εξερευνούν με όχημα το σώμα τις διαφορετικές μορφές της γυναικείας φύσης, τη μητρότητα, αλλά και τους αμυντικούς μηχανισμούς που κατασκευάζουν οι θηλυκότητες για να επιβιώσουν.
Ο Κινητήρας συνεχίζει τη νομαδική ζωή του και διοργανώνει, σε συνεργασία με το ισραηλινό Machol Shalem Dance House, καλλιτεχνική έρευνα σε μορφή residency, για τη μεταβατική έννοια της θηλυκότητας στις αρχές του νέου αιώνα. Aπό τις 3 έως τις 17 Μαΐου, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής καλλιτεχνών Femininity in Transition, τέσσερις γυναίκες χορογράφοι και χορεύτριες, η Αντιγόνη Γύρα, η Άρτεμις Λαμπίρη, η Ανθή Θεοφιλίδη από την Ελλάδα και η Μίριαμ Ένγκελς από το Ισραήλ, εξερευνούν με όχημα το σώμα τις διαφορετικές μορφές της γυναικείας φύσης, τη μητρότητα, αλλά και τους αμυντικούς μηχανισμούς που κατασκευάζουν οι θηλυκότητες για να επιβιώσουν. Η έρευνα, η οποία πραγματοποιείται σε διαφορετικά στούντιο χορού της Αθήνας, στις βόλτες των καλλιτεχνών σε εστιατόρια, καφέ, στους δρόμους της Αθήνας αλλά και στο διαδίκτυο, θα οδηγήσει στη δημιουργία τεσσάρων σόλι χορού μικρής διάρκειας, που θα παρουσιαστούν μελλοντικά στην Αθήνα και σε φεστιβάλ του εξωτερικού.
Το Καλλιτεχνικό Δίκτυο Παραστατικών Τεχνών Κινητήρας από το 2008 που ίδρυσε το πρώτο residency centre για τις παραστατικές τέχνες στην Ελλάδα, το Κινητήρας Studio, μέχρι και σήμερα που λειτουργεί νομαδικά ως νέο ευέλικτο μοντέλο καλλιτεχνικών κατοικιών, στοχεύει στην εξωστρέφεια και τη διαπολιτισμική καλλιτεχνική ανταλλαγή. Μέσα στα χρόνια, περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο έχουν υποστηριχθεί από το δίκτυο του Κινητήρα, προκειμένου να έχουν τις κατάλληλες συνθήκες έρευνας και δημιουργίας. Καθώς η φετινή θεματική ομπρέλα όλων των δράσεων του Κινητήρα είναι η έννοια της μετάβασης, μέρος αυτών των δράσεων εστιάζει στην έννοια της θηλυκότητας με το πρόγραμμα Feminity in Transition.
Ο αρχικός σχεδιασμός περιελάμβανε τη φιλοξενία των Ελληνίδων χορευτριών και χορογράφων στο Ισραήλ για δυο εβδομάδες και την παρουσίαση των υπό διαμόρφωση έργων στο Machol Shalem Dance House σε ζωντανό κοινό, έχοντας ως στόχο την ανατροφοδότηση. Οι συνθήκες, όμως, που επέβαλε η πανδημία δεν το επέτρεψαν, περιορίζοντας ως σήμερα τις συναντήσεις των καλλιτεχνών σε διαδικτυακό επίπεδο. Η Ισραηλινή, όμως, καλλιτέχνις Μίριαμ Ένγκελς φιλοξενείται πλέον από τον Κινητήρα, όπου μαζί με τις τρεις Ελληνίδες ομότεχνούς της, θα διερευνήσουν για ένα διάστημα δυο εβδομάδων τη θεματική Θηλυκότητα σε Mετάβαση. Μέσα την επαφή τους με την κουλτούρα μιας άλλης χώρας, οι τέσσερις χορεύτριες και χορογράφοι θα δημιουργήσουν τέσσερα έργα χορού μικρής διάρκειας, που θα παρουσιαστούν αρχικά στην Αθήνα σε κλειστό κύκλο, σε χώρο που θα ανακοινωθεί σύντομα, ενώ, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα συνεχίσουν το ταξίδι τους σε διοργανώσεις άλλων χωρών. Στο ίδιο διάστημα, θα επισκεφθεί την Αθήνα η καλλιτεχνική διευθύντρια του Machol Shalem Dance House, Όφρα Ίντελ (Ofra Idel), η οποία σε συνεργασία με την καλλιτεχνική διευθύντρια του Κινητήρα, Αντιγόνη Γύρα, θα διερευνήσουν τις δυνατότητες εξέλιξης των σχέσεων μεταξύ των δύο φορέων και την πολιτισμική ανταλλαγή μεταξύ των δύο χωρών.
Στο πλαίσιο της έρευνας Θηλυκότητα σε Μετάβαση, έχουν ήδη δημιουργηθεί δύο σόλι από την Αντιγόνη Γύρα, το “We Can do it” σε ερμηνεία Αφροδίτης Βερβενιώτη, το οποίο επιλέχθηκε να ταξιδέψει σε δύο φεστιβάλ (Pocket Dance Festival στη Θεσσαλονίκη και Bite Size Platform στο Λονδίνο) και το “Double Face” με την Ιωάννα Καμπυλαυκά, το οποίο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της συνεργασίας του Κινητήρα με το καλλιτεχνικό Κέντρο Παραστατικών τεχνών Guru- Lo studio στην Ελβετία.
Τα υπό διαμόρφωση έργα
Bent I και Bent II
(προσωρινός τίτλος) 2 παράλληλα σόλι
Το Bent είναι η συνέχεια της κινητικής έρευνας της Αντιγόνης Γύρα πάνω στην έννοια της θηλυκότητας σε μετάβαση. Με ερμηνεύτριες σταθερές εδώ και χρόνια συνεργάτιδες της χορογράφου, η έρευνα περιλαμβάνει τη δημιουργία πολλών μικρών ανεξάρτητων σόλι, τα οποία μελλοντικά θα ενωθούν σε μια παράσταση με τίτλο «Ελεύθερες πολιορκημένες».
Η ανάγκη για διαρκή ευελιξία και ανθεκτικότητα θα εξερευνηθεί μέσα από τις άπειρες δυνατότητες του σώματος να λυγίζει και να επανέρχεται πιο δυνατό σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη αρχική θέση. Οι ερμηνεύτριες και η χορογράφος θα αναστοχαστούν πάνω στις έννοιες της μητρότητας, της γυναικείας ταυτότητας, της εξάρτησης και της αυτονομίας. Δεδομένου ότι η έρευνα πραγματοποιείται σε συνεργασία με Ισραηλινές καλλιτέχνιδες, ως βάση για το θεωρητικό υπόβαθρο της έρευνας λειτουργεί η φιλοσοφία του Σπινόζα. Ο Ολλανδο-εβραίος στοχαστής και φιλόσοφος θεωρούσε ότι το καλό και το κακό είναι σχετικές έννοιες, υποστηρίζοντας ότι τίποτα δεν είναι εγγενώς καλό ή κακό, παρά μόνο σε σχέση με μια ιδιαιτερότητα. Πράγματα που είχαν κλασικά θεωρηθεί καλά ή κακά, ήταν απλώς καλά ή κακά για τους ανθρώπους.
Τα δυο σόλι δημιουργούνται στη βάση 12 ερωτήσεων, τις οποίες η χορογράφος απευθύνει στις ερμηνεύτριες που συμμετέχουν. Η διαδικασία δημιουργίας περιλαμβάνει αυτοσχεδιασμούς, συζητήσεις και έρευνα πάνω σε κοινωνικά στερεοτυπικές εικόνες γυναικών, για να αναπτυχθεί στην πορεία ένα πλούσιο κινητικό υλικό – βάση για το πρώτο χορογραφικό σχεδίασμα. Τα ηχητικά τοπία δημιουργούνται με ηχογραφημένα κείμενα, φυσικούς ήχους και, ως επί το πλείστον, κλασική μουσική. Στο τέλος της διαδικασίας επιλέγεται η εικαστική εικόνα, η οποία παραπέμπει σε στερεοτυπικές εικόνες γυναικών: για την έννοια της μητρότητας η εικόνα της Παναγίας και για τη συνύπαρξη του καλού και του κακού μέσα σε μια γυναίκα αυτή της Οντέτ/Οντίλ από τη Λίμνη των Κύκνων.
Χορογραφία και Κοστούμι: Αντιγόνη Γύρα σε συνεργασία με τις ερμηνεύτριες
Ερμηνεύουν: Ανθή Θεοφιλίδου – Άρτεμις Λαμπίρη
Μουσική: Ορέστης Τάνης
Θάλεια
Τη λένε Θάλεια, Αντριάνα ή Μαριγώ, Ελένη, Ξένια, Παναγιώτα. Είναι 90, 15, 50, ενός, 30 ετών. Σε κάποια ζωή της ήθελε να γίνει μητέρα, σε κάποια άλλη έγινε και σε μια τρίτη ούτε ήθελε, ούτε έγινε. Δουλεύει σκληρά. Κάθε μέρα. Δουλεύει με τον εαυτό της, δουλεύει για τον εαυτό της, δουλεύει για τους άλλους. Είναι μια γυναίκα με κέλυφος. Μια γυναίκα κρεμμύδι.
Η Θάλεια είναι ένα κινητικό σόλο για το κέλυφος που κατασκευάζουν οι θηλυκότητες για να επιβιώσουν. Για την καταγεγραμμένη στο DNA μνήμη που τους κληρονομείται. Ένα σόλο γένους θηλυκού. Ένα σόλο του οποίου η βαρύτητα αλλάζει όπως και όποτε το αποφασίζει η Θάλεια.
Ιδέα – Χορογραφία: Άρτεμις Λαμπίρη
Ερμηνεία – Συνδημιουργία: Ανθή Θεοφιλίδου
Χωρίς Τίτλο
Το υπό διαμόρφωση σόλο της Ισραηλινής Μίριαμ Ένγκελ διερευνά το πλαίσιο των πολλαπλών εργασιών με τις οποίες καταπιάνονται οι γυναίκες, τόσο ως στερεότυπο όσο ως πρακτική, σωματική και συναισθηματική πραγματικότητα.
Γυναίκα. Ένα σιντριβάνι ή ένα δοχείο που ξεχειλίζει. Ένας αυτοτροφοδοτούμενος μηχανισμός ή μια πηγή που αδειάζει σταδιακά. Καθώς αναλαμβάνει πολλές εργασίες στη ζωή με απίστευτα γρήγορο τρόπο, συγκεντρώνεται σαν επαγγελματίας ζογκλέρ για να μην ρίξει τις μπάλες, συσσωρεύει ένταση, πληροφορίες, άγχος, ενέργεια. Γίνεται ένα εξειδικευμένο χταπόδι με χίλιους βραχίονες, αλλά με μία μόνο καρδιά κινητήρα.
Σύλληψη, χορογραφία, ερμηνεία: Μίριαμ Ένγκελ (Miriam Engel)
Εικαστική Επιμέλεια: Όρνιτ Άρνον (Ornit Arnon)
Λίγα λόγια για τις χορεύτριες και χορογράφους
Η Αντιγόνη Γύρα είναι δημιουργός παραστάσεων χορού και θεάτρου, βίντεο αρτ και μάνα τριών παιδιών. Είναι αριστούχος απόφοιτος του LABAN CENTRE LONDON απ’ όπου απέσπασε το Βραβείο Χορογραφίας Αποφοίτων το 1993. Το 1996 ίδρυσε την ομάδα ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ χοροθέαμα με την οποία έχει χορογραφήσει έως σήμερα πλειάδα έργων. Ταυτόχρονα, έχει οργανώσει πλήθος σεμιναρίων και εκπαιδευτικών διαλέξεων για θέματα χορού και θεάτρου. Το 1995 κέρδισε το Β’ Βραβείο Νέων Χορογράφων Ραλλού Μάνου με το έργο «Τα παραμύθια που Μεγάλωσες, Μεγάλωσαν». Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε πολλές διοργανώσεις και Φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων η «Μπιενάλε Νέων Δημιουργών της Ευρώπης και της Μεσογείου» στην Ιταλία, η Αθήνα 2004, ο Πανευρωπαϊκός διαγωνισμός χορογραφίας του Αννόβερο, το BKK Fringe Festival στην Μπανγκόγκ, το Φεστιβάλ Καλαμάτας, το Φεστιβάλ Dance Days, η «Αθήνα Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Βιβλίου» κ.ά.
Τον Δεκέμβριο του 2008 δημιούργησε μαζί με τη Βίκυ Αδάμου και τη Φλώρα Καλομοίρη το πρώτο residency centre για παραστατικές τέχνες στην Ελλάδα, το Κινητήρας studio, το οποίο προσέφερε στον πολιτιστικό χάρτη της Αθήνας δεκάδες διοργανώσεις ανταλλαγής καλλιτεχνών και καλλιτεχνικής φιλοξενίας ως το καλοκαίρι του 2019. Το 2015 ξανασύστησε τον Κινητήρα ως Καλλιτεχνικό Δίκτυο Παραστατικών Τεχνών κι έφτιαξε με πολυπληθή ομάδα επαγγελματιών κι ερασιτεχνών τις παραστάσεις «Ο Καφές», «Ανύποπτος Χρόνος», ενώ επιμελήθηκε την παράσταση «Έρωντας».
Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και σχήματα (Σ. Ευαγγελάτος, Ν. Διαμαντής, Ε. Θεοδώρου, Γ. Κακλέας, Η. Καρελλάς, Γ. Παλούμπης, Χ. Σιοπαχάς, Σ. Φασουλής κ.ά) κι έχει διδάξει κίνηση και χορογραφία σε επαγγελματικές σχολές (ΚΣΟΤ, Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδης, Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης «Βεάκη» κ.ά). Από το 2017 είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας ΓΑΒ (Γύρα, Αδάμου, Βενετσανόπουλος) και διδάσκει στη Δραματική Σχολή «Δήλος» της Δ. Χατούπη.
Το όραμά της, η δράση ΕΚ-ΠΛΗΞΗ, έφερε από το 2012 τον χορό και το σωματικό θέατρο στην εκπαίδευση (www.ekplixi.com). Φέτος, η δράση «Θάρρος ή Αλήθεια» επιχορηγήθηκε από το ΥΠΠΟ και σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ ταξιδεύει σε σχολεία της Αττικής. Από τον Δεκέμβριο 2019 και ως τον Φεβρουάριο 2020 η Αντιγόνη Γύρα ταξίδεψε στο καλλιτεχνικό Κέντρο Παραστατικών τεχνών Guru- Lo studio στα σύνορα Ελβετίας – Ιταλίας, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια για residencies έξι Ελληνίδων δημιουργών με θέμα “Feminity in Transition”.
Η Άρτεμις Λαμπίρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 όπου και εργάζεται ως χορογράφος, χορεύτρια και χοροδιδάσκαλος. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Χορού «Ραλλού Μάνου», με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., χορογραφία στο ArtEZ στην Ολλανδία και Θεατρικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Ως χορογράφος έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ, βραβευτεί και ανεβάσει δικές της παραστάσεις σε θέατρα στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την Κροατία, την Ολλανδία και την Ισπανία. Μερικές απ’ τις παραγωγές είναι: “ANY ONE” (2018), “On Hope” (2016) “Me On Top” με την υποστήριξη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και του ιδρύματος ΝΕΟΝ (2015), “META” (2014), “FREMD” (2014), «Ανάμεσα» (2012-2013), “(YX)^2” (2012), “Falling in love” (2011). Το 2013 ίδρυσε τη δική της ομάδα «ΜΑΝ», η οποία επιχορηγήθηκε απ’ το ΥΠΠΟΑ για την τελευταία της παραγωγή (2017-2018). Η ομάδα έχει συμμετάσχει στο φεστιβάλ Καλαμάτας (2016), το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση (2015), το φεστιβάλ Δημητρίων το 2013, στο ARC festival το 2014, κ.ά. Κάνει επιμέλεια κίνησης σε θεατρικές παραστάσεις απ’ το 2012, ενώ συνεργάζεται με την όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής απ’ τον Οκτώβριο του 2017. Είναι μέλος του δικτύου του ΚΙΝΗΤΗΡΑ απ’ το 2012 όπου έχει διδάξει, συνεργαστεί ως χορεύτρια με την Αντιγόνη Γύρα, παρουσιάσει δικές της παραστάσεις, και κάνει επιμέλεια κίνησης σε παραστάσεις της Β. Αδάμου και του Δ. Αγορά.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
https://www.youtube.com/user/artemislampiri
https://vimeo.com/artemislampirihttps://www.facebook.com/MANdancecompanyArtemisLampir
Η Ανθή Θεοφιλίδη είναι απόφοιτος της επαγγελματικής σχολής χορού ΜΟΡΙΑΝΟΒΑ-ΤΡΑΣΤΑ. Φοίτησε έναν χρόνο στη Δραματική Σχολή της Νέλλης Καρρά ΑΡΧΗ και σπούδασε με υποτροφία στην Rubin Academy of Dance στο Ισραήλ. Εργάζεται ως χορεύτρια-performer, χορογράφος και δασκάλα χορού.
Ως χορεύτρια-performer έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει συνεργαστεί με τη Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το θέατρο Κακογιάννη κ.α., με ξένους και Έλληνες χορογράφους όπως οι Αγγελική Στελλάτου, Νατάσα Ζούκα, Αντιγόνη Γύρα, Ελισάβετ Πλιακοστάθη, Σάνια Στριμπάκου, Σοφία Κονδυλιά, Νατάσα Παπαμιχαήλ, Παναγιώτη Αργυρόπουλο, Μαρία Μηλιοπούλου, Νάντη Γώγουλου, Φρόσω Κορρού, Κατερίνα Ανδριοπούλου, Νive Shenfild, Maya Carroll, Willi Dorner κ.ά.
Συμμετείχε στο VR project του Andrej Boleslavsky με τίτλο «Weightless» (σύγχρονος χορός σε VR περιβάλλον), σε χορογραφία της Χρυσάνθης Μπαδέκα, υπό την αιγίδα της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών. Αντικείμενο έρευνας του project ήταν η επίδραση της βαρύτητας στην κίνηση, γι’ αυτό και οι πρόβες πραγματοποιήθηκαν κάτω από το νερό. Συμμετείχε, επίσης, ως performer στη δράση ΕΚ ΠΛΗΞΗ επί τέσσερα συναπτά έτη με τις παραγωγές «Το τσίρκο που κοιμήθηκε», «Το δικό μου ψάρι», «στη χώρα του Πουπωσγιατι» και «Θάρρος ή Αλήθεια», που εμπνεύστηκε η χορογράφος Αντιγόνη Γύρα για να γνωρίσουν τα παιδιά τη γλώσσα του χοροθεάτρου στα σχολεία.
Το 2019 συμμετείχε στο Residency μεγάλης διάρκειας στο Lo Studio (Ελβετία) με την επιμέλεια του Κινητήρα και με την υποστήριξη του Prohelvetia. Ως δασκάλα χορού έχει παραδώσει σεμινάρια και ελεύθερα μαθήματα σύγχρονου χορού, αυτοσχεδιασμού και partnering στην επαγγελματική σχολή χορού Μαριάνοβα-Τράστα, στο DANCCE (προετοιμασία για την εισαγωγή στις επαγγελματικές σχολές χορού), στον Κινητήρα (βασική συνεργάτις), στον ΧοροΧρόνο, στην ερασιτεχνική σχολή χορού Μοριάνοβα-Χαραλάμπη, στη σχολή χορού The art on dance, στις δραματικές σχολές Ίασμος, Εμπρός και Θεοδοσιάδη κ.α. Έχει διδάξει physical theatre στο τμήμα Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών ως βοηθός του ηθοποιού της Theatre de Complicite, Κώστα Φιλίππογλου.
Ως χορογράφος έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως Δημήτρης Κανέλος, Πέτρος Ζούλιας, με τους Άγγελους της Χαράς κ.α. και τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Γιάννη Μόσχο στις εξής παραγωγές «Το Κουρέλι», «Ασκήσεις για γερά γόνατα», «Με τα δόντια» (Θέατρο Κουν), «H Προδοσία» (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά), «Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας» (Φεστιβάλ Αθηνών 2014, 2015) , «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» (Θέατρο Εμπορικόν), «Η Πόλη της Αναγνωστάκη» (Φεστιβάλ Αθηνών 2018). Έχει ανεβάσει δικές της παραστάσεις όπως «Ωκεανός» στο θέατρο Olvio, «Σε 2 3λεπτα» στον παλαιστικό σύλλογο Ταύρου κ.α. Ήταν Ιδρυτικό μέλος της Norforsale ανοιχτής καλλιτεχνικής κοινότητας και τα τελευταία τρία χρόνια προπονείται στο ατομικό άθλημα της ελευθέρας πάλης, ερευνώντας την κινητική της συσχέτιση με τον σύγχρονο χορό.
Η Μίριαμ Ένγκελ είναι Ισραηλινή χορογράφος, ερμηνεύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια της Σχολής Angela Dance Co., στην Ιερουσαλήμ. Απόφοιτος ανωτέρας σχολής σύγχρονου χορού και μπαλέτου, ιδρύτρια του LoveINg JERUSALEM Project. Γεννήθηκε το 1983 στην Ιερουσαλήμ και είναι εγγονή της πρωτοπόρου χορεύτριας της avant-garde, Ντόρα Μουσάνοβα (Dora Mushanova). Έχοντας λάβει στην ηλικία των 20 χρόνων το βραβείο Sharett από το Αμερικανο-ισραηλινό ίδρυμα για επαγγελματίες χορού, η Μίριαμ έχει εργαστεί στο Ισραήλ και την Ευρώπη με πολλές ομάδες χορού.
Χορογραφεί από το 2008, ενώ το 2011 ίδρυσε την επαγγελματική σχολή χορού Angela Dance Co και την Μη Κηβερνητική Οργάνωση Dance Space Jerusalem, φορέα εκπαίδευσης και πολιτισμού προγραμμάτων παραστατικών τεχνών. Είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Mazya Dance και κεντρική ερμηνεύτρια στην εταιρία θεάτρου Mikro Theater Company στην Ιερουσαλήμ. Η Μίριαμ χορογραφεί, ερμηνεύει και διδάσκει τη μοναδική τεχνική της προσέγγιση σε ομάδες και φεστιβάλ στη Σαγκάη, τη Σόφια, το Μιλάνο, το Γιοχάνεσμπουργκ, το Κορκ, την Ιρλανδία, τη Ρουάντα. Κάθε χρόνο προσκαλείται ως καλλιτέχνις και εκπαιδευτικός στο Πανεπιστήμιο De-Paul (Σικάγο) και στο SADC (Berkeley, CA).
Τα έργα της ποικίλλουν μεταξύ παραγωγών πλήρους σκηνής και site specific εκδηλώσεων. Η Ένγκελ αντλεί έμπνευση από την πολυπλοκότητα και τη ποικιλομορφία της βάσης της, της Ιερουσαλήμ, μιας πόλη με βαθύ πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Για την καλλιτέχνιδα, η ισραηλινή εμπειρία μετουσιώνεται σε καθολική, διαδραστική και παγκόσμια εμπειρία. Ως απόφοιτος αναγνωρισμένων ιδρυμάτων χορού, δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η Ένγκελ ξεχωρίζει ως πολυεπιστημονική καλλιτέχνις και επαγγελματίας πολιτισμού.
