Εχθές ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Εμανουέλ Μακρόν, ανακοίνωσε την αντικατάσταση της υφυπουργού του Κάρολιν Καγιέ.
Η Καγιέ ήταν αρμόδια για την περιφερειακή συνοχή και τις τοπικές αρχές ενώ προέρχεται από τον χώρο της παραδοσιακής γαλλικής Δεξιάς.
Η συγκεκριμένη είχε ταχθεί τον Ιούλιο κατά της ισότητας στον γάμο στην Γαλλία, κάνοντας μάλιστα λόγο για πάρα φύση ένωση, αναφορά που είχε προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις.
Αν και ο λόγος της αντικατάστασής της – προηγήθηκε η παραίτηση της- οφείλεται σημαντικά στο ότι ξέχασε να αναφέρει στις επίσημες αναφορές κάποια (πολλά) περιουσιακά στοιχεία, οι ομοφοβικές της απόψεις (για τις οποίες αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη) την έκαναν ιδιαιτέρως αντιπαθή εντός και εκτός κυβέρνησης. Τουλάχιστον 100 επώνυμα άτομα τοποθετήθηκαν τότε εναντίον της, ζητώντας μέχρι και την απομάκρυνσή της.
Με τις περισσότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη να κλείνουν -ψηφοθηρικά- το μάτι στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα (και κυρίως στην γκέι ανδρική) τέτοιες κινήσεις μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα σημαντικές.
Πριν περίπου έναν χρόνο (και κάτι μήνες) ένας άλλος υπουργός, της Ελλάδας αυτή τη φορά, δέχεται μια ερώτηση σχετικά με το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στον γάμο και την τεκνοθεσία.
Μιλάω για τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος στην εκπομπή της Νάτασας Γιάμαλη είχε ταχθεί κατά της ΛΟΑΤΚΙ+ γονεϊκότητας.
«Με την τεκνοθεσία δε θα ήμουν υπέρ με τίποτα. Στο θέμα του γάμου, οριακά θα μπορούσα να δεχθώ ότι θα μπορούσε να γίνει…», είχε δηλώσει τότε ο υπουργός.
Φυσικά σε αυτή την περίπτωση, η θέση του κ. Γεωργιάδη είναι πολιτική και δεν συνιστά κακοποιητικό λόγο. Η διαφορά είναι, όμως, ότι στη Γαλλία τόσο το δικαίωμα του γάμου όσο και της τεκνοθεσίας έχουν θεσμοθετηθεί, στην Ελλάδα πάλι όχι.
Ελάτε να συζητήσουμε τώρα τι είναι πιο επικίνδυνο… και εν τέλει πιο κακοποιητικό.
