Ή πως η τρολιά στα site γνωριμιών βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια κι όλη την gay κοινότητα.
Από τον Τάσο (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλο
Είναι σαφές πως από τη στιγμή που το διαδίκτυο είναι ένας ένας αχανής μικρόκοσμος που κατοικείται από τα ψηφιακά avatar των ανθρώπων, διαθέτει πολλά από τα χαρακτηριστικά και τις ψυχοπάθειες του κανονικού κόσμου. Και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό εφ’ όσον εν προκειμένω η όποια έκφραση ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς γίνεται από απόσταση ασφαλείας. Δεν είμαι σίγουρος όμως το κατά πόσο αυτό που συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Ειδικά στους ιστότοπουςπου προορίζονται για ανταλλαγή προσωπικών αγγελιών και σεξουαλικής διευκόλυνσης ανάμεσα στα μέλη της gay κοινότητας.
Κάτι που βέβαια δημιουργεί το εξής ερώτημα: Υπάρχει τελικά στην Ελλάδα gay κοινότητα ή είναι κάτι που απλά γουστάρουμε να θεωρούμε ότι υπάρχει, όποτε μας βολεύει; Και το ρωτάω αυτό γιατί ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά μιας κοινότητας, όποιας κοινότητας, είναι η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της και η αίσθηση πως αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δυνητικά τους χωρίζουν. Δεν γνωρίζω αν είναι θέμα παιδείας ή ελληνικού ταπεραμέντου αλλά συνειδητοποιώ σχεδόν καθημερινά πλέον ότι αυτή η αλληλεγγύη δεν υπάρχει σαν κουλτούρα στην ελληνική gay κοινότητα.
Μπορεί να εκφράζεται σε ειδικές γιορτές και πανηγύρια όπως το gay pride αλλά απουσιάζει παντελώς από την καθημερινότητα. Ως τώρα το φαινόμενο περιοριζόταν μόνο στα clubs. Εκεί που αν κάποιος μάθαινε ότι πάρθηκες στην τουαλέτα, αισθανόταν την υποχρέωση να διαδώσει σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο την αμφίβολη ηθική σου. Αναπαράγοντας τα πιο φτηνά straight μικροαστικά στερεότυπα με συνήθη κατάληξη το πόσο “τσούλα” είσαι επειδή παίρνεσαι. Ναι, εντάξει κουκλίτσα μου, την άλλη φορά θα εμφανιστώ με κοστούμι και θα σέρνω κι ένα καροτσάκι με τα παιδιά μου για να μην με πεις τσούλα και να θεωρηθώ αξιοπρεπής.
Το φαινόμενο όμως αρχίζει να παίρνει επικίνδυνες πλέον διαστάσεις στα site γνωριμιών. Κάθε εβδομάδα λαμβάνω τουλάχιστον τρία μηνύματα από profile που δεν τα γνωρίζω και που εξαφανίζονται αμέσως μετά, μέσα στα οποία κάποιος κάνει outing με όνομα επίθετο ενίοτε και τηλέφωνο ή διεύθυνση για κάποιον άλλον. Τύπου “προσοχή, το τάδε μέλος είναι φορέας του AIDS”. Ή “Ο τάδε λέει ψέμματα, δηλώνει 40 αλλά είναι 55 κι έχει νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική.” Τι έλεγα πριν για τα μικροαστικά ταμπού; Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν (αλλά προφανώς υπάρχουν) άτομα στον gay χώρο που θεωρούν ακόμα σήμερα πως το να είναι κάποιος οροθετικός είναι μια αποκάλυψη σοκ.
Λίγες μέρες πριν, ένας άγνωστος μου επιτέθηκε λεκτικά και μου είπε ότι πρέπει να ντρέπομαι επειδή σε μια φωτό μου έχω τον κώλο μου. Την επόμενη φορά θα κοιτάξω να βάλω φωτογραφίες μου που θα πλέκω για να μην τον προσβάλω. Ένας άλλος πολύ καλός άνθρωπος έκανε print screen τη σελίδα της προσωπικής μου αγγελίας και την έστειλε στον διευθυντή περιοδικού που εργάζομαι για να του δείξει πόσο μιαρό και ανήθικο είναι το ποιόν μου. Ευτυχώς δηλαδή που ο διευθυντής μου είναι άτομο με πλάκα και το πήρε στο καλαμπούρι λέγοντας μου “καλά, δεν ντρέπεσαι να κοροϊδεύεις τον κόσμο και να ψωνίζεσαι με φωτογραφίες από τα 18 σου;”
Και τα φαινόμενα πολλαπλασιάζονται. Ο άλλος έχει (και καλά κάνει ο άνθρωπος αφού αυτή είναι η δουλειά αυτών των site) φωτογραφία του με τη γεννητικά του όργανα σε δόξα και τιμή, κι από κάτω στο profile του αφού ξεκαθαρίζει ότι ψάχνει κάποιον αξιοπρεπή κι εκτός κυκλωμάτων βρίζει τους υπόλοιπους χρήστες επειδή έχουν βγάλει τον πισινό τους. Λογικό, το να βγάζεις το πουλί σου είναι πιο αξιοπρεπές από το να βγάλεις τον κώλο σου γιατί άμα βγάλεις τον κώλο σου είσαι μάλλον παθητικός κι αυτό δεν είναι αξιοπρεπές.
Όπως και με το facebook που από ένα εργαλείο διαδικτυακής επικοινωνίας και διασκέδασης, μεταμορφώθηκε σε κύρια είδηση στο δελτίο των 8 όσον αφορά το τι ανάρτηση κάνει ο κάθε ένας, έτσι ξαφνικά και τα gay site γνωριμιών φαίνεται ότι απέκτησαν τη δική τους αστυνομία ηθικής, ευπρέπειας και εκδικητικής κατινιάς. Από κάποιες δυστυχισμένες μουρλοκακομοίρες που αντιλαμβάνονται το ίντερνετ σαν το περιπτεράκι της Γεωργίας Βασιλειάδου. Κι ακόμα χειρότερα πολλές φορές, με κακοήθεια και μίσος διαβάλουν για προσωπικούς ή άλλους λόγους όποιον δεν τους γουστάρει η φάτσα του.
Περιστατικά που αν τελικά υπάρχει ή θέλουμε να δημιουργήσουμε επιτέλους μια υγιή gay κοινότητα, χρειάζονται τουλάχιστον απομόνωση και σε πολλές πιο σοβαρές περιπτώσεις καταγγελία. Γιατί αν στην τελική το όλο θέμα είναι να βριζόμαστε μεταξύ μας, σαν τα παρακλάδια των αριστερών κομμάτων που ενώ έχουν μια βασική ιδεολογία, ξεκατινιάζονται για λεπτομέρειες, δεν καταλαβαίνω γιατί μας πειράζει τόσο πολύ όταν μας βρίζουν οι άλλοι.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductionsγια να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το [email protected] για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.
