Μετά από 45 χρόνια, η ντροπιαστική διάταξη που απέκλειε τα πρόσωπα τα οποία έχουν ομοερωτικές σχέσεις, που ίσχυε από το 1977 μέχρι και χθες και που αποτελούσε τον ορισμό της αθέμιτης και θεσμοποιημένης διάκρισης, πλέον δεν υπάρχει έπειτα από Απόφαση που συνυπέγραψαν ο Υπουργός και η Αναπληρώτρια Υπουργός του Υπουργείου Υγείας.
γράφει η Άννα Απέργη*
Αργήσαμε βέβαια, αλλά έστω και έτσι, έστω και τώρα, αδιαμφισβήτητα αυτό είναι θετικό.
Όλο και περισσότερες χώρες της Ε.Ε. πλέον προχωρούν προοδευτικά προς την κατάργηση των διακρίσεων και των αποκλεισμών των ΛΟΑΤΚΙ+ και σίγουρα αυτό είναι αισιόδοξο σε ότι αφορά τον σεβασμό των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Όσο κι αν δεν περνάει απ’ το μυαλό κάποιων, η ντροπιαστική αυτή απαγόρευση αφορά με πολύ σαφή τρόπο και τα τρανς πρόσωπα.
Θα σας το δώσω να το καταλάβετε με ένα πολύ απλό παράδειγμα.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, υπήρχαν κάποιες φορές που χρειάστηκε να κάνω ανακοίνωση ότι ζητάμε αίμα για κοντινά μας πρόσωπα (είτε μέλη της κοινότητας, είτε όχι). Σε αυτά τα καλέσματα λοιπόν, ανταποκρίθηκαν αρκετοί φίλοι μου γκέι και φίλες λεσβίες, που πήγαν και έδωσαν αίμα κ α ν ο ν ι κ ό τ α τ α, χωρίς να δηλώσουν στο έντυπο τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Δεν υπήρχε όμως ούτε μία περίπτωση, που να πήγε τρανς πρόσωπο να δώσει αίμα και να του το επέτρεψαν. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός. Ότι πολλές φορές στα τρανς πρόσωπα και ιδιαίτερα στις τρανς γυναίκες, γίνεται αντιληπτή ή ταυτότητα φύλου τους. Όταν δε, το πρόσωπο αυτό δεν έχει μπει καν στη διαδικασία της μεταβολής των δημοσίων εγγράφων του, είναι “φωτεινή ταμπέλα”.
Σίγουρα, είναι πολύ θετικό που έπειτα από τόσα χρόνια, αφαιρέθηκε η πραγματικά ντροπιαστική αυτή απόκλιση από το ερωτηματολόγιο της αιμοδοσίας.
Όμως, κατά την γνώμη μου, η πραγματική λύση στο πρόβλημα θα δοθεί μέσα από ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο, που θα απαλείφει οποιαδήποτε αναφορά ή διατύπωση που σχετίζεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την έκφραση, την ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά φύλου, ενώ παράλληλα θα είναι συμπεριληπτικό προς όλα τα φύλα, χρησιμοποιώντας ουδέτερη γλώσσα, καλύπτοντας τα φυλοδιαφορετικά ή non-binary πρόσωπα.
Έγινε το πρώτο βήμα όμως και αυτό είναι σπουδαίο. Αργήσαμε αλλά το κάναμε. Όμως επειδή αργήσαμε και επειδή η χώρα μας “παραδοσιακά” είναι ουραγός σε πολιτικές και πρωτοβουλίες που αφορούν τα ΛΟΑΤΚΙ+ αλλά και γενικότερα τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα πρέπει να προχωρήσουμε με ακόμη πιο γοργά βήματα.
Πάμε για τα επόμενα λοιπόν!
Η Άννα Απέργη είναι διευθύντρια του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ)
