Μπορεί τα τελευταία χρόνια να την βλέπουµε στα µεγαλύτερα µιούζικαλ που παίζονται στην Ελλάδα, σίγουρα όµως υπήρχαν πολλά πράγµατα που δε γνωρίζαµε γι΄αυτό το κορίτσι, που σε λίγο καιρό θα υποδυθεί “θεατρικά” την Εvita Peron. Διαβάστε τη συνέντευξη που ακολουθεί για να τα µάθετε κι εσείς.
Tα τελευταία χρόνια σε βλέπουµε να καταπιάνεσαι καλλιτεχνικά, κυρίως, µε το µιούζικαλ. Γιατί έτσι;
Η αλήθεια είναι ότι έχω εστιάσει πολύ το ενδιαφέρον µου στο µιούζικαλ. Είναι ένα είδος που έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Το μιούζικαλ, το γνώρισα αρχικά ως θεατής στο εξωτερικό. Γιατί στην Ελλάδα, πριν κάποια χρόνια, δε γινόντουσαν µιούζικαλ. Είχαν σταµατήσει απ’ την εποχή της Αλίκης. Πολύ λίγα πράγµατα έγιναν µετά. Έβλεπα, λοιπόν, παραγωγές έξω. Η πρώτη, µάλιστα, που είδα ήταν το Σικάγο στο Λονδίνο. Είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ απ΄αυτό που έβλεπα. Απ΄αυτόν τον συνδυασµό των πραγµάτων. Όταν ξεκίνησαν ξανά τα µιούζικαλ στην Ελλάδα, είχα την τύχη να συµµετέχω κι εγώ στα πρώτα που έγιναν. Πριν από καµιά 5ετία. Το πρώτο ήταν το “Fame”. Όταν µου έγινε η πρόταση, στην αρχή, αφενός ενθουσιάστηκα αφετέρου ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ κι ήθελα να το δοκιµάσω και να δω πως είναι. Ξεκινώντας, έπαθα µεγάλο έρωτα µ΄αυτό το πράγµα. Είµαι ερωτευµένη µ’ όλη τη διαδικασία του µιούζικαλ. Τρελαίνοµαι που πας σε µια πρόβα κι έχεις να τραγουδήσεις, να µάθεις ένα τραγούδι, µετά πρέπει να χορέψεις µια χορογραφία, µετά να συνδυάσεις τα πράγµατα. Να δώσεις νόηµα σε µια ιστορία. Να “ντυθείς” τον ρόλο ενός ανθρώπου. Εµένα µε τρελαίνει όλο αυτό. Όταν ξεκίνησα να το κάνω, είπα “εδώ είµαι, βρήκα αυτό που µε τρελαίνει”. Είχα την τύχη να το κάνω αυτό και σ΄άλλες µεγάλες παραγωγές που έγιναν στην Ελλάδα. Είµαι πραγµατικά αρκετά τυχερή και ιδιαίτερα χαρούµενη µ΄όλο αυτό που συµβαίνει.
Δε σε τροµάζει η δυσκολία όλου αυτού, τ’ ότι πρέπει να είσαι καλή σε τόσα πολλά πράγµατα ταυτόχρονα;
Αυτό ακριβώς είναι που µε ιντριγκάρει. Το να καταφέρεις να συνδυάζεις πολλά και διαφορετικά πράγµατα. Πράγµατα, που µέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα έπρεπε να τα κάνεις ξεχωριστά. Τι εννοώ; Αν χόρευες και παράλληλα τραγουδούσες και παράλληλα έπαιζες ή παρουσίαζες µια εκποµπή στην τηλεόραση, άκουγες πάντα την ερώτηση, “καλά τι είναι αυτή και τα κάνει όλα αυτά;”. Εγώ αυτό τ’ αντιµετώπισα αρκετά κι ήταν κάτι που δεν µπορούσα να καταλάβω. Μιλάµε για κάτι που στο εξωτερικό δεν νοείται να συµβαίνει. Όσα περισσότερα πράγµατα µπορείς να κάνεις, λειτουργούν καλύτερα στη δουλειά σου. Είναι πραγµατικά κάτι που µε ρωτούν συνέχεια στις συνεντεύξεις, “τι δηλώνεις ότι είσαι;”, “γιατί και χορεύεις και τραγουδάς και παρουσιάζεις;”, “µήπως έπρεπε να κάνεις ένα πράγµα τη φορά;”… Αλλά το ΄χω πια συνηθίσει.
Φτάνουµε λοιπόν στο σήµερα και στο Evita. Μίλα µας λίγο γι΄αυτό.
Ναι! Μου προτάθηκε αυτός ο ρόλος, που θέλω να σου πω ότι τον µελετούσα και στα µαθήµατα φωνητικής. Είναι ένας δύσκολος ρόλος, φωνητικά απαιτητικός κι είναι απ΄αυτά, που όταν κάνεις µιούζικαλ, τα µελετάς σαν κάτι δύσκολο. Είχα εικόνα γι΄αυτό το πράγµα. Στην αρχή δε σου κρύβω, ότι δυσκολεύτηκα να πάρω την απόφαση. Δεν ήθελα να το κάνω. Λόγω των απαιτήσεων που έχει. Μετά το ξανασκέφτηκα και το ξανασυζήτησα κι είδα ότι είναι λίγες οι ευκαιρίες που έχεις στη ζωή σου να κάνεις κάτι τέτοιο. Είναι ένας ρόλος µε βάρος. Ένας απ’ τους σηµαντικούς και χαρακτηριστικούς, αν θέλεις, γυναικείους ρόλους στο µιούζικαλ. Σίγουρα στο τοπ 5 των ρόλων µιας γυναίκας, που κάνει µιούζικαλ. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι θα το µετάνιωνα πάρα πολύ αν δεν το έκανα. Κι έτσι έπεσα µε τα µούτρα.
Έχουµε, πιστεύεις, στην Ελλάδα την κουλτούρα του µιούζικαλ;
Αν µε ρώταγες πριν λίγα χρόνια θα σου έλεγα όχι, µε κεφαλαία γράµµατα κιόλας. Την τελευταία 5ετία όµως, ξεκίνησαν να γίνονται σηµαντικές παραγωγές σε µεγάλα έργα. Ήταν κι είναι ακόµη µια περίοδος καλλιέργειας κι εκπαίδευσης όλου αυτού. Απ’ το κοµµάτι της παραγωγής, των καλλιτεχνών, τα πάντα. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα να εκπαιδεύεται κι ο κόσµος. Στην αρχή οι απαιτήσεις δεν ήταν και πολύ µεγάλες. Όσο περνάει, όµως, ο καιρός οι απαιτήσεις µεγαλώνουν. Όπως µεγαλώνουν κι οι δικές µας δυνατότητες, γιατί µαθαίνουµε περισσότερα πάνω σ΄αυτό. Βελτιωνόµαστε πολύ γρήγορα και µε σωστό τρόπο. Κι αυτό φαίνεται, τώρα, στην Evita.
Τι συµβολίζει για εσένα το πρόσωπο της Εvita;
Κοίταξε να δεις. Όλο αυτό το διάστηµα που διαβάζω πράγµατα για εκείνη, διαπιστώνω όλο και περισσότερο, ότι όλος αυτός ο µύθος που υπάρχει γύρω από το όνοµά της έγινε µε πολύ προσεγµένο τρόπο. Από την άποψη ότι, υπάρχουν ακόµη και σήµερα, σκοτεινά σηµεία που δεν τα γνωρίζει κανένας. Το σίγουρο είναι, ότι υπήρξε ένα κορίτσι, πέθανε εξάλλου σε πολύ µικρή ηλικία, που κατάφερε να αφήσει ένα τεράστιο στίγµα στην κοινωνία της Αργεντινής, αλλά και παγκοσµίως, σ΄ό,τι έχει να κάνει µε τη θέση της γυναίκας. Ήταν ένα πολύ ταλαιπωρηµένο κορίτσι. Γεννήθηκε πάµφτωχη, νόθο παιδί ενός πατέρα που δεν τη αναγνώρισε ποτέ και ποτέ δεν της έδωσε τ΄όνοµα του. Αυτό ήταν κάτι πολύ σκληρό για εκείνη την εποχή. Οι επιλογές ζωής για ένα τέτοιο κορίτσι ήταν πολύ συγκεκριµένες. Θα µπορούσε να παντρευτεί κάποιον της κοινωνικής της τάξης ή να δουλέψει ως οικονόµος στο σπίτι κάποιας εύπορης οικογένειας. Είχε όπως τέτοια αποφασιστικότητα και τέτοια πυγµή για να ξεφύγει απ΄ τη ζωή, που η ανδρική κοινωνία της εποχής είχε σχεδιάσει για εκείνη. Είναι εντυπωσιακό το πως κατάφερε να κινηθεί µε τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνει τ΄όνειρά της πραγµατικότητα. Έφυγε για το Μπουένος Άιρες, σε ηλικία 15 χρόνων και µέσα σε σύντοµο χρονικό διάστηµα κατάφερε να βρει δουλειά στο ραδιόφωνο, να γίνει µία από τις πιο δηµοφιλείς ραδιοφωνικούς παραγωγούς, προσπάθησε να κάνει βήµατα στον κινηµατογράφο, αλλά δεν της βγήκαν. Αλλά, µέσα απ΄αυτό τον δρόµο και στην προσπάθειά της ν΄ανέλθει κοινωνικά, γνώρισε τον Περόν, όπως κι άλλους στρατιωτικούς που τότε είχαν την εξουσία και κατάφερε να γίνει γυναίκα του. Αυτό, τώρα δεν µπορούµε να το καταλάβουµε, αλλά για την εποχή εκείνη ήταν πρωτόγνωρο. Γι΄αυτό και δέχθηκε τόσο µεγάλο πόλεµο απ’ τον στρατό, αλλά και απ’ την αριστοκρατία της εποχής, που δεν µπορούσε να δεχθεί ότι ένα φτωχό κορίτσι, κατατρεγµένο, ήταν µέρος της κοινωνίας τους. Εκείνη, πάλι κόντρα στα προγνωστικά, αποφάσισε, από τη στιγµή που δεν την δέχονταν, να τους κάνει πέρα. Κατάφερε να τους βάλει στην άκρη, να γίνει η πρώτη κυρία της χώρας, να προσεγγίσει τους φτωχούς, οι οποίοι την στήριξαν και την έβαλαν στην εξουσία. Έδωσε, επίσης και πολλά δικαιώµατα στις γυναίκες, που µέχρι τότε δεν τα είχαν. Ήταν καθοριστική η συµβολή της στο ν΄αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωµα ψήφου.
Θεωρείς, λοιπόν, ότι είναι ένα σύµβολο φεµινισµού;
Η Evita σίγουρα άνοιξε τον δρόµο στο να έχουν οι γυναίκες περισσότερα δικαιώµατα και περισσότερη παρουσία στην κοινωνία. Απ΄αυτή την άποψη, ναι είναι. Όµως, αυτό το έκανε µ’έναν πολύ έξυπνο τρόπο. Γνώριζε ότι δεν µπορούσε να το κάνει µόνη της, βγαίνοντας µπροστά. Το έκανε και το παρουσίαζε δύο βήµατα πίσω από τον Περόν. Ήταν έξυπνο αυτό όλο αυτό, γιατί κατάφερε να το κάνει µ΄έναν τρόπο αποδεκτό απ’ την κοινωνία. Θεωρώ, πάντως, ότι αυτό που περνά η ιστορία της Evίta είναι ότι, όταν ένας άνθρωπος είναι αποφασισµένος κι έχει θέληση να πετύχει πράγµατα στη ζωή του, µπορεί να το καταφέρει.
Ένα µήνυµα που µπορεί να εµπνεύσει και την LGBT κοινότητα;
Φυσικά, µιλάµε για µια κοινότητα που οφείλει να έχει ίσα δικαιώµατα και δυστυχώς δεν τα έχει. Οπότε, η κοινότητα και µπορεί και πρέπει να κυνηγήσει τα όνειρά της. Δεν το συζητώ. Πρέπει να βγαίνει ανοιχτά και διεκδικητικά. Γενικά, θεωρώ ότι το να διεκδικείς την ισότητα σου είναι κάτι αυτονόητο. Αρκεί, όλο αυτό να γίνεται µε ειλικρίνεια και σοβαρότητα. Γιατί το αυτονόητο δε χρειάζεται να το τονίζεις παραπάνω για να το θεωρήσει ο άλλος δεδοµένο. Γιατί πρέπει να είναι δεδοµένο έτσι κι αλλιώς. Χωρίς πολλές φανφάρες.
Και που στέκεται η Νάντια Μπουλέ σε σχέση µ΄αυτά τα δικαιώµατα; Τα υποστηρίζει ή αρκείται, όπως πολλοί, “στ΄ότι έχει gay φίλους”.
Ναι, τι είναι κι΄αυτό µε τους gay φίλους! Φυσικά και συµφωνώ. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν την επιλογή, αν θέλουν να ζήσουν µαζί, να µπορούν να ζήσουν. Δεν το συζητώ. Αν θέλουν, επίσης, να αποκτήσουν ένα παιδί, πρέπει να µπορούν να το κάνουν. Ανεξαρτήτως φύλου ή οτιδήποτε. Όλα αυτά που έχουν να κάνουν µε την προσωπική ζωή δύο ανθρώπων, θεωρώ ότι πρέπει να είναι ελεύθερα για όλους. Σαφέστατα! Δεν έχω δύο ταχύτητες γι΄αυτά τα θέµατα. Μία έχω µόνο, ξεκάθαρα (γέλια).
Είχες ποτέ ερωτικές εµπειρίες µε άτοµα του ίδιου φύλου;
Κοίτα, θυµάµαι να έχω δεχθεί φλερτ από γυναίκα. Κι ήταν πολύ γλυκός ο τρόπος. Κι η προσέγγιση ήταν πολύ σωστή, χωρίς πίεση. Το θέµα είναι ότι ο δικός µου σεξουαλικός προσανατολισµός ήταν ανέκαθεν ξεκάθαρος, οπότε δεν µπήκα ποτέ σε σκέψη να κάνω κάτι άλλο.
Εσύ έχεις βιώσει κάποιο είδος ρατσισµού;
Ο ρατσισµός είναι ένα πολύ µεγάλο πράγµα. Υπάρχει παντού κι εκδηλώνεται µε πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Ουσιαστικά πρόκειται για διάκριση των ανθρώπων µε βάση τα χαρακτηριστικά που επιλέγει κάποιος από µόνος του για να τον διακρίνει. Είτε αυτό είναι το φύλο, η σεξουαλική επιλογή, η εθνικότητα, ή οτιδήποτε άλλο. Στην περίπτωση των γυναικών στον χώρο µου, η πιο συχνή λάθος πεποίθηση είναι πως, αν είσαι νέα, ξάνθιά στην τηλεόραση, έχεις πιθανότατα χαµηλό δείκτη νοηµοσύνης ή πως έχεις χαλαρές ηθικές αναστολές. Το νιώθεις κάποιες φορές να υπάρχει στην ατµόσφαιρα, σαν αίσθηση. Είναι κι αυτό ένα είδος ρατσισµού. Βέβαια, είναι και στο χέρι σου το πως θα το διαχειριστείς.
Το έχεις βιώσει αυτό, δηλαδή;
Ναι! Το έχω.
Και πώς αντέδρασες;
Δε θυµώνω µ΄αυτά, γιατί γνωριζω τη φύση του ανθρώπου και την ανάγκη του για κατηγοριοποίηση. Είµαι από µικρή σ΄αυτό τον χώρο κι πιστεύω ότι το αποτέλεσµα τελικά είναι αυτό που κρίνει µια κατάσταση. Νοµίζω, ότι γρήγορα ξεκαθαρίζεις στον άλλον, αν ισχύει κάτι τέτοιο ή όχι. Θυµάµαι, πρόσφατα, διάβασα στο Twitter ένα σχόλιο που έλεγε, “καλά η Μπουλέ θα παίξει την Εvita, ποιος ξέρει τι έχει κάνει για να πάρει τον ρόλο”. Αυτά πια είναι αστεία. Είναι µια αντίληψη άλλης δεκαετίας. Όταν, βέβαια, βλέπεις ότι τα γράφει ένας νέος άνθρωπος, λυπάσαι.
Έχεις δεχθεί άσχηµες κριτικές;
Δόξα τον Θεό (γέλια). Στην τηλεόραση µου έχει συµβεί. Μιλάµε για ένα θέαµα ανοιχτό σ΄όλους. Το έχουν όλοι στα σπίτια τους. Είσαι στο στόµα όλων των ανθρώπων κι έτσι είναι εύκολο ν΄ακούσεις κακίες. Υπάρχει προβολή µεγάλη. Στο θέατρο τα πράγµατα είναι πιο πολιτισµένα. Εκεί πρέπει να πληρώσει εισιτήριο ο άλλος για να σε δει. Το έχει επιλέξει να έρθει. Εκτιµάς διαφορετικά. Στο θέατρο, ευτυχώς, έχω ακούσει πολλά καλα πράγµατα κι η αντιµετώπιση γενικά είναι καλή. Στην τηλεόραση τα πράγµατα είναι πολύ σχετικά. Δεν µπαίνουν τόσο αντικειµενικά κριτήρια, όπως στο θέατρο. Για παράδειγµα στην τηλεόραση ένας επιτυχηµένος παρουσιαστής, µπορεί να είναι κάποιος που λαϊκίζει και κιτρινίζει και φέρνει κάποια νούµερα. Αυτό όµως τον κάνει “καλό παρουσιαστή”; Κάτι που γινόταν πολύ στο παρελθόν. Επίσης, στην τηλεόραση, γνωρίζοντας τα πρόσωπα, µπορείς να καταλάβεις τον λόγο που υποστηρίζουν ή οχι ένα πρόσωπο. Δηλαδή, αν δεν έχεις καλές σχέσεις µ΄ένα κανάλι, µε µια εκποµπή ας πούµε, θα πέσουν να σε φάνε. Ό,τι κι αν κάνεις. Πραγµατικά! Υπάρχουν άνθρωποι συγκεκριµένοι, που ξέρω ότι δε θα πουν ποτέ καλό λόγο για εµένα, γιατί ξέρω το παρελθόν που κρύβεται πίσω απ΄αυτό. Και ξέρω ότι, όταν τους δω στην τηλεόραση θα πουν κάτι κακεντρεχές. Τι να κάνουµε όµως;
Όταν έκανες τηλεόραση, υπήρχαν θέµατα που δεν έπρεπε να αγγίζεις; Τα LGBT θέµατα για παράδειγµα…
Περισσότερο, θα έλεγα τα θέµατα που έχουν να κάνουν µε τη θρησκεία. Το να µιλήσεις για ένα θέµα που άπτεται του θρησκευτικού συναισθήµατος είναι λίγο επίφοβο κι οι περισσότεροι το αποφεύγουν. Στο κοµµάτι τώρα µε την LGBT κοινότητα, είναι κάτι που βλέπω ότι ανοίγει τα τελευταία χρόνια. Όχι, βέβαια, στον επιθυµητό βαθµό. Είναι θέµα χρόνου όµως. Πραγµατικό το πιστεύω. Έχουν γίνει πολλά βήµατα κι αυτό έχει να κάνει κυρίως µε τη δυναµική αυτής της κοινότητας. Ολοένα και περισσότεροι αποκτούν την άνεση και νιώθουν πιο έτοιµοι στο να επικοινωνήσουν τα δεδοµένα της ζωής τους. Προσωπικά, θεωρώ ότι δηµιουργεί µεγάλο θέµα στον άνθρωπο, το να κρύβει τη σεξουαλική του ταυτότητα και να την καταπιέζει. Το έχω δει να συµβαίνει γύρω µου. Έχω στο περιβάλλον µου άτοµα, που ξέρω ότι είναι gay, αλλά δεν µου έχουν µιλήσει ποτέ γι΄αυτό. Φυσικά δε θα πίεζα κάποιον να µου µιλήσει γι αυτό, αν δεν το θέλει, αλλά µε στεναχωρεί πάρα πολύ να βλέπω ότι µπορεί να τους πιέζει. Όταν καταπιέζεις τη σεξουαλική σου φύση, όποια κι αν είναι αυτή, δηµιουργείς σοβαρά θέµατα στον εαυτό σου και δεν υπάρχει αλήθεια στη σχέση σου µε τον έξω κόσµο. Μόνο κακό µπορεί να κάνει.
Τι σχεδιάζεις για το µέλλον;
Καλλιτεχνικά θα ήθελα πάρα πολύ να συνεχίζω να κάνω µιούζικαλ. Το αγαπώ. Υπάρχουν τόσο ωραίοι ρόλοι, τόσο ωραία έργα. Παράλληλα ετοιµάζω κάτι για το οποίο δεν έχω ξαναµιλήσει. Αποφάσισα να ασχοληθώ και µε µια ακόµα µεγάλη µου αγάπη που είναι η βιολογική διατροφή. Έχω φτιάξει µια εταιρεία που λέγεται “B by Nadia Boule”, µέσω της οποίας συνεργάζοµαι µε µικροµεσαίους παραγωγούς βιολογικών προϊόντων απ΄όλη την Ελλάδα, σε µια προσπάθεια να αναδείξουµε όλο αυτόν τον πλούτο της ελληνικής βιολογικής Γης και να προωθήσουµε τη σωστή διατροφή. Επίσης, η εταιρία έχει και πολύ έντονη φιλανθρωπική δράση. Θα διατίθενται µέσω του www.wellb.gr. Είµαι πολύ ενθουσιασµένη µ’ αυτό το εγχείρηµα.
Πώς θέλεις να τελειώσει αυτή η συνέντευξη;
Μ΄ένα µήνυµα γι’ αυτούς, που µπορεί να µην έχουν ακόµη αποδεχτεί τον εαυτό τους ή αυτούς που φοβούνται να µιλήσουν ανοιχτά. Θέλω να τους πω, ότι το δικαίωµα της σεξουαλικότητας είναι απόλυτο κι αναφαίρετο κι ότι η αποδοχή µπορεί να απελευθερώσει µια προσωπικότητα.
