newsroom
Η Zoe Lynn, μια μητέρα ενός εξάχρονου κοριτσιού, έγινε viral, αφού αποφάσισε να κάνει gender reveal πάρτι για την 6χρονη κόρη της, Avery.
Μαζί με το πάρτι, που ετοίμασε, η Zoe έγραψε μια συγκινητική ανάρτηση, για τα πάνω και τα κάτω, που είχε το ταξίδι της, μέχρι να φτάσει στο σημείο αποδοχής της πραγματικής ταυτότητας της κόρης της.
https://www.facebook.com/zoe.petitt/posts/10158540210548699
«Το παραδέχομαι. Μου ήταν δύσκολο να καταλάβω το προσωπικό ταξίδι διαφορετικών ομάδων ανθρώπων. Όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθούσα να εκπαιδεύσω την εαυτή μου σχετικά με τα ζητήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Θέλω να πιστεύω ότι είμαι ένα άτομο που έχει ενσυναίσθηση. Ότι είμαι ανοιχτόμυαλη. Όταν ήταν 2 χρονών το παιδί μου ζήτησε ένα φόρεμα πριγκίπισσας και χωρίς καν να το σκεφτώ το αγόρασα. Το δωμάτιο του παιδιού μου ήταν μισό με αυτοκίνητα και μισό με κούκλες από πριγκίπισσες. Του παιδιού μου του αρέσει να τραγουδάει και να ερμηνεύει, οπότε το έγραψα σε μια σχολή μουσικού θεάτρου, κι όταν ο δάσκαλος είπε: «Α, τα κοστούμια για τα αγόρια είναι από εκεί» , δεν αντέδρασε, έδειξε με το δάχτυλό του ένα μωβ φόρεμα πριγκίπισσας και είπε: “Οκ, αλλά εγώ θέλω αυτό” . »
«Δεν πιστεύω ότι τα ρούχα ή τα χρώματα έχουν φύλο. Ο Cory [ο πατέρας του παιδιού] κι εγώ έχουμε ξεκαθαρίσει ότι θέλουμε να έχουμε όλες τις επιλογές μας ανοιχτές» .
«Και τότε τον Σεπτέμβρη, όπως πάρκαρα το αυτοκίνητό μου για να πάρω το μικρό μου ανθρωπάκι, ο Cory μου τηλεφώνησε και μου είπε: “Απλά, να ξέρεις, ότι το πρωί ο Colton μου είπε: “η ζωή μου δεν έχει κυλίσει, όπως την σχεδίαζα. Νομίζω, θέλω να μαχαιρωθώ στον λαιμό” .»
«Θεέ μου. Δεν έχω ποτέ νιώσει χειρότερο πόνο στο σώμα μου. Πώς; Πώς μπορεί ένα παιδί πέντε χρονών, που δεν ξέρει καν τι είναι τα κλάσματα, ή το πώς είναι ο κόσμος, ή το τι είναι η ζωή κι ο θάνατος, να σκέφτεται αυτό το πράγμα; Κάναμε κάτι εμείς; Πώς το διορθώνουμε; Κάλεσα παιδίατρο, ψυχολόγους, φίλες/ους. Μπήκα σε κατάσταση πανικού μέσα στη μέση του πάρκινγκ. Και πάτησα ένα pause, και πήγα και πήρα το παιδί μου από το σχολείο» .
«Colton, ο μπαμπάς μου είπε κάτι, που με έκανε να στεναχωρηθώ. Μου είπε, ότι η ζωή σου δεν πήγε, όπως τη σχεδίασες. Τι θες να πεις μ’ αυτό; Τι σχεδίαζες;»
«Στριμωγμένο στη θέση του και εμφανώς αγχωμένο το μικρό μου νήπιο μου είπε καθαρά “Έπρεπε να ήμουν κορίτσι, αλλά είμαι αγόρι. Οπότε, νομίζω πρέπει να μαχαιρωθώ στον λαιμό” » .
«’Οσο κι αν νόμιζα ότι ήμουν άτομο με ενσυναίσθηση και ανοιχτόμυαλη, όσο νόμιζα ότι έσπαγα τα στερεότυπα των φύλων, δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό. Αλλά, οδήγησα για 30 λεπτά στο κατάστημα GAP, και ψωνίσαμε φορέματα. Και σε όλη τη διαδρομή έλεγα στην εαυτή μου πως ΜΠΟΡΕΙ να είναι κορίτσι. Ότι υπάρχουν άνθρωποι, που αισθάνονται σαν και αυτήν. Ότι έχουμε φίλες/ους και μέλη της οικογένειας, που νομίζαμε ότι είναι αυτές/οί, με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά ήταν αλλιώς. Και το ορκίζομαι, ότι υπήρχε μια μικρή λαμπίτσα ελπίδας στο μυαλό της, που την έβλεπα να σβήνει. Πήγαμε στο Barnes and Noble και αγόρασα ό,τι βιβλίο μπορούσα να βρω (δυστυχώς, μόνο τρία) και της τα διάβασα όλα το ίδιο βράδυ. Και μια εβδομάδα αργότερα, καθώς καθόμουν στο κρεβάτι της και της διάβαζα μια από αυτές τις ιστορίες, μου είπε. “Μαμά, σε ευχαριστώ πολύ, που μου έμαθες ότι είμαι τρανς. Με έκανε να νιώσω ότι δεν είμαι μόνη μου.»
«Και σας παρακαλώ μη με παρεξηγήσετε. Έκλαψα γι’ αυτό. Ήμουν ερωτευμένη με αυτό το μικρό αγόρι για χρόνια και έπρεπε να το αφήσω πίσω μου. Έπρεπε να θρηνήσω τις μνήμες αυτού του παιδιού και τα «αντρικά» πράγματα που εκείνη θα προσπαθούσε αρκετό καιρό να ξεχάσει. Έκλαψα, επειδή ΞΕΡΩ ότι η ζωή του παιδιού μου θα είναι ΤΟΣΟ δύσκολη από τα υπόλοιπα παιδιά. Έκλαψα, γιατί ξέρω ότι δεν καταλάβαινα πραγματικά πριν, και τώρα τόσοι άλλοι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν πραγματικά, θα στοχεύσουν το παιδί μου από την άγνοιά τους» .
«Αλλά μετά σταμάτησα να κλαίω. Γιατί όσο και να ένιωσα ότι δυσκολεύτηκα μ’ αυτό, για εκείνη θα είναι πολύ σκληρότερο. Και αν και υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι στη ζωή μας που δεν είναι υποστηρικτικοί – έχουμε μια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ομάδα ανθρώπων, που δεν την έχουν κάνει να νιώσει τίποτα άλλο, πέρα από αγάπη.»
«Έτσι, λοιπόν, ως περήφανη μητέρα ενός 6χρονου κοριτσιού, θα ήθελα να σας συστήσω την κόρη μου, Avery» .
