Tην περασμένη εβδομάδα δημοσίευσα την συγκινητική ιστορία αγάπης ενός αναγνώστη, του Αλέξανδρου. Στο τέλος του κειμένου, ζήτησα από εσάς να μου στείλετε τις απόψεις και τα συμπεράσματα σας μέσω e–mail ώστε να προτρέψω την πιο ενεργή συμμετοχή σας σε αυτή την στήλη. Απολαύστε τις πιο καυστικές , εμπεριστατωμένες και ενδιαφέρουσες απαντήσεις που έλαβα.
Γιώργος ,55 ετών
Το πρόβλημα στο ζευγάρι ξεκινάει από τη φράση «Απλά ήμουν εγώ και έπλασα τον άλλον, όπως θα ήθελα να είναι».Από εδώ αρχίζει η στρέβλωση στη σχέση.Συνεχίζεις με την αποδοχή της παθητικότητας από τον άλλον, έστω και αν δεν τον θέλει. Η ακύρωση δηλαδή και η αναπηρία του ενός εκ των δύο ηδονίζει τον άλλον. Αναπηρία εννοώ την απαγόρευση χρήσης ενός σημαντικού οργάνου του άντρα, του πέους του (για να το πω κομψά), με το πρόσχημα πως ο άλλος πόναγε και δεν μπορούσε να κάνει παθητικό έρωτα.Το σφίξιμο με συνέπεια το πόνο γίνεται μόνο όταν δεν θέλουμε να «εισβάλλει» κάποιος μέσα μας. Αν την εισβολή την δούμε σαν ένωση, φεύγει ο πόνος.Να στο πω λίγο πιο ωμά: έχουμε ένα συναισθηματικό εκβιασμό του ενός προς τον άλλον πως αν δεν κάνει ότι θέλω, θα φύγω. Στο κείμενό σου όμως έχουμε πολλά προβλήματα στη σχέση. «Ήμασταν ίσοι, ήμασταν μαζί.» Δεν ήταν ίσοι, ήταν απλά μαζί, και αρχίζει η φθορά της σχέσης, μέχρι που πια δεν κάνουν πια σεξ.«Σε 40 δευτερόλεπτα είχαν χαθεί οι ρόλοι μας. Αυτό ήταν που μας κρατούσε, οι ρόλοι μας.» Αυτό όπως σου είπα και πριν είναι η φράση κλειδί για την επαφή, όχι να δίνουμε ρόλους αλλά να απολαμβάνουμε τη πραγματικότητα. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου και ο λόγος που χώρισαν. Έδωσαν ρόλους ο ένας στον άλλον. Δεν είδαν ποιον είχαν πραγματικά απέναντί τους. Απλά τον φαντάζονταν.Είμαστε τυχεροί οι ομοφυλόφιλοι που μπορούμε να έχουμε το παθητικό ή ενεργητικό ρόλο, ανάλογα με το πώς νοιώθουμε, σε αντίθεση με τους ετερόφυλους. Πόσο μάλλον και με κάποιον που είμαστε ερωτευμένοι. Επιλέξαμεάντρα για ερωτικό σύντροφο τη ζωή μας, και το να του λιγοστεύουμε το αρσενικό του στοιχείο δεν γινόμαστε πιο αρσενικά εμείς. Το αντίθετο έχει τη γοητεία. Ν’ αντρειεύουμε αυτόν που θέλουμε.
Βύρωνας, 23 ετών
Λύπη και φόβος είναι τα δύο συναισθήματα, που με πλημμύριζαν, καθώς
διάβαζα την ιστορία του Αλέξανδρου. Η λύπη ανακλά στο τέλος της σχέσης των δυο ατόμων και στην αναμενόμενη πορεία των συναισθηματικών εκφάνσεων του Αλέξανδρου μετά το χωρισμό, μη κρύβοντας πως πιθανότατα και εγώ, αν είχα περάσει όλα αυτά, θα βρισκόμουν στην ίδια θέση. Όσον αφορά στο φόβο, αυτός σχετίζεται με το γεγονός πως τέτοιου είδους ιστορίες συμβαίνουν, πλέον, τόσο συχνά, ώστε να καταρρίπτουν την πεποίθηση πολλών ανθρώπων, ότι περιπτώσεις σαν και αυτή αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα στις μέρες μας.
Αντωνία , 32 ετών
Πρόκειται για ξεκάθαρη περίπτωση γραμματόσημου που καταλήγει σε θανατηφόρο πυρετό. Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε μια σχέση χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στο τέλος γλίτωσε από του χάρου τα δόντια. Σύνηθες φαινόμενο, δυστυχώς .Κάνεις μια σχέση χωρίς να επενδύσεις πολλά πολλά , δένεσαι από συνήθεια μέσα από το πέρασμα του χρόνου και ξυπνάς μια ωραία πρωία ερωτευμένος ως τα μπούνια. Και εκεί είναι που χάνεις το παιχνίδι από τα χέρια σου .Δεν είσαι πλέον κουλ, είσαι πνιγμένος στη καψούρα και στο φόβο μη τον χάσεις. Γιατί με μαθηματική ακρίβεια , θα τον χάσεις. Γιατί εκείνος ξεκίνησε ακριβώς ανάποδα από εσένα. Μάλλον πιο φυσιολογικά , θα το έλεγα: παθιάστηκε , ερωτεύτηκε , συνήθισε , ξεπέρασε. Εσύ που το πήγες αλλιώς , είσαι ο χαμένος . Been there, done this που λένε και οι φίλοι μου οι Αμερικανοί. Δύσκολο πράγμα η καψούρα. Καίει, σε σκορπίζει και σε τελειώνει .Το αν θα καταφέρεις να βγεις ζωντανός είναι καθαρά θέμα του πότε και το αν θα ξυπνήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης , το οποίο πέφτει σε χειμερία νάρκη μόλις δαγκώσουμε τη λαμαρίνα. Θέλω να πιστεύω ότι τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνουν μια φορά στη ζωή μας. Δεύτερη , προσωπικά , δεν θα τη σήκωνε ο οργανισμός μου .Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι ίσως να έχουμεκάποιον άγιο που μας φυλαει .Ο άγιος του απεγνωσμένου ερώτα. Καμία σχέση με αγγελάκια με τόξα και μαλακιές … τεκνό γυμνασμένο και με θεληματικό πηγούνι θα είναι.
Μπάμπης ,21 ετών
Είναι αυτό που λέμε εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις. Μόνο
που πάει λίγο αντίθετα. Εντάξει , δεν λέω , να τα δίνεις όλα σε έναν έρωτα αλλά όχι και να παραμελείς τόσο τον εαυτό σου. Βρίσκω τον σύντροφό του, πιο λογικό άτομο. Και εγώ το ίδιο θα έκανα. Θα προσπαθούσα να τον ξεπεράσω γρήγορα, θα πρόσεχα τον εαυτό μου. Άλλωστε είχε δώσει τόσα πολλά σε αυτή τη σχέση , πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να τον αγάπησε πολύ. Άσχετα αν στην πορεία διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε μέλλον. Όλα κάποτε , δυστυχώς ή ευτυχώς, τελειώνουν. Ίσως να μην ήταν σωστό βέβαια που κράτησεεπαφές με τέτοια άτομα ,ενώ είχε δει πόσο κάφροι ήταν. Επίσης λίγο μου ξίνισε που τον άφησε τόσο εύκολα και επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο αλλά πιστεύω πως αυτές είναι επιλογές της στιγμής . Δεν το σκέφτεσαι διεξοδικά.
Λευτέρης , 22 ετών
Μαγευτικό χαμόγελο , σπινθηροβόλα μάτια , γυμνασμένος και έκανε και παθητικό σεξ ενώ ήταν ενεργητικός επειδή ερωτεύτηκε ; Τον θέλω στο κρεβάτι μου το πολύ σε ένα λεπτό. Μαπου είναι χαμένοι όλοι αυτοί οι ‘’πρίγκιπες’’ και δεν μπορώ να πετύχω κανέναν ; Και μετά σου λέει ο Αλέξανδρος ,πως στην αρχή είχε ξενερώσει με την πάρτη του . Πας καλά χριστιανέ μου ; ‘’Και είχα χρόνια να απορριφθώ , και είχα και υψηλή αυτοπεποίθηση…’’. Όχι , πες μας ποιος νομίζεις δηλαδή πως είσαι ; Τώρα για να σοβαρευτούμε , πλάνταξα στο κλάμα όταν την διάβαζα. Είδα εχθές τον πρώην μου με νέο γκομενάκι δίπλα , είδα και αυτό τώρα . Πόσα να αντέξω ο δόλιος ;
Κώστας Πάρης
kostasp_r@yahoo.gr
