Ένα μήνυμα που ανάρτησα στον τοίχο του Facebook, με το οποίο καλούσα τους διαδικτυακούς μου φίλους να μοιραστούν μαζί μου τα προσωπικά τους βιώματα , έφερε στο inbox μου , αυτή την ιστορία αγάπης. Ας αφήσουμε όμως τον Αλέξανδρο, τον πρωταγωνιστή της, να μας την διηγηθεί :
‘’ Ήταν κάποια χρόνια πριν… Σε μια από τις άπειρες εξόδους μου σε όλα τα gay μαγαζιά της Ελλάδας, δυο εβδομάδες μετά τα γενέθλια μου, βγήκα στην Θεσσαλονίκη για να περάσω καλά. Όπως πάντα με όποια σεξουαλική εμπειρία ερχόταν στον δρόμο , ευπρόσδεκτη. Η αυτοπεποίθηση μου ήταν στο ζενίθ της,
μιας και είχα χρόνια να απορριφθώ. Η παρέα μας έγινε μεγάλη,, με τα σφηνάκια να διαδέχονται το ένα το άλλο. Ξαφνικά ένα τελείως αταίριαστο ζευγάρι φίλων έκανε είσοδο. Πρώτα μπήκε ένα μαγευτικό χαμόγελο, μετά δυο σπινθηροβόλα μάτια και το σύνολο έμοιαζε ελπιδοφόρο. Μόλις τον αντίκρισα η αυτοπεποίθηση μου χάθηκε και την θέση της σφετερίστηκε η ντροπή και το χαμηλό βλέμμα. Η γνωριμία δεν άργησε να έρθει με τις ανακοινώσεις τύπου ‘’Δεν έχω ξαναβγεί σε σχετικό μαγαζί’’ από εκείνον, να ακολουθούν.
Είχαμε παρκάρει δίπλα οπότε περπατήσαμε μαζί μέχρι εκεί. Τότε φιληθήκαμε , χωρίς να το πολυθέλει τουλάχιστον έτσι ήθελε να δείχνει. Στο τέλος ανταλλάξαμε κινητά. Του ζήτησα να μου στείλει μήνυμα όταν φτάσει σπίτι, αφού εξαιτίας μου είχε πιεί πολύ και η απόσταση που έπρεπε να διανύσει ήταν μεγάλη .Έτσι και έκανε. Την επόμενη μέρα θα έφευγα για Αθήνα , έτσι τον χαιρέτησα ευγενικά αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν ήθελα κάποια συνέχεια. Μου είπε πως θα ερχόταν σύντομα στην πρωτεύουσα για κάτι δουλειές και μου πρότεινε να βρεθούμε , αν φυσικά το ήθελα. Εκείνη την στιγμή ψιλοβαρέθηκα. Μου είχε δείξει άλλωστε πως του άρεσα , είχα πάρει την επιβεβαίωση που ήθελα , δεν με παίδεψε καθόλου.. πως το λένε;. Παρόλα αυτά όταν ήρθε στην Αθήνα σαν γνήσιος σεξομανής του πρότεινα να τον φιλοξενήσω. Εκείνος αρνήθηκε λέγοντας πως είχε κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο. Αν και είχα όλη την ημέρα ελεύθερη, κανόνισα να βρεθώ μαζί του στις 9 το βράδυ αφού η ιδέα να τον ξαναδώ δεν με ενθουσίαζε και τόσο.
Εμφανίστηκε υπερβολικά καλοντυμένος, εγώ πάλι σχεδόν ατημέλητος.
Περάσαμε πολύ καλά. Φάγαμε , πήγαμε βόλτα με το αυτοκίνητο και μετά για clubbing , κάναμε σεξ. Περίεργο σεξ , η αλήθεια είναι. Σαν να ήταν παρθένος. Όπως έμαθα αργότερα δεν είχε ξανακάνει παθητικό. Δεν είχα ρωτήσει ποτέ ρόλο. Απλά ήμουν εγώ και έπλασα τον άλλον ,όπως θα ήθελα να είναι. Η εβδομάδα κύλισε γρήγορα με εμένα να έχω ξενερώσει ήδη . Τον έβλεπα να μου μαγειρεύει , να ψωνίζει και να καθαρίζει το σπίτι αλλά δεν με άγγιζε τίποτα. Αργότερα ήρθε η δική μου η άδεια και αφού δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω ,είπα να τον επισκεφτώ και εγώ. Όταν έφτασα το χαμόγελο που με έκανε την πρώτη φορά να τα χάσω , ήταν εκεί. ‘’Ξέρεις’’ μου είπε ‘’δεν έχω υπάρξει ξανά παθητικός και δεν μου αρέσει να κάνω μόνο αυτό. Περνάω καλά αλλάθέλω και τα δυο’’ Όντως τις λίγες φορές που κάναμε σεξ , δεν του έδωσα και πολλά δικαιώματα να αρνηθεί. Βέβαια έδειχνε ότι περνούσε υπέροχα και το επεδίωκε κιόλας. Μετά από αυτό ψυχρός και ορθολογιστής, απάντησα κοφτά. ‘’Συγνώμη που δεν μπορώ να σου παρέχω κάτι που δεν είμαι εγώ. Ευτυχώς που το είπες νωρίς ώστε να λήξει εγκαίρως’’. ‘’Δηλαδή μέχρι εδώ ήταν ;’’ μου λέει χαμηλόφωνα με τα μάτια του να έχουν βουρκώσει .
Στην όψη του θλιμμένου του προσώπου, πέθανα και ξαναγεννήθηκα μαζί. Είχε δώσει ότι μπορούσε στις 3 εβδομάδες για να είμαστε μαζί. Τηλέφωνα , γράμματα , e–mails. Του είπα πως δυστυχώς δεν μπορώ να παρέχω αυτό που μου ζητά αλλά σίγουρα θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να τον κάνω ευτυχισμένο. ‘’Μου αρέσεις πολύ και υπόσχομαι να κάνω κάποιες υποχωρήσεις , έστω και περίεργες για εμένα’’. Το ίδιο βράδυ κάναμε πάνω από πέντε φορές σεξ ,με δική του παρότρυνση. Τα επόμενα δυο χρόνια κύλησαν τόσο όμορφα , ήσυχα και συντροφικά που κάθε μέρα τον ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ. Αν και ζούσαμε σε διαφορετικές πόλεις, καταφέρναμε τέσσερις μέρες την εβδομάδα να είμαστε μαζί. Βγάζαμε και καλά λεφτά και έτσι τα βολεύαμε. Παντού μαζί. Στις διακοπές μας, στα ταξίδια , στο γυμναστήριο. Ήμασταν ίσοι , ήμασταν μαζί. Για όλους ήμασταν ένα , ακόμη και για τις οικογένειες μας. Κάπου στον δεύτερο χρόνο το σεξ λιγόστευε ενώ τα νεύρα μας αυξανόντουσαν . Είχαμε παλέψει πολύ όμως για να το πετάξουμε στα σκουπίδια. Στις τελευταίες καλοκαιρινές διακοπές μας σε ένα νησί, ούτε καν φιληθήκαμε. Μου έλειπε. Ήταν σαν να αλλάξαμε θέσεις. Στις 20 Ιουλίου, τον ρώτησα αν με θέλει ακόμη.’’ Το παλεύω, δεν θέλω να αφήσω τρία χρόνια να πάνε χαμένα’’ ήταν η πρόταση που με σκότωσε.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα αισθανόμουν πως ψυχορραγούσα. Τον πήγα στο αεροδρόμιο λέγοντας του ‘’Σε αγαπώ και θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Μαζί μου δεν είσαι. Προσπαθείς αλλά δεν είσαι. Φύγε , θα βρω εγώ την άκρη μου’’ ήταν οι τελευταίες κουβέντες που αντάλλαξα μαζί του. Έφυγε. Δεν υπήρξε συνέχεια σε τίποτα. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα. Είχα βουλιάξει στην κατάθλιψη. Προβλήματα υγείας άπειρα. Ξυπνούσα μήνες μετά, μέσα στα χαράματα , γιατί νόμιζα πως άκουγα την κλειδαριά και ότι ερχόταν να μου κάνει έκπληξη .Θυμάμαι σκηνή που αντί να έρθει Παρασκευή πρωί, όπως κάθε φορά, ήρθε απροειδοποίητα την Τετάρτη. Είχε πει πως θα έβγαινε με κάτι φίλες του , μάλιστα άκουγα την οχλαγωγία από την καφετέρια . Μιλούσαμε με sms μέχρι τις μια που πήγα να κοιμηθώ. Γύρω στις 1.30 με ξύπνησε με ένα φιλί. Κόντεψα να πάθω συγκοπή. Νόμιζα πως με λήστευαν. Τελικά όντως μου έκλεβε τα πάντα . Την ψυχή , το μυαλό και την αγάπη μου. Αυτό το κλειδί περίμενα λοιπόν, να ακούσω και να τρομάξω μήνες μετά από εκείνο το δεκαπενταύγουστο. Κάθε βράδυ έχανα την επαφή μου με τον κόσμο από το αλκοόλ. Ας είναι καλά οι αληθινοί μου φίλοι , που με επέστρεφαν σώο σπίτι με το αυτοκίνητό μου. Οδηγούσα στην Εθνική οδό , έκανα πέρα και καθόμουν μέσα στην κίνηση ,μόνος μου να κλαίω για ώρες. Είχα παρατήσει την δουλειά μου , τους φίλους μου , τους συγγενείς και τον εαυτό μου.
Έφτασα στο σημείο να πεθαίνω ψυχοσωματικά. Οι γιατροί μου
διέγνωσαν μανιοκατάθλιψη , η οποία είχε προκαλέσει καρκίνωμα. Τρεις μήνες διαγνώσεων και ένα χρόνο με δυο χειρουργεία και κάποια μικρή δόση χημειοθεραπείας αργότερα, συνειδητοποίησα πως πρέπει να προχωρήσω. Όταν θεραπεύτηκα ολοκληρωτικά ,αποφάσισα να τον καλέσω για φαγητό ώστε να του πω την περιπέτεια μου υγείας μου. ‘’Είσαι εγωιστής’’ μου είπε στο τέλος της αφήγησης μου. ‘’Όταν αγαπάς κάποιον δεν θες να τον ανησυχήσεις’’ του απάντησα. Το εκνευριστικό είναι πως έχει κρατήσει κοντά του , τις παλιές επαφές από το gay lifestyle μου. Αυτούς δηλαδή που με είχε βάλει να ξεκόψω όταν κάναμε σχέση . Μάλιστα θυμάμαι πως όταν απομακρύνθηκα από την παρέα τους , άρχιζαν να με θάβουν πίσω από την πλάτη μου. Τον έπαιρναν συνεχώς και του έλεγαν πως τον κερατώνω ή πως θα με διώξουν από την εταιρία όπου εργαζόμουν. Μέχρι που ένα απόγευμα που τον είχα αγκαλιά , τον κάλεσαν με απόκρυψη για να του πουν πως με έβλεπαν να γλωσσοφιλιέμαι με έναν 25άρη. Εκείνος κατάλαβε και χαμογελώντας ,τους το έκλεισε. Τώρα διασκεδάζει μαζί τους σε μέρη που παλαιότερα σχολίαζε αρνητικά. Επίσης όταν τον γνώρισα ήταν αδύνατος και εγώ γυμνασμένος και τώρα ισχύει το ανάποδο. Είναι γραφικό ! Σαν να βλέπω εμένα στο πρόσωπο του, με τις εποχές αναποδογυρισμένες’’
- Τώρα που το έχεις ξεπεράσει και μπορείς να τα δεις πιο αντικειμενικά την κατάσταση, τι πιστεύεις πως συντέλεσε στην ψύχρανση αυτής της σχέσης ;
- Όταν με γνώρισε συμπεριφερόμουν βάση της αυτοπεποίθησης που είχα. Του έδειχνα πως πρέπει να παλέψει για να με κατακτήσει. Αυτό και έκανε. Μετά ερωτεύτηκα , έγινα δεδομένος. Με είχε εύκολο. Δεν υπήρχε λόγος να υπομένει το σεξ μαζί μου. Πόσο μάλλον έχοντας μόνο τον παθητικό ρόλο.
- Θες να μου πεις πως στα τρία χρόνια που ήσασταν μαζί , δεν έκανε ποτέ ενεργητικό ;
- Έκανε 20 ημέρες πριν χωρίσουμε. Σε 40 δευτερόλεπτα είχαν χαθεί οι ρόλοι μας. Αυτό ήταν που μας κρατούσε, οι ρόλοι μας. Δεν το έκανα από βίτσιο ή εγωισμό. Τον θαύμαζα που ήταν παθητικός αλλά εγώ δεν το άντεχα. Πονάω τόσο πολύ, που τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου, χωρίς να κλαίω.
- Πως νιώθεις τώρα για εκείνον ;
- Τον αγαπάω υπερβολικά , αν χρειαστεί κάτι θα είμαι εκεί. Θα τον βοηθήσω χωρίς όμως να το γνωρίζει.
- Ειλικρινά απάντησε μου , είσαι ερωτευμένος ακόμα μαζί του ;
- Eίμαι ερωτευμένος με αυτό που είχαμε ,όχι με εκείνον. Αυτό είναι ακόμα πιο τρομακτικό!
- Φοβάσαι πλέον την δέσμευση ;
- Αρκετά. Να φανταστείς τέσσερα χρόνια μετά , έχω κάνει μόνο δυο 4μηνές σχέσεις. Έχει ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά. Δύσκολα μου αρέσει κάποιος πια. Πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον τις βάσεις που είχε η τότε σχέση μου. Μην παρεξηγηθώ , δεν εννοώ τον άνθρωπο αλλά την σχέση καθεαυτή .
‘’Πρόσφατα με ρώτησε ένα παιδί , που μάλλον με γουστάρει , γιατί είμαι μόνος. Η πρώτη απάντηση που πήρε ήταν ‘’Κανείς δεν καλύπτει τις ουσιώδεις προδιαγραφές που θέλω’’. Προσπάθησα να το τεκμηριώσω κιόλας. Έκλεισα όμως με την φράση ‘’Νομίζω πωςτο έντονο , το παθιασμένο που μου χρώσταγε η ζωή , το έζησα’’. Εκεί κάπου ήταν που με έστειλε στο διάολο. Το μεγαλύτερο αστείο που μου είπε ; ‘’Μην ανησυχείς , θα σου βρωκάποιον εγώ’’. Εχθές το βράδυ , γύρω στις δώδεκα, άρχισε να μου στέλνει profiles γνωστών του στο Facebook, που πίστευε πως θα ταίριαζα. Η ειρωνεία ; To τελευταίο προφίλ που μου έστειλε άνηκε … στον πρώην μου ! Εκεί ήταν που με πήρε η κάτω βόλτα και ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα σου’’
Εγώ θα επιλέξω ,αυτή την φορά ,να κρατήσω σιγή ιχθύος. Θα περιμένω τις απόψεις και τα συμπεράσματα σας μέσω e–mail ή Facebook @ KostasParis. Γράψτε εσείς τον επίλογο…
Κώστας Πάρης
