Μια πρόσκληση από την ξαδέρφη μου για να παρακολουθήσουμε μαζί τον προ 20ετίας γάμο της – πλέον σε dvd- στο σπίτι της , αποτέλεσε την πηγή έμπνευσής του σημερινού κειμένου. Αν και περίμενα η ‘’παρέλαση’’ των τότε εν ζωή – πλέον νεκρών στο βίντεο και εγώ ως δίχρονο αγοράκι να χτυπάω παλαμάκια στο γλέντι, να είναι οι αιτίες μιας επικείμενης ψυχολογικής κατακόρυφης βουτιάς , βρέθηκα προ εκπλήξεως. Παρατηρούσα τους καλεσμένους να χορεύουν και να διασκεδάζουν , να βοηθάει ο ένας τον άλλον στις προετοιμασίες και να υπάρχει μεταξύ τους μια ειλικρινής ανθρώπινη επικοινωνία και για μια στιγμή ένιωσα ευτυχισμένος, αποτέλεσμα του παραδεισένιου κόσμου που αντίκριζα ! Η νιρβάνα που βρισκόμουν εξαφανίστηκε , όταν διαπίστωσα πως οι άλλοτε φίλοι πλέον δεν είχαν καμία επαφή. ‘’ Χαθήκαμε αφού έκαναν παιδιά , μετακόμισε στην Κρήτη, έχασα τον αριθμό τηςκτλ ‘’ ήταν οι δικαιολογίες της Άννας στην επαναλαμβανόμενη ερώτηση μου ‘’ Μεεκείνον/η μιλάς ; ‘’. Δεν είναι πρώτη φορά που μια άμεση σύγκρουση παρελθόντος – παρόντος, μετρά ανυπολόγιστες ζημιές και συνήθως ανάλογα videos και φωτογραφίες, παίζουν τον ρόλο εκείνου του κερδοσκόπου ασφαλιστή με την αγγελική μορφή που αφού καταγράψει τις καταστροφές ,ανακοινώνει το πόρισμα .Πόσα έχασες , πόσα μπορεί να καλύψει και τι πρέπει να προσέχεις …
Μια παράδοση που αναφέρει η Παλαιά διαθήκη , λέει πως οι σημιτικές φυλές (απόγονοι του Νώε) βάλθηκαν να κτίσουν έναν Πύργο
(γνωστός ως Πύργος της Βαβέλ ) που θα άγγιζε τον ουρανό. Ένας τέτοιος σκοπός ,όμως , έδειχνε ασέβεια και αλαζονεία. Ο Θεός αγανακτισμένος μαζί τους , για να τιμωρήσει την έπαρση τους , προκάλεσε σύγχυση στη γλώσσα τους. Έτσι μη μπορώντας αρχιτέκτονες και εργάτες να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αναγκάστηκαν να σταματήσουν το κτίσιμο που είχε προχωρήσει ήδη αρκετά και σκορπίστηκαν σ’όλα τα μέρη της γης. Θα μπορούσαμε άραγε να ισχυριστούμε πως ζούμε σε μια σύγχρονη Βαβυλώνια όπου ο εγωισμός βασιλεύει και το ομαδικό πνεύμα έχει χαθεί ; Είναι η απομόνωση των ατόμων ένα παροδικό σημείο των καιρών ή μια νέα ζοφερή πραγματικότητα που είναι αδύνατο να αλλάξουμε ;
‘’Όταν μικρή έκλαιγα που ο πατέρας μου, δεν επέτρεπε να φιλοξενώ στο σπίτι φίλες μου , δικαιολογούσε την στάση αυτή λέγοντας ‘’Τι να τις κάνεις; Οι φίλοι είναι φίδια! ‘’ μου είχε εξομολογηθεί η Αντωνία κάποτε . ‘’ Όλοι σε βλέπουν πρώταως πορτοφόλι και μετά ως άνθρωπο , ακόμα και οι φίλοι ‘’ προσθέτει ο αδερφός μου , υποστηρίζοντας με πείσμα την άποψη του. Αδιαμφισβήτητα δυο κυνικές φιλοσοφίες ζωής, που αν και παράλογες, εκφράζουν μια σχετικά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού . Αναρωτιέμαι από πότε ο άνθρωπος άρχισε να αισθάνεται έτσι εχθρικά για τον διπλανό του, προσπαθώντας να εκμαιεύσει και άλλους στα βλακώδη ‘’πιστεύω’’ του ; Υπάρχουν τρόποι ώστε να διασφαλίσουμε μια σωστή επικοινωνία με τους γύρω μας και ποια λάθη μας τελικά τους απωθούν , εν αγνοία μας ;
Ίσως το παράδειγμα που θα δώσω για να καταλάβετε αυτό που θα πω, να ακουστεί γελοίο αρχικά αλλά σημαδεύει την καρδιά του νοήματος που θέλω να αποδώσω . Τι θα ήταν η ακρόπολη χωρίς την ιστορία της ; Ένα ερείπιο που οι τουρίστες θα φωτογράφιζαν από περιέργεια και οι Έλληνες θα κατεδάφιζαν με την πρώτη ευκαιρία για να κατασκευάσουν κάποιο ξενοδοχείο ή μια lux καφετέρια, με θέα την υπέροχη Αθήνα . Οι άνθρωποι γύρω μας αν και εξίσου σημαντικοί με την Ακρόπολη, χωρίς την ιστορία που μας ενώνει μαζί τους είναι απλά διακοσμητικοί . Είναι γνωστή η τάση που έχουμε να διαγράφουμε από τον κύκλο μας άτομα που έχουμε τσακωθεί άσχημα μαζί τους ή άτομα που απλά ‘’χάσαμε τον αριθμό τους’’, στην προσπάθεια να κρατήσουμε ανέπαφο τον εγωισμό μας . Θα τους αφήναμε όμως με την ίδια ευκολία, αν πριν λάβουμε οποιαδήποτε απόφαση, κάναμε ένα ταξίδι αναμνήσεων μέσα από ένα άλμπουμ φωτογραφιών αναπολώντας όσες όμορφες στιγμές ζήσαμε μαζί ; Οι γρήγοροι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής που μας δελεάζουν με νέες γνωριμίες , επαγγελματικές προτάσεις και μας τεστάρουν με συνεχόμενες αλλαγές μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας ‘’αποχωρισμού’’ αλλά χωρίς την συγκατάθεση μας , χάνεται!
Κάπου μεταξύ φιλικών , ερωτικών, συγγενικών σχέσεων και του ‘’τέλους’’ αυτών, υπάρχει μια παρεξήγηση που οδηγεί στην σταδιακή αποστασιοποίηση . Αντίδοτό της , η ειλικρίνεια ! Πόσες φορές σας έχει ενοχλήσει κάτι στην συμπεριφορά ενός φίλου και το έχετε θάψει βαθιά μέσα σας, με την ελπίδα πως δεν θα ξανασυμβεί ; Εμένα , άπειρες . Και πάντα μου έβγαινε σε κακό. Συνήθως όταν κάτι μικρότερης αξίας προέκυπτε , κάνοντας το θέμα επειδή στην ουσία αυτό που είχα κρύψει είχε μετατραπεί σε ένα τέρας που έψαχνε την αφορμή να αποδράσει . Έτσι κατέληγα πάντα στα μαχαίρια , ζητώντας καθυστερημένα συγνώμη και εξηγώντας την πραγματικότητα . Μερικές φορές είναι δύσκολο να πεις τι σε ενοχλεί , κυρίως αν εκτιμάς πως παρότι είναι κάτι σημαντικό για εσένα, για τον άλλον θα είναι η αιτία να σε πει μονόχνοτο . Όμως όσο τετριμμένο και αν μοιάζει , η ειλικρίνεια στα πάντα είναι η βάση μιας υγιούς μακροχρόνιας σχέσης και αν θες να σου κάτσει , συνιστώνα το εφαρμόσεις . Ναι , δεν μπορείς να γίνεις φίλος με τον γκόμενο του κολλητού σου . Ναι , σε εκνευρίζει να τρώνε από το πιάτο σου και αν δούμε για 8η συνεχόμενη φορά ταινία της επιλογής σου, θα με πάρει ο ύπνος . Άλλωστε δεν είναι τι λες αυτό που μετράει , άλλα πως το λες ! Ευγένεια κύριοι …
Πιθανότατα να σε σοκάρω , αλλά καιρός να μάθεις πως σε αυτόν τον κόσμο δεν ήρθαμε μόνο για το ‘’όσα αρπάξει ο κ *** μας ‘’ ,
υπάρχει και κόσμος τριγύρω που χρειάζεται την βοήθεια μας , ακόμα και αν δεν μας την ζητά . Μια συμπαράσταση στο πρόβλημα του , έναν καλό λόγο όταν τον έχει ανάγκη , να τον ακούσεις όταν χωρίζει ακόμα και αν το μόνο που σου λέει είναι 200 φορές ‘’Τον θέλω πίσω , τοναγαπώ ‘’ , ένα πάρτι έκπληξη στα γενέθλια του και να μοιραστείς μαζί του τον ενθουσιασμό για μια επιτυχία του , είναι λίγα από αυτά που δείχνουν έμπρακτα στον διπλανό σου πως ‘΄ Ότι χρειαστείς θα είμαι εδώ ‘’ . Και όταν ο τροχός γυρίσει ,να σαι βέβαιος πως θα μαζέψεις τους καρπούς όσων έσπειρες.
Δεν θα ήθελα να κλείσω με το συμπέρασμα πως όποιος επενδύει στουςανθρώπους πάντα κερδίζει . Θέλω να πιστεύω πως ειδικά σε μια εποχή που είναι περισσότερο από εμφανές ότι η ύλη καταρρέει , έχεις αποκτήσει την πείρα και την ωριμότητα που αρμόζουν ώστε να το καταλάβεις και μόνος. Οπότε μην ξαναδώ στο Facebook κλισέ status τύπου ‘’Τελικά δεν υπάρχουν φίλοι’’. Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και ορισμένες φορές , παίζει να είσαι εσύ ο εμπρηστής …
Κώστας Πάρης
