Θέλω να σας διηγηθώ μια πραγματική ιστορία πάνω στην οποία θα βασιστεί το σημερινό μας κείμενο .
‘’Κάποτε σε ένα νησί των Κυκλάδων ζούσε ο Πάνος , ένας 15χρονος έφηβος με την οικογένεια του. Αν και φαινομενικά ήταν μια καθώς πρέπει οικογένεια , πίσω από τις κλειστές πόρτες οι έντονοι καυγάδες μεταξύ των γονιών του για θέματα τύπου ‘’Άφησες 15 λεπτά παραπάνω ανοικτό το θερμοσίφωνα , δεν έχεις καταλάβει πως βγαίνουν τα χρήματα’’ και η κακή σχέση που είχε με τον πατέρα του ,έφτιαχναν το σκηνικό της καθημερινότητας του . Σαν ένα παιδί ιδιαίτερα ευαίσθητο ,προσπαθούσε να προστατέψει την παιδική ηλικία του 5χρονου αδερφού και την εσωτερική γαλήνη της 60χρονης γιαγιάς του με χρόνιο πρόβλημα καρδιάς. Έτσι κάθε φορά που οι διαμάχες ξεσπούσαν , έτρεχε σαν τρελός να κλείσει τα παράθυρα στο σπίτι της ώστε να μην ακούσει τα βίαια σκηνικά που εξελίσσονταν στον από πάνω όροφο και έπαιρνε παράμερα τον μικρό του αδερφό , τραγουδώντας μαζί του φωναχτά όποιο τραγούδι ερχόταν στο μυαλό του, ώστε να μην καταλάβει πως οι γονείς τους για άλλη μια φορά τσακώνονταν . Το γεγονός πως η μάνα του δεν είχε φίλες έκανε τον Πάνο ψυχολόγο της , ύστερα από κάθε καυγά που ερχόταν κλαμένη στο δωμάτιο του. Και πάντα την συμβούλευε να χωρίσει , να κοιτάξει την ζωή της για να είναι ευτυχισμένη. Εκείνη όμως θύμα της δειλίας της , ποτέ δεν τον άκουγε . Κατά συνέπεια ο Πάνος συνέχιζε τις ‘’συνεδρίες’’ με την μητέρα του κάνοντας της τον’’ κλόουν’’ για να ξεχαστεί . Όπως έκανε τον κλόουν στην γιαγιά του , στον αδερφό του και πάει λέγοντας .
Καθημερινά ο 15χρονος πάλευε με τις ανασφάλειες ,που τα σκληρά λόγια και πράξεις του πατέρα του είχαν προκαλέσει ,με την σεξουαλική του ταυτότητα , με την μελαγχολία της μητέρας του και τα προβλήματα υγείας της γιαγιάς του . Και όμως ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε ,όταν ερωτευμένος με τον καθηγητή της πληροφορικής βίωνε την πρώτη ερωτική απογοήτευση πέφτοντας σε κατάθλιψη , κανείς δεν τον παρηγόρησε όταν απογοητευμένος από την μίζερη ζωή που του είχε επιβληθεί ξεσπούσε σε λυγμούς κάτω από τα σκεπάσματα . Δέσμιος της αγάπης του για τα κοντινά του άτομα , αδυνατούσε να ορθώσει το ανάστημα του και να διεκδικήσει την συναισθηματική του ανεξαρτησία αφού πίστευε πως όφειλε να σταθεί δίπλα στον άνθρωπο που τον έφερε στον κόσμο , να τον ακούσει και να τον βοηθήσει ανεξαρτήτως συνεπειών . Και το πιο ειρωνικό είναι πως αυτός ο κλόουν που είχε πλάσει για να μοιράσει περισσότερα χαμόγελα σε αυτούς που αγαπούσε , τον στιγμάτισε . Και όλοι έλεγαν πως είναι στον κόσμο του και αναίσθητος. Ακόμα και εκείνοι που αυτός ο κλόουν είχε βοηθήσει . Σήμερα στα 22 του χρόνια η ιστορία συνεχίζεται ή μάλλον διαιωνίζεται .’’
Αν σας προκαλούσα να φανταστείτε τι άνθρωπος είναι σήμερα ο Πάνος τι θα μου λέγατε ? Πως πιστεύετε ότι συμπεριφέρεται στις ερωτικές σχέσεις του ?
*Βεβαιότατα μιλάμε για κάποιον που αναζητά στον σύντροφό του την αγάπη, το ενδιαφέρον και την στήριξη που οι γονείς ‘’ξέχασαν’’ να του προσφέρουν όντας απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα .
*Σε έναν επικείμενο καυγά , επηρεασμένος από τις επιπτώσεις που είχε η σιωπή της μητέρας του – λόγω του φόβου που έτρεφε για τον σύζυγο της – θα μετατραπεί αρχικά σε πνεύμα αντιλογίας , εξαντλώντας την συζήτηση μέχρι να δικαιωθεί και όταν η μπόρα περάσει, οι τύψεις για την συμπεριφορά του θα τον κάνουν να φοβάται και μόνο την σκέψη πως έχει ψυχράνει με το πείσμα τον σύντροφό του .
* Έχει την ανάγκη να νιώθει πως είναι ολόκληρος ο κόσμος για τον άλλον . Έτσι πολλές φορές μένει παραπονεμένος όταν διαπιστώνει πως το αγόρι του, έχει και μια ζωή πέρα από αυτόν και δεν είναι διατεθειμένος να περνά 24/24 μαζί του.
*Σε μια μακροχρόνια σχέση, ο σύντροφός είναι για εκείνον φίλος και αδερφός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια απιστία ή ένας χωρισμός να τον διαλύσει αφού θα αισθανθεί για άλλη μια φορά πληγωμένος από την ‘’οικογένεια’’ του.
*Συχνά συγκρίνει τον εαυτό του με το αγόρι του διαπιστώνοντας πως υπερτερεί στα περισσότερα , έτσι νιώθει κατώτερος και συχνά μη ανάξιος να βρίσκεται πλάι του . Βρίσκει το λόγο ύπαρξης του λανθασμένα στον καθρέπτη που αποτελεί βλέμμα του συντρόφου του, αφού αυτές οι αντανακλαστικές εικόνες είναι απαραίτητες για να δομήσει την αυτοεκτίμηση του και να αποκτήσει την αίσθηση της προσωπικής του αξίας.
Ο Πάνος θα μπορούσε να είναι ο μελαχρινός με το ωραίο χαμόγελο που φλερτάρεις στο club , το ραντεβού , είτε η σχέση σου . Ξέρω πως τώρα τον συμπαθείς αλλά στοιχηματίζω πως αν αυτά τα χαρακτηριστικά διέκριναν το έτερον σου ήμισυ θα τον περιέγραφες ως έναν εγωιστή μετά από έναν καυγά , καταπιεστικό αφού ζητά να περνά περισσότερο χρόνο μαζί σου και κομπλεξικό τύπο που αδυνατείς να συνεννοηθείς, οπότε επόμενος …
Κατά συνέπεια τύπους σαν τον Πάνο τους βάζουμε στον φάκελο ‘’Μαλάκες’’ και τους διώχνουμε από την ζωή μας αφού για άλλη μια φορά πέσαμε σε αυτή την κακή πάστα ανθρώπου που δεν είναι διόλου δύσκολο πλέον να βρεις. Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να εξερευνήσουμε τα βαθύτερα μονοπάτια της ψυχής του ώστε να καταλάβουμε τις πραγματικές του ανάγκες ενώ νομίζουμε πως τον γνωρίζουμε αν ξέρουμε τι δουλειά κάνει ,ποιοι είναι οι φίλοι του και αν τον έχουμε δει γυμνό πολλές φορές.
Συμπερασματικά….
Το νόημα της ιστορίας ισούται με μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής για τις σχέσεις .Σε γενικό πλαίσιο η αδιαφορία εκ μέρους του πατέρα δημιουργεί τον ‘’άντρα που αγαπά υπερβολικά’’ και η υπερβολική μητρική φροντίδα δημιουργεί αντίστοιχα τον ‘’άντρα που φοβάται να αγαπήσει’’. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε πως ο άνθρωπος είναι ένα αποτέλεσμα της ψυχολογίας , των εμπειριών και των αναμνήσεων του ,θα χαρακτηρίζουμε τις ψυχολογικές εκρήξεις ως εγωισμό και … κατευθείαν στο καλάθι των αχρήστων! Καμία σχέση δεν μπορεί να επιβιώσει αν ο ένας δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια του άλλου και να περπατήσει με αυτά . Ίσως για αυτό οι περισσότερες σχέσεις γύρω μου έχουν ημερομηνία λήξης κάπου κοντά στο 6μηνο. Γιατί μόλις η επιφάνεια (εμφάνιση , σεξ , γοητεία) χάσει την αίγλη της χωρίς να έχουμε καταφέρει μέσα σε αυτό το διάστημα να εισχωρήσουμε σε βαθύτερα ζητήματα ,ότι μας χαλάει πάνω του μοιάζει αδικαιολόγητο και εμείς βρήκαμε ξανά την δικαιολογία να πούμε ..the end ! Και ο κύκλος επαναλαμβάνεται ….
Κώστας Πάρης
