Τι κι αν η ομοφυλοφιλία έγινε νόμιμη στην Ελλάδα το 1951. Τι κι αν η κατάργηση του άρθρου 347 – το 2015 – επέτρεψε την εξίσωση των ηλικιακών ορίων συγκατάθεσης της σεξουαλικής επαφής μεταξύ του ίδιου φύλου. Σ΄αυτή τη χώρα τα μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι οκ, να δημοσιεύουν άρθρα που αναγνωρίζουν την ομοφυλοφιλία ως ποινικό αδίκημα.
Πάρτε για παράδειγμα ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο larissa.net, με τίτλο “Φεμινισμός – σεξισμός – ομοφοβία”.
Συντάκτης του κειμένου κάποιος Κων/νος Ε. Τσοχατζής, ο οποίος αισθάνθηκε την ανάγκη να καταπιαστεί με τις έννοιες του σεξισμού και της ομοφοβίας. Μια ανάγκη που μοιράστηκε με τον συγκεκριμένο ιστότοπο, αφού δέχθηκε να δημοσιευτεί το λυπηρό αυτό άρθρο.
Ο εν λόγω κύριος, αφού μας αναλύει μοναδικά τις πτυχές του φεμινισμού, καταλήγοντας σε σε συμπεράσματα τύπου: “Απ’ την στιγμή που το γυναικείο φύλο ήταν αδικημένο, δίκαια προχώρησε στο δικαίωμα για εργασία, ψήφο κ.λ.π. …και στον γενικότερο φεμινισμό. Ήδη όμως οι κατακτήσεις του φεμινισμού ξεπέρασαν τα δικαιώματα των γυναικών και φοβίζουν τους αρσενικούς και σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται ο φεμινισμός για την ανεργία, την αρνητικότητα των γυναικών (την ψυχρότητα) κ.λ.π.“, προχωρά στο κομμάτι της ομοφοβίας.
Χαρακτηριστικά αναφέρει:
“Όπως λοιπόν είναι ποινικοποιημένη η αιμομιξία και η παιδεραστία, και πολύ δίκαια, έτσι πρέπει και η ομοφυλοφιλία. Όχι να γίνει ελεύθερη η ομοφυλοφιλία – για κανένα λόγο πράγμα αφύσικο εξ άλλου – ούτε να την αποδώσουμε σε ομοφοβία ούτε σε άλλα αίτια (ότι είναι μόνο αρρώστια π.χ.), αλλά να το δούμε σαν διαστροφή, όπως και είναι και σαν θεραπεία του φόβου, γενικά, την αγάπη και όχι το sex. Ο φόβος είναι απέναντι στη διαφορετικότητα (γιατί πάντα φοβίζει η διαφορετικότητα), ή τη φθονούμε μερικές φορές.”
Και καταλήγει:
“Να σκεφτούμε όμως ότι όλοι οι άλλοι είναι άνθρωποι, σαν κι εμάς, είτε λέγονται άραβες, είτε αμερικάνοι, είτε λέγονται ομοφυλόφιλοι, είτε ναρκομανείς, είτε οτιδήποτε και μη φοβόμαστε το λύκο, αν είμαστε αρνιά, δεν ξέρουμε αν είμαστε αρνιά, πολλές φορές ο λύκος έγινε αρνί όπως και το χειρότερο, το αρνί λύκος. Γι’ αυτό μη φοβόμαστε τίποτε. Ούτε το σκοτάδι, ούτε τίποτε. Αυτά για το φόβο γενικά και την ομοφοβία ειδικά. Δεν αποτελεί γενίκευση δηλαδή λέγοντας ότι η αγάπη διώχνει το φόβο, αντίθετα η λεπτομερής ανάλυση του φόβου σε περιπτωσιολογία, απλά κουράζει και εμπεριέχει ναρκισσισμό.”
Το ερώτημα φυσικά εδώ δεν είναι γιατί ο Κων/νος Ε. Τσοχατζής έχει τις απόψεις που έχει. Αυτό μας αφήνεις παγερά αδιάφορους. Το ερώτημα είναι γιατί το συγκεκριμένο μέσο δέχθηκε να τις δημοσιεύσει.
Και μην ακούσω αυτή την μπαρούφα τύπου, “το ότι φιλοξένησε απλά την άποψη ενός ατόμου δεν σημαίνει ότι την ασπάζεται κιόλας”, γιατί θα γίνω έξαλλος.
Γιατί η ομοφοβία, ο σεξισμός και ο κάθε ρατσισμός δεν είναι άποψη αλλά συγκεκριμένη πολιτική στάση. Και όταν ένα μέσο δέχεται την δημοσιοποίηση αυτής της πολιτικής στάσης αυτομάτως σημαίνει ότι την οικειοποιείται.
Εσείς εκεί στη Λάρισα … ντροπή σας!
