«Somewhere over the rainbow» μια παραγωγή των Papia Music Lab. Οι προφεστιβαλικές εκδηλώσεις για το Athens Pride φουντώνουν και ένα σημαντικό μέρος αυτών γίνεται στον χώρο για τις queer τέχνες ΗGW.
του Θεοδόση Γκελτή
Έχει ενδιαφέρον πως οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, οι ομιλίες και τα parties καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος γούστων και προτιμήσεων. Άμεση αντανάκλαση της σημερινής ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ελλάδα: ετερογενής, πολύχρωμη και δυναμική.
Στη χθεσινή μουσική βραδιά (που συνοδευόταν από ποιήματα και οπτικό υλικό του Μενέλα Σιαφάκα) χρέη παρουσιάστριας ανέλαβε η Αφροδίτη. «Ειδική στο P.R» όπως είπε χαριτολογώντας για την εαυτή της, μας παρουσίασε το πρόγραμμα, διάβασε ποιήματα και μας ενημέρωσε για τις επόμενες εκδηλώσεις.
Οι καρέκλες τοποθετημένες σαν σε σχολική εορτή. Μια διαφορετική γιορτή, όμως, για τον έρωτα, την αποδοχή και τον αυτοπροσδιορισμό. Πολύχρωμες πούλιες, ένας προβολέας από τα jumbo, λαμπιόνια με μπαταρίες και μάτια καρφωμένα στη σκηνή.
«Ασ΄ το το χεράκι σου, να σου το κρατώ», «Θεέ μου, δεν έχω βρει πιο όμορφο γκόμενο». «Μάλωσα με τον οικογένειά μου, μου είπαν να βρω σωστή δουλειά, δουλειά μου, όμως, εμένα είναι , να σου γράφω τραγούδια ερωτικά». «Δεν πήγαμε τα ταξίδια, δε μας φτάσαν τα λεφτά, τα ήπιαμε όλα στα ξίδια και φιληθήκαμε μετά». Πίσω από τη διασκευή των «Εξαιρέσεις» σκηνές από αντρικό πορνό. Θέαμα μπροστά και πίσω από το μικρόφωνο.
Ο Φίλιππος Λοράντος, από το Αthens Pride σχολιάζει πως «είναι η πιο γκέι εκδήλωση που είδαμε μέχρι τώρα στο pride και χαμογελάμε συνωμοτικά».
Επίκεντρο της βραδιάς ήταν Δημήτρης Παγώνης, ο Σπύρος Παρασκευάκος και ο Harry Huta που μας έδωσαν ένα queer live που ξεχείλιζε από συναισθήματα, επιθυμίες, και πόθο.
«Μαμά, μπαμπά, λυπάμαι δε σας μοιάζω»: ο στίχος αυτός του Γιάννη Βασιλόπουλου, που ντύνει το τραγούδι του Σπύρου Παρασκευάκου που καρφώθηκε στο μυαλό. Λίγο οι πανελλαδικές που ξεκινούν σε 1-2 ημέρες, στις οποίες στριμώχνονται τα όνειρα πολλών εφηβικών ψυχών, λίγο το Αthens Pride που αναπόφευκτα σου φέρνει στο μυαλό μια βασική πτυχή του τραύματος πολλών ΛΟΑΤΚΙ παιδιών, την οικογενειακή απόρριψη.
Η βραδιά έκλεισε με το τραγούδι «Δορυφόροι» του Δημήτρη Παγώνη. Το φρέσκο αυτό τραγούδι, όπως διαβάζουμε στο προφίλ του Δημήτρη, είναι «μια προσευχή στον έρωτα δυο αγοριών που συναντιούνται μια φορά στα χίλια χρόνια».
Το άκουσα πολλές φορές περπατώντας σπίτι για να καταλήξω να τρώω κρύα ρεβίθια, εγώ, ένας «επαγγελματίας μοναχικός».
*Στη βραδιά διαβάστηκαν ποιήματα των : Μενέλα, Αντώνη Τακτικού, Ευά Παπαδάκη, Σπύρου Παρασκευάκου, Μύρωνα Παβένου
