Με αφορμή τον εορτασμό των 50 χρόνων από την ίδρυση του θεσμού, η μπιενάλε αφίσας της Βαρσοβίας τιμά πενήντα σημαντικούς καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, το έργο και η προσωπικότητα των οποίων διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία και την εξέλιξη της σύγχρονης γραφιστικής σκηνής. Ανάμεσά τους και δύο Έλληνες γραφίστες, ο Δημήτρης Αρβανίτης και ο Κωνσταντίνος Μίαρης, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο νεότερος σε ηλικία αφισέρ που εντοπίζουμε στη λίστα των 50 τιμώμενων poster masters. Μετά από μια βόλτα στην μπιενάλε συναντήσαμε τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μίαρη για να μας μιλήσει για τη διάκριση αυτή.
Κωνσταντίνε, τι σημαίνει για εσένα να είσαι ο νεότερος σε ηλικία αφισέρ που εντοπίζουμε στη λίστα των 50 τιμώμενων poster masters στη Μπιενάλε της Βαρσοβίας;
Με τιμά και με συγκινεί ιδιαίτερα. Ονόματα όπως η Paula Scher, o Lex Drewiński ή o Milton Glaser τα οποία συμπεριλαμβάνονται στη λίστα βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου απο την εποχή που σπούδαζα. Σίγουρα το γεγονός αυτό καθ’ αυτό έχει ένα ειδικό βάρος αλλά η πραγματικότητα στις μέρες που ζούμε δεν αφήνει περιθώρια για επανάπαυση. Οι σχεδιαστές, όπως φυσικά και ο περισσότερος κόσμος είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουμε σκληρές συνθήκες τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο προσπαθώντας παράλληλα να συνεισφέρουμε μέσω της αισθητικής μας στο σύνολο. Η δημιουργικότητα πάντως δεν έχει ηλικία. Οι υπόλοιποι τιμώμενοι σχεδιαστές παραμένουν εξίσου νέοι παρ΄όλα τα χρόνια τους.
Πώς ξεκίνησαν όλα και πως φτάσαμε ως εδώ;
Εργαζόμουν αρκετά χρόνια σε ένα γραφείο σχεδιάζοντας το έντυπο ύλικο και τα σκηνικά συνεδρίων. Το έκανα για να βιοποριστώ, αλλά όταν στη δίνη της κρίσης του 2009 το γραφείο έκλεισε, αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Νοίκιασα ένα χώρο στα Εξάρχεια και ξεκίνησα να δουλεύω μόνος. Έναν χρόνο μετά, το 2010, οι κολλητοί μου φίλοι μου ζήτησαν να σχεδιάσω για ένα live που θα έκαναν με την τότε μπάντα τους Mimosa’s Dream. Ψάχνοντας για την κεντρική ιδέα του σχεδιασμού εστίασα στη λέξη Dream και συνειρμηκά μου ήρθε στο μυαλό η γιαγιά μου, η οποία πρόσφατα μου είχε εκμυστηρευθεί πως ένα απο τα όνειρα της ήταν να ταξιδέψει μακριά απο την Κέρκυρα. Η γιαγιά λοιπόν αρχικά μέσω της αφίσας βρέθηκε στην Αθήνα, έπειτα έγινε δεκτή στη Μπιενάλε του Λάχτι στη Φινλανδία, μετά στη Βαρσοβία. Απο εκείνο το σημείο και μετά κατάφερα να έχω κάθε χρόνο παρουσία στις μεγαλύτερες διοργανώσεις γύρω απο την αφίσα.
Θεωρείς ότι σε εποχή τεχνολογικής εξέλιξης σαν κι αυτή που ζούμε, η αφίσα έχει χώρο;
Μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά δεν συμπορεύομαι αρμονικά με την τεχνολογία. Έχω μια προβληματική σχέση με τα social media. Επίσης δεν έχω τηλεόραση. Αναγνωρίζω φυσικά τη δύναμη των μέσων αυτών, αλλά εκτιμώ πολύ περισσότερο τη σεμνότητα του εντύπου. Η αφίσα ήταν και θα παραμείνει μια διακριτική κυρία του δρόμου.
Ποια ονόματα από τον χώρο του ελληνικού design ξεχωρίζεις;
Μου αρέσει η δουλειά σχεδιαστών που έχουν μια γενικότερη άποψη, όχι μόνο γύρω απο τη γραφιστική. Πιστεύω ακράδαντα πως η καλλιέργεια της προσωπικότητας οδηγεί στην αισθητική καλλιέργεια. Έχω μεγάλη αδυναμία στους εικονογράφους γιατί πιστεύω πως είναι ένας τομέας που υστερώ. Μου αρέσει η δουλειά που κάνουν οι Bend του φίλου μου του Οδυσσέα Τσόλκα. Μπορούν και φέρνουν εις πέρας μεγάλα πολιτιστικά project καταφέρνοντας να κρατήσουν την αισθητική τους σε υψηλά επίπεδα. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο ώστε να μπορώ να βλέπω δουλειές συναδέλφων.
Αν σου ζητήσουμε να δημιουργήσεις κάτι σχετικά με την ΛΟΑΤ κοινότητα, τι θα ήταν αυτό;
Πρόσφατα σχεδίασα μια αφίσα στην οποία είχε επικολληθεί καθρέπτης. Σπάνια επανεμφανίζω μεταλλαγμένη μια ιδέα μου αλλά νομίζω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση θα είχε τρομερό ενδιαφέρον αν μια αφίσα – καθρέπτης προέτρεπε κάποιον να κοιτάξει το είδωλο του φέρνοντας τον ουσιαστικά αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως μέσα απο αυτή τη μυστική διαλεκτική να έθετε ερωτήματα και να έβρισκε απαντήσεις. Το σώμα άλλωστε είναι καθρέπτης της ψυχής και η συμπεριφορά μας απέναντι στην σεξουαλικότητα των άλλων καθρέπτης της κοινωνίας.
Ποιο έργο σου ξεχωρίζεις;
Είναι παράδοξο άλλα τις περισσότερες φορές δεν συγκρατώ φυσικές κόπιες των εργασιών μου. Η ιστοσελίδα Archive of Konsept83 Design Studio ονομάστηκε έτσι γιατί περισσότερο απο όλους βοηθάει κι εμένα να θυμηθώ χρονολογικά τι έχω κάνει… Με απασχολεί ιδιαίτερα η έννοια του εφήμερου και θα ήθελα πολύ να δουλέψω μελλοντικά σε κάποιο project γύρω απο αυτό. Θα δούμε…
