Η 17η Δεκεμβρίου είναι αφιερωμένη στα άτομα που εργάζονται στο σεξ και υφίστανται καθημερινά βία, στιγματισμό και αποκλεισμό – συχνά με την ανοχή ή και τη συνενοχή της κοινωνίας και των θεσμών.
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας ενάντια στα άτομα που εργάζονται στο σεξ δεν είναι απλώς μια ημερομηνία μνήμης, αλλά μια πολιτική υπενθύμιση: η βία αυτή δεν είναι αναπόφευκτη, ούτε «μέρος της δουλειάς».
Η ημέρα καθιερώθηκε το 2003 στη μνήμη των δεκάδων εργαζομένων στο σεξ που δολοφονήθηκαν στο Γκριν Ρίβερ των ΗΠΑ, όμως η σημασία της είναι παγκόσμια. Από τον δρόμο και τα στούντιο μέχρι τις ψηφιακές πλατφόρμες, τα – cis, τρανς – άτομα που εργάζονται στο σεξ βρίσκονται συστηματικά εκτεθειμένα σε σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική και θεσμική βία.
Η βία αυτή δεν προέρχεται μόνο από πελάτες. Προέρχεται από την αστυνομική αυθαιρεσία, από τον αποκλεισμό από τις υπηρεσίες υγείας, από τον εκβιασμό, από την έλλειψη νομικής προστασίας, από τα μέσα ενημέρωσης που αναπαράγουν στερεότυπα και από μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους στο σεξ είτε ως «θύματα χωρίς φωνή» είτε ως «απειλή».
Ιδιαίτερα ευάλωτα είναι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που εργάζονται στο σεξ, και ειδικά οι τρανς γυναίκες, οι οποίες αντιμετωπίζουν δυσανάλογα υψηλά ποσοστά βίας και δολοφονιών παγκοσμίως. Για πολλούς ανθρώπους, το σεξουαλικό έργο δεν είναι «επιλογή πολυτελείας», αλλά αποτέλεσμα αποκλεισμών από την αγορά εργασίας, της τρανσφοβίας, του ρατσισμού και της φτώχειας. Κι όμως, ακόμη και τότε, η κοινωνία αρνείται να αναγνωρίσει το αυτονόητο: ότι τα άτομα αυτά έχουν δικαίωμα στην ασφάλεια, την αξιοπρέπεια και τη ζωή.
Η ποινικοποίηση – άμεση ή έμμεση – δεν προστατεύει. Αντίθετα, αυξάνει τη βία. Όταν οι εργαζόμενοι στο σεξ φοβούνται να απευθυνθούν στην αστυνομία, όταν δεν μπορούν να οργανωθούν, όταν εξαναγκάζονται να δουλεύουν κρυφά, η βία γίνεται πιο εύκολη και πιο ατιμώρητη. Όπως τονίζουν διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αποποινικοποίηση του σεξουαλικού έργου και η πρόσβαση σε κοινωνικά και υγειονομικά δικαιώματα είναι βασικές προϋποθέσεις για τη μείωση της βίας.
Η εξάλειψη της βίας ενάντια στα άτομα που εργάζονται στο σεξ δεν είναι «ειδικό ζήτημα». Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φεμινισμού, ΛΟΑΤΚΙ+ απελευθέρωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Και όσο συνεχίζουμε να σιωπούμε, η βία θα συνεχίζει να θεωρείται κανονικότητα.
Στις 17 Δεκεμβρίου θυμόμαστε, τιμούμε και διεκδικούμε. Με ένα ξεκάθαρο μήνυμα: τα δικαιώματα των εργαζομένων στο σεξ είναι ανθρώπινα δικαιώματα.
