Σε σχέση με τα στοιχεία του 1997, η εμφάνιση νέων κρουσμάτων της λοίμωξης από τον ιό HIV μειώθηκε κατά 21%, ενώ οι θάνατοι από αίτια σχετικά με το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS) παρουσίασαν επίσης μείωση κατά 21% σε σύγκριση με δεδομένα του 2005.
Παρά την οικονομική κρίση, φαίνεται ότι υπάρχει μια μαζική βελτίωση αναφορικά με την προσβασιμότητα στη θεραπευτική αντιμετώπιση του HIV, γεγονός που έχει σημαντική επίδραση στις ζωές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 1,35 εκατομμύρια άνθρωποι παραπάνω από τον αντίστοιχο αριθμό του 2010 έλαβαν θεραπεία για τον HIV το 2011. Η παρούσα αναφορά παρατηρεί επίσης ότι η αυξημένη θεραπευτική αντιμετώπιση του HIV φαίνεται να έχει σημαντική επίδραση στην ελάττωση των νέων κρουσμάτων.
Πολύ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Botswana. Το 2000 μόνο το 5% των οροθετικών κατοίκων είχε πρόσβαση σε θεραπεία, ενώ το 2009 το ποσοστό αυτό άγγιξε το 80%. Παρόλο που η σεξουαλική συμπεριφορά δεν έχει αλλάξει, τα νέα κρούσματα HIV είναι σήμερα κατά 2/3 λιγότερα από αυτά που εμφανίστηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’90. Παράλληλα βρέθηκε ότι στα άτομα που έλαβαν θεραπεία ο ιός δεν ήταν ανιχνεύσιμος, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι πιθανότητες μετάδοσης. Συγκεκριμένα, υπολογίστηκε ότι ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού από τον οροθετικό σύντροφο στον άλλο, όταν ο πρώτος λαμβάνει αντιρετροϊκή θεραπεία, μειώνεται κατά 96%.
Σε παγκόσμιο επίπεδο υπολογίστηκε πως, κατά το τέλος του 2010, 31.6 – 25.2 εκατομμύρια άτομα ζούσαν με τον ιό HIV, 2.4 – 2.9 εκατομμύρια πρωτοδιαγνώστηκαν ως φορείς του ιού και τέλος 1.6 – 1.9 εκατομμύρια πέθαναν από κάποια ασθένεια σχετική με το AIDS. Η αντιρετροϊκή θεραπεία φαίνεται να αυξάνει το προσδόκιμο ζωής των οροθετικών ατόμων.
Πολύ σημαντική είναι η μείωση στην εμφάνιση νέων κρουσμάτων στις περιοχές της Υποσαχάριου Αφρικής, της Καραϊβικής και της Νότιας και Νοτιανατολικής Ασίας, όπου η επιδημία ήταν σε έξαρση. Η μείωση για παράδειγμα στη Ν. Αφρική αγγίζει το 27%, στην Τζαμάικα το 25% και στην Ινδία το 56%.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως η μάχη με τον ιό του AIDS έχει τελειώσει. Στην Ωκεανία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, την Κεντρική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη, τα ποσοστά των νέων κρουσμάτων και των θανάτων αυξάνονται, ενώ στις υπόλοιπες περιοχές του κόσμου δεν έχει σημειωθεί καμία αλλαγή.
Πού οφείλεται, όμως, αυτή η σημαντική παγκόσμια μείωση;
Ένας παράγοντας που φαίνεται να έχει παίξει ρόλο είναι η τροποποίηση της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα, ο μειωμένος αριθμός ερωτικών συντρόφων, η αυξημένη χρήση προφυλακτικού, καθώς και η καθυστερημένη έναρξη της σεξουαλικής ζωής φαίνεται να έχουν συνεισφέρει στον περιορισμό των νέων κρουσμάτων.
Παράλληλα οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι και ο αυξημένος αριθμός περιτομών μπορεί να σχετίζεται με τη μειωμένη πιθανότητα προσβολής από το HIV. Υπολογίζεται μάλιστα πως, εάν 20 εκατομμύρια άνδρες έκαναν περιτομή στην Ανατολική Ευρώπη και τη Νότια Αφρική, θα μπορούσαν μέχρι το 2015 να αποφευχθούν 2.4 εκατομμύρια νέα κρούσματα.
Τέλος, ίσως η πιο σημαντική παράμετρος είναι η αντιρετροϊκή αγωγή που από το 1995 και μετά έχει σώσει 400.000 παιδιά. Το 2010, το 48% των οροθετικών εγκύων είχε πρόσβαση στη θεραπεία και μπορούσε με τον τρόπο αυτό να προστατέψει τα παιδιά τους από τη έκθεση στον HIV.
Το πεδίο αντιμετώπισης του HIV και του AIDS επικεντρώνεται σε έγκυρα και αξιόπιστα ερευνητικά ευρήματα και σε στρατηγικές υψηλής αξίας κι ευρείας επίδρασης. Στρατηγικές που κατευθύνονται από τις ανάγκες της κοινότητας και βάζουν στο κέντρο το άτομο και όχι τον ιό.
Υπολογίζεται ότι η προσέγγιση αυτή θα προλάβει 12.2 εκατομμύρια νέα κρούσματα, εκ των οποίων τα 1.9 εκατομμύρια θα είναι παιδιά, και θα μειώσει τον αριθμό των θανάτων που σχετίζονται με το AIDS κατά 7.4 εκατομμύρια.
Επικεντρώνεται σε έξι προγραμματισμένες δράσεις:
1) την εστίαση των παρεμβάσεων σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπου για παράδειγμα ανήκουν τα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ουσιών
2) την επικέντρωση στα παιδιά, ώστε να ενδυναμωθεί ο τομέας της πρόληψης
3) προγράμματα που στοχεύουν στην τροποποίηση της σεξουαλικής συμπεριφοράς
4) την προαγωγή της χρήσης προφυλακτικού και την εξασφάλιση της διαθεσιμότητάς τους
5) την ουσιαστική υποστήριξη των ατόμων που ζουν με τον HIV
6) την προαγωγή της περιτομής σε όσους το επιθυμούν, σε χώρες με υψηλή συχνότητα της HIV-λοίμωξης.
Παράλληλα, είναι πολύ σημαντικός ο περιορισμός του κοινωνικού στιγματισμού και η έννομη προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων των οροθετικών ατόμων, κατά κύριο λόγο στο πλαίσιο της κοινότητας όπου ζουν κι εργάζονται.
Για την επίτευξη των παραπάνω δράσεων και στόχων είναι απαραίτητη η κάλυψη των αυξημένων οικονομικών αναγκών που προκύπτουν. Δυστυχώς, η οικονομική κρίση φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των δωρεών και των χορηγιών. Είναι πολύ σημαντικό όμως η προσπάθεια να συνεχιστεί. Όπως φαίνεται, κερδίσαμε μια σημαντική μάχη με τον HIV, αλλά όχι τον πόλεμο.
Πηγή: medicalnewstoday
