Ο Βασίλης Βηλαράς συναντά θεατρικά τη Λένα Κιτσοπούλου με αποτέλεσμα την πιο ενδιαφέρουσα αλλά και πιο τρυφερή καλλιτεχνική σύμπραξη της σεζόν.
Το «Σε φιλώ, Πέτρος» μάς μεταφέρει στο 1977 και στην απόφαση του Πέτρου, ενός νέου φοιτητή από την Πάτρα που σπουδάζει στην Αθήνα, να στείλει ένα γράμμα στη μητέρα του με το οποίο της αποκαλύπτει ότι είναι gay. Το coming out πυροδοτεί μια δύσκολη συζήτηση ανάμεσα στον Πέτρο και στη μητέρα του που δείχνει πάντα «αργοπορημένη», αφού γίνεται κυρίως μέσω αλληλογραφίας.
Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε πως πρόκειται για την αληθινή ιστορία κάποιου Πέτρου, όπως την κατέγραψε ο ίδιος και την έστειλε προς δημοσίευση στο ιστορικό περιοδικό ΑΜΦΙ. Κάτι εξαιρετικά σημαντικό, αφού ο Βασίλης Βηλαράς (πέρα από τον ρόλο του Πέτρου, είναι ο σκηνοθέτης κι αυτός που έκανε τη σύνθεση του έργου) μας δείχνει πώς η σύγχρονη κουήρ δραματουργία στη χώρα μας μπορεί να αντλήσει υλικό από διάφορα κομμάτια της ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας μας ακόμα κι όταν αυτά αφορούν σε πολύ προσωπικά βιώματα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το βίωμα αναφέρεται στο δύσκολο coming οut ενός γιου στη μητέρα του και σε μια εποχή που η ομοφυλόφιλη επιθυμία, η γκέι ταυτότητα αντιμετωπίζεται ως το απόλυτο ταμπού.
Δεν σας κρύβω, πώς αρκετές φορές που έχω παρακολουθήσει έργα που διαπραγματεύονται αντίστοιχα βιώματα, έχω δυσκολευτεί αρκετά λόγω της έντονης «τραγικότητας» και το «πόνου» που καλούνται να διαχειριστούν (συχνά) οι ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρες, με αρκετούς μάλιστα να συνθλίβονται από την κοινωνική απόρριψη και τα στερεότυπα. Γι΄αυτό ίσως και το μεγαλύτερο – κατά τη γνώμη μου – ατού της παράστασης είναι ο τρυφερός τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύεται την ιστορία και με τους δύο ηθοποιούς -πολύ έξυπνα- να μπαινοβγαίνουν στους χαρακτήρες τους, προσφέροντας αρκετές στιγμές λυτρωτικού γέλιου. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι οι δύσκολες στιγμές αποφεύγονται ή ότι το έργο στερείται συναισθηματικής και κοινωνικής σοβαρότητας. Το αντίθετο, θα έλεγα. Απλώς, επιτυγχάνεται και μέσα από άλλα δραματουργικά μέσα, όπως ο συγκροτημένος αυτοσχεδιασμός και φυσικά το τραγούδι.
Μην ξαφνιαστείτε, λοιπόν, αν ακούσετε γνωστά 90ς τραγούδια της Γαρμπή, του Ρουβά και της Βανδή να ερμηνεύονται από τους ηθοποιούς και να εκφράζουν πλήρως τα συναισθήματα που βιώνουν οι χαρακτήρες τους. Έχει ενδιαφέρον να ακούς κομμάτια που αναφέρονται στο μέινστριμ ετεροκανονικό έρωτα να επανοικειοποιούνται και να κουμπώνουν τόσο καλά με μια coming out ιστορία.
Φυσικά, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στην εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών και δη αυτή της Λένας Κιτσοπούλου που χωρίς καμία προσπάθεια καταφέρνει να μεταμορφωθεί σε μια «μάνα» που φαντάζει τόσο παραδοσιακή όσο και σύγχρονη και που παραμένει τόσο ακομπλεξάριστα απλή που καταντά προκλητικό.
Συνολικά, η παράσταση αποτελεί μια άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία που γίνεται ακόμη πιο ευχάριστη χάρη στο επιβλητικά κόκκινο που κυριαρχεί στο σκηνικό και τα κοστούμια!
Πληροφορίες
Τοποθεσία: Θέατρο Δίπυλον (Σαμουήλ Καλογήρου 2)
Πρεμιέρα: Σάββατο 8 Μαρτίου στις 21:00
Παραστάσεις: από 8 Μαρτίου έως 13 Απριλίου 2025
Ώρες Παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:30
Φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης
