O Δήμαρχος του Λονδίνου, Sadiq Khan, γράφει αποκλειστικά για το gaytimes το μήνυμά του για το μήνα υπερηφάνειας σε καιρό πανδημίας, εκφράζοντας την απογοήτευσή του που δεν μπορεί να κατέβει το Σάββατο για το Pride του Λονδίνου, που αναβλήθηκε λόγω του κορονοϊού.
Διαβάστε το μήνυμά του:
Αυτός ήταν ένας μήνας υπερηφάνειας, όπως κανένας άλλος!
Αντί να συγκεντρωνόμαστε σ’ εκδηλώσεις και πάρτι και να προετοιμαζόμαστε για να γεμίσουμε τους δρόμους, έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι και να “συναντιόμαστε” αποκλειστικά μέσω του ψηφιακού κόσμου, ώστε να βοηθήσουμε να παραμείνουμε ασφαλείς.
Όπως και πολλοί άλλοι, απογοητεύομαι πικρά, που αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ενωθούμε ξανά στους δρόμους αυτό το Σάββατο για την παρέλαση υπερηφάνειας του Λονδίνου. Ήταν πραγματική τιμή για μένα, να ηγούμαι τις τελευταίες τέσσερις πορείες, οι οποίες αποτελούσαν πάντοτε ένα προσωπικό χαίλαϊτ της χρονιάς.
Δυστυχώς, το lockdown έχει αφαιρέσει πολλές από τις ευκαιρίες μας να είμαστε μαζί, παρ’ όλ’ αυτά είμαι τόσο περήφανος, που οι κάτοικοι του Λονδίνου έκαναν θυσίες, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είδαμε τον καλύτερο εαυτό της κοινότητάς μας, ξεκινώντας απ’ τον ενεργό εθελοντισμό και τον κοινοτικό τομέα, έως το ηρωικό προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου και τους εργαζόμενους που έχουν διατηρήσει τα ράφια των σουπερμάρκετ μας και τις παραδόσεις (delivery) ζωντανές. Ωστόσο, αποκάλυψε, επίσης, μερικά απ’ τα χειρότερα στοιχεία της κοινωνίας μας, απ’ τις έντονες ανισότητες στον τομέα της υγείας έως τις διαρθρωτικές προκαταλήψεις που έχουν βάθος εκατοντάδων ετών κι εξακολουθούν να υπονομεύουν την κοινωνία μας μέχρι σήμερα.
Η βάναυση δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ πυροδότησε ένα κύμα διαμαρτυριών σ’ ολόκληρο τον κόσμο κι έφερε στο επίκεντρο μια οδυνηρή πραγματικότητα – ότι, ενώ γεννιόμαστε ίσοι, η ζωή στη Βρετανία δεν είναι η ίδια για όλους. Κι ενώ οι πορείες έχουν σωστά επικεντρωθεί στο κομμάτι του ρατσισμού και της άνισης μεταχείρισης των μαύρων, πολλά μαύρα μέλη της κοινότητας LGBTQ+ θα γνωρίζουν καλά ότι, γι’ αυτούς, η άδικη μεταχείριση συχνά επιδεινώνεται.
Κανείς δεν πρέπει να υφίσταται παρενόχληση ή κακοποίηση, λόγω του χρώματος τού δέρματος, της ταυτότητας φύλου ή της σεξουαλικότητάς τους, ωστόσο, συνεχίζουμε να βλέπουμε διακρίσεις. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι οι (σ.σ. αντιεπιστημονικές και κακοποιητικές) θεραπείες μεταστροφής των LGBTQ+ ατόμων εξακολουθούν να είναι νόμιμες στο Ηνωμένο Βασίλειο, ότι οι άνδρες δεν μπορούν να δώσουν αίμα λόγω της σεξουαλικότητάς τους κι ότι η κυβέρνηση καθυστερεί την, πολύ αναγκαία, μεταρρύθμιση του νόμου περί αναγνώρισης των φύλων. Υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν επειγόντως.
Τα γεγονότα του μοναδικού αυτού μήνα υπερηφάνειας έχουν υπενθυμίσει σ’ όλους μας τη σημασία τού να μιλάμε για τα σημεία όπου η αδικία συνεχίζει να επιμένει κι ότι όσοι από εμάς ανήκουμε σε κοινότητες μειονοτικών ομάδων πρέπει, επίσης, να υπερασπιστούμε άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες. Όπως είπε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «η οποιαδήποτε αδικία αποτελεί απειλή για ολόκληρη τη δικαιοσύνη».
Με πολλούς να εκπαιδεύονται, αυτή τη στιγμή, για τις αδικίες που υπάρχουν στην κοινωνία μας, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στον ρόλο των LGBTQ+ μαύρων και μ’ εθνοτικά μειονοτικά υπόβαθρα, σε μερικά από τα πιο σημαντικά γεγονότα της ιστορίας. Ενθαρρύνω όλους σας να εξερευνήσετε τις αξιοσημείωτες ιστορίες του Bayard Rustin, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση της παρέλασης στην Ουάσινγκτον το 1963, του Ivor Cummings OBE, ο οποίος βοήθησε στο καλωσόρισμα και τη φιλοξενία στη Βρετανία πολλών απ’ τις γενιές Windrush και της Marsha P Johnson, που το θάρρος στο Stonewall Inn οδήγησε στην πρώτη παρέλαση υπερηφάνειας.
Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών μας υπενθύμισαν πόσο χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Μας έχουν δείξει πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να στεκόμαστε ο ένας για τον άλλο – ακόμα κι όταν δεν μπορούμε να είμαστε εκεί αυτοπροσώπως. Και μας απέδειξαν ότι μόνο ενωμένοι και απελευθερωμένοι από πάσης φύσεως προκαταλήψεις, μπορούμε να επιτύχουμε ισότητα και να διασφαλίσουμε την ουσιαστική και διαρκή αλλαγή που όλοι επιθυμούμε.
Το Pride είναι μια γιορτή, αλλά αφορά επίσης τη διαμαρτυρία και την εκστρατεία για αλλαγή, η οποία είναι πιο σχετική από ποτέ φέτος. Ας δείξουμε, λοιπόν, για άλλη μια φορά αλληλεγγύη. Ας συνεχίσουμε να πιέζουμε για δικαιοσύνη κι ισότητα ως γείτονες, ως σύμμαχοι και ως μία πόλη. Κι ας προσβλέπουμε στη στιγμή που θα μπορούμε να ενωθούμε για άλλη μια φορά στους δρόμους της πρωτεύουσας μας!
Πηγή: GayTimes
Απόδοση στα ελληνικά: Ανδρέας Πασπαλάκης
