Η Ημέρα της Γυναίκας πέρασε. Η ημέρα που ο κόσμος θα κρίνει τις γυναίκες για τις δυνατότητες τους και όχι για την εμφάνιση τους, πότε θα περάσει;
Με το κίνημα #Metoo να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στην Ελλάδα φαίνεται ότι ο Έλληνας δεν έχει μάθει τίποτα. Μια μέρα πριν την ημέρα της γυναίκας η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε το νησί της Ρόδου με αφορμή τον εορτασμό την ενσωμάτωσης
των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα και ο κόσμος το μόνο που είχε να σχολιάσει για την ίδια ήταν τα παπούτσια που φορούσε κατά την άφιξή της στο αεροδρόμιο
Αυτό που προκαλεί εντύπωση, όμως, είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αρνητικών σχολίων που δέχτηκε προέρχονταν από γυναίκες, οι οποίες δε δίσταζαν να “στολίσουν” την ΠτΔ με κάθε είδους υβριστικού, χλευαστικού και σεξιστικού περιεχομένου σχόλια.
Μια μέρα πριν γιορτάσουμε την ημέρα της γυναίκας, ενώ θα έπρεπε η μια να στέκεται στο πλευρό της άλλης, να γιορτάζουμε τις κατακτήσεις που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα που μας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά στην ισότητα, βρισκόμαστε αντιθέτως αντιμέτωπες με τέτοια φαινόμενα.
Πώς είναι δυνατόν να κρίνουμε την Προέδρο της Δημοκρατίας, επειδή έβαλε αθλητικά παπούτσια; Η απάντηση είναι απλή. Δεν έχει καμία σημασία το τι παπούτσια επέλεξε να φορέσει, όπως δεν έχει και καμία σημασία τι σακάκι φόρεσε η Kamala Harris την ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των αμερικάνικων εκλογών.
Αυτοί οι σχολιασμοί, σχετικά με την εμφάνιση των γυναικών ηγετών δεν σχετίζονται μόνο με το πολιτικό μάρκετινγκ αλλά και με μια βαθιά ριζωμένη κουλτούρα σεξισμού. Αντίστοιχα, κανείς δεν ενδιαφέρεται να σχολιάσει για τα ρούχα που επέλεξε να φορέσει ο Joe Biden εκείνο το βράδυ.
Έχουμε μάθει ότι οι γυναίκες έχουν ως μοναδική πηγή ενδιαφέροντος το ντύσιμο τους με αποτέλεσμα τα λόγια τους και οι πράξεις τους να έρχονται πάντα σε δεύτερη μοίρα. Εάν μια γυναίκα ντυθεί υπερβολικά καλά θα την κρίνουν, εάν μια γυναίκα δεν βάλει επίσημα ρούχα σε μια συνάντηση θα την κρίνουν.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι ζούμε σε μια κοινωνία που το μόνο που κάνει είναι να κρίνει τα ρούχα των γυναικών αλλά και ότι ζούμε σε μια κοινωνία που οι γυναίκες έχουν εσωτερικεύσει τον μισογυνισμό και τον σεξισμό μέσα τους που τις περισσότερες φορές είναι ανήμπορες να το αντιληφθούν.
Ο λόγος που αυτό συμβαίνει είναι γιατί και εμείς οι ιδίες δεν αντιλαμβανόμαστε
ότι βλέπουμε τις υπόλοιπες γυναίκες σαν απειλή, γιατί έτσι μας έχουν μάθει, γιατί για να ξεχωρίσουμε θα πρέπει να είμαστε καλύτερες από όλες τις άλλες, θα πρέπει να έχουμε κάτι το μοναδικό, να είμαστε οι ομορφότερες, με το μεγαλύτερο στήθος, με το πιο φυσικό πρόσωπο. Η κοινωνία έχει φτιάξει κουτάκια για όλες μας και προσπαθεί να χωρέσει σε κάθε ένα από αυτά την κάθε μία μας: η τύπου “Κim Kardashian”, η τύπου “Audrey Hepburn”. Αυτή που αγαπά τα βιβλία, αυτή που νοιάζεται μόνο για το βάψιμο, αυτή που είναι gamer, κάνοντας μας με αυτόν τρόπο ανταγωνιστικές και εχθρικές μεταξύ μας. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν πρέπει να μειώνουμε τις άλλες κοπέλες για να νιώσουμε εμείς καλά.
Το να ξεφύγεις από αυτό το σύστημα του σεξισμού είναι μια διαδικασία πολύ δύσκολη. Μοναδική λύση του προβλήματος αυτού για αρχή είναι να μην τροφοδοτείς αυτό το σύστημα, να μην αναλώνεσαι σε σχόλια υβριστικά, να μην ταΐζεις αυτό που θες να σκοτώσεις. Να μην σκέφτεσαι: “A, εγώ στην θέση της δεν θα το έκανα αυτό. Δεν θα φόραγα αυτά τα παπούτσια. Δεν θα έβαζα ποτέ ψεύτικο στήθος”.
Οι άνθρωποι είμαστε περίπλοκα όντα, με άπειρα ενδιαφέροντα και χιλιόμετρα διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, όσο και αν πολλές φορές νομίζουμε ότι βλέπουμε μια ομοιότητα στην εξωτερική εμφάνιση. Το πρώτο βήμα είναι να σταματήσεις να προωθείς αυτό το σύστημα και έπειτα να ασχοληθείς με σένα, δεν μπορούμε να περιμένουμε από όλες τις γυναίκες να δράσουν μαζικά κατά του σεξισμού. Πρέπει η κάθε μια από εμάς καθημερινά να το δουλεύει με την εαυτή της. Ακόμα και αν δεν σου αρέσουν τα παπούτσια της Προέδρου της Δημοκρατίας στο τέλος της ημέρας δε θα σε νοιάζει τι κάνει, πως ντύνεται και το μόνο που θα έχεις να πεις θα είναι: “Ωραία τα παπουτσάκια σου, Πέγκυ μου”.
Μπούκα Παναγιώτα
