Η Ε. ζει στην επαρχία και πριν λίγο καιρό αποφάσισε να κάνει coming out στην οικογένειά της. Αν και η τρανσφοβική αντίδραση των δικών της, επιβεβαίωσε τους φόβους της, η ίδια αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας την ιστορία της, ως μια κίνηση ενδυνάμωσης.
“Πήρα την απόφαση να κάνω coming out στους γονείς μου, παρόλο που φοβόμουν.
Ξεκίνησα με τον πατέρα μου, 4 μέρες πριν τα γενέθλιά μου. Του μίλησα για το ζήτημα της ταυτότητας φύλου μου. Το συζήτησα και αρκετές μέρες με τη μητέρα μου. Δυστυχώς, όσο περνούσαν οι μέρες, η συζήτηση γινόταν όλο και πιο ταπεινωτική, όλο και πιο εξευτελιστική και απειλητική για μένα. Όταν συμπληρώθηκαν 8 ημέρες από τα γενέθλιά μου, η μητέρα μου και ο αδερφός μου ξέσπασαν πολύ άσχημα.
Η μητέρα μου κατέστρεψε όλα μου τα βιβλία με φιλοσοφικό περιεχόμενο. Με απείλησε ότι θα με κλείσει σε άσυλο. Πίστευε ότι είχε μπει μέσα μου ο διάβολος, ενώ με προειδοποίησε πως αν περπατήσω αυτόν τον δρόμο, θα με διώξει από το σπίτι. Ο μεγάλος αδερφός του πατέρα μου επενέβη, ώστε τελικά να μη με πετάξουν στον δρόμο.
Από την άλλη, ο αδερφός μου απείλησε τη σωματική μου ακεραιότητα. Με ανάγκασε να κάψω τα καλλυντικά μου, αλλά και όσα ρούχα είχαν γλιτώσει από την οργή της μάνα μου.
Λίγες μέρες μετά την απειλή της μητέρας μου, με πήγαν σε έναν ψυχολόγο, που αντιμετώπισε την ταυτότητά μου ως παθολογία.
Από τότε δεν το συζητάμε με την οικογένειά μου, σα να μην έγινε ποτέ.
Το μόνο κουράγιο που έπαιρνα ήταν από τη Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528.
Τώρα πατάω στα πόδια μου, παρόλο που νιώθω σαν ελάφι με πολλά βέλη πάνω στο κορμί μου. Μοιράζομαι αυτήν την ιστορία, γιατί θέλω να ξέρετεν ότι δεν είστε μόνοι/ες. Γιατί είμαι σίγουρη πως βιώσατε, ή βιώνετε, παρόμοιες πληγωτικές καταστάσεις” .
