Φεμινιστική Συλλογικότητα δημοσίευσε μαρτυρία γυναίκας, που επισκέφτηκε το Κέντρο Υγείας Πατησίων, καταγγέλλοντας ότι η γυναικολόγος και η νοσηλεύτρια έκαναν το σταυρό τους, όταν τους είπε ότι ήθελε να κάνει έκτρωση και αντί για εξετάσεις της έκαναν κατήχηση.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο
Δημοσιεύουμε τη μαρτυρία γυναίκας που επισκέφθηκε το συγκεκριμένο κέντρο με σκοπό να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις και να αποφασίσει αν θα προχωρήσει στην εγκυμοσύνη ή όχι.
Είμαστε εξοργισμένες –
Το λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς!
“Επισκέφτηκα το Σταθμό προστασίας μάνας και παιδιού Πατησίων (Κέντρο Υγείας Πατησίων), λόγω ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης που μόλις έχω ανακαλύψει. Καθώς το διάστημα αυτό είμαι άνεργη και με πολύ λίγους οικονομικούς πόρους αποφάσισα να επισκεφτώ το κέντρο υγείας αυτό και να μην πάω σε κάποιον ιδιώτη γιατρό. Στο ραντεβού που είχα κλείσει ήταν μία γυναικολόγος και μία νοσηλεύτρια, οι οποίες λειτούργησαν με τρόπο εντελώς αντιδεοντολογικό και κατά παράβαση του ιατρικού καθήκοντος.
Το ραντεβού που κράτησε περίπου δεκαπέντε λεπτά, περιλάμβανε μόνο εκφοβιστικού και δεισιδαιμονικού τύπου διατυπώσεις και δεν έγινε καμία ιατρική εξέταση που να επιβεβαιώνει τη σωματική μου υγεία, το οποίο θεωρώ ότι είναι και το αντικείμενο της ιατρικής επιστήμης και όχι η κατήχηση.
Τις πληροφόρησα ότι είμαι έγκυος κι ότι έχω κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις για να το επιβεβαιώσω, αλλά δε με έχει εξετάσει κάποιος γιατρός. Ύστερα, ανέφερα ότι δεν επιθυμούσα να συνεχίσω την εγκυμοσύνη, ώστε να ενημερωθώ για το τι πρέπει να κάνω, ποια είναι η διαδικασία..κτλ. Η απάντηση που πήρα ήταν αποστομωτική. Έκαναν το σταυρό τους, έδειξαν να λυπήθηκαν πολύ- χωρίς να με γνωρίζουν- και άρχισαν να με ρωτούν το λόγο αυτής της απόφασης μου. Αφού αναγκάστηκα, ενημέρωσα για την οικονομικό-επαγγελματική μου κατάσταση κι ότι δε θα μπορούσα να έχω ένα παιδί τώρα. Η απάντηση της γιατρού ήταν να “το κρατήσω” και “ότι τα παιδιά είναι ευτυχία” . Η νοσηλεύτρια πήρε την άδεια από τη γιατρό και με ρώτησε αν “είμαι σε κάποια σχέση που έχει προοπτικές;” Απάντησα ότι δεν καταλαβαίνω την ερώτηση, τι σημαίνει “προοπτικές” κι η επόμενη ερώτηση ήταν αν ήμουν μόνη ή αν υπήρχε ο πατέρας του παιδιού.
Απάντησα (λάθος μου θεωρώ, τώρα πια που είμαι ήρεμη) ότι είμαι σε μία σχέση, απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να κρατηθεί το παιδί. Έπειτα είπα πως φαντάζομαι ότι δεν αναλαμβάνει τέτοιους είδους επεμβάσεις. Και μου απάντησε πως “φυσικά και όχι, εκείνη αγαπούσε τα παιδιά, δεν τα σκοτώνει” . Ρώτησα και τη γνώμη της σαν γιατρού για το πού θα έπρεπε να απευθυνθώ, αν έχει να μου προτείνει κάποιον συνάδελφο κτλ. Κι οι δύο άρχισαν να λένε “πως είναι κρίμα, δε θα μπορώ να κάνω άλλα παιδιά, οι εκτρώσεις είναι πολύ επικίνδυνες, δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα στις γυναίκες, μετά θα το μετανιώνω κι ότι τα παιδιά είναι δώρο από το θεό, άλλες προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν”.
Η νοσηλεύτρια μου αράδιαζε ένα σωρό παραδείγματα γνωστών της που έκαναν έκτρωση κι έπειτα δεν κατάφεραν να κάνουν παιδιά. Όντας σε μία πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση αυτόν τον καιρό δεν είχα την εγρήγορση να απαντήσω όπως έπρεπε ή να φύγω από το ιατρείο. Απλά επαναλάμβανα ότι δε θέλω καθόλου αυτήν την εγκυμοσύνη για πολλούς λόγους, του οικονομικού και άλλων. Άρχισα να ετοιμάζομαι να φύγω, όμως κι οι δύο μου μιλούσαν ακατάπαυστα για το πόσο μεγάλο λάθος πάω να κάνω κι ότι σίγουρα θα το μετανιώσω πολύ όταν μετά δε θα μπορώ να κάνω άλλο παιδί, θεωρώντας δεδομένο ότι θα θέλω παιδιά σίγουρα, φυσικά. Η νοσηλεύτρια σε μία τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να με πείσει μου επαναλάμβανε “ότι στον γιατρό που θα πάω, αν δω ότι υπάρχει καρδιακή λειτουργία να το σκεφτώ πολύ σοβαρά και να ακούσω την καρδιά του.”
Να επισημανθεί και πάλι ότι δεν έγινε καμία νύξη εκ μέρους τους να γίνει εξέταση ιατρική, εφόσον μάλιστα τους είχα αναφέρει ότι δεν είχα εξεταστεί από γιατρό.
Υπήρχε ακόμα και υπέρηχος στο ιατρείο, αλλά δεν μπήκαν στο κόπο να μου κάνουν, να επιβεβαιώσουν ότι όλα πάνε καλά για να μπορούν να λένε να κρατηθεί αυτό το μωρό.
Γενικά, όπως φαίνεται και από το συμβάν ήταν μία πολύ πιεστική διαδικασία. Το δημοσιοποιώ γιατί είναι κρίμα να παρασύρονται γυναίκες σε αποφάσεις που αφορούν το σώμα και τη ζωή τους συνολικά, από γιατρούς που βάζουν πάνω από όλα τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και την προσωπική τους ηθική” .
Η έκτρωση είναι δικαίωμα
Οι ομάδες γυναικών στο τέλος του κειμένου της μαρτυρίας, υπογραμμίζουν ότι η έκτρωση είναι δικαίωμα, και συνεχίζουν τον αγώνα για ασφαλής, δημόσια και δωρεάν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας για όλες τις γυναίκες και τα άτομα με μήτρα.
Αναφέρουν χαρακτηριστικά:
“Έξω το κράτος, η εκκλησία και η καπιταλιστική εθνοπατριαρχία από τα σώματά μας! Δε θα κάνουμε βήμα πίσω από τους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος που οδήγησαν στη νομική αναγνώριση του δικαιώματος στην έκτρωση το 1986.”
(Περιγραφή εικόνας: ασπρόμαυρη αφίσα για την 8η Μάρτη που γράφει: 8 Μαρτίου 1984 και η έκτρωση είναι ακόμη παράνομη, η αντισύλληψη ανύπαρκτη, ο βιασμός στο γάμο νόμιμος, η κακοποίηση των γυναικών καθημερινή” με την υπογραφή της Αυτόνομης Κίνησης Γυναικών, Ομάδα Γυναικών Αμπελοκήπων, Ομάδες Γυναικών Φιλοσοφικής, Γυναικεία Ομάδα Κοκκινιάς)
