Ο ΛΟΑΤ μεταναστευτικός πληθυσμός του Χονγκ Κονγκ πραγματοποίησε μία πορεία περηφάνιας για την προώθηση καλύτερων μισθών, τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και σεβασμού, με τη συμμετέχει περισσότερων από 200 ατόμων, κυρίως από τις Φιλιππίνες που εργάζονται ως οικιακές και οικιακοί βοηθοί στο Εδιμβούργο, από 14 ΛΟΑΤ οργανώσεις μεταναστριών/τών.
Η πορεία πραγματοποιήθηκε πριν από την ετήσια παρέλαση ΛΟΑΤ υπερηφάνειας του Χονγκ Κονγκ. Ο ΛΟΑΤ μεταναστευτικός πληθυσμός του Χονγκ Κονγκ και οι υποστηρίκτριες/κτές τους πραγματοποίησαν ειρηνική πορεία περηφάνιας την Κυριακή στο κέντρο του Εδιμβούργο διεκδικώντας καλύτερους μισθούς, την καταπολέμηση των διακρίσεων και του κοινωνικού αποκλεισμού που αισθάνονται ότι αντιμετωπίζουν
.
Αγαπημένο σύνθημα: “Είμαστε εδώ, είμαστε κουήρ, δε θα εξαφανιστούμε ποτέ” .
“Αυτή είναι η πέμπτη πορεία περηφάνιας μας, όταν ξεκινήσαμε με τρεις μόνο ομάδες που το διοργάνωσαν” , δήλωσε η Shiela Tebia, διοργανώτρια και αντιπρόεδρος της United Filipinos στο Χονγκ Κονγκ.
“Η περηφάνια των μεταναστριών/τών στις διάφορες εθνικότητες, σε διάφορα φύλα και πεποιθήσεις συγκροτεί αυτήν την αναπτυσσόμενη κοινότητα. Έχουμε ακόμα πολλούς αγώνες – ως ΛΟΑΤ άτομα και ως μετανάστριες/τες – για την επίτευξη μιας κοινωνίας, όπου η αδικία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις θα είναι ανύπαρκτες” .
Το Χονγκ Κονγκ διαθέτει, επί του παρόντος, ειδικούς νόμους κατά των διακρίσεων για το φύλο, την αναπηρία, την οικογενειακή κατάσταση και τη φυλή – αλλά κανέναν νόμο για τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η πόλη αναγνωρίζει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου μόνο σε ορισμένες καταστάσεις και υπό προϋποθέσεις – όπως η φορολογία, τα οφέλη των δημοσίων υπαλλήλων, ή εάν ένα ζευγάρι έχει παντρευτεί στο εξωτερικό.
Η Tebia δήλωσε ότι οι ΛΟΑΤ μετανάστριες/στες έχουν ένα μοναδικό σύνολο αγώνων, εμπειριών και απαιτήσεων:
“Είμαστε σε αυτόν τον αγώνα μαζί, αλλά οι μετανάστριες/ες αντιμετωπίζουμε διπλή διάκριση, επειδή υπάρχει ένα στίγμα που συνδέεται με την εθνικότητά μας και την εργασία μας ως οικιακές/οί βοηθοί. Συμβάλλουμε τόσο πολύ στην οικονομία και την κοινωνία του Χονγκ Κονγκ, αλλά πολλές/οί από εμάς δεχόμαστε περίεργα και θυμωμένα βλέμματα στα σπίτια των εργοδοτών μας και στους δρόμους» .
