Χριστίνα ΜαργιώτηΗ Μέιμπλ Χάμπτον γεννήθηκε στο Σάλεμ της κομητείας Γουίνστον το 1902. Δεν ξέρω, αν ξέρετε, αλλά διακόσια χρόνια πριν τη γέννησή της, εκεί καίγανε γυναίκες που παρέκκλιναν από την έμφυλη νόρμα με τη δικαιολογία πως ήταν μάγισσες. Εκεί έλαβαν χώρα οι γνωστές δίκες του Σάλεμ. Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας όμως, η Μέιμπλ έχασε τους γονείς της σε πολύ μικρή ηλικία. Μετακόμισε στο σπίτι της θείας και του θείου της, όπου κακοποιούταν συστηματικά. Στα 8 της χρόνια έφυγε για το Νιου Τζέρσεϊ, όπου εγκαταστάθηκε για περίπου δέκα χρόνια, μέχρι την ηλικία των 17.
Στα 17 της, η Χάμπτον κατηγορήθηκε ψευδώς για σεξεργασία και πέρασε δύο χρόνια στο αναμορφωτήριο Μπέντφορντ Χιλς στην κομητεία Γουένστεστερ. Ξαναμπήκε στη φυλακή όταν γείτονες είπαν στην αστυνομία ότι παρευρισκόταν τακτικά σε λεσβιακά πάρτι «ελευθέρων ηθών» στη Νέα Υόρκη. Αφού αποφυλακίστηκε για δεύτερη φορά, η Χάμπτον έμεινε σε μια κοινότητα γυναικών. Δούλευε ως χορεύτρια για έναν γυναικείο θίασο στο Κόνι Άιλαντ.
Η Μέιμπλ ζούσε ανοιχτά ως Μαύρη λεσβία. Μάλιστα όταν κάποτε ρωτήθηκε: «Πότε βγήκες από την ντουλάπα;», απάντησε αφοπλιστικά: «Μα δεν ήμουν ποτέ κλεισμένη εκεί». Στην ηλικία των 20 πρωτοστάτησε σε αυτό που ονομάστηκε Αναγέννηση του Χάρλεμ. Η Αναγέννηση του Χάρλεμ ήταν μια πνευματική και πολιτισμική αναγέννηση της αφροαμερικανικής μουσικής, του χορού, της τέχνης, της μόδας, της λογοτεχνίας, του θεάτρου, της πολιτικής και της επιστήμης με επίκεντρο το Χάρλεμ, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, που διήρκεσε τις δεκαετίες του 1920 και 1930.
Η Μέιμπλ βρέθηκε στο επίκεντρο των διεκδικήσεων της Μαύρης κοινότητας. Την ίδια περίοδο συνεργάστηκε με αστέρες του χορού, όπως η Μέιμπλ Μαμπλέι και την Γκλάντις Μπέντλυ. Χόρεψε στη χορωδία του νυχτερινού κέντρου Γκάρντεν οφ Τζόι του Χάρλεμ, το οποίο απευθυνόταν κυρίως σε γκέι και λεσβίες. Τελικά έγινε ηθοποιός στο θέατρο Τσέρυ Λέιν.
Η Μεγάλη Ύφεση αποτέλεσε καταλύτη στη ζωή της. Η γενικότερη οικονομική κατάρρευση των ΗΠΑ οδήγησε τη Μέιμπλ να εργαστεί ως οικιακή βοηθός σε σπίτια πλούσιων λευκών, προκειμένου να επιβιώσει. Ντυνόταν με αντρικά ρούχα για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Ημερομηνία ορόσημο για τη ζωή της αποτέλεσε το έτος 1932, οπότε και γνώρισε τη Λίλιαν Φόστερ.
Η Φόστερ γεννήθηκε στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, το 1906, σε μια πολυμελή οικογένεια. Πέρασε όλη της τη ζωή, δουλεύοντας σε στεγνοκαθαριστήρια λευκών. Η Χάμπτον γνώρισε τη Λίλιαν Φόστερ το 1932, ενώ περίμενε ένα λεωφορείο. Η στιγμή αυτή, όπως περιέγραψε αργότερα, της άλλαξε τη ζωή. Η Φόστερ θυμήθηκε κάποτε ότι «πριν από σαράντα τέσσερα χρόνια γνώρισα τη Μέιμπλ. Ήμασταν ένα υπέροχο ζευγάρι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αλλά είναι λίγο σκληρή. Τη γνώρισα το 1932, στις 22 Σεπτεμβρίου. Και δεν έχουμε χωρίσει από τότε σε όλη μας τη ζωή. Μόνο ο θάνατος θα μας χωρίσει».
Η δύο γυναίκες απέκτησαν έντονη κινηματική δράση με απώτερο στόχο τους να διατηρήσουν την ιστορία των κοινοτήτων τους. Συνέβαλαν με τα προσωπικά τους αρχεία στη δημιουργία του Lesbian Herstory Archive. Οι δυο τους αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Μέιμπλ και Λίλιαν Χάμπτον». Άφηναν τον υπόλοιπο κόσμο να υποθέσει ότι ήταν αδελφές, γεγονός που επέτρεπε την επίδειξη στοργής και παρείχε κάποια αναγνώριση της στενής τους σχέσης.
Όταν μια πυρκαγιά κατέστρεψε το διαμέρισμά τους το 1976, μετακόμισαν στο σπίτι ενός φιλικού τους ζευγαριού της Τζόαν Νέστλυ και της Ντέμπρα Ίντελ, όπου αργότερα θα στεγαστεί το Lesbian Herstory Archive. Η Χάμπτον εργάστηκε για την Επιτροπή Αναψυχής της Άμυνας της Νέας Υόρκης συλλέγοντας τσιγάρα και αναψυκτικά για τους μαύρους στρατιώτες στο Χάρλεμ. Παρά τις πενιχρές αποδοχές της, συνεισέφερε στο Martin Luther King Memorial Fund και έκανε δωρεές σε ΛΟΑΤ οργανώσεις.
Μετά από 46 χρόνια σχέσης, η Φόστερ πέθανε το 1978. Η Χάμπτον συμμετείχε ως ενεργή πολίτης σε θέματα που ήταν σημαντικά για εκείνη. Παρέμεινε ενεργή πολιτικά και κοινωνικά. Συμμετείχε στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της περιόδου, όπως στην πρώτη εθνική πορεία για την αναγνώριση των πολιτικών δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και λεσβιών στην Ουάσιγκτον. Εμφανίστηκε στις ταινίες «Silent Pioneers» και «Before Stonewall» και πέρασε τα τελευταία της χρόνια βοηθώντας στην καταγραφή της ζωής των Μαύρων λεσβιών του 20ού αιώνα με το Lesbian Herstory Archives. Πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1989.
