Η Λουίζ Κατρίν Μπρέσλαου και η Μαντλέν Ζιλχάρντ υπήρξαν εμβληματικές παρουσίες στην καλλιτεχνική σκηνή του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι δύο γυναίκες ξεχώρισαν όχι μόνο για το καλλιτεχνικό τους ταλέντο, αλλά και για τον ανοιχτό χαρακτήρα της σχέσης τους, ενώ έζησαν μαζί για σαράντα χρόνια.
Η Μαρία Λουίζ Κατρίν Μπρέσλαου, γνωστή ως Λουίζ Κατρίν Μπρέσλαου, γεννήθηκε στο Μόναχο στις 6 Δεκεμβρίου 1856 σε μια εύπορη μεσοαστική οικογένεια και ήταν η πρώτη από τις τέσσερις κόρες. Μεγάλωσε στη Ζυρίχη της Ελβετίας, καθώς η οικογένειά της μετακόμισε εκεί το 1858, όταν ο πατέρας της ανέλαβε θέση μαιευτήρα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ζυρίχης. Η Λουίζ από πολύ μικρή ηλικία υπέφερε από άσθμα και συχνά αναγκαζόταν να παραμένει στο κρεβάτι, γεγονός που την ώθησε να αφοσιωθεί στο διάβασμα και να αναπτύξει την αγάπη της για το σχέδιο.
Με τον καιρό, κατά την εφηβεία της, η υγεία της επιδεινώθηκε, γεγονός που την οδήγησε να περάσει κάποιο διάστημα σε ένα μοναστήρι κοντά στη Λίμνη της Κωνσταντίας, με την ελπίδα πως το θερμότερο κλίμα θα βελτίωνε την κατάστασή της. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί, άρχισε να δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την τέχνη και συνέχισε να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει πιο εντατικά.
Η αγάπη της για την τέχνη αλλά και το ταλέντο της έγιναν γρήγορα εμφανή στη μητέρα της, η οποία την προέτρεψε να παρακολουθήσει μαθήματα σχεδίου με τον Ελβετό ζωγράφο πορτρέτων Έντουαρντ Πφείφερ. Αν και διακρίθηκε υπό τη διδασκαλία του, σύντομα κατάλαβε πως ήθελε η ζωγραφική να είναι κάτι περισσότερο από ένα χόμπι για εκείνη· ήθελε να γίνει επαγγελματίας . Για να το πετύχει όμως αυτό έπρεπε να φύγει από την Ελβετία, και έτσι το 1876 πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην καλλιτεχνική πρωτεύουσα της Γαλλίας, το Παρίσι. Όταν έφτασε, εγγράφηκε στην ακαδημία Académie Julian, η οποία ήταν μία από τις ελάχιστες σχολές που υποδεχόταν φιλόδοξες γυναίκες ζωγράφους.
Εκεί γνώρισε μεγάλες διακρίσεις και οι δάσκαλοί της την θεωρούσαν μία από τις καλύτερες μαθήτριες, ενώ μάλιστα με το πορτρέτο της “Tout passé” το 1879, έγινε η πρώτη και η μόνη μαθήτρια της Académie Julian που έκανε πρεμιέρα στο Σαλόν του Παρισιού (επίσημη έκθεση τέχνης της Académie des Beaux-Arts στο Παρίσι 1748 -1890, μεγαλύτερη ετήσια καλλιτεχνική εκδήλωση στον δυτικό κόσμο). Στα χρόνια που ακολούθησαν αποφάσισε να αλλάξει το όνομα της σε Λουίζ Κατρίν και άνοιξε το δικό της εργαστήριο, ενώ συνέχισε να συμμετέχει στο Σαλόν του Πρισίου, κερδίζοντας σημαντικά βραβεία.
Το 1890 εντάχθηκε στο Σαλόν της Société Nationale des Beaux-Arts, όπου όχι μόνο εξέθετε τα έργα της, αλλά συμμετείχε και ως μέλος της κριτικής επιτροπής. Ενώ επίσης έγινε η τρίτη γυναίκα καλλιτέχνης και η πρώτη ξένη γυναίκα που τιμήθηκε με το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (Legion of Honour) στην Γαλλία, ξεπερνώντας σχεδόν κάθε προκατάληψη του καλλιτεχνικού κόσμου της εποχής της.
Με τη σύντροφό της και μούσα της, Μαντλέν Ζιλχάρντ, γνωρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1870, όταν και οι δύο φοιτούσαν στην Académie Julian στο Παρίσι. Η Ζιλχάρντ, γεννημένη το 1863 στο Σαιν-Κεντέν της Γαλλίας, σε αστική οικογένεια, ακολούθησε σπουδές στην Académie Julian, όπως και πολλές γυναίκες της εποχής με καλλιτεχνικές φιλοδοξίες. Υπήρξε καλλιτέχνιδα, συγγραφέας, ζωγράφος και διακρίθηκε ως μία από τις πιο πρωτότυπες διακοσμήτριες της εποχής της.
Με τη Λουίζ ήρθαν πιο κοντά το 1884, όταν η Μαντλέν της ζήτησε να της ζωγραφίσει ένα πορτρέτο. Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισαν να ζήσουν μαζί. Το 1902 εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε ένα στούντιο στο Neuilly-sur-Seine και παρέμειναν αχώριστες για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες.
Η σχέση τους ήταν σχετικά ανοιχτή για την εποχή και οι δύο γυναίκες κατέκτησαν σημαντική θέση στην καλλιτεχνική κοινωνία του Παρισιού, με τη Μαντλέν να επιλέγει συχνά τον ρόλο της μούσας και συντρόφου της Λουίζ. Μαζί έγιναν αναγνωρίσιμες παρουσίες στην παρισινή καλλιτεχνική σκηνή, δημιουργώντας φιλίες με εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Εντγκάρ Ντεγκά και ο Ωγκύστ Ροντέν.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Μπρέσλαου και η Ζιλχάρντ παρέμειναν στο σπίτι τους στο Neuilly-sur-Seine, δημιουργώντας πορτρέτα στρατιωτών και νοσοκόμων. Παρά την ελβετική της υπηκοότητα, η Λουίζ έδειξε έντονη αφοσίωση στη Γαλλία, ζωγραφίζοντας πολλούς από τους Γάλλους στρατιώτες και νοσοκόμους που αναχωρούσαν για το μέτωπο.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, το ζευγάρι μετακόμισε στην Ελβετία, εκεί όπου η Λουίζ είχε περάσει μέρος της παιδικής της ηλικίας, και η ίδια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή, αφιερώνοντας τον χρόνο της στη ζωγραφική λουλουδιών, στον κήπο της και στη φιλοξενία φίλων.
Η υγεία της Λουίζ επιδεινώθηκε σημαντικά στα τελευταία χρόνια της ζωής της. Πέθανε το 1927, αφήνοντας μεγάλο μέρος της περιουσίας της στην αγαπημένη της Μαντλέν, η οποία έζησε μέχρι το 1950, αφιερώνοντας τη ζωή της στη διαφύλαξη του έργου της συντρόφου της. Η Μαντλέν δώρισε πολλά από τα έργα της Μπρέσλαου σε μουσεία και δημοσίευσε βιβλία για τη ζωή και το έργο της, όπως το βιβλίο του 1932 με τίτλο “Louise Catherine Breslau et ses amis“. Σήμερα, ένας δρόμος στο Παρίσι φέρει τα ονόματα τους, “Place Louise Catherine Breslau & Madeleine Zillhardt“.
Αν και το έργο της Λουίζ υπήρξε για κάποιο διάστημα ξεχασμένο, σήμερα αναγνωρίζεται ως μια πρωτοπόρος γυναίκα καλλιτέχνιδα του 19ου και 20ού αιώνα, με έργα που ξεχωρίζουν για τον ρεαλισμό, τη δύναμη της προσωπικότητας και την αμεσότητά τους. Ενώ επίσης η ζωή των Λουίζ Μπρέσλαου και Μαντλέν Ζιλχάρντ αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης, τέχνης και αγάπης, αφήνοντας πίσω μια κληρονομιά που συνεχίζει να εμπνέει.
