Kαθόλη τη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας, η ισότητα στο γάμο αποτέλεσε διαχρονικό διακύβευμα για τα queer ζευγάρια. Μέχρι και τον 21ο αιώνα ωστόσο οι προσπάθειες θεσμοθέτησής του ήταν ανεπιτυχείς. Σταδιακά όμως από τότε διάφορες δυτικές χώρες άρχισαν να νομιμοποιούν την ισότητα στο γάμο. Η συνεχής αυτή μάχη δεν εμπόδισε την Μαρσέλα Γκαρσία Ιμπέας και την σύντροφό της Ελίσα Σάντσες Λορίγα να αψηφήσουν όλα τα εμπόδια και να πραγματοποιήσουν τον πρώτο γάμο ομοφυλοφίλων στην Ισπανία.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 και ενόσω η Μαρσέλα σπούδαζε παιδαγωγική στην επαρχία της ισπανικής Γαλικίας, γνώρισε την Ελίσα που εργαζόταν εκεί. Οι νεαρές κοπέλες δεν άργησαν να ερωτευτούν. Όταν οι γονείς της Μαρσέλα ανακάλυψαν ότι η σχέση τους ήταν κάτι περισσότερο από πλατωνική, έστειλαν την κόρη τους εσώκλειστη στη Μαδρίτη προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της.
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα και αφού εκείνη ολοκλήρωσε τις σπουδές της, η Μαρσέλα προσλαμβάνεται σε ένα σχολείο στη Dumbría, χωρίς να γνωρίζει ότι η Ελίσα δίδασκε 7 μίλια μακριά, στο γειτονικό χωριό, Calo. Τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας τις έφεραν ξανά κοντά και η φλόγα μεταξύ τους αναζωπυρώθηκε. Επί δύο χρόνια, η Ελίσα περπατούσε κάθε βράδυ για να επισκεφθεί τη Μαρσέλα, μέχρι που το ζευγάρι κουράστηκε να πρέπει να κρύβει τη σχέση του. Οι δυο τους ξεκίνησαν να καταστρώνουν το σχέδιο γάμου τους.
Η Ελίσα έκοψε τα μαλλιά της κοντά και άρχισε να φοράει ανδρικά κοστούμια. Μετονόμασε τον εαυτό της σε “Μάριο”. Δανείστηκε το όνομα ενός ξαδέρφου της που σκοτώθηκε σε ναυάγιο και ξεκίνησε να παριστάνει πως είναι αυτός. Μια από τις προϋποθέσεις για την τέλεση του ιερού μυστηρίου, αποτελούσε το πιστοποιητικό βάφτισης. Οικειοποιούμενη την ανδρική ταυτότητα του νεκρού ξαδέρφου της ισχυρίστηκε πως γεννήθηκε σε οικογένεια άθεων που αρνήθηκε να βαφτίσει τον γιο της. Έτσι κατάφερε να πείσει τον ιερέα της ενορίας του San Jorge να τη βαφτίσει. Το μυστήριο της βάφτισης πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαΐου 1901. Ο ίδιος ιερέας προχώρησε στον γάμο του ζευγαριού τον επόμενο μήνα. Έτσι η Μαρσέλα και η Ελίσα παντρεύονται εντελώς και απολύτως νόμιμα στις 8 Ιουνίου 1901. Αξίζει να σημειωθεί πως κατά την διάρκεια του μυστηρίου η Μαρτσέλα ήταν έγκυος με το παιδί κάποιου άγνωστου άνδρα. Ενώ ελάχιστα είναι γνωστά για την εγκυμοσύνη της, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι πρόκειται για γεγονός προσχεδιασμένο με σκοπό να βοηθήσει την εγκυρότητα του γάμου.
Δυστυχώς μετά τον γάμο, το μυστικό των νεόνυμφων πουλήθηκε στον Τύπο από τους γείτονές τους και οι εφημερίδες στην Ισπανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Αργεντινή άρχισαν να τιτλοφορούν την ιστορία τους ως “Ο γάμος δίχως άντρα”.
Μια τοπική εφημερίδα μάλιστα δημοσίευσε το πορτρέτο του γάμου στο πρωτοσέλιδό της με σκοπό την διαπόμπευση των νεαρών κοριτσιών. Αφού ο γάμος τους μετατράπηκε σε παγκόσμια είδηση, η Μαρσέλα και η Ελίσα απολύθηκαν από τα σχολεία στα οποία εργαζόντουσαν και αφορίστηκαν από την εκκλησία της ενορίας τους.
Για να αποφύγουν τη δίκη στο ισπανικό δικαστήριο, κατέφυγαν στην Πορτογαλία. Εκεί η Μαρσέλα γέννησε μια κόρη. Η πορτογαλική αστυνομία ωστόσο δεν άργησε να τις εντοπίσει και να τις συλλάβει. Η πορτογαλική κυβέρνηση σχεδίαζε μάλιστα να τις στείλει πίσω στην Ισπανία, αλλά πριν προλάβει να αναλάβει δράση, η Μαρσέλα και η Ελίσα αθωώθηκαν και αφέθηκαν ελεύθερες. Διέφυγαν έτσι στην Αργεντινή, όπου η Μαρσέλα άλλαξε το όνομά της σε Κάρμεν και η Ελίσα άλλαξε το όνομά της σε Μαρία.
Και οι δύο άρχισαν να εργάζονται στον κλάδο των οικιακών υπηρεσιών. Αργότερα, η Ελίσα παντρεύτηκε έναν άνδρα με το όνομα Κρίστιαν Τζένσεν και προσκάλεσε τη Μαρσέλα και την κόρη τους να ζήσουν μαζί προσποιούμενες την αδερφή και την ανιψιά της. Ωστόσο, ο Τζένσεν άρχισε να υποψιάζεται την απροθυμία της Ελίσα να ολοκληρώσει το γάμο τους. Όταν μάλιστα κατάλαβε την αλήθεια, οδήγησε ακόμα μια φορά την Ελίσα στα δικαστήρια. Η υπόθεση εκδικάστηκε και οι αρχές αποφάνθηκαν πως ο γάμος μεταξύ της Μαρσέλας και του Μάριο (της Ελίσας) ήταν έγκυρος, αφού ήταν μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Λίγα είναι γνωστά για το τι συνέβη στη Μαρσέλα και την Ελίζα μετά από αυτό.
Ο ιστορικός Narciso de Gabriel, δήλωσε στην ισπανική εφημερίδα El Mundo το 2011 ότι ο “γάμος εξακολουθεί να ισχύει ως νόμιμος” στο ληξιαρχείο της Α Κορούνια.
