Πώς τολμάς, Κέβιν Σπέισι! Ένα από τα πιο παλιά και αποτρόπαια πράγματα, που αναπτύχθηκαν σε βάρος των gay και bi ανδρών είναι ότι αποτελούν απειλή για τα παιδιά, ότι είναι ίδιοι με τους παιδεραστές και τους παιδόφιλους.
Γράφει ο Owen Jones, για την guardian
Αυτό το αισχρό ψέμα αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για να δικαιολογήσει τη συστηματική δίωξη των gay και bi ανδρών. Και γι ‘αυτό κι η δήλωση του Σπέισι είναι τόσο αποτρόπαιη.
Κατηγορήθηκε για απόπειρα σεξουαλικής επίθεσης εναντίον του ηθοποιού Άντονι Ραππ, όταν ήταν σε ηλικία 14 ετών. Ο νικητής Όσκαρ όμως, αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμνηση του περιστατικού – και στη συνέχεια επέλεξε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να κάνει coming out.
Το coming out είναι ένα προσωπικό ορόσημο για όλα τα gay άτομα, μια στιγμή που καθορίζει ένα «πριν και μετά» . Μπορεί να ενέχει βαθύ άγχος εξαιτίας του φόβου της απόρριψης, αλλά για τους περισσότερους είναι απελευθέρωση, φεύγει ένα εξαντλητικό βάρος. Τόσοι πολλοί σήμερα αισθάνονται άνετα να κάνουν coming out χάρη στον παρατεταμένο και οδυνηρό αγώνα εκ μέρους των ανθρώπων της LGBTQ κοινότητας, ιδιαίτερα σε εποχές, που οι ομοφυλόφιλοι συλλαμβάνονταν και φυλακίζονταν.
Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι εκείνοι που διαθέτουν δημοφιλείς πλατφόρμες έχουν κάποια ιδιαίτερη ευθύνη στο να κάνουν coming out, έστω κι αν τα καλά – σεβαστά πρότυπα σίγουρα βοηθούν τους ανθρώπους που αγωνίζονται να βρουν τον εαυτό τους. Το coming out είναι μια βαθιά προσωπική στιγμή και μόνο σε εκείνους, που χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες τους για να σπείρουν ομοφοβία (όπως οι κρυφο-gay πολιτικοί που ψηφίζουν κατά των LGBTQ δικαιωμάτων) θα πρέπει να υποφέρουν ένα outing, παρά τη θέλησή τους.
Αλλά να χρησιμοποιήσει κάποιος έναν ισχυρισμό για απόπειρα σεξουαλικής επίθεσης εναντίον ενός παιδιού, ως ευκαιρία για να κάνει coming out; Και πάλι, πώς τολμάς Κέβιν Σπέισι. Όταν διάσημες προσωπικότητες αντιμετωπίζουν κάποιο σκάνδαλο, έχουν μια ομάδα έμπειρων PR συμβούλων για να τους βοηθήσουν στις δηλώσεις τους. Οι PR σύμβουλοι στην παρούσα φάση τι ακριβώς κάνουν; Προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή αλλού, εισάγοντας μια νέα ιστορία. Στην περίπτωση αυτή, ο πελάτης τους έκανε coming out. Ο Σπέισι τραυμάτισε μια μειοψηφία, που αρνιόταν δημοσίως να συσχετίσει μαζί της, μέχρι πριν λίγες ώρες.
Θυμάστε τον 28, που εισήγαγε η κυβέρνηση Θάτσερ το 1988, αποκλείοντας την επονομαζόμενη προώθηση της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία; Πώς υπερασπίστηκαν τότε τη θέση τους οι υποστηρικτές της ομοφοβικής νομοθεσίας; Μα με το σκεπτικό ότι οι gay είναι διεστραμμένοι που απειλούν τα παιδιά του έθνους.
Είναι ένα κοινό μοτίβο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο δεξιός γερουσιαστής της ΚαλιφόρνιαςΤζον Μπριγκς ξεκίνησε μια πρωτοβουλία με την ονομασία “Καλιφόρνια Πρόταση 6” , προσπαθώντας να εμποδίσει τους gay και τις λεσβίες από το να εργάζονται σε σχολεία της Καλιφόρνιας. Η Καλιφόρνια, ευτυχώς, καταψήφισε την πρωτοβουλία – αλλά οι υπερασπιστές της απεικόνισαν τους ανθρώπους της LGBTQ κοινότητας, ως απειλή για τα παιδιά.
Στη Ρωσία του Πούτιν, η πιο εξέχουσα ομοφοβική ομάδα ονομάζεται “Καταπολέμηση της Παιδοφιλίας” . Ορίζουν τον εαυτό τους, ως υπέρτατους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των παιδιών και στοχοποιούν gay άτομα σε σκοπό την προσβολή και την εξευτελισμό. Άλλοι νόμοι της Ρωσίας αντιμετωπίζουν τις λέξεις «παιδεραστής» και «ομοφυλόφιλος» σα να είναι συνώνυμες. Στην Ουκρανία, η αντι-gay ομάδα επαγρύπνησης “Λευκά Λιοντάρια” επίσης δικαιολογεί την επίθεση κατά των gay, με την αιτιολογία ότι είναι παιδεραστές. Οι διαδηλώσεις για τα gay δικαιώματα στην Πολωνία έχουν έρθει αντιμέτωπες με τις κραυγές της ομάδας «Απαγορεύστε τους παιδόφιλους» , ενώ οι ηγέτες του κυβερνώντος κόμματος ταυτίζουν συστηματικά την ομοφυλοφιλία με την «παιδεραστία, τη νεκροφιλία και τη ζωοφιλία» .
Τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες, στοιχηματίζω ότι οι αντι-gay φανατικοί θα χρησιμοποιήσουν την υπόθεση του Σπέισι ως μοχλό πίεσης, με το σκεπτικό ότι τα LGBTQ άτομα απειλούν τα παιδιά. Θα χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει την καταπίεση και την ψυχική και σωματική κακοποίηση. Και πολλοί, ενώ σκέφτονταν το coming out, θα αποθαρρυνθούν από το να το κάνουν. Κι όλα αυτά εξαιτίας της δήλωσης του Σπέισι.
Το επίκεντρο τώρα είναι στους ισχυρούς άνδρες που χρησιμοποιούν τη θέση τους για να παρενοχλούν και να επιτίθενται. Οι επιζώντες και τα θύματα χρειάζονται απεγνωσμένα υποστήριξη. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία – καμία – για τη συμπεριφορά αυτών των ανδρών.
