Πολλά είναι αυτά που έχουν γραφτεί με αφορμή το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και δυστυχώς τα περισσότερα είναι ομοφοβικά.
Προσέξτε, όμως, είναι διαφορετικό ο κακοποιητικός αυτός λόγος να φιλοξενείται στο προσωπικό προφίλ κάποιου χρήστη στα social media και διαφορετικό σε ένα δημοσιογραφικό μέσο.
Δεν σας κρύβω πως όλο αυτόν τον καιρό έχω διαβάσει πάρα πολλά άρθρα σε «έγκριτες» εφημερίδες και ειδησεογραφικά μέσα που διαπραγματεύονται τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα (και τις ζωές μας), όπως το ελληνικό τραγούδι στη Eurovision. «Φέρνουν» μερικούς που είναι «υπέρ» του τραγουδιού, μερικούς που είναι «κατά» και αρχίζουν να διαχειρίζονται τα επιχειρήματα και των δύο, στο όνομα μιας σφαιρικής ενημέρωσης. Αυτό που, φυσικά, δεν καταλαβαίνουν είναι πως στη θέσπιση ενός δικαιώματος δεν υπάρχει χώρος για «διαφωνίες» και «ζύγισμα» και πως, όχι μόνο δεν είναι υποχρεωμένοι να δώσουν βήμα στις φωνές που είναι «κατά», αλλά η δεοντολογία τους τους επιβάλλει να τις «απορρίψουν» ως κακοποιητικές.
Και αφού ενέδωσα λίγο στον διδακτισμό, θα σας ταξιδέψω για λίγο στην Κω και στο πιο πρόσφατο παράδειγμα δημοσιευμένου -από ενημερωτικό μέσο- κακοποιητικού λόγου.
Πιο συγκεκριμένα, η «Το Βήμα της Κω» αποφάσισε ότι είναι χρήσιμο να φιλοξενήσει τα ομοφοβικά κείμενα της κα. Ξανθίππης Αγρέλλη. Ακόμη χειρότερα, αν και τα κείμενα αυτά εκφράζουν τις άκρως προβληματικές θέσεις της συντάκτριας τους, δεν υπάρχει καμία επισήμανση ότι πρόκειται για «άποψη» και όχι για κάποιο δημοσιογραφικό κείμενο. Αντιθέτως τα κείμενά αυτά ανήκουν στην κατηγορία «επικαιρότητα», λες και ο κακοποιητικός της λόγος ανήκει στα ζητήματα επικαιρότητας.
Και για να καταλάβετε γιατί μιλάμε ακριβώς, σας παραθέτω κάποια αποσπάσματά από το κείμενά της (που το μέσο θεώρησε εντάξει να δημοσιεύσει):
«Αρνούμαι να πιστέψω, πως τα κάθε είδους ορφανά παιδιά από τα Ιδρύματα, αντί να τα προστατέψει η Πολιτεία, θα καταλήγουν σε περιέργους κηδεμόνες, θα μεγαλώνουν σε καθεστώς σύγχυσης και θα στερούνται της μητρότητας και της πατρότητας, όταν άλλα παιδιά δίπλα τους, αυτά θα τα απολαμβάνουν…»
*Αρνούμαι να πιστέψω, πως οι Κυβερνήτες της χώρας μου νομιμοποιούν την ομοφυλοφιλία, το αφύσικο σε φυσικό, το ανώμαλο σε ομαλό και στηρίζουν τα Σόδομα και τα Γόμορρα…»
*Αρνούμαι να δεχτώ, πως η χώρα μας έχει μεταναστευτικό πρόβλημα, που συνεχώς διογκώνεται, με κίνδυνο σε βάθος χρόνου, την αλλοίωση του ντόπιου πληθυσμού…»
«Μετά την ομοφυλοφιλία, η Κυβέρνηση μήπως σκέπτεται να νομιμοποιήσει, την παιδοφιλία, την αιμομιξία, την κτηνοβασία, τον γυμνισμό, την ανταλλαγή συντρόφων και κάθε έκτροπο, ντροπιαστικό και ανήθικο τρόπο ζωής;»
Πότε, επιτέλους, θα καταλάβουμε πως άλλο πράγμα είναι η ελευθερία του λόγου και άλλο η προώθηση της ρητορική μίσους;
Και, επίσης, πολύ σκοτάδι δεν κάνει εκεί στην Κω;
