Το τι σημαίνει να ζει κανείς με HIV έχει αλλάξει κατά πολύ τα τελευταία χρόνια και αλλάζει συνεχώς. Νέα φάρμακα βγαίνουν κάθε τόσο, που είναι κάθε φορά καλύτερα και πιο εύκολα στην λήψη τους από τα προηγούμενα, το προσδόκιμο και η ποιότητα ζωής που μπορούν να μας προσφέρουν είναι πολύ καλή και είμαστε πλέον περισσότερο ενημερωμένες και ενημερωμένοι (αν και σε αυτόν τον τομέα έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε).
Κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν. Είναι ακόμα κάτι με το οποίο θα πρέπει να μάθεις να ζεις για το υπόλοιπο της ζωής σου, είναι κάτι που αλλάζει τη ζωή σου και είναι ακόμη κάτι που προκαλεί φόβο. Είτε στους ανθρώπους που ζούμε με αυτό είτε στις άλλες και στους άλλους. Ο φόβος είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα συναισθήματα που μπορεί να μας προκαλέσει μια διάγνωση με HIV και πολύ συχνά οι ερωτήσεις και οι ανησυχίες που μου εκφράζουν έχουν να κάνουν με αυτό. Και μπορεί κάποιοι από τους φόβους μας όπως το αν και πόσο θα ζήσουμε λόγω της εξέλιξης της επιστήμης να έχουν – σχεδόν – απαλειφθεί αλλά κάποιοι άλλοι παραμένουν. Ο φόβος της απόρριψης, του αν, πως σε ποιον να το πω και πως θα αντιδράσουν, η τήρηση και οι τυχών παρενέργειες από τη θεραπεία. Τi μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να τους αντιμετωπίσουμε;
Κατ’ αρχήν είναι εντάξει και είναι λογικό, ειδικά αν έχεις διαγνωστεί πρόσφατα, να φοβάσαι. Ας ξεκινήσουμε από αυτό και από το ότι δεν χρειάζεται να νιώθεις και άσχημα από πάνω που δεν είσαι ατρόμητος ή ατρόμητη. Κανείς δεν είναι. Μη διστάσεις να μιλήσεις γι’ αυτό, να παραδεχτείς ότι ναι, φοβάσαι.
Έχε έναν τουλάχιστον άνθρωπο, όπου να μπορείς να μιλήσεις. Το να περνάς κάτι τέτοιο εντελώς μόνος ή μόνη, κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα, μεγεθύνει τους φόβους καθώς και την αίσθηση της μοναξιάς και της απομόνωσης. Όλες και όλοι χρειαζόμαστε υποστήριξη και είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να την έχουμε. Βρες λοιπόν έναν άνθρωπο δικό σου, κάποια ή κάποιον που μπορείς να εμπιστευτείς και μίλα του. Ακόμη κι αν ο άλλος δεν έχει τις κατάλληλες γνώσεις κλπ για να μας συμβουλεύσει, μόνο και μόνο το να μιλήσεις κάπου βοηθάει πολύ. Εάν αυτό σε δυσκολεύει, μπορείς πάντα να απευθυνθείς σε κάποιον επαγγελματία. Μπορείς να μιλήσεις με τον/την γιατρό σου ή να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο αν νομίζεις πως το χρειάζεσαι. Σε κάθε περίπτωση, το να περνάς κάτι τέτοιο χωρίς καμία υποστήριξη είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις.
Ενημερώσου. Πολλές φορές ο φόβος πηγάζει από την άγνοια, άρα το να έχουμε μια καλή ενημέρωση και κατανόηση του τι είναι ο HIV, πως λειτουργεί, τι σημαίνει να είσαι οροθετικός/ή είναι απολύτως απαραίτητο. Όταν ξέρεις, φοβάσαι λιγότερο.
Και τέλος, δώσε χρόνο. Μην περιμένεις ότι θα αλλάξουν όλα από τη μία μέρα στην άλλη και κάθε αρνητικό συναίσθημα θα φύγει ως δια μαγείας. Χρειάζεται χρόνο. Δώσε στον εαυτό σου όσο χρειάζεται. Δεν υπάρχει deadline στο πότε πρέπει να νιώσεις καλύτερα ή να πάψεις να φοβάσαι. Να θυμάσαι επίσης, πως μπορούμε να μάθουμε να ζούμε και να ζούμε καλά με τον HIV, πολλοί άνθρωποι το κάνουν αλλά κανείς δεν είχε την τέλεια αντιμετώπιση του θέματος από την πρώτη μέρα.
Και ναι, κλισέ, αλλά όλα θα πάνε καλά. Θα δεις.
