Πέτρος Αλεξανδρής
Η Πολυξένη, γνωστότερη ως Piel Fluida, είναι 22 χρονών, ζει και σπουδάζει χημικός στην Πάτρα. Από τον Νοέμβριο περνά μία από τις πιο δημιουργικές φάσεις της ζωής της. Ετοιμάζει τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο της και έχει ήδη έτοιμα τραγούδια και για τον δεύτερο.
Ο ήχος με τον οποίο πειραματίζεται αγγίζει πολλά ήδη μουσικής. Εμένα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον δύο κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο: Don’t lie to your mind και What I could do for you. Θα έλεγε κανείς ότι «επανεφεύρουν» την έννοια και το στυλ του trip hop των Portishead και των Massive Attack.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η Piel Fluida συνδυάζει όλες τις ιδιότητες ενός μέλους συγκροτήματος: Έχει πολύ καλή φωνή, γράφει μουσική και στίχους και κάνει εξαιρετική παραγωγή. Χειρίζεται με επιδεξιότητα τόσο την κιθάρα όσο και τα προγράμματα editing με ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Πώς ξεκίνησε
«Ο πατέρας μου παίζει κιθάρα, είναι αυτοδίδακτος», μου λέει όταν τη ρωτάω πώς έμαθε μουσική. «Πάντα ήθελα, από τα 5-6 χρόνια μου να παίξω. Ενώ δεν ήξερα τίποτα, μου άρεσε πολύ. Στα 10 μου είπε ο μπαμπάς μου αν θέλω να μάθω πιάνο ή κιθάρα και τελικά μου πήρε μια κιθάρα. Έμαθα κάποια κομμάτια από αυτόν. Αμέσως τα μάθαινα και κατάλαβα ότι έχω κλίση προς αυτό. Στη συνέχεια, βρήκαμε έναν καθηγητή. Έκανα μαζί του 2-3 χρόνια μαθήματα, αλλά περισσότερο κάναμε πρακτική. Έμαθα να παίζω κιθάρα, όταν ακούω κάτι να το αποτυπώνω. Επίσης, ο καθηγητής μου έκανε ο ίδιος μουσική παραγωγή και έγραφε κομμάτια για την μπάντα του, εδώ στην Πάτρα. Όταν πήγα στο σπίτι του για κάποια επιπλέον μαθήματα είδα κονσόλες κι ένα σωρό μηχανήματα και ηχεία και είπα ότι θέλω να μάθω. Επί της ουσίας από εκείνη τη μέρα και μετά άρχισε να μου μαθαίνει την “τεχνολογία της μουσικής”. Κάπως έτσι πήρα την πρώτη μου κάρτα ήχου και άρχισα να ψάχνομαι και να γράφω μικρά κομμάτια».
Από τη ροκ, στη ραπ και στο σύγχρονο «ρευστό» genre
Ρωτώ την Πολυξένη πώς μεταπήδησε από την τεχνολογία στη δημιουργία. Ποια ήταν τα ακούσματά της από τον πατέρα της και ποιες ήταν οι μετέπειτα επιρροές της: «Ξεκίνησα με ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα και μεγάλωσα κυρίως με ροκ μουσική. Όταν τα ακούσματά μου έγιναν πιο “alternative” ξεκίνησα κι έγραφα τα δικά μου κομμάτια, πιο πολύ “neighbourhood”.
Ήθελα συνέχεια να πειραματίζομαι με μουσικά όργανα, με τη φωνή μου, με μπάσο, κιθάρα, πιάνο. Σκέφτομαι τώρα να ξεκινήσω μαθήματα φωνητικής… Μέχρι τώρα τα κατάφερα με εξάσκηση και μίμηση, ό,τι ακούω, το φέρνω στα δικά μου μέτρα και βρίσκω τα βήματά μου.»
Συνεχίζοντας σχετικά με τη μουσική εξέλιξή της μου λέει: «Πριν τρία καλοκαίρια, το 2018, γνώρισα τον Γιώργο Ζωγράφο, περισσότερο γνωστό ως “aprovoli”, στην Πάτρα. Μου είπε ότι γράφει μουσική και κάνει παραγωγή για τον ράπερ Ταφ Λάθος.
Κάναμε πολύ παρέα. Μου έδειξε ένα διαφορετικό πρόγραμμα να γράφω μουσική. Όταν άρχισα να γράφω κάτι, του το έστειλα και μετά το προχωρήσαμε μαζί. Στίχοι και φωνή ήταν δικοί μου, μίξη και μάστερ του Γιώργου, τα υπόλοιπα κοινά. Κι έγινε το πρώτο τραγούδι που έφτιαξα σα συνεργασία.
Τότε μπορώ να πω ότι βρήκα έναν μέντορα, τον δάσκαλό μου. Έκανα οικονομίες, πήρα τον εξοπλισμό μου και ξεκίνησα να γράφω. Τώρα ο Γιώργος έχει μετακομίσει στην Αθήνα, αλλά ακόμα με βοηθάει.»
Πώς προέκυψε η περσόνα Piel Fluida
«Γενικά δεν μου άρεσε να κυκλοφορώ με το όνομά μου σαν καλλιτέχνης», μου λέει η Πολυξένη και εξηγεί το γιατί: «Ήθελα όσο περισσότερο γίνεται να μην υποδηλώνει το φύλο ή την προέλευση, να είναι όσο το δυνατόν ρευστό. Η Piel Fluida είναι η περσόνα μου. Πάντα με ρώταγαν τι είδος είναι αυτό που παίζω και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ήταν κάτι που μου έβγαινε και δεν μπορούσα να το εντάξω κάπου. Το “piel fluida” σημαίνει στα ισπανικά “ρευστό δέρμα”. Είναι ακριβώς το πώς βλέπω με τα δικά μου μάτια τη μουσική.
Αν κάποιος με ρωτήσει τι είδος είναι ο δίσκος που γράφω, θα πω ότι είναι ένα κράμα: Από rnb, soul, blues, alternative, indie, electronic. Μπορεί κάποια στιγμή να μου τη δώσει και να γράψω synth pop ή disco funky.
Όσον αφορά το φύλο μου, δε νιώθω κάποια δυσφορία. Νιώθω γυναίκα. Στο πώς εκφράζω το φύλο μου κοινωνικά υπάρχει ρευστότητα. Προσωπικά, μου αρέσει να εκφράζομαι με κάτι πιο αρρενωπό, αν πρέπει να το πω κάπως για να κατατοπίσω τον άλλον. Αλλά δεν μου αρέσουν αυτές οι έννοιες. Θέλω να ντύνεται ο καθένας όπως θέλει. Να είμαι ελεύθερη.»
Στη συνέχεια, τη ρωτώ αν ο δίσκος που ετοιμάζει έχει να κάνει με τον έρωτα: «Ο δίσκος βασίζεται σε ένα ερωτικό στόρι που περιέχει και πολλά κομμάτια συνειδητοποίησης του εαυτού, αυτοκριτική. Όταν καταλαβαίνεις ότι σε κάποια πράγμα έχεις πάρει μαθήματα. Έχω ετοιμάσει κι έναν δεύτερο δίσκο, αλλά προσέγγισα διαφορετικά την ιστορία. Έχει να κάνει με όλα τα αισθήματα πριν μπεις σε μία κατάσταση σχετικά απαγορευμένη. Η αίσθηση της έντασης, του αν πρέπει να το κάνω, ότι φοβάμαι, πώς θα είναι κ.λπ.
Είναι σαν χάρτης από προσωπικές εμπειρίες και από εμπειρίες άλλων ατόμων. Προσπαθώ, παράλληλα, να χρησιμοποιώ μεταφορικές έννοιες και παραλληλισμούς, για να ταυτιστεί ο ακροατής με τον δικό του τρόπο.»
Η κύρια πηγή έμπνευσης για τον δίσκο
«Ο δίσκος, επειδή τον γράφω τους τελευταίους μήνες, από τον Νοέμβριο, είναι σαν αποτέλεσμα των πραγμάτων που έχουν αλλάξει μέσα μου κι έχω καλοσκεφτεί. Αυτή είναι η κύρια πηγή έμπνευσης. Επειδή είναι η πρώτη μου δουλειά και είμαι τελειομανής, συνεχώς αλλάζω πράγματα, αλλά το έχω βάλει προσωπικό στόχο να ολοκληρώσω αυτή τη δουλειά.
Θέλω όταν ακούσει το άλλο άτομο τα κομμάτια αυτά να ταυτιστεί. Απευθύνομαι σε όλο τον κόσμο. Θέλω να σκεφτεί τη δικιά του φάση, την γκόμενά του ή τον γκόμενό του.»
Το πιο κοντινό στην αισθητική του νέου δίσκου, από τα δύο κομμάτια που έχει κυκλοφορήσει η ίδια σαν singles, είναι το «Don’t lie to your mind».
Και συμπληρώνει: «Έχω κυκλοφορήσει ένα spoken word για το Giasemaki, έχω γράψει τη μουσική του.
Πέρα από τα δικά μου, είμαι και beatmaker ή γράφω τραγούδια. Συνεργάζομαι με κάποια άτομα αυτό το διάστημα. Και είμαι και σε κουβέντα με άλλους καλλιτέχνες της ραπ κατά κύριο λόγο. Συμβάλλω φωνητικά για άλλους καλλιτέχνες, φίλους μου.
Ο πρώτος δίσκος θα βγει τον Σεπτέμβριο και πριν από αυτό θα κυκλοφορήσει ένα remix, flip, (σε δική μου κυκλοφορία) και μετά ένα pre-release single του δίσκου, ενδεχομένως με βιντεοκλίπ.
Ο δίσκος εκτός απροόπτου θα κυκλοφορήσει από τη Vinyl Records.»
Η καραντίνα
«Όσον αφορά την πρώτη καραντίνα», μου λέει, «καλλιτεχνικά ήταν συντριπτική, “κάηκα” τρεις μήνες, δεν μπορούσα να κάνω μουσική. Η δεύτερη καραντίνα ήταν πολύ πιο παραγωγική. Πιο πολύ γιατί υπήρχαν πράγματα μέσα μου που ήθελα να τα εκφράσω. Κάπως έτσι γλίτωσα τη μιζέρια της καθημερινότητας. Γενικά όσοι κάνουμε μουσική, περνάμε αρκετό χρόνο σπίτι. Το ότι μου στερήθηκε η έξοδος από το σπίτι τις ελάχιστες φορές που έβγαινα, προσωπικά με επηρέασε. Επειδή μέλη της οικογένειάς μου ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, έπρεπε να προσέχω πάρα πολύ, δεν μπορούσα να δω τους φίλους μου ακόμα και για συνεχόμενα δύο μήνες. Αυτό μπλόκαρε και το δημιουργικό κομμάτι σε μεγάλο βαθμό. Όλα πήγαν καλά τελικά, αλλά αντιμετώπισα πολύ δυσκολία. Το να είσαι κλεισμένος τόσο καιρό, δεν το αντέχεις, δεν έχεις την όρεξη και τα ερεθίσματα να κάνεις κάτι.»
Η ζωή στην Πάτρα για ένα κουήρ
Τη ρωτώ για τη ζωή της στην Πάτρα: «Παραμένει μια κλειστή κοινωνία. Από τότε που ξεκίνησε το Patras Pride έχουν γίνει πολλά βήματα. Προφανώς υπάρχουν φορές που η διαφορετική μου εμφάνιση από την κοινή δεν είναι αποδεκτή.
Συνήθως με κοιτάνε παράξενα στο λεωφορείο. Η Πάτρα είναι οριακά “χωριό” μπροστά σε άλλες πόλεις. Αλλά υπάρχουν περισσότεροι σύμμαχοι, στρέιτ, ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ άτομα, να σου συμπαρασταθούν. Υπάρχει πιο πολύ αλληλεγγύη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, από τότε που έγινε το Pride, και το Blender. Οργανωθήκαμε και υπήρχε μία πολύ πιο αισθητή ορατότητα. Τώρα δυστυχώς, η μόνη ενεργή ομάδα είναι το Patras Pride.
Δεν υπάρχουν κουήρ μαγαζιά. Τα πιο πολλά συχνάζαμε στο Κοινωνικό Κέντρο και σε κάποια σημεία που “αράζουν” οι πιο εναλλακτικοί.»
Η Piel Fluida δεν έχει προγραμματίσει κάποια live εμφάνιση προς το παρόν. Η τελευταία της συμμετοχή ήταν στις 13 Φεβρουαρίου στο διαδικτυακό μουσικό φεστιβάλ της «Γιάφκας». Το πιο γνωστό colab της είναι με τον Gingerbread Bae, το Jasmine, όπου έκανε την παραγωγή.
