Το Andrea Gibson, γνωστό για τα ποιήματά του, μέσα από τα οποία εξερευνούσε την ταυτότητα φύλου, την πολιτική και τον τετραετή αγώνα του με τον καρκίνο, πέθανε σε ηλικία 49 ετών.
Ο θάνατος του Gibson ανακοινώθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τη σύζυγό του, Megan Falley.
Το Gibson και η Falley πρωταγωνίστησαν στο ντοκιμαντέρ «Come See Me in the Good Light», το οποίο κέρδισε το βραβείο Festival Favorite στο φεστιβάλ κινηματογράφου Sundance και πρόκειται να προβληθεί στο Apple TV+ αργότερα φέτος.
«Το Andrea Gibson πέθανε στο σπίτι του περιτριγυρισμένο από τη σύζυγό του, Meg, τέσσερις πρώην συντρόφους, τη μητέρα και τον πατέρα του, δεκάδες φίλους και τα τρία αγαπημένα του σκυλιά», αναφέρει η ανακοίνωση της Δευτέρας.
Η ταινία, η οποία εξερευνά την αγάπη του ζευγαριού καθώς το Gibson διαχειρίζεται τον καρκίνο, σκηνοθετείται από τον Ryan White και περιλαμβάνει ένα πρωτότυπο τραγούδι που έγραψαν το Gibson, η Sara Bareilles και η Brandi Carlile. Κατά τη διάρκεια μιας προβολής στο Sundance τον Ιανουάριο, που άφησε μεγάλο μέρος του κοινού συγκινημένο, το Gibson είπε ότι δεν περίμενε να ζήσει τόσο ώστε να καταφέρει να δει το ντοκιμαντέρ.
Τη Δευτέρα, φίλοι, θαυμαστές και συνάδελφοι ποιητές εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για το Gibson, λέγοντας ότι τα λόγια του είχαν αλλάξει τη ζωή τους. Επιπλέον, πολλά κουήρ άτομα εξομολογήθηκαν ότι η ποίηση του Gibson τα βοήθησε να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Άτομα με καρκίνο και άλλες ανίατες ασθένειες δήλωσαν ότι tο Gibson τους έκανε να φοβούνται λιγότερο τον θάνατο.
Σε ένα ποίημα που έγραψε το Gibson λίγο πριν πεθάνει, με τίτλο «Love Letter from the Afterlife» (Ερωτικό γράμμα από τη μετά θάνατον ζωή), λέει: «Το να πεθαίνεις είναι το αντίθετο του να φεύγεις. Όταν άφησα το σώμα μου, δεν έφυγα. Αυτή η πύλη φωτός δεν ήταν πύλη προς κάπου αλλού, αλλά πύλη προς τα εδώ. Είμαι πιο πολύ εδώ από ό,τι ήμουν ποτέ πριν».
Το Gibson γεννήθηκε στο Μέιν και μετακόμισε στο Κολοράντο στα τέλη της δεκαετίας του 90, όπου τα τελευταία δύο χρόνια ήταν επίσημ@ ποιητ@ του κράτους. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν τα «You Better Be Lighting», «Take Me With You» και «Lord of the Butterflies».
Η ασθένεια του Gibson ενέπνευσε πολλά ποιήματα για τη θνησιμότητα, την κατάθλιψη, τη ζωή και του τι συμβαίνει μετά από αυτήν.
«Όποτε φύγω από αυτόν τον κόσμο, έστω και σε εξήντα χρόνια από τώρα, δεν θα ήθελα κανείς να πει ότι έχασα κάποια μάχη. Εκείνη την ημέρα θα είμαι νικητ@». – Andrea Gibson
