Ο Έντμουντ Γουάιτ, Αμερικανός συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος, ο οποίος έγινε γνωστός για τα ημι-αυτοβιογραφικά του μυθιστορήματα και τη συμβολή του στην κουήρ λογοτεχνία, πέθανε σε ηλικία 85 ετών.
Ο συγγραφές έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τρίτης ενώ περίμενε ασθενοφόρο, αφού παρουσίασε συμπτώματα στομαχικής νόσου. Τον θάνατό του επιβεβαίωσε στον The Guardian ο ατζέντης του, Μπιλ Κλεγκ.
Ο Γουάιτ είχε σημαντική επίδραση στη σύγχρονη γκέι λογοτεχνία, με ΛΟΑΤΚΙ+ βραβεία συγγραφής που φέρουν το όνομά του και συγγραφείς όπως οι Γκαρθ Γκρίνγουελ και Εντουάρ Λουί να επισημαίνουν τη σημασία του.
Έχοντας αναδειχθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1970, είπε κάποτε για τη γενιά του: «Η γκέι λογοτεχνία πριν ήταν γραμμένη για στρέιτ αναγνώστες. Εμείς είχαμε στο μυαλό μας ένα γκέι αναγνωστικό κοινό, και αυτό έκανε όλη τη διαφορά. Δεν χρειαζόταν να διευκρινίσουμε τι ήταν το Fire Island».
Ο Μάικλ Κάρολ, σύζυγος και συνεργάτης του Γουάιτ για σχεδόν τριάντα χρόνια, είπε: «Ήταν αρκετά σοφός ώστε να είναι σχεδόν πάντα ευγενικός. Ήταν γενικά ανυπόμονος και γενναιόδωρος. Συνεχίζω να σκέφτομαι κάτι να του πω πριν θυμηθώ».
Γεννημένος στο Οχάιο το 1940, ο Έντμουντ Γουάιτ μεγάλωσε στο Ιλινόις. Έγινε δεκτός στο Χάρβαρντ, αλλά προτίμησε να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν για να μείνει κοντά στον ψυχολόγο του, ο οποίος του ασκούσε «θεραπείες μεταστροφή», λέγοντάς του ότι μπορεί να «θεραπεύσει» την ομοφυλοφιλία του – ζήτημα που έχει διαχειριστεί και στα μυθιστορήματά του. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και μετά στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ξεκίνησε καριέρα ως ανεξάρτητος συγγραφέας και αργότερα ως εκδότης περιοδικών.
Ο Γουάιτ έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα «Forgetting Elena» (1973), μια σουρεαλιστική και αλληγορική ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα αινιγματικό νησί, όπου ο πρωταγωνιστής, που πάσχει από αμνησία, αγωνίζεται να προσαρμοστεί σε μια κοινωνία που διέπεται από περίπλοκους και αυθαίρετους κοινωνικούς κώδικες.
Το 1977, σε συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή Τσαρλς Σίλβερστιν, συνέγραψε το «The Joy of Gay Sex», ένα πρωτοποριακό σεξουαλικό εγχειρίδιο για την εποχή του.
Κατά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, ο Γουάιτ αντλούσε έμπνευση από τη δική του ζωή για να γράψει μυθιστορήματα με θέμα τους γκέι άνδρες και τη σεξουαλική ελευθερία. Το πιο γνωστό του έργο, το «A Boy’s Own Story» του 1982, ήταν το πρώτο μιας τριλογίας που αντλούσε έμπνευση από τη ζωή του από την παιδική ηλικία έως τη μέση ηλικία, και ακολουθήθηκε από τα «The Beautiful Room Is Empty» (1988) και «The Farewell Symphony» (1997).
Ο Γουάιτ έζησε στη Γαλλία από το 1983 μέχρι το 1990, όπου ανέπτυξε φιλικές με ανθρώπους όπως ο Μισέλ Φουκώ και άρχισε να ενδιαφέρεται για τη γαλλική λογοτεχνία προχωρώντας στη συγγραφή βιογραφιών του Ζαν Ζενέ – που χάρισαν στον Γουάιτ το βραβείο Πούλιτζερ – καθώς και του Μαρσέλ Προυστ.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Γουάιτ έγραψε πάνω από τριάντα βιβλία, ενώ κατάφερε να δημοσιεύσει και πέντε απομνημονεύματα για τη ζωή του ως γκέι άνδρας, καθώς και για την εμπειρία του να ζεις με HIV. Επιπλέον, δίδαξε στο Μπράουν και έγινε καθηγητής δημιουργικής γραφής στο Πρίνστον.
Ο Πολ Μπάγκαλεϊ, αρχισυντάκτης του εκδοτικού οίκου Bloomsbury που εκδίδει τα βιβλία του Γουάιτ, δήλωσε ότι ο συγγραφέας έγραψε «μερικά από τα καλύτερα και πιο τολμηρά μυθιστορήματα, βιογραφίες και απομνημονεύματα των τελευταίων πενήντα ετών, πολλά από τα οποία θα παραμείνουν κλασικά για τις επόμενες γενιές».
«Είναι αδύνατο να υπερεκτιμήσουμε τη σημασία ή την επιρροή των έργων του, τα οποία έφεραν την γκέι εμπειρία στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, πάντα με πνεύμα και σεξουαλική ειλικρίνεια», πρόσθεσε.
Πληροφορίες από The Guardian.
