Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Μπιλ & Λου», που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (κεντρική σκηνή). Ζητήσαμε από τον ίδιο να μοιραστεί μαζί μας πέντε κουβέντες.
Για την παράσταση…
Είναι γλυκιά σαν ζαχαρούχο γάλα και αναπάντεχα λαχταριστή όπως ένα… χοτ ντογκ σοκολάτας! Με όπλα την φιλία και το χιούμορ, δυο ζωές, του Μπιλ και της Λου, εκτυλίσσονται μπροστά μας σε δύο διαφορετικές ηπείρους μαζί με 22 επιπλέον χαρακτήρες(!) στους οποίους δίνω ζωή κατά τη διάρκεια της παράστασης. Από γονείς και γείτονες μέχρι δικαστές, γιατρούς και παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών Η δουλειά μου σε αυτή την παράσταση είναι ένα όνειρο για τον ηθοποιό που θέλει να έχει την ευκαιρία να αλλάζει σώμα, φωνή και εμφάνιση μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα καθώς επίσης και σε ορισμένες στιγμές να κάνει έναν διάλογο με τον εαυτό του ενσωματώνοντας και τις δύο πλευρές του διαλόγου! Είναι ίσως από τις πιο διασκεδαστικές συνθήκες και το απολαμβάνω κάθε εβδομάδα και περισσότερο. Η ζεστασιά, η γλύκα και η αθωότητα της ιστορίας με γερές δόσεις γέλιου θα σας αγκαλιάσουν. Έχουν περάσει πλέον 9 χρόνια από την πρώτη φορά που ανεβάσαμε αυτήν την παράσταση και η χαρά μας που θα συναντιόμασταν ξανά μέσα σε αυτό το παραμύθι για ενηλίκους ήταν απερίγραπτη. Κάτι τέτοιο δεν είναι δεδομένο και εκτός από τα άτομα που απαρτίζουν την παράσταση, η δουλειά και οι χαρακτήρες της, έχουν μία ανεξίτηλη θέση στην καρδιά όλων μας και των θεατών που τα γέλια τους μας ζεσταίνουν και κάνουν όλο αυτό το ταξίδι ακόμα πιο όμορφο και ουσιαστικό.
Για τη διαφορετικότητα…
Πιστεύω ότι η διαφορετικότητα είναι κάτι με το οποίο γεννιόμαστε. Διαφορετικός και μοναδικός είναι ο εαυτός μας και η ζωή μας από την αρχή μέχρι το τέλος της. Η συνειδητοποίηση του μοναδικού εαυτού μας μέσα στη ζωή είναι ένας δρόμος γεμάτος λακκούβες! Πολλές φορές σκέφτομαι ότι φράσεις όπως «Αγάπησε τον εαυτό σου», μια φράση που στέλνει και ο Μπιλ στην Λου σε ένα απόκομμα από ένα Fortune Cookie σε μια κρίσιμη στιγμή του έργου, είναι φράσεις που τις βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας στα social media, σε περιοδικά, άρθρα, συνεντεύξεις και εφημερίδες. Όμως, αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε φτάσει μέσα μας στο σημείο να αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με όλα όσα τον απαρτίζουν, όμορφα και άσχημα και να έχουμε το θάρρος της αποδοχής της διαφορετικότητάς μας, όσες φορές και να το δούμε γραμμένο από κάποιον άλλο, θα είναι απλά λέξεις σε ένα τόσο δα μικρό κομματάκι χαρτί που σύντομα θα το πάρει ο άνεμος.
Για όταν ήταν μικρός…
Όταν ήμουν μικρότερος έπαιρνα δύναμη από το ότι γεννήθηκα! Ανάμεσα σε τόσους μικροσκοπικούς κολυμβητές, εγώ ήμουν αυτός που έτρεξε πιο γρήγορα από όλους για να καταφέρει να φτάσει στο εδώ και τώρα και αναρωτιόμουν πως γίνεται ένας άνθρωπος να έχει ήδη νικήσει στον αγώνα για την ζωή πριν καν γεννηθεί και γιατί να χρειάζεται παραπάνω λόγους για να απολαύσει αυτό το δώρο. Φυσικά οι άνθρωποι ξεχνάμε την γέννηση όσο εύκολα ξεχνάμε τον θάνατο και πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά μέσα στην καθημερινή προσπάθεια για επιβίωση.
Για την τέχνη…
Σε καιρούς όπως αυτοί που διανύουμε τώρα με τόσα δυσάρεστα νέα να καταφθάνουν συνεχώς από όλες τις πλευρές του πλανήτη νιώθω ότι αυτό που έχουμε ανάγκη είναι θετικά πρότυπα και παραστάσεις που κοιτάζουν προς το φως. Στη συγκεκριμένη παράσταση είναι απολαυστικό να παρατηρείς τον κόσμο και όλες τις απορίες γύρω από αυτόν μέσα από τα μάτια μιας παραμελημένης 8χρονης και ενός ενήλικα με σύνδρομο Άσπεργκερ. Η απλότητα του λόγου, μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι τελικά κανείς δεν είναι τέλειος και όλοι μας ερχόμαστε από το ίδιο αστέρι χτίζοντας λιθαράκι λιθαράκι τις δικές μας απορίες που αν τις μοιραστούμε με ανοιχτή καρδιά, κατανοούμε ότι δεν είμαστε τελικά τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Πιστεύω ότι η τέχνη έχει την ικανότητα να σε κάνει να νιώσεις ταυτόχρονα διαφορετικός και μέλος ενός μεγαλύτερου συνόλου είτε αυτό λέγεται άνθρωποι, ζωή ή σύμπαν δίνοντάς σου μια γλυκιά και αναγκαία ανακούφιση.
Για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κονότητα…
Να είναι όποιοι θέλουν να είναι και να βρουν ανθρώπους που τους αγαπούν ακριβώς για αυτό. Να ακούν το ένστικτό τους και να υποστηρίζουν με όποιον τρόπο μπορούν την κοινότητά τους. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που η αγάπη, η αποδοχή και τα δικαιώματα είναι στους τίτλους των περισσότερων συζητήσεων και με πολύ καλό λόγο. Είναι στο χέρι μας να βοηθήσουμε να εξελιχθούν και να μην ξεχαστούν όπως έχουμε δει να συμβαίνει με πολλούς τρανταχτούς τίτλους.
Η παράσταση παίζεται κάθε Δευτέρα & Τρίτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (κεντρική σκηνή).
