Στη βορειοανατολική Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, βρίσκεται το Χάρκοβο, μια πόλη που από το 2019 φιλοξενεί το δικό της Pride – και συνεχίζει παρά τον πόλεμο.
Από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας έχει αντιμετωπίσει πολλαπλές επιθέσεις από τις ρωσικές δυνάμεις με περισσότερα από 8.000 κτίρια – συμπεριλαμβανομένων σχολείων και σπιτιών – να έχουν καταστραφεί, με χιλιάδες ανθρώπους να έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί, ενώ άλλα άτομα έχουν εγκαταλείψει την πόλη, πηγαίνοντας στο Κίεβο ή στο εξωτερικό αναζητώντας ασφάλεια.
Ωστόσο, παρά τον πόλεμο, την καταστροφή και την αβεβαιότητα, το Pride επιμένει.
Όταν η σύγκρουση ξεκίνησε, το Χάρκαβο αναγνωρίστηκε γρήγορα ως ένας από τους κύριους στόχους της Ρωσίας, δεδομένου της κοντινής του απόστασης με τα σύνορα, την ιστορία του και τις υποδομές του.
Μια παραδοσιακά ρωσόφωνη πόλη, το Χάρκοβο ήταν ένα σημαντικό κέντρο κατά τη Ρωσική Αυτοκρατορία και κάποτε υπηρέτησε ως η πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ουκρανίας μεταξύ 1919 και 1934.
Τώρα, η πόλη είναι ένα βιομηχανικό, επιστημονικό και πολιτισμικό κέντρο, σπίτι πολλών κορυφαίων πανεπιστημίων και ερευνητικών ιδρυμάτων, ενώ έχει επίσης πολλές επιχειρήσεις.
Παρά το ότι βρίσκεται υπό τον ουκρανικό έλεγχο, η πόλη έχει βομβαρδιστεί σε μεγάλο βαθμό, με τους κατοίκους να προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους ανάμεσα σε σειρήνες, διακοπές ρεύματος και ερείπια.
Για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που ζουν στο Χάρκοβο, ο φόβος είναι διπλός: Πέρα από την ομοτρανσφοβία που βιώνουν στη χώρα τους, υπάρχει ο φόβος ότι αν η πόλη περάσει στη Ρωσία του Πούτιν θα βιώσουν και τις έντονα αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ πολιτικές του.
Κατά την τελευταία δεκαετία, η Ρωσική κυβέρνηση έχει εφαρμόσει μια σειρά από νόμους, οι οποίοι στοχεύουν στον περιορισμό των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης – μεταξύ των οποίων η ποινικοποίηση της φροντίδας επιβεβαίωσης φύλου και ο χαρακτηρισμός του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος ως εξτρεμιστικού.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, το Pride στο Χάρκοβο, το οποίο ξεκίνησε να πραγματοποιείται από το 2019, δεν μπορούσε να συνεχίσει με τις συνηθισμένες του δραστηριότητες. Μήνες μετά την εισβολή, όμως, διοργανώθηκε το MetroPride, όπου άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας πραγματοποίησαν μια δυναμική πορεία μέσα στο μετρό της πόλης, προστατευμένα τόσο από τις ρωσικές αεροπορικές επιδρομές όσο και από τις ακροδεξιές ομάδες που συνήθως προσπαθούν να αντιδράσουν βίαια.
Στις 30 και 31 Αυγούστου η ομάδα του KharkivPride διοργάνωσε ένα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, με το σλόγκαν «Μαζί, προς την ισότητα και τη νίκη», το οποίο ακολουθήθηκε από μια εκδήλωση μνήμης για τους πεσόντες ΛΟΑΤΚΙ+ στρατιωτικούς στις 5 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώθηκε με ένα AutoPride στις 6 Σεπτεμβρίου – όπου μια αυτοκινητοπομπή διακοσμημένη με Pride σημαίες διέσχισε την πόλη.
Δυστυχώς, πέρα από μια ενδεχόμενη νίκη του ρωσικού στρατού στην περιοχή, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα έχουν να αντιμετωπίσουν τις ακροδεξιές ομάδες εντός της χώρας τους. Συγκεκριμένα, κατά την έναρξη του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, μια ομάδα ατόμων από ακροδεξιές, εθνικιστικές και χριστιανικές οργανώσεις προσπάθησε να διακόψει την εκδήλωση.
Η αστυνομία, η οποία σύμφωνα με τα άτομα που διοργανώνουν το Pride είχε μεγαλύτερη παρουσία φέτος σε σχέση με πέρσι, μπλόκαρε την είσοδο στο PrideHub, το κοινοτικό κέντρο όπου διεξήχθη το KharkivPride.
Μια δεξιά ομάδα απαίτησε να κλείσει το φεστιβάλ και κατηγόρησε τους διοργανωτές ότι «διαδίδουν την προπαγάνδα τους». Λίγες ώρες αργότερα, μετά από συζήτηση με την Άννα Σαρυχίνα, ακτιβίστρια και συνδιοργανώτρια του KharkivPride, έφυγαν.
Πληροφορίες από PinkNews και 76crimes.
