Σεξουαλικές ταυτότητες, ίντερσεξ σωματικότητα, ακρωνύμια και θετικά παραδείγματα. Συναίνεση, αποδοχή, coming out και κοινωνική πραγματικότητα. Όχι δεν αναφέρομαι σε κάποιο μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.
Είναι γνωστό, άλλωστε, πως αυτό το μάθημα στη χώρα μας δεν γίνεται – ενώ όπου γίνεται περιορίζεται αποκλειστικά στο αποστειρωμένο «κορίτσι κάνει σεξ με αγόρι και έτσι κάνουν οικογένεια». Αναφέρομαι στην τηλεοπτική σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, «Σέρρες», η οποία προβάλλεται κάθε Τρίτη από τον σταθμό του ΑΝΤ1.
Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο καιρό μιλάω συχνά γι’ αυτή τη σειρά κι ευτυχώς για όλους τους σωστούς λόγους. Βλέπετε, αν είσαι ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, όπως εγώ, που μεγάλωσε στα 90ς και τα 00ς, τότε σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει ότι άτομα σαν κι εμάς δεν υπήρχαμε στη ελληνική τηλεόραση. Κι αν υπήρχαμε, πάντα θα ήταν μέσα σε ακραία στερεοτυπικά πλαίσια. Οπότε είναι, τουλάχιστον, λυτρωτικό να βλέπουμε (μετά από αρκετά χρόνια) αυτό να αλλάζει. Γι΄αυτό και το θυμικό μας (τουλάχιστον το δικό μου) δεν μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε τη σειρά, χωρίς να συγκινηθούμε παίρνοντας βαθιές ανάσες σύντομης ανακούφισης.
Πέρα όμως από το κομμάτι της (ΛΟΑΤΚΙ+) αντιπροσώπευσης και τους ισχυρούς συμβολισμούς που μπορεί να κρύβει, έχει σημασία να (υπερ)τονίσουμε και το σπάνια συμπεριληπτικό περιεχόμενό της αλλά και την προβολή θεμάτων που σπάνια – δηλαδή ποτέ – συναντάμε στην ελληνική (τηλεοπτική) μυθοπλασία. Πχ. είναι η πρώτη φορά που είδαμε μια σειρά να αφιερώνει τόσο χρόνο για να εξηγήσει το ΛΟΑΤΚΙ+ ακρωνύμιο, να δίνει ένα συμπυκνωμένο ορισμό γύρω από το τι είναι «κουήρ» και να αναφέρεται στην πραγματικότητα που βιώνουν πολλά ίντερσεξ βρέφη (και σε όλες αυτές τις παράνομες και βάναυσες χειρουργικές επεμβάσεις που υφίστανται). Αν, τώρα, σκεφτούμε ότι όλες αυτές οι πληροφορίες δεν υπάρχουν (πλέον) σε κανένα σχολικό εγχειρίδιο και ότι για πολλούς πιθανότατα αυτή (θα) είναι και η πρώτη φορά που έρχονται σε επαφή μαζί τους, καταλαβαίνουμε πόσο ξεχωριστή είναι αυτή η σειρά αλλά και πόσο πίσω είμαστε σε ζητήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.
Κλείνοντας θέλω να πω στο 7ο επεισόδιο παρακολουθούμε έναν διάλογο ανάμεσα στον (γκέι) Οδυσσέα και τη μητέρα του. Έναν διάλογο που πολλά από εμάς έχουμε κάνει ή θα θέλαμε να κάνουμε. Επίσης, δεν γίνεται να μην αναφερθώ και στο (πολιτικό) σχόλιο που κρύβεται πίσω από την ατάκα «τα τρανς άτομα περνούν πιο δύσκολα», που ακούμε στο 8ο επεισόδιο.
Τέλος, μιας και αναφέρθηκα σε συμβολισμούς θέλω να πω πως διασκέδασα πολύ και με τον συμβολισμό πίσω από την επιλογή του Απόστολου Γκλέτσου και το λογοπαίγνιο γύρω από τα «γκέι ψάρια».
