Το 1988, μια ομάδα λεσβιών εισέβαλε σε ένα τηλεοπτικό στούντιο ειδήσεων του BBC για να διαμαρτυρηθεί κατά του αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ νόμου της Margaret Thatcher.
Στις 23 Μαΐου 1988, η ομάδα κατάφερε να μπει στο στούντιο όπου η Sue Lawley παρουσίαζε τις ειδήσεις των έξι ωρών, αντιδρώντας στην αντί-γκέι νομοθεσία της Margaret Thatcher, το άρθρο 28, η οποία απαγόρευε την «προώθηση» της ομοφυλοφιλίας σε δημόσιους φορείς.
Η νομοθεσία ψηφίστηκε στο κοινοβούλιο την επόμενη ημέρα, αλλά τελικά καταργήθηκε στη Σκωτία το 2000 και τρία χρόνια αργότερα στην Αγγλία και την Ουαλία.
Ο συμπαρουσιαστής Nicholas Witchell, που τώρα είναι βασιλικός ανταποκριτής, κάθισε πάνω σε μια διαδηλώτρια και έβαλε το χέρι του στο στόμα της. Ο Lawley συνέχισε να ανακοινώνει τους τίτλους καθώς ακτιβιστές ακούγονταν να φωνάζουν «σταματήστε το άρθρο 28».
Λίγους μήνες νωρίτερα, διαδηλώτριες σκαρφάλωσαν από τα θεωρεία του κοινού στη Βουλή των Λόρδων, με σκοπό να διακόψουν τη συζήτηση του σχετικού νομοσχεδίου.
Η ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστρια Booan Temple, μια από αυτές που συμμετείχαν στην έφοδο του BBC, δήλωσε στο PinkNews: «Μπορείτε να ακούσετε τις μικρές υπόκωφες φωνές. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τα μέσα ενημέρωσης να καταλάβουν ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις στην κοινότητά μας, στα παιδιά μας. Το μόνο που μας έμενε ήταν να γίνουμε η είδηση, με το να είμαστε στις ειδήσεις. Είχε τεράστια κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
«Με την πάροδο του χρόνου, και πέρα από αυτό, άκουσα από πολλούς ανθρώπους τι σήμαινε [αυτό] για αυτούς ως νεαρά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στο σπίτι, που ήξεραν ότι ήταν γκέι, αλλά ίσως δεν είχαν κάνει coming out».
Ο ασαφώς διατυπωμένος νόμος απαγόρευε στις τοπικές αρχές και τα σχολεία να «προωθούν» την ομοφυλοφιλία και εμπόδιζε τα συμβούλια να χρηματοδοτούν τις αναγκαίες ΛΟΑΤΚΙ+ πρωτοβουλίες. Σε μια εποχή που τα γκέι άτομα αγωνίζονταν να αντιμετωπίσουν την επιδημία του AIDS, ήταν μια προσπάθεια καταστολής μιας ήδη περιθωριοποιημένης ομάδας.
Έτσι, το άρθρο 28 είχε τεράστιο αντίκτυπο τόσο μέσα όσο και έξω από τα σχολεία. Σύμφωνα με τις γραμμές βοήθειας, υπήρξε τριπλάσια αύξηση της παρενόχλησης σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων μετά τη θέσπισή του.
Για τους συντηρητικούς πολιτικούς, αυτό ήταν μια εύκολη και βραχυπρόθεσμη νίκη, η οποία απαντούσε στη στάση του κόσμου απέναντι στα ζητήματα που αφορούσαν στην ομοφυλοφιλία. Ωστόσο, όπως διαβάζουμε και στο The Guardian, αυτό που οι υποστηρικτές του τμήματος 28 δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ήταν ότι θα ενέπνεε ένα από τα πιο γρήγορα επιτυχημένα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα στη σύγχρονη βρετανική ιστορία.
