Για να μην παρεξηγηθώ. Ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν κακοποιητικός με τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να αποτελούν τα πιο συχνά θύματά του. Από τις δηλώσεις για «κολλητική ομοφυλοφιλία» του γαλάζιου -τότε- βουλευτή, Γεράσιμου Γιακουμάτου, μέχρι και τα «πουσταριά» του (τότε ΑΝΕΛ) Νίκου Νικολόπουλου τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς το ένα χειρότερο από το άλλο.
Παράλληλα, όμως, με την κακοποίηση υπήρχε (τα τελευταία 10 – 15 χρόνια) και ένας συγκεκριμένος αντανακλαστικός μηχανισμός στο ευρύτερο πολιτικό τοπίο που πλαισίωνε την κακοποίηση, έπαιρνε αποστάσεις από αυτήν μέχρι και που την καταδίκασε. Φυσικά, ο μηχανισμός αυτός – τις περισσότερες φορές – είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα, αλλά και πάλι κατάφερνε μέχρι κάποιο βαθμό να αναχαιτίσει όλους αυτούς τους πολιτικούς που ήθελαν δημόσια να μιλούν για «αδερφές», «ανώμαλους», «διαταραγμένους», χωρίς καμία συνέπεια.
Κάτι που φαίνεται να έχει αλλάξει τον τελευταίο χρόνο, με τις αντιδράσεις απέναντι στον ομο/τρανσφοβικό πολιτικό λόγο να είναι ελάχιστες μέχρι και ανύπαρκτες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις πρόσφατες δηλώσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτη Παρασκευαΐδη, ο οποίος επιδόθηκε σε ένα ομοφοβικό (και ρατσιστικό) παραλήρημα -αντάξιο του Γιακουμάτου. Καμία, ωστόσο, επίσημη καταδίκη από το κόμμα του, καμία καταδίκη από τους/τις πολιτικά συντρόφους του (πλην αυτή του Αναπληρωτή Γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ), κανένα (σχεδόν) δημόσιο σχόλιο και από άλλα πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Μόνο Σιωπή.
Μια σιωπή που γίνεται όλο και πιο πολύ της μόδας τον τελευταίο καιρό, ακόμη και όταν εκφράζεται ένας έντονος αντιεπιστημονικός λόγος, όπως στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ή της Ελεωνόρας Μελέτη.
Ακόμα και στην περίπτωση της ακροδεξιάς του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου, που πολύ συνειδητά χρησιμοποιούν τη ρητορική μίσους για ψηφοθηρικούς λόγους, καταλήγοντας πάντα σε εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας, οι όποιες (λογικές) αντιδράσεις έχουν καμφθεί, επιτρέποντας τα κακοποιητικά τους σχόλια να ενταχθούν πλήρως στον πολιτικό λόγο της χώρας.
Οι επιπτώσεις όλης αυτής της νομιμοποίησης είναι γνωστές. Το μαρτυρούν εξάλλου οι πολλές επιθέσεις έξω στον δρόμο. Όπως γνωστές είναι και οι αιτίες: νεοφασισμός, alt right δεξιά, Τραμπ, συντηρητισμός και πάει λέγοντας. Το μόνο που μένει είναι να δούμε τη δική μας στάση απέναντι σε αυτό το φαινόμενο.
