Από τα πρακτικά της Βουλής, της 22ας Δεκεμβρίου, δημοσιεύουμε ολόκληρη τη συζήτηση όπως διεξήχθη και κατέληξε στην πανηγυρική υπερψήφιση της επέκτασης του Συμφώνου Συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της νομοθετικής εργασίας. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις».
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 17.12.2015, τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε μία συνεδρίαση.
Προτείνεται στο Σώμα η συζήτηση του νομοσχεδίου να γίνει ενιαία. Εννοείται ότι θα δοθεί ευχέρεια χρόνου στους εισηγητές και τους ειδικούς αγορητές, για να τοποθετηθούν επί της αρχής και επί των άρθρων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Συμφωνούμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Έχει γνωστοποιηθεί στο Προεδρείο ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο κ. Αναστασιάδης, ορίζει τον Βουλευτή Κυκλάδων κ. Βρούτση, ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο.
Ομοίως, από τη Χρυσή Αυγή ορίζεται ως ειδικός αγορητής ο Βουλευτής Β΄ Πειραιώς κ. Ιωάννης Λαγός και ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο Βουλευτής Επικρατείας κ. Χρήστος Παππάς.
Από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ ορίζεται ειδικός αγορητής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ο Βουλευτής κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.
Από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ορίζεται ως ειδικός αγορητής ο Βουλευτής κ. Γιάννης Γκιόκας.
Από το ΠΟΤΑΜΙ ορίζεται ο Βουλευτής κ. Χάρης Θεοχάρης ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και ως ειδικός αγορητής ο Βουλευτής κ. Ιάσων Φωτήλας.
Από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ορίζεται ως εισηγητής ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Κόκκαλης.
Από την Ένωση Κεντρώων ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ορίζεται ο κ. Γεώργιος Καρράς και ως ειδικός αγορητής ο Βουλευτής κ. Μάριος Γεωργιάδης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ τον λόγο για ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Έχετε τον λόγο, κύριε Γκιόκα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Έχουν κατατεθεί αρκετές τροπολογίες στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, οι περισσότερες από τη μεριά της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει η Κυβέρνηση να πει τώρα ποιες απ’ αυτές σκέφτεται ή προτίθεται να κάνει αποδεκτές. Μην φθάσουμε, δηλαδή, στο σημείο –κάτι το οποίο έχει γίνει και σε άλλα νομοσχέδια- στο παρά ένα να πει η Κυβέρνηση «δέχομαι τη συγκεκριμένη ή την άλλη τροπολογία».
Άρα, τώρα, νομίζω, ο κύριος Υπουργός –γιατί οι τροπολογίες αυτές έχουν κατατεθεί- πρέπει να πει ποιες απ’ αυτές σκέφτεται ή προτίθεται να κάνει δεκτές, μεταξύ των οποίων και την τροπολογία που έχει καταθέσει το ΚΚΕ.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον κ. Γκιόκα. Νομίζω ότι το αίτημα είναι εύλογο όσον αφορά στο να απαντήσει ο κύριος Υπουργός.
Κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Έχει κατατεθεί ένας αριθμός τροπολογιών, είναι αλήθεια, και χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιος χρόνος επεξεργασίας. Όμως, μέχρι τις 14.00΄ θα είμαστε έτοιμοι να σας δώσουμε τις τροπολογίες και τις νομοτεχνικές βελτιώσεις οι οποίες γίνονται δεκτές.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Όχι στο παρά ένα, όμως.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Το ταχύτερο δυνατό. Μέχρι τις 14.00΄, νομίζω, θα έχουμε τελειώσει, κύριε Γκιόκα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Νομίζω ότι το ταχύτερο δυνατόν, κύριε Υπουργέ, μπορούμε να έχουμε τις απαντήσεις σας, ώστε να τοποθετηθούν αναλόγως τα Κόμματα.
Η κ. Κατριβάνου έχει τον λόγο για δεκαπέντε λεπτά.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Με ανοχή για λίγο περισσότερο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Με ανοχή, όσο μπορούμε, για όλους, βεβαίως.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Επειδή είναι και πολλά τα άρθρα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ναι. Δείξτε και εσείς μία κατανόηση, θα δείξουμε και εμείς και προχωρούμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Ημέρα της κατανόησης σήμερα!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Ημέρα της κατανόησης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μια σημαντική μέρα σήμερα, γιατί και έγινε η διαδικασία για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης στη Βουλή το πρωί και τώρα συζητούμε το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι μια ωραία ημέρα!
Θα ξεκινήσω με αυτό που μου είπε μια φίλη μου ακτιβίστρια πριν από δύο ημέρες. Μου λέει: «Είναι απίστευτο συναίσθημα. Ξαφνικά νιώθω ορατή, νιώθω ότι υπάρχω, ότι αναγνωρίζομαι και αρχίζω να αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου, παρ’ όλους τους αγώνες και τον ακτιβισμό που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, αυτή τη στιγμή με τρόπο θετικό μέσα απ’ αυτόν τον νόμο που κατεβαίνει και όχι μέσα από τα στερεότυπα τα ομοφοβικά, τα αρνητικά».
Ένας άλλος γκέι ακτιβιστής λέει: «Τόσα χρόνια ακτιβιστής και η μάνα μου το συνειδητοποίησε τώρα, με το σύμφωνο, ότι είμαι εντάξει, ότι δεν είμαι το πρόβλημα, ότι το πρόβλημα είναι η ομοφοβία των άλλων και όχι εγώ».
Το σύμφωνο, λοιπόν, που έρχεται σήμερα, το διευρυμένο σύμφωνο συμβίωσης για ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια, είναι κάτι στοιχειώδες και αυτονόητο. Χαιρόμαστε, όμως, γιατί αυτό το στοιχειώδες και το αυτονόητο είχε μεγάλο αγώνα, για να φθάσει μέχρι εδώ και μεγάλο αγώνα από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, παρόλο που ήταν υποχρέωσή μας και με την καταδίκη που είχαμε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οπότε αποτελούσε ρητή υποχρέωσή μας.
Είναι, λοιπόν, μια μεγάλη ημέρα σήμερα όχι μόνο για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά είναι μια μεγάλη ημέρα για τα δικαιώματα και την ισονομία στη χώρα μας.
Το σύμφωνο έχει μία τομή. Θεσμοθετεί δύο πράγματα: Το πρώτο είναι η άρση των διακρίσεων εις βάρος των συμπολιτών μας, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Και το δεύτερο είναι ότι αναβαθμίζει το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια, αφού για πρώτη φορά αναγνωρίζονται οικογενειακοί δεσμοί ανάμεσα στους συντρόφους, όπως και στους συζύγους, με όλα τα δικαιώματα, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, φορολογικά, κληρονομικά κ.λπ.
Είναι ένα σημαντικό βήμα, όπως είπα, στην κατεύθυνση της ισονομίας. Όμως, νομίζω ότι θα κριθούμε αν δεν σταματήσουμε εκεί, αν προχωρήσουμε σύντομα στη θέσπιση του πολιτικού γάμου, που είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ από το ιδρυτικό του συνέδριο, και στη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου για τα τρανς άτομα.
Σε όλη την προηγούμενη περίοδο στη Βουλή, όταν συζητιόταν το σύμφωνο, έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Εγώ θέλω να θέσω κάποια θέματα και να πω μερικά πράγματα που τα θεωρώ αυτονόητα. Όμως, από τη συζήτηση που έγινε δεν είναι αυτονόητα.
Θέλω να ξεκινήσω με το αυτονόητο. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή. Ακούστηκε πάρα πολλές φορές η φράση «αν επιλέξουν». Δεν είναι επιλογή, είναι σεξουαλικός προσανατολισμός, είναι κομμάτι της φύσης του ατόμου και έκφραση της σεξουαλικότητάς του.
Δεν το επιλέγει. Κανείς δεν επιλέγει να ζει στο δύσκολο βίο.
Επίσης, δεν είναι παρεκτροπή. Έχει αποφανθεί η Διεθνής Επιστημονική Κοινότητα γι’ αυτό εδώ και καιρό. Δεν υπάρχει τίποτα το παθολογικό. Είναι μια υγιής έκφραση σεξουαλικού προσανατολισμού. Και το λέω αυτό γιατί ακούστηκαν αρκετά σχόλια μέσα στην Αίθουσα, τα οποία ήταν ομοφοβικά.
Επίσης, ακούστηκε το εξής επιχείρημα: «Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας ιδιωτικά. Τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του». Ούτε εμάς μας ενδιαφέρει τι κάνει ο κάθε ένας στο κρεβάτι του. Αυτό μπορεί να το ρυθμίσει μόνος του, αν ακολουθεί το κάμα σούτρα ή οτιδήποτε. Εμάς μας ενδιαφέρει το κράτος και τα δικαιώματα, που διασφαλίζει το κράτος απέναντι στους πολίτες, διότι το σύμφωνο συμβίωσης αφορά το δημόσιο βίο και το δημόσιο χώρο. Δηλαδή, αφορά το αν είναι πολίτες Β΄ κατηγορίας ή πολίτες ορατοί με ισονομία.
Επίσης, θα πω και κάτι άλλο γιατί μιλάμε μόνο για τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ας σκεφθούμε ότι η αναγνώριση της σχέσης δύο ανθρώπων ενέχει και την αγάπη. Το σύμφωνο, λοιπόν, αναγνωρίζει τη δυνατότητα οι δύο άνθρωποι αυτοί να μπορούν να ζήσουν μία σχέση αγάπης και ό,τι άλλο εμπεριέχει αυτή η σχέση βέβαια –δεν θέλω να την εξιδανικεύσω- και αυτό μπορεί να εκφραστεί στο δημόσιο χώρο.
Με το σύμφωνο συμβίωσης, που είναι θέμα που αφορά τη δημόσια ζωή, μπορεί ένας σύντροφος να ασφαλίζει τον άλλο του σύντροφο ειδικά σε περιόδους κρίσης και ειδικά σε περιόδους ανεργίας. Μπορεί να πάρει άδεια μαζί το καλοκαίρι. Μπορεί να συνυπηρετήσει στην ίδια πόλη. Μπορεί, όταν βρίσκεται στην εντατική, να μπει μέσα και να ρωτήσει πώς είναι η υγεία του και να μάθει πληροφορίες. Μπορεί, όταν πεθάνει, να παραμείνει στο σπίτι το δικό τους, το κοινό τους σπίτι και να μην αναγκαστεί να φύγει για να το πάρουν οι άλλοι συγγενείς. Μπορεί να κληρονομήσει τα υπάρχοντα και τα αγαθά που μαζί συνδημιούργησαν. Μπορεί ουσιαστικά να οραματιστεί τη ζωή του μαζί με έναν άλλον σε ένα πλαίσιο οικογενειακής ζωής. Αυτό μου το έχουν πει πολλά νέα παιδιά, ότι «για εμάς λέτε να συμβεί, δηλαδή θα μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου στο μέλλον με ένα σύντροφο;».
Ακούστηκαν πολλά και για το σεβασμό της παράδοσης. Θέλω να παραθέσω αυτά που είπε ο δικαστής Ρίτσαρντ Πόσνερ, που είναι ομοσπονδιακός δικαστής στην Αμερική όταν τοποθετήθηκε εναντίον της απόφασης της πολιτείας του Ουισκόνσιν, το οποίο έλεγε ότι δεν επιτρέπονται γάμοι ομοφυλοφίλων. Αυτός είναι ένας ρεπουμπλικάνος δικαστής, μεγάλη φυσιογνωμία νομική, που τον έβαλε –νομίζω- ο Ρήγκαν. Και έλεγε: «Παλιότερα η παράδοση δεν επέτρεπε το γάμο ανάμεσα σε λευκούς και μαύρους. Ωστόσο, αυτή η παράδοση ξεπεράστηκε. Η απαγόρευση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια αποτελεί μία παράδοση μίσους και άγριων διακρίσεων». Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου, λοιπόν, κατέληγε: «Αντικείμενο αυτής της υπόθεσης δεν είναι το αν οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου είναι συνεπείς ή ασυνεπείς με τις διδασκαλίες μιας συγκεκριμένης θρησκείας, αν θα πρέπει να ενθαρρύνονται ή να αποθαρρύνονται. Πολύ απλά αυτή η υπόθεση αφορά την ελευθερία και την ισότητα, τους δύο ακρογωνιαίους λίθους των δικαιωμάτων που προστατεύονται από το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών».
Η Ελλάδα δεν μπορεί να υστερεί σε θέματα δημοκρατίας. Το ελληνικό Σύνταγμα λέει στα άρθρα του ότι «η οικογένεια αποτελεί θεμέλιο του έθνους». Αλλά πουθενά δεν λέει ότι αυτό αφορά μόνο την ετερόφυλη οικογένεια. Η έννοια της οικογένειας μεταβάλλεται. Όσον αφορά τα ετερόφυλα ζευγάρια, παλιότερα υπήρχε μόνο ο θεσμός του θρησκευτικού γάμου. Στη συνέχεια, θεσμοθετήθηκε ο πολιτικός γάμος. Τα πράγματα αλλάζουν και εξελίσσονται. Είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρώπη που δεν έχουμε αναγνωρίσει σύμφωνο συμβίωσης ή πολιτικό γάμο. Μέχρι και η Ιρλανδία πρόσφατα με δημοψήφισμα 62% υπέρ του πολιτικού γάμου ψήφισε πολιτικό γάμο, μία πάρα πολύ καθολική χώρα.
Θα κάνω μια παρένθεση. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν αφορά την τεκνοθεσία, δεν αφορά την παιδοθεσία. Είναι ένα θέμα ξεκάθαρο. Αυτό θέλει συζήτηση. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές τοποθετήσεις.
Καταρχήν, η προσωπική μου γνώμη είναι υπέρ της τεκνοθεσίας. Αυτό, όμως, εδώ τέθηκε μέσα στη συζήτηση εκ του πονηρού. Πολλοί επικεντρώθηκαν με τρόπο δημαγωγικό στο θέμα και το επικαλέστηκαν ως φόβητρο και ως Δούρειο Ίππο ή ως μπαμπούλα για να αρνηθούμε ουσιαστικά το σύμφωνο συμβίωσης.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή σας ακούω, θα με διευκολύνετε; Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Θα ήθελα, λοιπόν, να πω δυο λόγια για αυτό το θέμα -επειδή λειτουργούμε και εκπαιδευτικά εδώ μέσα- που δεν αφορούν το νομοσχέδιο, αλλά τη συζήτηση που διεξάχθηκε πριν.
Οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά στα ομόφυλα ζευγάρια αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα με τα παιδιά στα ετερόφυλα ζευγάρια. Και πολλές φορές οι γονείς είναι πιο συνειδητοί για το τι θέλουν, γιατί έχουν προσπαθήσει πολύ για να αποκτήσουν το παιδί. Το παιδί βασικά χρειάζεται αγάπη.
Θα μου επιτρέψετε μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο να καταθέσω κάτι προσωπικό. Στην Αμερική για τρία χρόνια ζούσα με ένα ζευγάρι γκέι, λεσβιών γυναικών, που είχαν ένα παιδί. Ήταν καθηγήτριες στο Πανεπιστήμιο, το Portland State University. Η αγάπη, η δημιουργικότητα και το περιβάλλον, όπως το έζησα, που είχε το παιδί, είναι αξιοζήλευτα. Στο σχολείο τα βιβλία είχαν εικόνες γυναικών και αντρών με οικογένειες. Έτσι το είχε το εκπαιδευτικό σύστημα. Υπήρχε μέσα στο σύλλογο κομμάτι γονέων που ήταν γκέι και οι άνθρωποι αγωνίζονταν, είτε ετερόφυλοι είτε ομοφυλόφιλοι, για τα παιδιά τους και οι αγώνες ήταν κοινοί.
Και όλα αυτά τα λέω, γιατί αυτά ακούστηκαν σαν φόβητρο εδώ μέσα. Το νομοσχέδιο δεν αφορά την τεκνοθεσία. Η συζήτηση, όμως, δεν πρέπει να παίρνει τέτοιες εκφάνσεις και να παρουσιάζονται ως μπαμπούλες. Αυτά, θα τα συζητήσουμε στο μέλλον. Είναι σοβαρά πράγματα και πρέπει να τα δούμε με τρόπο νηφάλιο κι επιστημονικό.
Τώρα έρχομαι στα άρθρα. Νομίζω ότι έγινε μία αλλαγή στο άρθρο 12 που πρέπει να τη δούμε, γιατί νομίζω ότι από παρανόηση αλλάχθηκε με τρόπο που να αφήνει τα περιουσιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα εκτός. Πρέπει να δούμε πώς έχει διαμορφωθεί. Νομίζω ότι ο κύριος Υπουργός είναι ενήμερος και το κοιτάζει.
Στο άρθρο 3 λέει ότι λόγος ακύρωσης του συμφώνου μπορεί να είναι, όταν ζητήσει κάποιος, γιατί έχει έννομο συμφέρον οικογενειακής φύσης, καθώς και ο εισαγγελέας για λόγους δημόσιας τάξης. Επειδή ο όρος «δημόσια τάξη» μπορεί να δημιουργήσει παρερμηνείες, πρέπει να σκεφτούμε και μια άλλη διατύπωση. Για παράδειγμα, «καθώς και ο εισαγγελέας αυτεπαγγέλτως, αν το σύμφωνο είναι άκυρο για τους λόγους του προηγούμενου άρθρου».
Το νομοσχέδιο που κατατίθεται είναι σημαντικό, γιατί πέρα από το σύμφωνο συμβίωσης έχει κι άλλες εξαιρετικές διατάξεις. Θεσπίζεται η δημιουργία ενός εθνικού συμβουλίου κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, το οποίο προβαίνει στον σχεδιασμό πολιτικών πρόληψης και καταπολέμησης του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας και φροντίζει για τη διασφάλιση και την προστασία ατόμων και ομάδων που στοχοποιούνται λόγω της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή αναπηρίας.
Επίσης, έχουμε τροποποίηση της διάταξης για το έγκλημα που τελείται με ρατσιστικά χαρακτηριστικά και αντικειμενοποιούνται τα στοιχεία του. Από εκεί που είχαμε την έννοια του μίσους, βάζουμε εξωτερικά κι αντικειμενικά στοιχεία, έτσι ώστε να μην προϋποτίθεται η καταβύθιση στον ψυχικό κόσμο του δράστη.
Θεωρούμε πολύ σημαντική και θετική την προσθήκη για τα χαρακτηριστικά φύλου στο άρθρο 81Α για το έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά.
Στο άρθρο 361Β ποινικοποιούνται τα συσσίτια και άλλες πράξεις, όπως οι αιμοδοσίες, που γίνονται με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή, το χρώμα και τη θρησκεία –συσσίτια, αιμοδοσίες μόνο για Έλληνες κλπ. Αυτό ποινικοποιείται. Θεωρούμε ότι τέτοιες πράξεις ήταν μια έμπρακτη εκδήλωση και διαφήμιση του ρατσισμού και χαιρόμαστε πολύ που φεύγουν.
Θέλω να σταθώ λίγο στη διάταξη για τις μωρομάνες. Μέσα από το νομοσχέδιο οι μωρομάνες θα έχουν τη δυνατότητα να εκτίουν τις ποινές τους κατ’ οίκον και μετά από πρότασή μας και να μην μεγαλώνουν τα παιδιά στις φυλακές. Είναι ένα αίτημα που έχει ευρύτατη αποδοχή και είναι βαθύτατα ανθρωπιστικό.
Η Επιτροπή Σωφρονιστικού επισκεφτήκαμε τις φυλακές της Θήβας και είδαμε την κατάσταση. Είδαμε παιδάκια τριών χρονών που δεν έχουνε βγει ποτέ από τη φυλακή. Τα περισσότερα δεν βγαίνουν ούτε για προαυλισμό. Δεν πρέπει τα παιδιά τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής τους να μεγαλώνουν εκεί.
Το Υπουργείο αποδέχτηκε την πρόταση και διεύρυνε την ηλικία των παιδιών μέχρι οκτώ χρονών. Είναι πολύ θετικό. Θεωρούμε ότι πρέπει να διευρύνει και το όριο της ποινής για τις μωρομάνες μέχρι τα δεκαπέντε έτη. Κι αυτό γιατί ζητήσαμε πόσες γυναίκες βγαίνουν με το νόμο έτσι όπως θα βγει και δεν βγαίνει καμία με τα δέκα χρόνια κάθειρξης. Στα δέκα χρόνια κάθειρξης βγαίνουν μόνο δύο τσιγγάνες που δεν έχουν μόνιμη κατοικία αυτή τη στιγμή. Άρα, ο νόμος πρακτικά μένει ανενεργός. Ούτως ή άλλως, για να γίνει κατ’ οίκον έκτιση, θα περνάει από δικαστική κρίση, οπότε θα υπάρχουν τα εχέγγυα.
Άλλη μια σημαντική διάταξη είναι η κατάργηση του διαβόητου τυποκτόνου νόμου. Ο νόμος αυτός ήταν βραχνάς και για τους δημοσιογράφους και την ελεύθερη έκφραση της δημοσιογραφίας και οδηγούσε σε φαινόμενα αυτολογοκρισίας. Κι έτσι η κατάργησή του είναι πάρα πολύ θετική. Αποτελούσε αίτημα όλου του δημοσιογραφικού κόσμου, των διεθνών δημοσιογραφικών ενώσεων και οργανώσεων δικαιωμάτων του εξωτερικού και εδώ.
Επίσης, είναι πολύ θετική η κατάργηση της υποχρεωτικής δωρεάς σε ΜΚΟ ως προϋπόθεση αναστολής ή απόλυσης φυλακισμένου. Είχαμε δει στις φυλακές να μένει κόσμος μέσα γιατί δεν είχε δύο και πέντε χιλιάδες για να βγει όταν είχε τελειώσει η ποινή του, που έπρεπε να καταθέσει σε ΜΚΟ, παραδείγματος χάριν στο «Χαμόγελο του Παιδιού». Είναι μια διάταξη αδιανόητη, η οποία καταργείται.
Επίσης, το βραχιολάκι μπαίνει πιλοτικά για γυναίκες και για υπόδικους με αυτή την τροποποίηση του νόμου που έρχεται τώρα και επεκτείνεται και στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Θέλω να πω για το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα. Είναι περί ασέλγειας παρά φύση, που έχει διαφορετικό όριο ηλικίας ουσιαστικά για άντρες και για γυναίκες. Πρόκειται για μια απαρχαιωμένη διάταξη, την κατάργηση της οποίας προτείνει η Εθνική Επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου από το 2004 και η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ από το 2005. Συνιστά πάγιο αίτημα των ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων και όλων των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας. Ουσιαστικά στιγματίζει μια κατηγορία προσώπων και εμμέσως ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία. Είναι απομεινάρι άλλων εποχών και για λόγους, λοιπόν, συμβολικούς, αλλά και πρακτικούς πρέπει να καταργηθεί.
Κύριε Υπουργέ, αισθάνομαι και πάλι την ανάγκη, όπως έχω κάνει και στις προηγούμενες τοποθετήσεις μου, όχι ως Εισηγήτρια, αλλά ως Βουλευτής, να σας μιλήσω για το θέμα που αφορά τη γονική μέριμνα και την επιμέλεια παιδιών που είναι ήδη γεννημένα και βρίσκονται σε γκέι οικογένειες. Έχει κάνει σχετική πρόταση ο Συνήγορος του Πολίτη, έχει καταθέσει τροπολογία το Ποτάμι και την έχει υποστηρίξει το ΠΑΣΟΚ.
Επειδή μιλάμε για παιδιά που υπάρχουν σε γκέι οικογένειες, παιδιά που στιγματίζονται, που μένουν ακάλυπτα, που αν πεθάνει ο ένας γονιός στο ζευγάρι, ο βιολογικός γονιός, το παιδί θα πάει σε έναν τρίτο συγγενή ή σε ίδρυμα, αυτό δεν θέλουμε να το δούμε να συμβεί. Ξέρουμε την ευαισθησία σας και ξέρουμε ότι θα το φέρετε πάρα πολύ σύντομα.
Επειδή, όμως, τα χρονικά πλαίσια μπορεί να είναι μεγάλα, θα σας παρακαλέσουμε να το φέρετε σήμερα.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ: Αλλάζει με νόμο αυτό που είπατε;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Ναι, αλλάζει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ: Τι υποκρισία είναι αυτή!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Θα ήθελα να πω ότι για μένα και για εμάς είναι μια σημαντική συζήτηση αυτή που θα γίνει σήμερα και θέλουμε να χαιρετίσουμε την αρχική βασική συναίνεση που υπήρχε σαν κλίμα μέσα στις Επιτροπές, που ήταν πέρα από κόμματα, γιατί ουσιαστικά το θέμα αφορά ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας, τις οικογένειές σας, αφορά τα δικαιώματα και την ισονομία, αφορά τη δημοκρατία και τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε την κυρία Βασιλική Κατριβάνου, εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού συμμετείχαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «1974 – Η Αποκατάσταση της Δημοκρατίας» που οργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, είκοσι πέντε μαθητές και μαθήτριες και τρεις εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 1ο ΕΠΑΛ Αργυρούπολης.
Η Βουλή τούς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Αθανασίου μας ειδοποίησε ότι πιθανόν να καθυστερήσει λίγο. Θα προχωρήσουμε στον ειδικό αγορητή της Χρυσής Αυγής τον κ. Λαγό.
Θα έλεγα στο Σώμα, επειδή γίνονται οι εγγραφές με την ηλεκτρονική κάρτα στους δύο πρώτους ομιλητές, ότι μπορούμε μέχρι το τέλος της ομιλίας του κ. Λαγού να γραφόμαστε, ώστε να καταρτιστεί ο κατάλογος των ομιλητών στη συνέχεια.
Κύριε Λαγέ, έχετε τον λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Ευχαριστώ.
Σήμερα για εμάς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους προλαλήσαντες, είναι ημέρα ντροπής. Είναι μέρα ντροπής γιατί φτάνουμε σε ένα σημείο, πράγματα τα οποία είναι ενάντια στη φύση και στη λογική να τα ψηφίζουμε και να νομοθετούμε και να παρουσιάζουμε το αφύσικο σαν φυσικό.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ λίγη ησυχία!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Όχι μόνο αυτό, αλλά δεν υπάρχει δικαίωμα αντιλόγου.
Εάν λοιπόν εμείς διαφωνήσουμε σήμερα και πούμε ότι αυτό που γίνεται είναι ντροπή και αίσχος για την πατρίδα μας, θα είμαστε οι «κακοί», οι «ρατσιστές», οι «φασίστες» και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο! Άρα, πρέπει μόνο να συμφωνούμε, σύμφωνα με τη δημοκρατία την οποία έχετε φτιάξει εσείς.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να πούμε ότι το σύμφωνο συμβίωσης έχει έρθει με ιδιαίτερη σπουδή από την Κυβέρνηση. Γιατί αυτό κάνει και έτσι νομοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτόν τον σχεδόν ένα χρόνο που είναι Κυβέρνηση. Φέρνει τα νομοσχέδια αυτά που εκπροσωπούν και που εκφράζουν την πλειοψηφία των Βουλευτών και των ψηφοφόρων της.
Βλέπουμε λοιπόν ότι φέρατε νομοσχέδιο για να δώσετε την ιθαγένεια σε οποιονδήποτε μπαίνει μέσα και θέλει να λέγεται και να γίνεται Έλληνας. Βλέπουμε ότι δίνετε το δικαίωμα να υπάρχουν γάμοι ομόφυλων ζευγαριών πλέον και αυτό να θεωρείται φυσιολογικό στην πατρίδα μας, αντί να είναι κάτι κατάπτυστο.
Το ότι έχουν το δικαίωμά τους είναι κατανοητό, να είναι όμως μόνοι τους στο σπίτι τους και να κάνουν αυτό που νομίζουν. Όχι, επαναλαμβάνω, να βγαίνουν έξω και να το διατυμπανίζουμε και να χαιρόμαστε και παρουσιάζουμε αυτό για δήθεν λογικό.
Έπειτα, είναι και το άλλο, που έρχεται και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά: Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Το επόμενο βήμα θα είναι η υιοθέτηση παιδιών, αν και η Κυβέρνηση δεν το έφερε ακόμα γιατί φοβάται τις αντιδράσεις, γιατί η ελληνική κοινωνία ευτυχώς δεν είναι Ιρλανδία, όπως άκουσα προηγουμένως. Ήδη σιγά-σιγά έρχεται. Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ το ανέφερε και είπε «θα το κοιτάξουμε στο μέλλον», όπως το έχει πει και ο Υπουργός. Αυτό λοιπόν είναι το επόμενο βήμα που θα έρθει μετά από ένα, δύο ή τρία χρόνια. Σε αυτή τη διαδικασία έχουμε μπει.
Δεν χρειάζεται φυσικά να πούμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εναντίον όλων αυτών και ότι αυτό το πράγμα θα το πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και θα αντισταθούμε όσο μπορούμε και έχουμε δυνάμεις. Και εάν κάποια στιγμή δοθεί στην Χρυσή Αυγή η δυνατότητα, αυτά τα πράγματα που ισχύουν σήμερα, θα πάψουν να ισχύουν.
Στο άρθρο 5, στην παρ. 2, αναφέρεται ότι «Στις μη προσωπικές σχέσεις των μερών ισχύουν οι διατάξεις για τον κανονικό γάμο, εκτός εάν τα μέρη της τις ρυθμίσουν διαφορετικά κατά τη σύναψη του συμφώνου με βάση τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης».
Φυσικά, κάποια τέτοια διάταξη δεν υπάρχει στον Αστικό Κώδικα. Πάνω στη βιασύνη και στη σπουδή σας να το περάσετε το νομοσχέδιο έχετε κάνει ένα έκτρωμα. Ούτε καν το στήσατε σωστά και ούτε καν ζητάτε σωστά πράγματα.
Θα ήθελα λοιπόν να μας πείτε εδώ, τι ακριβώς έχετε στο μυαλό σας. Πώς το θέτετε και πώς το οριοθετείτε αυτό; Γιατί αυτό το πράγμα νομικά δεν υπάρχει. Τι πάει να πει «βάσει της έννοιας της αλληλεγγύης»; Εξηγήστε το μας! Τι θα γίνει όταν θα θέλει να πάρει την περιουσία, την κληρονομιά ή οτιδήποτε ο ένας από τον άλλον;
Και κάτι άλλο, που έχει πολύ πλάκα όπως το κάνατε το νομοσχέδιο. Για πείτε μας, σχετικά με το άρθρο 6: Τι θα πει νομικά η έννοια της ελεύθερης συμβίωσης χωρίς γάμο, την οποία και θεσμοθετείτε; Τι θα πει αυτό νομικά;
Πώς θα βγάλετε άκρη μετά, αν εμφανιστεί κάποιος από το ζεύγος, ο οποίος θα διεκδικήσει και θα ζητήσει -μη έχοντας κάνει σύμφωνο συμβίωσης, αλλά έχοντας ελεύθερη συμβίωση- κάποια δικαιώματα που δήθεν του αναλογούν ή πραγματικά του αναλογούν με αυτό το οποίο θεσμοθετείτε; Πώς θα αποδειχθεί αυτό; Και πώς θα μας πείτε αν αυτός ο άνθρωπος δικαιούται ή δεν δικαιούται αυτά που θα ζητήσει; Για πείτε μας, σας παρακαλώ πολύ.
Και γιατί αποδίδετε, για παράδειγμα, νομική υπεροχή στη συμβίωση χωρίς σύμφωνο μεταξύ δύο ατόμων και δεν αποδίδετε και παραπάνω, μεταξύ πέντε, μεταξύ εφτά; Ωραίο δεν είναι και αυτό; Γιατί τους οριοθετείτε και τους θέτετε αυτά τα διλλήματα;
Πάμε και σε ένα άλλο θέμα ακόμα πιο σημαντικό. Στο άρθρο 13 στην παράγραφο 2 λέτε: «Οι προϋποθέσεις σύναψης, οι σχέσεις των μερών μεταξύ τους και οι προϋποθέσεις και συνέπειες της λύσης των συμφώνων συμβίωσης διέπονται από το δίκαιο του τόπου όπου καταρτίστηκαν.».
Τι θέλετε να πείτε με αυτό; Ότι αν μας έρθει κάποιος ο οποίος θα έχει παντρευτεί ένα επτάχρονο κοριτσάκι, αυτό θα γίνει δεκτό στην Ελλάδα; Θα το δεχτείτε; Γιατί αυτό λέτε εδώ πέρα τώρα. Για απαντήστε μας. Αν έρθει ένας φίλος από την Ολλανδία, τη Γερμανία και δεν ξέρω εγώ από πού αλλού, από κάποια άλλη χώρα, από το Πακιστάν, που αγαπάνε τις κατσίκες τους και τα ζώα τους, τι θα γίνει εκεί πέρα, με τους κτηνοβάτες; Θα το δεχθούμε και αυτό;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ. Δεν μπορούμε να ακούμε τέτοια ομοφοβία μέσα στην Αίθουσα!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ: Βγες έξω από την Αίθουσα, άμα δεν θέλεις…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Εμείς απλά θέλουμε να μας απαντήσετε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Να μας πείτε.
(Θόρυβος – Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Σας παρακαλώ!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Με λέει…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κυρία Κατριβάνου…
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Δεν μπορεί να λέγονται τέτοια πράγματα. Δεν σέβεται τον άλλο άνθρωπο!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κυρία Κατριβάνου, σας παρακαλώ, διευκολύνετε τη διαδικασία. Όχι τώρα, στην ομιλία σας η κριτική.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Δεν μπορεί να λέει τέτοια πράγματα. Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορεί να με αποκαλεί και να αποκαλεί άλλους ανθρώπους…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Δεν ακούστηκε. Δεν γράφτηκε τίποτα στα Πρακτικά.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Ακούστηκε και το άκουσα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Δεν γράφτηκε στα Πρακτικά καθόλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Το άκουσα εγώ. Αυτό είναι το σημαντικό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Εντάξει. Προχωράμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δημοκρατικά, νομίζω ότι μπορώ να συνεχίσω. Έτσι; Θέλω να πω την άποψή μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ναι. Βεβαίως.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Δημοκρατικά, σέβεσαι τον άλλον άνθρωπο!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Δημοκρατικά! Δημοκρατικά είμαστε εδώ και λέμε την άποψή μας, κυρία Κατριβάνου. Άμα δεν σας αρέσει, πρόβλημά σας είναι αυτό. Εμείς θα τα πούμε αυτά.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Είναι γνωστό ότι δεν μου αρέσει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Εμείς θα τα πούμε αυτά τα πράγματα και ας στεναχωρηθείτε.
Λοιπόν, να μας πείτε εκεί πέρα τι θα γίνει με αυτές τις διαδικασίες. Να δώσετε την απάντηση.
Και για να καταλήξω, επαναλαμβάνω και πάλι ότι φυσικά η Χρυσή Αυγή δεν το δέχεται με τίποτα. Θεωρεί αυτό το πράγμα, το οποίο ψηφίζεται στην ελληνική Βουλή σήμερα, αδιανόητο και θα αντιδράσουμε και τώρα και στο μέλλον με οποιονδήποτε τρόπο.
Θα συνεχίσουμε και λίγο παραπάνω, όμως, για κάποια άρθρα που κάποιοι δεν θέλουν να συζητηθούν. Θα περάσουμε, ας πούμε, στα άρθρα 15 έως 19, όπου λέτε ότι υπάρχει μέσα ένα «Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού». Αυτό το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού, το αστείο και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι δεν θέλει να ακούει τη λέξη «εθνικό». Αυτοί οι οποίοι είναι ενάντια στο ήθος και στην πατρίδα θα στήσουν, δήθεν, εθνικό συμβούλιο το οποίο θα αποφασίζει και θα λογοκρίνει για το τι είναι σωστό να ακούγεται και το τι δεν είναι σωστό να ακούγεται, σύμφωνα με τα δικά τους δεδομένα. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, έρχονται προκειμένου να λογοκρίνουν όσους έχουν αντίθετη άποψη. Έρχονται να λογοκρίνουν όσους υποστηρίζουν την έννοια της πατρίδας και την έννοια της τιμής και των ηθικών αξιών και αρχών.
Ακούσαμε προηγουμένως, λοιπόν την Εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ -για να δείτε πόσο εμπαθείς είστε και ότι δεν σέβεστε κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, απλά θέλετε να νομοθετήσετε με τον δικό σας τρόπο- να λέει με χαρά και περηφάνια ότι υπάρχει συγκεκριμένο άρθρο, το οποίο καταργεί τα συσσίτια -και το ανέφερε- μόνο για Έλληνες! Και αυτό το θεωρεί χαρά. Αυτό το θεωρούν υπερηφάνεια. Το κάνουνε γιατί η Χρυσή Αυγή ήταν το μοναδικό κόμμα που έδωσε ένα πιάτο φαΐ στους Έλληνες, στους συνανθρώπους μας οι οποίοι ταλαιπωρούνται. Και αυτό το δικαίωμα, λοιπόν, πλέον δεν το έχουνε, σύμφωνα με το νομοσχέδιο το οποίο εσείς φέρνετε και δεν ντρέπεστε που το ψηφίζετε.
Το ότι εγώ, λοιπόν, ο Αρχηγός μας, οι Βουλευτές μας, οι συναγωνιστές μας της Χρυσής Αυγής θέλουμε να δώσουμε τρόφιμα μόνο για Έλληνες εσείς το θεωρείτε ρατσιστικό. Πείτε μου, όμως, κάτι. Όταν η δημόσια Ελληνική Τηλεόραση μαζεύει τρόφιμα και λεφτά για προσφυγόπουλα, εκεί δεν είναι ρατσιστικό; Τα Ελληνόπουλα μήπως δεν πεινάνε, κύριοι; Είσαστε κάπου αλλού;
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου -Χρυσή Αυγή)
Εμείς, λοιπόν, σε κόντρα όλων αυτών τα οποία λέτε και σε απόδειξη ότι δεν πρόκειται ούτε να σας φοβηθούμε ούτε να κάνουμε πίσω, θα συνεχίσουμε στα συσσίτια μόνο για Έλληνες. Και ελάτε να μας συλλάβετε και να μας ξαναβάλετε φυλακή, γιατί θα δίνουμε τρόφιμα στον ελληνικό λαό!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή)
Το πρώτο βήμα που κάνατε ήταν να μας κόψετε την κομματική επιχορήγηση, ήταν να μας κόψετε τα χρήματα, γιατί είδατε ότι είμαστε το μοναδικό κόμμα το οποίο έδωσε λεφτά στους συνανθρώπους. Όταν είδατε ότι αυτό δεν μας φοβίζει και ότι δεν έχουμε από πίσω μας ούτε επιχειρηματίες, ούτε μεγάλα συμφέροντα, αλλά συνεχίζουμε από τη τσέπη μας και το κάνουμε, νομοθετείτε πάνω σε αυτό και μας απειλείτε πάλι, έμμεσα και άμεσα μάλλον, με νέες φυλακίσεις και διώξεις γι’ αυτόν τον λόγο.
Δεν πρόκειται, λοιπόν, να κάνουμε πίσω σε αυτά τα πράγματα. Για εμάς είναι υπερηφάνεια που σας αναγκάζουμε και δείχνετε σε όλο τον κόσμο το πόσο προκατειλημμένοι είστε και το πόσο μισείτε αυτό που λέγεται Ελλάδα και ελληνικό έθνος.
Στο άρθρο 17, λοιπόν –για να επανέλθω…
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ: Ποιος σου είπε ότι μισούμε, ρε άνθρωπε;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Γιατί δεν έχω δικαίωμα να μοιράζω σε Έλληνες; Γιατί δεν έχω δικαίωμα να μοιράσω;
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ: Εσύ είσαι πιο Έλληνας από εμάς; Κάνεις λάθος ότι είσαι εσύ πιο Έλληνας από εμάς!
ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ: Κάτσε κάτω, ρε!
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Δεν έχετε τον λόγο!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Γιατί δεν έχω δικαίωμα να μοιράσω σε Έλληνες; Αυτό πες μου μόνο!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ: Δεν είσαι πιο Έλληνας από εμάς!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Να σου πω κάτι; Το σέβομαι ότι είσαι Έλληνας!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Δεν έχετε τον λόγο!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ: Δεν είσαι πιο Έλληνας από εμάς!
(Θόρυβος από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή)
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ: Σώπα ρε! Γι’ αυτό έχετε παντρευτεί όλοι αλλοδαπές!
ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ: Κάτσε κάτω, ρε!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Το σέβομαι ότι είσαι Έλληνας. Όμως, απάντησέ μου μόνο σε αυτό: Γιατί δεν έχω δικαίωμα να κάνω συσσίτιο για Έλληνες; Απάντησέ μου!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ: Φίλε μου, δεν είσαι πιο Έλληνας από εμάς! Δικαίωμά σου είναι να λες ό,τι θες, αλλά δεν είναι δικαίωμά σου να λες ότι είσαι πιο Έλληνας από εμένα!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Όχι, δεν είναι δικαίωμά μου! Μου το στερείτε εσείς τώρα με νόμο! Άκουσες τι είπα; Δεν είπα κάτι τέτοιο! Είπα ότι μου στερείς το δικαίωμα εσύ να κάνω συσσίτιο μόνο για Έλληνες, ενώ θέλω.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Σας παρακαλώ!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Η Δημόσια Τηλεόραση –το επαναλαμβάνω και πάλι- έκανε συσσίτιο μόνο για προσφυγόπουλα και στην Ειδομένη μάζευαν τρόφιμα μόνο για τους λαθρομετανάστες, αλλά εκεί είναι δικαίωμά τους.
Άρα, πού καταλήγουμε, λοιπόν; Ότι το να μαζεύεις τρόφιμα και το να δίνεις χρήματα για λαθρομετανάστες είναι μια πολύ σωστή και πολύ ωραία ενέργεια, αλλά το να μαζεύεις τρόφιμα και χρήματα για Έλληνες είναι ποινικό αδίκημα. Το ποινικοποιείτε και μας κυνηγάτε. Γι’ αυτό σας λέω. Το καταλάβατε; Γιατί εμείς αν πάμε να κάνουμε μια διανομή σήμερα στον δήμο, θα μας πάτε φυλακή. Γι’ αυτό σας το λέω. Άρα, εδώ θα κάνουμε σύγκριση ποιος είναι και ποιος δεν είναι Έλληνας.
Και αν είσαι τόσο Έλληνας που λες –και το σέβομαι- μην το ψηφίσεις αυτό τώρα! Για να δούμε, Έλληνα!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Η Κίνα δεν έχει ιθαγένεια!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Αμυρά, σας παρακαλώ!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Στην Ελλάδα είμαι, την Ελλάδα αγαπάω πρώτα απ’ όλα! Την Ελλάδα αγαπάω πρώτα απ’ όλα! Πάνω απ’ όλα την Ελλάδα και μετά τους υπόλοιπους, δυστυχώς!
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Κύριε Πρόεδρε, είναι επί του θέματος;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Είναι επί του θέματος, Υπουργέ μου! Εκφράζει την άποψή του.
Συνεχίστε, κύριε Λαγέ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Το Συμβούλιο, λοιπόν, αυτό κατά της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, όπως αναφέρεται, θα μας λέει τι είναι και τι δεν είναι ρατσιστικό. Φυσικά, δεν το αναφέρει πουθενά εδώ πέρα. Το αφήνει με γενικόλογα και με αοριστίες.
Όμως, αφού υπάρχει αυτό το δεδομένο, το ρατσιστικό έγκλημα, γιατί δεν είναι ρατσιστικά όλα τα εγκλήματα που έχουν γίνει εις βάρος χιλιάδων Ελλήνων συμπολιτών μας; Γιατί δεν είναι ρατσιστικό έγκλημα, όταν μπαίνουν σε σπίτια Ελλήνων και Ελληνίδων, βιάζουν τις γυναίκες, σκοτώνουν τους Έλληνες; Αυτό γιατί δεν είναι; Γιατί αν το πάμε έτσι, ο ορισμός του ρατσιστικού εγκλήματος είναι αυτό εδώ. Όμως, δεν πειράζει αν γίνεται αυτό! Έτσι; Δεν σας πειράζει!
Το άρθρο 29 –το είπαμε και προηγουμένως, αναφέρθηκα σε αυτό- αφορά την ποινικοποίηση των συσσιτίων προς τους Έλληνες και αυτό το έχετε κάνει μόνο και μόνο για τη Χρυσή Αυγή, γιατί μόνο η Χρυσή Αυγή –επαναλαμβάνω- ήταν αυτή που έδωσε ένα κομμάτι ψωμί και φαγητό -όσο μπορέσαμε- στους Έλληνες και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Και αυτό ποινικοποιείται!
Πάμε στο άρθρο 37, λοιπόν! Εσείς, οι οποίοι ήσασταν εναντίον των μεγαλοεργολάβων, των μεγαλοεκδοτών και του οτιδήποτε, λέτε ότι αυτό πρέπει να καταργηθεί, δηλαδή δεν έχω εγώ δικαίωμα ή οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης να κάνω αγωγή σε μια μεγαλοεφημερίδα, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, αν βγει και πει για εμένα τα μύρια όσα ψέματα.
Και επειδή αυτό συνέβη με τους Βουλευτές της Χρυσής Αυγής, διωχθήκαμε, ακούστηκαν για εμάς σημεία και τέρατα, έχουμε κάνει αγωγές και κάποιες από τις οποίες τις έχουμε κερδίσει ήδη εναντίον των μεγαλοεκδοτών, έρχεστε τώρα εσείς εδώ πέρα και νομοθετείτε με αυτόν τον τρόπο και λέτε ότι μπορεί εμένα ή τον οποιονδήποτε από εδώ πέρα μέσα ή από έξω να μας λοιδορεί και να μας καθυβρίζει κάποιος επί δέκα μέρες με πρωτοσέλιδο και μετά λέτε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να του στείλουμε ένα εξώδικο για να μας ζητήσει μία συγγνώμη με πέντε σειρές πίσω-πίσω στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας. Και αυτό το λέτε Δικαιοσύνη!
Και εσείς είστε Υπουργός Δικαιοσύνης εδώ πέρα!
Στο άρθρο 38 λέτε «διάθεση κατασχεθέντων και δημευθέντων προϊόντων σε καταστήματα κράτησης», σε φυλακισμένους οι οποίοι είναι φυλακή. Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, κάνει μία άλλη πρόταση: Αυτά τα κατασχεθέντα και δημευθέντα τρόφιμα και προϊόντα να δίνονται σε άπορους Έλληνες και όχι σε φυλακισμένους στις ελληνικές φυλακές. Θα το δεχθείτε αυτό;
Και για να τελειώνω, θέλω να αναφερθώ και σε κάποια άλλα πράγματα για να επισημάνω –για άλλη μια φορά- την ψεύτικη δημοκρατία και ευαισθησία που έχετε. Ο Υπουργός, που είναι εδώ πέρα τώρα και παριστάνει τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος θεσμοθετεί και νομοθετεί για όλους τους ανώμαλους, για όλους τους λαθρομετανάστες, για όλους αυτούς, αυτός ο ίδιος Υπουργός είναι που με δική του πρωτοβουλία, όταν ζητήσαμε σαν Χρυσή Αυγή –και εγώ ο ίδιος προσωπικά- να αποσπάσουμε δυο σωφρονιστικούς υπαλλήλους στα γραφεία της Χρυσής Αυγής -όπως είναι νόμιμο δικαίωμά μας να γίνει- ο κύριος αυτός, που παριστάνει τον Υπουργό Δικαιοσύνης, το απέρριψε, ενώ δεν ήταν στη δικαιοδοσία του. Βγήκε σε μια γνωστή κυριακάτικη εφημερίδα και έδωσε συνέντευξη. Και μάλιστα, άφησε να διαρρεύσουν τα στοιχεία και τα έγγραφα της υπόθεσης και διέρρευσαν τα ονόματα των δυο αυτών σωφρονιστικών υπαλλήλων, οι οποίοι είναι άμεμπτοι στη δουλειά τους, οι οποίοι δουλεύουν δέκα και έντεκα χρόνια εκεί μέσα μη έχοντας δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα και παράπτωμα και ο λόγος που διαπομπεύθηκαν και ο λόγος που τους έβαλαν σε αυτήν τη διαδικασία ήταν μόνο και μόνο γιατί θέλησαν να έρθουν και να εργαστούν στη Χρυσή Αυγή. Και αυτός εδώ ο άνθρωπος λέει ότι είναι Υπουργός Δικαιοσύνης. Καμαρώστε μια δικαιοσύνη που έχετε!
Και ο Υπουργός οφείλει τουλάχιστον να ζητήσει δημόσια συγγνώμη σε αυτούς τους ανθρώπους. Και μάλιστα, για να το ξέρετε και να το ακούει ο κόσμος, γιατί πολλοί δεν τα ξέρετε αυτά τα πράγματα και δεν τα ακούτε πουθενά, το Σωματείο των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων του Κορυδαλλού βγήκε και έβγαλε ανακοίνωση εις βάρος του Υπουργού γι’ αυτό που έκανε, γιατί στοχοποίησε δύο σκληρά εργαζόμενους.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου του κυρίου Βουλευτή)
Και τελειώνοντας, να πούμε κάτι άλλο: Δίνετε τις εξετάσεις σας εδώ και ένα χρόνο περίπου. Ξεκινήσατε με το ότι σκίζετε τα μνημόνια και ότι θα εναντιωθείτε στη φτώχεια του ελληνικού λαού και καταλήγετε ότι είστε οι χειρότεροι, οι πιο υποτακτικοί απ’ όλους. Είστε τα συστήματα τα ίδια, εσείς. Είστε αυτοί που σκύβετε τη μέση. Είστε αυτοί που υπηρετείτε τη νέα τάξη πραγμάτων. Είστε αυτοί που δέχεστε απόλυτα την παγκοσμιοποίηση, που θέλετε να καταργήσετε σύνορα, πατρίδες, θρησκείες, τα πάντα. Είστε αυτοί που θέλετε να βάλετε την ταφόπλακα στο ελληνικό έθνος. Και όσο και να σας πειράζει η λέξη «έθνος», αυτή υπάρχει και θα υπάρχει.
Η Χρυσή Αυγή θα είναι εδώ και θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ελλήνων.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Προχωρούμε στον επόμενο ειδικό αγορητή, τον κ. Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, ειδικό αγορητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, για δεκαπέντε λεπτά.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου ανέδειξε μια σειρά από πολιτικά ζητήματα τα οποία έχουν ενδιαφέρον.
Καταρχάς, ανέδειξε το βαθύ ιδεολογικό χάσμα μεταξύ των δυο εταίρων της Συγκυβέρνησης, αφού, όπως αποδεικνύεται, πέραν των μνημονιακών υποχρεώσεων τις οποίες ψηφίζουν από κοινού, φαίνεται επίσης ότι διαφωνούν απολύτως στο πεδίο των δικαιωμάτων και στην προσέγγιση των κοινωνικών προβλημάτων.
Για να ξεκαθαρίσουμε: Στο σχέδιο νόμου αυτό επαναλαμβάνεται η ίδια απώλεια κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως και στην περίπτωση της ψήφισης του νόμου για την ιθαγένεια. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες καταψήφισαν επί της αρχής το νομοσχέδιο το οποίο υποτίθεται ότι εισάγει η Κυβέρνηση επιπρόσθετα και αυτό είναι αρκετά ενδεικτικό για την ισορροπία της παρούσας Κυβέρνησης.
Επανέρχονται στην επικαιρότητα, από την πλευρά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ομοφοβικές θέσεις, εκφράστηκαν ακραία συντηρητικές απόψεις καθώς και προκλητικές τοποθετήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν στην πράξη την προβληματική κυβερνητική συγκατοίκηση των δυο εταίρων.
Βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, προσποιείστε ότι δεν έχετε ακούσει τίποτα και ως εκ τούτου δεν σχολιάζετε δηλώσεις, ακόμα και του Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, έχοντας πλέον εθιστεί στη συνύπαρξη και στην «έντιμη» -όπως την ονομάζετε- συνεργασία με τον εταίρο, ο οποίος συχνά-πυκνά μεταχειρίζεται εξτρεμιστικό λόγο ιδιαίτερα, σε κοινωνικά και εθνικά θέματα.
Δικαίωμά σας. Δικαίωμά σας να κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε ή ότι δεν συνέβη και τίποτα με το άδειασμα που σας επιφύλαξαν οι ΑΝΕΛ και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση, χωρίς ενημέρωση.
Φροντίσαμε εμείς, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, να καταδείξουμε την αλλαγή στάσης του εταίρου σας εν κινήσει για να σας οδηγήσουμε στην αυτονόητη παραδοχή ότι όταν ένα νομοσχέδιο δεν έχει τη στήριξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η ψήφισή του εξαρτάται από τη σύμπραξη της δημοκρατικής Αντιπολίτευσης, η οποία δεν είναι δεδομένη υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Θα πρέπει σήμερα να καταστεί σαφές ότι η ψήφιση της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης είναι δυνατή –και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος- επειδή υπάρχει η θετική στάση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και άλλων κομμάτων της δημοκρατικής και προοδευτικής Αντιπολίτευσης, δεδομένης της καταψήφισης του νομοσχεδίου από το Κομμουνιστικό Κόμμα, τη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ, καθώς και της επιφύλαξης από τη Νέα Δημοκρατία.
Κι εσείς, αντί να κατανοήσετε την ανάγκη προάσπισης των δικαιωμάτων, επιβαρύνετε το νομοσχέδιο με πλήθος διατάξεων ποινικού περιεχομένου, χωρίς να αναζητάτε επ’ αυτού καμιά συναίνεση, γιατί επ’ αυτού έχετε τη συναίνεση των ΑΝΕΛ. Ταυτόχρονα, παρουσιάζετε την τελευταία στιγμή σωρεία τροπολογιών άσχετων με το νομοσχέδιο.
Σας δηλώνουμε, όμως, προκαταβολικά ότι δεν θα συμπράξουμε στην ψήφιση διατάξεων φωτογραφικού ή διευθετικού περιεχομένου. Αντίθετα, θα καταγγείλουμε και δεν θα επιτρέψουμε να εκμεταλλευτείτε τη δική μας πρόθεση να υποστηρίξουμε δικαιώματα που αποτελούν κοινό τόπο στις ευρωπαϊκές νομοθεσίες. Απλώς αναρωτιέμαι, για άλλη μια φορά, για τη στρατηγική σας επιλογή συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ και τις θέσεις τους, ιδιαίτερα σε τέτοια νομοσχέδια.
Επί του νομοσχεδίου, λοιπόν. Επτά χρόνια μετά τη θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης από τη Νέα Δημοκρατία τότε, που απέκλειε ωστόσο τα ομόφυλα ζευγάρια, και μετά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση των άρθρων 8 και 14 της ΕΣΔΑ, η Ελλάδα προχωρά με το παρόν νομοσχέδιο στη θέσπιση συμφώνου συμβίωσης ανεξαρτήτως φύλου.
Το ΠΑΣΟΚ ξέρετε ότι ανέκαθεν υποστήριζε την επέκταση του συμφώνου και στα ομόφυλα ζευγάρια. Αποπειράθηκε δε πολλές φορές να προωθήσει ολοκληρωμένο νομοσχέδιο, είτε αυτοτελώς είτε μέσα στο πλαίσιο της σημαντικής –όπως προτείναμε- αναμόρφωσης του οικογενειακού δικαίου, αλλά αυτό προσέκρουε συνήθως τα τελευταία χρόνια στα συντηρητικά ανακλαστικά της πλειοψηφίας της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και στη γνωστή αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, από το 2008 που το σύμφωνο συμβίωσης νομοθετήθηκε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μέχρι σήμερα και μετά την καταδικαστική απόφαση από το ΕΔΔΑ, η εκκρεμότητα της επέκτασής του υπήρχε, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είχαν προχωρήσει σε ανάλογες ρυθμίσεις.
Παρά δε την πολύμηνη καθυστέρηση στην προώθηση του νομοσχεδίου από την Κυβέρνηση, η Δημοκρατική Συμπαράταξη θεωρεί θετική αυτή την εξέλιξη, όμως οφείλει να σταθεί σε συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και διευκρίνισης ή θα έπρεπε και να απαλειφθούν σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ξεκινώ από το άρθρο 8, λέγοντας ότι δημιουργεί ανησυχία η δυνατότητα που παρέχει στα μέρη του συμφώνου να παραιτηθούν του δικαιώματος της νόμιμης μοίρας. Η διάταξη για τη νόμιμη μοίρα, όπως έχουμε πει, είναι αναγκαστικού δικαίου και δεν επαφίεται στη βούληση των μερών.
Θα επανέλθω σε κάτι το οποίο συζητήσαμε και στην Επιτροπή. Όταν αναφέρεται στο σχέδιο νόμου ο όρος «γονείς» και εφ’ όσον έχει γίνει σαφής τοποθέτηση ότι εδώ δεν μιλάμε ούτε για ένα υποκατάστατο του πολιτικού γάμου, αλλά για μια άλλη επιλογή, καλό θα ήταν, κατά την άποψή μας, και νομοτεχνικά αρτιότερο να αντικατασταθεί ο όρος αυτός με τον όρο «πατέρας και μητέρα».
Όσον αφορά το άρθρο 12, μετά τη νομοτεχνική βελτίωση που κάνατε στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού, σας προτείνουμε και πάλι το οριζόμενο στην παράγραφο 2 Προεδρικό Διάταγμα να μετατραπεί σε Κοινή Υπουργική Απόφαση. Ο Υπουργός οφείλει να καταθέσει οδικό χάρτη με χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή του νόμου. Η πρόβλεψη του Υπουργού για την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, ώστε να αποκτήσει περιεχόμενο το σύμφωνο συμβίωσης προσκρούει στην αμφίθυμη διάθεση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την απόδοση δικαιωμάτων στα ζευγάρια τα οποία επιλέγουν αυτόν τον τρόπο συμβίωσης, ανεξαρτήτως φύλου επαναλαμβάνω και πάλι.
Θα περιμένουν δηλαδή την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για την απόδοση δικαιωμάτων κοινωνικής ασφάλισης, την ίδια ώρα που η Κυβέρνηση αποσύρει το δήθεν παράλληλο πρόγραμμα που θα προσέφερε σε όλο τον πληθυσμό πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, όπως λέγατε;
Έτσι, η Κυβέρνηση αφήνει χωρίς ασφάλεια τα ζευγάρια που επιλέγουν έναν τέτοιο τρόπο συμβίωσης και τα προστατευόμενα μέλη των ζευγαριών αυτών που έχουν συνάψει ή που θα συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης. Κανείς δεν διαφωνεί με την άμεση ρύθμιση του θέματος, παρά μόνο οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή.
Θυμίζουμε, τέλος, και στον αρμόδιο Υπουργό, τον κ. Μουζάλα, ότι οφείλει να παρουσιάσει αντίστοιχο οδικό χάρτη για την εφαρμογή των διατάξεων της ιθαγένειας, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.
Πριν μπω στο κεφάλαιο 2, να ξεκαθαρίσω κάτι: Τα άρθρα 1 έως 14 ξέρετε ότι αποτελούν τον κορμό του συμφώνου συμβίωσης. Επειδή θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το συγκεκριμένο δικαίωμα, το οποίο έχει αναγνωριστεί από σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ψηφίζεται στη Βουλή των Ελλήνων με τη σύμπραξη την ουσιαστική της προοδευτικής Αντιπολίτευσης, θα ζητήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να γίνει επί των άρθρων αυτών ονομαστική ψηφοφορία, έτσι ώστε και ο ελληνικός λαός να γνωρίζει ποιος ψηφίζει τι και ποιος στηρίζει τι.
Σε σχέση με το κεφάλαιο 2, που αφορά το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού, εμείς υποστηρίζουμε τη σύσταση του Συμβουλίου αυτού κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Είναι αναγκαίο, ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο, για την καταπολέμηση και την πρόληψη ρατσιστικών φαινομένων. Θέλουμε, όμως, να λειτουργεί με ουσιαστικό τρόπο, να δημιουργεί, να διαμορφώνει, να προτείνει, να συντονίζει, να εποπτεύει πολιτικές.
Εκφράζουμε, επομένως, τις ανησυχίες μας ως προς τη σύνθεση και τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου, έτσι όπως το προτείνει η Κυβέρνηση. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε ήδη τονίσει ότι ένα όργανο με δεκαεννέα – είκοσι μέλη, εκπροσώπους Υπουργείων και οργανισμών -και εδώ νομίζω ότι έχετε και εσείς την ευαισθησία να λειτουργήσει σωστά ένα τέτοιο όργανο- δεν μπορεί να σχεδιάσει, δεν μπορεί να εποπτεύσει πολιτικές ενάντια στο ρατσισμό και στη μισαλλοδοξία. Στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου δεν διαπιστώνουμε κάποια αντιστοιχία με τη συγκρότηση και τις ιδιότητες των μελών. Γιατί; Γιατί είναι εκπρόσωποι Υπουργείων και οργανισμών, γιατί συχνά σε τέτοια όργανα τα Υπουργεία εκπροσωπούνται από υπηρεσιακούς παράγοντες χωρίς δεσμευτική αρμοδιότητα, χωρίς αποφασιστική αρμοδιότητα.
Πιστεύουμε, επομένως, ότι η συγκρότηση πάσχει υπό την έννοια ότι είναι αδύναμη πολιτειακά και τούτο δεν θεραπεύεται με τη συνεργασία με φορείς ούτε με τη συγκρότηση υποεπιτροπών, την οποία εξήγγειλε χθες εν είδει νομοτεχνικής βελτίωσης ο κύριος Υπουργός.
Πάμε τώρα στις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα. Εδώ έχουμε πάρα πολλά να πούμε.
Έχουμε ήδη υπογραμμίσει τον αποσπασματικό χαρακτήρα και τις μεμονωμένες τροποποιήσεις του νομοσχεδίου αναφορικά με την αναγκαία αναμόρφωση του Ποινικού Κώδικα. Όμως και εδώ διαπιστώνεται μια απόπειρα «σαλαμοποίησης» με διατάξεις οι οποίες κανονικά έπρεπε να προκύπτουν από έναν γενικότερο διάλογο για την αναμόρφωση του Ποινικού Κώδικα.
Συμφωνούμε, παραδείγματος χάριν, με το άρθρο 20 όσον αφορά στην κατ’ οίκον έκτιση της ποινής μητέρα ανηλίκου και εντάσσεται στην προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, του υπέρτερου δικαιώματος του παιδιού, καθώς και στις τροποποιήσεις που προωθούνται με τα άρθρα 24 και 25.
Έχουμε, όμως, βασικές ενστάσεις στα άρθρα 27 και 28 σχετικά με το έγκλημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών. Εγείρει ερωτηματικά η μεμονωμένη μείωση των ποινών. Το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα τροποποιήθηκε το 2008 και προβλέπει φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών για το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών. Ποια είναι άραγε η ανάγκη περαιτέρω ρύθμισης; Σας τονίσαμε ότι είναι προβληματική και μη εφαρμόσιμη η πρόβλεψη ειδικού προσωπικού λόγου…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν έχετε την καλοσύνη, λίγη ησυχία για να ακούμε τον ομιλητή.
Κύριε Παπαθεοδώρου, παρακαλώ συνεχίστε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, η Νέα Δημοκρατία διαβουλεύεται μεγαλοφώνως.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Η Νέα Δημοκρατία μάς ενοχλεί αυτήν τη στιγμή.
Κύριε Οικονόμου, αν έχετε την καλοσύνη.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστώ.
Κύριε Παπαθεοδώρου, συνεχίστε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Έλεγα, λοιπόν, ότι είναι προβληματική και μη εφαρμόσιμη η πρόβλεψη ειδικού προσωπικού λόγου απαλλαγής του δράστη σε περίπτωση τέλεσης πράξης, για την προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος. Ποιο είναι το περιεχόμενο και πώς μπορεί να αξιολογηθεί από τον δικαστή το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον;
Η τοποθέτηση του Υπουργού στην Επιτροπή για τη θεωρητική ανάλυση της αοριστίας του όρου και την αναλογία αυτού του όρου με άλλες αόριστες έννοιες του Ποινικού Κώδικα δεν είναι αρκετή για να υπερβεί τη δική μας διαφωνία ως προς τη νομοθέτηση προσωπικού λόγου απαλλαγής για τους αυτόκλητους προστάτες του κοινωνικού συμφέροντος.
Αν θέλετε δικαιολογητικό λόγο, ώστε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ που δραστηριοποιήθηκαν στις Σκουριές ή στο κίνημα «Δεν πληρώνω», θα πρέπει να αναζητήσετε τη συναίνεση των ΑΝΕΛ.
Φαντάζομαι ότι σε αυτό θα συμφωνήσουν μαζί σας. Μόνο μην έρθετε να το ξεψηφίσετε σε λίγο καιρό, όταν θα έχουμε προβλήματα ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος και οι αγρότες θα κλείνουν τον δρόμο και θα κάνουν παρακώλυση συγκοινωνιών.
Στο άρθρο 29 εμείς ούτως ή άλλως σας ζητούμε να αποσύρετε αυτή τη διάταξη. Στο άρθρο 29, όπως είπαμε, ο όρος «καταφρόνηση», ο οποίος δεν συμβαδίζει με βασικές αρχές του ποινικού δικαίου, προτείνουμε να αντικατασταθεί με τον όρο «μισαλλοδοξία».
(Θόρυβος στην Αίθουσα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι τώρα δεν διαβουλεύεται, αλλά διαφωνεί μεγαλοφώνως η Νέα Δημοκρατία και θα συνεχίσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Συγγνώμη, κύριε συνάδελφε.
Κύριοι συνάδελφοι, αν έχετε την καλοσύνη, σας παρακαλώ. Αν μπορούμε να διαβουλευθούμε ή λίγο πιο σιγά ή κάπου αλλού, θα ήταν χρήσιμο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Νομίζω ότι στις επόμενες τοποθετήσεις θα μάθουμε και τη θέση της Νέας Δημοκρατίας για το υπό συζήτηση νομοσχέδιο.
Έλεγα, λοιπόν, το εξής: Συνεχίζω με το άρθρο 44, με το οποίο δημιουργείται ένα αυτοτελές γραφείο συντονισμού των φυλακών. Δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση η χρησιμότητα του γραφείου αυτού, παρά μόνο για αξιοποίηση πολιτικών ή κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, εν είδει καθοδηγητών, σε ένα Υπουργείο που μετράει αισίως δύο Υπουργούς, τέσσερις Γενικούς Γραμματείς, διαθέτει στο οργανόγραμμά του τη Διεύθυνση Αντεγκληματικής Πολιτικής και τη Διεύθυνση Οργάνωσης και Λειτουργίας Καταστημάτων Κράτησης, στα καθήκοντα των οποίων ανήκουν όλες οι αρμοδιότητες τις οποίες εσείς θέλετε να αναθέσετε σε αυτό το αυτοτελές γραφείο συντονισμού των φυλακών, που θα είναι δίπλα στον Γενικό Γραμματέα.
Νομίζω ότι στην ουσία δημιουργείτε ένα παράλληλο σύστημα εποπτείας, σύστασης και παρατήρησης των φυλακών με πολιτικά πρόσωπα και επικάλυψη αρμοδιοτήτων.
Στα θέματα της εξωτερικής φρουράς των καταστημάτων κράτησης, η παράγραφος 2 χρήζει βελτίωσης. Είναι γενικόλογη και αόριστη. Η ανάθεση παρεμφερών καθηκόντων θα γίνεται πλέον με απλή απόφαση του Προϊσταμένου Διεύθυνσης του Καταστήματος Κράτησης, ύστερα από πρόταση και χωρίς να απαιτείται ρητά, βάσει του εν λόγω άρθρου, αιτιολογημένη πρόταση του Προϊσταμένου του Τμήματος Εξωτερικής Φρούρησης.
Κατά την άποψή μας, θα πρέπει η πρόταση να είναι σαφώς αιτιολογημένη. Στη θέση μας αυτή συγκλίνει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Υπαλλήλων Υπηρεσίας Εξωτερικής Φρούρησης, η οποία ζήτησε με τη σειρά της να γίνεται και πιστοποίηση από υγειονομική επιτροπή όσον αφορά τη μη χορήγηση ή την αφαίρεση οπλισμού.
Ερχόμαστε στο άρθρο 46. Πρόκειται για εκτροπή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και νομίζω ότι θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Με το άρθρο αυτό και την τροποποίηση του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων η πειθαρχική εξουσία που δίνεται με το εν λόγω άρθρο στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου είναι απαράδεκτη, διότι δημιουργεί σύγκρουση αρμοδιοτήτων μεταξύ αυτού που παραγγέλνει την πειθαρχική δίωξη και αυτού που κρίνει τελικά τον διωκόμενο.
Είναι απορίας άξιο, κύριε Υπουργέ, γιατί για πρώτη φορά μετά το 1834 από τον πρώτο νόμο για την οργάνωση των δικαστηρίων επί Αντιβασιλείας Μάουρερ αλλάζει η συγκεκριμένη διάταξη και καταλύεται η βασική αρχή του δικαίου, σύμφωνα με την οποία άλλος πρέπει να ασκεί τη δίωξη και άλλος πρέπει να δικάζει.
Η διάταξη που εισηγείστε αντίκειται στο άρθρο 97 παράγραφος 5 περίπτωση γ’ του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων, σύμφωνα με το οποίο δεν μπορούν να μετάσχουν στα όργανα απόφασης αυτοί που έχουν διατάξει την πειθαρχική δίωξη. Δηλαδή, ισχυρίζεστε ότι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν θα προεδρεύει της ολομέλειας του δικαστηρίου, όταν θα συζητείται η απόφαση της απόλυσης μέλους του Δικαστικού Σώματος, όταν κάτι τέτοιο απλά δεν είναι εφικτό.
Όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των συζητήσεων στην Επιτροπή δεν μας απαντήσατε στο βασικό ερώτημα: Τι συνέβη στον δικαστικό κόσμο που σας ανάγκασε να εισηγηθείτε αυτή τη ρύθμιση; Ποιο είναι το συγκεκριμένο γεγονός που σας οδήγησε σε αυτή τη ρύθμιση; Διότι, αν πιστέψουμε τις πρόσφατες δηλώσεις της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Κουτζαμάνη ότι οι τρόποι που κατά καιρούς επιλέγονται προκειμένου να υπάρξουν παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης είναι μεταξύ άλλων νομοθετικές παρεμβάσεις, απειλές κατά δικαστών, εύνοια υπέρ συγκεκριμένων δικαστικών λειτουργών, δημόσιες δηλώσεις για τον τρόπο χειρισμού ορισμένων υποθέσεων, γι’ αυτά εμείς ανησυχούμε. Δεν τα ψηφίζουμε.
Επιπροσθέτως, ο Πρόεδρος Ένωσης Εισαγγελέων, στη χθεσινή μας συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Γεννηματά, μας εξέφρασε τις ανησυχίες του και υποστήριξε ότι η ανάθεση πειθαρχικής εξουσίας στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου εγείρει μέγα ζήτημα.
Τέλος, στο ψήφισμα που εξέδωσε η Ένωση Εισαγγελέων, μεταξύ άλλων, ζητά την απόσυρση της διάταξης του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου, όπως επίσης και ότι όταν επεκτείνεται στους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων η αρμοδιότητα άσκησης πειθαρχικής δίωξης όλων των δικαστικών λειτουργών των κατωτέρων δικαστηρίων, αυτό δημιουργεί μέγα πρόβλημα στη λειτουργία της δικαιοσύνης και τελικά δημιουργεί μία νομοθετική εκτροπή. Γιατί; Διότι θέλετε με αυτήν τη ρύθμιση να ελέγξετε τη δικαιοσύνη δημιουργώντας ένα φάσμα επαπειλούμενων διώξεων και χειραγωγώντας τους δικαστικούς λειτουργούς. Πρόκειται για κατάφορη συνταγματική εκτροπή, που προσβάλει το κράτος δικαίου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, γι’ αυτό και ζητούμε να την αποσύρετε.
Τέλος, θέλω να πω δυο λόγια για τη διάταξή σας σε σχέση με τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των δικαστικών υπαλλήλων. Είμαστε αντίθετοι με τις διατάξεις των παραγράφων 5, 6 και 7 του άρθρου 48. Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, όντως, δεν μπορούν να συγκροτηθούν εδώ και αρκετούς μήνες, αλλά θα έπρεπε αυτό να αντιμετωπιστεί με τη συνολική θεώρηση του βαθμολογίου από την Κυβέρνηση και όχι μερικώς για μια κατηγορία υπαλλήλων και μάλιστα με αυθαίρετα κριτήρια.
Αυτό το οποίο υποστηρίζουμε είναι ότι αν θέλετε να επανεξετάσετε την κατάταξη υπαλλήλων στους βαθμούς που ορίζει ο Κώδικας Υπαλλήλων, τότε το πρόβλημα λύνεται με το νομοσχέδιο, το οποίο έχει κατατεθεί από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όπως και η Ομοσπονδία των Διοικητικών Υπαλλήλων ζητά να συμπεριληφθεί ρητά και για τους δικαστικούς υπαλλήλους η διάταξη σύμφωνα με το άρθρο 26 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στην οποία αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία σε συναφές αντικείμενο που έχει διανυθεί προ του διορισμού ως και επτά χρόνια.
Τελειώνω, κύριε Υπουργέ, με μία παρατήρηση. Με το σημερινό νομοσχέδιο χάσατε μία μεγάλη ευκαιρία. Χάσατε την ευκαιρία να συνδέσετε την πολιτική σας παρουσία στο Υπουργείο με την επέκταση και εμπέδωση ενός δικαιώματος με ευρωπαϊκή διάσταση.
Αντίθετα, κύριε Υπουργέ, επιλέξατε να συνδέσετε την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου με μία νομοθετική εκτροπή στον χώρο της δικαιοσύνης. Το δεύτερο, δυστυχώς, επικαλύπτει το πρώτο και αυτό σας το καταλογίζουμε πολιτικά.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε κι εμείς.
Κύριε Αθανασίου, είστε έτοιμος;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ας προηγηθεί ο κ. Γκιόκας, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Λαμπρά.
Τον λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Ιωάννης Γκιόκας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Εκτός των άλλων ζητημάτων που σχετίζονται με το σύμφωνο συμβίωσης στο σημερινό σχέδιο νόμου, υπάρχει η εξής επικοινωνιακή τακτική και πολιτική από τη μεριά της Κυβέρνησης: Από τη μία μεριά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί μια βάρβαρη, ταξική, άδικη, αντιλαϊκή πολιτική και, από την άλλη μεριά, προσπαθεί να την κρύψει, να την καλύψει –μάταια, λέμε εμείς, γιατί δεν κρύβεται- μέσα από νομοσχέδια του λεγόμενου «Παράλληλου Προγράμματος», τα οποία όχι μόνο δεν αποτελούν αντίβαρο στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων και νομοσχεδίων, όχι μόνο δεν δίνουν την παραμικρή ανακούφιση σε αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά συντρίβονται από αυτήν την πολιτική, αλλά -κατά τη γνώμη μας- ανοίγουν τον δρόμο και σε μια σειρά επικίνδυνα μέτρα.
Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το νομοσχέδιο που αποσύρθηκε πριν τρεις μέρες. Δεν ξέρουμε αν θα επανέλθει μετά τις γιορτές όπως έχει ειπωθεί και δεν είναι και η ουσία εκεί, κατά τη γνώμη μας. Η ουσία είναι ότι τα ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους –και μάλιστα από παλιά προγράμματα-, τους οποίους πολλαπλασιάζει η πολιτική σας, βαφτίζονται «κοινωνική πολιτική», ενώ την ίδια στιγμή στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου -σε αυτό που αποσύρθηκε- περιέχονται μία σειρά από επικίνδυνες διατάξεις, όπως είναι η απευθείας πλέον ιδιωτικοποίηση μονάδων υγείας.
Από τη μια μεριά, λοιπόν, η Κυβέρνηση στην κυριολεξία τσακίζει ό,τι έχει απομείνει από κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά, δικαιώματα και από την άλλη μεριά, εμφανίζεται υποκριτικά, σαν υπερασπιστής δικαιωμάτων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, στην πραγματικότητα όμως υπηρετώντας άλλους στόχους. Αυτό ακριβώς κάνει και το σημερινό νομοσχέδιο.
Θέσαμε στην Επιτροπή -και το θέτουμε ξανά- το εξής απλό ερώτημα: Αυτοί οι άνθρωποι που λέτε ότι υπερασπίζεστε μέσα από το νομοσχέδιο, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, που έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένη μορφή συμβίωσης, εξαιρούνται της επίθεσης την οποία έχετε εξαπολύσει συνολικά στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα; Όχι. Η μεγάλη πλειοψηφία και αυτών των ανθρώπων υφίστανται τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, όπως φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι.
Μιλήσατε για τις συντάξεις, παραδείγματος χάρη, να δοθεί το δικαίωμα της σύνταξης σε όσους συμβιώνουν. Ποιας σύνταξης, αλήθεια; Της σύνταξης η οποία μετατρέπεται σε επίδομα πτωχοκομείου; Που μπαίνουν όρια και προϋποθέσεις και ουσιαστικά η αξιοπρεπής σύνταξη γίνεται όνειρο άπιαστο για τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων; Των συντάξεων χηρείας, εκ των οποίων οι μισές έχουν ήδη καταργηθεί και για τις άλλες μισές δρομολογείται η κατάργησή τους;
Μιλήσατε για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ειπώθηκε, μάλιστα, ως επιχείρημα υπέρ του συμφώνου συμβίωσης για ποιο λόγο, λέει, κάποιος που συμβιώνει με κάποιον άλλο, που μπορεί να είναι άνεργος, να μην μπορεί να τον ασφαλίσει, προκειμένου αυτός να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και είπαμε ότι αυτή η λογικοφανής, προοδευτικοφανής άποψη κρύβει μια βαθιά αντιδραστική αντίληψη, ότι κάποιος για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι ασφαλισμένος, ενώ θα έπρεπε το δικαίωμα σε δημόσια δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να είναι καθολικό, να δίνεται σε όλους, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι εργαζόμενος ή άνεργος, αν θέλετε, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι παντρεμένος, συμβιώνει με κάποιον, ή όχι.
Το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι καθολικό, για όλους, δημόσιο, δωρεάν και για υψηλού επιπέδου παροχές υγείας, όταν μάλιστα ξέρετε πάρα πολύ καλά -και το ξέρουμε όλοι- ότι σήμερα υπάρχουν οικογένειες, υπάρχουν γυναίκες βασικά, οι οποίες παραμένουν σε μια σχέση που δεν τους καλύπτει σωματικά, πνευματικά, ψυχικά, που μπορεί να είναι και βίαιη αυτή η σχέση, επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα, δεν μπορούν, να ζήσουν μόνες τους. Ή υπάρχουν –το αντίθετο- ζευγάρια που βγάζουν εικονικό διαζύγιο για να μπορούν να υπαχθούν σε κάποια διάταξη νόμου, σε σχέση με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Δεύτερο ζήτημα: Υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα, τα οποία ακούστηκαν στην Επιτροπή και σήμερα ακούστηκαν από την εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, για κληρονομικά ζητήματα, για ζητήματα υγείας, το να λαμβάνει γνώση κάποιος για θέματα που αφορούν την υγεία κάποιου άλλου.
Κατά τη γνώμη μας, ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των ζητημάτων μπορούν να αντιμετωπιστούν με ιδιωτικό τρόπο, στο πλαίσιο ιδιωτικών συμφωνητικών, στο πλαίσιο διαθήκης και αν χρειάζεται και στο πλαίσιο αναγκαίων τροποποιήσεων και αλλαγών που μπορούν αν γίνουν –και αν θέλετε, πρέπει να γίνουν- και στον Αστικό Κώδικα.
Ένα παράδειγμα, το οποίο ακούγεται κατά κόρον το τελευταίο διάστημα: Τέθηκε το ζήτημα το να λαμβάνει γνώση κάποιος που συμβιώνει με κάποιον άλλον για την πορεία της υγείας του. Για ποιο λόγο αυτό, όχι μόνο για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά για όλον τον κόσμο, να είναι ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά και μόνο τους συγγενείς; Και γιατί να μην μπορεί ο οποιοσδήποτε -που δεν επιθυμεί οι συγγενείς του να έχουν λόγο γι’ αυτά τα ζητήματα- με ιδιωτικό πληρεξούσιο ή με άλλον τρόπο να εξουσιοδοτεί τον φίλο του, τον οικείο του, να λαμβάνει γνώση για μια σειρά από τέτοια ζητήματα;
Άρα, λοιπόν, υπάρχουν τρόποι στο πλαίσιο του σημερινού αστικού δικαίου και αλλαγών -αν θέλετε- που μπορούν να γίνουν, αυτά τα ζητήματα να αντιμετωπιστούν και πάνω απ’ όλα αυτά τα ζητήματα υγείας, σύνταξης, περίθαλψης, στοιχειωδών δικαιωμάτων που πρέπει να έχει σήμερα ο οποιοσδήποτε και η οποιαδήποτε πρέπει να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο του συλλογικού αγώνα που πρέπει να δίνει ο λαός μας. Ο αγώνας, λοιπόν, γι’ αυτά τα ζητήματα καλύπτει και τα αιτήματα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι.
Επομένως, υπάρχει άλλος στόχος, κατά τη γνώμη μας, και ο στόχος δεν είναι ούτε καν η προστασία αυτών των ανθρώπων. Ο στόχος μέσα από το νομοσχέδιο είναι ουσιαστικά η θεσμική αναγνώριση οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης σε μια πορεία και της απόκτησης παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Εκεί είναι η δική μας διαφωνία. Είναι απόλυτα σεβαστή η σεξουαλική επιλογή ή η έκφραση σεξουαλικότητας που είπε η κ. Κατριβάνου. Είναι, όμως, ατομική, ιδιωτική υπόθεση, ενώ η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών.
Φυσικά, ούτε καταδικάζουμε ούτε στιγματίζουμε ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγουν έναν συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Στεκόμαστε απέναντι σε όσους και όσες προβαίνουν σε πρακτικές συμπεριφορές, σε προσβολές σε βάρος αυτών των ανθρώπων. Τέτοιες ακούγονται και από τους συνεταίρους του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση. Επίσης, όλα αυτά τα χρόνια έχουμε ψηφίσει διατάξεις που τιμωρούν αυστηρότερα τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Όμως, θεωρούμε ότι ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός ή η συμβίωση από μόνη της δεν γεννά κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία ανάγονται στην οικογένεια και κυρίως στην προστασία των παιδιών. Δικαιώματα και υποχρεώσεις γεννιούνται στο πλαίσιο του γάμου, γεννιούνται στο πλαίσιο της οικογένειας που βασικά σημαίνει γέννηση, προστασία, ανατροφή παιδιών, τα οποία βιολογικά είναι αποτέλεσμα της σχέσης άντρα και γυναίκας.
(Θόρυβος-διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
Μην εξανίστασθε, κύριοι. Μπορείτε να τα πείτε μετά.
Στη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη, ανορθολογική αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης. Η δική μας θέση είναι ότι και το αντρικό-πατρικό και το γυναικείο-μητρικό πρότυπο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Αυτά πηγάζουν από τη φυσιολογία του ανθρώπου και είναι απαραίτητα για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Επίσης, γι’ αυτό το θέμα υπάρχει συζήτηση και στην επιστημονική κοινότητα, χωρίς ενιαία πρόταση ή άποψη για το θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά των συμβιούντων ομόφυλων ζευγαριών.
Αυτή η αλήθεια δεν ανατρέπεται από το γεγονός που ειπώθηκε εδώ ότι στον ετερόφυλο γάμο φυσικά και υπάρχουν προβλήματα βίας, υπάρχουν άλλα φαινόμενα-προϊόντα αυτής της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, στη βάση της οποίας παρήχθησαν και οι ανισοτιμίες των δύο φύλων και οι καταπιεστικές συμπεριφορές του άντρα προς τη γυναίκα και πολλά άλλα.
Θα μου πείτε ότι η Κυβέρνηση με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου δεν εισάγει την υιοθεσία παιδιών ή την απόκτηση παιδιών με άλλον τρόπο από ομόφυλα ζευγάρια, όμως ανοίγει ο δρόμος. Το είπαμε στην Επιτροπή, το λέμε και στην Ολομέλεια. Ανοίγει ο δρόμος και νομικά και πολιτικά.
Καταρχήν, πολιτικά δεν το έχετε κρύψει. Το λέτε και ο λόγος που δεν το φέρνετε ακόμη είναι γιατί δεν υπάρχει εξοικείωση από την μεριά του λαού σε σχέση μ’ αυτό το ζήτημα. Έπειτα, ανοίγει πολιτικά από τη συνολική λογική που αναπτύσσεται.
Όταν μία ατομική επιλογή, μία ατομική έκφραση, κυρία Κατριβάνου, την ανάγετε, την αναγορεύετε από μόνη της σε οικογένεια, αντικειμενικά ανοίγετε τον δρόμο και για την υιοθεσία παιδιών και για την απόκτηση παιδιών με άλλον τρόπο. Άλλωστε, δεν υπάρχει χώρα που να θεσπίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης ή ο πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών που στη συνέχεια το επόμενο βήμα να μην ήταν η υιοθεσία παιδιών.
Θυμίζουμε το εξής: Όταν το 2008 θεσπίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια από την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, το ΚΚΕ και τότε είχε πει ότι ο πραγματικός στόχος δεν ήταν η σύναψη μιας πιο χαλαρής μορφής γάμου -που θα μπορούσε να γίνει μέσα, αν θέλετε, από τροποποιήσεις στον πολιτικό γάμο για να γίνει λιγότερο γραφειοκρατικός- αλλά το να φτάσουμε σταδιακά στον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και στην υιοθεσία παιδιών.
Σήμερα αυτό επιβεβαιώνεται και με το γεγονός ότι το σύμφωνο συμβίωσης διευρύνεται σε τέτοιο βαθμό που ουσιαστικά ταυτίζεται με αυτό του γάμου, προσομοιάζει σε αυτό το γάμου και φυσικά από το γεγονός ότι αυτό επεκτείνεται και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Θυμίζουμε, επίσης, ότι η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την οποία επικαλείται η Κυβέρνηση, δεν αφορούσε παραβίαση κάποιας θετικής υποχρέωσης από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά αρνητική διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών, στο πλαίσιο όμως της θεσμοθέτησης του συμφώνου συμβίωσης. Αν δεν υπήρχε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ετερόφυλα ζευγάρια, δεν θα έμπαινε και ζήτημα καταδίκης της Ελλάδας.
Εμείς λέμε ξεκάθαρα ότι ο πολιτικός γάμος πρέπει να είναι η μοναδική υποχρεωτική μορφή γάμου και όποιος θέλει ας κάνει και θρησκευτικό γάμο. Το σύμφωνο συμβίωσης και με τις αλλαγές που κάνετε σήμερα, ουσιαστικά καθίσταται εκ των πραγμάτων περιττό. Αν θέλετε να κάνετε –λέω ξανά- ένα λιγότερο γραφειοκρατικό πολιτικό γάμο, σε σχέση με τη σύναψή του ή με τη λύση του, μπορείτε να κάνετε και μπορούμε να τις συζητήσουμε, αλλαγές στο πλαίσιο του σημερινού Οικογενειακού Δικαίου, όπως επίσης ο πολιτικός γάμος να είναι υποχρεωτικός για όλους κι όσοι θέλουν βεβαίως μπορούν να πάρουν και την ευχή της Εκκλησίας.
Όμως, αυτό δεν το ακουμπάτε. Απ’ τη μια μεριά ξιφουλκείτε -και δικαίως- απέναντι σε απαράδεκτες τοποθετήσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας, αλλά η υποχρεωτικότητα του πολιτικού γάμου, που στο κάτω-κάτω είναι και ένας εκσυγχρονισμός που έχει γίνει εδώ και δεκαετίες σε άλλα κράτη, κάνει «τζιζ». Αυτό δεν το ακουμπάμε, δηλαδή ο πολιτικός γάμος να είναι μοναδικός και υποχρεωτικός.
Τέλος, εννοείται ότι καταψηφίζουμε τις διατάξεις που αφορούν το σύμφωνο συμβίωσης και φυσικά απορρίπτουμε αυτήν τη λογική την απαράδεκτη, που ανέντιμα εδώ σ’ αυτό το Βήμα εκφράστηκε από τον κ. Παπαθεοδώρου.
Με απαράδεκτο τρόπο, κύριε Παπαθεοδώρου, τσουβαλιάσατε πολιτικές δυνάμεις από το αν είναι υπέρ ή κατά του συμφώνου συμβίωσης.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Σε καμμία περίπτωση.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κοιτάξτε, δεν πρόκειται να ξεπλυθείτε για τη θητεία σας ως ΠΑΣΟΚ στην αντιλαϊκή πολιτική, ψηφίζοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο ή θέτοντας πλαστές διαχωριστικές γραμμές συντηρητικότητας ή προοδευτισμού, ανάλογα με το πώς τοποθετείται κάθε πολιτική δύναμη στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Το ΚΚΕ το ψηφίζει με συγκεκριμένη αιτιολογία και με βάση τη δική του αντίληψη, που ούτε τσουβαλιάζεται ούτε αθροίζεται με καμμιά άλλη πολιτική δύναμη.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, να τοποθετηθώ και στα υπόλοιπα άρθρα.
Η υποκρισία που υπάρχει σε αυτό το κομμάτι του νομοσχεδίου, κατά τη γνώμη μας, υπάρχει και στα υπόλοιπα. Παραδείγματος χάριν, Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας. Εμείς θα ψηφίσουμε «ΠΑΡΩΝ» σ’ αυτές τις διατάξεις, γιατί ουσιαστικά είναι κενό γράμμα, όταν μάλιστα η Κυβέρνηση υιοθετεί πλήρως, μέχρι κεραίας, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων και στην καταστολή και ουσιαστικά διαμορφώνει το έδαφος να τροφοδοτηθεί ο ρατσισμός, ενώ τα σύνορα ανοιγοκλείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανάλογα με πόσους κάθε φορά μετανάστες, πρόσφυγες έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο ως φτηνό εργατικό δυναμικό.
Δεύτερο ζήτημα στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, το νομοσχέδιο καθορίζει τη σύνθεση του Συμβουλίου και δεν υπάρχει, κύριε Υπουργέ, καμμία εκπροσώπηση –ενώ εκπροσωπούνται οι πάντες, π.χ. η Αστυνομία και άλλοι δεκατέσσερις φορείς- του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος –όχι ότι θα άλλαζε τον χαρακτήρα, σε τελική ανάλυση, του συγκεκριμένου Εθνικού Συμβουλίου, αλλά έστω να υπήρχε.
Αυτό δείχνει και την αντίληψή σας σε σχέση με τον ρατσισμό, όταν ο ρατσισμός στη βάση και στην ουσία του έχει ταξικές ρίζες και ταξικά αίτια. Τον αλλοδαπό επιχειρηματία κανένας δεν τον αντιμετωπίζει ρατσιστικά. Όλοι τον θεωρούν καλοδεχούμενο.
Εκεί που αναπτύσσεται και καλλιεργείται ο ρατσισμός είναι απέναντι στους αλλοδαπούς εργάτες, στους αλλοδαπούς εργαζόμενους κι εδώ φτιάχνετε ένα Εθνικό Συμβούλιο, όπου ο μόνος που δεν εκπροσωπείται είναι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Αντίθετα, αναγορεύετε σε επίσημους συνομιλητές του συγκεκριμένου Εθνικού Συμβουλίου τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν είναι γνωστό τι παιχνίδι παίζουν και όταν η πλειοψηφία αυτών των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που έχουν κατακλείσει τα νησιά, στα οποία έρχονται οι πρόσφυγες, είναι τουλάχιστον ύποπτες. Ορισμένες από αυτές -το έχουμε καταγγείλει και ως κόμμα και μέσα από τον «Ριζοσπάστη»- έχουν άμεση σχέση με συγκεκριμένα κράτη, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τους αδελφούς Μουσουλμάνους, με το Ισλαμικό Κράτος και πάει λέγοντας. Τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τις αναγορεύετε σε συνομιλητές αυτού του Εθνικού Συμβουλίου αντιμετώπισης του ρατσισμού.
Τρίτο ζήτημα είναι οι διατάξεις που αφορούν τους ανήλικους, οι οποίοι διαπράττουν μια σειρά αδικήματα. Θυμίζουμε το εξής, για όσους παρακολουθούν: Στον προηγούμενο νόμο του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχαν θεσπιστεί διατάξεις που για μια σειρά αδικημάτων καταργούσαν τη φυλάκιση ανηλίκων.
Εμείς τότε δεν τις είχαμε καταψηφίσει, αλλά είχαμε ψηφίσει «ΠΑΡΩΝ» και είχαμε τονίσει ότι ναι μεν για μια σειρά αδικημάτων θα πρέπει να μην υπάρχει φυλάκιση, όσον αφορά τους ανήλικους, όμως πρέπει να υπάρχουν κάποιες δομές που ουσιαστικά να παίζουν το ρόλο της στήριξης, της φροντίδας και της μόρφωσης αυτών των παιδιών. Γιατί αν δεν υπάρχουν αυτές οι δομές, ουσιαστικά η επανένταξη, ο σωφρονισμός, η αναμόρφωση -πείτε το όπως θέλετε- αυτών των ανθρώπων μετατίθεται στις οικογένειες -που μπορεί να μην υπάρχουν τέτοιες οικογένειες- ή που μπορεί να μην παίξουν αυτόν το ρόλο.
Τότε ως Υπουργείο είχατε πει ότι θα φτιάξουμε τέτοιες δομές και το παραπέμπατε σε Προεδρικό Διάταγμα με το άρθρο 9 τότε του νομοσχεδίου. Εγώ, κύριε Υπουργέ, έψαξα όλα τα Προεδρικά Διατάγματα που έβγαλε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα. Εκτός αν έκανα κάποιο λάθος, δεν υπάρχει κανένα Προεδρικό Διάταγμα που να δημιουργεί τέτοιες δομές, οι οποίες να μπορούν να αποδεχτούν αυτά τα παιδιά. Καμμία.
Άρα, αυτό που το εμφανίζετε ως ανθρωπιστικό -δηλαδή, το γεγονός ότι δεν θα φυλακίζονται και βεβαίως να μην φυλακίζονται- καταντάει απάνθρωπο στην τελική ανάλυση, γιατί δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να μπορεί να στηρίξει, να φροντίσει, να μορφώσει αυτά τα παιδιά. Ακόμη και στη φυλακή υπήρχε ένα σχολείο. Στην απαράδεκτη φυλακή, που πρέπει βεβαίως να καταργηθεί, υπήρχε ένα σχολείο. Τώρα, τι υπάρχει; Στο έλεος. Και όχι μόνο αυτό. Ουσιαστικά, παραδίδετε αυτούς τους ανθρώπους βορά στα εγκληματικά κυκλώματα. Εργαλειοποιούνται στη δράση συγκεκριμένων εγκληματικών κυκλωμάτων.
Σε σχέση με τα άρθρα που αφορούν την παρακώλυση συγκοινωνιών, αυτό που είπαμε στην Επιτροπή είναι ότι η διάταξη έτσι όπως ήταν στη διαβούλευση ήταν καλύτερη. Κάνετε υποχώρηση και ουσιαστικά και με τη διάταξη αυτή που φέρνετε, ανοίγετε πόρτες και παράθυρα να συνεχιστεί η ποινικοποίηση και οι ποινικές διώξεις σε βάρος κινητοποιήσεων.
Απ’ αυτήν την άποψη, εμείς ζητάμε για μια ακόμη φορά να γίνει δεκτή η τροπολογία που έχουμε καταθέσει ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος που για μια σειρά από κινητοποιήσεις αγροτών, ταξιτζήδων και άλλων κλάδων για τις οποίες έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις να αρθούν οι ποινικές συνέπειες αυτών των αδικημάτων είτε πρόκειται για καταδικαστικές αποφάσεις είτε για υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούν.
Θυμίζουμε ότι αυτή η τροπολογία στηριζόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση κάθε φορά που την καταθέταμε. Άρα, ευελπιστούμε και θεωρούμε ότι η Κυβέρνηση πρέπει να την κάνει αποδεκτή, προκειμένου γι’ αυτούς τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται με δίκες, με καταδίκες όλα αυτά τα χρόνια να σταματήσει αυτό το άθλιο καθεστώς.
Τέλος, …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Αν έχετε την καλοσύνη, ολοκληρώστε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Υπάρχει η ιστορία με τα υποθηκοφυλακεία και τις ρυθμίσεις που κάνει η Κυβέρνηση. Έχει κατατεθεί και μια τροπολογία, την οποία εμείς στηρίζουμε. Έχουν δίκιο οι εργαζόμενοι στα υποθηκοφυλακεία που αγωνιούν για το τι μέλλει γενέσθαι, γιατί από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις ουσιαστικά δεν εξασφαλίζονται.
Όμως εδώ υπάρχει ένα γενικότερο θέμα. Είναι απαράδεκτο κατά τη γνώμη μας σχετικά με μια σειρά υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με δημόσια αρχεία, συμβόλαια, συμβολαιογραφικές πράξεις –και δεν είναι δικό σας θέμα, είναι όλων των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια- ουσιαστικά να μιλάμε για ιδιωτικές ή ημι-ιδιωτικές υπηρεσίες. Αυτές πρέπει να είναι κρατικές υπηρεσίες με κρατικούς μόνιμους υπάλληλους. Φυσικά υπάρχουν και μια σειρά άλλα ζητήματα, δηλαδή να μπορούν να γίνουν μετατάξεις στους δικαστικούς υπαλλήλους, που είναι δύο χιλιάδες τα κενά αυτή τη στιγμή στα δικαστήρια και δεν υπάρχει καμία δέσμευση αυτά τα κενά να καλυφθούν.
Καταψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο και στα άρθρα θα τοποθετηθούμε στη ψηφοφορία.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον ειδικό αγορητή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Πριν προχωρήσουμε στον επόμενο ομιλητή, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα πέντε μαθητές και μαθήτριες και πέντε εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το Γυμνάσιο Λεχαινών Ηλείας.
Η Βουλή τούς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Τώρα θα δώσουμε τον λόγο στον ειδικό αγορητή από το Ποτάμι, τον κ. Ιάσωνα Φωτήλα για δεκαπέντε λεπτά.
ΙΑΣΩΝ ΦΩΤΗΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν ξεκινήσω την τοποθέτηση επί του νομοσχεδίου, θέλω να πω δυο λόγια για ένα ζήτημα που πραγματικά με έχει συγκλονίσει και αφορά τον πόνο ενός συνανθρώπου μας.
Πονάει ο κ. Σπίρτζης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Χασκογελάτε, κύριε Αμυρά. Χασκογελάτε με τον πόνο ενός συνανθρώπου; Ντροπή! Μετά το ηρωικό 1821 και το έπος του 1940, νέοι ήρωες ξεδιπλώνονται μπροστά μας, που θα γράψουν με χρυσά γράμματα το όνομά τους στην ιστορία του τόπου μας.
Μην ακούω από κάποιους κακοήθεις και κακεντρεχείς με μια απίστευτη ελαφρότητα να δηλώνουν ότι ο κ. Σπίρτζης πούλησε τις αξίες και τις αρχές του για μια υπουργική καρέκλα. Όχι, κύριοι, αυτό είναι κακοήθειες του κίτρινου Τύπου και τις καταδικάζω. Ο κ. Σπίρτζης θυσίασε τις αρχές και τις αξίες του για το καλό του τόπου.
Προτείνω, λοιπόν, στη Βουλή των Ελλήνων να γραφτεί η βιογραφία του κ. Σπίρτζη σε ίδιο τεύχος και να διανεμηθεί σε όλους τους Βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου, προκειμένου να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για όλους εμάς. Κύριε Σπίρτζη, νομίζω ότι μετά από μένα και εσείς κερδίσατε στο πλάι μου μια θέση στην επόμενη εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα».
Τώρα, επί του νομοσχεδίου…
ΑΝΝΑ ΒΑΓΕΝΑ: Πολύ ωραίο χιούμορ. Γελάσαμε!
ΙΑΣΩΝ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς χθες επιβεβαιώθηκε αυτό που όλοι απευχόμασταν να συμβεί, δηλαδή να κατατεθούν μαζί με το νομοσχέδιο περί τις είκοσι και παραπάνω τροπολογίες. Και φυσικά πολλές από αυτές είναι άσχετες με το νομοσχέδιο. Δύο μάλιστα αφορούν και διατάξεις του πετυχημένου –και μέσα σε μία νύχτα αποσυρμένου– παράλληλου προγράμματος.
Θα αναφέρω ενδεικτικά μερικές μόνο με το θέμα τους: Μια τροπολογία αφορά την τροποποίηση των διατάξεων της Επιτροπής Συντονισμού της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα του χωροταξικού σχεδιασμού και της αειφόρου ανάπτυξης του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Άμεσα συνδεδεμένη με το σύμφωνο συμβίωσης!
Μια άλλη αφορά τη συνέχιση της πιθανής λειτουργίας της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας Ηπείρου και της Ηλεκτρομηχανικής Κύμης. Αυτή και αν συνδέεται με το σύμφωνο συμβίωσης!
Άλλη επίσης αφορά την παράταση προθεσμίας διόρθωσης κτηματολογικών εγγραφών. Αυτή είναι καθαρά για το σύμφωνο συμβίωσης!
Και ειλικρινά αναρωτιέμαι: Η Κυβέρνηση στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης έχει σκοπό να σπάσει το ρεκόρ τροπολογιών, μετά τις τροπολογίες στο νομοσχέδιο για τις βοσκήσιμες γαίες, που στην ουσία απετέλεσαν ένα μίνι νομοσχέδιο του κ. Φίλη για την παιδεία; Σήμερα, μερικές ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, όσα δεν πρόλαβε η Κυβέρνηση να περάσει πριν κλείσει η χρονιά, τα περνάει ως τροπολογίες στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης;
Και ειλικρινά, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, για πόσο ακόμα θα δοκιμάζετε την υπομονή μας; Για πόσο ακόμα, από τη στιγμή που στο νομοσχέδιο «Σύμφωνο συμβίωσης» από τα εξήντα τρία άρθρα μόνο τα δεκατέσσερα αναφέρονται πραγματικά στο σύμφωνο συμβίωσης, ενώ τα υπόλοιπα τριάντα εννιά αναφέρονται σε ποινικές και δικονομικές διατάξεις, ζητήματα σχετικά με τη λειτουργία της δικαιοσύνης και των φυλακών;
Μαζί με όλα αυτά φέρνετε και είκοσι τροπολογίες πίσω από την πόρτα. Σας τονίσαμε στην τελευταία συζήτηση της επιτροπής να μην επιτρέψετε, κύριε Υπουργέ, να έρθουν άσχετες τροπολογίες στο νομοσχέδιο. Και εσείς μας αγνοήσατε πλήρως.
Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ: Θεωρείτε δεδομένη τη στήριξή μας στο παρόν νομοσχέδιο άνευ όρων; Εγώ πάντως –και αυτό είναι προσωπική θέση- δηλώνω από το Βήμα αυτό ότι είναι η τελευταία φορά που ψηφίζω νομοσχέδιο, όσο καλό κι αν είναι, εφόσον έρχεται πακέτο με άσχετες διατάξεις.
Εμείς σαν Ποτάμι είχαμε καταστήσει σαφές ότι θα στηρίξουμε αυτό το νομοσχέδιο, όποτε κι αν ερχόταν, κυρίως γιατί θέλουμε να ενταχθεί το σύμφωνο συμβίωσης στην ελληνική έννομη τάξη και να αποκατασταθεί αυτή η κατάφωρη αδικία σε μια συγκεκριμένη ομάδα συμπολιτών μας. Ήμασταν ίσως το μόνο κόμμα που είχε δηλώσει τόσο ανοιχτά και τόσο εμφατικά τη στήριξή του στην επέκταση του συμφώνου και στα ομόφυλα ζευγάρια από την πρώτη κιόλας μέρα της ίδρυσής του. Το αποδείξαμε άλλωστε βάζοντας πλάτη και στη συζήτηση στην Επιτροπή, όταν ετέθη ζήτημα πλειοψηφίας.
Όμως δεν μπορούμε να μη σταθούμε στο πολιτικό παράδοξο που προκύπτει από την ανομοιογένεια και τη μη ιδεολογική συνοχή της συγκυβέρνησης, γιατί υπάρχει μια πληθώρα ζητημάτων στα οποία οι του ΣΥΡΙΖΑ έχετε τεράστιες διαφορές με τους ΑΝΕΛ, με αποτέλεσμα να φέρνετε προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδια στα οποία δεν έχετε κυβερνητική πλειοψηφία και επαφίεστε στη στήριξη της Αντιπολίτευσης.
Αυτό αποτελεί τον ορισμό του πολιτικού παραδόξου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και της αλαζονείας σας, θα έλεγα, γιατί πορευθήκατε τόσο καιρό στην Αντιπολίτευση με τη ρητορική ότι όταν έρθετε στην εξουσία, θα τα κάνετε όλα διαφορετικά, όχι όπως τα έκανε το παλιό πολιτικό σύστημα. Και τώρα που ήρθατε στην εξουσία ως το υποτιθέμενο νέο, που περισσότερο με παλιό μοιάζει, όχι μόνο δεν τα κάνετε διαφορετικά, αλλά τα κάνετε πολύ χειρότερα απ’ ό,τι τα έκαναν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, που κυβέρνησαν αυτά τα χρόνια τη χώρα. Έχετε σπάσει κάθε ρεκόρ σε τροπολογίες, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και κατεπείγοντα νομοσχέδια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή ημέρα είναι μια σημαντική ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας, την ισονομία και την ισοπολιτεία. Η ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης από αυτή τη Βουλή είναι ένα μέτρο, ένα σημαντικό βήμα βελτίωσης του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου της χώρας μας στο σκέλος του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Προσωπικά αισθάνομαι υπερήφανος και είναι τιμή μου που το Ποτάμι, το κόμμα μου, με επέλεγε ως ειδικό αγορητή σε ένα νομοσχέδιο τομή για τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ελλάδα. Γιατί με την ψήφιση του συμφώνου έχουμε την άρση των διακρίσεων εις βάρος μιας συγκεκριμένης ομάδας συμπολιτών μας, που έχουν κάνει μια προσωπική επιλογή, και συγχρόνως έχουμε τη ρύθμιση στοιχειωδών ζητημάτων της καθημερινής τους ζωής, όπως φορολογικά, ασφαλιστικά, κληρονομικά, ιατρικά ζητήματα, που για όλους εμάς θεωρούνται αυτονόητα.
Στο Ποτάμι θεωρούμε πως η ελληνική πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει με ισονομία τους πολίτες της και να τους δημιουργεί το περιβάλλον για να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους. Και όποιες μελλοντικές αντίστοιχες πρωτοβουλίες πάρει η Κυβέρνηση εμείς θα τις στηρίξουμε.
Με λύπη μου όμως, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, διαπιστώνω ότι η Κυβέρνηση για ακόμα μια φορά διστάζει να διαταράξει τις σχέσεις της με τη δεξιά συνιστώσα της και φοβούμενη το πολιτικό κόστος λησμονεί τις αριστερές καταβολές της και βέβαια τα όσα υποστήριζε όταν ήταν Αντιπολίτευση.
Φυσικά αναφέρομαι στη στάση του Υπουργού απέναντι στην τροπολογία που κατέθεσε το Ποτάμι για τα παιδιά. Με απογοήτευση και λύπη μου διαπίστωσα ότι ο Υπουργός δεν έκανε τελικά δεκτή τη σημαντικότερη, ίσως, τροπολογία που καταθέσαμε, γιατί αφορούσε ένα ζήτημα κομβικής σημασίας για το Ποτάμι και στην ουσία είναι η διασφάλιση της οικογενειακής ειρήνης και συνέχειας των ήδη γεννημένων ή υιοθετημένων παιδιών σε οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών πριν τη σύναψη του συμφώνου συμβίωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αναφερόμαστε σε ένα υποθετικό σενάριο που ενδεχομένως να προκύψει στο μέλλον. Αναφερόμαστε σε ένα ζήτημα πραγματικό, σε οικογένειες με παιδιά και ονοματεπώνυμο, σε παιδιά που μένουν απροστάτευτα σε περίπτωση που χάσουν τον βιολογικό τους γονιό.
Πραγματικά, κύριε Υπουργέ, σας ζητώ ακόμα και τώρα να δείξετε την ευαισθησία που σας χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και να μη σκεφτείτε με πολιτική σκοπιμότητα. Σας καλώ να προστατεύσετε αυτά τα παιδιά.
Το ξαναείπα και στη συζήτηση στην Επιτροπή: Αν εκλείψει για αυτά τα παιδιά ο βιολογικός τους γονιός που είναι μέσα στο σύμφωνο, δεν θα μπορέσουν να παραμείνουν με το δεύτερο μέρος του συμφώνου, που έχουν γνωρίσει ως δεύτερο γονιό τους σε όλη τους τη ζωή. Θα αναγκαστούν να πάνε είτε σε ένα μακρινό συγγενή, που ενδεχομένως δεν έχουν γνωρίσει ποτέ, είτε στο ορφανοτροφείο είτε σε κάποιο ίδρυμα. Αυτή τη τύχη θέλουμε για αυτά τα παιδιά, κύριε Υπουργέ;
Κατά την ακρόαση των φορέων στην Επιτροπή γνωρίσατε εκπροσώπους τέτοιων οικογενειών. Και δεν αρκεί η υπόσχεσή σας σε ένα απροσδιόριστο μέλλον και σε μια μελλοντική αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου. Ξέρετε, ο λαός μας λέει ότι όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει. Αυτό το ζήτημα είναι άμεσο. Είναι πραγματικό. Αφορά παιδιά. Αφορά τη ζωή τους και το μέλλον τους. Η γονική μέριμνα και η επιμέλεια δεν είναι τεκνοθεσία, είναι κάτι πολύ διαφορετικό και οφείλουμε να τους το δώσουμε.
Τώρα προχωράω με τα άρθρα που έχουν περισσότερη βαρύτητα για εμάς και που θεωρούμε ότι κακώς μπαίνουν στο εν λόγω νομοσχέδιο. Ειλικρινά αναρωτιέμαι για ποιον λόγο σε ένα νομοσχέδιο που αφορά ένα τόσο σημαντικό ζήτημα της ΛΟΑΤ κοινότητας από την πίσω πόρτα φέρνετε τροποποιήσεις ποινικών και άλλων διατάξεων. Είναι πραγματικά ντροπή που χρησιμοποιείτε ως ασπίδα τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισονομία που οφείλει να δείχνει το κράτος απέναντι στους πολίτες του να τη συνοδεύετε από διατάξεις που ακυρώνουν στην πράξη την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τη συνταγματική νομιμότητα.
Για το δεύτερο κεφάλαιο, που αφορά την ίδρυση του Εθνικού Συμβουλίου κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, είπα και στην Επιτροπή ότι δεν διαφωνούμε επί της αρχής με την πρωτοβουλία αυτή, αλλά θεωρούμε ότι ένα όργανο με είκοσι και πλέον μέλη δεν θα έχει την απαιτούμενη ευελιξία να παράξει έργο. Στις νομοτεχνικές βελτιώσεις αφαιρέσατε τρία μέλη, προσθέσατε δύο ακόμα, καθώς και δύο επιτροπές. Δεν θεωρούμε ότι έγινε καμία ουσιαστική αλλαγή.
Κύριε Υπουργέ, κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή ισχυριστήκατε ότι θα διευθετήσετε τα ζητήματα των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών σε μια μελλοντική, συνολική αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου. Δεν νομίζω ότι κανείς σε αυτήν την Αίθουσα διαφωνεί επί της αρχής με αυτήν την πρόταση. Αυτήν, όμως, την προτίμησή σας σε ευρύτερες και συνολικότερες μεταρρυθμίσεις θα το εκτιμούσα αν τη δείχνατε και στις συνεχείς αναθεωρήσεις του Ποινικού Κώδικα, του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και άλλων διατάξεων που αφορούν τη δικαιοσύνη γενικότερα, διατάξεις τις οποίες γράφετε και σβήνετε κάθε τέσσερις-πέντε μήνες.
Επειδή και άλλοι συνάδελφοι –φαντάζομαι- ενστερνίζονται την άποψη ότι ο χώρος της ποινικής νομοθεσίας χρειάζεται μια συνολική προσέγγιση και ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, είναι λάθος αυτό που κάνετε και στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Σε ένα νομοσχέδιο που αφορά ένα τόσο σημαντικό ζήτημα στριμώχνετε ποινικές διατάξεις, ζητήματα φυλακών και δικαστικών υπαλλήλων. Και βέβαια εξαιτίας της πρόχειρης και αποσπασματικής αντιμετώπισης, που συνεχώς γράφετε, σβήνετε, ελαστικοποιείτε, αυστηροποιείτε διατάξεις, πάλι συζητάμε σήμερα για την τροποποίηση άρθρων που τροποποιήθηκαν πριν από λίγους μήνες με δικό σας νόμο. Φυσικά, συνεχίζετε να νομοθετείτε με ιδεολογικές εμμονές, θα τολμούσα να πω, υπέρ συγκεκριμένων ομάδων με τις οποίες έχετε προνομιακές σχέσεις.
Αναφέρω ενδεικτικά στο άρθρο 27, που αφορά την παρεμπόδιση λειτουργίας κοινόχρηστης εγκατάστασης ή παρακώλησης συγκοινωνιών, την έννοια της προάσπισης ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος. Θεωρούμε ότι αυτή η διάταξη είναι δύσκολα εφαρμόσιμη. Το είπε και ο εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αυτός που σηκώνει τις μπάρες ή κάνει κατάληψη σε έναν χώρο δουλειάς τελεί υπό την προάσπιση ενός μείζονος ευρύτερου συμφέροντος. Για κάποιον άλλον, όμως, μπορεί να είναι παρακώληση συγκοινωνιών και για κάποιον άλλον αδυναμία πρόσβασης στο εργασιακό του περιβάλλον. Τονίσαμε ότι θα προκύψουν πολλά προβλήματα από συγκεκριμένη διάταξη. Δυστυχώς, δεν εισακουστήκαμε.
Για τον σωφρονισμό των ανηλίκων πάλι γράφετε, σβήνετε διατάξεις που αναθεωρήσατε πριν από λίγους μήνες. Είχαμε εκφράσει και τότε τις ανησυχίες μας για το πλήρες ξεχείλωμα του δικαίου που αφορά τους ανηλίκους. Το εκφράζουμε και τώρα.
Στο πέμπτο κεφάλαιο και στην τροποποίηση διατάξεων περί αστικής ευθύνης του Τύπου, τον γνωστό και ως «τυποκτόνο νόμο», είχαμε επισημάνει τη θετική μας στάση και με χαρά σας άκουσα χθες, κύριε Υπουργέ, στην Επιτροπή να δέχεστε τη δεύτερη τροπολογία που καταθέσαμε ως Ποτάμι, με τη μορφή νομοτεχνικής βελτίωσης.
Σε ό,τι αφορά την τροποποίηση των άρθρων της Ποινικής Δικονομίας ισχύουν τα ίδια που είπα και για τον Ποινικό Κώδικα. Αποσπασματικές ρυθμίσεις χωρίς κανένα ενιαίο σχέδιο και όραμα.
Στο άρθρο 41 για την ενίσχυση των αγροτικών φυλακών έχουμε σοβαρές ενστάσεις, στις οποίες αναμένω να απαντήσετε σήμερα, κύριε Υπουργέ –πάει ο κύριος Υπουργός. Για ποιον λόγο εξαιρείτε τις προμήθειες των φυλακών από τις διαγωνιστικές διαδικασίες και προβαίνουν σε απευθείας αναθέσεις; Γιατί καταργείτε ευρωπαϊκή νομοθεσία;
Τώρα, για το άρθρο 42, που αφορά τις φοίτηση κρατουμένων και τις εκπαιδευτικές άδειες καταδίκων και υποδίκων φοιτητών και σπουδαστών, η νομοτεχνική βελτίωση που κατατέθηκε είναι, πράγματι, προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό που πρέπει να διασφαλίσει ο κύριος Υπουργός είναι, σε περίπτωση διαφωνίας ανακριτή και συμβουλίου των φυλακών, το δικαστήριο εκτέλεσης των ποινών να λαμβάνει υπόψη όλον τον φάκελο της δικογραφίας και όχι μόνο τα πειθαρχικά παραπτώματα.
Να σας θέσω ένα παράδειγμα: Αν ένας υπόδικος ζητάει άδεια για φοίτηση, αλλά ταυτόχρονα βγάζει ανακοινώσεις και καλεί σε «ένοπλη πάλη» και σε «μαύρους Δεκέμβρηδες», το γεγονός αυτό θα λαμβάνεται υπόψη ως ανασταλτικός παράγοντας φοίτησης ή θα εξετάζεται μόνο η συμπεριφορά του κατά την περίοδο του εγκλεισμού του και μέσα στον χώρο εγκλεισμού του και όχι οι πραγματικές προθέσεις του αιτούντα την άδεια;
Το άρθρο 43 το εκλαμβάνουμε ως μια πρώτη απόπειρα της Κυβέρνησής σας, μετά από δέκα μήνες απραξίας, να κάνει τα στοιχειώδη για τα νοσοκομεία των φυλακών.
Και τώρα στο άρθρο 46, που για μας αποτελεί «κόκκινο πανί». Ξέρετε, πραγματικά, με προβλημάτισε ιδιαίτερα η στάση μας στο εν λόγω νομοσχέδιο, γιατί επιχειρείται ένα πρωτοφανές πραξικόπημα στη δικαιοσύνη, σε συνδυασμό με τη μεταμεσονύχτια τοποθέτηση της Προέδρου του Αρείου Πάγου και τη «βουτιά» στην επετηρίδα των δικαστών, προκειμένου να γίνουν οι δέκατοι όγδοοι πρώτοι. Το είπα και στις προηγούμενες τοποθετήσεις μου στην Επιτροπή. Θα μας βρείτε απέναντι σ’ αυτό, όπως θα μας βρείτε απέναντι σε κάθε προσπάθεια της Κυβέρνησης να αλώσει το κράτος, τη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη.
Κύριε Υπουργέ, για τις υπόλοιπες διατάξεις τοποθετήθηκα αναλυτικά στη συζήτηση κατ’ άρθρον και είναι σαφείς οι θέσεις του Ποταμιού. Δεν θέλω να κουράσω το Σώμα με λεπτομέρειες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι για εμάς στο Ποτάμι, τα ζητήματα του Ποινικού Δικαίου, του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, των δικαστικών θεμάτων, των καταστημάτων κράτησης, των ζητημάτων του προσωπικού χρειάζονται ριζική αναθεώρηση, από τα κάτω προς τα πάνω. Τέτοιες αποσπασματικές ρυθμίσεις και «μπαλώματα», περισσότερο κακό κάνουν, παρά καλό.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Ποταμιού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον κ. Φωτήλα, Ειδικό Αγορητή από το Ποτάμι.
Τον λόγο έχει ο κ. Χαράλαμπος Αθανασίου, Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, για δεκαπέντε λεπτά, με ανοχή.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταρχάς, ζητώ την κατανόησή σας, γιατί έπρεπε να είμαι και στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και δεν μπορούσα να είμαι εδώ στην ώρα μου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε ενώπιον της διαδικασίας ψήφισης ενός νομοσχεδίου που εγείρει για εμάς πλείστα ζητήματα και πραγματικά μας ταλαιπώρησε πολύ μέχρι να λάβουμε την τελική απόφαση επί της στάσης μας, μια τελική απόφαση που έχει ένα περιθώριο ακόμα να διαμορφωθεί, σύμφωνα με αυτά που θα πω και εφόσον ο κύριος Υπουργός προβεί σε κάποιες βελτιώσεις.
Προφανώς, ο λόγος είναι ότι δεν πρόκειται περί ενός νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης που περιλαμβάνει κι άλλες διατάξεις, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή, πρόκειται για άλλες διατάξεις, σαράντα επτά τον αριθμό, και μόλις δεκαέξι, μαζί με τις μεταβατικές, διατάξεις, που αφορούν το σύμφωνο συμβίωσης.
Πώς μπορείς να λάβεις θέση, όμως, επί του συνόλου, όταν στο ίδιο νομοσχέδιο συνυπάρχουν διατάξεις για το σύμφωνο, για την ίδρυση ενός συμβουλίου κατά του ρατσισμού, αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διατάξεις για υποθηκοφύλακες, για τις αγωγές από τον Τύπο, για υπαλληλικά, επιχειρησιακά ζητήματα του Υπουργείου Δικαιοσύνης και πολλά άλλα ζητήματα;
Εξάλλου, δεσμευθήκαμε, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, να μην ξαναψηφίσουμε κανένα νομοσχέδιο που θα είχε και άσχετες διατάξεις, όταν φέρατε το τελευταίο πολυνομοσχέδιο προς ψήφιση. Παρά ταύτα, θα είμαστε θετικοί εκεί όπου πρέπει. Επομένως, εμείς δεν εξετάζουμε το παρόν νομοσχέδιο ως σχέδιο νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ως ένα πολυνομοσχέδιο. Αυτό είναι για μας θέση ευθύνης.
Θα πρωτοτυπήσω και δεν θα αναφερθώ πρώτα στο σύμφωνο συμβίωσης. Εφόσον η Κυβέρνηση επέλεξε να κρύψει σαράντα επτά διατάξεις πίσω από τις διατάξεις του συμφώνου, οφείλουμε εμείς να αναδείξουμε και να ενημερώσουμε το Σώμα για το τι πραγματικά καλείται να ψηφίσει σήμερα.
Στα θέματα των αλλαγών του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είμαστε κάθετα αντίθετοι και για λόγους ουσίας, στις περισσότερες προτεινόμενες διατάξεις, αλλά και γιατί δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο κατήφορος, δηλαδή, τα δυο βασικά νομοθετήματα του ποινικού μας δικαίου να τροποποιούνται κάθε τρεις και λίγο, με κάθε νομοσχέδιο που φέρνει η Κυβέρνηση.
Σήμερα μάλιστα σκέφτεστε να καταργήσετε και άρθρο του Ποινικού Κώδικα με βουλευτική τροπολογία. Θα μιλήσουμε για τις τροπολογίες αργότερα. Αυτά, όμως, δεν είναι σοβαρά πράγματα, αλλά αντιθέτως είναι θεσμικά πολύ επικίνδυνα.
Έχετε στα συρτάρια σας σχέδια κωδικών από επιτροπές που συγκρότησε η Βουλή και τα οποία ως Υπουργού Δικαιοσύνης μού είχαν παραδοθεί στο Υπουργείο. Δεν σας κάνουν; Αλλάξτε τα, αλλά φέρτε τους κώδικες εν συνόλω να τους μελετήσουμε και όχι αυτό που κάνετε, δηλαδή να φέρνετε αποσπασματικά πέντε, έξι διατάξεις σε κάθε νομοσχέδιο του Υπουργείου σας και μετά –όπως τώρα, καλή ώρα- να διαπιστώνετε λίγους μήνες αργότερα ότι κάνετε λάθη και πρέπει να τα αλλάξετε πάλι και να τα κάνετε πάλι από την αρχή.
Κύριε Υπουργέ –αναφέρομαι και στον κ. Παρασκευόπουλο- είστε ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος και δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεστε πως αυτός είναι ένας επικίνδυνος δρόμος που ακολουθείτε, ένας δρόμος που οδηγεί στην απαξίωση των βασικών μας νομοθετημάτων και την υποβάθμιση τους στο επίπεδο της κοινής νομοθεσίας.
Ξεχωρίζουμε το άρθρο 20 για την κατ’ οίκον κράτηση για τις μητέρες με ανήλικα τέκνα, που ανταποκρίνεται σε ένα δίκαιο αίτημα, το οποίο οφείλει να ικανοποιηθεί άμεσα. Γι’ αυτό άλλωστε εμείς ήμασταν αυτοί που προτείναμε πρώτοι στην Επιτροπή μια πιο προωθημένη και ευνοϊκή διατύπωση από την αρχική σας, η οποία έγινε εν πολλοίς δεκτή.
Πέραν του άρθρου 20 και τα άρθρα 23, 26, 30, 31, που διορθώνουν προηγούμενα λάθη σας στο νομοθέτημα του Απριλίου του 2015, όλα τα υπόλοιπα άρθρα του τρίτου και του τέταρτου κεφαλαίου, εάν δεν γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις, θα τα καταψηφίσουμε. Αναφέρομαι στα κεφάλαια 3 και επόμενα, δεν αναφέρομαι ακόμα στο πρώτο Κεφάλαιο για το Σύμφωνο, για το οποίο θα πω αργότερα. Θα τα καταψηφίσουμε για τους λόγους που αναφέραμε και σας καλούμε να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να φέρετε τους κώδικες στη Βουλή.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ)
Για κάποια απ’ αυτά, όπως για τα άρθρα 21, 27 και 29, έχουμε σοβαρότατες νομικές ενστάσεις, τις οποίες θα αναπτύξουμε αργότερα στην κατ’ άρθρον συζήτηση. Ενδιάμεσα, όμως, υπάρχει και το άρθρο 28, το οποίο θεωρούμε απολύτως προκλητικό και η εμμονή σας σε αυτό μας προβληματίζει.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Κύριε Αθανασίου, είναι ενιαία η συνεδρίαση, επί της αρχής και επί των άρθρων.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ναι, εντάξει. Θα τα πω στη δευτερολογία μου. Αυτό εννοώ. Στη δευτερολογία μου θα αναλύσω τα άρθρα.
Με το άρθρο 28 δίνεται η δυνατότητα στο δικαστήριο να απαλλάξει τον δράστη από την ποινή για τα αδικήματα του άρθρου 292, «Παρακώλυση Συγκοινωνιών», και 431, «Διακοπή Κυκλοφορίας», εφόσον πειστεί ότι ο δράστης τέλεσε την πράξη για προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος.
Είναι σαφές ότι πίσω από το άρθρο αυτό υποκρύπτεται μια απροκάλυπτη προσπάθειά σας να εξυπηρετήσετε τους γνωστούς προνομιακούς φιλικούς σας χώρους. Όποιος δηλώνει κοινωνικός αγωνιστής, θα μπορεί να απαλλάσσεται, εάν το δικαστήριο κρίνει ότι υπερασπιζόταν ευρύτερο συμφέρον. Πώς μπορεί να το κρίνει αυτό ο δικαστής;
Το άρθρο αυτό είναι και νομοτεχνικά κακό. Έγινε ακόμα χειρότερο μετά την αλλαγή που φέρατε και συνεισφέρει –συγχωρείστε μου την έκφραση- στην «μπαχαλοποίηση» της κοινωνικής ζωής. Δεν είναι δυνατόν, για να μην αμαυρωθεί το ποινικό μητρώο των πολιτικών σας φίλων, να εισάγετε στη νομοθεσία μας τέτοιες καινοφανείς διατάξεις.
Δεν βρίσκεται εδώ, όμως, το μοναδικό ανεπίτρεπτο ατόπημα του νομοσχεδίου. Στην ίδια συλλογιστική εντάσσεται και η διάταξη του άρθρου 42, που είναι μια απολύτως φωτογραφική διάταξη. Απαιτεί θράσος την εβδομάδα που οι γνωστοί-άγνωστοι των Εξαρχείων απαγόρευσαν με απειλή κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας την πρόσβαση Βουλευτού μας στην περιοχή που θεωρούν βιλαέτι τους, αφού πρώτα τον χτύπησαν αγρίως, να έρχεστε εσείς σήμερα εδώ να μας ζητήσετε να ψηφίσουμε μια διάταξη που τροποποιεί διάταξη την οποία ομόφωνα, όλες οι πτέρυγες της Βουλής ψήφισαν πριν από ένα ακριβώς χρόνο.
Και μας το ζητάτε αυτό, ενώ κάνετε νομικές ακροβασίες, εξισώνοντας τη γνώμη ενός διοικητικού οργάνου όπως είναι το Συμβούλιο φυλακών –ανεξαρτήτως εάν προεδρεύει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισαγγελικός λειτουργός, δεν παύει να είναι διοικητικό όργανο- με τη γνώμη ενός δικαστικού οργάνου, δηλαδή του ανακριτή. Προβαίνετε, δηλαδή, σε μια αντισυνταγματική ρύθμιση. Γιατί άραγε; Αυτά εμείς δεν μπορούμε να τα δεχθούμε, έστω και αν λέτε ότι εάν υπάρχει διαφωνία, θα πηγαίνει σε Συμβούλιο.
Μα, τα συμβούλια επιλύουν διαφορές μόνο όταν είναι διαφορές μεταξύ δικαστικών οργάνων και όχι δικαστικού οργάνου και διοικητικού οργάνου.
Και ολοκληρώνω την τριλογία των απαράδεκτων όσο και προκλητικών ρυθμίσεων, που αποσκοπούν στο να τορπιλίσουν την προσπάθεια συναίνεσης, της συναίνεσής μας για το νομοσχέδιο, με το άρθρο 46 παράγραφος 3.
Με το άρθρο αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιχειρείται τροποποίηση του άρθρου 99 του Κώδικα οργανισμού δικαστηρίων. Προστίθενται νέοι ιεραρχικά ανώτεροι αρμόδιοι για την άσκηση πειθαρχικής δίωξης κατά των δικαστικών λειτουργών, αποκτούν, δηλαδή, αρμοδιότητα και οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων.
Πρόκειται για μια καινοφανή ρύθμιση, καθώς από συστάσεως του Κώδικα οργανισμού δικαστηρίων και κατάστασης δικαστικών λειτουργών οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων δεν ασκούν πειθαρχικές διώξεις στους δικαστικούς λειτουργούς. Αυτό συμβαίνει έτσι ώστε ο ασκών τη δίωξη να μην είναι και στη συνέχεια κριτής και υπεύθυνος για ζητήματα υπηρεσιακής εξέλιξης του δικαστικού λειτουργού. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει το άρθρο 92 που δημιουργεί ένα κώλυμα για τα κατώτερα όργανα τα οποία δεν μπορούν να είναι -και θα εξηγήσω γιατί, γιατί άκουσα το επιχείρημα αυτό και απαντώ ότι μπορεί να υπάρχει εξαίρεση- αλλά έχει άλλο σκοπό.
Ο σχετικός Κώδικας ήδη -κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούστε για τους δικαστικούς λειτουργούς- προβλέπει πέντε αρμόδιους για να ασκούν πειθαρχικό έλεγχο και δίωξη. Πρώτος είναι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, είναι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου που βγαίνει με κλήρωση ως προϊστάμενος του πειθαρχικού συμβουλίου, ο Πρόεδρος Εφετών και ο Εισαγγελέας Εφετών. Μας χρειάζεται και έκτος;
Πρόκειται για εξόχως αντιδημοκρατική και συγκεντρωτική ρύθμιση που πιθανότατα έχει προβλήματα αντισυνταγματικότητας, όπως είπα, αφού –προσέξτε το αυτό, έχει μεγάλη σημασία, γιατί δεν έχει γίνει αναθεώρηση στο Σύνταγμα ακόμα- η Κυβέρνηση επιλέγει τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων. Όταν επιλέγει η Κυβέρνηση -η οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν αναφέρομαι στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και στις δικές μας Κυβερνήσεις το ίδιο γινόταν- εκ των προτέρων γνωρίζει ποιος από τους δικαστές θα είναι ο ιεραρχικά ανώτερος που θα ασκεί πειθαρχικό έλεγχο, αφού γνωρίζει ότι αυτόν που θα επιλέξει Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου παράλληλα θα είναι και ο πειθαρχικά ελεγκτής των δικαστικών λειτουργών. Ενώ για τον προϊστάμενο της επιθεώρησης, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, μπορεί να επιλέγονται οι αντιπρόεδροι των δικαστηρίων από το Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά η θέση τους, δηλαδή των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, γίνεται με κλήρωση. Συνεπώς, απαντώ και σε μια απορία του κ. Κόκκαλη.
Επιπλέον και λειτουργικά θα δημιουργήσει προβλήματα, καθώς θα υπάρχουν επικαλύψεις κατά την άσκηση του πειθαρχικού ελέγχου. Αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο σκοπός της ρύθμισης αυτής, εκτός από το να καθιστά πανίσχυρους τους εκάστοτε προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων και να αποδυναμώνει τον ρόλο των υπολοίπων θεσμικών οργάνων της αυτοδιοίκησης της δικαιοσύνης;
Έτσι δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για την ποδηγέτηση των δικαστικών λειτουργών και κάτι τέτοιο δεν μπορούμε, φυσικά, να το αποδεχτούμε, εκτός εάν επιθυμείτε την κατατρομοκράτηση των δικαστικών λειτουργών. Αρκετά έγιναν με τις προαγωγές όπου παραλείφθηκαν σαράντα επτά ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί στα τρία δικαστήρια της χώρας. Μην ελπίζετε, λοιπόν, σε υπαλληλοποίηση των δικαστικών λειτουργών, γιατί θα σταθούν και στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και της αποστολής τους.
Αυτές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι οι τρεις διατάξεις που θεωρούμε ότι είναι επιεικώς απαράδεκτες, προκλητικές και προσβλητικές. Στιγματίζουν το νομοσχέδιο και επ’ αυτών η Νέα Δημοκρατία ενδεχομένως, αν δεν γίνουν τροποποιήσεις, αφού συζητήσουμε, να ζητήσει και ονομαστική ψηφοφορία για τις διατάξεις αυτές τις οποίες ανέφερα. Ζητήσαμε από τον Υπουργό να τις αποσύρει. Ωστόσο, αυτές παρέμειναν και δεν μπορούν παρά να επηρεάσουν τη γενική μας στάση επί του νομοσχεδίου.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι διατάξεις του πέμπτου κεφαλαίου για την τροποποίηση διατάξεων περί αστικής ευθύνης του Τύπου, που και προβληματικές είναι και πρακτικά ανεφάρμοστες και στις οποίες θα αναφερθώ στη δευτερολογία μου και ενδεχομένως θα πω και λίγα στη συνέχεια.
Πάμε τώρα στο σύμφωνο συμβίωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -και θέλω αυτό να το ακούσει όλος ο ελληνικός λαός- ξεκινήσαμε τη συζήτηση για το σύμφωνο με όλη την καλή διάθεση να εξετάσουμε με κατανόηση τις διατάξεις για την επέκταση του συμφώνου στα ομόφυλα ζευγάρια, γιατί είναι μια πραγματική κατάσταση την οποία δεν μπορεί να αγνοεί και ο νομοθέτης.
Ποιου συμφώνου, όμως; Του συμφώνου του νόμου Χατζηγάκη, δηλαδή του ν. 3917/2008. Αυτό μας ζητάει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά και εμείς πειστήκαμε πως το ζήτημα της νομιμοποίησης της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών είναι ένα πραγματικό ζήτημα που η πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει και να ρυθμίσει.
Με το νομοσχέδιο που η Κυβέρνηση έφερε εισάγεται ένα νέο σύμφωνο, που καμία σχέση δεν έχει με την υπάρχουσα χαλαρή ρύθμιση της συμβίωσης των ζευγαριών που βασιζόταν στην αυτονομία της βούλησης. Η φιλοσοφία του συμφώνου συμβίωσης αλλάζει άρδην και αυτό μετατρέπεται σε έναν κατ’ ουσία πολιτικό γάμο σε συμβολαιογράφο, καθώς ελάχιστε διαφορές θα έχουν πλέον οι δύο θεσμοί. Με το άρθρο 56, μάλιστα, οι συνάπτοντες το σύμφωνο αποκτούν ακόμη και οικογενειακή μερίδα.
Εμείς θεωρούμε ότι τους οικογενειακούς θεσμούς, όπως ορίζουν για την οικογένεια το άρθρο 21 του Συντάγματος και το άρθρο 12 της ΕΣΔΑ, πρέπει να δημιουργεί ο γάμος και όχι το σύμφωνο συμβίωσης.
Θα μου επιτρέψετε σ’ αυτό το σημείο να σας διαβάσω και τη διάταξη του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ, την οποία μπορεί να μου πει κανείς ότι δεν έλαβε υπ’ όψιν το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ακούστε, είναι μία απόφαση η οποία είναι σεβαστή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι αποφάσεις είναι απόλυτα σωστές, γιατί εδώ έχουμε μία υπέρβαση των αρμοδιοτήτων και γίνεται μία σύγχυση μεταξύ ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής από το συνδυασμό των άρθρων 8 και 14 του συμφώνου. Ακούστε, όμως, τι λέει το 12, το οποίο είχε προτείνει η ελληνική Κυβέρνηση τότε και δεν έγινε δεκτό.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, είναι σοβαρά τα θέματα και χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Συνεχίστε.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Σας διαβάζω από τη σύμβαση: «Δικαίωμα συνάψεως γάμου. Άμα τη συμπληρώσει ηλικίας γάμου, ο ανήρ και η γυνή έχουν το δικαίωμα να συνέρχωνται εις γάμον και ιδρύωσιν οικογένειαν, συμφώνως προς τους διέποντας το δικαίωμα αυτό εθνικούς νόμους». Ξεκάθαρα πράγματα.
Θα θέσω τρία ζητήματα, τα οποία έθεσα και στην Επιτροπή, τα οποία δεν λύθηκαν, γιατί δεν ήμασταν αντίθετοι –και το τονίζω αυτό- να αναγνωριστεί ως μία πραγματική κατάσταση το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων. Αλλά μέχρι εκεί, όχι τα ζητήματα τα οποία θα θίξω. Και αυτά τα ζητήματα είναι το ζήτημα του γάμου, της υιοθεσίας και της ιθαγένειας.
Για να γίνει αντιληπτό, θα μου επιτρέψετε να σας εξηγήσω γιατί απ’ αυτά τα ζητήματα το μεν ένα, το ζήτημα του γάμου, είναι ανοιχτό, το δε άλλο ρυθμίζεται.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, εάν χρειαστεί, δεν θα κάνω δευτερολογία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κοιτάξτε, όπως όλοι είχαν ανοχή, μπορείτε να συνεχίσετε. Θα έχετε τρία λεπτά ακόμη, όπως όλοι είχαν.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρώτο θέμα είναι ο γάμος, εάν οι διατάξεις ψηφιστούν ως έχουν. Διότι τι έχει κάνει το νομοσχέδιο; Πήρε τις διατάξεις του συμφώνου της ετερόφυλης σχέσης και τις έφερε σχεδόν ατόφιες στο σύμφωνο της ομόφυλης σχέσης –δηλαδή, μόνο το άρθρο 1 μιλά για ομόφυλη σχέση- αλλά αυτές ρύθμιζαν την ετερόφυλη σχέση, δεν μπορούν να ρυθμίσουν την ομόφυλη σχέση. Θα έπρεπε, λοιπόν, να γίνει διαφορετικά.
Εάν, λοιπόν, οι διατάξεις ψηφιστούν ως έχουν, στο εγγύς μέλλον ανοίγει ο δρόμος και για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών κόντρα στις επιταγές του άρθρου 21 του Συντάγματος και του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ που σας διάβασα.
Πώς προκύπτει αυτό; Θα σας διαβάσω τις διατάξεις. Άρθρο 5 παράγραφος 1: «Στις προσωπικές σχέσεις των μερών του συμφώνου μεταξύ τους εφαρμόζονται οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από τον γάμο» -αναλόγως εφαρμόζονται- «και στις μη προσωπικές σχέσεις των μερών μεταξύ τους εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από τον γάμο» κ.ο.κ.
Λύση του συμφώνου. Το σύμφωνο συμβίωσης λύεται και υπάρχουν εδάφια α΄ και β΄. Τα είχε και ο νόμος Χατζηγάκη, αλλά είχε ετερόφυλη σχέση. Στο γ΄ εδάφιο λέει ότι «λύεται αυτοδικαίως, αν συναφθεί γάμος μεταξύ των μερών». Προσέξτε, όχι μεταξύ των ετερόφυλων μερών αλλά όλων των μερών.
Έρχομαι στη διάταξη του άρθρου 8: «Ως προς το κληρονομικό δικαίωμα των μερών του συμφώνου, εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα που αφορούν τους συζύγους».
Ο νόμος Χατζηγάκη είχε μία κλιμάκωση. Για τους νομικούς το λέω. Όταν εκαλείτο στην πρώτη τάξη στην εξ αδιαθέτου διαδοχή η σύζυγος με παιδιά, είχε μία πάγια διάταξη ο νόμος και έλεγε 1/4 η σύζυγος, 3/4 τα παιδιά και κ.ο.κ.
Αυτό δεν τηρήθηκε. Και εκεί ακόμα, παρόλο που ήταν ετερόφυλη σχέση, έχει μία κλιμάκωση ο νόμος Χατζηγάκη. Εδώ δεν υπάρχει. Εξομοιώνει πλήρως, ενώ εκεί έκανε διαφοροποίηση, καίτοι είχαμε ετερόφυλη σχέση. Κύριε Κόκκαλη, νομίζω ότι κάτι υπαινιχθήκατε κι εσείς. Δέστε το άρθρο 1820 του Αστικού Κώδικα.
Άρθρα 11 και 12. Τα ίδια είναι, να μην σας κουράζω. Το άρθρο 12, το τροποποίησε ο κύριος Υπουργός και είπε ότι αφορά τις αξιώσεις. Μα, οι αξιώσεις μεταξύ δύο μερών ή και τρίτων είναι αστικές αξιώσεις. Είναι αξίωση αποζημιώσεως, χρηματικών ικανοποιήσεων, διατροφών κ.λπ. και αξιώσεις κατά τρίτων, δηλαδή και κατά του δημοσίου για επιδόματα, ενδεχομένως συντάξεις και άλλα θέματα. Όχι ότι αν γίνει το σύμφωνο, εγώ θα ήμουν αντίθετος –εξηγούμεθα- στο να έχει κάποια απολαβή, αφού ζουν -είναι μία πραγματικότητα- για σύνταξη, ασφαλιστικά, αλλά δεν βοήθησε. Αντίθετα, αντλείτε επιχείρημα ανάποδο, γιατί άλλο ζητούσατε και άλλο πετύχατε.
Για να δούμε τώρα και την εισηγητική έκθεση, μήπως κάνω κάποιο λάθος και δεν έχουμετις διατάξεις έτσι. Τι μας λέει, λοιπόν, η εισηγητική έκθεση -είναι του Υπουργού- στις σελίδες 3 και 4; Στη σελίδα 3 λέει ότι αποκτούν τα μέρη αυτά ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό του γάμου. Αφορά τα δικαιώματα που σχετίζονται με τη φορολογία, την ασφάλεια, τα επιδόματα κ.λπ. Τα ίδια αναφέρονται και στη σελίδα 4.
Στη σελίδα 8 γίνεται πιο σαφές. Λέει –ακούστε- «στο άρθρο 8 τα μέρη του συμφώνου εξομοιώνονται απόλυτα με τους συζύγους ως προς το μεταξύ τους κληρονομικό δικαίωμα με μόνη την εξαίρεση που αφορά τη νόμιμο μοίρα». Αλλά ποιος θα παραιτηθεί από τη νόμιμη μοίρα; Θα είναι κανείς χαζός που θα παραιτηθεί; Τα ίδια γίνονται και στις αναλύσεις του άρθρου 12 στη σελίδα 9.
Άρα, από εδώ, κυρίες και κύριοι, αφήνετε ανοικτό το θέμα του γάμου. Δεν ρυθμίζεται ρητά, το ομολογώ, το λέω, δεν μπορώ να πω ότι βγαίνει απευθείας. Ο Υπουργός, βέβαια, έκανε μία δήλωση και έλεγε «όχι, ούτε έφεση ούτε αυτά», αλλά τα δικαστήρια, όπως ξέρετε, δεν δικάζουν σύμφωνα με τις δηλώσεις των Υπουργών αλλά με τις κείμενες διατάξεις.
Πάμε τώρα στο θέμα της υιοθεσίας. Ζήτησα από τον Υπουργό στο άρθρο 5 που λέει για προσωπικές σχέσεις των μερών, να πει ποιες διατάξεις θέλει να εφαρμόσει. Πείτε τις, λέω, περιοριστικά. Δεν το έκανε ο κύριος Υπουργός. Όμως, ακούστε τώρα τι γίνεται με την υιοθεσία. Είναι το δέκατο τρίτο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Όμως, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει με αυτό να κλείσετε, γιατί, όπως είδατε, σας έχω δώσει πέντε λεπτά.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Θα παραιτηθεί ο κ. Βεσυρόπουλος. Λέει ότι θα μου δώσει τον χρόνο του.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Δεν γίνεται έτσι. Θα εξηγήσω μετά. Δεν γίνεται αυτό, με το ποιος θα παραιτηθεί.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Εντάξει, κύριε Πρόεδρε. Κάνω κι εγώ ένα λογοπαίγνιο. Όμως, τελειώνω,
Ακούστε αυτά, γιατί είναι πολύ σοβαρά. Το άρθρο 1545 του Αστικού Κώδικα –είναι το δέκατο τρίτο κεφάλαιο- το οποίο δεν βλάπτεται, μένει ακέραιο. «Δεν επιτρέπεται να υιοθετηθεί το ίδιο πρόσωπο ταυτόχρονα από περισσότερους, εκτός αν αυτοί είναι σύζυγοι». Μα, έτσι πήγε με το σύμφωνο. Με αυτά που ανέλυσα προηγουμένως ταυτίζεται η σχέση του συμφώνου των ζευγαριών με τους συζύγους. Άρα, ποιο δικαστήριο θα πει ότι δεν εφαρμόζεται; Και αν το πουν τα ελληνικά δικαστήρια, τι θα πει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με το ίδιο σκεπτικό που έφερε στην υπόθεση Βαλλιανάτου; Και βεβαίως, είναι και άλλα -όχι μονάχα του άρθρου 1545- που δεν εθίχθησαν.
Πάμε τώρα στο θέμα της ιθαγένειας, γιατί ακούγονται διάφορα. Έχω πει κατ’ επανάληψη ότι πρέπει να υπάρχει μία εποπτεία του δικαίου, όταν νομοθετούμε. Για να δούμε, μπορεί να αποκτήσει ιθαγένεια κάποιος ο οποίος έχει μία ομόφυλη σχέση;
Η κτήση της ιθαγένειας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται με πάρα πολλούς τρόπους. Είναι περίπου δεκατρείς. Ένα από αυτούς λέγεται πολιτογράφηση. Παλιά υπήρχε και ο γάμος. Έχει καταργηθεί με τον Κώδικα Ιθαγένειας.
Πάμε στην πολιτογράφηση. Στην πολιτογράφηση ο αλλοδαπός που συνέρχεται με ημεδαπό αποκτά την ιθαγένεια, εάν περάσουν τρία χρόνια από το σύναψη του γάμου ή του συμφώνου, σύμφωνα με το άρθρο 5 του ν. 3284/2004, όπως ισχύει τώρα. Την αποκτά αυτοδικαίως, έτσι λέει, όμως έχει μία προϋπόθεση: Ότι θα ζει νόμιμα στη χώρα. Ναι, θα πει κανείς, αλλά τρία χρόνια τι θα κάνουμε; Πρέπει τώρα να ανατρέξουμε στον Μεταναστευτικό Κώδικα.
Στο άρθρο 70, στις διατάξεις για τη συνένωση των οικογενειών αναφέρεται ρητά ότι για λόγους ανθρωπιστικούς ή εξαιρετικούς μπορεί η οικογένεια να ζει μαζί. Συνεπώς, στην τριετία παίρνει άδεια παραμονής στη χώρα, νομιμοποιείται, δηλαδή μένει νόμιμα στη χώρα και στη συνέχεια αποκτά την ελληνική ιθαγένεια.
Αυτά είναι ζητήματα, τα οποία πρέπει να λυθούν, πριν πάρει θέση η Νέα Δημοκρατία επί της αρχής. Αν μπορεί, να τα λύσει ο Υπουργός.
Επιμείναμε, λοιπόν, στα ζητήματα αυτά που ρυθμίζουν τη συμβίωση. Για εμάς, δυστυχώς, το ζήτημα δεν έχει κλείσει, γιατί ακόμα κι αν γίνει αποδεκτό το νέο άρθρο 12, υπάρχει το άρθρο 5 και αυτά τα οποία ανέλυσα.
Αυτά τα τρία ζητήματα είναι «κόκκινη γραμμή». Αρκούσε μία ρητή διάταξη που να επιλύει το ζήτημα, η οποία δεν έγινε -και δεν ξέρω γιατί δεν έγινε. Αυτή η διάταξη δεν ήρθε ποτέ. Κι όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε τον Υπουργό που μας λέει ότι το νομοσχέδιο δεν αφορά τη νομοθεσία, τα δικαστήρια θα ερμηνεύσουν το νόμο και όχι τις δηλώσεις του Υπουργού.
Η Νέα Δημοκρατία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -και σας το λέω με ειλικρίνεια και το ξέρουν όλοι όσοι ήταν εκεί- προσήλθε στην Επιτροπή με συναινετική διάθεση. Μπορεί να το βεβαιώσουν όλοι οι Βουλευτές που είναι εδώ. Επιφυλαχθήκαμε να πάρουμε θέση και είπαμε ότι θα μπορούσαμε υπό προϋποθέσεις να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο. Ποιες ήταν αυτές οι προϋποθέσεις; Τις ανέφερα πριν από λίγο. Καμία από αυτές δεν τηρήθηκε.
Εμείς έχουμε πει ότι υπάρχει μια πραγματική κατάσταση και μία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του οποίου είμαστε μέλος, αλλά πάμε μέχρι εκεί που είπε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Γιατί τα άλλα ζητήματα τα αφήνει στον εθνικό νομοθέτη. Μην μου πει κανείς ότι τα είπε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Αθανασίου, σας παρακαλώ, κλείστε.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Τελείωσα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Ναι, κλείστε, αμέσως, όμως, σας παρακαλώ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ναι κύριε Πρόεδρε. κλείνω. Το κλείσιμο είναι και πολυσήμαντο, αλλά κλείνω τώρα.
Δεν επιθυμούσαμε να το καταψηφίσουμε επί της αρχής, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι περιμένουμε μια διόρθωση, για να δούμε τι θα γίνει.
Τώρα για τα άλλα, θα μιλήσω στην δευτερολογία. Ένα θέλω να πω. Είδα την τροπολογία για το άρθρο 347. Επειδή είναι και ο έγκριτος νομικός εδώ, ο Δημήτρης ο Παπαγγελόπουλος, πρέπει να πω το εξής:
Ακούστε να δείτε, κύριε Υπουργέ, το άρθρο 347 που αφορά την παρά φύση ασέλγεια, θέλετε να το καταργήσετε, γιατί λέτε ότι απορροφάται. Είναι λάθος. Εδώ, με συγχωρείτε, έχουμε πραγματική συρροή των αντικειμένων, όσον αφορά το πρώτο εδάφιο. Είναι το άρθρο 347, κύριε Παπαγγελόπουλε, σας παρακαλώ να το εξηγήσετε.
Το δεύτερο που αφορά τους ανηλίκους ενδεχομένως…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Υπουργέ, με συγχωρείτε! Με έχετε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση. Παρακαλώ να τελειώσετε!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ακούστε, είναι βασικά αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Ναι, με συγχωρείτε. Τελειώστε.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Λοιπόν, τελείωσα. Στο δεύτερο μπορεί να έχουμε φαινόμενη συρροή, αλλά στο πρώτο έχουμε πραγματική συρροή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μένουν δύο εισηγητές. Ακούστε πώς έχει η κατάσταση: Έχουν γραφτεί εξήντα δύο ομιλητές. Έχουν πει ότι θα ζητήσουν τον λόγο έξι Υπουργοί συν Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι αν βάλουμε ώρα λήξης και συνεχιστεί αυτή η ιστορία -που την βρήκα, βεβαίως, γιατί είδα ότι και άλλοι είχαν μιλήσει είκοσι δύο λεπτά, είκοσι λεπτά, και κατά παρέκκλιση άφησα και τον κ. Αθανασίου- δεν θα μιλήσει αρκετός αριθμός συναδέλφων.
Γι’ αυτό, σας παρακαλώ πάρα πολύ, πρώτον, να τηρούμε τους χρόνους που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Θα συνεννοηθούμε με τον Πρόεδρο για το εάν θα μπει ώρα λήξης, που θα την εγκρίνετε εσείς, κι αν συμβεί αυτό, θα μειωθεί ο χρόνος και των Υπουργών και των συναδέλφων, βεβαίως. Διαφορετικά, δεν βγαίνει η ιστορία, εάν θέλουμε να τελειώσουμε σήμερα. Το λέω, λοιπόν, για να μην παρεξηγούμεθα.
Καλώ στο Βήμα τον κ. Βασίλειο Κόκκαλη. Μετά είναι ο κ. Γεωργιάδης. Επίσης, θα δώσω για πέντε λεπτά τον λόγο στον κ. Παπαγγελόπουλο, για να εξηγήσει και να φύγει -γιατί επί του νομοσχεδίου θα μιλήσει ο κ. Παρασκευόπουλος- μία τροπολογία που κατέθεσε. Νομίζω ότι είναι αρκετός χρόνος για να εξηγήσει την τροπολογία.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Λιγότερο χρόνο θα χρειαστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Εγώ θα βάλω πέντε λεπτά και εσείς μιλήστε λιγότερο.
Κύριε συνάδελφε, έχετε τον λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταρχήν βρήκε ευκαιρία η αμήχανη Αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, να αναδείξει τριβή στην κυβερνητική συμμαχία.
Σας υπενθυμίζω ότι η ψήφος είναι κατά συνείδηση. Μιλάμε για ένα σπουδαίο ζήτημα, μέγιστο, για το οποίο θα μας κρίνει η ελληνική κοινωνία μετά από πολλά χρόνια.
Ας ξεκινήσουμε, πρώτα, με αυτά που μας χωρίζουν και μετά με αυτά που μας ενώνουν.
Άρθρο 1 ως άρθρο 14: Σύμφωνο συμβίωσης. Πώς ψηφίζεται ένας νόμος; Να το πούμε απλά επειδή μας βλέπει ο κόσμος, ακούει νομικές ορολογίες, χαρακτηρισμούς για τους οποίους πιθανότατα να μην γνωρίζει. Θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο γίνεται πιο απλά.
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση για το σύμφωνο συμβίωσης, οι αρχές της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης αλλά και της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, επιβάλλουν στη χώρα μας τη νομοθέτηση του συγκεκριμένου κειμένου, την ψήφιση του συγκεκριμένου νομοθετήματος.
Είχα ρωτήσει στην Επιτροπή πολλές φορές -και ως δικηγόρος θέλω να μάθω- αν υπάρχει μία απόφαση ελληνικού δικαστηρίου, ποινικού ή αστικού, σύμφωνα με την οποία από το διατακτικό της να προκύπτει μία διάκριση σε ομόφυλα ζευγάρια. Διότι πιστεύω ότι αυτός ο νόμος θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στα ομόφυλα ζευγάρια παρά αυτά που θέλει να λύσει.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΠΠΑΣ: Υπάρχει απόφαση χωρίς νόμο, κύριε Κόκκαλη; Απόφαση επί ποίου νόμου;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Θα μιλήσετε μετά. Ευχαριστώ.
Αρχή της ισότητας…
Είδατε τι μου κάνετε, κύριε Λάππα; Χάνω τον ειρμό της σκέψης. Δεν πειράζει.
Εάν ρωτήσετε κάποιον συμπολίτη μας ποιο ήταν και είναι το πάγιο αίτημα των ομόφυλων ζευγαριών, θα σας πει: «Ο γάμος». Άρα, ερχόμαστε στην ουσία τώρα. Πρώτα, να δούμε αν συμφωνούμε με το γάμο και, δεύτερον, εάν αυτό το σύμφωνο συμβίωσης εξομοιούται με το γάμο.
Επαναλαμβάνω την ερώτηση, σύμφωνα με την ταπεινή, την τελευταία άποψη τη νομική, κύριε Υπουργέ, για να δείτε ότι είναι αδιέξοδο: Εξομοιούται με τον γάμο το σύμφωνο συμβίωσης; Ναι ή όχι; Και με το «ναι» και με το «όχι» θα βρεθείτε σε αδιέξοδο. Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως.
Όπως είπε και ο κ. Αθανασίου, ο δικαστής ανατρέχει στην αιτιολογική έκθεση για να αναζητήσει, θα μου επιτρέψετε, τι θέλει να πει ο νομοθέτης, λαϊκά: «τι θέλει να πει ο ποιητής». «Αποκτούν ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό του γάμου». Το λέει στην αιτιολογική έκθεση.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Όχι γάμο. Δεν έχει γάμο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Θα έρθω μετά στο εάν εγώ, ως εισηγητής, συμφωνώ ή διαφωνώ.
Αποκτούν την ιδιότητα του συζύγου;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Το σύμφωνο έχει σύντροφο, όχι σύζυγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Ακούω «Όχι» τώρα από κάποιους. Τους δημιουργείτε περισσότερα προβλήματα νομικά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Εσείς τώρα πείτε τι πιστεύετε και αφήστε τι ακούτε από κάτω, γιατί δεν θα τελειώσουμε έτσι, κύριε Κόκκαλη. Ο κύριος Υπουργός μόνο θα απαντήσει αν δέχεται τις ενστάσεις.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, η τοποθέτησή μου είναι καθαρά ρητορική με τον κ. Λάππα και με τους άλλους συναδέλφους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Ναι, αλλά να μην χάνουμε χρόνο, κύριε Κόκκαλη. Γι’ αυτό το είπα.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Εάν δεν θεωρούνται σύζυγοι, τότε νομικά τους δημιουργείτε πολλά περισσότερα προβλήματα. Πρώτον, ήταν το πάγιο αίτημά τους. Έγιναν δικαστήρια στην Ελλάδα, ξεκίνησαν από τη Ρόδο και την Κω και έφτασαν στον Άρειο Πάγο και ασχολήθηκαν με το εάν είναι υποστατός ή όχι ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων.
Εσείς τώρα λέτε ότι δεν θεωρείται γάμος. Σχετικά με το εάν θεωρούνται σύζυγοι, δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες νομικές γνώσεις. Ανατρέχεις στην αιτιολογική έκθεση και σε κάποιες διατάξεις, από τις οποίες τεκμαίρεται ότι αβίαστα θεωρούνται σύζυγοι. Η αιτιολογική έκθεση αναφέρει ότι αποκτούν ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό του γάμου. Το άρθρο 12 αναφέρει: «Άλλες διατάξεις νόμων που αφορούν αξιώσεις συζύγων μεταξύ τους ή έναντι τρίτων εφαρμόζεται αναλόγως». Συνεπώς, ο νομοθέτης παραπέμπει στις διατάξεις περί γάμου.
Μέχρι εδώ κατά την προσωπική μου άποψη πάμε καλά, διότι έτσι θα διασφαλιστούν κάποια δικαιώματα, που έχουν σχέση με την εργασία και την ασφαλιστική νομοθεσία. Όμως, δημιουργείται πρόβλημα διότι ανοίγει όχι απλά παράθυρο αλλά πόρτα για την υιοθεσία. Περιμένω το αντίθετο επιχείρημα μέχρι το πέρας της σημερινής διαδικασίας.
Το άρθρο 1545 του Αστικού Κώδικα αναφέρει ρητά ότι «δύο άτομα δεν μπορούν να υιοθετήσουν, εκτός εάν είναι σύζυγοι». Συνεπώς, διαλέξτε: Εάν τους θεωρείτε συζύγους, θα μπορούν να υιοθετήσουν. Εάν δεν τους θεωρείτε συζύγους, τότε τους δημιουργείτε πολλά περισσότερα προβλήματα.
Η αιτιολογική έκθεση του νόμου κάνει συγκεκριμένη αναφορά στο Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι σωστή. Γιατί, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός τον Ιούλιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, «η γενναία επιλογή του ελληνικού λαού δεν αποτελεί επιλογή ρήξης με την Ευρώπη αλλά επιλογή επιστροφής στις ιδρυτικές αρχές της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού και της ισότητας».
Αμφιβάλλει κανείς ότι η Ευρώπη άλλαξε; Όχι προς το καλύτερο αλλά προς το χειρότερο. Δυστυχώς, έτσι άλλαξε και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Δηλαδή, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Γαλλίας, της Ελλάδος, της Αυστρίας, της Πολωνίας είχαν όλα λάθος! Υπήρχαν όμως κάποιοι σοφοί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που έκριναν αλλιώς την έννοια της οικογένειας.
Συνεπώς, η θέση μας και η δική μου προσωπικά ως εισηγητή είναι ότι λέμε «όχι» στο σύμφωνο συμβίωσης γιατί λέμε «ναι» στο ελληνικό Σύνταγμα. Όταν γίνεται πιο κάτω λόγος για τις κρατούμενες στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται το άρθρο 21 του Συντάγματος, που προστατεύει τη μητρότητα. Εδώ δεν αναφέρεται καθόλου.
Τι λέει το άρθρο 21; Γιατί η ουσία του θέματος είναι εάν εμείς ως Βουλευτές θεωρούμε ότι το ελληνικό Σύνταγμα και το εθνικό δίκαιο πρέπει ή όχι κάποια στιγμή να υπερισχύσουν κάποια στιγμή από αυτό το δικαστήριο που λέγεται ΕΔΑ και εάν δημιουργεί υποχρεώσεις σε εμάς ως πολιτεία.
Το άρθρο 21 του Συντάγματος αναφέρει μία συγκεκριμένη ρήτρα, ότι η οικογένεια είναι το θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους. Η λέξη «έθνος» αναφέρεται σε επτά άρθρα του Συντάγματος. Τι σημαίνει «προαγωγή του έθνους», να προάγεται το έθνος; Μέσα από την οικογένεια.
Ερώτηση: Μπορεί να προαχθεί το έθνος, όπως ορίζει το ελληνικό Σύνταγμα, από μία υιοθεσία μεταξύ ομοφύλων, ναι ή όχι, όταν το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι το δημογραφικό, όταν έχουν μειωθεί οι γεννήσεις;
Λέμε «όχι» στο σύμφωνο συμβίωσης, γιατί λέμε «ναι» στην ιδρυτική διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σέβεται τα έθνη-κράτη, σέβεται όχι μόνο τα ήθη και τα έθιμα, αλλά σέβεται και τη νομολογία τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το νομοσχέδιο, όπως και το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, κατά την προσωπική και ταπεινή μου άποψη, είναι από τα πλέον κρίσιμα -η ελληνική ιστορία θα δείξει ποιος έχει άδικο ή ποιος έχει δίκιο- γιατί έχει να κάνει με τη συνέχιση του κράτους, με τη συνέχιση του έθνους.
Επαναλαμβάνω ότι βρήκε ευκαιρία η αμήχανη Αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι…
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Πολύ άνετα!
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Το ΠΑΣΟΚ, όμως, κύριε Παπαθεοδώρου, το 2013 υποστήριζε στο δικαστήριο αυτά που λέω εγώ τώρα. Εσείς σε δυο χρόνια πώς αλλάξατε; Ρητορική ερώτηση: Σε δυο χρόνια πώς αλλάξατε; Δεν μπορείτε εσείς, το κόμμα το οποίο έφερε τον εξευτελισμό των αξιών, να ισχυρίζεστε ότι εμείς είμαστε ακραίοι. Επειδή χρησιμοποιούμε τη λέξη «έθνος» ή τη λέξη «οικογένεια» σας πειράζει τόσο πολύ;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Θα σας απαντήσω.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Σας εξήγησα ότι το νομοσχέδιο δημιουργεί πολλά περισσότερα προβλήματα στα ομόφυλα ζευγάρια από αυτά τα οποία προσπαθεί να λύσει. Ναι, τα περιουσιακά, τα αστικά δικαιώματα να διασφαλιστούν για τα ομόφυλα ζευγάρια, σύμφωνα με την αρχή της ισότητας! Και προσωπικά το πιστεύω αυτό. Δεν πρέπει, όμως, να ξεπεράσουμε τα όρια –δεν εννοώ τα προσωπικά του καθενός- και του Συντάγματος και του τυπικού νόμου.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα άρθρα, σας το είπα, κύριε Παρασκευόπουλε –απουσιάζει ο κ. Παρασκευόπουλος- στο ποινικό δίκαιο, στην ποινολογία είστε πάρα πολύ καλός, από τους πιο επιτυχημένους και καθηγητές, αλλά και Υπουργούς. Συμφωνούμε για τις κρατούμενες μητέρες. Και επέρχεται –αναφέρει το άρθρο 20- εναρμόνιση της νομοθεσίας με το άρθρο 21. Τι λέει το άρθρο 21; Λέει ότι προστατεύει τη μητρότητα. Βλέπετε που είναι κόντρα το ένα μέρος του νομοσχεδίου με το άλλο;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Επίσης, το άρθρο 292 είναι στη σωστή κατεύθυνση όσον αφορά τη διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών, διότι αφορά πολλούς αγρότες, στους οποίους –ειρήσθω εν παρόδω- πρέπει να είμαστε συνεπείς. Όταν εξαγγέλλουμε ότι θα πληρωθούν στις 15 Δεκεμβρίου, πρέπει να πληρωθούν στις 15 Δεκεμβρίου και όχι μετά από ένα μήνα.
Επίσης, υπάρχουν οι διατάξεις που αφορούν τα πειθαρχικά συμβούλια.
Με τα υποθηκοφυλακεία δεν γνωρίζω τι έχετε κάνει, κύριε Υπουργέ, ή αν θα συμπεριλάβετε τροποποίηση που αφορά το προσωπικό των υποθηκοφυλακείων.
Εν κατακλείδι, ως εισηγητής του σχετικού νομοσχεδίου δηλώνω ότι τα πρώτα άρθρα δεν θα τα ψηφίσω -και υπερψηφίζω, βέβαια, τα υπόλοιπα- για τους λόγους τους οποίους ανέφερα, για το ότι θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα στα ομόφυλα ζευγάρια από ό,τι θέλει να λύσει και επειδή ξεπερνάει και τα όρια όχι απλά της συνταγματικότητας, αλλά και της νομιμότητας.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα των Ανεξάρτητων Ελλήνων)
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τι θέλετε, κύριε Παπαθεοδώρου.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο επί προσωπικού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Παπαθεοδώρου, παρακαλώ σεβαστείτε το ασφυκτικό του χρόνου. Θα σας δώσω δευτερολογία ένα-δύο λεπτά για να το πείτε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι δικαιούμαι να έχω τον λόγο επί προσωπικού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Παπαθεοδώρου, μην αρχίσουμε τώρα. Θέλετε να μη μιλήσουν συνάδελφοι; Ε, ωραία, έκανε μια αναφορά.
Τον λόγο έχει ο κ. Μάριος Γεωργιάδης.
ΜΑΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα είναι μια ουσιαστική ευκαιρία να εξακριβώσουμε ποια κόμματα έχουν αληθινό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, να δούμε ποιοι είναι οι πολιτικοί σχηματισμοί που υπερασπίζονται τις ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα στην πράξη, όχι στα λόγια. Στα λόγια είμαστε όλοι πάρα πολύ ωραίοι. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα της πράξης, εκεί δημιουργούνται προβλήματα, εκεί δείχνει ο καθένας το πραγματικό του πρόσωπο.
Η έγνοια για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα δεν εξαντλείται, κύριοι, στα θέματα του Υπουργείου Οικονομικών.
Για παράδειγμα, η Νέα Δημοκρατία, παρά τις ρητές διαβεβαιώσεις του κ. Πλακιωτάκη στα μέσα ενημέρωσης, ότι είναι θετικά διακείμενος στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, επιφυλάχθηκε επισήμως επί της αρχής, με αποτέλεσμα να χρειαστούν οι ψήφοι της Ένωσης Κεντρώων, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ για να εισαχθεί το εν λόγω νομοσχέδιο στην Ολομέλεια.
Ακούσαμε εδώ και τον κ. Αθανασίου που ανέφερε ότι ακόμα επιφυλάσσονται και δεν ξέρουν ποια άρθρα θα ψηφίσουν θετικά και ποια αρνητικά.
Για τους κυβερνητικούς εταίρους σας τώρα, βέβαια, τι να σας πούμε; Να σας δώσουμε συγχαρητήρια; Είναι εμφανής η ακροδεξιά τους ρητορική, ειδικά στο συγκεκριμένο ζήτημα, με την αρνητική τους ψήφο.
Αισθανθήκαμε βαθύτατο αποτροπιασμό από τις τηλεοπτικές δηλώσεις του Υπουργού Άμυνας, ο οποίος παραλλήλισε το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια με την κτηνοβασία και τον γάμο με τις καμήλες.
Από πότε, κύριε Υπουργέ, έννοιες όπως η αγάπη και η συντροφικότητα μεταξύ δύο ανθρώπων εξισώνονται και ταυτίζονται με την κτηνοβασία;
Αποτροπιασμό, επίσης, μας προκάλεσε η αναφορά του εισηγητή των ΑΝΕΛ, του κ. Κατσίκη -ο οποίος είναι φίλος μου και δεν έχω κάτι προσωπικό εναντίον του- ότι η σεξουαλική ομοφυλοφιλία παραπέμπει σε μικρή ομάδα σεξουαλικά παρεκτρεπομένων.
Είναι αδιανόητο στην εποχή της ελευθερίας, της γνώσης και της σύγκλισης των πολιτισμών ορισμένοι κύκλοι εντός του ελληνικού κοινοβουλίου να θέλουν να μας επιβάλουν τον μεσαιωνικό σκοταδισμό. Αυτή η έλλειψη γνώσης τόσο σε βιολογικό και ανθρωπολογικό επίπεδο, όσο και ευρύτερα σε ηθικό και κοινωνικό, είναι απαράδεκτη σήμερα. Από την εποχή του σκοταδισμού έχουμε περάσει, κύριοι, και δεν πρόκειται να επιστρέψουμε εκεί.
Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε εκπροσώπους του ΚΚΕ να διατυπώνουν άκρως αρνητική στάση απέναντι σε αυτό το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Μάλιστα σε εκπομπή του δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού των Ιωαννίνων μίλησε πριν από λίγες ημέρες η υπεύθυνη του Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τη Γυναικεία Ισοτιμία και Χειραφέτηση και εξέφρασε τις θέσεις του κόμματος για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Αναφέρει: «Η επιλογή της ομοφυλοφιλίας δεν μπορεί να παράγει κοινωνικά δικαιώματα όσον αφορά το σύμφωνο συμβίωσης». Καταθέτω στα Πρακτικά και το εν λόγω link από τον ραδιοφωνικό σταθμό.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Μάριος Γεωργιάδης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Να δεχθούμε, κύριοι του ΚΚΕ, ότι έχετε σταματήσει προ πολλού να ψάχνετε τη διεθνή βιβλιογραφία και την εξέλιξη της επιστημονικής κοινότητας. Να δεχθούμε ότι δεν έχετε ακούσει για την πληθώρα των ερευνών, που μιλούν για εγγενή χαρακτηριστικά και για τις γονιδιακού χαρακτήρα ιδιότητες της ομοφυλοφιλίας. Να δεχθούμε ότι μόνο από άγνοια χαρακτηρίζετε αβασάνιστα την ομοφυλοφιλία ως επιλογή. Στον Περισσό δεν υπάρχει πρόσβαση στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία;
Το να ισχυρίζεστε στα πρόθυρα του 2016 ότι μια επιλογή δεν μπορεί να παράγει κοινωνικά δικαιώματα είναι κοινοβουλευτικά αποδεκτό;
Βέβαια, στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβλέπεται και η σύσταση ενός εθνικού συμβουλίου κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα κίνηση σε θεσμικό επίπεδο. Ωστόσο, είναι άκρως υποκριτικό για την Κυβέρνηση από τη μια, να συνεταιρίζεται με στελέχη που εκφράζουν ομοφοβικές απόψεις και από την άλλη, να προωθεί την άρση ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.
Είναι πασίγνωστο στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πρακτικής ότι σε χώρες όπου δεν επιτρέπονται οι γάμοι ζευγαριών του ιδίου φύλου, έχει θεσπιστεί κάποιας μορφής συμφώνου συμβίωσης. Η Ελλάδα είχε την εξαιρετική πρωτοτυπία να θεσπίσει το νομοθετικό περιβάλλον του συμφώνου συμβίωσης, αποκλείοντας μέχρι σήμερα τα ομόφυλα ζευγάρια.
Αυτός ο διαχωρισμός των πολιτών με βάση το φύλο τους σημαίνει στην πράξη ότι μια συγκεκριμένη νομοθεσία του ευρωπαϊκού κράτους δεν αφορά ένα ποσοστό συμπολιτών μας. Λογική πίσω από αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Προσεγγίσεις μεταφυσικού χαρακτήρα δεν μπορούν να έχουν θέση σε ένα νομοθέτημα, όταν μάλιστα περιορίζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ας το δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα.
Το νέο σύμφωνο συμβίωσης τερματίζεται πιο δύσκολα. Ο ελάχιστος χρόνος είναι το τρίμηνο, απ’ ό,τι γνωρίζουμε. Προβλέπει εξίσωση για τα περιουσιακά δικαιώματα των συζύγων και τείνει, επίσης, να εξισώσει τα δικαιώματα κοινωνικοασφαλιστικού, εργατικού και φορολογικού δικαίου. Για τα κληρονομικά θέματα, μάλιστα, προβλέπει πλήρη εξίσωση με τα δικαιώματα των συζύγων. Για τα ομόφυλα ζευγάρια προβλέπονται τα ίδια δικαιώματα κι έτσι, αποκαθίσταται η πρότερη κοινωνική αδικία και ο διαχωρισμός μεταξύ φύλων.
Σχετικά, όμως, με την πατρότητα των τέκνων, δεν προβλέπονται αντίστοιχες προδιαγραφές, διότι απλούστατα ο σύντροφος δεν αναγνωρίζεται ως γονέας του παιδιού που έχει αποκτήσει ο άλλος σύντροφος και δεν προβλέπεται η από κοινού τεκνοθεσία, εκτός αν το ζευγάρι έχει συνάψει γάμο. Εάν ένας από τους δύο αποκτήσει βιολογικό τέκνο, με βάση το νομοσχέδιο όπως έχει αυτή τη στιγμή, ο άλλος σύντροφος δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα στο παιδί.
Στη διεθνή πραγματικότητα, σε ορισμένες περιστάσεις προβλέπεται δικαίωμα τεκνοθεσίας και για ομόφυλα ζευγάρια, όχι όμως σε όλες τις χώρες. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Αυστρία που προέβλεπε δικαίωμα τεκνοθεσίας του βιολογικού τέκνου του ενός από τον άλλον μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια σε σύμφωνο συμβίωσης, αποκλείοντας τα ομόφυλα ζευγάρια.
Σε γενικές γραμμές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο γίνεται εκτενής προσπάθεια για αποφυγή ρατσιστικών κατευθύνσεων, με ταυτόχρονη όμως έγνοια για τον ψυχισμό του παιδιού και την παιδαγωγικά ορθή ανατροφή του. Όπως είπα, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο εκτενέστατου διαλόγου. Και σίγουρα αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε στο πόδι να προχωρήσουμε σε ένα τέτοιο νομοθέτημα. Ούτως ή άλλως, η διαδικασία της υιοθεσίας είναι δύσκολη και είναι πραγματικά βουνό ακόμη και για τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Ο εν λόγω διάλογος θα πρέπει να γίνει με τη συνδρομή βεβαίως θεωρητικών και θετικών επιστημόνων. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες προς μελέτη που άπτονται της ηθικής, της ψυχολογίας, της ψυχιατρικής, της κοινωνιολογίας, της παιδαγωγικής και πολλών άλλων κλάδων. Ο επιστημονικός κόσμος είναι διχασμένος σε αυτό το ζήτημα και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια αβασάνιστη και ευκαιριακή τοποθέτηση χωρίς να υπάρξει εκτενής διάλογος.
Γι’ αυτό το λόγο, καλούμε για άλλη μια φορά τον Υπουργό κ. Παρασκευόπουλο να επιβεβαιώσει ότι όντως δεν έχει σκοπό αυτή τη στιγμή να κατατεθεί καμιά απολύτως τροπολογία που να συνδέει το εν λόγω νομοσχέδιο με την υιοθεσία και να δεσμευτεί ότι είναι κάτι που θα συζητηθεί εκτενώς στο μέλλον με τη συνδρομή επιστημόνων, όπως προανέφερα.
Κυρίες και κύριοι, είμαστε η φωνή των πολιτών μας. Η ιδιότητά μας, το αξίωμά μας μέσα σε αυτή την Αίθουσα μάς έχει δώσει αυτή τη δυνατότητα δημοσίου λόγου. Γι’ αυτόν το λαό μαχόμαστε και βρισκόμαστε εδώ μέσα σήμερα.
Εμείς πρώτοι θα πρέπει να προασπίσουμε και να μαχόμαστε για την αξιοπρεπή και ισόνομη αντιμετώπιση όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας ή όποιας άλλης διαφορετικότητας υπάρχει μεταξύ τους. Εμείς πρώτοι θα πρέπει να αποφασίζουμε και να πράττουμε με βασικό γνώμονα πάντα την ισότητα και τη δικαιοσύνη, τον σεβασμό στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Εμείς πρώτοι θα έπρεπε να προσπαθούμε να εξουδετερώσουμε τα αρνητικά στερεότυπα στα οποία είναι εγκλωβισμένη η σκέψη και η πρακτική πολλών ανθρώπων και να αποδεχόμαστε την ποικιλομορφία.
Στο συγκεκριμένο σημείο θα ήθελα να θίξω ένα ζήτημα καίριας σημασίας σχετικά με το προκείμενο νομοσχέδιο. Η χώρα μας βρίσκεται δέσμια προκαταλήψεων σε πολύ κρίσιμους τομείς και αυτό πολύ πριν αποφασίσουμε να εξετάσουμε το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Η εξέταση τέτοιων ζητημάτων απαιτεί ωριμότητα από ολόκληρη την κοινωνία και επιστημονική γνώση επί του θέματος της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν αφεθεί στην τύχη ή στο φιλότιμό τους να μορφώσουν τα παιδιά τους επί του θέματος. Έτσι, οι νέες -για την ακρίβεια- γενιές γίνονται θύματα ατεκμηρίωτων, ρατσιστικών και επικίνδυνων απόψεων.
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχει συγκεκριμένη πολιτική στο θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Κατά καιρούς υπήρξαν μεμονωμένες φωνές για την εισαγωγή του συγκεκριμένου μαθήματος στα σχολεία, όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες του δυτικού κόσμου. Ερωτώ ευθέως την Κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι είναι αριστερή και ανοικτή σε τέτοια θέματα, το εξής: Για ποιο λόγο ακριβώς δεν έχετε προχωρήσει στην εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία; Τι σας εμποδίζει; Προτιμάτε τις άναρθρες κραυγές των ακραίων ρατσιστικών τάσεων; Εκεί ανήκετε;
Σχεδόν όλες οι πολιτισμένες χώρες εντάσσουν το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο αναλυτικό πρόγραμμα μαθημάτων. Ξεκινούν, μάλιστα, από τις πρώτες τάξεις. Αν δείτε, για παράδειγμα, τα σχολικά εγχειρίδια της Γαλλίας, οι μαθητές από την ηλικία των πέντε και έξι ετών μαθαίνουν με τον κατάλληλο τρόπο για όλες τις πτυχές της σεξουαλικότητας και των ανθρωπίνων σχέσεων. Με την κατάλληλη γλώσσα, τις κατάλληλες εικονογραφήσεις και τη σωστή καθοδήγηση του επιμορφωμένου εκπαιδευτικού απαλλάσσονται από προκαταλήψεις που μόνο στην περιθωριοποίησή τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν.
Εμείς εδώ ακόμα ασχολούμαστε με τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών, τα ρουσφέτια των αρεστών του Υπουργείου Παιδείας και τις δηλώσεις των ακροδεξιών και των ακροαριστερών τάσεων. Επί της ουσίας, κανείς σας δεν ενδιαφέρεται να οικοδομήσει και να ζήσει μέσα σε μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας και σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μπαίνουμε στο 2016 και αξιώνουμε να λέμε πως είμαστε χώρα πολιτισμένη και ευρωπαϊκή. Οι αντιλήψεις μας, όμως, παραμένουν απαρχαιωμένες. Δείγμα ωριμότητας μιας κοινωνίας είναι η στάση που κρατάει προς τη διαφορετικότητα. Η κοινωνία προχωρά μπροστά και στο χέρι μας είναι να καταφέρουμε να είμαστε παράγοντες σε αυτή την αλλαγή.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, κύριοι, δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση ούτε προς δημοψηφίσματα. Είναι αδιαπραγμάτευτα και πρέπει να τα υπερασπίζεται κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της. Είμαστε κατά αυτού του κοινωνικού ρατσισμού και των ακροδεξιών αντιλήψεων, που εγκλωβίζουν τους ανθρώπους, στερώντας τους το ανώτερο αγαθό που μπορεί κάποιος να επιδιώξει, το πολυτιμότερο δημοκρατικό αγαθό, το μεγαλύτερο αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, το δικαίωμα της ατομικής ελευθερίας, το δικαίωμα του πολίτη να ενεργεί και να ευημερεί, ενταγμένος μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Μιλάμε για ατομικό δικαίωμα του πολίτη απέναντι στο κράτος και μερικές φορές απέναντι και στην πλειοψηφία των συμπολιτών του. Αυτό σημαίνει δημοκρατία: Σεβασμός στην ανθρώπινη αξία και στα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή.
Με το σκεπτικό αυτό υπερψηφίζουμε το εν λόγω νομοσχέδιο και ευχόμαστε να μη μείνουμε εκεί. Ευχόμαστε να διώξετε τις αγκυλώσεις σας, να διώξετε τις ολοκληρωτικές σας αντιλήψεις, τα στερεότυπα και τα ταμπού, να προχωρήσετε σε βαθιές τομές για την παιδεία, ώστε να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις που θα επιτρέπουν στο άτομο να ασκεί τα δικαιώματά του, να λειτουργεί, να αναπτύσσεται και να εκφράζεται ελεύθερα.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, άλλωστε, πριν από πολλά χρόνια στην πρώτη του φράση στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» ανέφερε: «Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και όμως σε ολόκληρη τη γη είναι αλυσοδεμένος».
Η ελεύθερη έκφραση, κυρίες και κύριοι, δεν αποτελεί απλά ένα προνόμιο δημοκρατίας, αποτελεί την ίδια την ιδιοσυγκρασία της. Πρέπει να αποδεχόμαστε στην αλήθεια όπως μας έρχεται από την έμπρακτη φυσική μας πραγματικότητα και όχι από τα αρρωστημένα κατασκευάσματα του μυαλού των πιο επικίνδυνων και περιθωριακών στοιχείων του δημοσίου βίου.
Επιφυλασσόμαστε μόνο επί κάποιων άρθρων για κάποιες τροπολογίες, στις οποίες θα τοποθετηθούμε στην ψηφοφορία το βράδυ.
Γεια σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Ένωσης Κεντρώων)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Γεωργιάδη, σπάσατε ρεκόρ. Δεκαπέντε λεπτά ακριβώς. Μπράβο.
ΜΑΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Λοιπόν, κατ’ αρχήν, να ανακοινώσω στο Σώμα ότι οι Υπουργοί Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Εξωτερικών και Οικονομικών κατέθεσαν στις 22/12/2015 σχέδιο νόμου: «Κύρωση των διορθωτικών τροποποιήσεων της Σύμβασης Έκδοσης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Καναδά, δι’ ανταλλαγής ρηματικών διακοινώσεων».
Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Όπως είπαμε, δίνω τον λόγο για τρία λεπτά στον κ. Παπαγγελόπουλο για να εξηγήσει μία τροπολογία που κατέθεσε ο κύριος Υπουργός.
Έχετε τον λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Η τροπολογία που κατέθεσα αφορά τις ήδη υπάρχουσες διατάξεις του άρθρου 17α παράγραφος 8 εδάφιο α΄ του ν. 2523/1997 και του άρθρου 2 παράγραφος 5 εδάφιο α΄ του ν. 4022/2011.
Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές που ισχύουν, ο ανακριτής, ο εισαγγελέας εγκλημάτων κατά της διαφθοράς και οι οικονομικοί εισαγγελείς έχουν πρόσβαση σε κάθε πληροφορία ή στοιχείο που αφορά ή είναι χρήσιμο για την άσκηση του έργου τους, χωρίς να υπόκεινται σε περιορισμούς της νομοθεσίας περί φορολογικού, τραπεζικού και άλλου απορρήτου. Αυτές οι διατάξεις ισχύουν ήδη. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτές τις διατάξεις που σας διάβασα, οι παραπάνω εισαγγελικοί λειτουργοί έχουν πρόσβαση.
Με την προτεινόμενη τροπολογία και κάτω από πολύ αυστηρές διατάξεις, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2, η πρόσβαση αυτή μπορεί να γίνει και χρήση για την παραπομπή και τη δίκη. Για να συμβεί αυτό και προκειμένου να προασπιστούν οι βασικές δικαιϊκές αρχές του νομικού μας πολιτισμού, θα πρέπει να υπάρχει αιτιολογημένη δικαστική απόφαση που θα αιτιολογεί πλήρως ότι η βλάβη που προκαλείται με την κτήση αυτού του υλικού που σας είπα πριν είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος, τη σπουδαιότητα και την έκταση από τη βλάβη ή τον κίνδυνο που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη. Και επειδή πάντα μιλάμε για κακουργήματα, εάν ένα κακούργημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, θα είναι αφελές να μην ερευνηθεί.
Δεύτερη προϋπόθεση: Η απόδειξη της αλήθειας θα ήταν, χωρίς τη χρήση αυτού του υλικού που προανέφερα, αδύνατη.
Και τρίτον, η πράξη με την οποία αποκτήθηκε αυτό το αποδεικτικό μέσο δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξία.
Νομίζω ότι έχουν τεθεί όλες οι διασφαλίσεις, απλώς επεκτείνει τη δυνατότητα διερευνήσεως πολύ σημαντικών υποθέσεων. Είναι απολύτως σύμφωνη με τη νομολογία του Αρείου Πάγου και απλώς έρχεται να συμπληρώσει. Θεωρώ ότι όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου θα την κάνουν δεκτή. Δεν υπάρχει πρόβλημα γι’ αυτή την τροπολογία.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Λοιπόν, πριν μπούμε στους ομιλητές, να πω ότι είχε ζητήσει κατά σειρά, όπως ενημερώθηκα τώρα, τον λόγο η κ. Αλέκα Παπαρήγα ως πρώην Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος και ο κ. Χρήστος Παππάς ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματος της Χρυσής Αυγής.
Η κ. Παπαρήγα έχει δέκα λεπτά εκ του Κανονισμού.
Και εσείς, κύριε Παππά, εάν ισχύει ότι ο Γραμματέας της Χρυσής Αυγής και Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής σας Ομάδας, ο κ. Μιχαλολιάκος -όπως έχουμε ενημερωθεί, με μια μικρή αμφιβολία- θα μιλήσει, γνωρίζετε ότι αντί για δώδεκα λεπτά θα μιλήσετε έξι, όπως λέει ο Κανονισμός.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν το λέει αυτό ο Κανονισμός. Αφού προηγούμαι του Προέδρου, θα μιλήσω κανονικά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Δεν έχει σημασία. Ο χρόνος του Προέδρου δεν περικόπτεται. Περικόπτεται…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Προηγούμαι. Ο Κανονισμός δεν το λέει αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Επειδή έχει δηλώσει, γι’ αυτό σας το λέω. Με μία μικρή ανοχή.
Η κ. Παπαρήγα έχει τώρα τον λόγο. Μετά μπαίνουμε στους ομιλητές, όπου ανά πέντε ομιλητές, εφ’ όσον επιθυμεί Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος να ομιλεί, θα του δίνω τον λόγο. Όμως, κάθε πέντε ομιλητές.
Κυρία Παπαρήγα, έχετε τον λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ευχαριστώ.
Με την ευκαιρία του συμφώνου συμβίωσης ή με αφορμή, δεν ξέρω, ακούστηκαν πάρα πολλά -θα έλεγα- καλοειπωμένα λόγια για τα ατομικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες που ως τοποθετήσεις τέτοιες, με αυτή τη γενίκευση που πήραν, δεν μπορεί κανείς να τις αμφισβητήσει.
Αλλά, με συγχωρείτε, στις ίδιες ομιλίες ορισμένων –δεν θέλω τώρα να αναφερθώ σε ονόματα- φάνηκε προφανώς ένας περιορισμός. Οι ατομικές ελευθερίες αφορούν διάφορες μορφές συμβίωσης. Γιατί οι μορφές συμβίωσης είναι πολλές, δεν είναι μία. Και αύριο μπορεί να γίνουν πολύ περισσότερες. Και όσο σφίγγουν τα πράγματα, μάλλον θα γίνουν πολύ περισσότερες.
Και μάλιστα, από τον κ. Παπαθεοδώρου, μπήκε από το παράθυρο και η θεωρία των δύο άκρων, χώρισε μάλιστα την Αντιπολίτευση σε δημοκρατική και μη, ανάλογα με το πώς ψηφίζει το σύμφωνο συμβίωσης. Έχω αυτιά και ακούω, κύριε Παπαθεοδώρου. Δεν ξέρω αν χάνω, αλλά σας άκουσα με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. «Δημοκρατική Αντιπολίτευση». Υπάρχει και μη δημοκρατική; Μπορεί να υπάρχει. Για εμένα, υπάρχει. Είναι και κόμμα εδώ στην Αντιπολίτευση που δεν θα το πω μη δημοκρατικό, ξέρετε πώς το ονομάζουμε, αλλά η θεωρία των δύο άκρων επανήλθε.
Και για να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, τα πράγματα: Για εμάς -για να χρησιμοποιήσω τον όρο δημοκρατία, που, αν θέλετε, έχει γίνει αρκετά λάστιχο και έχει εκχυδαϊστεί- η δημοκρατία δεν είναι μόνο μέσα στην οικογένεια, ξεκινάει από τον κύριο χώρο –αν θέλετε- αναπαραγωγής του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που είναι η εργασία. Και δεν βλέπω τα δημοκρατικά κόμματα -όπως λέτε- και οι δημοκρατικές αντιλήψεις να έχουν το ίδιο μέτρο για τα ατομικά δικαιώματα στη συμβίωση, στην οικογένεια, με τα ατομικά δικαιώματα στην εργασία.
Γιατί κοιτάξτε να δείτε, είναι και ατομικό δικαίωμα το δικαίωμα στην απεργία. Και ξέρετε, οι κατακτήσεις που είχαν τον 19ο και τον 20ο αιώνα οι εργαζόμενοι, ένα μεγάλο μέρος των κατακτήσεων οφείλεται και σε αυτήν την ανώτερη μορφή πάλης, την απεργία. Και κέρδισαν κατακτήσεις και αυτοί που δεν πήραν μέρος στην απεργία, γιατί βεβαίως δεν θα κερδίσει μια κατάκτηση, μια καλή συλλογική σύμβαση, ένα καλύτερο ωράριο μόνο αυτός που απεργεί, θα κερδίσει και ο απεργοσπάστης ακόμα, εάν ανήκει στον ίδιο κλάδο. Εν πάση περιπτώσει, θα είχε μια συνέπεια η επίδειξη προοδευτισμού και δημοκρατισμού, εάν τα ατομικά δικαιώματα τα έβλεπε στο σύνολο της ζωής, στις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις. Και μία μορφή κοινωνικών σχέσεων είναι και η οικογένεια.
Δεύτερον, εγώ εδώ θα το πω καθαρά. Ανέλυσε το ζήτημα βέβαια πολύ ολοκληρωμένα ο Γιάννης ο Γκιόκας. Το γεγονός ότι συζητάμε σήμερα την επέκταση του συμφώνου, στην ουσία την επέκταση της οικογένειας και στη συμβίωση –γιατί αυτό συζητάμε σήμερα, ανεξαρτήτως του τι γράφει το σχέδιο νόμου- την επέκταση του θεσμού της οικογένειας, του όρου της οικογένειας και στη συμβίωση των ομοφύλων, εδώ έχει δύο όψεις το ζήτημα: Γίνεται παραδοχή –και μάλιστα παθητική παραδοχή- ότι δεχόμαστε ότι η οικογένεια στην Ελλάδα και σε κάθε ταξική κοινωνία και ιστορικά και σήμερα -παρότι έχει βελτιωθεί και πρέπει να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο το οικογενειακό δίκαιο- βασίζεται στον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό καταναγκασμό. Δεν υπάρχει μορφή συμβίωσης που δεν βασίζεται στην ταξική κοινωνία σε αυτόν τον καταναγκασμό.
Βεβαίως, μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού έγινε πρόοδος και πάρα πολλά και ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές απαλλάσσονται για διάφορους λόγους ή μετριάζεται ο πολιτιστικός καταναγκασμός που έχει σχέση με προλήψεις, προκαταλήψεις αναχρονιστικές και ξεπερασμένες αντιλήψεις. Από τον οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό δεν απαλλάσσεσαι.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Κληρονομικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, δηλαδή να λύσω το ατομικό μου δικαίωμα -που όχι μόνο δεν μου το παρέχει η κοινωνία, αλλά και αν κάτι μου έχει δώσει, μου το παίρνει πίσω και τα κάνει χειρότερα- να το λύσω μέσω άλλου, ως σύζυγος άνδρα ή γυναίκας, ως σύζυγος ενός ομόφυλου. Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, δεν το συζητάμε ακριβώς αυτή τη στιγμή. Πάμε να λύσουμε αυτό το θέμα.
Θα μου πείτε: Καλά, εσείς ως κομμουνιστές δεν δέχεστε την πραγματικότητα -όσο υπάρχει, γιατί δεν είναι αιώνια- της ταξικής κοινωνίας;
Ακριβώς επειδή παίρνουμε υπ’ όψιν την πραγματικότητα, παρεμβαίνουμε και στο θέμα των νόμων και παλεύουμε κάποιοι νόμοι να αλλάξουν, να ανατραπούν, να διορθωθούν, να βελτιωθούν, που δεν αίρουν τον χαρακτήρα δυστυχώς της οικογένειας που υπάρχει, που υφίστανται τον καταναγκασμό και το συμφέρον -μπορεί να μην είναι πάντα η μορφή του καταναγκασμού η μορφή του κυρίαρχου συμφέροντος, εν πάση περιπτώσει- και ακριβώς παλέψαμε για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, παλέψαμε κατά εκείνου του απαράδεκτου άρθρου για τη μοιχεία, για τα επώνυμα, για την ισοτιμία, για την ισοτιμία των παιδιών εντός ή εκτός γάμου κ.λπ. Είναι μια σειρά πράγματα που δεν τα παλέψαμε μόνο εμείς, πάλεψαν και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αλλά εμείς τουλάχιστον τα αντιμετωπίζαμε από τη σκοπιά μερικότερης διόρθωσης νόμων, που δεν μπορούν δυστυχώς να αλλάξουν εκ βάθρων τον χαρακτήρα της οικογένειας, που για εμάς αυτή είναι η θέση μας και μπορεί σήμερα να μην είναι εφικτή, αλλά γι’ αυτήν παλεύουμε: Οικογένεια σημαίνει αμοιβαία αγάπη, απαλλαγή από κάθε μορφής καταναγκασμό.
Ακόμα και να μην υπάρχει νόμος, θα φτάσει σε μια στιγμή η κοινωνία αυτή -πιστεύω θα είναι σοσιαλιστική προς κομμουνιστική- που δεν θα υπάρχει ανάγκη, θα υπάρχει σχέση πατέρας – μητέρα, γονιών κ.λπ., αλλά δεν θα υπάρχει ανάγκη για τυπική αναγνώρισή της. Και αυτό όταν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες που δεν χρειάζεται να λύσεις τα ζητήματα μέσω του νόμου, ποιος κληρονομεί ποιον, ποιος έχει στην ασφάλιση ποιον, ποιος δίνει τη στέγη σε ποιον. Όσο, βεβαίως, δεν λύνονται αυτά, θα υπάρχει και ο νόμος που θα δείχνει και τον περιορισμό της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών.
Επιστρέφω, όμως, στο σήμερα. Εμείς, ξεκινάμε από το εξής πράγμα: Δεν μπορεί η κάθε μορφή συμβίωσης να βασίζεται πάνω στη σεξουαλική επιλογή ή πάνω στον σεξουαλικό προσανατολισμό -πείτε το όπως θέλετε-, στη σεξουαλική σχέση ή στην ικανοποίηση της σεξουαλικότητας. Ούτε καν μπορεί να βασίζεται πάνω στην αμοιβαιότητα της αγάπης ή του έρωτα, είτε είναι ετερόφυλα είτε είναι ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν είναι αυτό το μέτρο για την κοινωνική σχέση, με νομική μάλιστα κατοχύρωση. Δεν παίρνεται υπ’ όψιν η ποιότητα των σχέσεων. Παίρνεται υπ’ όψιν η δήλωση: «Εμείς είμαστε οικογένεια». Και παίρνουμε επίσης υπ’ όψιν το γεγονός ότι η οικογένεια, μέσα στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας και ενδεχομένως της οποιαδήποτε κοινωνίας, συγκροτείται ως χώρος αναπαραγωγής της κοινωνίας και του συγκεκριμένου συστήματος, μαζί με τον χώρο της εργασίας, γιατί –αν θέλετε- το κυριότερο μέρος της αναπαραγωγής είναι μέσω της εργασίας.
Παίρνουμε υπ’ όψιν τα παιδιά. Κοιτάξτε να δείτε, όταν κάτι είπε ο Γιάννης Γκιόκας ότι τα παιδιά γεννιούνται από μια βιολογική σχέση άνδρα και γυναίκας, ανεξαρτήτως αν έρχονται σε άμεση επαφή -υπάρχει και η άλλου τύπου αναπαραγωγή- ακούστηκε ένα «ου» από κάτω. Δεν κατάλαβα. Είναι άλλο πράγμα να πούμε ότι τα βιολογικά στοιχεία δεν δεσμεύουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, βεβαίως. Αυτές οι θεωρίες που ακούμε ότι δεν γεννιέσαι άνδρας ή γυναίκα, αλλά γίνεσαι και που διδάσκονται στα Πανεπιστήμια, όχι, γεννιέσαι με ένα φύλο, με εξαίρεση κάποιες περιπτώσεις που εκεί υπάρχουν άλλα προβλήματα που έχουν σχέση με το έμβρυο κ.λπ. Από την άλλη, δεν σημαίνει ότι επειδή κάποια γεννήθηκε γυναίκα υποχρεώνεται να έχει τον σεξουαλικό προσανατολισμό μιας γυναίκας, γιατί δεν είναι τα βιολογικά στοιχεία που καθορίζουν την κοινωνική συμπεριφορά. Τα βιολογικά στοιχεία καθορίζουν άλλα θέματα, όπως το ποιος γεννάει. Εγώ δεν ξέρω να μπορεί να γεννήσει άνδρας.
Ακούστηκε, όμως, ένα «ου» από ένα κόμμα που θέλει να εμφανιστεί πάρα πολύ μοντέρνο, από τον χώρο του Ποταμιού, αν δεν κάνω λάθος. Επειδή είπε ότι το παιδί γεννιέται από συγκεκριμένα βιολογικά στοιχεία, ανδρικά και γυναικεία. Αυτό δεν έχει σχέση με την εικόνα που αποκτά ένα παιδί από τη μικρή του ηλικία για το ότι είναι προϊόν άνδρα και γυναίκας, ανεξάρτητα αν έχουν παντρευτεί, αν η σχέση είναι σταθερή ή λιγότερο σταθερή, είναι ευκαιριακή;
Κοιτάξτε, δεν σημαίνει ότι εμείς θεωρούμε ότι τα παιδιά των ετερόφυλων είναι τα καλά και ευτυχισμένα παιδιά και τα παιδιά των ομοφυλόφιλων ντε και καλά θα γίνουν παιδιά με ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα. Δεν εννοούμε αυτό.
Εμείς τουλάχιστον δεχόμαστε ότι μπορεί να υπάρχουν πολλές μορφές συμβίωσης, αλλά δεν δεχόμαστε να θεωρείται οικογένεια -γιατί εκεί πάμε- με βάση τη σεξουαλικότητα. Ούτε καν δεν μπορείς να επιβάλλεις την οικογένεια με βάση τον αμοιβαίο έρωτα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Και την αγάπη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Σήμερα υπάρχουν –και μιλάμε όχι στις αραβικές χώρες, ούτε και στις πολιτείες που είναι οι Άμις στις Ηνωμένες Πολιτείες- νέες μορφές, οι οποίες ζητούν επίσης νομική κατοχύρωση.
Η πολυγαμία, για παράδειγμα, και μάλιστα οι πολυγαμικές οικογένειες που είναι ένας άντρας και τέσσερις ή πέντε αδελφές σύζυγοι. Και τι ζητάνε; Ζητάνε μέτρα για να φτιάξουν σπίτια που να είναι κοντά, γιατί αφού είναι πολυγαμική οικογένεια, πρέπει να είναι κοντά, δεν μπορεί να είναι μακριά. Υπάρχουν κοινοβιακές μορφές οικογένειας, υπάρχει η ανταλλαγή συντρόφων. Κοιτάξτε, εμείς δεν υπεισερχόμαστε σε αυτά τα πράγματα. Υπάρχει η ανταλλαγή συντρόφων που έχουν κι αυτοί τους δικούς τους άγραφους νόμους που αύριο θα γίνουν γραπτοί, ότι πρέπει να διαχωρίζεται η ερωτική ζωή από τη σεξουαλική. Αυτά είναι θέμα χρόνου να συζητηθούν και στην Ελλάδα.
Δεν τα αντιμετωπίζουμε με ένα πνεύμα ηθικίστικο, αλλά πρέπει να τα δεις ως κοινωνική σχέση. Δεν μπορεί οι μορφές συμβίωσης να καθορίζονται έτσι. Αύριο μπορεί να ζουν σε κοινοβιακές μορφές, να ζουν δεκαπέντε μαζί ως κοινόβιο. Υπάρχει μια κοινωνική πραγματικότητα, στοιχεία μάλλον της κοινωνικής πραγματικότητας, γιατί η πραγματικότητα είναι η καπιταλιστική κοινωνία -ας αφήσουμε τη θέση μας γι’ αυτήν-, που πρέπει να τα πάρεις υπ’ όψιν και να τα λύσεις και θετικά με νόμο. Υπάρχουν στοιχεία της κοινωνικής πραγματικότητας που πρέπει να τα αναδείξεις, να γίνουν πιο ισχυρά. Υπάρχουν στοιχεία της κοινωνικής πραγματικότητας που πρέπει να τα παλέψεις και με νόμο.
Κοιτάξτε, δεν είναι κρυμμένη από εμάς η πραγματικότητα, πόσο εγκληματική, ανυπόφορη είναι η θεωρία, οι απόψεις, οι αντιλήψεις ξενοφοβία, ρατσισμός, φασισμός, ναζισμός, ομοφοβία. Εδώ γίνονται εγκλήματα σε βάρος των ομοφυλοφίλων. Να κάνουμε πιο αυστηρές ποινές. Είναι άλλο πράγμα να σκοτώσεις κάποιον, να στερήσεις μια ανθρώπινη ζωή γιατί τσακώθηκες μαζί του κι άλλο να σκοτώσεις κάποιον γιατί είναι ομοφυλόφιλος. Ή να σκοτώσω κάποιον, γιατί είναι Πακιστανός κι όχι γιατί θεωρώ ότι με πρόσβαλε ή δεν ξέρω τι. Αυτά τα ρατσιστικά, ομοφοβικά εγκλήματα πρέπει να τιμωρούνται βαρύτατα και βεβαίως είναι ζήτημα και διαπαιδαγώγησης και πολιτισμού να σεβαστεί ο άλλος την προσωπική του επιλογή να ζήσει όπως θέλει.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Αν και ξέρετε, σ’ αυτήν την κοινωνία που ζούμε, ενώ καταναλώνεται πολύ μελάνι και σάλιο για τον σεβασμό των απόψεων, δεν νομίζω ότι είναι σεβαστές όλες οι απόψεις, ακόμα κι όταν διώκονται. Δεν νομίζω ότι οι κομμουνιστικές απόψεις, παραδείγματος χάριν, είναι απολύτως σεβαστές ή αντιμετωπίζονται ως μια άλλη άποψη. Η θεωρία των δύο άκρων και μια σειρά άλλα πράγματα, η απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας, η απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων πού πήγαινε; Και βεβαίως, η δικτατορία έγινα τάχα και τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Δεν σας ακούω εδώ μέσα στη Βουλή τόσο ευαίσθητους για όλες τις πλευρές του αντικομμουνισμού.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κοιτάξτε, δεν θέλω να εξισώσω τα δύο ζητήματα, σε καμία περίπτωση. Ούτε το ένα είναι άλλοθι για το άλλο. Εμείς είμαστε καθαροί και μας ανησυχούν πάρα πολύ οι απόψεις του Αμβρόσιου και του Καμμένου. Δεν είναι οι ακραίες απόψεις. Είναι φοβερές απόψεις και μπορεί να μην αναπαράγονται με τον ίδιο τρόπο, αλλά οπωσδήποτε τροφοδοτούν καταστάσεις, είναι επικίνδυνες και αυτές πρέπει να αντιπαλεύονται. Δεν λέμε με τον νόμο να κάνουμε μηνύσεις, αλλά δεν μπορεί να λένε «είναι μια άλλη άποψη». Όχι, δεν είναι μια συνηθισμένη άλλη άποψη. Παράγει και οδηγεί στη βία, με κριτήριο τη σεξουαλική ζωή του άλλου. Είναι απαράδεκτες.
Και δεν άκουσα από την Κυβέρνηση να βγει να τα καταγγείλει, αν θέλετε, να επιδράσετε και πολιτιστικά σε μια σειρά ζητήματα. Που σημαίνει ότι όταν δύο κόμματα τα ενώνει η υπεράσπιση του συστήματος, όλα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση, ποιος είναι προοδευτικός και πιο δημοκρατικός. Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα.
Να γίνουν, είπε ο Γιάννης ο Γκιόκας, αλλαγές που να εξασφαλίζουν ατομικά δικαιώματα -ποιος θα με κηδεύσει, ποιος δεν θα με κηδεύσει, σε ποιον μπορώ να αφήσω την περιουσία μου- και να μην είναι ο βαθμός εξ αίματος το κύριο, ο έκτος βαθμός συγγένειας να καθορίζει τα πάντα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει ισοτιμία όλων των μορφών συμβίωσης. Πρέπει να είναι κάποιο κριτήριο και το κριτήριο στην κοινωνία που ζούμε είναι αυτό: Τα ετερόφυλα ζευγάρια με το στόχο για αναπαραγωγή, γιατί δεν σημαίνει ότι ντε και καλά πετυχαίνει στην αναπαραγωγή. Από εκεί και πέρα, άλλες μορφές συμβίωσης μπορεί να υπάρξουν, πάρα πολλές μπορεί να υπάρξουν και ήδη υπάρχουν σε άλλες χώρες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρία Πρόεδρε, θα σας παρακαλέσω να κλείσετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αυτές οι μορφές είναι η προκάλυψη για να λύνονται υπαρκτά προβλήματα που δεν τα λύνει η κοινωνία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τον λόγο έχει ο κ. Παππάς, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος από την Χρυσή Αυγή. Έχουμε ενημερωθεί επισήμως για τον κ. Μιχαλολιάκο, παρά ταύτα, θα έχετε ανοχή. Ξεκινήστε. Εξάλλου, εσείς τα συμπυκνώνετε εύκολα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Εφόσον ομιλεί δεύτερος ο Πρόεδρος…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Παππά, από την στιγμή που έχει επισήμως ανακοινωθεί, ο Κανονισμός είναι όπως το λέω.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Είστε πολύ έμπειρος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Παρά ταύτα, επειδή ξέρω ότι συμπυκνώνετε τις έννοιές σας, ξεκινήστε και εγώ θα δείξω μια σχετική ανοχή και σ’ εσάς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Αντρίκιο θα ήταν να πείτε ότι σφάλατε.
Εν πάση περιπτώσει, η Βουλή σε μια πολιτισμένη δημοκρατία νομοθετεί υπέρ του συνόλου των πολιτών και του συμφέροντος της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι συμπολίτες απολαμβάνουν τα πλήρη δικαιώματα του Έλληνα πολίτη. Έρχομαι στο σημείο αυτό να ρωτήσω: Ποια είναι τα δικαιώματα που δήθεν στερούνται τα ομοφυλόφιλα άτομα; Και πόθεν προκύπτει ότι αυτά τα χρωστάει η κοινωνία; Συνάδει το νομοσχέδιο προς το συμφέρον της κοινωνίας; Εμείς λέμε «όχι».
Θέλετε λέτε, όπως διαβάζω στην αιτιολογική έκθεση, να ενισχύσετε την ιδιωτική αυτονομία των ομοφυλοφίλων ζευγαριών. Ποιος τους τη στερούσε τόσα χρόνια; Από πού προκύπτει η δήθεν ανάγκη προστασίας των σχέσεων των ομοφυλοφίλων ζευγαριών, με τη δοτή, παράλογη επονομασία αυτών ως οικογενειακών σχέσεων; Αν οικογένεια είναι ο Μήτσος με τον Λάμπρο, τότε οικογένεια είναι ό,τι ορίσει ο καθένας. Αυτό είναι το ουσιαστικό θέμα νομικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης που αναδύεται μέσα από τη σημερινή διαδικασία.
Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν να θεωρηθούν ως οικογένεια στα πλαίσια του ελληνικού Συντάγματος. Όμως, το Σύνταγμα είναι σαφές. Στο άρθρο 21 προβλέπει ότι οικογένεια ήταν και είναι ο κοινωνικός δεσμός -να προσθέσω εγώ και το θρησκευτικό μυστήριο- ο οποίος πρώτον συντηρεί και δεύτερον προάγει τη συνέχεια του έθνους των Ελλήνων μέσα από τη μητρότητα. Η δημιουργία πολυτέκνων οικογενειών προάγεται και έχει ακόμα ισχυρότερη φροντίδα από το κράτος. Η ανατροφή των παιδιών προϋποθέτει ένα φυσικό και αρμονικό περιβάλλον γάμου ή συμβίωσης γυναίκας και άνδρα, δηλαδή την ύπαρξη μητέρας και πατέρα. Ο γάμος, λοιπόν, εξ ορισμού αφορά μια γυναίκα και έναν άνδρα. Και αυτό δεν αποτελεί μόνο εθνικό δίκαιο, αλλά και ιστορική νομολογία χιλιάδων ετών.
Η σχέση μεταξύ ομοφυλοφίλων, λοιπόν, ή όποιες άλλες σχέσεις σεξουαλικής διαφορετικότητας, στα πλαίσια πάντα της νομιμότητας -και εδώ αναρωτιέται κανείς πώς θα προσδιορίζεται αυτή η νομιμότητα- είναι καλώς ή κακώς πλέον αποδεκτές κοινωνικά και δεν χρειάζεται να αναβαθμιστούν. Όχι μόνο γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν προσφέρεται κάποιο θετικό δεδομένο στην κοινωνία, αλλά κυρίως γιατί αυτό είναι βάναυσα αντισυνταγματικό. Η συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας με το άρθρο 21 είναι να υποστηρίζει τον παραδοσιακό θεσμό του γάμου και να αντιμάχεται κάθε προσπάθεια νόθευσης και φαλκίδευσης των εννοιών «γάμος» και «οικογένεια». Κανένα άρθρο του Συντάγματος δεν υπόσχεται ειδικά δικαιώματα στους ομοφυλοφίλους ή κάποιες ενέργειες της πολιτείας υπέρ αυτών, όπως για παράδειγμα άδεια γάμου, ωσάν οι ομοφυλόφιλοι να είναι μια ξεχωριστή και ειδική τάξη πολιτών. Η ελευθερία και η ισότητα για τους ομοφυλόφιλους είναι ήδη εξασφαλισμένη, βάσει του Συντάγματος, όπως και για όλους τους Έλληνες εν γένει.
Με το παρόν νομοσχέδιο, αποδεικνύετε τις εμμονές Αριστεράς και Δεξιάς και φθάνετε στο σημερινό άγος για την Ολομέλεια του ελληνικού Κοινοβουλίου να νοιάζεστε πώς θα χρηματοδοτήσετε με σύνταξη τον χήρο του Μήτσου, ενώ περικόπτετε τη χρηματοδότηση των πολυτέκνων οικογενειών, όπως έχετε λόγο ηθικού, εθνικού και συνταγματικού χρέους να κάνετε.
Το σημερινό θέμα, λοιπόν, είναι αντισυνταγματικό. Το θέμα είναι θέμα Συντάγματος, δεν είναι προσωπικό. Το θέμα είναι ιδεολογικό και πολιτικό και όχι ηθικό ή οτιδήποτε άλλο. Κάθε προσπάθεια της Βουλής σήμερα να ερμηνεύσει το Σύνταγμα με εναλλακτικές μορφές σκέψης δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ένα αντιδημοκρατικό πραξικόπημα, διότι μέχρι να αλλάξει ή να τροποποιηθεί το Σύνταγμα τα σύμφωνα συμβίωσης ομοφυλοφίλων -επομένως και κάθε συνέπεια αυτών των συμφώνων- θα είναι αντισυνταγματικά.
Άκουσα νωρίτερα, δακρύβρεχτες αφηγήσεις περί γειτονίας Βουλευτών με ομοφυλόφιλα ζευγάρια στην Αμερική ή αλλού, με παιδιά υιοθετημένα, θέλοντας κάποιοι συνάδελφοι εμμέσως να μας πουν ότι σε άλλες χώρες επιτρέπεται ο γάμος των ομοφυλοφίλων και τα σύμφωνα συμβίωσης.
Εμείς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε ότι και σε άλλες χώρες θεωρείται παράνομη και καταδικαστέα η ομοφυλοφιλία, όπως επίσης ότι και σε άλλες χώρες δέχονται κάποιες ελευθερίες τις οποίες εδώ οι εγχώριοι δήθεν προοδευτικοί τις απορρίπτουν με πάθος.
Παραδείγματος χάρη, στις Ηνωμένες Πολιτείες το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφασή του επιτρέπει τον γάμο των ομοφυλοφίλων, αλλά το ίδιο δικαστήριο ως αναφαίρετο δικαίωμα του Αμερικανού πολίτη επιτρέπει την οπλοκατοχή και οπλοφορία.
Δεν μπορείτε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, να επικαλείστε αποφάσεις ξένων κρατών και συγχρόνως να αδιαφορείτε για άλλες αποφάσεις που δεν βολεύουν τις ιδεοληψίες σας. Αν δεχθούμε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, τότε γιατί να μην δεχθούμε και σύμφωνο πολυγαμίας για τους Έλληνες, μωαμεθανούς ή μη;
Κάθε προσπάθεια, λοιπόν, νομοθετικής ρύθμισης του θέματος συνιστά μία καθαρά αντιδημοκρατική, πραξικοπηματική τροποποίηση του Συντάγματος. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αναρμόδια για να καταλύει το Σύνταγμα.
Η αντισυνταγματικότητα τελικά του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης δεν μας επιβάλλεται για λόγους οικονομικούς από το εξωτερικό, αλλά μας επιβάλλεται από τα λόμπι των εδώ αριστερών ομοφυλοφίλων. Σε άλλες χώρες για ζητήματα σαν το σημερινό, δηλαδή για τους γάμους των ομοφυλοφίλων, γίνονται δημοψηφίσματα. Στην Ελλάδα γιατί όχι; Προχθές μίλησαν οι Σλοβένοι. Με ποσοστό 63% απέρριψαν το νόμο που θα έδινε αυτά τα δικαιώματα. Τον προηγούμενο μήνα μίλησαν οι Κροάτες. Γιατί η Κυβέρνηση και το πολιτικό κατεστημένο δεν τολμά να απευθυνθεί στο λαό; Μήπως γιατί φοβάστε την ετυμηγορία του ανυπότακτου ελληνικού λαού που αντιστέκεται στις νεοταξίτικες μεθοδεύσεις σας;
Κύριε Πρόεδρε, σήμερα, 22 Δεκεμβρίου, τρεις ημέρες πριν από τη μεγάλη εορτή της γεννήσεως του Θεανθρώπου, ανοίγεται ο ασκός του Αιόλου, δυστυχώς με την ψήφο των Ελλήνων Βουλευτών, για τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν έφτανε η σάρωση που έγινε με τα μνημόνια, δεν έφταναν τα μνημόνια που ψηφίσατε χέρι-χέρι εσείς, οι εκπρόσωποι του συνταγματικού τόξου, αλλά φτάσατε σήμερα οι εκπρόσωποι του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, όπως λέτε, να προτείνετε με τροπολογία την κατάργηση του άρθρου 347 του Ποινικού Κώδικα περί ασελγείας. Λέτε ότι δεν θα τιμωρείται πια η παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων και μάλιστα καταργείτε και το όριο των δεκαεπτά ετών.
Ερωτώ, για να καταλάβει και ο κόσμος που μας ακούει: Αν κάποιος άντρας, ένας άρρεν, πάει με άλλον άρρενα κάτω των δεκαεπτά ετών, δεν θα θεωρείται πλέον ασέλγεια; Δεν θεωρείται παρά φύση; Δεν θεωρείται καν παιδεραστία; Ανοίγετε, λοιπόν, ένα «παράθυρο» σήμερα για τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας, πέραν από τους γάμους των ομοφυλοφίλων.
Έχετε συνηθίσει –και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- το λαό εσείς, οι δημιουργοί του αίσχους και του ονείδους της μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας, έχετε συνηθίσει, σε αγαστή συνεργασία με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να τον δηλητηριάζετε μέρα με τη μέρα. Εφαρμόζετε τη λενινιστική αρχή, την τακτική του σαλαμιού, φέτα-φέτα, κομμάτι-κομμάτι. Δυστυχώς, ο αγανακτισμένος αλλά συγχρόνως παγιδευμένος ελληνικός λαός στη δημαγωγία, κάνει τον σταυρό του αυτήν τη στιγμή που μας ακούει και λέει: «Τι άλλο θα δούμε;».
Εμείς, οι εθνικιστές της Χρυσής Αυγής, με τριάμισι χρόνια κοινοβουλευτικής εμπειρίας, γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά τι βλέπουμε και τι θα δούμε. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι κάνετε. Όλοι εσείς, συνειδητά πολλοί και ασυνείδητα κάποιοι -εγκληματικά όμως και τα δύο- απεργάζεστε την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας, την καταστροφή της πατρίδας και οι μεν και οι δε, οι μεν γιατί ποτέ δεν αγαπήσατε αληθινά την πατρίδα της, ποτέ δεν ριγήσατε στο άκουσμα του εθνικού ύμνου, στο κυμάτισμα της ελληνικής σημαίας, στον βηματισμό του στρατού μας στην επετειακή παρέλαση, υποταγμένοι μια ζωή στις αριστερές σας ιδεοληψίες, υποταγμένοι τώρα στην καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Οι δε –ακούστε το, κύριε Μπάμπη Αθανασίου, σεβαστείτε τουλάχιστον μετά απ’ όλα αυτά τον ομιλητή- …
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Συγγνώμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Δεκτή η συγγνώμη σας. Για άλλα έπρεπε να πείτε «συγγνώμη».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Παππά, τελειώστε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Εσείς δε οι υποκριτές και οι πατριδοκάπηλοι, υποταγμένοι μια ζωή και προσκυνημένοι στις εντολές και τη θέληση του υπερατλαντικού αφεντικού –και το λέγω τούτο ειδικά για εσάς, γιατί ο Αρχηγός σας, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Πλακιωτάκης, ενώ αρχικά είχε ταχθεί υπέρ του συμφώνου συμβίωσης, αποφάσισε τελικά κάθε Βουλευτής να ψηφίσει κατά συνείδηση- γιατί δεν το κάνατε αυτό το «κατά συνείδηση» την 14η Αυγούστου του 2015 όταν ψηφίσατε το μνημόνιο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Παππά, τελειώστε. Θα σας κόψω.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Θαυμάζουμε, λοιπόν, το ήθος και το ύφος σας, ένα μεγάλο δήθεν κόμμα που διεκδικείτε θεωρητικά την εξουσία.
Η Χρυσή Αυγή κατέθεσε πρόταση ονομαστικής ψηφοφορίας για να έχει ονοματεπώνυμο η ψήφος σας, …
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Το ίδιο λέμε και εμείς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: … και να καταλάβουν οι ψηφοφόροι σας και ο ελληνικός λαός τι είστε, ότι είστε υποκριτές.
Και τελειώνω και λέω αυτά που…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Παππά, είναι η τελευταία φορά που κάνω προειδοποίηση και θα κλείσω μικρόφωνο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Τελευταία πρόταση. Ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Πρόεδρε, τελειώνω και λέω τούτο: Σε ό,τι αφορά τα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Ναι κλείστε όμως. Τελειώστε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Σε ό,τι αφορά τα αντιρατσιστικά, μια πρόταση θέλω να πω. Όσα αντιρατσιστικά άρθρα και να φέρετε ο ρους της ιστορίας δεν ανατρέπεται, ούτε με νόμους ούτε με προεδρικά διατάγματα. Εμάς δεν μας φοβίζουν οι αποκλεισμοί σας, οι λασπολογίες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τελειώσατε, κύριε Παππά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Έχουμε το Θεό, το λαό και την πατρίδα με το μέρος μας. Δεν θα αφήσουμε ούτε καπιταλιστές ούτε μπολσεβίκους…
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Χρυσής Αυγής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κλείστε παρακαλώ. Τελειώσατε, κύριε Παππά! Από τούδε και στο εξής δεν γράφεται τίποτα στα Πρακτικά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, είκοσι επτά μαθητές και μαθήτριες και τρεις εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το Γυμνάσιο Ακράτας Αχαΐας.
Καλώς ορίσατε στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Παρότι, όπως ξέρετε, ο Υπουργός έχει δικαίωμα να μιλήσει τώρα, εκμεταλλευόμενος την έμφυτη ευγένειά του θέλω να του ζητήσω να μιλήσουν πέντε Βουλευτές και αμέσως μετά θα έχει τον λόγο με πλήρη χρόνο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Πόρων): Θα ήθελα τον λόγο επί της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Αμέσως, θα σας δώσω τον λόγο.
Θα μιλήσει, λοιπόν, ο Υπουργός, μετά έχει ζητήσει τον λόγο ο κ. Βρούτσης ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, μετά θα ακολουθήσουν άλλοι πέντε συνάδελφοι και το λέω για τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους για να δηλώσουν και να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο επί της διαδικασίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Πόρων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα πάρω τον λόγο για να υποστηρίξω το νομοσχέδιο όποτε μου τον δώσετε, αλλά το πρωί είχε γίνει λόγος για τις τροπολογίες και τις νομοτεχνικές βελτιώσεις τις οποίες έχω και είχε ζητήσει η Βουλή και είχε υποσχεθεί ο Πρόεδρος ότι αυτές μέχρι τις 14.00΄ θα έχουν ανακοινωθεί. Μήπως πρέπει να τις προτάξουμε. Κατά τα λοιπά, δεν έχω…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Ωραία. Κύριε Υπουργέ, θα κάνουμε κάτι άλλο, για να είναι «συμπυκνωμένο». Σωστά ο Πρόεδρος το είπε.
Παρότι είναι σωστό αυτό που είπατε, αφού θα έχετε το χρόνο της ομιλίας σας, θα βάλουμε συν πέντε λεπτά για να παρουσιάσετε τις τροπολογίες, δηλαδή ποιες κάνετε δεκτές, ποιες όχι και γιατί -όσες είναι εμπρόθεσμες.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Πόρων): Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Οπότε θα το πάμε «πακέτο» γιατί είχε δίκιο ο Πρόεδρος ότι θα έπρεπε ήδη να τα έχουμε πει.
Ξεκινάμε με τους πρώτους πέντε ομιλητές οι οποίοι είναι ο κ. Λάππας, η κ. Κεραμέως, ο κ. Κουκούτσης, ο κ. Κουτσούκος και ο κ. Συντυχάκης.
Ελάτε, κύριε Λάππα.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΠΠΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν μπω στην καρδιά του νομοσχεδίου, κάνω εκ προοιμίου μια τοποθέτηση σχετικά με τις τροπολογίες που ταλανίζει πράγματι και το Σώμα μας και τα νομοσχέδια τα επιβαρύνει πολλές φορές, ίσως και ασκόπως.
Υπάρχουν μερικά ζητήματα που, θέλετε για λόγους αστοχίας, για λόγους παράβλεψης, για λόγος παραδρομής, πρέπει και επιβάλλεται για το κοινωνικό συμφέρον να υπάρξουν κάποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες και λύσεις και συνεπώς οι τροπολογίες που έρχονται κάθε φορά ή στο τέλος του χρόνου να απαντούν σε φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Γιατί η κοινωνία έξω κυριολεκτικά κραυγάζει, διότι υπάρχουν δομές μέσα από τις οποίες επιβιώνουν –όχι διαβιώνουν- εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας και αυτές οι δομές έχουν καταληκτική ημερομηνία ως προς την παροχή των αγαθών και των υπηρεσιών 31-12. Αν είναι να έρθουν, λοιπόν, τέτοιες τροπολογίες, κατά την άποψή μου, καλώς να έρθουν.
Ως προς το νομοσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, είναι γνωστό πλέον ότι η παγκόσμια έννομη τάξη τα τελευταία χρόνια δομείται όλο και περισσότερο στο ζήτημα των ατομικών δικαιωμάτων, αυτά που αποκαλούνται και θεμελιώδη δικαιώματα. Μάλιστα τα συντάγματα των περισσότερων χωρών αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα τα έχουν κατατάξει έτσι που να μην μπορούν καν να τα αλλάξουν ή να τα τροποποιήσουν ή να μεταρρυθμίσουν τα συντάγματά τους. Γι’ αυτό άλλωστε και χαρακτηρίζονται ως ατομικά θεμελιώδη δικαιώματα. Τέτοια ακριβώς δικαιώματα είναι αυτά που πραγματεύεται το παρόν νομοσχέδιο.
Είπαμε και στις Επιτροπές που συζητήθηκε το νομοσχέδιο και επί της αρχής και επί των άρθρων ότι δίνεται μια πολύ μεγάλη ευκαιρία η κοινωνία να διαλεχθεί, συζητήσει, να βρεθεί ένας, όχι μόνο πολιτικός αλλά και ένας νομικός και κοινωνικός διάλογος πάνω στο θέμα που πραγματεύεται το παρόν νομοσχέδιο.
Εμείς είμαστε καθαροί ως πολιτική δύναμη. Για εμάς δεν υπάρχει ζήτημα μειοψηφίας και πλειοψηφίας, όταν συζητάμε ζητήματα θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων. Είπα και στην Επιτροπή και επαναλαμβάνω και τώρα αυτό που λένε τα συγγράμματα του συνταγματικού δικαίου όταν αναλύουν τα θεμελιώδη δικαιώματα. Μπορεί να έχουμε μια κοινωνία 100.000 και 200.000 πολιτών που να τάσσονται υπέρ αυτής της άποψης, αυστηρής άποψης. Ένας αν αντιτίθεται και αυτή η απόφασή του βασίζεται πάνω σε ατομικό δικαίωμα, απαγορεύεται αυτό το δικαίωμα να μείνει ανικανοποίητο. Ένα τέτοιο ακριβώς δικαίωμα θεμελιώδες και ατομικό είναι το δικαίωμα που αναδύεται από την αρχή και συγκεκριμένες διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου.
Επίσης, θα έλεγα ότι και σαν νομικός, κύριε Πρόεδρε, είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος γιατί αναπτύχθηκε ένας πάρα πολύ εποικοδομητικός και πλούσιος διάλογος και επί της αρχής και επί των άρθρων του νομοσχεδίου. Μάλιστα είπα στην Επιτροπή στην πρώτη συζήτηση ότι έτσι καταυγάζεται και η ρήση του Ηράκλειτου «εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν», δηλαδή από τις διαφορές, τις συγκρούσεις, τα αντιτιθέμενα συμφέροντα και τις απόψεις καταλήγουμε σε μια αρμονία, σε ένα πόρισμα που θα είναι εν πολλοίς ή εν ολίγοις αποδεκτό όλο και από περισσότερους.
Επειδή το νομοσχέδιο αυτό διαπλέκεται και με τη νομική επιστήμη θα έλεγα ότι καταυγάζεται και η ρήση του Αριστοτέλη που αποτελεί και τη βάση της νομικής επιστήμης «πάντα γαρ ενδέχεται και άλλως έχειν», που σημαίνει ότι για όλα τα πράγματα υπάρχει και δεύτερη εκδοχή και δεύτερη ανάγνωση. Αυτή είναι άλλωστε και η ουσία του διαλόγου.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να σας πω ότι στην Ευρώπη η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα μαζί με τη Λιθουανία που δεν προβλέπει καν τρόπο συμβίωσης, σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων ζευγαριών. Είναι η μοναδική χώρα. Έχουμε καταδικαστεί.
Επειδή πολύς λόγος έγινε για το τι είπε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εγώ θα αναγνώσω μόνο ένα τμήμα του. Τι είπε; Είπε ουσιαστικά αυτό που λέει η Αριστερά -και για μας είναι προνομιακός τόπος συζήτησης και άσκησης πολιτικής που δεν αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ, δυστυχώς- ότι τα ατομικά δικαιώματα είναι ο προνομιακός χώρος και πράξης και της Αριστεράς.
Ναι μεν αυτό που είπε ο κ. Γκιόκας είναι πράγματι αληθές, δηλαδή δεν παρέβη θετική υποχρέωση το κράτος, όμως δημιούργησε αρνητική διάκριση εις βάρος κάποιων Ελλήνων συμπολιτών μας, που αυτό από άποψη αποτελέσματος έχει την ίδια ακριβώς σημασία όση και η παράβαση συγκεκριμένων συνταγματικών διατάξεων.
Επίσης, έχει λεχθεί πάρα πολύ και άκουσα πριν και πολλούς ομιλητές να λένε ότι το ελληνικό Σύνταγμα δήθεν δεν προβλέπει αυτό που λέει το νομοσχέδιο, προβλέπει τα αντίθετα. Να τους θυμίσω το άρθρο 2, παράγραφος 1 που μιλάει για πρώτη φορά και ανάγει την αξία του ανθρώπου σε συνταγματική πρόβλεψη και επιταγή, το άρθρο 4 περί ισότητας των Ελλήνων ενώπιον του νόμου κατ’ απόλυτο τρόπο, το άρθρο 5, παράγραφος 1 που αναφέρει ότι καθένας μπορεί να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και το άρθρο 9 που προστατεύει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλές ευρωπαϊκές και διεθνείς συμβάσεις από ενώσεις και οργανισμούς που περίπου λένε τα ίδια πράγματα. Αυτά άλλωστε έλαβε υπόψη του και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και καταδίκασε τη χώρα μας για διάκριση των ομοφύλων ζευγαριών.
Επί των άρθρων, κύριε Πρόεδρε, είπε ο κύριος Υπουργός στις επιτροπές -και νομίζω ότι είχε απόλυτο δίκιο- ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι μια άσκηση δικαιωμάτων που στοχεύει σε δυο πράγματα: στην κοινωνική ειρήνη και δημοκρατία που κινδυνεύουν δυστυχώς, όταν ασκούμε διακρίσεις σε βάρος μιας μερίδας συμπολιτών μας.
Πρέπει να είμαστε καθαροί σε δυο πράγματα. Απευθύνομαι στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας. Επιτέλους, μπορείτε να μας πείτε πόση Ευρώπη αντέχετε;
Η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα τηρεί, επιτέλους, κατ’ απόλυτο τρόπο, αναμφισβήτητο, πάντα και σε όλα τα επίπεδα, τις συμβάσεις που έχουμε καταστήσει εσωτερικό δίκαιο και μάλιστα με αυξημένη ισχύ, με υπερνομοθετική –όπως λέμε εμείς οι νομικοί- ισχύ; Τα ορίζει αυτά ή δεν τα ορίζει η Σύμβαση της ΕΣΔΑ;
Λέμε εδώ πέρα, όπως και ο κ. Αθανασίου πριν ότι υποκρύπτεται γάμος, ότι υποκρύπτεται τεκνοθεσία, όμως δεν είναι αυτό. Απλά πράγματα. Η Ελλάδα καταδικάστηκε γιατί ο ν. 3719/08 δεν έκανε το αυτονόητο. Τι δηλαδή; Αρνήθηκε να επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, τα οποία εξαίρεσε αιρετά, διότι αναφερόταν μόνο στα ετερόφυλα. Γι’ αυτό το απλό, το απλούστατο. Και γι’ αυτό καταδικάστηκε η χώρα μας. Αυτό κάνει εν πολλοίς και το παρόν νομοσχέδιο.
Αναφέρω επί τροχάδην, κύριε Πρόεδρε, τον ακραίο ομοφοβικό λόγο που ακούστηκε πριν και θα τους θυμίσω μια φράση -και θα τελειώσω με αυτό γιατί δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με τις επιμέρους διατάξεις- του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο οποίος είπε το εξής: «Είναι αλήθεια ότι ο νόμος δεν μπορεί να αναγκάσει έναν άνθρωπο να με αγαπήσει» -αυτό θα έλεγε πιθανόν κι ένα ομόφυλο ζευγάρι- «αλλά μπορεί να τον εμποδίσει να με λιντσάρει». Και αυτό είναι αρκετά σημαντικό.
Κι αν κάποτε, τη δεκαετία του ’60, λιντσάρονταν λόγω χρώματος ή φυλής κάποιοι συμπολίτες μας, σε άλλος κράτος, μακριά από εδώ, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη χώρα μας να λιντσαριστούν ή να διακριθούν ή -αν θέλετε- ακόμα και να στιγματιστούν, επειδή έχουν ένα διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτή είναι η ουσία των συνταγματικών διατάξεων, αυτή είναι η ουσία της ΕΣΔΑ και αυτό είναι και το περιεχόμενο της απόφασης, με το οποίο καταδικάστηκε η χώρα μας.
Και να σας πω και κάτι άλλο; Εάν νομίζουμε ότι ο νόμος του 2008 ήταν καλός, δεν θα καταδικαζόταν η χώρα. Άρα, λοιπόν, ο νόμος αυτός δεν ήταν καλός, γιατί εξαιρούσε και προέβλεπε διακρίσεις. Κι εμείς λέμε ότι «lex malla lex nulla», κυρία Κεραμέως. «Ο κακός νόμος δεν είναι καθόλου νόμος». Άρα λοιπόν, ο καλός νόμος είναι ο νόμος που έχει γενίκευση για όλους τους συμπολίτες μας, για όλους τους συνανθρώπους μας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τον λόγο έχει η συνάδελφος κ. Νίκη Κεραμέως από τη Νέα Δημοκρατία.
Ορίστε, κυρία Κεραμέως, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για μια φορά ακόμη το πολυνομοσχέδιο που συζητείται αποτελεί συμπίλημα διατάξεων, ένα συμπίλημα διατάξεων, το οποίο έχει προφανώς για επικοινωνιακούς λόγους ως προμετωπίδα το σύμφωνο συμβίωσης. Στην πραγματικότητα, όμως, επιχειρεί να καλύψει πλήθος άλλων διατάξεων, άκρως σοβαρών, κυρίως όσον αφορά το ποινικό δίκαιο.
Σας θυμίζω ότι κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και με το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση. Κι εκεί ήταν λιγοστά τα άρθρα για την δήθεν αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και μετά υπήρχε σωρεία άρθρων που πέρασαν επικοινωνιακά στα μουλωχτά –αν μου επιτρέπετε την έκφραση- για την οργάνωση των Υπουργείων, για τη στελέχωση υπηρεσιών κ.λπ. -ούτε λίγο ούτε πολύ καμμία σχέση με την ανθρωπιστική κρίση.
Η σημερινή παρέμβασή μου θα στηριχτεί σε δύο διακριτούς πυλώνες: αφενός, στις τροποποιήσεις που επέρχονται στον Ποινικό Κώδικα, οι οποίες σε κάποιο βαθμό είναι κατακριτέες και αφετέρου στην επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
Πρώτον, η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα. Για την οικονομία της συζήτησης θα αναφερθώ μόνο σε ένα παράδειγμα, την πράξη παρακώλυσης των συγκοινωνιών.
Προβλέπετε, κύριε Υπουργέ, με το άρθρο 28, ειδικό λόγο απαλλαγής του δράστη, ο οποίος τελεί πράξη παρακώλυσης συγκοινωνιών και ο λόγος αυτός είναι η προάσπιση μείζονος κοινωνικού συμφέροντος. Δίνεται, δηλαδή, η δυνατότητα στο δικαστήριο να απαλλάξει τον δράστη από την ποινή, όταν παρακωλύει τις συγκοινωνίες ή διακόπτει την κυκλοφορία, εφόσον πειστεί ότι ο δράστης τέλεσε την πράξη αυτή για προάσπιση μείζονος κοινωνικού συμφέροντος.
Ναι, κύριε Υπουργέ, το μείζον το κάνατε ευρύτερο. Ωστόσο παραμένει το ερώτημα, με ποιον τρόπο θα προσδιοριστεί η έννοια του κοινωνικού συμφέροντος; Τι θα πει ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον; Ποιο είναι τελικά το περιεχόμενο; Ποια είναι τα όρια της έννοιας «ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον»; Οι πλέον αρμόδιοι σάς είπαν στην Επιτροπή ότι η διάταξη αυτή με την αοριστία που ενέχει είναι ανεφάρμοστη και εγώ, κύριε Υπουργέ, θα προσθέσω ότι είναι κι επικίνδυνη.
Προχωρώ τώρα στον δεύτερο πυλώνα της παρέμβασής μου, την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην πολιτική μπήκα για να εκφράζω την άποψή μου ελεύθερα και με κάθε ειλικρίνεια, χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς τακτικισμούς και, εν προκειμένω, περήφανα λέω ότι τάσσομαι υπέρ της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, για δύο κυρίως λόγους.
Πρώτος λόγος, γιατί η σταθερή συμβίωση μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αποτελεί μια κοινωνική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που με τη σειρά της δημιουργεί κοινωνικές ανάγκες, στις οποίες ο νομοθέτης οφείλει να ανταποκριθεί χωρίς να εθελοτυφλεί, παρά την έλλειψη καθολικής συμφωνίας ή ομοθυμίας ως προς την αποδοχή τους.
Είναι πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι πολλά ομόφυλα ζευγάρια συμβιώνουν σε μια σταθερή σχέση, συζούν κάτω από την ίδια στέγη, αποκτούν από κοινού περιουσιακά στοιχεία, αποδίδουν φορολογικά έσοδα στο κράτος, συνταξιοδοτούνται, επιθυμούν να ρυθμίσουν πρακτικά ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον, όπως ακριβώς και τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Η μη αναγνώριση από την πολιτεία ενός στοιχειώδους πλαισίου που συνδέει δύο άτομα του ίδιου φύλου σε μια τέτοια σταθερή συμβίωση τούς στερεί, κατά τη γνώμη μου, από την άσκηση βασικών δικαιωμάτων που σχετίζονται με την ιδιωτική ζωή. Για τα ζευγάρια των ομοφύλων η ανυπαρξία νομικής αναγνώρισης της σχέσης τους προκαλεί εμπόδια στην καθημερινότητά τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην κοινωνική περιθωριοποίηση, την οποία υφίστανται, αλλά και σε πρακτικά ζητήματα, όπως η ασφάλιση, η φορολογία, η περιουσιακή κατοχύρωση.
Σε αυτό το σημείο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πω ότι η αναγνώριση βασικών δικαιωμάτων στα ομόφυλα ζευγάρια δεν αναιρεί ούτε και διαβρώνει τον παραδοσιακό θεσμό του γάμου. Σε καμμία περίπτωση δεν διακυβεύεται ο θεσμός του γάμου, ο οποίος είναι άκρως σημαντικός. Πρόκειται για δύο διακριτούς θεσμούς του οικογενειακού δικαίου με εντελώς διαφορετικό ιστορικό, πολιτισμικό και κοινωνικό υπόβαθρο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές ότι η ρύθμιση που συζητάμε σήμερα, η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια δεν βρίσκει σύμφωνη ολόκληρη την κοινωνία. Για πολλούς συμπολίτες μας η αναγνώριση της ομόφυλης σχέσης μέσω του συμφώνου συμβίωσης δεν συνάδει με τις αξίες και τις αρχές τους. Αυτό το κατανοώ πλήρως.
]Όμως, δεν έχει διαμορφωθεί μόνο μια κοινωνική πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο ζήτημα με ηθικές προεκτάσεις. Έχει διαμορφωθεί και μια νομική πραγματικότητα. Και αυτή η νομική πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά τη γνώμη μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο μη αποδοχής.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε τη χώρα μας το 2013 για τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από τη σύναψη συμφώνου συμβίωσης. Το δικαστήριο έκρινε ότι η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το πεδίο εφαρμογής του ν. 3719/2008 συνιστά διακριτική μεταχείριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτή η καταδίκη του Δικαστηρίου βασίζεται στις ουσιαστικές παραβιάσεις των άρθρων 8 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της λεγόμενης ΕΣΔΑ, διατάξεις δηλαδή από τις οποίες η Ελλάδα δεσμεύεται νομικά.
Έχουμε, λοιπόν, μια καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 2013. Έχουμε σχετικές διατάξεις της ΕΣΔΑ. Έχουμε σχετικές διατάξεις στο ελληνικό Σύνταγμα. Έχουμε νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επί της ουσίας απαγορεύει διαφοροποιήσεις στα εργασιακά δικαιώματα ομόφυλων ζευγαριών. Παρεμπιπτόντως έχουμε και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο εκδίδει οδηγίες για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης προσώπων. Έχουμε και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο με την έκδοση ψηφισμάτων, το πιο πρόσφατο του Φεβρουαρίου του 2014, επαναλαμβάνει τη σύσταση για κατάργηση διακρίσεων σε βάρος ομόφυλων ατόμων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -και θα ολοκληρώσω- ο σεβασμός στις διεθνείς συμβάσεις, στους νόμους, στις δικαστικές αποφάσεις, στις ευρωπαϊκές μας επιταγές δεν μπορεί να είναι α λα καρτ ούτε και μπορεί να συναρτάται κάθε φορά από την υποκειμενική εκτίμηση και αποδοχή της πλειοψηφίας ή άλλων κοινωνικών ομάδων όσο μεγάλες και όσο σημαντικές και αν είναι αυτές οι κοινωνικές ομάδες.
Συμπερασματικά, λοιπόν, πέρα από την κοινωνική πραγματικότητα, πέρα από το ζήτημα το οποίο γεννά ηθικές προεκτάσεις, επιπλέον η Ελλάδα ως κράτος δικαίου που είναι έχει νομική υποχρέωση να κατοχυρώσει τη συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών ανεξαρτήτως του αν αυτή τυγχάνει καθολικής κοινωνικής αποδοχής.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τον λόγο έχει ο κ. Δημήτρης Κουκούτσης, από την Χρυσή Αυγή.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Δακρύβρεχτη η ιστορία της κ. Κατριβάνου. Έχω ζήσει και εγώ μια παρόμοια. Κάποτε στο Άμστερνταμ, όπου έμεινα δύο μήνες, δίπλα ζούσε μια ομοφυλόφιλη οικογένεια, Έλληνες μάλιστα.
Ήταν ο Γιάννης, που δούλευε εποχικά από εδώ κι από κει, και ο Στέλιος, ο οποίος ήταν μπετατζής, που δούλευε μόνιμα σε μια εταιρεία και είχαν κι ένα υιοθετημένο παιδάκι, τον Χασάν, κάπου από την Κεντρική Αφρική, δεν ξέρω πού. Κι ανέβαινε ο Γιάννης τα σκαλιά και έλεγε του Στέλιου: «Στέλιο μου, κουνιούνται οι βάρκες μόνες τους ή έχει αέρα;». Ιστορίες γι’ αγρίους, δηλαδή.
Εδώ σήμερα δεν συζητάμε για το κρεβάτι του καθενός. Εδώ συζητούμε για την ελληνική οικογένεια. Μιλάμε για το βασικό κύτταρο επιβίωσης του ελληνικού έθνους, το οποίο το δοκιμάζετε εσείς ακόμα μια φορά. Μια νέα τομή, λέει, νομική, διοικητική και θεσμική, έρχεται να υποδηλώσει σε πόσο βάθος έχουν εκφυλιστεί η κοινωνία και οι εκπρόσωποί της, με πρώτη, φυσικά, ως γνωστόν, την Αριστερά.
Οι νομοθετικές αυτές πρωτοβουλίες, όμως, δεν είναι ούτε τυχαίες ούτε απέχουν από τη συνολική προσπάθεια επικράτησης της νέας τάξης πραγμάτων, που στο όνομα του δικαιωματισμού κάποιων θέλει να καταστρέψει την παράδοσή μας, τον κοινωνικό μας ιστό, ακόμα και το βιολογικό μέλλον της πατρίδας μας.
Το φύλο είναι η φύση του κάθε ατόμου, μια φύση που δεν την επιλέγει το άτομο. Η σχέση των φύλων, όταν δεν επιδρούν παράγοντες που να τις αλλοιώνουν, είναι απλές και καθαρές. Είναι αυτό που καθορίζει καθαρά η φύση. Με το πέρασμα από την πρωτόγονη εποχή στην εποχή των κοινωνιών, δημιουργήθηκαν και οι όροι που άρχισαν να επιδρούν καταλυτικά και στις φυσικές σχέσεις των ανθρώπων. Μπήκαμε σε περιόδους κοινωνικών εξαρτήσεων, ανταγωνισμού των ανθρώπων. Αυτά προκάλεσαν και απόσπαση του ανθρώπου από τη φύση του, ποικίλες παρεκκλίσεις στην ερωτική και σεξουαλική ζωή του.
Η ομοφυλοφιλία, όπως και άλλες σεξουαλικές επιλογές, αναπτύχθηκε ως συνέπεια αυτών των κοινωνικών σχέσεων και τα φαινόμενα αυτά της αλλοτρίωσής μας από τη φύση μας –και μιλάω για φύση σωματική και ψυχική- άνθιζαν επιδημικά σε εποχές παρακμής των εκάστοτε κοινωνιών. Η παρακμή των καθεστώτων πολλαπλασιάζει την έκκληση ηθών, την αχαλίνωτη έκκληση της καταπίεσης των ενστίκτων του ανθρώπου κλπ. και το ξέρουμε όλοι μας αυτό.
Σήμερα, που ζούμε στην απόλυτη παρακμή, στην απόλυτη σήψη του συστήματος, του καθεστώτος, δεν έρχονται απλώς στην επιφάνεια σαν χείμαρρος, αλλά το ίδιο το καθεστώς, αυτό της νέας τάξης, επιχειρεί να τα επιβάλλει σαν πολιτικό, δήθεν προοδευτικό, αίτημα και να τα κατοχυρώσει νομικά. Δηλαδή, να κατοχυρώσει τη διάλυση των πάντων, να κατοχυρώσει την κοινωνική παρακμή.
Δεν αντιδρούμε, κυρίες και κύριοι, εμείς, οι εθνικιστές, από ηθικό πουριτανισμό. Αντιδρούμε καθαρά πολιτικά. Πιστεύουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι ιδιωτικά. Αρνούμαστε, όμως, στα παζάρια της νέας τάξης, στα πλαίσιά της και τις παραφυάδες της, να κατοχυρώσουν νομικά και πολιτικά τις κοινωνικές και ψυχολογικές διαστροφές του συστήματός τους και τις «προσωπικές» σεξουαλικές συμπεριφορές.
Είναι να γελάς με την Αριστερά. Πραγματικά, είναι για γέλια. Και ξέρετε γιατί; Εσείς οι λενινιστές, οι μαρξιστές και κάποιοι άλλοι –το έχω ξαναναφέρει εδώ στη Βουλή- μήπως θέλετε να σας διαβάσω τη γνώμη του Ένγκελς και του Μαρξ από δικές τους επιστολές, για να δείτε ακριβώς τι γράφουν αυτοί; Οι κλασσικοί του μαρξισμού δεν υιοθέτησαν ποτέ την αντιεπιστημονική άποψη της σημερινής νεοταξικής Αριστεράς, δηλαδή ότι η ομοφυλοφιλία είναι διεκδίκηση και πολιτικό δικαίωμα. Αντίθετα, χαρακτήρισαν την ομοφυλοφιλία κοινωνική και ψυχολογική διαστροφή και ζήτημα εντελώς προσωπικό.
Ως διαστροφή χαρακτηρίζει, επίσης, την ομοφυλοφιλία ο Λένιν, σε μια δημοσιευμένη συνομιλία του με την Κλάρα Τσέτκιν, το 1920. Βεβαίως, αυτές τις απόψεις τις παρασιωπούνε οι «κατεργάρηδες» της Αριστεράς και των δικαιωμάτων των γκέι. Να μην διαβάσω τι γράφει εδώ για το ουρανιοειδές βιβλίο και το λογοπαίγνιο του Ένγκελς με το «Uranus» και το «your anus». Δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Ας μπούμε, όμως και σε κάποιες άλλες παραμέτρους. Το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων και η νομιμοποίηση του γάμου τους στο εγγύς μέλλον –γιατί σίγουρα θα γίνει και αυτό– είναι αντισυνταγματικό, κατά το άρθρο 21 του Συντάγματός μας.
Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους καθώς και ο γάμος τελούν υπό την προστασία του έθνους.
Ένα ερώτημα έχω να κάνω προς τον ελληνικό λαό και κυρίως προς την εκκλησία μας. Είναι στάση αυτή της ελληνικής εκκλησίας; …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Κουκούτση, αφήστε τα αυτά. προχωρήστε επί του νομοσχεδίου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Διαγράφονται αυτά από τα Πρακτικά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Όχι, να μην διαγραφούν, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τα διαγράφω εγώ. Και εσείς όταν τα διορθώσετε, ξαναγράφτε τα. Προχωρήστε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Επίσης, μιλάμε για απόφαση για τη χορήγηση άδειας παραμονής σε αλλοδαπούς συντρόφους Ελλήνων, να μένουν τρεις μήνες άνευ όρων. Είναι άλλος ένας δούρειος ίππος, για να αλλοιωθεί περαιτέρω η κοινωνία μας, ο κοινωνικός ιστός.
Τελικά, ό,τι είναι εκσυγχρονιστικό σύναμμα δεν είναι προοδευτικό ούτε ηθικό. Η τεκνοθεσία θα έρθει εν ευθέτω χρόνω και θα έρθει και ο μπετατζής ο Στέλιος, που έλεγα πριν, και θα γίνει πραγματικότητα. Αλλά, θα είναι πραγματικότητα και τα νοσοκομεία που έχουν γίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για να θεραπεύσουν ψυχικά τα παιδάκια τέτοιων οικογενειών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μας κατηγορείτε –και γίνεται και νόμος τώρα- να μην γίνονται συσσίτια μόνο για Έλληνες. Εσείς κάνετε για μετανάστες μόνο και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αυτό δεν είναι ρατσισμός και πολύ σωστά! Άλλωστε είμαστε διαφορετικοί. Αλλά σας παρακαλούμε εσάς τους μεγαλόψυχους αριστερούς, σεβαστείτε τη διαφορετικότητά μας και τη δική μας μια φορά. Έχουμε και εμείς μια διαφορετικότητα, σεβαστείτε τη εσείς οι μεγαλόψυχοι αριστεροί.
Μην ανησυχείτε, χρησιμοποιώντας τα ιδεολογήματα της νέας τάξης…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Κουκούτση, ολοκληρώστε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Μάλιστα, ναι, κύριε Πρόεδρε.
Να ξέρετε ότι είστε τα τσιράκια της νέας τάξης. Ξέρουμε όλοι μας ότι ψηφίζετε και κάνετε έργα αυτή τη στιγμή στη χώρα, τα οποία ουσιαστικά η ψυχή σας δεν τα θέλει. Αυτό είναι σίγουρο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ: Σας είδαμε στην κατοχή. Μην ορκίζεστε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Θεωνά, ήρεμα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ: Ακούμε συνέχεια να…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Θα κάνουμε κάποια άλλη στιγμή διάλογο στην τηλεόραση, αν θέλετε, όχι εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τελειώστε, κύριε Κουκούτση. Σεβαστείτε ότι περιμένουν εξήντα δύο συνάδελφοι.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Όσο και αν προσπαθείτε να κάνετε το άσπρο, μαύρο, ο σοφότατος λαός μας έχει τοποθετήσει τον καθένα στη θέση του. Δεν αλλάζει τίποτα στις παραδόσεις μας, στα ήθη μας, στα έθιμά μας και στην ονοματοδοσία του λαού μας. Ο Φίφης και ο Λούλης, φίφηδες ήταν, λούληδες θα μείνουν.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Τον λόγο έχει ο κ. Ιωάννης Κουτσούκος από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Κύριε Φίλη, σας έχω δει, αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση όσο είμαι εγώ στο έδρανο να μιλήσετε τρεις Υπουργοί συνέχεια. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Θα μιλάτε ανά πέντε συναδέλφους. Αυτό ομοφώνως απεφασίσθη. Και να τηρείται και αυτό που μας έχει στείλει η Γραμματεία της Κυβέρνησης. Γιατί άλλο έχω εγώ μπροστά μου και άλλα αιτήματα βλέπω.
Ξεκινήστε, κύριε Κουτσούκο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν νομίζω να έχετε καμία απορία ποια θα είναι και η δική μου στάση και της κοινοβουλευτικής ομάδας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για το νομοσχέδιο που εισάγει το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών.
Ανήκω σε εκείνη την κοινοβουλευτική ομάδα που είχε καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση –όπως και ο κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος κ. Θανάσης Θεοχαρόπουλος, της ΔΗΜΑΡ- για την κύρωση του συμφώνου συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών.
Αλλά, ξέρετε, το έχω πει και άλλη φορά απ’ αυτό το Βήμα ότι εμείς, όταν κυβερνούσαμε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες σε μια Συγκυβέρνηση ορισμένου χρόνου και ορισμένου σκοπού, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα, εκτός από τους εταίρους είχαμε και τους συνεταίρους και μερικές φορές δυσκολευόμαστε να πείσουμε τους συνεταίρους. Αντίθετα τώρα η Κυβέρνηση τα βρίσκει πολύ πιο εύκολα με τους εταίρους, στηρίζεται στους συνεταίρους, αλλά συνολικά αναδεικνύεται τώρα ένα ζήτημα πολιτικής στρατηγικής και συμμαχιών της Κυβέρνησης.
Δυο λέξεις για την ουσία του συμφώνου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα μπορούσε κανένας δημοκρατικός και προοδευτικός πολίτης να είναι αντίθετος με την επιλογή δύο ατόμων του ιδίου φύλου να κανονίσουν πώς θα συμβιώσουν και αυτά να περιβάλλονται σε ένα νομικού τύπου έγγραφο. Κάθε αντίθετη άποψη θα ήταν βαθιά αντιδημοκρατική και διχαστική. Εξάλλου, πριν από εμένα προηγήθηκε στο Βήμα μια φωνή μισαλλοδοξίας, μια φωνή μίσους και διχασμού.
Και έχει αξία, αγαπητοί συνάδελφοι, να θυμηθείτε την πρωτοβουλία που είχαμε πάρει για να συνεννοηθούν οι δυνάμεις του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου κατά αυτών των φωνών του μίσους και του διχασμού. Και όταν το κάναμε το 2012, μας λέγατε ότι το κάναμε επειδή ήμασταν σε θέση άμυνας και δεν προσχωρήσατε σε αυτές τις πολιτικές μας πρωτοβουλίες. Πιστεύω ότι τώρα αντιλαμβάνεστε τη σημασία αυτής της πρότασης, γιατί εμείς τη διάταξη για το συμβούλιο κατά του μίσους και της μισαλλοδοξίας θα την ψηφίσουμε. Είναι συνέχεια των πρωτοβουλιών μας για τον αντιρατσιστικό νόμο.
Αλλά, εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναδεικνύεται ένα μείζον ζήτημα πολιτικής στρατηγικής και συμμαχιών της Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ακούστε, μεταρρυθμίσεις που υλοποιούν ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο και προσαρμόζουν τη χώρα μας μπορεί να τις κάνει ο οποιοσδήποτε πολύ περισσότερο όταν αυτές υπακούουν σε εντολές των δανειστών. Παραδείγματος χάριν, ποτέ μια προοδευτική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί τις εντολές –βλέπω τον κ. Αποστόλου, έχω προσλαμβάνουσες- των δανειστών να κάνουμε το γάλα των πέντε ημερών έντεκα ημερών, για να έρθουν τα ξένα συμφέροντα στη χώρα μας. Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση.
ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αορίστου διαρκείας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Το είχαμε αποτρέψει, έχεις απόλυτο δίκιο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μεταρρύθμιση είναι να κάνεις αλλαγές που πάνε ένα βήμα μπροστά την κοινωνική ισορροπία και όχι να αποδέχεσαι εντολές που διευθετούν τα ζητήματα ανάπτυξης των καπιταλιστικών δυνάμεων και διαμόρφωσης των σχέσεων μες την αγορά.
Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας, αποδεικνύεται με αυτό εδώ το νομοσχέδιο η μεγάλη σας αντίφαση. Θέλετε με τις προοδευτικές δυνάμεις, τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας να εναρμονίσετε το δίκαιο της χώρας μας και σωστά –γιατί εμείς είχαμε πάρει την πρωτοβουλία– με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και από την άλλη με τους συνεταίρους σας ψηφίζετε αυταρχικού και κατασταλτικού χαρακτήρα διατάξεις.
Και τίθεται σε εμάς ένα ζήτημα τάξης. Δηλαδή, δεν μπορείτε εδώ, κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, να μας φέρετε με το άρθρο 46 τη διάταξη που ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και ασκεί πειθαρχική δίωξη και εκδικάζει. Φέρτε μας επιτέλους μια διάταξη πρώτα να τους εκτελούμε και μετά να τους δικάζουμε, για να είστε συνεπείς. Ή να αναφερθώ σε μια σειρά άλλες διατάξεις που έχουνε τέτοιο χαρακτήρα;
Και θα μπορούσε να μπει κανείς στον προβληματισμό: Σας λέμε «πάρτε το όλο πίσω και φέρτε το σύμφωνο συμβίωσης και δεν ψηφίζουμε τίποτα άλλο» ή να ψηφίσουμε τις διατάξεις του συμφώνου συμβίωσης και να καταψηφίσουμε τα υπόλοιπα;
Επειδή δεν θέλουμε να γίνουμε παράγοντες της καθυστέρησης και της ανωμαλίας θα ψηφίσουμε τις διατάξεις του συμφώνου συμβίωσης, αλλά θέλουμε να βγάλουμε μια κραυγή αγωνίας για τον αυταρχικό κατήφορο της Κυβέρνησης. Και αυτό, επαναλαμβάνω, αναδεικνύει ένα ζήτημα στρατηγικής και συμμαχιών της ίδιας της Κυβέρνησης, για να μην εγκαλείτε εμάς κάθε φορά για τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά να απευθυνθείτε στους εαυτούς σας και στην Κοινοβουλευτική σας Ομάδα.
Τέτοια πράγματα θα μπορούσα πάρα πολλά άλλα να αναδείξω στο σημερινό νομοσχέδιο, αλλά ήθελα να το θίξω ως ένα ζήτημα στρατηγικής, που θα το βρούμε μπροστά μας.
Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι είδαμε αυτές τις ημέρες να εκτυλίσσεται και να αναδεικνύεται; Το φλερτ της πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ με την καραμανλική πτέρυγα της δεξιάς σαν μια προοπτική επίλυσης των προβλημάτων που θα προκύψουν από την αδυναμία της Κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση και τη διαμόρφωση μιας μεγάλης συμμαχίας στο μέλλον.
Και δουλεύουν πολλοί γι’ αυτό. Δουλεύουν και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Είναι εδώ ο κ. Παπαγγελόπουλος, αν δεν κάνω λάθος, ο οποίος εκθείασε ως γνήσιος καραμανλικός τις ηγετικές ικανότητες του κ. Τσίπρα. Έφθασε, μάλιστα, να τον παρομοιάσει και με τον Παπανδρέου. Αιδώς!
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου του κυρίου Βουλευτή)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορούσα να αναφερθώ σε μια σειρά από ζητήματα αυτού του νομοσχεδίου. Έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες τροπολογίες και εμείς και Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Κύριε Υπουργέ του Αθλητισμού και του Πολιτισμού, θα πάρετε την ευθύνη να μας πείτε εδώ γιατί πρέπει να αλλάξουμε το πειθαρχικό που ψηφίσαμε στην προηγούμενη Βουλή με εσάς εισηγητή ως αρμόδιο Υπουργό; Γιατί δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη να μας το πείτε και το μεταθέτετε σε έναν Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Όχι, γι’ αυτό ήρθα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Κύριε Υπουργέ, θέλουμε να μας πείτε εσείς και να καταθέσετε εσείς τροπολογία.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Θα το πω.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Πάψτε να μεταθέτετε τις ευθύνες σας. Σας παρακολουθούμε να τα βάζετε στην ουσία με τους παράγοντες με τους οποίους συνδιαλέγεστε κάτω από το τραπέζι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα που βλέπουμε, και δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη να μας τι πρέπει να αλλάξουμε, αλλά το μεταθέσατε σε έναν Βουλευτή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, εάν θέλετε να δείτε μια προοδευτική εξέλιξη, θέλω να δείτε την τροπολογία που καταθέσαμε, για να αναλάβετε, όπως είχε πει ο κ. Τσίπρας, ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρός σας, την ευθύνη της διαχείρισης μιας επιχείρησης η οποία καταρρέει, της Συνεργατικής των Εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ, σε αντίστιξη με τη δική σας πρόταση, μιας παράτασης δηλαδή του πλειστηριασμού. Εάν θέλετε, λοιπόν, εδώ είμαστε, για να συζητήσουμε όλα αυτά τα ζητήματα.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου του κυρίου Βουλευτή)
Πρέπει να σας πω ότι έχουμε καταθέσει, επίσης, τροπολογίες για τη δυνατότητα μεταφοράς των υποθηκοφυλάκων που θα περισσέψουν από τις συγχωνεύσεις. Έχουμε εκφράσει αντιρρήσεις για τη διάταξή σας για τους δικαστικούς υπαλλήλους, γιατί ο κ. Βερναρδάκης…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Κουτσούκο, όταν έρθει η ώρα των τροπολογιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Θα πάρουμε τον λόγο επί των τροπολογιών;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος θα μιλήσει, δεν χρειάζεται να πάρετε όλοι τον λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Όταν ο κ. Βερναρδάκης, λοιπόν, έχει αναρτήσει στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» ένα σχέδιο για την εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων, για το βαθμολόγιο, μην κάνετε εδώ «μπαϊπάς» για τους δικαστικούς, ανατρέποντας το μέχρι σήμερα καθεστώς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Κουτσούκο, σας παρακαλώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τελειώνω και ευχαριστώ για την ανοχή σας.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη και οι Βουλευτές της θα ψηφίσουμε τα άρθρα, συνεπείς με όσα έχουμε πράξει και έχουμε πει μέχρι τώρα για το σύμφωνο συμβίωσης και θα καταψηφίσουμε εκείνες τις διατάξεις που κατά την άποψή μας είναι αντιδημοκρατικού χαρακτήρα και αυταρχικού περιεχομένου.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ να μου δώσετε τον λόγο για ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Υπουργέ, θα σας δώσω τον λόγο, αλλά μετά τον πέμπτο ομιλητή. Μην χαλάσουμε τη σειρά του πέμπτου ομιλητή, γιατί αν το πάμε έτσι, δεν θα τελειώσουμε.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Πρόεδρε, για ένα λεπτό μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Κοντονή, μισό λεπτό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζητώ την ομόφωνη στήριξή σας για το εξής. Στις 23.00΄ θα πρέπει να κλείσουμε. Αυτό σημαίνει ότι μετά την πρώτη οκτάδα των ομιλητών, έναν από κάθε κόμμα -γιατί δεν πρέπει να αδικήσουμε κανέναν- που θα μιλήσει επτά λεπτά, για να μιλήσετε όλοι οι συνάδελφοι, οι εξήντα τρεις που έχετε γραφτεί, ο χρόνος θα πρέπει να μειωθεί στα πέντε λεπτά.
Στον κ. Παρασκευόπουλο δεν μπορούμε να του μειώσουμε τον χρόνο, γιατί είναι ο επισπεύδων Υπουργός και πρέπει να μιλήσει και για τις τροπολογίες. Όμως, όλοι οι υπόλοιποι Υπουργοί –επίσης ζητώ την ομόφωνη στήριξή σας- προτείνω να μιλήσουν επτά λεπτά, με την ελπίδα ότι έτσι και οι Υπουργοί και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι με τον χρόνο τους και όλοι οι συνάδελφοι ή σχεδόν όλοι θα έχουν μιλήσει μέχρι τις 23.00΄, για να ξεκινήσουμε την ήδη κατατεθείσα μία ονομαστική ψηφοφορία, γιατί μπορεί να υπάρξει και άλλη αίτηση και από άλλο κόμμα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ τον λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Γκιόκα, έχετε τον λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, στην αρχή της συνεδρίασης είχαμε ζητήσει από τον Υπουργό να μας πει ποιες τροπολογίες…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Γκιόκα, δεν ήσασταν μέσα. Ο Υπουργός ζήτησε να παρέμβει, αλλά για να μην χαλάσουμε τον ειρμό των πρώτων ομιλητών, του είπα ότι θα του δώσω λίγο επιπλέον χρόνο, ώστε τελειώνοντας την εισήγησή του να απαντήσει στην εύλογη παρατήρησή σας. Μη με διακόπτετε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συμφωνείτε με τις παραπάνω προτάσεις του Προεδρείου;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Το Σώμα συμφώνησε ομοφώνως σε όλες τις προτάσεις.
Κύριε Συντυχάκη, έχετε τον λόγο.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι, με το πολυνομοσχέδιο και τις προτεινόμενες διατάξεις δίνεται η δυνατότητα και στα ομόφυλα ζευγάρια να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης και ρυθμίζονται διατάξεις του Αστικού Κώδικα που αφορούν τα ζευγάρια, ετερόφυλα και ομόφυλα, σχετικά με τα κληρονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τα θέματα διατροφής και συμμετοχής στα περιουσιακά στοιχεία.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας από το 2008, όταν συζητιόταν εδώ στη Βουλή το σύμφωνο συμβίωσης για τα ετερόφυλα ζευγάρια, είχε εκφράσει τη θέση ότι δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξη ίδιων κανόνων αναγκαστικού δικαίου ανάμεσα στο γάμο και τη συμβίωση, με την έννοια ότι είναι άλλο το να επιλέξει κάποιος ή κάποια να συζεί –είναι επιλογή- και είναι άλλο πράγμα ο γάμος. Δεν είναι το ίδιο.
Και τώρα το ΚΚΕ επιμένει ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη δύο νομοθετικών ρυθμίσεων ως προς τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα συζύγων που ο πυρήνας τους είναι δυνάμει η γονική μέριμνα. Κατά την άποψή μας, ο πολιτικός γάμος πρέπει να θεσμοθετηθεί ως η αποκλειστική έκφραση και η υποχρεωτική μορφή της σύγχρονης οικογένειας. Όποιος, βέβαια, θέλει, ας έχει το δικαίωμα του θρησκευτικού γάμου. Είναι θέμα ατομικής υπόθεσης.
Κυρίες και κύριοι, βασική επιδίωξη του νομοσχεδίου, όπως αναφέρεται στην Εισηγητική Έκθεση, είναι η ενίσχυση των οικογενειακών δεσμών μεταξύ μερών ενός ομόφυλου ζευγαριού και ταυτόχρονα η ιδιωτική αυτονομία. Αυτό στις περιουσιακές σχέσεις.
Εμμέσως πλην σαφώς, ουσιαστικά επιχειρείται το επόμενο βήμα στο όνομα των ατομικών δικαιωμάτων, η θεσμική κατοχύρωση του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια και ιδίως η αναγνώριση του δικαιώματος στην υιοθεσία και την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Εμείς ως κόμμα διαφωνούμε. Δεν μπορεί μια ιδιωτική υπόθεση να θεσμοθετείται. Με την ίδια λογική για κάθε μορφή συμβίωσης, όπως οι οικονομικοί μετανάστες, για παράδειγμα, ή οι φοιτητές, που συγκατοικούν για οικονομικούς λόγους, θα πρέπει να θεσμοθετείται και ένα σύμφωνο συμβίωσης.
Το ΚΚΕ δεν ξεκινά από προκατάληψη στους ομοφυλόφιλους, από πουριτανισμό ή κάποια φαρισαϊκή κοινωνική ηθική, ούτε έχει καμία σχέση η αντίληψη του ΚΚΕ για την οικογένεια με την ατομική ηθική των αστών ούτε με τις κοσμοπολίτικες και οπορτουνιστικές θεωρίες που επιδιώκουν την κατάργηση κάθε ταξικής και φυλετικής διαχωριστικής γραμμής, ούτε με το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», που υποστηρίζουν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Πολλές φορές κατά το παρελθόν έχουμε στηρίξει και ψηφίσει διατάξεις στη Βουλή για την αυστηρή τιμωρία όσων προβαίνουν σε πρακτικές στιγματισμού και διακρίσεων σε βάρος ατόμων σε ομόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό.
Για το ΚΚΕ η επιλογή διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού είναι δικαίωμα του καθενός και απόλυτα σεβαστό. Είναι αποκλειστικά ιδιωτική υπόθεση. Δεν κατατρέχει, δεν στιγματίζει, δεν απομονώνει τους ομοφυλόφιλους του ενός ή του άλλου φύλου. Οι όποιες λεκτικές ή σωματικές επιθέσεις εναντίον ομοφυλοφίλων από χρυσαυγίτες ή από οπουδήποτε αλλού πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά.
Είναι άλλο πράγμα ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και άλλο η θεωρητικοποίηση μιας επιμέρους ιδιαίτερης έκφρασης που σχετίζεται με τη φυσιολογία ατόμου. Όχι μόνο δεν στέκονται στα ίδια βάθρα η ετεροφυλοφιλία με την ομοφυλοφιλία, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αναχθεί σε κίνημα διεκδίκησης το δικαίωμα απόκτησης παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Η επιλογή συμβίωσης είναι άλλο πράγμα. Είναι μια καθαρά ιδιωτική, ατομική υπόθεση.
Εκτός του ότι είναι λαθεμένη αυτή η λογική είναι και επικίνδυνη, σκοταδιστική, γιατί εισάγει τον ανορθολογισμό στην επιστημονική γνώση, στην καθημερινή πρακτική. Αυτός είναι ανορθολογισμός και εκφράζεται σήμερα από διάφορα μεταμοντέρνα φιλοσοφικά ρεύματα. Οι απόψεις περί πλουραλισμού στο δικαίωμα της διαφορετικότητας, της ατομικής επιλογής, στην αυτοδιάθεση του σώματος, εδράζονται σε θεωρίες που αναπτύσσονται και προπαγανδίζονται ανοικτά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Λένε ότι τα φύλα δεν γεννιούνται, αλλά γίνονται. Φύλο δεν είναι αυτό που είμαστε, αλλά αυτό που επιτελούμε. Δηλαδή, δεν γεννιέσαι άνδρας ή γυναίκα. Στην πορεία της ζωής σου αποφασίζεις αν θα είσαι άνδρας ή αν θα είσαι γυναίκα. Οι θεωρίες μάλιστα αυτές εξειδικεύονται στο σύνθημα «είμαι ελεύθερος ή ελεύθερη να δοκιμάσω και μετά να επιλέξω σεξουαλική ταυτότητα».
Είναι άκρως αντιεπιστημονικές, ισοπεδωτικές και αντιδραστικές θεωρίες, που απορρίπτουν τις βιολογικές κατηγορίες άνδρας-γυναίκα, τον διαχωρισμό με βάση το φύλο. Φτάνουν στο σημείο να λένε πως είναι πλάνη το να ανήκει ο άνθρωπος σε ένα φύλο. Σαν να λέμε ότι όταν γεννιέται ένα παιδί το γράφουμε στο ληξιαρχείο ως παιδί και αργότερα από μόνο του θα καθορίσει το φύλο του.
Μάλιστα, σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο στη Σουηδία αποφεύγεται κάθε αναφορά σε θηλυκό και αρσενικό, ώστε να μην διακρίνονται τα παιδιά με βάση το φύλο τους. Σε δήμο της Βενετίας δεν χρησιμοποιούν τους όρους «πατέρα» και «μητέρα» αλλά τον όρο «γονιός».
Η βιολογική προέλευση του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της σεξουαλικής σχέσης άντρα – γυναίκας. Το παιδί είναι προϊόν δύο διαφορετικών φύλων και με συγκεκριμένη διαδικασία.
Και αυτές οι θεωρίες προπαγανδίζονται ως προοδευτικές, ενώ οι απόψεις που εκφράζει το ΚΚΕ θεωρούνται συντηρητικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί σε αυτό, όπως και το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις, όπως φάνηκε σήμερα εδώ από την θεωρία που ανέπτυξαν για τα δύο άκρα.
Θεωρούμε απαράδεκτο να κατατάσσονται πολιτικές δυνάμεις σε συντηρητικές και δήθεν προοδευτικές με κριτήριο τη δήθεν ευαισθησία τους στην επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και όχι από τη συνολική τους στάση. Δηλαδή, είναι προοδευτικές δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ είναι το συντηρητικό. Και το κόμμα των ΑΝΕΛ που δεν το στηρίζει -για άλλους λόγους, βέβαια, απ’ ό,τι το ΚΚΕ- είναι συντηρητικό, όταν δεν συμφωνεί με την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και προοδευτικό, όταν συγκυβερνά με τον ΣΥΡΙΖΑ, κι όταν ο Αρχηγός του ζητάει επέκταση των αμερικανονατοϊκών βάσεων, για να συμμετάσχουν ενεργά στα πολεμοκάπηλα σχέδια των Αμερικανών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών.
Κυρίες και κύριοι, φέρνετε ένα νομοσχέδιο με πρόσχημα τα κοινωνικά δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Είναι υποκρισία. Μετά από έναν καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων, τρία μνημόνια, φόρους, χαράτσια, πλειστηριασμούς, που τσακίζουν τα λαϊκά στρώματα και τις κοινωνικές ομάδες, μεταξύ αυτών και των ομόφυλων ζευγαριών, έρχεστε με περίσσιο θράσος να μιλήσετε για τα κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα.
Το ΚΚΕ παλεύει για τα εργατικά λαϊκά στρώματα χωρίς να κάνει καμία απολύτως διάκριση, φυλετική, θρησκευτική ή σεξουαλική και υπερασπίζεται τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες που θέτει κάθε φορά το συγκροτημένο εργατικό λαϊκό κίνημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Συντυχάκη, να ολοκληρώνουμε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Κατά συνέπεια, κυρίες και κύριοι, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για όλους τους παραπάνω λόγους δεν συμφωνεί ότι ο θεσμός της οικογένειας πρέπει να επεκταθεί στα ζευγάρια του ίδιου φύλου, πολύ περισσότερο δε να κατοχυρωθεί η υιοθεσία ή η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Κυρίως, αυτό που βαραίνει στην άποψή μας είναι η κοινωνική προστασία των παιδιών. Με την σκέψη αυτή, ότι η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια οδηγεί στην επέκταση του θεσμού της οικογένειας και σε αυτά τα ζευγάρια, το ΚΚΕ καταψηφίζει επί της αρχής αλλά και όλες τις σχετικές διατάξεις.
Ευχαριστώ για την ανοχή, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε.
Έχει ζητήσει τον λόγο ο κ. Κοντονής. Κύριε Κοντονή, έχετε τον λόγο για ένα λεπτό αυστηρά, σας παρακαλώ. Είναι ο χρόνος πιεστικός και είναι και πολλοί οι ομιλητές.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Δεν θα έπαιρνα τον λόγο, εάν δεν γινόταν η αναφορά από τον συνάδελφο, τον κ. Κουτσούκο.
Κύριε συνάδελφε, μου έκανε εντύπωση ο τόνος με τον οποίον προβάλλατε το, κατ’ εσάς, πρόβλημα της τροπολογίας, αλλά είναι πολύ απλή η απάντηση. Η τροπολογία αυτή έρχεται να ρυθμίσει ένα ζήτημα το οποίο ήταν επιγενόμενο της ψήφισης του νόμου την 13η Μαΐου 2015.
Στα τέλη Ιουνίου η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία υποχρεώθηκε από το καταστατικό της UEFA να συγκροτήσει και να λειτουργήσει το διαλαμβανόμενο στην τροπολογία Διαιτητικό Δικαστήριο. Και ως εκ τούτου, έπρεπε να ρυθμιστεί με τον ίδιο τρόπο, με ενιαίο τρόπο, και η λειτουργία του και η στελέχωσή του από τακτικούς δικαστές και μάλιστα του ανωτάτου δικαστηρίου.
Επομένως, με την τροπολογία αυτή λύνεται το κενό το οποίο είχε δημιουργηθεί και θεωρώ ότι είναι καθήκον σας και υποχρέωσή σας, τουλάχιστον αυτή την τροπολογία να την ψηφίσετε.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι για τέτοια ζητήματα, τα οποία είναι επιγενόμενα της ψήφισης ενός νόμου, δεν χρειάζεται αυτού του τύπου η κριτική κι αυτού του τύπου η αντιπαράθεση. Λύνουμε ένα πρόβλημα το οποίο είχε δημιουργηθεί μετά την ψήφιση του νόμου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα μπορούσα να έχω τον λόγο για ένα λεπτό, για να απαντήσω στον Υπουργό;
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Γιατί να απαντήσετε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Έγινε αναφορά στον κ. Κουτσούκο που είχε αναφερθεί.
Κύριε Θεοχαρόπουλε, να μην χάνουμε χρόνο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Μισό λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Αυστηρά ένα λεπτό.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, αυτή τη στιγμή έχουμε μία τροπολογία η οποία έχει το εξής θέμα: «Σύνθεση διαιτητικών δικαστηρίων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας», στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Το αναφέρω, καταρχήν, για να σας δείξω ότι αυτά τα οποία κατηγορούσατε για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτή τη στιγμή γίνονται.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Άλλοι…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεύτερον, το υποστηρίξατε και σας είπε ο κ. Κουτσούκος γιατί δεν το φέρατε ως υπουργική τροπολογία και το φέρνετε μέσω αυτής της διαδικασίας.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Τι πρόβλημα έχετε;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ρωτήσαμε, λοιπόν, αν είναι αυτή η θέση σας γιατί δεν το προχωράτε σε ένα πλήρες νομοσχέδιο, επίσης, στα θέματα του αθλητισμού, το οποίο θα καταθέσετε και θα έχουμε όλα τα θέματα για να τα συζητήσουμε.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Θα σας πω…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε δείξει κι άλλες φορές, λοιπόν, ότι στην κριτική…
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Λάθος κάνετε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Αφήστε να ολοκληρώσω και θα απαντήσετε, αν θέλετε, κύριε Υπουργέ.
Σε όλα τα θέματα, λοιπόν, που σας θέτουμε με κριτική διάθεση και με στόχο την προγραμματική αντιπολίτευση, φαίνεστε ότι δεν δέχεστε την καλοπροαίρετη κριτική. Γιατί εδώ πρόκειται για καλοπροαίρετη κριτική σε ένα νομοσχέδιο στο οποίο ψηφίζουμε.
Γι’ αυτό σας είπαμε, λοιπόν -και σας είπε και ο κ. Κουτσούκος- ότι σε αυτά τα θέματα χρειάζεται και μεγαλύτερη σοβαρότητα και να νομοθετήσουμε συνολικά για όλα τα ζητήματα.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε, ένα λεπτό θα ήθελα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Κοντονή, με συγχωρείτε τώρα, μην αρχίσουμε. Μπαίνουμε σε δεύτερο κύκλο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Δεν θα μπούμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Υπάρχουν Υπουργοί που, υποτίθεται, πιέζονται από τον χρόνο να τοποθετηθούν, για να φύγουν, Κοινοβουλευτικοί που ζητήσαν τον λόγο, Βουλευτές που περιμένουν να τοποθετηθούν.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Πρόεδρε, για δεκαπέντε δευτερόλεπτα θέλω τον λόγο, επειδή αναφέρθηκε η λέξη«μεγαλύτερη σοβαρότητα».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Μισό λεπτό έχετε τον λόγο, κύριε Κοντονή.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Δεκαπέντε δευτερόλεπτα, δεν θέλω μισό λεπτό.
Δηλαδή, τι θα πρέπει να γίνει; Υπήρχε ένα επιγενόμενο, σας ξαναλέω, εκτός κι αν δεν καταλαβαίνετε, ζήτημα το οποίο έπρεπε να ρυθμιστεί. Με τη δέουσα σοβαρότητα, λοιπόν, το αντιμετωπίσαμε άμεσα με αυτή την τροπολογία και δεν υπάρχει πλέον κανένα κενό.
Τι μας λέτε; Αντιλαμβάνεστε τι λέτε; Ο κ. Κουτσούκος έθεσε ένα ζήτημα. Το εξήγησα και είπα ότι ήταν επιγενόμενο της ψήφισης του νόμου. Τι έπρεπε; Να το αφήσουμε εις το διηνεκές να ταξιδεύει χωρίς ρύθμιση; Το ρυθμίσαμε με την τροπολογία και τελειώσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Εντάξει, κύριε Υπουργέ, νομίζω ήταν επαρκέστατη εξήγηση.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ (Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού): Τι σας ενοχλεί τώρα ποιος το έφερε, κύριε Θεοχαρόπουλε; Τι είναι αυτά; Αυτά είναι η προγραμματική αντιπολίτευση; Αυτά τώρα είναι να μην τα ονομάσω!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Εντάξει, κύριε Υπουργέ. Σας ευχαριστούμε.
Ο κ. Τσακαλώτος έχει τον λόγο.
Κύριε Τσακαλώτε, έχετε τον λόγο για πέντε λεπτά, θερμή παράκληση.
ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ (Υπουργός Οικονομικών): Εφτά είπαμε, ας μοιράσουμε τη διαφορά στα έξι λεπτά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια ομιλία για το πρόγραμμα και τη συμφωνία με τους δανειστές είχα πει αυτό που είχε πει ο Τσου Εν Λάι για τη γαλλική επανάσταση, ότι είναι πολύ νωρίς για να την κρίνουμε. Οι κοινωνίες πολλές φορές κάνουνε λάθη για τη σημασία των πραγμάτων που προχωράνε. Μερικά πράγματα που θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικά σε κάποιες δεκαετίες φαίνονται ότι δεν ήταν τόσο σημαντικά και κάποια θέματα που δεν τα θεωρούσαν πολύ σημαντικά που προχωράνε μαθαίνουμε ότι είπα πάρα πολύ σημαντικά.
Νομίζω ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι στη δεύτερη κατηγορία. Είναι σημαντικό θέμα γιατί αφορά την πιο παλιά ιστορία που λέει η ανθρωπότητα ανάμεσά τους, οι άνθρωποι ανάμεσά τους.
Δύο άτομα αγαπιούνται και θέλουν να είναι μαζί και βρίσκουν συνεχώς εμπόδια, εμπόδια από τις οικογένειες, εμπόδια από τις κοινότητες, από κράτη, από πολιτισμούς. Τα μαθαίνουμε αυτά στην πίεση, σε δραματικές παραστάσεις, στη μουσική, σε μυθιστορήματα. Μαθαίνουμε για τα συναισθήματά μας, πώς πρέπει να φερόμαστε.
Εικάζω ότι πολλοί άνθρωποι που σήμερα θα ψηφίσουν κατά του συμφώνου έχουν κάποια στιγμή δει κάποιο έργο για τον Όσκαρ Ουάιλντ ή για κάποια άλλη περίπτωση και αισθανθήκανε αυτά τα συναισθήματα, ότι κάτι δεν πάει καλά και θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι ενάντια του ορθού λόγου, αλλά μας δίνουν μας πραγματική πληροφόρηση για το πώς πρέπει να φερόμαστε ανάμεσά μας, πώς πρέπει να είναι η σχέση μας μεταξύ μας.
Είναι σημαντικό ζήτημα και για έναν άλλο λόγο, γιατί παίζεται μια πολύ σημαντική αρχή, του πολιτικού φιλελευθερισμού.
Πριν πω, όμως, ποια είναι αυτή η αρχή που παίζεται, θα ήθελα να σας πω τη σχέση ανάμεσα στην Αριστερά και τον φιλελευθερισμό. Έχω ακούσει μέσα σε αυτή την Αίθουσα και έξω από αυτήν πολλές απαξιωτικές κριτικές για ανθρώπους σαν τον Πάνο Λάμπρου και σαν τα παιδιά που είναι στο Δίκτυο, όταν αυτοί οι άνθρωποι ουσιαστικά υποστηρίζουν φιλελεύθερες αρχές: Ότι όλοι πρέπει να έχουν δικηγόρο, ότι όλοι είναι αθώοι μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο, ότι ακόμα και όταν είσαι καταδικασμένος και φυλακισμένος, έχεις δικαιώματα. Είναι αριστεροί άνθρωποι που αναγκάζονται να υποστηρίξουν αυτές τις αρχές.
Και είναι κρίμα που σε αυτή τη χώρα οι φιλελεύθεροι έχουν κάνει τόσο λίγα πράγματα για τα δικαιώματα. Γιατί ο σύντροφός μου ο Πάνος Λάμπρου και οι άλλοι του Δικτύου που δεν είναι στο Kόμμα μου, αυτοί έχουν σώσει την παρτίδα και έχουν πετύχει αυτή την προστασία των δικαιωμάτων, όταν οι φιλελεύθεροι ιδιαίτερα σφυρίζανε αδιάφορα.
Ποια είναι αυτή η βασική φιλελεύθερη αρχή που πρέπει να προστατέψουμε; Είναι ότι το κράτος δεν έχει καμία δουλειά εκ των προτέρων να στιγματίζει και να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε κομμάτια του πληθυσμού. Και κάτι παραπάνω: Όταν το έχει κάνει το κράτος αυτό έχει ακολουθήσει- προσέξτε το αυτό- ο ρατσισμός και οι διακρίσεις.
Το είδαμε αυτό στις μεσαιωνικές πόλεις στην Ευρώπη, όταν αποφάσισαν σε αυτές ότι οι Εβραίοι μπορούσαν να ασχολούνται μόνο με το εμπόριο ή με τις τράπεζες. Το κράτος και η πόλη είπαν εκεί ότι δεν μπορούν να έχουν άλλες δραστηριότητες και ακολούθησε ο ρατσισμός.
Το είδαμε αυτό στη Βόρεια Ιρλανδία, όταν το κράτος είπε ότι έχουν κάτι ιδιαίτερο οι προτεστάντες και έχουν δικαιώματα και ακολούθησε ο ρατσισμός εναντίον των καθολικών.
Επίσης, το είδαμε αυτό στις νότιες πολιτείες της Αμερικής, όπου το κράτος έδωσε λιγότερα δικαιώματα στους μαύρους και άρα, μετά μπορούσε με νομιμοποίηση σχεδόν ο ρατσισμός εναντίον των μαύρων να κρατήσει μέχρι και τον εικοστό αιώνα και τον βλέπουμε ακόμα.
Άρα, το ελληνικό, το φιλελεύθερο κράτος δεν μπορεί να στιγματίσει μια σεξουαλική προτίμηση. Δεν μπορεί να πει ότι μια μερίδα της κοινωνίας μας, είτε είναι ομοφυλόφιλοι είτε είναι λεσβίες είτε είναι τρανς, είναι διαφορετική. Δεν μπορεί να το πει επισήμως το ελληνικό κράτος, ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαφορετικά δικαιώματα.
Γιατί ο ρατσισμός που υπάρχει εναντίον αυτών των ανθρώπων, που τον βλέπουμε στην καθημερινότητα, τον βλέπουμε στην τηλεόραση καθημερινά, ότι κρίνουμε αυτούς τους ανθρώπους μόνο με απαξιωτικούς όρους, είναι εν μέρει επειδή εκ των προτέρων το κράτος τους έχει στιγματίσει και έχει πει «τούτοι εδώ είναι κάτι διαφορετικό και δεν έχουν αυτά τα δικαιώματα».
Ελπίζω με αυτό το νομοσχέδιο να αρχίσει τουλάχιστον να διορθώνεται αυτό, δηλαδή το ελληνικό κράτος να είναι φιλελεύθερο, ποτέ να μην στιγματίζει ανθρώπους εκ των προτέρων και να μπορούμε εμείς, οι αριστεροί, να κάνουμε την πραγματική μας δουλειά, που είναι να διευρύνουμε τα δικαιώματα και να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και όχι να τελειώνουμε τη δουλειά, που κάποιοι άλλοι έπρεπε να έχουν κάνει πάρα πολλά χρόνια πριν.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό και για τη συνέπεια στον χρόνο.
Τον λόγο έχει ο κ. Βρούτσης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος από τη Νέα Δημοκρατία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον λόγο επί της διαδικασίας;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Μισό λεπτό!
Πριν ανέβετε στο Βήμα, κύριε Βρούτση, θα πρότεινα, εάν συναινεί το Σώμα, τη μείωση του χρόνου των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων κατά δύο λεπτά. Δηλαδή, από τα δώδεκα λεπτά στα δέκα.
Συμφωνείτε;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν έχουμε πάρει απόφαση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Ζήτησε τον λόγο από πριν!
Μετά έχει ζητήσει τον λόγο ο Υπουργός κ. Παρασκευόπουλος, διότι πρέπει να τοποθετηθεί και επί των δικαιολογημένων ενστάσεων των Βουλευτών των κομμάτων για τις τροπολογίες.
Θα κάνει την τοποθέτησή του και μετά τον κ. Παρασκευόπουλο συνεχίζουμε από τον κατάλογο, για να κλείσει η πρώτη οκτάδα. Με τον κ. Αμυρά συγκεκριμένα, που σηκώνει και χέρι, ολοκληρώνεται η πρώτη οκτάδα. Συνεχίζουμε με την επόμενη πεντάδα και μετά την επόμενη πεντάδα ενδεχομένως θα έχει τον λόγο κάποιος Υπουργός.
Κύριε Βρούτση, έχετε τον λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Θα ήθελα τον λόγο επί της διαδικασίας, κύριε Πρόεδρε, να σας θυμίσω κάτι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τι θέλετε, κύριε συνάδελφε;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Είχαμε πάρει απόφαση ότι θα ολοκληρώνουμε ένα κύκλο οκτώ ομιλητών, έναν από κάθε κόμμα δηλαδή, και ότι μετά θα παρεμβαίνουν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι και οι Υπουργοί. Αυτό παρενέβην να σας πω. Καταλάβατε; Όχι ανά πέντε που είπατε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ: Τέσσερις!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Πολλά μπορεί να ειπώθηκαν από την έναρξη της συνεδρίασης. Στην πορεία αλλάζουν τα πράγματα. Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ζήτησε τον λόγο. Με βάση τον Κανονισμό, έχει το δικαίωμα να ζητά τον λόγο. Δεν μπορώ να του το απαγορεύσω. Αυτό βρήκα, εξάλλου, και ως προγραμματισμό από τον προηγούμενο Πρόεδρο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Καλά, εντάξει. Εγώ απλώς σας θέτω υπ’ όψιν τι είχε αποφασιστεί νωρίτερα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Δεν στερούμε τον λόγο από κανέναν. Απλώς μειώσαμε και τον χρόνο των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων κατά δύο λεπτά. Η σειρά θα είναι όπως σας είπα, δηλαδή θα μιλήσει ο κ. Βρούτσης, μετά ο κ. Παρασκευόπουλος και στη συνέχεια τυγχάνει να είστε εσείς ο επόμενος ομιλητής από τους Βουλευτές.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, είχαμε πει ανά τέσσερις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ορίστε, κύριε Βρούτση, έχετε τον λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε πραγματικά ένα νομοσχέδιο ιδιαίτερα ευαίσθητο. Και είναι ευαίσθητο, γιατί σήμερα θα αποφασίσουμε εάν και κατά πόσο κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα αντιμετωπίζονται με τη φιλελεύθερη αντίληψη, την οποία ανέφερε τέσσερις φορές ο κ. Τσακαλώτος. Και χαίρομαι που επιβεβαιώνει ότι οι φιλελεύθερες αντιλήψεις είναι αυτές οι οποίες δίνουν δυνατότητα μέσα στην κοινωνία να γίνονται αποδεκτά κοινωνικά δικαιώματα.
Θέλω, λοιπόν, να πω ότι για εμάς στη Νέα Δημοκρατία τρία σημεία είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για την απόφασή μας, η οποία, όμως, συσχετίζεται και με την τοποθέτηση της Κυβέρνησης και του Υπουργού -ο οποίος είναι παρών- στο τέλος της συζήτησης για το εάν και κατά πόσο αυτό που ζητάμε ικανοποιηθεί.
Πρώτον, είμαστε απόλυτα σύμφωνοι ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πάνω απ’ όλα. Ο σεβασμός στις ανθρώπινες αξίες είναι πέρα απ’ όλα. Και αυτές οι βασικές αρχές είναι αρχές οι οποίες ενσωματώνονται και μέσα στον πυρήνα της ιδεολογίας του κόμματός μου, της Νέας Δημοκρατίας.
Δεύτερον, η σεξουαλική επιλογή είναι απόλυτα σεβαστή. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να είναι αντίθετος με την επιλογή κάποιου ή κάποιας στον τρόπο που θα διαμορφώσει και θα φτιάξει τη ζωή του. Είναι, όμως, και ευθύνη της πολιτείας, μιας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας, η οποία έχει δομές προστασίας των πολιτών της, η οποία έχει ένα πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών της, να φτιάξει τέτοιο πλαίσιο που να διασφαλίζει τα ίδια δικαιώματα για όλους. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι απόλυτα σεβαστό ότι ζητήματα τα οποία αφορούν κοινωνικές, εργασιακές, φορολογικές και ασφαλιστικές εκκρεμότητες, οι οποίες εισάγονται με το παρόν νομοσχέδιο, βρίσκουν την απόλυτη στήριξή μας.
Τρίτον, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο καταδίκασε τη χώρα μας στη λογική ότι κάναμε διακριτή μεταχείριση, ήταν σωστή και θα πρέπει στη βάση αυτή η ελληνική πολιτεία να νομοθετήσει, έτσι ώστε να μην υπάρχει ίχνος διακριτής μεταχείρισης.
Όλα αυτά τα οποία προανέφερα είναι στη δική μας σφαίρα αντίληψης, ενός κόμματος, όπως η Νέα Δημοκρατία, ευρωπαϊκού. Άλλωστε, δεν κάνουμε τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από το να νομοθετούμε στην κατεύθυνση που είναι η πλειονότητα των σύγχρονων δημοκρατικών ευρωπαϊκών χωρών. Και για τη Νέα Δημοκρατία, ένα καθαρά ευρωπαϊκό κόμμα, ένα κόμμα που βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της αντίληψης, είναι κατανοητό ότι είμαστε υπέρ αυτών των απόψεων και θα τις στηρίξουμε.
Όμως, υπάρχει ένα ζήτημα. Το ζήτημα έχει να κάνει με τον τρόπο που η Κυβέρνηση εισάγει το παρόν νομοσχέδιο. Και θέλω να μας ακούσει ο ελληνικός λαός, γιατί είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, να μας ακούσουν οι άνθρωποι οι οποίοι σήμερα περιμένουν να ψηφιστεί το παρόν νομοσχέδιο. Περιμένει να δει και η ελληνική κοινωνία γιατί η Νέα Δημοκρατία ή γιατί τα κόμματα τοποθετούνται με αυτόν ή τον άλλο τρόπο.
Είμαστε, λοιπόν, κατ’ αρχήν υπέρ της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης των ομόφυλων.
Το ζήτημα, όμως, το οποίο εγείρεται είναι πιο σημαντικό υπό την έννοια ότι νοθεύεται σκόπιμα από την Κυβέρνηση το ίδιο το σύμφωνο συμβίωσης. Διότι καθαρή θέση, καθαρή αντίληψη πολιτική, στέρεη θέση είναι όταν φέρεις αυτό το σύμφωνο να ψηφιστεί ατόφιο στη Βουλή με ξεκάθαρους όρους απέναντι στην κοινωνία.
Το κάνει η Κυβέρνηση; Όχι, κύριε Υπουργέ. Και δεν το κάνετε είτε σκόπιμα είτε για άλλη μια φορά πρόχειρα ή γιατί θέλετε να εξυπηρετήσετε φωτογραφικά, μέσα από διατάξεις του νομοσχεδίου, άλλα πράγματα.
Παραδείγματος χάριν, υπάρχει το ζήτημα που ουσιαστικά ανατρέπει μια σειρά από τον Ποινικό Κώδικα, τα οποία τα ανέφερε ο κ. Αθανασίου, ο Εισηγητής μας. Γιατί το κάνετε αυτό; Σε ένα τέτοιο κρίσιμο νομοσχέδιο, πραγματικά, μπορείτε να μου πείτε τι σχέση η παρακώλυση των συγκοινωνιών; Οι ομόφυλοι, που σήμερα μας παρακολουθούν, πραγματικά, που βλέπουν τη θέση μας, θα αναρωτιούνται τι σχέση έχει το ζήτημα της ποινικής διαδικασίας και η αλλαγή του συμφώνου, σε σχέση με το σύμφωνο. Καμία. Γιατί το κάνετε;
Όμως, ας πάω και σε ένα άλλο ζήτημα, το οποίο θεωρώ ακόμα πιο σημαντικό. Κοιτάξτε, οι κοινωνίες προχωρούν, εξελίσσονται και υπάρχει ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κανείς δεν το αναιρεί αυτό. Είπαμε λίγο πριν στη Βουλή, διά της θέσης που διατύπωσα, ότι είμαστε υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης. Όμως, δεν μπορούμε να δεχθούμε, κύριε Υπουργέ, αυτό το υποκριτικό από μέρους σας με το οποίο είμαστε αντίθετοι, να εισάγετε μέσα το θέμα του γάμου και της υιοθεσίας. Αυτό δεν γίνεται δεκτό.
Σας το ζητήσαμε λίγο πριν, διά μέσου του εισηγητή μας. Σας είπαμε «ελάτε εδώ, να το ψηφίσουμε όλοι μαζί, εξαιρέστε, όμως, τον γάμο και την υιοθεσία». Εάν έχετε αντίρρηση, σας λέω –γιατί με τις νομικές σας γνώσεις γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι όποια δήλωση προθέσεων κι αν κάνετε, τα δικαστήρια δεν δικάζουν με βάση την τοποθέτηση του Υπουργού, αλλά με βάση τον νόμο- «αλλάξτε, λοιπόν, αφαιρέστε το θέμα του γάμου, αφαιρέστε το θέμα της υιοθεσίας» –εκεί συνίσταται η διαφορά μας- «και εμείς θα το ψηφίσουμε».
Θα περιμένουμε, λοιπόν, μέχρι το τέλος της διαδικασίας, εκφράζοντας τη θέση μας, τη στέρεη, την καθαρή, ότι είμαστε υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ίσης αντιμετώπισης της ανθρώπινης αξίας, του δικαιώματος της επιλογής, του πώς ο καθένας θα συμπεριφέρεται μέσα στην κοινωνία, των ίσων δικαιωμάτων σε επίπεδο φορολογικών ασφαλιστικών εκκρεμοτήτων. Ναι! Όχι, όμως, στη βάση που φέρνετε εσείς, του γάμου και της υιοθεσίας. Το λέω τόσο αναλυτικά, γιατί πρέπει να γίνει ξεκάθαρος και ευδιάκριτος ο διαχωρισμός της θέσης μας απ’ αυτό το οποίο φέρνετε εσείς σήμερα να ψηφίσετε.
Θα περιμένουμε, λοιπόν, μέχρι το τέλος της διαδικασίας να κάνουμε μαζί αυτό το βήμα, να ψηφίσουμε μαζί. Το θέλουμε! Αλλά θα αποσύρετε με νομοθετικό τρόπο τις διατάξεις τις συγκεκριμένες. Είμαστε ξεκάθαροι.
Ταυτόχρονα, κατατέθηκε μια τροπολογία από Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που αφορά τους Νομούς Έβρου, Καβάλας, Δράμας και Ξάνθης. Αφορά το ζήτημα του μισθολογικού κόστους, της επιδότησης του, σε επιχειρηματίες και επαγγελματίες των περιοχών αυτών, κάτι το οποίο εκκρεμεί και δεν έχει ικανοποιήσει και δεν έχει υλοποιήσει η Κυβέρνηση.
Παρακαλούμε πάρα πολύ τον Υπουργό, ο οποίος είναι και παρών, είτε να δώσετε προθεσμία ώστε να μην παραγραφεί η αξίωση των δικαιωμάτων αυτών, είτε να τα συμψηφίσετε, απ’ την στιγμή που δεν υπάρχουν τα χρήματα, με οφειλές αυτών των επιχειρήσεων.
Με αυτές τις σκέψεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απευθύνομαι στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε να ψηφίσουμε μαζί. Θα απαλλάξετε, όμως, το νομοσχέδιο της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης από την υιοθεσία κι απ’ τον γάμο. Είναι προκλητικό. Δεν μπορεί να περάσει τέτοιο νομοσχέδιο. Θέλουμε να το ψηφίσουμε και μέχρι το τέλος της διαδικασίας θα περιμένουμε τον Υπουργό, με νομοθετικές διατάξεις, να εξαλείψει αυτές τις δύο αιρέσεις μας και θα είμαστε κοντά.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κ. Βρούτση.
Τον λόγο έχει ο κ. Παρασκευόπουλος, Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το νομοσχέδιο αυτό έχει στον τίτλο του πρώτα τον όρο «σύμφωνο συμβίωσης», αλλά τη συνοχή του τη διασφαλίζει η δεύτερη αναφορά, η δεύτερη έννοια, που είναι η «άσκηση δικαιωμάτων».
Όντως το κύριο περιεχόμενό του είναι η ρύθμιση της άσκησης κάποιων δικαιωμάτων, η οριοθέτησή τους και ο έλεγχος αυτής της άσκησης. Στο πεδίο εμπίπτει ένα υλικό, το οποίο λίγο πολύ έχετε ακούσει, γι’ αυτό θα σας το προτάξω με συντομία.
Θα ήθελα να πω ότι το διαπερνούν πάντως κάποιες αρχές.
Τη μία αρχή από αυτές τη μνημόνευσε ήδη ο κ. Τσακαλώτος. Είναι η αρχή του φιλελευθερισμού, η αρχή ότι ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει αρκεί να μην βάζει σε κίνδυνο ή να μην βλάπτει τρίτον. Να μην βάζει σε κίνδυνο τρίτον με όρους εμπειρικούς και να μην βλάπτει, επίσης, με όρους εμπειρικούς. Αυτή η αρχή κατοχυρώνεται και στο Σύνταγμά μας. Έχει καθιερωθεί να ονομάζεται «δικαίωμα στη διαφορά». Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να είναι οσοδήποτε διαφορετικός, όταν δεν βλάπτει τρίτους, και κατοχυρώνεται ιδίως στις διατάξεις των άρθρων 2 και 5 του Συντάγματός μας.
Βεβαίως, είναι η βάση του φιλελευθερισμού. Συνήθως στον κόσμο όλοι ανάγονται στον Τζον Στιούαρτ Μιλ, όταν μνημονεύουν τη βασική αρχή του φιλελευθερισμού, που έβρισκε τερατώδη την καταπίεση του ανθρώπου ο οποίος δεν βλάπτει τίποτα. Νομίζω, όμως, ότι χρειάζεται να θυμόμαστε και γι’ αυτό θα το επαναλάβω –το είπα και στην Επιτροπή- και τη ρήση του Δημόκριτου: «Ουκ αν οι νόμοι εκώλυον έκαστον ζην κατ’ ιδίην εξουσίην, ει μη έτερος έτερον ελυμαίνετο.» Καμία διαφορά από τη ρήση του Τζον Στιούαρτ Μιλ ή από τις σύγχρονες απόψεις ρεαλισμού και φιλελευθερισμού.
Η δεύτερη αρχή στην οποία ερείδεται αυτό το νομοσχέδιο είναι το ότι ο νόμος πρέπει να στηρίζεται στην κοινωνική πραγματικότητα. Δεν επιλέγεται δηλαδή μια μέθοδος κανονιστική, που να υπαγορεύει το αντίθετο, που να λέει ότι ο νόμος πρέπει να καθορίζει πώς θα είναι τα πράγματα. Αυτό το νομοσχέδιο αφουγκράζεται την κοινωνία, βλέπει τι είναι λειτουργικό, τι προάγει την κοινωνική ειρήνη και αυτό προσπαθεί να ενσωματώσει. Βεβαίως, όλα αυτά σε συνδυασμό και με την αρχή της αναλογικότητας: Σοβαρή ευθύνη συνεπάγεται σοβαρή έννομη συνέπεια, ελαφριά ευθύνη συνεπάγεται ελαφριά συνέπεια ή ίσως και απαλλαγή από συνέπειες.
Το πρώτο θέμα που ρυθμίζεται βέβαια είναι αυτό που σας απασχολεί περισσότερο, το σύμφωνο συμβίωσης.
Έχει γίνει σαφές ότι το σύμφωνο συμβίωσης ρυθμίζει ένα κοινωνικό θέμα και δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη θρησκεία ούτε με τη φύση. Το περιεχόμενό του είναι νέο σε σχέση με το θεσμικό εργαλείο, το σύμφωνο που είχαμε προηγουμένως, σε δύο πεδία: Το ένα είναι ότι αναγνωρίζεται πλέον και η συμβίωση ομοφύλων και ρυθμίζεται. Το δεύτερο είναι ότι και οι σχέσεις των ετεροφύλων σε ορισμένα θέματα ρυθμίζονται πιο λεπτομερώς.
Υπάρχουν όντως κάποιες καινοτομίες που αφορούν την αναγνώριση κληρονομικού δικαιώματος, με δικαίωμα όμως άρνησης της νόμιμης μοίρας, η ακυρότητα του συμφώνου στην περίπτωση στην οποία υπάρχει μια εικονικότητα και κάποιες άλλες ρυθμίσεις, που απ’ ό,τι κατάλαβα και από τη συζήτηση εδώ δεν προκαλούν κάποια ιδιαίτερη αντίδραση.
Ένα θέμα είναι αυτό το οποίο απασχόλησε εδώ, μήπως υπάρχει μια έμμεση αναγνώριση της υιοθεσίας μέσω του συμφώνου συμβίωσης το οποίο εισάγεται αυτήν τη στιγμή προς ψήφιση. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι» και δεν είναι απάντηση απλώς του ομιλούντος, είναι απάντηση η οποία προκύπτει σαφώς από το κείμενο του νόμου.
Υπάρχουν ρυθμίσεις για την υιοθεσία, οι ρυθμίσεις της ποινικής νομοθεσίας, της αστικής νομοθεσίας. Οι ρυθμίσεις της νομοθεσίας γενικά αλλάζουν μόνο αν προκύψει μια καινούρια διαφορετική ρύθμιση για το ίδιο θέμα ή εάν καταργηθούν. Ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο.
Το σύμφωνο συμβίωσης δεν εισάγει τεκνοθεσία. Υπήρξε μία παρεξήγηση. Υπήρξαν φόβοι ότι η ρύθμιση σύμφωνα με την οποία εφαρμόζονται αναλόγως για τα μέρη διατάξεις του αναλογικού δικαίου μπορεί να καλύψει επέκταση της τεκνοθεσίας και σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ακριβώς επειδή διατυπώθηκε ο φόβος αυτός, μια από τις νομοτεχνικές βελτιώσεις, τις οποίες ήδη ανακοίνωσα –και σήμερα την ανακοινώνω και πάλι, θα τις ανακοινώσω στο τέλος, αλλά αυτή την προτάσσω λόγω συνάφειας με το αντικείμενο- διευκρινίζει ότι άλλες διατάξεις νόμων που αφορούν αξιώσεις συζύγων μεταξύ τους, καθώς και αξιώσεις, παροχές ή προνόμια έναντι τρίτων ή του δημοσίου, εφαρμόζονται αναλόγως κ.λπ. Είναι φανερό ότι υπό τους όρους «αξιώσεις» ή «παροχές» ή «προνόμια» δεν μπορεί να νοείται, με κανέναν τρόπο, η υιοθεσία ούτε κοινωνικά ούτε λογικά ούτε φραστικά ούτε νομικά. Επομένως, δεν ρυθμίζεται η τεκνοθεσία.
Έφτασα μάλιστα να στεναχωρήσω Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Φωτήλα από το Ποτάμι, αρνούμενος και την οριακή ακόμη περίπτωση να αναγνωριστεί η χορήγηση επιμέλειας σε προγεννημένα τέκνα.
Και εξήγησα ότι δεν τη δέχομαι τώρα αυτή τη ρύθμιση όχι επειδή επί της αρχής προσωπικά έχω κάποια αντίθεση. Ίσα ίσα θα έλεγα από τώρα ότι συμφωνώ. Όμως δεν την εισάγω, διότι η ρύθμιση αυτή θα προϋπέθετε επέμβαση και σε αρκετές άλλες διατάξεις του οικογενειακού δικαίου. Θα έπρεπε το ίδιο να προβλεφθεί και για τον γάμο και όχι μόνο για το σύμφωνο συμβίωσης. Θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλεψη τι θα γίνει αν λυθεί το σύμφωνο συμβίωσης και πώς θα διασφαλίσουμε ότι δεν θα έχουμε τρεις επιμέλειες, και του προηγούμενου γονέα και των συντρόφων οι οποίοι θα προκύψουν. Αυτό θα προϋπέθετε μια γενικότερη επέμβαση στο οικογενειακό δίκαιο, η οποία σας διαβεβαιώ ότι επιχειρείται και θα εξετάσει πολλά θέματα, μεταξύ άλλων και το θέμα της τεκνοθεσίας. Πάντως, δεν γίνεται με αυτό το νομοθέτημα και είναι σαφές αυτό.
Πέρα από το συγκεκριμένο πρώτο κεφάλαιο που αφορά το σύμφωνο συμβίωσης, ακολουθεί μια πρόβλεψη για την ίδρυση ενός συμβουλίου μελέτης θεμάτων ρατσισμού και αντιμετώπισής του. Η σύσταση του συμβουλίου οφείλεται στην πεποίθηση που έχουμε όλοι σε αυτή την Αίθουσα ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται, πρώτα απ’ όλα, με μελέτη, έρευνα και κοινωνικά μέσα και όχι με την καταστολή ή πολύ περισσότερο με τη βία. Χρειάζεται μελέτη και γι’ αυτό συγκροτείται το συμβούλιο.
Προβλέφθηκε καθοδόν στην Επιτροπή η δυνατότητα δημιουργίας υποεπιτροπών, των οποίων τα μέλη είναι αρκετά. Και ήδη σήμερα άκουσα την παρατήρηση του κ. Γκιόκα ότι θα έπρεπε να μετέχουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Έχει δίκιο και γι’ αυτό το προσθέτω τώρα με τροποποίηση στο κείμενο το οποίο έχετε μπροστά σας.
Στη συνέχεια, έχουμε έναν αριθμό ρυθμίσεων οι οποίες αφορούν το ποινικό δίκαιο. Και αυτές έχουν υποστεί κριτική και θα ήθελα να τις αναπτύξω όσο μπορώ πιο σύντομα.
Η ρύθμιση που αφορά τους αναπήρους είναι η διόρθωση μιας προηγούμενης που υπήρχε και αφορούσε την αναπηρία γενικά, χωρίς να διακρίνει την περίπτωση που μπορεί να υπάρχει προσωρινή αναγνώριση αναπηρίας. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα εφαρμογής μέχρι σήμερα, αλλά η πρόβλεψη τώρα μπορεί να μας απαλλάξει από κάποιο μελλοντικό ζήτημα το οποίο θα δημιουργηθεί.
Υπάρχει μια πρόβλεψη που αφορά τις μωρομάνες, δηλαδή προβλέπεται η δυνατότητα στις γυναίκες που έχουν μικρά παιδιά κάτω των οκτώ ετών να εκτίουν την ποινή τους κατ’ οίκον για να είναι κοντά στα παιδιά τους, εφόσον η ποινή τους δεν ξεπερνά τα δέκα χρόνια.
Υπάρχει μια διάταξη στη συνέχεια, το άρθρο 81Α, το οποίο αναφέρεται, θα έλεγα, στον ρατσιστικό ακτιβισμό, σε πράξεις ρατσιστικής βίας. Η μόνη αλλαγή που γίνεται στην προϊσχύουσα ρύθμιση είναι η εξής. Η προηγούμενη ρύθμιση αναφερόταν σε ρατσιστικά κίνητρα, ενώ η νέα αναφέρεται σε ρατσιστικά περιστατικά με εξωτερική εμφάνιση, που προκύπτει από τις περιστάσεις. Είναι προφανής ο λόγος. Τα κίνητρα δεν φωτογραφίζονται, δεν αποδεικνύονται και είναι πολύ ρευστά, ενώ αυτό το οποίο έχει εξωτερική εμφάνιση είναι αποδείξιμο με έναν πολύ σαφέστερο τρόπο. Μόνο αυτή είναι η επέμβαση.
Στη συνέχεια, υπάρχει μια σειρά ρυθμίσεων που αφορά τους ανηλίκους.
Δεν νομίζω ότι είναι μεγάλης εκτάσεως οι ρυθμίσεις. Κάποιες είναι και δικονομικές, άλλωστε. Αυτό το οποίο, κυρίως, διευκρινίζεται είναι ότι η βαρύτερη ποινή του ποινικού σωφρονισμού επιβάλλεται, εφόσον το μέτρο της ασφαλείας σε ίδρυμα που προηγήθηκε ακολουθήθηκε από μία απόδραση και στη συνέχεια, από μία τέλεση κακουργήματος. Προστίθεται και αυτή η περίπτωση στις πράξεις οι οποίες οδηγούν στο σωφρονιστικό ίδρυμα.
Επειδή άκουσα Βουλευτές να διαμαρτύρονται μήπως συρρικνώνεται ο αριθμός των ανθρώπων που μπορούν να μπουν σε σωφρονιστικό κατάστημα, σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων -αυτό σημαίνει ότι αφήνονται στην τύχη τους- πρέπει να πω ότι, βεβαίως, υπάρχουν προηγούμενα ιδρύματα, υπάρχει ίδρυμα αγωγής, όπου μπορούν οι νέοι να βρίσκονται και να έχουν μία φροντίδα στην περίπτωση κατά την οποία δεν θα μπουν στο σωφρονιστικό κατάστημα. Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται και τώρα προσπάθειες αναβάθμισης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Με συγχωρείτε, κύριε Υπουργέ, αλλά είναι ελάχιστα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Είναι λίγα και πρέπει να γίνουν περισσότερα. Έχετε δίκιο.
Θέλω, λοιπόν, να αναφερθώ στις καταλήψεις των οδών, γιατί εδώ πιστεύω ότι υπάρχει παρεξήγηση. Ειπώθηκε ότι η εισαγωγή λόγω δικαστικής άφεσης της ποινής, δηλαδή δυνητικής απαλλαγής είτε εκείνων οι οποίοι, όπως διαμορφώθηκε τελικά η διάταξη με τη συμβολή σας, διέκοψαν την κυκλοφορία για ασήμαντο χρονικό διάστημα είτε εκείνων οι οποίοι έκαναν αυτό, επιδιώκοντας να προασπίσουν ένα ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον, είναι αόριστη.
Εξήγησα ενώπιον της Επιτροπής και θέλω να το επαναλάβω: Η αοριστία ενοχλεί μόνο εφόσον ιδρύεται αξιόποινο ή εφόσον επιβαρύνεται το αξιόποινο. Δεν ενδιαφέρει η αοριστία στην περίπτωση κατά την οποία έχουμε να κάνουμε με ελάφρυνση ποινών ή αν έχουμε να κάνουμε και με απαλλαγή από την ποινή. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο νομοθέτης συνήθως επιλέγει διατυπώσεις οι οποίες είναι αξιολογικές, είναι χαλαρές, όπως είναι η προστασία δικαιολογημένων συμφερόντων στο άρθρο 367, η προστασία συμφερόντων στο άρθρο 370 του Ποινικού Κώδικα και εν πάση περιπτώσει και το άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα, που αναφέρεται στην άρση του άδικου χαρακτήρα γενικά, αναφέρεται στην περίπτωση της ύπαρξης δικαιωμάτων αορίστως.
Δηλαδή, τι συμβαίνει; Έχει επιθυμήσει ο νομοθέτης την άρση του άδικου χαρακτήρα ή τη δικαστική άφεση της ποινής να τη διατυπώνει με ευρείς όρους, ώστε ο δικαστής να έχει ευελιξία, προκειμένου να μπορεί να ξεχωρίσει ποιες περιπτώσεις είναι αυτές οι οποίες μπορούν να οδηγηθούν είτε σε αθώωση είτε απαλλαγή από συνέπειες με οτιδήποτε τρόπο.
Επομένως, η ρύθμιση, όπως εισάγεται, ακολουθεί τον πάγιο κανόνα για τον τρόπο διατύπωσης των ελαφρυντικών ή απαλλακτικών διατάξεων.
Υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις σχετικές με τον Τύπο. Και αυτές απηχούν τον ίδιο φιλελευθερισμό. Αφενός, καταργείται το ελάχιστο όριο της αποζημίωσης και προσδιορίζεται αυτή αναλογικά και αφετέρου, προβλέπεται μια διαδικασία διόρθωσης, η οποία, από ό,τι κατάλαβα από τις εργασίες εδώ, δεν έχει ενοχλήσει καθόλου. Προβλέπεται και η περίπτωση της ομοδικίας να οδηγεί σε μια υποχρεωτική και όχι δυνητική συνεκδίκαση.
Στη συνέχεια, οι δικονομικές ρυθμίσεις νομίζω ότι ήταν εύπεπτες και δεν συνάντησαν κάποια αντίρρηση. Άλλωστε, οι περισσότερες ήταν τεχνικές ρυθμίσεις. Το ίδιο αφορά τις ρυθμίσεις οι οποίες είναι σχετικές με το σωφρονιστικό δίκαιο και οι οποίες διαμορφώνονται στο τέλος του συγκεκριμένου νομοθετήματος.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να προχωρήσω στην ανάγνωση των νομοτεχνικών βελτιώσεων οι οποίες έγιναν και οι οποίες συνδέονται με τα ζητήματα τα οποία εξετάστηκαν εδώ. Η μία από αυτές τις νομοτεχνικές βελτιώσεις αφορά το άρθρο 12 του νόμου και είναι αυτή ακριβώς η οποία προηγουμένως αναγνώσθηκε από μένα, η οποία διασφαλίζει με τη ρητή της διατύπωση ότι δεν αφορά την υιοθεσία.
Η επόμενη είναι εκείνη η οποία αφορά το έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά -το άρθρο 81Α- όπου η διόρθωση η οποία γίνεται έχει χαρακτηριστικά τελείως τεχνικά και εκφραστικά. Προστίθεται απλώς ο όρος «φυλετικά χαρακτηριστικά».
Στη συνέχεια προχωρούμε στην προσθήκη που γίνεται στο άρθρο 28 που αφορά τη διάταξη του άρθρου 289 του Ποινικού Κώδικα. Είναι εκείνη για την οποία σας έκανα λόγο προηγουμένως, που αφορά τη δυνατότητα απαλλαγής εκείνων οι οποίοι διαταράσσουν την κυκλοφορία για ασήμαντο χρονικό διάστημα χάριν ευρύτερου συμφέροντος. Εδώ η τροποποίηση έγκειται απλώς στο ότι οι δύο όροι, η ασημαντότητα και το κοινωνικό συμφέρον, τίθενται διαζευκτικά.
Στη συνέχεια η τροπολογία αναφέρεται στο άρθρο 361Β, το οποίο δεν το μνημόνευσα προηγουμένως. Είναι το άρθρο το οποίο τιμωρεί τον αποκλεισμό λόγω φυλής, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού και λοιπά, προσώπων από την παροχή αίματος ή τροφής. Πρέπει να πω ότι η διάταξη αυτή τοποθετείται μεταξύ των εγκλημάτων κατά της τιμής διότι όντως θίγει την τιμή. Όπως το να πεις έναν άνθρωπο «σκουπίδι» ή να πεις ότι είναι τιποτένιος του θίγει την τιμή του, έτσι και το να τον μεταχειριστείς σαν να μην έχει προσωπικότητα, σαν να είναι ένα τίποτα και αυτό θίγει την τιμή του.
Μετά από αυτές τις νομοτεχνικές βελτιώσεις, να σας ανακοινώσω και τις τροπολογίες οι οποίες από την πλευρά μου γίνονται δεκτές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Υπουργέ, μισό λεπτό. Σας διακόπτω. Ζητώ συγγνώμη.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ορίστε. Παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Σ΄ ό,τι αφορά τις νομοτεχνικές βελτιώσεις που μόλις προείπατε, καλό είναι να τις καταθέσετε για να μοιραστούνε στο Σώμα, όπως επίσης για τις τροπολογίες, το οποίο σας το λέω εκ των προτέρων.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Βεβαίως. Έχω πληροφορηθεί ότι είναι ήδη κατατεθειμένες οπότε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Οι νομοτεχνικές δεν είναι, από ό,τι με πληροφορούν. Όπως και να έχει, εσείς συνεχίστε την ομιλία σας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Καλώς.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Λοιπόν, θα μιλήσω τώρα για τις τροπολογίες. Θα αναφερθώ πρώτα στις τροπολογίες των Υπουργών. Η πρώτη τροπολογία που γίνεται δεκτή είναι η τροπολογία την οποία κατέθεσε ο κ. Παπαγγελόπουλος, ο οποίος την ανακοίνωσε. Αφορά τον τρόπο κτήσης αποδεικτικών στοιχείων σε εγκλήματα τα οποία εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα διαφθοράς και του οικονομικού εισαγγελέα. Επίσης, και από τη δική μου πλευρά γίνεται δεκτή η ρύθμιση την οποία ανακοίνωσε ο κ. Κοντονής προηγουμένως εδώ, η οποία αφορά τον τρόπο επιλογής δικαστών για το Αθλητικό Δικαστήριο.
Άλλες βουλευτικές τροπολογίες τις οποίες είχα χθες ανακοινώσει ήταν εκείνες που ήταν τελείως τεχνικές. Αφορούσε την αντικατάσταση της λέξης «περιφερειακή ενότητα» από τη λέξη «περιφέρεια».
Επίσης, έχουμε στο άρθρο του ν. 4022 τη διατύπωση της φράσης ότι «σε όλες τις εξαιρετικές περιπτώσεις το δικαστήριο μπορεί να διατάξει τη διακοπή της δίκης για δεκαπέντε το πολύ ημέρες. Και αν μετά τη διακοπή δεν μπορεί να συνεχιστεί η δίκη για οποιονδήποτε λόγο, αναβάλλεται και προσδιορίζεται σε ημέρα που δεν απέχει περισσότερο που δεν απέχει περισσότερο από δύο μήνες.» Και αυτή η τροπολογία έχει ανακοινωθεί από χθες και…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Υπουργέ, μισό λεπτάκι.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ίσως ήταν και δική μου παράλειψη, όταν σας διέκοψα πριν. Σ’ ότι αφορά τις βουλευτικές τροπολογίες που αναφέρεστε, θα παρακαλούσα πολύ, έστω, να αναφέρεστε στον αριθμό του πρωτοκόλλου, τον γενικό αριθμό. Αν όχι τον ειδικό αριθμό, πείτε μας τον γενικό αριθμό.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Κύριε Πρόεδρε, δεν είμαι έτοιμος να το κάνω τώρα αυτό. Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω την ανάπτυξη και στη συνέχεια θα σας δώσω τους αριθμούς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Εντάξει, κύριε Υπουργέ. Δώστε μας την κατάσταση μετά.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Η επόμενη τροπολογία που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η κατάργηση της διάταξης του άρθρου 347 του Ποινικού Κώδικα. Είναι διάταξη η οποία ποινικοποιεί την παρά φύση ασέλγεια.
Θα ήθελα να διευκρινίσω, έχοντας ακούσει τους φόβους κάποιων Βουλευτών ότι η διάταξη του άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα με την κατάργησή της δεν αφήνει κανένα κενό αξιοποίνου, σ’ ό,τι αφορά την άξια αξιοποίνου, την άδικη ύλη της. Δηλαδή, αυτό το οποίο περιγράφει η διάταξη αυτή, καλύπτεται ποινικά από τη διάταξη της αποπλάνησης ανηλίκων του άρθρου 339 του Ποινικού Κώδικα για άτομα μέχρι δεκαπέντε ετών. Για ανηλίκους που είναι πάνω από δεκαπέντε ετών καλύπτεται από το άρθρο 342 που αφορά την παραπλάνηση ανηλίκων σε ασέλγεια, το άρθρο 343 που αφορά την κατάχρηση σε ασέλγεια στις υπηρεσιακές σχέσεις, από τη διάταξη της αιμομιξίας και επίσης από τις διατάξεις που αφορούν την εκπόρνευση, δηλαδή διατάξεις που αφορούν την πορνογραφία, την μαστροπεία ή την σωματεμπορία.
Δηλαδή, το σύνολο του πεδίου του άρθρου αυτού, καλύπτεται από άλλες. Εκεί που συνυπάρχουν, η συρροή είναι αληθινή, πράγμα που σημαίνει ότι όντως άλλες διατάξεις έχουν εφαρμογή, όπως το υπέμνησε προηγουμένως ο κ. Αθανασίου. Αληθινή συρροή σημαίνει ότι και η άλλη εφαρμόζεται, αλλά δεν αφήνεται κενό.
Να πω τέλος ότι όλοι αυτοί οι λόγοι, δηλαδή η κάλυψη από άλλες ρυθμίσεις, είχαν οδηγήσει μέχρι σήμερα σε πλήρη αχρησία τη συγκεκριμένη διάταξη. Η νομολογία μας δεν τη χρησιμοποιούσε, ούτε η κοινωνία μας καταδίκαζε με οποιονδήποτε τρόπο τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις των ομοφύλων. Επομένως, και σε αυτό το πεδίο η νομοθετική ρύθμιση ακολουθεί την κοινωνική ροή και ακολουθεί και τη νομολογία.
Να πω δε, ότι η αποδοχή αυτής της τροπολογίας για το άρθρο 347 είναι ιστορική σε βαθμό, τον οποίο ίσως δεν συνειδητοποιούμε εύκολα. Η τιμώρηση των ομοφυλοφιλικών πράξεων έχει προϊστορία τεσσάρων χιλιετιών. Ήδη στο προκλασικό δίκαιο συναντούμε την ποινή των ομοφυλοφιλικών πράξεων και μάλιστα, με θάνατο, η οποία συνεχιζόταν μέχρι πριν λίγους αιώνες και μόλις τον τελευταίο καιρό, τον 20ο αιώνα οι κοινωνίες άρχισαν να αποποινικοποιούν αυτήν την πράξη. Επομένως, πρόκειται για μία τομή με βάθος χιλιετιών.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Θα σας δώσω την αρίθμηση αμέσως.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Το λόγο έχει ο κ. Αμυράς από το ΠΟΤΑΜΙ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είπε ο Υπουργός για μια νομοτεχνική βελτίωση του άρθρου 28. Μπορείτε να μου δώσετε τον λόγο για ένα λεπτό;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ε, τώρα, κύριε Θεοχαρόπουλε, ο καθένας μπορεί να ζητάει το λόγο για να ρωτάει κάτι.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Μίλησε είκοσι δύο λεπτά ο κύριος Υπουργός και εγώ θα χρειαστώ ένα λεπτό για μία διευκρίνιση για τις νομοθετικές βελτιώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ε, τώρα, με συγχωρείτε. Απορίες μπορεί να υπάρχουν πολλές και από άλλους Βουλευτές ή Κοινοβουλευτικούς.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι καλό να με ακούσει για ένα λεπτό για να μπορέσει να κάνει τη βελτίωση κατά τη διάρκεια.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Πάρτε το λόγο για ένα λεπτό.
Κύριε Αμυρά, μισό λεπτό, συγνώμη.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής στο άρθρο 28 αναφέρει ότι θα διευκόλυνε την εφαρμογή της διάταξης η αναφορά και σε άλλα κριτήρια, πλην της επιδίωξης του δράστη για την προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος όπως η ένταση της παρακώλυσης συγκοινωνίας, η διάρκειά της, η ύπαρξη εναλλακτικών οδών, η αντικειμενική σχέση μεταξύ του αντικειμένου της διαμαρτυρίας και των προσώπων, δεδομένου ότι στο άρθρο 28 περιλαμβάνονται οι ρυθμίσεις βάσει των οποίων μπορεί να αφεθεί ατιμώρητη η πράξη παρακώλυσης των συγκοινωνιών και η προάσπιση του ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος, με την αοριστία την οποία αναφέρεται, δεν καλύπτει, γιατί συνεχίζει να υπάρχει αοριστία, παρά τη δικαιολόγηση την οποία είχατε. Και βεβαίως, κάνατε δύο νομοτεχνικές βελτιώσεις, αλλά όχι σημαντικές σε σχέση με αυτήν που σας αναφέρω, που αναφέρει η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, καθώς εισάγεται μία αόριστη αξιολογική έννοια. Ποιος άλλωστε ορίζει το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον, εάν ορίζεται a la carte κάθε φορά;
Συνεπώς, η εισαγωγή αυτών, των οποίων αναφέρει η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής θα διευκόλυνε στο να είναι πιο σαφές το άρθρο αυτό.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Μπορώ να απαντήσω;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Υπουργέ, θα πρότεινα το εξής: Επειδή έχουμε αρκετές ώρες μπροστά μας για τη συζήτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, εάν θέλετε τα αιτήματα ή τα ερωτήματα Βουλευτών, Κοινοβουλευτικών, να τα μαζέψετε και σε κάποια στιγμή να παρέμβετε. Ή θέλετε να απαντήσετε τώρα;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Μπορώ να απαντήσω τάχιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Να απαντήσετε τάχιστα, σας παρακαλώ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Έλαβα υπόψη μου την έκθεση, η οποία είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και θετική απέναντι στη ρύθμιση του άρθρου 28, όπως προσέξατε. Και αυτό το οποίο σημειώνει, να ληφθούν υπόψη και άλλα κριτήρια τα οποία να έχουν σχέση με τη διάρκεια, είναι αυτό το οποίο έδωσε λαβή στη νομοτεχνική βελτίωση, την οποία κάνουμε και η οποία εισάγει επίσης και τη σύνοδη διάρκεια ως κριτήριο επίσης, της δικαστικής άφεσης από την ποινή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Ορίστε, κύριε Αμυρά, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας ξεκινήσουμε με μία παραδοχή ότι οποιαδήποτε σχέση ενηλίκων εδράζεται στο σεβασμό, τονώνει το σεβασμό, την αγάπη και τη συντροφικότητα είναι κάτι καλό. Οποιοσδήποτε δεσμός σφυρηλατείται μέσα από τη συνεννόηση και βεβαίως, όπως σας ξαναλέω την αγάπη, είναι ευλογημένος. Και ας πάνε να λένε ό,τι θέλουν και οι Χρυσαυγίτες και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Όμως, ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη η συζήτηση για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια δείχνει ότι –όπως βέβαια διεξήχθη σε κανάλια, σε κάποιες εκκλησίες, εδώ μέσα από κάποιους συναδέλφους- περίτρανα ότι ένα μικρό –θα πω εγώ- ευτυχώς, αλλά δυνατό στη φωνή κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται σε μια καθυστέρηση, βιώνει μια ημιβλαχοβαλκανική σούπα στο μυαλό του και απολύτως έχει αναφορά στον 12ο αιώνα και όχι στο 2015.
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να πούμε το εξής: Η μεγάλη, συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών επιθυμεί να μην υπάρχει η παραμικρή διάκριση μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, ετερόφυλων, μεταξύ ενός γκέι, ενός στρέιτ, ενός μπάι, ενός διεμφυλικού και οποιουδήποτε. Αυτό αποδεικνύεται και από το 75% που έβγαλαν τα γκάλοπ, οι δημοσκοπήσεις, πριν από δύο μήνες στις απαντήσεις των Ελλήνων πολιτών ότι συμφωνούν φυσικά με την πλήρη εξίσωση δικαιωμάτων προς όλους, ανεξάρτητα από σεξουαλικό ή άλλο προσανατολισμό.
Πρέπει να πούμε, λοιπόν, ότι η ψήφιση σήμερα της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης δεν είναι καμιά επανάσταση. Είναι συμμόρφωση –το έχουμε πει πολλές φορές- στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι η υπόθεση Βαλιανάτου, 7/11/2013. Τον βλέπω εκεί τον Γρηγόρη και φαντάζομαι ότι μέσα του θα νιώθει μία έστω μικρή ικανοποίηση, παρά το γεγονός ότι το σύμφωνο συμβίωσης αυτό, έτσι όπως έρχεται εδώ, είναι λειψό, είναι κουτσουρεμένο και εν πάση περιπτώσει πρέπει όλοι μαζί να δούμε με ποιον τρόπο θα το επεκτείνουμε, θα το κάνουμε πραγματικό σύμφωνο συμβίωσης με όρους ισότητας προς όλους.
Σας θυμίζω, λοιπόν, ότι η χώρα μας είχε καταδικαστεί, διότι ανάμεσα σε δεκαεννιά χώρες που είχαν θεσμοθετήσει στο δίκαιό τους το σύμφωνο συμβίωσης προς όλους, η Ελλάδα και η Λιθουανία ήταν οι μόνες χώρες, οι οποίες έστριψαν δια του αρραβώνος. Και μάλιστα χωρίς την τέλεση και της ερωτικής πράξης. Τι κρίμα!
Λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με ισότητα δικαιώματος.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Με τη ρύθμιση.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Ναι, κύριε Αθανασίου, έχουμε να κάνουμε με την ισότητα δικαιώματος. Είναι ο πυρήνας, είναι η ουσία του ευρωπαϊκού πολιτισμού και στο κάτω κάτω εμείς οι Έλληνες, υποτίθεται, καυχώμεθα ότι εμείς είμαστε οι γεννήτορες του ευρωπαϊκού πνεύματος. Εδώ, όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά στην Ελλάδα του 2015.
Θέλω να κάνω και ένα μικρό σχόλιο. Δεν κατάλαβα η Νέα Δημοκρατία τι θέση θα πάρει. Λέει ότι αν δεν βγάλετε τις διατάξεις για την τεκνοθεσία και για τον πολιτικό γάμο –που δεν υπάρχουν μέσα σε αυτήν την πρόταση νόμου- δεν θα το ψηφίσει. Και εδώ είναι στρίβειν δια του αρραβώνος, χωρίς την απόλαυση του σεξ.
Λοιπόν, δεν έχει καμία σημασία αν κάποιος είναι χοντρός, αν είναι αδύνατος, αν είναι ψηλός, αν είναι κοντός, αν είναι στρέιτ, αν είναι γκέι, σημασία έχει να υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία. Και γι’ αυτό, λοιπόν, θέλω να απευθυνθώ στους φίλους μας τους ΑΝΕΛ.
Είναι σε κρεσέντο οι ΑΝΕΛ, σε κρεσέντο. Συναγωνίζονταν, διαγκωνίζονταν τους χρυσαυγίτες ποιος θα βγάλει την πιο ομοφοβική, την πιο ρατσιστική, την πιο μισάνθρωπη κορώνα.
Είπε, λοιπόν, -και θα ξεκινήσω από τα πιο ήπια- η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, η κ. Χρυσοβελώνη, μιλώντας για την τεκνοθεσία, ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία –λέει- το απαγορεύει. Ας της το πει κάποιος με τρόπο, σιγά-σιγά, όμως, μην πάθει κανένα ίκτερο από τη ζαλάδα της, ότι το άρθρο 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την υιοθεσία επιτρέπει τεκνοθεσία και μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Πώς να το κάνουμε δηλαδή;
Όσο δε για τον Πρόεδρο των ΑΝΕΛ τον κ. Καμμένο και το εξαπτέρυγό του, τον κ. Κατσίκη, που συνέδεσαν την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία και με παρεκτρεπόμενες πράξεις, να πούμε ότι έχουν ένα δίκιο. Έχουν ένα δίκιο. Εάν για παράδειγμα ένας γκέι συνευρεθεί ερωτικά με τον κ. Κατσίκη επί τη βάσει της κοινής συναίνεσης, τότε ενδεχομένως ο γκέι να κατηγορηθεί για κτηνοβασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω και δύο κουβέντες για την εκκλησία. Η εκκλησία μάς έδειξε ένα διπλό πρόσωπο, σαν τον θεό Ιανό στη Ρώμη. Είχαμε τον «Μουλά Ομάρ» Καλαβρύτων, ο οποίος με λόγια αγάπης απεδείχθη ένας πρωταθλητής στο φτύσιμο. Έβγαλε τον εσωτερικό του κόσμο προς τα έξω και πήρε το χαρτί της δημοσιότητος. Αλλά σάς θυμίζω ότι είναι αυτός που είχε χαρακτηρίσει «γλυκιά ελπίδα» τη Χρυσή Αυγή. Άρα, δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη βαρύτητα σε αυτά τα λόγια.
Την ίδια ώρα, όμως, ο Σιατίστης και Σισανίου Παύλος είχε πει, απαντώντας στον «Μουλά Ομάρ» Αμβρόσιο: «Ο λόγος που ακούστηκε από αυτό το ιερωμένο πρόσωπο δεν έχει σχέση με την εκκλησία, γιατί δεν έχει σχέση με τον Χριστό».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, στην επαναδιατύπωση του άρθρου 12, αφήσατε απ’ έξω τα φορολογικά δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών. Για ποιον λόγο; Δεν θα μπορούν να υποβάλουν κοινή φορολογική δήλωση. Αυτό, να ξέρετε, θα καταπέσει πάλι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Γιατί μιμείστε τη Νέα Δημοκρατία στα χειρότερά της;
Επίσης, ο εισηγητής μας, ο εξαίρετος συνάδελφος, ο Βουλευτής Αχαΐας, ο Ιάσων Φωτήλας, κατέθεσε μια τροπολογία. Η πρώτη μορφή της τροπολογίας που καταθέσαμε οι Βουλευτές του Ποταμιού, μέσω του Ιάσωνα Φωτήλα, είχε να κάνει με τη γονική μέριμνα. Ήταν η μεγάλη διατύπωση, η τολμηρή -ας την πούμε- διατύπωση -«σιγά τα ωά»- που είχε διαμορφώσει ο νομικός ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, ο συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης στην περιφέρεια. Δεν βρήκαμε γόνιμο έδαφος. Δείλιασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατέθεσε μετά τη δεύτερη, πιο λάιτ εκδοχή, περί επιμέλειας των παιδιών. Των παιδιών, δηλαδή, που είναι γεννημένα ή έχουν υιοθετηθεί από έναν από τα δύο μέρη του ομόφυλου ζευγαριού στο σύμφωνο συμβίωσης, των παιδιών που έχει ο ένας φυσικός γονέας από πριν αποκτήσει ή υιοθετήσει. Τι θα γίνει το παιδί, αν πεθάνει ο φυσικός γονέας; Ή θα πάει σε καμία γιαγιά ή σε κανένα ίδρυμα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΥΡΣΟΥΖΙΔΗΣ: Κακό είναι;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Κακό δεν είναι. Αν ήταν να πάει στη γιαγιά, θα πήγαινε από την αρχή στη γιαγιά. Το παιδί πρέπει να μεγαλώνει στο περιβάλλον, αγαπητέ συνάδελφε του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που υπάρχει αγάπη και εκεί που υπάρχει λογική.
Αγαπητοί συνάδελφοι, εμείς στο Ποτάμι υποστηρίζουμε πλήρη ισότητα δικαιωμάτων. Υποστηρίζουμε την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Ας ξεκινήσει επιτέλους μια συζήτηση επιστημονική με ψυχολόγους, με κοινωνικούς λειτουργούς, με όλους όσοι, εν πάση περιπτώσει, έχουν την εμπειρία να μας ανοίξουν τα μάτια. Εμείς υποστηρίζουμε πλήρως την πολιτική ένωση, δηλαδή τον πολιτικό γάμο. Υποστηρίζουμε, βεβαίως, πλήρως το δικαίωμα στον προσδιορισμό της ταυτότητας φύλου. Υποστηρίζουμε βεβαίως -για να φύγω από αυτό το θέμα και να επεκταθώ λίγο- πρακτικά το δικαίωμα της καύσης και της επιλογής του οποιουδήποτε για τη μετά θάνατον συμπεριφορά των οικείων του έναντι του σώματός του και βεβαίως υποστηρίζουμε και την ευθανασία, το δικαίωμα στην ευθανασία. Έχω γράψει και θεατρικό έργο, το οποίο έχει ανέβει στο θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης πριν από χρόνια, επί δύο-τρεις χρονιές, για το θέμα αυτό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πολύ θετικό ότι το άρθρο 347 του ποινικού κώδικα μας άφησε χρόνους. Ήταν μια γελοιότητα της ελληνικής κοινωνίας, που ευτυχώς την αφήνουμε απ’ ό,τι φαίνεται πίσω.
Καταλήγοντας, θα ήθελα να σας πω ότι η ελευθερία των επιλογών είναι η βασική αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Το να είσαι γκέι είναι υπέροχο πράγμα. Το να είσαι στενόμυαλος, κακόψυχος και Μουλάς Ομάρ τότε εκεί έχουμε πρόβλημα και ελληνικός πολιτισμός δεν τα αντέχει αυτά.
Ευχαριστώ πολύ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, τον λόγο παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ο κ. Ζουράρις δεν είναι εδώ;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ορίστε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Θα ήθελα τον λόγο επί προσωπικού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Επί προσωπικού, για ποιο λόγο;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Μα τον ακούσατε τον λόγο, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Θα εξηγήσετε πρώτα τον λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Ο λόγος είναι ότι εγώ ως εξαπτέρυγο του Καμμένου, αν συνευρεθώ με έναν γκέι, εκείνος λοιπόν θα είναι επί κτηνοβασία, λόγω της συνεύρεσής μας. Νομίζω ότι πρέπει να αποδεχτείτε τον λόγο και να μου δώσετε το δικαίωμα να απαντήσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Για ένα λεπτό, παρακαλώ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, στον χώρο της Ολομέλειας της Βουλής κατά τη συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου, θέλω να καταγγείλω ότι εδώ μέσα υπάρχει ….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Θα παρακαλούσα πολύ, αυτό που απευθύνατε μόλις τώρα, να το πάρετε πίσω.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Με συγχωρείτε πάρα πολύ, επιμένω.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Σας ανακαλώ στην τάξη. Και εφ’ όσον ξέρετε τα επί προσωπικού, θα πρέπει να ξέρετε τι έπεται της ανάκλησης εις την τάξη από το Προεδρείο προς τον ομιλούντα Βουλευτή. Σας παρακαλώ πολύ. Θα το ανακαλέσετε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: …
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Αμυρά, ορίστε, για τριάντα δευτερόλεπτα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Βεβαίως.
Θα ήθελα να πω το εξής: Για να σε αποκαλεί πολιτικό αλήτη ο ομοφοβικός Κατσίκης, κάτι κάνεις καλά.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, τον λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Θα παρακαλούσα να σβηστούν από τα Πρακτικά οι τοποθετήσεις σε ό,τι αφορά τον κ. Αμυρά από τον κ. Κατσίκη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ: …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο κ. Ζουράρις, τον οποίον δεν βλέπω στην Αίθουσα.
Τον λόγο έχει ο Ανεξάρτητος Βουλευτής κ. Νικολόπουλος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πόσοι Βουλευτές θα μιλήσουν ακόμα;
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Έχουμε ζητήσει τον λόγο εδώ και ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Πολλοί ζητούν τον λόγο. Έχετε δίκιο, κύριε Καραγιαννίδη. Είπα προηγουμένως, πριν λάβει τον λόγο ο κ. Παρασκευόπουλος, ότι θα φτάναμε έως το όνομά σας, αλλά μόνο από Βουλευτές. Δέχομαι πιέσεις –και εδώ τώρα θέλω και τη δική σας συμβολή- από την κ. Βάκη, όταν ολοκληρωθεί η οκτάδα των πρώτων οκτώ ομιλητών που ολοκληρώνεται με τον κ. Νικολόπουλο, να πάρει εκείνη τον λόγο. Εγώ είχα ζητήσει από το Σώμα –και συμφωνήσατε- να συνεχίσουμε πέραν της οκτάδας με τους επόμενους πέντε Βουλευτές και μετά να πάρει τον λόγο είτε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος είτε Υπουργός. Εάν επιμένει η κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, θα της δώσω τον λόγο μετά τον κ. Νικολόπουλο.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Δεν επιμένω, αλλά αρχικά είχαμε πει να μιλάμε ανά τέσσερις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Νικολόπουλε, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα παρακαλούσα να κάνετε το ίδιο, να ζητήσετε να διαγραφούν από τα Πρακτικά οι χαρακτηρισμοί για τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιγιαλείας -εκτός εάν δεν παρακολουθούσατε εκείνη τη στιγμή- όταν χαρακτηρίστηκε «Ομάρ Μουλάς». Επίσης, νομίζω ότι το ίδιο πρέπει να κάνετε, έστω και τώρα, αφού κάποιος μίλησε πριν από λίγο για συνάδελφο Βουλευτή μ’ αυτόν τον προσβλητικό και απρεπή τρόπο, ενώ μάλιστα απουσίαζε ο κ. Κατσίκης.
Βεβαίως, μπορεί να είναι περήφανος, δηλώνοντας γκέι, οποιοσδήποτε Βουλευτής και το ίδιο μπορεί να δηλώνει περήφανη η οποιαδήποτε συναδέλφισσα, αλλά φαντάζομαι ότι δεν θα πρέπει να πάρουμε την άδειά σας για να δηλώσουμε κι εμείς το ίδιο περήφανοι όσοι κι εσείς επειδή είμαστε πολύτεκνοι. Βεβαίως, θα περίμενε κανείς να έχει ανακληθεί επίσης στην τάξη εκείνος που είπε σ’ αυτήν την Αίθουσα ότι γράφει στα παλιά του παπούτσια τους Βουλευτές.
Τι αξία έχουν τώρα όλα αυτά; Να, και η Νέα Δημοκρατία έγινε προοδευτική σήμερα. Το ακούσαμε λίγο πριν από τον κ. Τσακαλώτο. Συγχαρητήρια, κύριοι συνάδελφοι.
Ο κ. Αθανασίου δεν θέλει, όμως, να γίνει προοδευτικός, όταν επιχειρείται να γκρεμιστεί η δικαστική «παράγκα» και θέλει να διαμαρτύρεται γιατί τοy φαίνεται ότι η τροπολογία κάτι άλλο εξυπηρετεί, που μπορεί και η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Ακούσαμε και για γκάλοπ. Αυτοί που κατήγγελλαν τα γκάλοπ, μιλούν σήμερα για γκάλοπ που λένε, λέει, ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που πιστεύει η ελληνική κοινωνία.
Ακούσαμε και τον κ. Τσακαλώτο. Νόμιζα ότι θα μιλούσε για όσα δεινά συμβαίνουν στον τόπο, αλλά ο κ. Τσακαλώτος «άφησε τον γάμο για να πάει για πουρνάρια». Μπράβο!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ενώ η χώρα βρίθει ανοικτών μετώπων και ζητημάτων επιβίωσης, ξαφνικά ορισμένοι περιόρισαν την ευαισθησία τους και τα κοινωνικά τους αντανακλαστικά στην αποκατάσταση των ομοφυλοφίλων, περιορίζοντας μάλιστα τα δικαιώματα ελευθερίας και ισότητας μόνο στη συγκεκριμένη κατηγορία των συνανθρώπων μας.
Σαφώς και οι επιλογές του καθενός μας οφείλουν να είναι ελεύθερες, για τούτο πριν απ’ όλα το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος θέλει να υπογραμμίσει πως ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ως προς τον τρόπο ζωής του σε σωστή ή λανθασμένη κατεύθυνση, αρκεί όμως να μην θίγει τον άλλο και να μην προϋποθέτει την ανατροπή θεμελιωδών αρχών της ανθρώπινης ύπαρξης και κατ’ επέκταση της κοινωνίας. Εδώ και καιρό ασκείται μια τρομοκρατία από τα μέσα ενημέρωσης, ένας ιδιότυπος ρατσισμός προς όλους εκείνους που δεν θέλουν να αποδεχθούν αυτό το μοντέλο.
Στην Εθνική Αντιπροσωπεία σήμερα ακούστηκαν πολλές παραδοξολογίες.
Ε, λοιπόν, εμείς θέλουμε να ακουστεί μια αναλλοίωτη αλήθεια, πως ό,τι δεν συμφωνεί με το λόγο του Θεού για εκείνους που πιστεύουν, όπως αυτός μαρτυρείται μέσα από την Αγία Γραφή, δεν μπορεί και για κανέναν λόγο –λείπει ο φίλος μου ο κ. Παπαθεοδώρου, να του υπενθυμίσω τις παιδικές του διδαχές- να γίνει δεκτό από την ορθόδοξη χριστιανική βιβλική και πατερική παράδοση. Η νομοθεσία για την ομοφυλοφιλική συμβίωση που η Κυβέρνηση αγωνίζεται να επιβάλει αντιστρατεύεται την αγιογραφική διδασκαλία και πρόταση ζωής.
Καταθέτω τα σχετικά χωρία της Αγίας Γραφής για τους συναδέλφους μου, τους ομοϊδεάτες μου, που εκείνοι τραγούδαγαν μαζί μ’ εμένα στις πλατείες «Ζήτω η πατρίδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία».
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Νικόλαος Νικολόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Η νομοθεσία για την ομοφυλοφιλική συμβίωση, κυρίες και κύριοι, ασφαλώς σε πολλά σημεία ήθελε βαθιές τροποποιήσεις. Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος στοιχίζεται στην ήδη διατυπωθείσα θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το λέω για κάποιους που θέλουν να πουν ότι δεν υπάρχει αυτή. Η ίδια σε ανακοίνωσή της χαρακτηρίζει αυτό το σύμφωνο της ελεύθερης συμβίωσης «ξενόφερτο» και μάλιστα υποστηρίζει ότι αυτές είναι εκτροπές του οικογενειακού θεσμού και οι αναδυόμενες από αυτές εναλλακτικές μορφές οικογένειας.
Θέλω να επαναλάβω και από το Βήμα αυτό τη ρήση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος: «Η ένωση δύο ανθρώπων μέσω του γάμου αποτελεί μυστήριο μέγα για την εκκλησία μας. Κάθε τι έξω από το μυστήριο αυτό είναι ξένο προς την εκκλησιαστική ζωή».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες φυσικά και θέλουμε να αντιμετωπιστούν ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία, επειδή οι κοινωνίες μίσους και εκδικητικότητας που δεν είναι ανεκτικές στη φυσιολογική διαφορετικότητ, δεν είναι ικανές να φιλοξενήσουν αξίες ούτε να δημιουργήσουν πρόοδο και πολιτισμό ούτε να συντηρηθούν και να επιβιώσουν.
Οι κοινωνίες, όμως, που απαγορεύουν τον στιγματισμό και τον έλεγχο των ψυχοκοινωνικών διαστροφών, όπως είναι και οι γενοκτονίες –κύριε Φίλη- και οι ομοφυλίες, αλλά και ο ρατσισμός, αυτές οι κοινωνίες ούτε κοινωνίες είναι ούτε δημοκρατίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί δεν εμφανίστηκε η ίδια ευαισθησία στην υπεράσπιση του δικαιώματος των παιδιών που μεγαλώνουν τώρα και πρέπει να εξακολουθούν να γνωρίζουν την αλήθεια περί της ανθρώπινης βιολογίας και της ισορροπίας που εξασφαλίζει η ύπαρξη και συνύπαρξη των δύο φύλων; Την υπεράσπιση αυτής της αλήθειας με τις μικρές δυνάμεις επιχειρούμε χωρίς φανατισμό αλλά με καθαρό και αγαπητικό λόγο να μιλήσουμε και φυσικά χωρίς ομομανίες.
Με τη θετική ψήφο, όσοι δώσουν, θα διακινδυνεύσουν παγιωμένες στο χρόνο και στη συνείδηση του λαού μας αξίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες ανέχονται τη διαφορετικότητα και στις σεξουαλικές προτιμήσεις. Αυτό είναι θεμιτό, αρκεί η διαφορετικότητα να μην ενθαρρύνεται ενάντια στους νόμους της φύσης και στην πατροπαράδοτη δομή της οικογένειας.
Εναντιωνόμεθα λοιπόν στη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης γιατί πιστεύουμε ότι ως ένα έθνος γερασμένο και με οξύ δημογραφικό πρόβλημα –όπως το δικό μας- πρέπει στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση να κινηθεί, δηλαδή στην ενίσχυση της οικογένειας που στηρίζεται στην αρμονική συζυγία ανδρός και γυναικός, η οποία και φέρνει στη ζωή και στην κοινωνία τους γλυκείς καρπούς της παιδοποιίας.
Επειδή η ρητορική του μίσους ποτέ δεν συνέβαλε στην επίλυση κοινωνικών θεμάτων και κυρίως αυτών που αφορούν τις ευάλωτες ομάδες και άτομα, τελειώνοντας, ας μιλήσουμε ήρεμα και απλά.
Αγνοούμε την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών που έχουν επιλέξει να κρατούν ψηλά τον πατροπαράδοτο, ιερό και εθνικό θεσμό του γάμου; Επιτέλους ας απαντήσουμε ειλικρινά εις εαυτούς και αλλήλους: Τα πλάσματα της φύσης αναπαράγονται με το ετερόφυλο ή με το ομόφυλο; Αλήθεια, μέχρι σήμερα τι εμποδίζει κάποιον που θέλει να κατοχυρώσει νομικά, αστικά το ζευγάρι, έστω και αν αυτό ανήκει στο ίδιο φύλο; Μήπως στην Ελλάδα έχουμε ποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία;
Εάν γίνουν όλοι προοδευτικοί, όπως κάποιοι σήμερα αυτοαναγορεύτηκαν, και ακολουθήσουμε όλοι το μοντέλο που με τέτοιο καμάρι προβάλλεται, μετά από λίγα χρόνια αλήθεια δεν θα οδηγηθούμε στην εξαφάνιση του έθνους, όταν μάλιστα οι εισβολείς, οι παράνομοι μετανάστες ή οι συμπαθείς πρόσφυγες μουσουλμάνοι, εξακολουθούν να γενούν πάρα πολλά παιδιά;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση και οι Βουλευτές οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο και ότι ο ρόλος μας δεν είναι να κατεξουσιάζουμε και να επιβάλλουμε αυταρχικά τις ιδεοληψίες μας, αλλά να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τη θρησκευτική, ιστορική και πολιτισμική συνείδηση, ταυτότητα και ιδιοπροσωπία του συνόλου του ελληνικού λαού.
Το σύμφωνο συμβίωσης θα είναι μια βόμβα στα θεμέλια του έθνους και της οικογένειας, γι’ αυτό και δεν το ψηφίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Το λόγο έχει η κ. Παπακώστα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν μου απαντήσατε. Θα διαγράψετε τα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κατεβείτε από το Βήμα και θα σας απαντήσω κατεβαίνοντας.
Εφ’ όσον είστε ενημερωμένος για το τι ειπώθηκε -και πολύ σωστά είπατε- θα πρέπει να είστε ενημερωμένος ή, αν δεν είστε, σας ενημερώνω ότι ο προηγούμενος Προεδρεύων ζήτησε -και έτσι έγινε- να διαγραφούν από τα Πρακτικά οι συγκεκριμένες εκφράσεις που αφορούσαν την Εκκλησία.
Η κ. Παπακώστα έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Άρα, θα γίνει το ίδιο με τον κ. Αμυρά, θέλετε να πείτε. Γιατί ήσασταν εσείς στο Προεδρείο. Αυτό απαντήσατε, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Παρακαλώ, κυρία Παπακώστα, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Απαξιοίτε να απαντήσετε, κύριε Πρόεδρε;
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Συζητούμε σήμερα ένα σχέδιο νόμου, ένα πολυνομοσχέδιο για την ακρίβεια. Θέλω να ασκήσω την κριτική μου εδώ προς την πλευρά της έχουσας τη νομοθετική πρωτοβουλία κυβέρνησης, γιατί πραγματικά θα πρέπει ο νομοθέτης, που είναι η Βουλή, να λειτουργεί εν ψυχρώ και όχι εν θερμώ, αξιοποιώντας τη δυνατότητα που του παρέχει ο ρόλος του, η νομοθετική άσκηση δηλαδή της νομοθετικής εξουσίας, προς επίλυση υπαρκτών προβλημάτων, κοινωνικών ζητημάτων, γιατί άλλως πως δεν υπάρχει λόγος να νομοθετεί κανείς. Ο νόμος είναι το εργαλείο εκείνο το οποίο ο νομοθέτης διαθέτει στα χέρια του, προκειμένου να λύσει πρόβλημα. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν χρειάζεται νόμος.
Υπό την έννοια αυτή, θέλω να μου επιτρέψετε να πω ότι λυπούμαι πάρα πολύ, λυπούμαι βαθύτατα, διότι διαπίστωσα σχεδόν απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής, που τις εξέφρασαν ορισμένοι συνάδελφοι σε όλη την πολιτική διαστρωμάτωση σήμερα εδώ, μια προσπάθεια εκμετάλλευσης του θέματος της συζήτησης, ιδιαίτατα του συμφώνου συμβίωσης, προκειμένου να απευθυνθούν στην εκλογική τους βάση, όπου ο καθείς ή η καθεμιά θεώρησε ή θεωρήθηκε ότι είναι πιο ισχυρός και να εγκλωβίσει αυτή την εκλογική του περιφέρεια στα δικά του πελατειακά χωράφια. Λυπούμαι βαθύτατα γι’ αυτό, γιατί οι ακρότητες και οι ακραίες απόψεις ένθεν κακείθεν δεν συμβάλλουν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που είναι να νομοθετήσουμε μια αδήριτη κοινωνική αναγκαιότητα και μια νομική αναγκαιότητα σήμερα εδώ.
Ως προς την Κυβέρνηση, αναρωτιέμαι γιατί φέρατε, κύριε Υπουργέ, που έχετε τη νομοθετική πρωτοβουλία, αυτό το πολυνομοσχέδιο με άσχετες μεταξύ τους διατάξεις και μάλιστα με μια πρεμούρα. Είναι ένα νομοσχέδιο φρουτιέρα –επιτρέψτε μου την έκφραση- όπου όλα τα φρούτα μαζί συνυπάρχουν κάτω από τον τίτλο «σύμφωνο συμβίωσης». Προφανώς θεωρώ ότι το κάνατε για να φέρετε σε δύσκολη θέση την Αξιωματική Αντιπολίτευση και ιδιαίτερα τη Νέα Δημοκρατία.
Σας πληροφορώ, λοιπόν, κύριοι της Κυβέρνησης, ότι όταν φέρνετε σε νομοσχέδια, παραδείγματος χάριν, για τις βοσκήσιμες γαίες το θέμα του τρόπου ανάδειξης των διευθυντών του σχολείων, θεωρώντας την παιδεία περίπου ως βοσκήσιμη γαία, κακώς νομοθετείτε.
Φέρνετε, λοιπόν, σε ένα πολυνομοσχέδιο φρουτιέρα το θέμα του συμφώνου συμβίωσης για να καλύψετε δυο ζητήματα. Πρώτον, το γεγονός αυτή τη στιγμή ότι η χώρα ταλανίζεται από τη λαίλαπα των μέτρων που έχουν ενσκήψει ως τυφώνας επί της ελληνικής κοινωνίας και θέλετε να στρέψετε τα φώτα της δημοσιότητας αλλού.
Δεύτερον, όπως προείπα, νομίζετε ότι θέλετε να φέρετε μια δυνατή, μια ισχυρή, μια μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη με ιστορικές ρίζες, μια ευρωπαϊκή παράταξη, όπως είναι η δική μου, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε δύσκολη θέση. Φευ, απατάσθε πλάνην οικτράν, κύριοι Υπουργοί της Κυβέρνησης.
Εξηγούμαι: Αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι έχει γίνει παρανόηση για το τι συζητάμε σήμερα. Το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο κατά τη δική μου άποψη έπρεπε να έχει φέρει η προηγούμενη κυβέρνηση και να το λύσει με τον ορθό τρόπο, γιατί ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται να θεσμοθετηθεί σήμερα από την κυβερνητική πλειοψηφία, δεν είναι ο ενδεδειγμένος -κι εκεί υπήρξε μια ολιγωρία της προηγούμενης κυβέρνησης- δεν αφορά και δεν προστατεύει τη γενετήσια ελευθερία.
Αυτή προστατεύεται και από το Σύνταγμα, προστατεύεται και από το δικαιοπολιτικό μας σύστημα. Το σύμφωνο συμβίωσης αφορά στη ρύθμιση σχέσεων που έχουν να κάνουν με την κοινωνική ανάγκη, η οποία προέκυψε -άρα και τη νομική ανάγκη γιατί υπάρχει κενό- να ρυθμιστούν ζητήματα, όπως είναι παραδείγματος χάρη ζητήματα φορολογικής φύσεως, όπως είναι ζητήματα περιουσιακής φύσεως, όπως είναι ζητήματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ασφάλισης και μία σειρά άλλα διοικητικής φύσεως ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν επιλέξει να συμβιώνουν.
Υπό την έννοια, λοιπόν, αυτή, όλα τα υπόλοιπα τα οποία ακούστηκαν περί δήθεν ισότητας –γιατί θα ρυθμιστούν τα ζητήματα αυτά, ισότητα ως προς τα δικαιώματα τα οποία συνιστούν διοικητικές πράξεις- μάλιστα, υπήρχε ένα νομικό κενό στα ζητήματα αυτά το οποίο πρέπει να καλυφθεί, έρχεται το σύμφωνο συμβίωσης να το επιλύσει και ως εκεί νομίζω ότι κανένας δεν έχει αντίρρηση.
Ζητήματα, όμως, που έχουν να κάνουν με αυτήν καθ’ εαυτή την ουσία του γάμου, του οποίου γάμου ο ορισμός είναι δεδομένος παντού, δεν υπάρχει άλλος ορισμός ούτε μέσα από την ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου για τον γάμο, ούτε από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, ούτε από την ελληνική νομοθεσία, ούτε αλλαχού υπάρχει άλλος ορισμός, όπου ο γάμος ορίζεται, με τον συγκεκριμένο τρόπο, ως σχέση –επειδή άκουσα από προηγούμενο συνάδελφο πολύ μεγάλη επίκληση των θείων και ιερών κανόνων της Εκκλησίας της Ελλάδας και ο Ιερός Αυγουστίνος ορίζει τον γάμο, αλλά και ο Αστικός μας Κώδικας αλλά και το Σύνταγμά μας- μεταξύ ανδρός και γυναικός, με σκοπό την αναπαραγωγή, άρα λοιπόν τη γέννηση, τη δημιουργία, τέκνων.
Υπό την έννοια αυτή, λοιπόν, οτιδήποτε άλλο νομοθετηθεί –αυτό όσο η επιστήμη δεν δίνει τη δυνατότητα σε ομόφυλους και σε ετερόφυλους να παράγουν το ίδιο προϊόν, δηλαδή παιδιά, τα παράγουν μόνο τα ετερόφυλα ζευγάρια- νομίζω είναι άνευ αντικειμένου συζήτησης.
Γι’ αυτό είπα, λοιπόν, προηγουμένως ότι έχει υπάρξει παρανόηση σε αυτήν την Αίθουσα για το τι ακριβώς νομοθετούμε. Άρα, θέμα γάμου δεν μπορεί να τεθεί εξ ορισμού, διότι ο γάμος εξ ορισμού, ad hoc, αφορά στα ετερόφυλα ζευγάρια.
Θέμα υιοθεσίας: Υιοθεσία, επίσης, δεν μπορεί να τεθεί. Το άκουσα κι αυτό από συναδέλφους, οι οποίοι είπαν «μα, ο σκοπός είναι αυτός». Εμείς -κι εγώ προσωπικά- θεωρούμε ότι ο σκοπός είναι να λύσουμε μια κοινωνική αναγκαιότητα, ένα κενό νομικό το οποίο προκύπτει στις σχέσεις των ομοφύλων ζευγαριών τα οποία συμβιούν, ώστε να μην αισθάνονται ότι υφίστανται διάκριση σε βάρος τους και άνιση μεταχείριση. Και από εκεί και πέρα τα ζητήματα του γάμου, αλλά και των υιοθεσιών νομίζω ότι είναι λελυμένα και δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο παρανόησης μεταξύ ημών, των νομοθετών, εννοώ.
Τέλος, κύριε Υπουργέ, είπατε κάτι το οποίο δεν συμβαδίζει με τη νομική πραγματικότητα και κυρίως δεν συμβαδίζει με την απειλή και τη βλαπτική σε βάρος τρίτου προσώπου συμπεριφορά, δηλαδή στην κατάργηση του άρθρου 347 του Ποινικού Κώδικα, όπου εκεί είναι το ένατο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα όπου -τι προστατεύεται;- προστατεύεται η γενετήσιος ελευθερία. Αφορά σε εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας.
Και τι ορίζεται εκεί, παρακαλώ; Εκεί ορίζεται ο εξής κίνδυνος. Γιατί αν το καταργήσετε, κύριε Υπουργέ, είπατε δεν θα υπάρξει νομικό κενό. Αντιθέτως, θεωρώ ότι θα υπάρξει νομικό κενό και ιδιαίτερα στο κομμάτι εκείνο που αφορά στην προστασία της παρά φύσιν ασέλγειας σε βάρος προσώπου, το οποίο προσπορίζεται ίδιον όφελος από την άσκηση παρά φύσης ασέλγειας, προκειμένου να βιοποριστεί. Αυτό μένει κενό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ολοκληρώνετε, κυρία Παπακώστα.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Θέλω να σας πω και κάτι άλλο. Το έννομο αγαθό, το οποίο εκεί προστατεύεται, είναι το αγαθό της μη συναινετικής σχέσης. Δεν μιλούμε για μια ομόφυλη σχέση, στην οποία συναινούν και οι δύο πλευρές, κύριε Πρόεδρε -και κλείνω με αυτό.
Μιλούμε για άσκηση παρά φύσιν ασέλγειας με την εξανάγκαση του άλλου προσώπου είτε είναι ανήλικος, είτε γίνεται κατάχρηση σχέσεως εξουσίας, είτε προς προσπορισμό χρηματικού οφέλους, άρα μια αξιόποινη πράξη. Επομένως, το έννομο αγαθό, το οποίο προστατεύεται, είναι η γενετήσια ελευθερία από μια αξιόποινη κατά τα άλλα τελούμενη σειρά πράξεων, οι οποίες στρέφονται εναντίον αυτού του εννόμου αγαθού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κλείνετε με αυτό, κυρία Παπακώστα, έχετε ξεπεράσει τα εννέα λεπτά.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Θα ήθελαένα λεπτό ακόμα, κύριε Πρόεδρε και ολοκλήρωσα.
Υπό την έννοια αυτή, κύριε Πρόεδρε, θεωρώ ότι δεν υπάρχει χρεία να παραβιαστεί η διάταξη αυτή, γιατί δεν προστατεύει τις νόμιμες σχέσεις, οι οποίες βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό της γενετήσιας ελευθερίας του άλλου, αλλά τις αξιόποινες πράξεις, οι οποίες βεβαίως και πρέπει να διώκονται.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο κ. Σαντορινιός, από τον οποίο ξεκινούν οι πεντάλεπτες πλέον τοποθετήσεις.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΣ: Πεντάλεπτες;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Με συγχωρείτε, αλλά έτσι είχατε αποφασίσει με τον προηγούμενο Προεδρεύοντα, ότι κλείνοντας ο κύκλος των οκτώ πρώτων ομιλητών θα μπούμε σε πεντάλεπτες τοποθετήσεις.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΣ: Μάλιστα. Θα ήθελα μια μικρή ανοχή, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το νομοσχέδιο στοχεύει στην ισχυροποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας, τη χώρα αυτή που τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί τις βιαιότητες της οικονομικής κρίσης, τη φτωχοποίηση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας και παράλληλα την αποδυνάμωση των θεσμών της. Η χώρα μας σήμερα έχει μέχρι τώρα πενήντα τρεις καταδίκες από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Μάλιστα, από το 2001 μέχρι και το 2014 έχουμε χρεωθεί πρόστιμα ύψους 1,8 εκατομμυρίων ευρώ για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Με αυτόν τον νόμο θωρακίζονται τα θύματα του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Η σύσταση του αντίστοιχου Εθνικού Συμβουλίου και η επιφόρτισή του με θεσμικές αρμοδιότητες, καθώς και οι αλλαγές του Ποινικού Κώδικα για ρατσιστικά εγκλήματα σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε ξεχάσει τα πάνω από εκατό θύματα ρατσιστικής βίας μόνο για το 2014, δεν έχουμε ξεχάσει τα συσσίτια της ντροπής μόνο για Έλληνες, όταν η πείνα και η ανάγκη για επιβίωση ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι δεν έχει ούτε χρώμα ούτε θρησκεία.
Το μίσος κατά του άλλου, του αλλόθρησκου, του αλλοεθνή, του διαφορετικού μπορεί να βάζει κόμματα μέσα στη Βουλή, αλλά για την Αριστερά είναι μια συνεχής πάλη στο δρόμο, στα κινήματα, στην κοινωνική σφαίρα, αλλά και σε θεσμικό επίπεδο, όπως αποδεικνύεται σήμερα.
Η προσπάθειά μας για αποφόρτιση των δικαστηρίων και για επιτάχυνση της έκδοσης αποφάσεων συνεχίζεται με την εισαγωγή σχετικής ρύθμισης για ενίσχυση του αριθμού των δικαστικών λειτουργών πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης. Υπάρχουν πολύ σημαντικές υποθέσεις στο δρόμο με εξαιρετικό ποινικό και πολιτικό ενδιαφέρον που δεν πρέπει να κολλήσουν στους γνωστούς μέχρι τώρα αργούς ρυθμούς της ελληνικής δικαιοσύνης.
Η ελληνική κοινωνία ζητά τα αποτελέσματα αυτών και όμως το αίσθημα για απόδοση δικαιοσύνης δεν μπορεί να ικανοποιηθεί άμεσα γι’ αυτό και αποφασίσαμε την ενίσχυση του προσωπικού. Μάλιστα, προτείνεται η παράταση του πίνακα επιτυχόντων του προηγούμενου διαγωνισμού δικαστικών υπαλλήλων για την άμεση στελέχωση των δικαστικών υπηρεσιών της χώρας, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού.
Η ρύθμιση για εξορθολογισμό του λεγόμενου «τυποκτόνου» νόμου απαντά σε ένα πάγιο αίτημα της δημοσιογραφικής κοινότητας. Μέχρι τώρα επιβάλλονταν οικονομικά εξουθενωτικές αγωγές εναντίον δημοσιογράφων και διακυβευόταν η ελευθερία του Τύπου. Η πρόθεσή μας είναι να συγκεράσουμε την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου με την προστασία της τιμής των πολιτών.
Μια που μειώθηκε ο χρόνος, να μπω στο θέμα για το σύμφωνο συμβίωσης. Νιώθω εξαιρετικά υπερήφανος που από τη δική μας Κυβέρνηση εισάγεται επιτέλους η ρύθμιση για την ισχύ του και στα ομόφυλα ζευγάρια. Αναγνωρίζονται οι οικογενειακοί δεσμοί μεταξύ τους, αναγνωρίζεται δηλαδή η αλήθεια και η πραγματικότητα που η κοινωνία έχει αποδεχτεί και αγκαλιάσει, αλλά η πολιτεία ολιγωρούσε τόσο καιρό, ολιγωρούσε υπακούοντας σε ακραίες και συντηρητικές φωνές, βαραίνοντας τη χώρα με πολλές καταδίκες και με το στίγμα της ελλιπούς δημοκρατίας και του περιορισμού των δικαιωμάτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για εμάς αυτό το νομοσχέδιο αφορά τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που περίμεναν από την πολιτεία την αναγνώριση του δικαιώματός τους στη διαφορετικότητα, τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που πάλεψαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσα από κινήματα ή και μεμονωμένα. Αφορά τον Παύλο Φύσσα, τον Σαχτζάτ Λουκμάν, τα ανώνυμα θύματα της Μανωλάδας, τις οροθετικές που υπέστησαν δημόσια διαπόμπευση και φυσικά όλους αυτούς και αυτές που φοβούνταν να ζήσουν διαφορετικά από τις επιβαλλόμενες κοινωνικές νόρμες.
Αυτό το νομοσχέδιο σημαίνει για πολλούς ελευθερία και έμπρακτη αναγνώριση της ισονομίας. Για εμάς σημαίνει τήρηση του Συντάγματος που ορκιστήκαμε στο λαό να υπηρετούμε.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κ. Σαντορινιό.
Τον λόγο έχει η κ. Κεφαλογιάννη από τη Νέα Δημοκρατία.
Θα ακολουθήσει ο κ. Φίλης, ο οποίος ζήτησε τον λόγο, ενώ είχαμε πει ότι θα μιλήσει μετά την κ. Βάκη, διότι προέκυψε κάποια επείγουσα υποχρέωση και θα πρέπει να αποχωρήσει. Οπότε, να μην του στερήσουμε τη δυνατότητα τοποθέτησης μετά την κ. Κεφαλογιάννη.
Έχετε τον λόγο, κυρία Κεφαλογιάννη.
ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για άλλη μία φορά η Κυβέρνηση ακολουθεί αδικαιολόγητα το δρόμο της συσσώρευσης πολλών διαφορετικών και σημαντικών ζητημάτων σε ένα νομοσχέδιο.
Πρόκειται για μια αρνητική μεθοδολογία που συστηματικά χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση, πρακτική που αποδεικνύει ότι υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτών που λέει και αυτών που κάνει και η οποία δυστυχώς είναι σκοπίμως επαναλαμβανόμενη σε όλα τα νομοθετήματα από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το προσωπείο της δήθεν κοινωνικά «ευαίσθητης» Κυβέρνησης που υποβαστάζεται α λα καρτ στο δεξιό βραχίονα των ΑΝΕΛ, έχει προ πολλού πέσει. Η Κυβέρνηση έχει δείξει, πλέον, το πραγματικό της πρόσωπο. Μια Κυβέρνηση που στόχο έχει την προπαγανδιστική διαχείριση των πεδίων πολιτικής, σε μία εξαιρετικά λεπτή και κρίσιμη περίοδο για το μέλλον της πατρίδας. Μια Κυβέρνηση χωρίς στρατηγική, με ιδεοληπτικές εμμονές, χωρίς κανένα σχέδιο. Μια Κυβέρνηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το πώς θα πάρει επικοινωνιακές ανάσες επιβίωσης και σίγουρα όχι για το πώς θα μπορέσει να δώσει λύσεις στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρώτο μέρος του υπό συζήτηση νομοσχεδίου αφορά το σύμφωνο συμβίωσης και των ομόφυλων ζευγαριών. Έρχεται να ρυθμίσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη σύναψη ενός συμβολαίου που υπογράφουν δύο άνθρωποι, μέσω του οποίου ορίζονται και ξεκαθαρίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που έχει ο ένας απέναντι στον άλλον.
Κάποια χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 2008, στη συζήτηση για το σχέδιο νόμου σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί και την κοινωνία, ψηφίστηκε ο ν. 3179, με τον οποίο νομοθετήθηκε η σύναψη συμφώνου συμβίωσης, η οποία όμως αφορούσε μόνο ετερόφυλα ζευγάρια.
Πολλοί συνάδελφοι τότε, μεταξύ των οποίων και εγώ, στη Βουλή είχαμε επισημάνει ότι αυτός ο νόμος είχε κενά ως προς αυτό το σημείο και δεν ήταν συμβατός με την ευρωπαϊκή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Είχαμε τονίσει δηλαδή ότι αυτή η ρύθμιση θα έπρεπε να έχει επεκταθεί και για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Το Νοέμβριο του 2013, μετά από προσφυγές Ελλήνων πολιτών, δυστυχώς, η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την παραβίαση των άρθρων 8 και 14 της ΕΣΔΑ, λόγω του αποκλεισμού των ομόφυλων ζευγαριών από τη δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης στη χώρα μας.
Συνιστά, λοιπόν, σήμερα υποχρέωση της πολιτείας η αναγκαιότητα της νομικής αναγνώρισης των ενώσεων των ομόφυλων προσώπων. Άλλωστε, η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει με ισονομία τους πολίτες της, σύμφωνα πάντοτε με το Σύνταγμα, τις ευρωπαϊκές και τις διεθνείς υποχρεώσεις της.
Το συγκεκριμένο μέρος του νομοσχεδίου έρχεται να δώσει λύσεις σε πρακτικά ζητήματα, ασφαλιστικά, φορολογικά, κληρονομικά, συνταξιοδοτικά, που αντιμετωπίζουν οι ομόφυλοι, κατά τις διατάξεις του μέχρι σήμερα ισχύοντος ν. 3719/2008, στην Ελλάδα. Άλλωστε, είναι ζητήματα που ήδη σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και σε πολλές χώρες του υπόλοιπου κόσμου έχουν διαρρυθμιστεί και αντιμετωπιστεί εδώ και πολλά χρόνια, καθόσον αφορούν τις ζωές πολλών ανθρώπων και τα δικαιώματά τους.
Η αναγνώριση, εξάλλου, της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών δεν θέτει σε κίνδυνο τους συνταγματικά προστατευμένους θεσμούς και αξίες, τις παραδόσεις που κρατούν δυνατή και συνεκτική, διαχρονικά, την ελληνική κοινωνία.
Έτσι, η ελληνική πολιτεία με απόλυτο σεβασμό σε αυτό οφείλει να λαμβάνει υπόψη της την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα, να αντιλαμβάνεται τα κοινωνικά αιτήματα και να συμπορεύεται με την κοινωνία και να ρυθμίζει με δίκαιο τρόπο όλες τις ανάγκες που προκύπτουν για όλους τους πολίτες της, να συμβάλλει με τις πράξεις της στην καταπολέμηση κάθε είδους διάκρισης και φόβου εις βάρος κάθε συνανθρώπου μας.
Κυρίες και κύριοι, στο ίδιο νομοσχέδιο δημιουργείται το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, το οποίο πιστεύουμε ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση του ρατσισμού. Ωστόσο, θεωρούμε ότι είναι πολύ δυσκίνητο και εκφράζουμε επιφυλάξεις μήπως τελικά καταλήξουμε να έχουμε άλλο ένα γραφειοκρατικό όργανο και όχι έναν θεσμό παραγωγής πολιτικής και συντονισμού για την πραγματική καταπολέμηση του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας που άλλωστε αποτελεί και την πραγματική ανάγκη που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Επιπροσθέτως, το πολυνομοσχέδιο παρέχει αποσπασματικές, διάσπαρτες σε χαρακτήρα διατάξεις οι οποίες αφορούν τόσο ζητήματα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας όσο και τη σωφρονιστικής νομοθεσίας και δεν εντάσσονται όπως θα έπρεπε σε μια συστημική και ολιστική προσέγγιση αντιμετώπισης των προβλημάτων που καλούνται να επιλύσουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς είναι λυπηρό που η Κυβέρνηση συσσωρεύει πολλά και σοβαρά θέματα -τα οποία χρήζουν επεξεργασίας- σε διαφορετικά νομοθετήματα. Τουλάχιστον ας γίνετε, κύριοι της Κυβέρνησης, θετικοί σε αλλαγές και μην παραμένετε στείροι αρνητές και αντιδραστικοί σε ό,τι είναι προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.
Ως προς το σύμφωνο συμβίωσης ξεκαθαρίζω ότι θεωρώ πως είναι απαραίτητο βήμα η εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές κα διεθνείς υποχρεώσεις μας με γνώμονα το σεβασμό στα δικαιώματα συνανθρώπων μας.
Και πραγματικά είναι λυπηρό να έχουν ακουστεί εκφράσεις πλήρους απαξίωσης συμπολιτών μας από τον κυβερνητικό σας εταίρο. Αναρωτιέμαι τι λέτε για αυτές. Είναι ολοφάνερο, όμως, ότι το μόνο που σας συνδέει είναι μια εταιρική σχέση παραμονής στην εξουσία με οποιονδήποτε τρόπο, παραγνωρίζοντας το τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Από την ημέρα που αναλάβατε τη διακυβέρνηση του τόπου με τον έναν ή άλλο τρόπο επιδεικτικά εμπαίζετε, συστηματικά παραπληροφορείτε και προκλητικά αγνοείτε την ελληνική κοινωνία.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε την κ. Κεφαλογιάννη.
Τον λόγο έχει ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κ. Φίλης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή η Βουλή να αναδειχτεί Βουλή των δικαιωμάτων. Και αυτή η επιδίωξη γίνεται κάτω από το κράτος καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης όπως αυτή δημιουργείται από τα μνημόνια, τη λιτότητα. Πράγματι αυτό το κράτος ραγίζει δικαιώματα, αμφισβητεί δικαιώματα. Η Βουλή των δικαιωμάτων πρέπει να αντιμετωπίζει στο σύνολο τα δικαιώματα και κοινωνικά και πολιτικά με την ευρεία έννοια, γιατί και τα προσωπικά έχουν πολιτική χροιά. Το προσωπικό είναι και πολιτικό.
Δεν υπάρχουν δικαιώματα a la carte. Η αντίληψη ότι υπάρχουν τα καλά δικαιώματα που αφορούν την εργασία και τα κακά ή κατ’ ανοχήν δικαιώματα που αφορούν τις προσωπικές σχέσεις είναι μια αντίληψη που συνιστά μήτρα των διακρίσεων.
Θα σας θυμίσω τη φράση ενός φιλελεύθερου Γερμανού αντιναζιστή, ο οποίος έλεγε μετά τον πόλεμο: «Όταν χτυπούσαν και συλλάμβαναν τους Εβραίους, λέγαμε ότι αυτά είναι για τους Εβραίους και δεν μας αφορά. Όταν χτυπούσαν και συλλαμβάναν τους ομοφυλόφιλους, λέγαμε ότι αυτά είναι για τους ομοφυλόφιλους και δεν μας αφορά. Όταν χτυπούσαν και συλλαμβάναν τους κομμουνιστές, λέγαμε ότι αυτά είναι για τους κομμουνιστές και δεν μας αφορά. Και μετά ήρθε η σειρά μας». Άρα, λοιπόν, δεν υπάρχει άσκηση δικαιωμάτων α λα καρτ.
Δεύτερον, είναι προφανές ότι τα κοινωνικά δικαιώματα, τα άυλα –όπως λέγονται- δικαιώματα, αυτά που συγκροτούν περισσότερο έναν ορίζοντα αξιών και λιγότερο υλικών διεκδικήσεων, διχάζουν, διαφοροποιούν με άλλο τρόπο τις κοινωνίες. Σήμερα είχαμε μια μικρή εικόνα αυτής της διαφοροποίησης, μια οριζόντια διαφοροποίηση διακομματικά σε σχέση με το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης.
Αυτή η οριζόντια διαφοροποίηση υπέρ των κοινωνικών δικαιωμάτων, που εδράζεται σε μια αντίληψη πολιτικού φιλελευθερισμού –η οποία δυστυχώς στη χώρα μας είναι ρηχή, γιατί η κοινωνία των πολιτών είναι ισχνή- προφανώς προκαλεί οριζόντιες αντιδράσεις. Το διακομματικό τόξο του κοινωνικού συντηρητισμού και των διακρίσεων το είδαμε και σήμερα στη Βουλή. Το βλέπουμε και στις τηλεοράσεις. Βλέπουμε τους ρασοφόρους του μίσους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τον χριστιανισμό αλλά με άλλα εξουσιαστικά πράγματα έχουν.
Το βλέπουμε καθημερινά μέσα από αντιλήψεις ακροδεξιάς κοπής, μέσα από την παρότρυνση του ρατσισμού, του εθνοφυλετισμού και του εθνικισμού που σε συνθήκες κρίσης, όπως ζούμε σήμερα, εμφανίζεται ως παραμυθία για τα δεινά των πολιτών.
Είναι προφανές ότι σε αυτό το μαύρο μέτωπο με τις αποχρώσεις του, σε αυτό το διακομματικό τόξο του κοινωνικού συντηρητισμού και των διακρίσεων υπάρχει ανάγκη να ορθώσουμε μέσα από την κοινωνία των πολιτών, αλλά και μεταξύ μας εδώ, ένα μέτωπο του ορθού λόγου, ένα μέτωπο το οποίο θα λέει «ως εδώ και μη παρέκει» στις διάφορες αντιλήψεις που αμφισβητούν σε μια μεγάλη κατηγορία πολιτών, σε πολλές κατηγορίες πολιτών κατά περίπτωση, το δικαίωμα να ζουν ισότιμα και με ισονομία.
Άκουσα, και θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό, παρ’ ότι απουσιάζει το ΚΚΕ απ’ ό,τι βλέπω, την αντίληψη σύμφωνα με την οποία για όλα φταίει ο καπιταλισμός. Πρόκειται για έναν πρωτόγνωρο ταξικό αναγωγισμό, ο οποίος δεν επιβεβαιώνεται από την ίδια την ιστορία. Αν πιστεύει κανείς ότι οι παραβιάσεις εις βάρος των δικαιωμάτων των γυναικών, οι παραβιάσεις εις βάρος των ομοφυλοφίλων, ο ρατσισμός είναι φαινόμενα τα οποία εκλείπουν όταν έρθει ο σοσιαλισμός στην κοινωνία μας, στη χώρα μας, δεν λαμβάνει υπόψη του τι έζησαν οι κοινωνίες στην ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του υπαρκτού σοσιαλισμού και βεβαίως δεν λαμβάνει υπόψη την κοινωνική εμπειρία. Πρόκειται για μια χιλιαστικού τύπου αντιμετώπιση της ιστορίας.
Η πραγματικότητα που αφορά τους πολίτες είναι ότι υπάρχουν πολλές αδικίες και αντιθέσεις που προκύπτουν όχι από τη βασική, κεφάλαιο-εργασία, αλλά από άλλες πολύ σημαντικές, όπως είναι η σχέση άντρα και γυναίκα, όπως είναι η διαφορετικότητα ως προς τη σεξουαλικότητα και βεβαίως η μεγάλη αντίθεση που έχει να κάνει με το περιβάλλον, με το μεγάλο οικολογικό πρόβλημα.
Άρα, το κοινωνικό πρόβλημα στο οποίο κάποιοι αναφέρονται με τρόπο αναχρονιστικό και υπονομευτικό για την απελευθερωτική πορεία είναι ένα πρόβλημα το οποίο συνδυάζεται με πολυμορφία αντιθέσεων, δυνάμεων αλλαγής, με ένα μπλοκ που δεν αφορά μόνο εργατισμό, αλλά αφορά ένα σύνολο δικαιωμάτων κοινωνικών και πολιτικών που εδράζονται σε διαφορετικά κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα.
Γύρω από τη σεξουαλικότητα, γύρω από το δικαίωμα στην απόλαυση της ηδονής, γύρω από την αγάπη οργανώνονται δικαιώματα και υποχρεώσεις. Διαφορετικά, αν η σχέση παραμένει γυμνή νομικά, τότε αφηνόμαστε στον αυτοματισμό των συγκυριακών συσχετισμών δύναμης που συχνά προσλαμβάνει άγριες μορφές και διαστάσεις. Οι καταπιεσμένες σεξουαλικές μειονότητες έχουν ζήσει αυτού του είδους την ένταση της αγριότητας. Συνεπώς, η συζήτηση σήμερα εδώ είναι συζήτηση που αφορά την ισότητα, την ισονομία, τα δικαιώματα όλων των πολιτών.
Είναι σαφές ότι σε αυτήν την πρόταση, σε μια πρόταση που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες μπορεί κανένας να διαπιστώσει καθημερινές αντιδράσεις. Τα μίντια είναι η μια μορφή αυτών των αντιδράσεων και συχνά πυκνά βλέπουμε ότι αυτές οι αντιδράσεις, που –επαναλαμβάνω- έχουν θεσμικό χαρακτήρα με ράσα συχνά, αλλά έχουν και άτυπο χαρακτήρα. Το βλέπουμε στην καθημερινότητα με τους πολίτες που κάτω από πολλά προβλήματα ψάχνουν για τον εχθρό δίπλα τους και ο διαφορετικός οιασδήποτε διαφορετικότητας είναι ο εύκολος εχθρός. Είναι προφανές ότι σε αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να ορθώσουμε ένα ανάστημα δημοκρατίας, ένα αποφασιστικό ανάστημα ορθού λόγου.
Άφησα τελευταίο ένα μεγάλο ζήτημα που αφορά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Είναι προφανές ότι αυτή η συζήτηση εδώ θα ήταν διαφορετική μεταξύ μας αν είχαμε όλοι γίνει μαθητές σε σχολεία όπου δεν είχε απαγορευμένη συζήτηση γύρω από τη σεξουαλικότητα, γύρω από το σεξ, γύρω από ένα μεγάλο μέρος της ζωής των ανθρώπων δηλαδή.
Είναι υποχρέωση της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο υπεύθυνο, με τρόπο που να αξιοποιεί τους επιστήμονες και όχι άσχετα πρόσωπα, με τρόπο που να συγκροτεί ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο, να φέρει στα σχολειά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, για να μην επαναληφθούν κάποια άλλη στιγμή στη Βουλή κραυγές και απόψεις σαν και αυτές που ακούσαμε εδώ μέσα και οι οποίες δεν τιμούν τη Βουλή.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει η κ. Καββαδία.
Θα ακολουθήσουν ο κ. Καραγιαννίδης, ο κ. Ζουράρις και μετά η Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Βάκη.
ΙΩΑΝΝΕΤΑ (ΑΝΝΕΤΑ) ΚΑΒΒΑΔΙΑ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα. Και αυτό, γιατί έχουμε στην Ολομέλεια ένα νομοσχέδιο που επιτέλους ρυθμίζει ζητήματα, τα οποία εδώ και καιρό αποτελούν ώριμα κοινωνικά αιτήματα, ένα νομοσχέδιο που έρχεται να διευκολύνει τους πολίτες της χώρας ως προς την οριοθέτηση και την άσκηση των δικαιωμάτων τους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς «ναι μεν, αλλά». Είναι μια ξεχωριστή ημέρα για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που βγαίνουν επιτέλους από την αφάνεια.
Από το πλήθος των θετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο θα ήθελα να εστιάσω σε δυο συγκεκριμένα σημεία. Το μεν ένα αφορά τις ρυθμίσεις περί ελευθερίας της έκφρασης του Τύπου, το δε άλλο τα άρθρα για το σύμφωνο συμβίωσης, για το οποίο σύμφωνο ακούγονται ακόμη και σήμερα, εν έτει 2015, τόσο μισαλλόδοξες απόψεις, ώστε να επιβάλλεται η συνεπής και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υπεράσπισή του.
Ως προς το άρθρο 37, καταρχάς αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ως δημοσιογράφος την ικανοποίησή μου για το τι προβλέπεται πλέον. Η κατάργηση της ελάχιστης προβλεπόμενης υποχρεωτικής χρηματικής αποζημίωσης που έπρεπε να καταβληθεί λόγω ηθικής βλάβης εκ μέρους του ιδιοκτήτη του εντύπου έναντι αδικηθέντος αποτελούσε νομική πρόβλεψη επί της ουσίας τυποκτόνα.
Εδώ, όμως, θα ήθελα να μην παρεξηγηθώ. Εννοείται πως πρέπει να υπάρχει προστασία του κάθε πολίτη απέναντι σε συκοφαντικά δημοσιεύματα και βεβαίως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ο πολίτης δικαίως επικαλείται αυτή την προστασία. Δυστυχώς, στο δημοσιογραφικό επάγγελμα υπάρχουν πρόσωπα τα οποία όχι μόνο δεν το τιμούν, αλλά αποτελούν ντροπή για όσους εργαζόμαστε σ’ αυτόν τον χώρο.
Όμως, η προστασία του πολίτη δεν είναι δυνατόν να φθάνει έως το σημείο της φίμωσης της δημοσιογραφικής κριτικής εξαιτίας της επικρεμάμενης απειλής της αγωγής εκ μέρους ισχυρών εναγόντων. Η χρηματική ικανοποίηση για δυσφήμηση θα πρέπει να βρίσκεται σε λογική σχέση με την προκληθείσα στην υπόληψη του ατόμου βλάβη και η επί της ουσίας προτροπή του νομοθέτη για πράξη επανόρθωσης θα συμβάλει αφενός μεν στη γρήγορη αποκατάσταση της τυχόν ηθικής βλάβης, αφετέρου δε στην αποτροπή φαινομένων έμμεσης λογοκρισίας.
Έρχομαι τώρα στα άρθρα 1 έως 14, που αφορούν το σύμφωνο συμβίωσης. Με τις νέες ρυθμίσεις η χώρα εναρμονίζεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της, το σύμφωνο γίνεται λεπτομερέστερο και πιο λειτουργικό και ισχύει πλέον και για τα ομόφυλα ζευγάρια, γεγονός που προκάλεσε πλήθος υποκριτικών αντιδράσεων από όσους επιμένουν να κλείνουν τα μάτια και τα αφτιά στο τι συμβαίνει γύρω τους.
Ας δούμε, όμως, όλοι και όλες μαζί τι είναι αυτό που πραγματικά νομοθετείται. Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μια σύμβαση μεταξύ των μερών. Αναγνωρίζει, ωστόσο, τις οικογενειακές σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους. Σε αντίθεση με το τι συνέβαινε με τον προηγούμενο νόμο, που θέσπιζε την κατωτερότητα του συμφώνου έναντι του γάμου, ο νέος νόμος αφενός αναγνωρίζει τις οικογενειακές σχέσεις των μερών και αφετέρου προωθεί την ιδιωτική αυτονομία, δηλαδή τον σεβασμό της ιδιωτικής βούλησης των μερών.
Και αυτό το τόσο προφανές για μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται τις όποιες επιλογές των μελών της ανάγεται σε ζήτημα εξαιρετικά σφοδρής αντιπαράθεσης. Δυστυχώς, διαβάσαμε και ακούσαμε πολλές μισαλλόδοξες φωνές αυτές τις μέρες. Υπάρχει μια μερίδα συμπολιτών μας που αρνούνται στους ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό το δικαίωμα να ζουν συντροφικά με τον άνθρωπο που έχουν επιλέξει.
Άνθρωποι του Κοινοβουλίου -ευτυχώς λίγοι- που κατά τα άλλα μιλούν για δημοκρατία και ιεράρχες –ας ελπίσουμε μεμονωμένοι- της χριστιανικής θρησκείας, της θρησκείας που διακηρύσσει την αγάπη, εναντιώνονται στην επέκταση του συμφώνου σε όλους τους πολίτες της χώρας, προσποιούμενοι πως δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν ομόφυλα ζευγάρια, που αναγκάζονται να ζουν σε καθεστώς νομικής ανυπαρξίας, σε ένα καθεστώς νομικού κενού.
Οδηγημένοι από έναν σκοταδιστικό φόβο απέναντι στο διαφορετικό αρνούνται σε μερίδα συνανθρώπων μας τη δυνατότητα να ρυθμίζουν περιουσιακά, ασφαλιστικά και κληρονομικά θέματα όπως εκείνοι επιθυμούν. Με τον παρόντα νόμο τέτοιου είδους διακρίσεις, επιτέλους, παύουν να υφίστανται.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο περισσότερο η πολιτεία αντιλαμβάνεται και υλοποιεί την αρχή της ισότητας, τόσο λιγότερο χώρο θα βρίσκει ο ρατσισμός στην πράξη. Για τον λόγο αυτό, δεν είναι δυνατόν να αρνιόμαστε πλέον τα προφανή. Δεν είναι δυνατόν να μην παρέχεται η ισονομία και η προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής σε κάθε συμπολίτη μας ανεξαρτήτως του σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού του. Δεν είναι δυνατόν σε μια δημοκρατική κοινωνία να διατηρείται μία έννοια νομικού αποκλεισμού απέναντι σε οποιονδήποτε.
Η σημερινή ψήφιση του νομοσχεδίου μπορεί εκ πρώτης όψεως να αφορά μόνο μια ομάδα συμπολιτών μας, όμως στην πραγματικότητα είναι μια πράξη αναγνώρισης της ισότητας και της ισονομίας όλων των πολιτών, μια πράξη βαθιάς δημοκρατίας. Μόνο μια κοινωνία που αναγνωρίζει και σέβεται τη διαφορετικότητα είναι μια κοινωνία που σέβεται συνολικά τον άνθρωπο ως οντότητα και ξεχωριστά ως άτομο.
Σήμερα στο ελληνικό Κοινοβούλιο ηττάται και υποχωρεί η πολυετής εκ μέρους της πολιτείας θεσμική άρνηση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Σήμερα ο κοινωνικός συντηρητισμός δέχεται ένα σοβαρό πλήγμα και όλοι εμείς οι Βουλευτές και οι Βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Η απελευθέρωση του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα, άρα και στο ερωτικό πεδίο, ο σεβασμός στα δικαιώματα όλων, η άρνηση κάθε επιβολής μιας δήθεν κανονικότητας, η αποδοχή του ότι όλοι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι είναι μέσα στις πρωταρχικές αξίες της Αριστεράς.
Δυο λόγια ακόμη, κύριε Πρόεδρε, και τελειώνω. Γνωρίζουμε ότι μένουν ακόμα πολλά ανοικτά ζητήματα. Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης δεν θα λύσει από μόνη της τα ζητήματα ομοφοβίας. Όμως, ας θεωρηθεί η σημερινή ψηφοφορία μια σημαντική παρακαταθήκη για όλα όσα πρέπει να ακολουθήσουν, έτσι ώστε ο φόβος απέναντι στη διαφορετικότητα, τη μητέρα του ρατσισμού, να αρχίσει να ξεριζώνεται επιτέλους από το κοινωνικό σώμα.
Και θα κλείσω με μια φράση: «Η επιλογή που έκανα ήταν να ζήσω με ειλικρίνεια τη ζωή μου», μας είπε προχθές στην Επιτροπή η Στέλλα Μπελιά, η Πρόεδρος της Οργάνωσης «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο», των οικογενειών με γονείς-μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Μέρες που είναι ας κοιταχθούμε ευθαρσώς όλοι στον καθρέφτη μας και ας απαντήσουμε ειλικρινά πόσοι και πόσες από εμάς το έχουμε κάνει πράξη στη δική μας ζωή.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Πριν δώσω τον λόγο στον επόμενο ομιλητή, θα ήθελα να κάνω μια ανακοίνωση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, πενήντα μαθητές και μαθήτριες και έξι εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το Γενικό Λύκειο Δερβενίου Κορινθίας.
Η Βουλή τούς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Τον λόγο έχει ο κ. Καραγιαννίδης από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μιλήσετε από εκεί;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Ναι, κύριε Πρόεδρε, από εδώ θα μιλήσω.
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
Αργήσαμε. Και αργήσαμε και εμείς και αργήσαν πολύ περισσότερο και οι προηγούμενοι. Και αργήσαμε για ένα ζήτημα που δεν είναι ένα ζήτημα αποδοχής ή ανοχής μιας κατηγορίας ανθρώπων. Είναι ζήτημα δημοκρατίας. Γιατί η καθολικότητα των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν χωράει αστερίσκους.
Και εδώ αρχίζουν, λοιπόν, τα προβλήματα. Ενώ όλοι υποστηρίζουμε την καθολικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπαίνει ο αστερίσκος. Έχουν όλοι δικαίωμα στο να κάνουν οικογένεια; Όχι λέει μια πλευρά, που κατά τα άλλα υποστηρίζει την καθολικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχουν όλοι εκτός από τους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους. Άρα, δεν υποστηρίζουμε όλοι το ίδιο τη δημοκρατία.
Μάλιστα ακούστηκε και το καινοφανές από την πλευρά του ΚΚΕ ότι είσαι ό,τι γεννιέσαι και αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις. Δηλαδή, δεν μπορείς να ορίσεις την ταυτότητα φύλου σου αν γεννηθείς άντρας ή αν γεννηθείς γυναίκα. Παραμένεις ως έχεις μέχρι να πεθάνεις.
Είχα την εντύπωση ότι στην κομμουνιστική ιδεολογία η έννοια της χειραφέτησης, της ατομικής χειραφέτησης αλλά και της κοινωνικής, είναι στον βασικό πυρήνα αυτής της ιδεολογίας. Σήμερα ξέχασα και αυτά που ήξερα. Γιατί αν δεν έχεις δικαίωμα να προσδιορίσεις εσύ το φύλο σου, την ταυτότητα φύλου σου, αν δεν έχεις δικαίωμα εσύ να ορίσεις με ποιον θέλεις να κάνεις σχέση, τότε τι την θέλουμε τη χειραφέτηση;
Εγώ, λοιπόν, λέω ότι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να ορίζουν κάθε δέκα χρόνια, κάθε έναν χρόνο και κάθε ημέρα την ταυτότητα φύλου τους και κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί αυτό το δικαίωμα. Γιατί αν μιλάμε για καθολικότητα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό είναι η αρχή της.
Ακούω το δεύτερο επιχείρημα: «Μα, είναι ιδιωτικές σχέσεις και εμάς τι μας πειράζει να κάνουν αυτό που κάνουν;». Συγγνώμη, αλλά δεν σας ρώτησαν κιόλας τι θα κάνουν στις ιδιωτικές τους σχέσεις. Το ζήτημα είναι ότι μια σχέση μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών επεκτείνεται και στη δημόσια σφαίρα και γεννά έννομα συμφέροντα. Ισχύουν, λοιπόν, καθολικά τα δικαιώματα γι’ αυτούς τους ανθρώπους;
Όχι, λένε μερικοί, δεν ισχύουν για όλους. Δεν μπορεί ένα ομόφυλο ζευγάρι να παντρευτεί. Δεν μπορεί ένα ομόφυλο ζευγάρι να αποκτήσει παιδιά. Γιατί; Υπάρχει κάποιος που έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει τη γονεϊκότητα σε οποιονδήποτε άνθρωπο σε αυτή τη χώρα; Πού το βρήκατε αυτό το δικαίωμα; Να το πείτε. Από πού συνάγεται ότι οποιοσδήποτε μέσα στην Ελληνική Βουλή ή μέσα στη χώρα μπορεί να απαγορεύσει από ανθρώπους να κάνουν παιδιά και να τα μεγαλώσουν;
Ακούστε λίγο: Βάση της οικογένειας είναι η αγάπη. Και αν υπάρχει αγάπη, μπορεί να μεγαλώσει οποιοδήποτε ζευγάρι είτε είναι ομόφυλο είτε είναι ετερόφυλο. Γιατί, αν πάρουμε τις συνθήκες που ισχύουν μέχρι σήμερα, στις φυλακές είναι άνθρωποι που μεγάλωσαν από ετερόφυλα ζευγάρια. Με αυτή τη λογική θέλετε να καταργήσουμε τον γάμο μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών; Όχι βέβαια. Κανένας δεν το θέλει.
Πάμε, λοιπόν, να οικοδομήσουμε κάτι που ισχύει και κάποιοι δεν θέλουν να το βλέπουν, οι περισσότεροι, όμως, το βλέπουν κατάματα. Δεν μπορούμε να βάλουμε αυτούς τους ανθρώπους πίσω από το παραβάν. Δεν μπορούμε να τους κρύψουμε και δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ύπαρξη χιλιάδων οικογενειών που έχουν τέτοια παιδιά. Και ξέρετε ότι αν δεν το κάνουμε αυτό σύντομα, αυτά τα παιδιά τα αφήνουμε στο έλεος του κάθε ρατσιστή, του κάθε ομοφοβικού να τους επιτίθεται. Πρέπει τάχιστα να γίνει αυτή η ρύθμιση.
Τρίτο θέμα, που δεν έχει ακουστεί, δυστυχώς, καθόλου. Ελπίζω ότι αρκετοί ομιλητές από εδώ και πέρα θα το αναφέρουν. Τι γίνεται με τους τρανς ανθρώπους; Ξέρετε ότι για να μπουν στη Βουλή οι άνθρωποι αυτοί κατεβαίνει ένας Βουλευτής για να τους βάλει μέσα;
Δεν υπάρχουν για το ελληνικό κράτος και την ελληνική πολιτεία οι τρανς άνθρωποι. Δεν μπορούν να έχουν την ταυτότητα που αυτοί θέλουν να έχουν. Και μάλιστα, για να μπορέσουν να αλλάξουν τα χαρτιά τους, ισχύει και το εξής βασανιστήριο του ολικού επαναπροσδιορισμού του φύλου, το οποίο έχει καταδικαστεί από την Επιτροπή των Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Θα κάνουμε κάτι γρήγορα. Και τουλάχιστον από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ οι Βουλευτές θα πιέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο να αλλάξει. Γιατί η καθολικότητα των δικαιωμάτων ισχύει και για τους τρανς ανθρώπους. Δεν μπορεί να είναι αλά καρτ αυτή η ιστορία.
Θα πω κάτι τελευταίο, που είναι και σημαντικό, για εμένα προσωπικά τουλάχιστον και το έχω πει και στις Επιτροπές. Πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, του Κόμματός μου, και του Ποταμιού, δεν ακούστηκε η παραμικρή λέξη για αυτή την επαίσχυντη επιστολή που συνέταξε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΣΠΕ και είναι ο ορισμός της ναζιστικής ιδεολογίας, όπου οι άνθρωποι περιγράφονται –ακούστε λίγο- σαν «βοσκηματώδεις υπάρξεις». Αναφέρεται, επίσης, ότι κάνουν «παράχρηση των ανθρωπίνων οργάνων τους».
Δέχεστε αυτές τις δηλώσεις; Δέχεστε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά και άρα είναι εύκολο να τους ασκήσουμε βία λεκτική ή σωματική; Θα πάρουν θέση και τα υπόλοιπα κόμματα για αυτή την επιστολή; Γιατί πέραν των παπάδων, των σκοταδιστών που υπάρχουν και δεν έχουν καμία σχέση με τον χριστιανισμό, υπάρχει κι ένα ΔΣ ενός φορέα, που φαντάζομαι ότι δεν εκπροσωπεί όλους τους πολύτεκνους, γιατί οι πολύτεκνοι –οι περισσότεροι τουλάχιστον- δεν αποδέχονται τέτοιες ιδέες.
Είναι ζήτημα τιμής να καταδικάσουμε μια επιστολή που την εκφράζει ένας σύλλογος που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί χιλιάδες ανθρώπους. Δέχεστε, λοιπόν, αυτή τη ναζιστικού τύπου επιστολή; Να πάρουν θέση οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι των κομμάτων.
Τελειώνω με τούτο: Σήμερα χτυπάνε πένθιμα οι καμπάνες του Αμβρόσιου και δυστυχώς και του ΚΚΕ. Καλώς κάνουν και χτυπάνε. Είναι μια μέρα ήττας για το σκοτάδι, μια μέρα ήττας για τον συντηρητισμό, είναι μια μέρα ήττας για τον Μεσαίωνα. Είναι μια μέρα νίκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εδώ είμαστε να πάμε ακόμα παραπέρα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Είσαι καλός αντικομμουνιστής!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Καραγιαννίδη, δεν ξέρω για ποιον χτυπάει η καμπάνα, αλλά καλό θα είναι λίγο να περιορίσετε αυτού του είδους τον αντικομμουνισμό. Επιτρέψτε μου μόνο αυτό το σχόλιο.
Τον λόγο έχει ο κ. Ζουράρις.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Παραποίησες όσα είπε το ΚΚΕ. Είσαι αντικομμουνιστής και διαστρεβλωτής!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επί προσωπικού, γιατί κάνετε κρίση, ως Πρόεδρος, και δεν έχετε αυτό το δικαίωμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ναι, αλλά μην εκμεταλλεύεστε την παρουσία μου στο Προεδρείο, για να προτάσσετε τον αντικομμουνισμό σας. Σας παρακαλώ πολύ και με αφορμή τη δική σας παρέμβαση…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Δεν εκμεταλλεύομαι τίποτα, αλλά όταν λέτε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Ζουράρι, έχετε τον λόγο.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Αυτά είπε πριν το ΚΚΕ από το Βήμα; Γιατί τα διαστρεβλώνεις;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Γιατί εξανίστασαι; Κάτσε κάτω! Σε άκουσα ήσυχα.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Έχεις διαβάσει τον Μαρξισμό ανάποδα!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Δεν είπα κουβέντα όταν μίλησες. Εσύ τον έχεις διαβάσει ανάποδα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Όταν θα λέτε τέτοια πράγματα, κύριε Καραγιαννίδη, από τον Πρόεδρο, όταν θα είμαι εγώ στο Προεδρείο, θα ακούτε και τέτοιες…
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Όλη σου η τοποθέτηση ήταν για το ΚΚΕ!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Παρακαλώ, κύριε Συντυχάκη!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Τον διαστρέβλωσες τον κομμουνισμό! Καμία σχέση δεν έχεις με τον κομμουνισμό!
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ: Να σε υιοθετήσουμε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Καραγιαννίδη, παρακαλώ, αφήστε τα. Παρακαλώ, κύριε Συντυχάκη. Καθίστε.
Κύριε Ζουράρι, έχετε τον λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Κύριε Πρόεδρε, τα σέβη μου.
Εγώ θα σας πω δύο ιστορίες στα πέντε δημοκρατικά λεπτά. Το 1947 περίπου τον πατέρα μου, ο οποίος είναι ο ιδρυτής της σεξολογίας στην Ελλάδα –η Geschlechtskunde–, επιστημονικός συνεργάτης μέχρι το 1923-1925 στο Βερολίνο στο Ινστιτούτο Σεξουαλικών Ερευνών, τον παραπέμπει το έκτακτο διαρκές στρατοδικείο στη Θεσσαλονίκη και μέσα στο εισηγητικό των στρατοδικών υπάρχει το εξής, για να μαθαίνουμε: «Επειδή ο Ζουράρις ο γιατρός είναι κομμουνιστής χρησιμοποιεί ως πρόσχημα δήθεν επιστημονικές απόψεις για να αποποινικοποιήσει την φιλομοφυλία» -την ομοφυλοφιλία- «και διά του έργου “Ο Αυνανισμός, το πάθος εις το φως της επιστήμης” υπονομεύει ως κομμουνιστής το μαχητικόν φρόνημα του στρατεύματος». Δεν είναι υπέροχο;
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΠΟΥΛΟΥ)
Σαράντα χρόνια μετά, εγώ είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Εσωτερικού. Μου τηλεφωνάει ο φίλος μου, ο μακαριστός πλέον, Βελισσαρόπουλος Ανδρέας και μου λέει «Άκου να σου πω, κάναμε το ΑΚΟΕ, που είναι για την απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας Ελλάδος και σου ζητώ να μπεις κι εσύ για να φανεί ότι τέλος πάντων, δεν είναι διεκδίκηση στενή κλπ.». Λέω εγώ βεβαίως: «Ευχαρίστως». Ήμουν στο Παρίσι. Ήμουν, όμως, μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, στην Κεντρική Επιτροπή.
Κατεβαίνω εγώ από το Παρίσι για μια συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και βλέπω τον υπέροχο, τον κακομοίρη τον Κώστα τον Βεργόπουλο, μαζί με την μακαριστή μας Άννυ Βρυχέα και τον Μάκη τον Καβουριάρη, στα όρια εγκεφαλικού επεισοδίου και μου λένε «Κώστα, σε παρακαλώ, μην έρθεις σήμερα στην Κεντρική Επιτροπή». Λέω: «Γιατί να μην έρθω στην Κεντρική Επιτροπή;». «Γιατί σε έκαναν αντιπρόεδρο του ΑΚΟΕ» και εγώ λέω: «Ε, και;».
Έρχομαι, λοιπόν, στην Κεντρική Επιτροπή και εάν δεν ήταν αυτή η κατάσταση που ήτανε, είχα υποστεί τη δεύτερη, μετά τη Β΄ Πανελλαδική, βαναυσότητα όταν πήγα να μιλήσω, με ένα υβρεολόγιο απερίγραπτο από τα μέλη τα προοδευτικά του ευρωκομμουνισμού. Βέβαια μερικοί ήταν από την Τασκένδη, ήταν από το Βουκουρέστι, ήταν παλαιοί κομμουνιστές, οι οποίοι με βρίζανε περισσότερο. Και κάπου εκεί έληξε το πράγμα.
Το τρίτο στοιχείο που θα σας πω είναι το εξής, το 1936, που ήταν η φρικτή νύχτα της Νυρεμβέργης, όπου εκατό χιλιάδες αποθηριωμένοι γερμανοναζίδες κλπ., μαζί με τις εικόνες του Μαρξ και τα βιβλία κλπ., ήταν ένας καθηγητάκος με γυαλάκια που του καίνε τα βιβλία και του πετάνε και τις φωτογραφίες και ουρλιάζουν. Κανένας δεν τον ξέρει φυσικά από τους εκατό χιλιάδες ναζίδες. Και ρωτάω εγώ τον πατέρα μου τριάντα χρόνια μετά και λέει «Καλά βρε παιδί μου, είσαι καλά; Ο καθηγητής μου ήταν, ο Μάγκνους Χίρσφελντ, ο οποίος είχε τα τρία απόλυτα κακά για τους ναζίδες». Ήταν κομμουνιστής ο Μάγκνους Χιρσφελντ, ο ιδρυτής του Ινστιτούτου Σεξουαλικών Ερευνών, ήταν Εβραίος και ήταν και ομοφυλόφιλος. Κομμουνιστής, Εβραίος και ομοφυλόφιλος: χειρότερα δεν γίνεται.
Λοιπόν, σας παρακαλώ πάρα πολύ να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα, να ψηφίζουμε όλοι μαζί το νομοθέτημα του Υπουργού εδώ διά της Κυβερνήσεως ή της Κυβερνήσεως διά του Υπουργού και να αφήσουμε οποιαδήποτε ελαττώματα, όπως και κάποια αριστερή σαχλαμάρα, η οποία εμφιλοχωρεί συνήθως. Κι εγώ το ξέρω, ως γεννέσιος – σε αυτό συμφωνώ με το ΚΚΕ. Εγώ γεννήθηκα ΕΑΜο-Βούλγαρος και κομμουνιστοσυμμορίτης και δεν αλλάζω. Κι επομένως, να ψηφίσουμε ως έχει κι έχουμε καιρό να το διορθώσουμε. Έλεος πια!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
Το βιβλίο αυτό είναι του 1921. Το λέω στη μνήμη του πατέρα μου. Είναι του πατέρα μου το πρώτο του, όπου ακριβώς έχει αυτά. Αυτή δε την ιστορία, ότι δήθεν δεν αλλάζει κλπ., τη λέει με μια υπέροχη ελληνική λέξη: Διαφορομορφία.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλόπουλου): Τον λόγο έχει η κ. Βάκη, Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, για δέκα λεπτά.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω και τον χρόνο της δευτερολογίας μου.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η 10η Δεκεμβρίου, η ημέρα που το 1948 υπεγράφη η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθιερώθηκε ως η παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων, για να λειτουργεί ως η διαρκής υπόμνηση ότι ο σεβασμός τους, που είναι και απαρέγκλιτος όρος του σεβασμού προς τη δημοκρατία, δεν επιδέχεται σημειώσεις και αστερίσκους και δεν λειτουργεί αλά καρτ.
Εάν υπάρχει ένα αδιόρατο νήμα, που συνδέει πολυσχιδείς και φαινομενικά ετερόκλητες διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου, τούτο είναι ένα: Το δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα υπό την ανθρώπινη ιδιότητά μας, κάτι που συνιστά και την προμετωπίδα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η μακρά ιστορία των καταπατήσεών τους αλλά και των ηρωικών και ενίοτε αιματοβαμμένων αγώνων συνεχούς διεκδίκησής τους. Πίσω από τον αφηρημένο άνθρωπο των ποικίλλων διακηρύξεών τους, πίσω από τις νομικές διατάξεις και τα άρθρα του παρόντος νομοσχεδίου, κρύβονται άνθρωποι δύο ταχυτήτων, άνθρωποι αόρατοι, λαθραίοι, υπάνθρωποι, για κάποιους, και αποκλεισμένοι. Κρύβονται ζωές καταφρονημένες και ανάξιες να βιωθούν.
Το παρόν νομοσχέδιο ρίχνει λίγο φως στα πυκνά σκοτάδια των κηρυγμάτων μίσους, που εκπορεύονται από τους θύλακες οπισθοδρόμησης, που ελλοχεύουν μέσα στην ίδια την κοινωνία, εδώ μέσα στη Βουλή αλλά και μέσα στην Εκκλησία. Και βγάζει από το σκοτάδι ομόφυλα ζευγάρια, που στερούνται του δικαιώματός τους να απολαμβάνουν απρόσκοπτα μια κοινή ζωή, που η σχέση τους στιγματίζεται ακόμη ως άσεμνη και άρα απορριπτέα και που συχνά υπόκεινται στη χλεύη και στην απαξίωση, που πολλές φορές μετατρέπονται σε λεκτική και σωματική βία.
Ηχούν πένθιμα οι καμπάνες της χώρας σήμερα κατ’ εντολήν ιεράρχη. Αλλά, ηχούν ακόμη πιο πένθιμα στα αυτιά μας οι κραυγές που ασελγούν στην ίδια τη γλώσσα αγάπης του Ευαγγελίου και ξεχνούν ότι ο χριστιανισμός εισήγαγε την έννοια της ισότητας των ανθρώπων ενώπιον του Θεού.
Κραυγές, όπως –παραθέτω- «αποβράσματα», «περιθωριακοί άνθρωποι», «ελαττωματίες», «εξευτελισμένοι άνθρωποι του σκότους», όχι μόνο προκαλούν στεγανοποιημένα ανακλαστικά, που κωφεύουν στις τεκτονικές αλλαγές που επήλθαν στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά συνοδεύονται και από γλώσσα που δεν σημαίνει μόνο αλλά βιαιοπραγεί: «Αυτούς τους εξευτελισμένους φτύστε τους, αποδοκιμάστε τους, μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι, είναι εκτρώματα της φύσεως!».
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μολονότι στην καθολική Ιρλανδία το 62% υπερψήφισε τον πολιτικό γάμο ομόφυλων, η Λιθουανία και η Ελλάδα είναι οι μόνες χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης που έχουν θεσπίσει σύμφωνο μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια.
Τον Νοέμβριο του 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα, διότι έκρινε ότι ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης παραβιάζει τη Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και συγκεκριμένα το άρθρο 8 περί σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής των προσώπων, αλλά και το άρθρο 14 περί απαγόρευσης των διακρίσεων ως προς την απόλαυση δικαιωμάτων.
Η νομική αναγνώριση του συμφώνου συμβίωσης, όμως, δεν επισπεύστηκε ούτε υπαγορεύτηκε από την ευρωπαϊκή καταδίκη της χώρας μας. Αντίθετα, υπαγορεύεται από την κανονιστική πρωταρχή της κοινωνικής ειρήνης και της δημοκρατίας, από τα συνταγματικά θεμελιωμένα δικαιώματα της ισονομίας, της αξιοπρέπειας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.
Οι βαθιά αναχρονιστικές αιτιάσεις, κατά τις οποίες η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια υποσκάπτει τον θεσμό του γάμου, αντίκεινται σε όλα τα επιστημονικά δεδομένα.
Η ομοφυλοφιλία είναι σεξουαλικός προσανατολισμός και έκφραση. Δεν επιλέγεται. Οι ομοφυλόφιλοι δημιουργούν σχέσεις αγάπης και αφοσίωσης ισοδύναμες με τις ετερόφυλες. Η έννοια της οικογένειας, άλλωστε, δεν δομείται μόνον στον γάμο, αλλά και σε άλλους de facto οικογενειακούς θεσμούς, όταν τα μέρη συμβιώνουν.
Θλίψη, όμως, προκαλεί και η άλλη ευρέως διαδεδομένη και συντηρητική αναγωγή της ομοφυλοφιλίας σε ιδιωτική υπόθεση, που δεν πρέπει να απασχολεί την πολιτεία και τη δημόσια σφαίρα. «Ας γίνονται ζευγάρια οι ομοφυλόφιλοι, αλλά να μην διεκδικούν καμία νομιμοποίηση».
Συνάδελφοι του ΚΚΕ, ειλικρινά –και το λέω χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας- αδυνατώ να κατανοήσω την προσέγγισή σας. Έχετε γίνει προνεωτερικό κόμμα ενδεδυμένο τον μανδύα της επανάστασης που ευαγγελίζεστε; Έχετε ενστερνιστεί την κοινοτοπία του διπόλου «ομαλό-ανώμαλο», «φυσιολογικό-μη φυσιολογικό»; Ή μήπως διαβατήριο εισόδου στον σοσιαλιστικό παράδεισο διασφαλίζουν μόνον τα ετερόφυλα ζεύγη;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι Βουλευτές, δεν είναι ιδιωτική υπόθεση να παίρνει κάποιος ιατρικές αποφάσεις για τον σύντροφό του σε περίπτωση ασθένειας. Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση να διεκδικεί την από κοινού αποκτηθείσα περιουσία, σε περίπτωση που ο ένας εκλείψει, να μπορεί να ασφαλίζει τον σύντροφό του, να παίρνουν μαζί άδεια.
Επιπλέον και ως πρόταση για το μέλλον προς τον κύριο Υπουργό –και εδώ εκφράζω καθαρά υποκειμενική άποψη, που έχει ακουστεί, βέβαια, και από άλλους συναδέλφους- να πω ότι πιστεύω πως σύντομα θα πρέπει να υπάρξει σε επόμενα νομοθετήματα πρόβλεψη ανάθεσης με δικαστική απόφαση της γονικής επιμέλειας του παιδιού τού ενός εταίρου του συμφώνου και στους δύο εταίρους, εφόσον ο άλλος γονιός δεν υπάρχει ή δεν έχει γονική μέριμνα.
Είναι θλιβερό τα παιδιά αυτά να πέφτουν σε νομικό κενό και μονόδρομος ζωής τους να καθίσταται το ίδρυμα ή η πρόνοια.
Είναι αδιανόητο να στερούνται τον άνθρωπο που αναγνωρίζουν γονιό τους, τον άνθρωπο που τα ανέθρεψε, τα συνόδευσε στο σχολείο, ξενύχτησε στις αρρώστιες τους, έπαιξε μαζί τους, ακολούθησε τα πρώτα βήματά τους.
Μόνο ολοκληρωτικά καθεστώτα νομοθετούν προκειμένου να παρέμβουν και να καθορίσουν τον ιδιωτικό βίο των πολιτών. Μια δημοκρατική πολιτεία υπερψηφίζει την ίση μεταχείριση των πολιτών, διότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν συνιστούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Με άλλα λόγια, δεν καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε υπέρ ή κατά του συμφώνου συμβίωσης, αλλά υπέρ ή κατά της ισονομίας.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το παρόν νομοσχέδιο –πηγαίνω στις άλλες διατάξεις- προβλέπει τη σύσταση εθνικού συμβουλίου κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Συγκεκριμενοποιεί τα εγκλήματα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, υπερβαίνοντας την ενδιάθετη, υποκειμενική και άρα εμπειρικά μη αποδείξιμη έννοια του μίσους ως κινήτρου και υπογραμμίζοντας τα ειδικότερα χαρακτηριστικά του θύματος. Επίσης, επεκτείνει την ποινική προστασία του ατόμου απέναντι σε φαινόμενα καταφρονητικής του μεταχείρισης μέσω του αποκλεισμού του από παροχές αγαθών και υπηρεσιών.
Τι διακυβεύεται σε όλα τα παραπάνω; Αυτό που διακυβεύεται είναι αυτό που είχε γράψει κάποτε ο φιλόσοφος Εμμανουέλ Λεβινάς την επαύριον του ναζισμού: «Διακυβεύεται το ίδιο το ανθρώπινο μέσα στο ανθρώπινο.» Αυτό που διακυβεύεται είναι να μπει ένα τέλος στη ρατσιστική ανθρωποφάγο, εθνικιστική, ναζιστική ταξινόμηση του κάθε μετανάστη, αλλόφυλου, αλλόθρησκου, ομοφυλόφιλου, τοξικομανούς, κομμουνιστή, μη κανονικού, αυτού που δεν πληροί τους όρους της μυθολογίας του Blut und Boden, του αίματος και της γης, στην κατηγορία του μολυσματικού υπανθρώπου, της ύπαρξης χωρίς ζωή που πρέπει να εξαφανιστεί.
Αξιοσημείωτη είναι και η διάταξη που εξαλείφει τις ολέθριες συνέπειες του περίφημου τυποκτόνου νόμου, όπου η προστασία του πολίτη είχε φτάσει στο σημείο αυτολογοκρισίας και φίμωσης της δημοσιογραφικής κριτικής εξαιτίας της απειλής αγωγής εκ μέρους ισχυρών εναγόντων.
Τελειώνω με τα άρθρα που αφορούν μια άλλη μεγάλη κατηγορία «αόρατων», των κρατουμένων. Εγκλεισμός δεν σημαίνει στέρηση δικαιωμάτων. Ο κρατούμενος δεν είναι ένας homo sacer, ήτοι απογυμνωμένος από όλα τα δικαιώματα με μοναδικό του γνώρισμα τη βιολογική του υπόσταση.
Η επιεικής αντιμετώπιση του ανηλίκου εν όψει της ανυπακοής του, που εκδηλωνόταν με την επανειλημμένη διαφυγή του από το ίδρυμα, η τοποθέτηση ανηλίκου σε ίδρυμα μόνο σε περίπτωση πράξεων που αν τις τελούσε ενήλικος, θα ήταν κακούργημα, το δικαίωμα φοίτησης μέσω ηλεκτρονικής επιτήρησης, το οποίο επεκτείνεται, μετατρέπουν τη φυλακή από κάτεργο ανηλίκων, από το πεδίο του οξύμωρου που λέγεται «νεανική απελπισία» και «γδέρνει» όνειρα σε ένα οδόφραγμα στον δρόμο επιστροφής στην παραβατικότητα και στη φυλακή.
Άξιο μνείας, όμως, είναι και το άρθρο που αφορά τη διάθεση σε καταστήματα κράτησης προϊόντων που δημεύονται ως αντικείμενα λαθρεμπορίας για τις ανάγκες άπορων κρατουμένων.
Φυλλομετρώντας τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιτροπής, έπεσα πάνω στην τοποθέτηση του Προέδρου της Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος. Επιτρέψτε μου να διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα: «Ελάχιστοι ίσως θα μπορούσαν να αντιληφθούν την αναγκαιότητα κάποιου κρατουμένου να έχει δωρεάν τσιγάρα, να μην τα αγοράζει. Στις φυλακές κυριαρχεί ένα τρίπτυχο: η φτώχεια, η βία και η εξαθλίωση. Θεωρούμε ότι αυτό το άρθρο στο σκέλος της φτώχειας και της πενίας μέσα στις φυλακές, δηλαδή στη διάθεση των κατασχεμένων προϊόντων, δίνει μια μεγάλη παρηγοριά σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, σε ανθρώπους που δεν έχουν ούτε ένα επισκεπτήριο, που δεν έχουν ούτε ένα ζευγάρι παπούτσια να φορέσουν και κυριολεκτικά οι κοινωνικές υπηρεσίες των φυλακών γίνονται ζήτουλες δεξιά και αριστερά, για να μπορέσουν να τους βρουν ένα παντελόνι και ένα ζευγάρι παπούτσια, προκειμένου να παρουσιαστούν στο δικαστήριο». Τέλος του παραθέματος.
Κατόπιν τούτου, είναι περιττό, βεβαίως, να καταλάβει κάποιος και την αξία του άρθρου που καταργεί την υποχρεωτική δωρεά σε ΜΚΟ ως προϋπόθεση για αναστολή απόλυσης του κρατουμένου.
Τέλος –και άκρως σημαντικό- είναι το άρθρο για τις μωρομάνες, σύμφωνα με το οποίο παρέχεται η δυνατότητα στην κρατούμενη μητέρα ανήλικου τέκνου να παραμείνει κοντά του αυτά τα κρίσιμα πρώτα χρόνια της ζωής του, να παραμείνει κοντά του εκτίοντας την ποινή της ή μέρος της με τη μορφή του κατ’ οίκον περιορισμού. Διότι είναι τουλάχιστον θλιβερό οι πρώτες παραστάσεις της ζωής ενός ανθρώπου να είναι η φυλακή, να είναι μία πτέρυγα στον Ελαιώνα Θηβών με είκοσι κελιά, ένα διάδρομο, ένα προθάλαμο με τοιχογραφίες και κάποια πλαστικά αλογάκια και χωρίς παιδικό σταθμό για παιδιά έως δυόμισι ετών.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το προς ψήφιση νομοσχέδιο δίνει φωνή σε όσους δεν έχουν και εγκολπώνει μια μακρά ιστορία αγώνων αδικαίωτων, διότι την ίδια την έννοια του ανθρώπου ως κανονιστικού θεμελίου των δικαιωμάτων ανανοηματοδότησαν αιώνες κοινωνικών, ταξικών και ιδεολογικών αγώνων.
Το προς ψήφιση νομοσχέδιο καλείται να θραύσει ομοφοβικά, ρατσιστικά στερεότυπα και να αναμετρηθεί με εικόνες αποδιοπομπαίων τράγων που ξέβρασε η βαρβαρότητα της κρίσης. Ουδέποτε μια ευτεταγμένη πολιτεία νομοθέτησε λαμβάνοντας υπ’ όψιν την κοινή γνώμη ή αναμένοντάς την να ωριμάσει. Αντίθετα, η κοινωνία ωριμάζει μόνο με νομοθετικές τομές που εκριζώνουν βαθιά εδραιωμένες προκαταλήψεις. Αν ο νομοθέτης εισάκουγε ευλαβικά την κοινή γνώμη και δεν αφουγκραζόταν τους παλμούς ιστορικών διεκδικήσεων, δεν θα είχε ποτέ καταργηθεί η δουλεία και οι φυλετικές διακρίσεις, δεν θα κατοχυρωνόταν ποτέ το δικαίωμα της απεργίας ούτε θα είχε δοθεί ψήφος στους ακτήμονες και τις γυναίκες.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Τον λόγο έχει ο κ. Μιχαλολιάκος.
Κύριε Μιχαλολιάκο, πόσο χρόνο θέλετε;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ (Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή): Όσο πάρει. Όχι πολύ, λίγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Εντάξει. Δέκα με δεκαπέντε λεπτά δικαιούσθε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ (Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή): Και λιγότερο ίσως.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ορίστε, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ (Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή): Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μου προκαλεί κατάπληξη πως ανάμεσα στα αντιλαϊκά νομοθετήματα για τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου θυμηθήκατε ξαφνικά το σύμφωνο συμβίωσης. Κλείνετε το μάτι σε ένα κακώς εννοούμενο «προοδευτικό» –με πολλά εισαγωγικά- ακροατήριο, προκειμένου να δείξετε ότι έχετε και άλλο πρόσωπο.
Όμως, η ανέχεια, η φτώχεια του μνημονίου και όλα αυτά που έχετε σπείρει στην ελληνική κοινωνία δεν σβήνουν με αυτό το σύμφωνο συμβίωσης ή με οτιδήποτε άλλο θα φέρετε στο προσεχές μέλλον.
Είναι, πράγματι, μια τακτική έξυπνη αλλά καταφανής. Φαίνεται ολοκάθαρα ότι σκοπός σας είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, να ρίξετε την μπάλα στην εξέδρα και να αποπροσανατολίσετε τοn λαό από τα σοβαρά του προβλήματα.
Η Χρυσή Αυγή είναι αντίθετη με το σύμφωνο συμβίωσης και θα το καταψηφίσει. Θεωρεί ότι ο θεσμός της οικογενείας είναι ένας φυσικός θεσμός, ένας ευλογημένος θεσμός από τη θρησκεία μας, την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και από την αρχαία θρησκεία όπου προστάτιδα του γάμου και οικογενείας ήτο η θεά Ήρα.
Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Τότε γιατί υπάρχει το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο θέλετε να τροποποιήσετε και μιλά για παρά φύσιν ασέλγεια; Παρά φύσιν, λοιπόν, είναι το φαινόμενο αυτό, είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, και ο ίδιος ο νομοθέτης του Ποινικού Κώδικα το έχει προβλέψει.
Μέσα στα όσα είπε ο κύριος Υπουργός δεν απέκλεισε στο μέλλον και μια τροποποίηση ή ένα άλλο νομοθέτημα, με το οποίο θα είναι δυνατόν τα λεγόμενα «ομόφυλα ζευγάρια» να υιοθετούν παιδιά. Δημιουργείτε πραγματικά ένα έκτρωμα. Φανταστείτε μια οικογένεια με δύο πατέρες ή δύο μητέρες. Ποιος θα είναι ο πατέρας; Ποια θα είναι η μάνα;
Όλα αυτά τα πράγματα είναι, κατά την άποψή σας, αποτελέσματα των σύμφωνα με τη Γαλλική Επανάσταση απαιτούμενων για ένα λαϊκό κράτος. Ποιο λαϊκό κράτος; Ποια Βαστίλη αλώσατε, επιτέλους;
Πήρατε ένα 35,5% του ελληνικού λαού με 45% αποχή. Αντιπροσωπεύετε κάτι λιγότερο από το 20% των ψηφοφόρων και θέλετε να διαλύσετε κυριολεκτικά έναν θεσμό χιλιάδων ετών της ελληνικής κοινωνίας, τον θεσμό της οικογενείας, υιοθετώντας έναν άλλον θεσμό μιας άλλης οικογένειας, χάριν δήθεν των δικαιωμάτων.
Έχουν, όμως, σημασία και οι λέξεις οι οποίες χρησιμοποιείτε. Χρησιμοποιείτε τόσο στο νομοθέτημα όσο και στις ομιλίες εδώ τη λέξη «ομόφυλα» ζευγάρια. Η λέξη «ομόφυλος» έχει δύο σημασίες, σύμφωνα με το λεξικό: αυτοί οι οποίοι είναι του ιδίου φύλου και αυτοί που είναι της ιδίας φυλής. Γιατί λέτε ομόφυλα και δεν λέτε κατευθείαν ομοφυλόφιλα;
Ίσως η απάντηση σε αυτό να βρίσκεται στο λεξικό Μπαμπινιώτη, αν το ανοίξετε, όπου αναφέρεται ότι η λέξη «ομοφυλόφιλος» δεν είναι ελληνική λέξη, αλλά μια λέξη που καθιέρωσε ένας Γερμανός ψυχίατρος, ο Ρίχαρντ φον Κραφτ το 1859, και καθόριζε την ομοφυλοφιλία ως ψυχική ασθένεια.
Το ίδιο ίσχυε πολλά χρόνια μάλιστα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όταν κατόπιν πιέσεων –και θα σας πω από πού ήσαν αυτές οι πιέσεις- συνήλθε η ένωση των ψυχιάτρων των Ηνωμένων Πολιτειών και είπε ότι δεν είναι ψυχική ασθένεια. Από πού ήταν οι πιέσεις; Μα, ήταν από τις ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες πλήρωναν υπέρογκα ποσά.
Ασφαλώς και έχει σημασία να τονισθεί ότι σήμερα το πρωί έξω από την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών κάποιοι ενδεδυμένοι ως ιερείς αντάλλασσαν φιλιά και ουδείς συγκινήθηκε γι’ αυτή τη βάρβαρη πρόκληση ενάντια στο θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων, απέναντι στα κοινωνικά ειωθότα, όπως έχουν καθιερωθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Λέτε, επίσης –και αναφέρθηκε από πολλούς ομιλητές- ότι είναι σκοταδιστικό και ναζιστικό το μήνυμα το οποίο είπε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αμβρόσιος, στη Μητρόπολη του οποίου σήμερα χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες.
Εγώ απορώ για ένα πράγμα, γιατί ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος αρκέστηκε σε μια λέξη «εκτροπή» και δεν χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες σε όλες τις μητροπόλεις της Ελλάδος. Τι είδους κονκορδάτο, εν τοιαύτη περιπτώσει, υπάρχει αυτή τη στιγμή, το οποίο εμποδίζει τους Έλληνες πολίτες να εκφράσουν τα πραγματικά τους αισθήματα;
Εάν είχα δε εδώ και διάβαζα το μήνυμα του σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αμβροσίου, σίγουρα θα παραπεμπόμουν με τον αντιρατσιστικό νόμο, τον οποίο εσείς ψηφίσατε.
Αλήθεια, γιατί δεν κινήσατε και τη σχετική διαδικασία κατά του Μητροπολίτου; Τι φοβάστε; Γιατί δεν προχωρείτε σε όσα προβλέπει ο νόμος; Ασφαλώς και δεν θα προχωρήσετε.
Στο άρθρο 15 του εν λόγω νομοσχεδίου καθιερώνεται ένα Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, στο οποίο συμμετέχουν συγκεκριμένα άτομα, τα οποία ομιλούν κατά των εθνικών συμφερόντων μας, αμφισβητώντας τη Συνθήκη της Λοζάνης και αναγνωρίζοντας ως τουρκική τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.
Τι είδους εθνικό μπορεί να είναι αυτό το συμβούλιο, όταν συμμετέχουν άνθρωποι με αυτές τις αρχές και με αυτές τις απόψεις; Καθιερώνεται, με άλλα λόγια, μία αστυνομία σκέψεως, η οποία θυμίζει το «1984» του Όργουελ. Πώς μπορείτε να είστε αντιρατσιστές όλοι εσείς που λέτε ότι είστε αντιρατσιστές, όταν είστε ρατσιστές απέναντι σε μας που μας λέτε ρατσιστές; Αυτό είναι ένα λογικό χάσμα στο οποίο, επιτέλους, πρέπει να δώσετε απάντηση.
Στο άρθρο 29 έχετε μία φωτογραφική διάταξη, η οποία αναφέρεται στα συσσίτια που έκανε η Χρυσή Αυγή μόνο για τους Έλληνες. Το σχετικό άρθρο λέει: «…αποκλείοντας από καταφρόνηση πρόσωπα λόγω των χαρακτηριστικών φυλής, θρησκείας κ.λπ.». Εμείς δεν αποκλείσαμε κανέναν από καταφρόνηση. Εμείς απλώς τα χρήματα αυτά τα οποία είχαμε πάρει από το ελληνικό κράτος, θέλαμε να τα επιστρέψουμε στους Έλληνες.
Με το άρθρο αυτό δημιουργείτε έναν ατελείωτο παραλογισμό. Εάν, δηλαδή, ο Σύλλογος Αρκάδων θέλει να μοιράσει τρόφιμα στους Αρκάδες, αυτό θα το θεωρήσετε ότι είναι ρατσιστικό; Όταν έρχονται τα φορτηγά από την Τουρκία στη Θράκη και μοιράζουν τρόφιμα μόνο για μουσουλμάνους -ο κ. Σγουρίδης θα το ξέρει αυτό το πράγμα- αυτό δεν είναι συσσίτιο μίσους;
Θέλετε να αλλάξετε τα πάντα. Είπατε ότι θέλετε να κάνετε λαϊκό κράτος. Σας είπα ότι δεν αλώσατε καμία Βαστίλη, ότι κανένας Ροβεσπιέρος δεν υπάρχει ανάμεσά σας ούτε ακόμα και μία μορφή θρυλική, όπως ο Σαιν-Ζυστ, ο οποίος πέθανε εικοσιπέντε χρόνων και του οποίου το ιδανικό ήταν η αρχαία Σπάρτη.
Φαίνεται πως έχετε παρεξηγήσει κάπως τα πράγματα και τα ερμηνεύετε κατά το δοκούν και κατά το πολιτικό σας συμφέρον. Θέλετε να αλλάξετε ξαφνικά έναν θεσμό ο οποίος υπάρχει χιλιάδες χρόνια, τον θεσμό της οικογενείας. Θέλετε να αλλάξετε, επίσης, τα σχολικά βιβλία. Είναι καλή ευκαιρία εδώ, που είναι η αξιότιμος Υπουργός, η κ. Αναγνωστοπούλου, η οποία έδωσε μία συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή», όπου μας λέει τα σχολικά βιβλία πρέπει να αλλάξουν, διότι έχουν γραφτεί κατ’ εντολή, όπως επιβλήθηκαν.
Έχω σαφέστατη αντίρρηση σε αυτό το πράγμα. Δεν μπορεί κανείς να λέει ότι ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος έγραψε την ιστορία του κατ’ εντολήν του ευρωπαϊκού ρομαντισμού, όταν πολλά χρόνια πριν γράψει ο Παπαρρηγόπουλος την ιστορία, είχε μιλήσει ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πνύκα και είχε πει ότι «την επανάσταση την κάναμε για την πίστη μας και για την πατρίδα». Δεν έχει καμία σχέση η Επανάσταση των Ελλήνων του 1821, που δημιούργησε ένα κράτος εθνικό και όχι λαϊκό με τη Γαλλική Επανάσταση, με την Κομμούνα των Παρισίων και με όλα αυτά τα σχετικά.
Επειδή μέσα από τα κύρια θέματα αυτής της αλλαγής την οποία θέλετε να κάνετε στα βιβλία της ιστορίας, είναι η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων, θα διαβάσω πάλι τα ίδια λόγια του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, όπου είχε πει: «Εις τον τόπον όπου κατοικούμε εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες από τους οποίους και καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομά μας». Αυτά τα έλεγε ο Κολοκοτρώνης σαράντα χρόνια πριν γράψει την ιστορία του ο Παπαρρηγόπουλος.
Θα αποτύχετε στα σχέδιά σας. Δεν μπορείτε να οδηγήσετε πουθενά τη χώρα. Απλώς δημιουργείτε μία κοινωνική αναταραχή, η οποία θα καταλήξει στην αναίρεση όλων αυτών που σήμερα νομοθετείτε.
Επειδή σας ενδιαφέρει η γνώμη του λαού, γιατί δεν ρωτάτε τον λαό γι’ αυτό το νομοθέτημα, το σημερινό; Γιατί δεν κάνετε ένα δημοψήφισμα;
Θα καταψηφίσουμε, λοιπόν, εμείς, η Χρυσή Αυγή, οι Έλληνες εθνικιστές, το νομοθέτημά σας. Επιπλέον, θα ζητήσουμε και ονομαστική ψηφοφορία, φέρνοντας τον καθένα ενώπιον των ευθυνών του. Και αν για κάποιους είναι αναχρονιστικό το σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», για εμάς ισχύει και θα ισχύει.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, πενήντα μαθητές και μαθήτριες και δύο εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το Γενικό Λύκειο Διακοπτού Αχαΐας.
Η Βουλή σας καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Ελάτε, κυρία Αναγνωστοπούλου, έχετε τον λόγο για δέκα λεπτά.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ (Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Κυρία Πρόεδρε, θα χρειαστώ πολύ λιγότερο χρόνο, για να μην πάρω χρόνο από τους Βουλευτές.
Αφού έμαθα ιστορία, ας μιλήσω για το νομοσχέδιο τώρα. «Κατόπι -στην τελειοτέρα κοινωνία- κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.». Οι τρεις αυτοί στίχοι γράφτηκαν από τον Κωνσταντίνο Καβάφη το 1908. Είναι οι τρεις τελευταίοι στίχοι του ποιήματος «Κρυμμένα», ενός από τα σημαντικότερα ανέκδοτα ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή.
Ανήκω στις γενιές που δεν διδάχθηκαν στο σχολείο Καβάφη, γιατί ήταν ομοφυλόφιλος. Το εθνόμετρο της εποχής, το ελληνόμετρο και το ηθικόμετρο δεν επέτρεπαν την επαφή της ελληνικής μαθητιώσας νεολαίας με έναν μεγάλο ποιητή που, όμως, ήταν ανώμαλος!
Σήμερα, εκατό χρόνια περίπου μετά, ακόμα συζητάμε για αυτή την «τελειοτέρα κοινωνία». Την έχουμε φτάσει; Σε καμία περίπτωση. Ας δεχθούμε, όμως, πως το σημερινό σύμφωνο, το σημερινό νομοθέτημα είναι ένα ελάχιστο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Ας είμαι ξεκάθαρη από την αρχή. Όταν μιλάμε για το σύμφωνο συμβίωσης και τη σημασία του στη συγκεκριμένη συγκυρία, δεν μιλάμε πρωτίστως για ερωτική επιλογή. Μιλάμε για άρση μιας αδικίας, για την άρση του αποκλεισμού ενός μέρους του πληθυσμού της κοινωνίας, μιλάμε για την απόδοση ενός δικαιώματος.
Η πιο συνηθισμένη αρχή, έναρξη ενός ομοφοβικού σχολείου συνήθως είναι το περίφημο «εμένα δεν με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, αυτό είναι ιδιωτικό του θέμα, αλλά μη τυχόν και βλάψει τον δημόσιο χώρο, μη φανεί», «μη ελεύθερα κάμει», όπως έλεγε ο Καβάφης.
Το τι κάνει, όμως, κάποιος στο δικαστήριο, το πώς τον αντιμετωπίζει το κληρονομικό δίκαιο, η ασφάλεια υγείας και μια σειρά από καθημερινές πρακτικές είναι θέματα της πολιτείας. Η σεξουαλική επιλογή πρέπει να σταματήσει να αστυνομοκρατείται, να σταματήσει να αποτελεί παράμετρο που γεννά πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Μίλησαν πολλοί για τα δικαιώματα και το θέμα του δικαιώματος των ομόφυλων ζευγαριών. Εγώ, όμως, θα έρθω κατευθείαν σε ένα κρίσιμο θέμα, σε αυτό της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία αποτελεί μία συνεχή διαδικασία, ένα συνεχές επίπονο διάβημα που ωθεί την κοινωνία να στοχάζεται και να αναστοχάζεται συνεχώς τον εαυτό της, που ωθεί ένα έθνος να επαναοριοθετεί τον εαυτό του και τις αρχές του, που ωθεί ένα κράτος να διευρύνει τα όρια της δημοκρατίας και να ρίχνει φως στις κρυμμένες ομάδες του πληθυσμού, σε αυτές που έχουν καταδικαστεί να είναι στο σκοτάδι.
Ένα δημοκρατικό κράτος, μία δημοκρατική κοινωνία, ένα δημοκρατικό έθνος είναι αυτά που έχουν τη δύναμη, επαναοριοθετώντας τον εαυτό τους, να λειτουργούν εγκλείοντας, εμπερικλείοντας, όχι αποκλείοντας, που έχουν το δικαίωμα, έχουν τη διεκδίκηση να θέλουν το σύνολο της κοινωνίας να βρίσκεται στο προσκήνιο της ιστορία.
Είμαστε σε μία δύσκολη φάση της ιστορίας κατά την οποία παίζεται η επιβίωση της ίδιας της κοινωνίας, της ίδιας της χώρας. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, όλες οι δυνάμεις της κοινωνίας πρέπει να είναι σε θέση μάχης, να είναι στο φως της ημέρας, του δημόσιου χώρου. Τα ομόφυλα ζευγάρια, ο ομόφυλος πληθυσμός αποτελούν μέρος αυτής της κοινωνίας.
Kαι μάλιστα, θα ήθελα να τονίσω ένα πράγμα. Θεωρούμε ότι αποδίδεται ή κάποιοι θεωρούν ότι η πολιτεία τώρα ή ο Υπουργός Δικαιοσύνης αποδίδει ένα προνόμιο, ένα χάρισμα στους ομοφυλόφιλους και στα ομόφυλα ζευγάρια. Είναι λάθος, απολύτως λάθος.
Το ομοφυλόφιλο κίνημα είναι ένα κίνημα πολλών δεκαετιών, που έχει συναντηθεί με το κίνημα για δημοκρατία, για χειραφέτηση αυτής της κοινωνίας. Δεν είναι κάτι που εμφανίζεται σήμερα και λόγω κάποιας ευρωπαϊκής δέσμευσης του αποδίδεται ένα προνόμιο. Είναι το δικαίωμα που έχει κατακτήσει με χρόνια αγώνων, μέσα στους αγώνες τους οποίους βρεθήκαμε μαζί από άλλους δρόμους. Είναι ένα από τα μέρη, μία από τις πτυχές των αγώνων για τη δημοκρατία σε αυτή τη χώρα.
Θυμάμαι πάντα στα τέλη της δεκαετίας του ’70, σε πολύ νεαρή ηλικία τότε, όταν εμείς από άλλη μεριά, το φοιτητικό κίνημα, συναντιόμασταν με το κίνημα που είχαν οι ομοφυλόφιλοι εκείνη την εποχή, κάτι που οδηγούσε και εμάς και νομίζω και το ομοφυλόφιλο κίνημα, σε περαιτέρω χειραφέτηση, σε περαιτέρω ώσμωση ανάμεσα σε αυτές τις πτυχές των κινημάτων για δημοκρατία.
Άρα, μην θεωρούμε έναν κόσμο αποκλεισμένο, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται να του αποδίδεται ένα δικαίωμα. Το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι ένα δικαίωμα, το οποίο έχει κερδίσει έτσι και αλλιώς από μόνο του αυτό το κίνημα. Η πολιτεία σήμερα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να του το αποδίδει επίσημα.
Θα ήθελα, λοιπόν, να πω ότι πολλοί μίλησαν για νέα τάξη πραγμάτων που μιλάει για δικαιωματική κοινωνία, που μιλάει για όλα αυτά. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ένα πράγμα. Η νέα τάξη πραγμάτων βασίζεται στον εθνικισμό, στον αποκλεισμό που οδηγεί στην ιδιώτευση. Ανατροπή της νέας τάξης πραγμάτων είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ομάδες του πληθυσμού, οι μετανάστες δεύτερης γενιάς που μπορούν να πάρουν την ιθαγένεια, τα ομόφυλα ζευγάρια που μπορούν να έχουν τα δικαιώματά τους, η φτώχεια που πρέπει να είναι φανερή στο δημόσιο χώρο για τα δικαιώματά της. Όλα αυτά αποτελούν αντίσταση και ανατροπή του ρατσισμού, αντίσταση και ανατροπή στη νέα τάξη πραγμάτων.
Δεν μπορούμε να λειτουργούμε με κανόνες ελληνοπρέπειας, κανόνες εθνοπρέπειας, κανόνες ηθικοπρέπειας που επιβάλλουν κάποιοι και οι οποίοι θεωρούν ότι αυτόν τον κανόνα τον κρατούν μόνο αυτοί στα χέρια τους. Αυτοί οι κανόνες είναι δημοκρατικά οριοθετημένοι και πολύς κόσμος, πολλές ομάδες έχουν δικαίωμα να πολεμάνε γι’ αυτούς.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι το σημερινό νομοθέτημα δεν είναι απλώς μία ρυθμιστική κίνηση προς μία ομάδα συμπολιτών μας. Είναι πρώτα από όλα και πάνω από όλα, μία ελάχιστη εικόνα του κόσμου για τον οποίο μαχόμαστε, του κόσμου που επιθυμούμε να οικοδομήσουμε, μία εικόνα ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, μία εικόνα δημοκρατίας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ο κ. Θεοχάρης έχει το λόγο για πέντε λεπτά.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρόκειται για άλλο ένα πολυνομοσχέδιο-ψέμα. Ίσως γι’ αυτό και ο κ. Τσακαλώτος αναγκάστηκε να μας μιλήσει για μυθιστορήματα, μας μίλησε για μουσική, μας μίλησε για την τέχνη, σε μία προσπάθεια να το στηρίξει.
Είναι δεκατέσσερα άρθρα -άντε δεκαέξι με τις μεταβατικές διατάξεις- στα εξήντα τρία και συν τις τρεις τροπολογίες που θα βάλετε, στα εξήντα έξι. Το 24% του νομοσχεδίου είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Δεν είναι το 24% των λόγων σας. Μιλάμε μόνο για το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά περνάνε όλα τα υπόλοιπα. Αυτό στην πραγματικότητα αποδεικνύει πόσο σας νοιάζει το σύμφωνο συμβίωσης και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ή οτιδήποτε άλλο από τα οποία φέρνετε νομοσχέδια. Είναι σωστές οι διατάξεις -λίγο άτολμες, θα τα πούμε και αυτά- αλλά είναι απλή δικαιολογία για να περάσετε αυτά που θέλετε.
Νομοθετείτε με τίτλους. Κακώς ο τίτλος του νομοσχεδίου αυτού μιλάει για το σύμφωνο συμβίωσης. Να θυμίσω την ανθρωπιστική κρίση που θα δίνατε 200 εκατομμύρια, δώσατε 68 και αν τα καταφέρετε θα τρέξετε 100 και περνούσαν οι άλλες διατάξεις; Το ίδιο βλέπουμε συνέχεια. Βλέπουμε ένα μονόπρακτο να παίζεται ξανά και ξανά. Δεν φτάνει ο χρόνος, έχει τελειώσει αυτή η πράξη και την ξαναβλέπουμε να παίζεται και να ξαναπαίζετε. Και τι είναι αυτό το μονόπρακτο;
Πρώτον, δεν σας αρέσουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Καταρχήν, να κάνω μία παρένθεση. Αν δεν σας αρέσουν ο φιλελευθερισμός, η αγάπη στην ελευθερία, τι αντιτάσσετε σε αυτό; Τον νεοκρατισμό, τον νεοαυταρχισμό, τον νεοφασισμό; Τι είναι δηλαδή το αντίπαλο του νεοφιλελευθερισμού, αυτής της καραμέλας που ακούμε συνέχεια; Αρκετά με τα παραμύθια.
Δεν σας αρέσουν, λοιπόν, αυτές οι πολιτικές. Μάλιστα. Όμως, τις υλοποιείτε πιστά, πάρα πολύ πιστά, για να μην σας αρέσουν. Σας το είπε μάλιστα και ο αυστριακός Υπουργός Οικονομικών. Είστε η καλύτερη μνημονιακή Κυβέρνηση. Έχετε υλοποιήσει πιο γρήγορα και πιο καλά από κάθε άλλη Κυβέρνηση, είστε η μνημονιακότερη Κυβέρνηση όλων των εποχών. Αυτό έλειπε. Μπράβο! Γι’ αυτό και μόλις καταφέρατε στο Συμβούλιο του ESM να σας δοθεί και το 1 δισεκατομμύριο. Πώς τα κάνετε αυτά; Υποκύπτοντας. Υποκύπτετε στις πολιτικές που δεν έχετε τη δύναμη να αντικρούσετε και επειδή δεν έχετε τη δύναμη να δείτε τους ψηφοφόρους σας στα μάτια, φέρνετε διάφορα ανώδυνα ή επώδυνα νομοσχέδια, για να δικαιολογήσετε το τι κάνετε στα δικαιώματα.
Κλέβετε διαταξούλες για τα δικά σας παιδιά, κάτι αποκαταστάσεις δήθεν αδικίας, κάτι προσληψούλες. Κλαίει ο Υπουργός ότι δεν έχει εφοριακούς, αλλά οι πρώτες προσλήψεις που κάνει είναι καθαρίστριες και όχι εφοριακούς. Δεν λέω για την αποκατάσταση. Λέω για τις νέες προσλήψεις του Υπουργείου Οικονομικών. Οι προτεραιότητές του είναι στην καθαριότητα, όχι στο να πιάνει φοροφυγάδες. Κάνετε πραξικοπήματα, όπως με το άρθρο 46, για να μπορέσετε να εμπεδώσετε ένα καθεστώς, με το οποίο συνεχίζεται ο πόλεμος Θάνου Παπαγγελόπουλου με τον κ. Αθανασίου, με θύμα το ίδιο το Σύνταγμα.
Σας πήραν χαμπάρι απ’ έξω, σας τράβηξαν το αυτί, βάλατε την ουρά κάτω από τα σκέλια και πήρατε πίσω το ψευτο-παράλληλο πρόγραμμα. Σας παρακαλούμε, φέρτε το. Όσο φέρνετε το παράλληλο πρόγραμμα, τόσο γελοιοποιούνται οι υποσχέσεις που έχετε δώσει στον ελληνικό λαό, αναδεικνύονται όλα τα ψέματα που λέγατε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ: Μη μιλάτε με αυτόν τον τρόπο, κύριε Θεοχάρη.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Γιατί; Επειδή λέω ότι λέτε ψέματα; Λέτε ψέματα. Αυτό το μονόπρακτο παίζετε από την αρχή. Φέρτε το. Φέρτε το. Για κάθε δικαίωμα που κατακρεουργείτε, θα μας φέρνετε ένα ακραία ιδεοληπτικό νομοσχέδιο σε μια προσπάθεια συμψηφισμού και εξισορρόπησης, ένα νομοσχέδιο που θα διαβεί κάθε πρόοδο. Για κάθε ασφαλιστικό που παίρνει τα χρήματα των συνταξιούχων, θα διαλύετε μία παιδεία, τριτοβάθμια εκπαίδευση, γυρίζοντάς μας πίσω στο ’80. Τα ίδια θα έχουμε στους συνεταιρισμούς, τα ίδια στη δικαιοσύνη, στην οικονομία και παντού.
Μην με ρωτάτε αν η καταστροφή που θα φέρετε, θα έρθει γρηγορότερα από τη συμφωνία που υλοποιείτε ή από αυτά τα άλλα νομοσχέδια. Δεν ξέρω. Έχουν περάσει τρεις μήνες και έχετε πάντως πλήρως απονομιμοποιηθεί στα μάτια του κόσμου. Ο ελληνικός λαός ήδη λέει πως είστε οι μεγαλύτεροι ψεύτες που έχουν περάσει. Έχει δίκιο ο ελληνικός λαός, είστε.
Ο ελληνικός λαός δεν περιμένει καμία λύση πια από εσάς. Έχει δίκιο ο ελληνικός λαός. Καμία λύση δεν θα φέρετε. Δεν θα λύσετε τίποτα. Σας έχω πει τόσες φορές πως είστε σπλάχνο από τα σπλάχνα της μεταπολίτευσης και αρχίζετε και το βλέπετε και εσείς. Είστε σαρξ εξ της σαρκός της. Είναι αλήθεια γιατί κυρίως εκεί είναι αυτό που συνεχίζετε. Χωρίζετε τα παιδιά σε δικά μας και δικά τους, τους πολίτες σε συμπαθούντες και μη.
Αυτό που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις δηλαδή, εσείς το συνεχίζετε εις τη νιοστή. Χωρίζετε την Ελλάδα στα δύο, αυτοί που είναι στην απ’ έξω κι αυτοί που είναι από μέσα. Αυτό δεν θα πάει μακριά, δεν θα σας πάει μακριά. Έχετε ήδη στην πραγματικότητα πέσει.
Κλείνω με δυο-τρεις συγκεκριμένες παρατηρήσεις για το νομοσχέδιο. Είστε άτολμοι. Δεν δεχθήκατε την τροπολογία μας σε σχέση με το σύμφωνο, με την οποία λέτε ότι συμφωνείτε. Λέτε ότι συμφωνείτε και δεν τολμήσατε.
Είστε υποκριτές. Φτιάχνετε τάχα μου Συμβούλιο κατά της Μισαλλοδοξίας και του Ρατσισμού, χωρίς περιγραφή σκοπού, συμβούλιο που δεν έχει σκοπό, με είκοσι μέλη που δεν θα κάνει τίποτε. Απλώς να βγάλουμε την υποχρέωση, να κοροϊδέψουμε το Συμβούλιο της Ευρώπης, τους κουτόφραγκους, κουτσά στραβά να πάρουμε ένα τικ ότι το κάναμε και πάμε παρακάτω.
Φυσικά δεν σέβεστε και τις προσπάθειες και το βιoς του ελληνικού λαού. Αποποινικοποιείτε τις καταλήψεις -δεν μας νοιάζει αν καταστρέφονται οι περιουσίες του ελληνικού λαού- ακόμα και την παρακώλυση των συγκοινωνιών με ένα νεφελώδες «μείζον κοινωνικό συμφέρον». Πώς θα κριθεί, με ποια κριτήρια, δεν μας το λέτε.
Πρόχειροι. Αλλάζετε τον Τελωνειακό Κώδικα με μεγάλη προχειρότητα και μπορεί να ευνοήσετε και τα κυκλώματα, τα οποία με πρόσχημα άπορους κρατούμενους μπορεί να επανακυκλοφορήσουν κατασχεμένα τσιγάρα στην αγορά. Έτσι; Ανοίγουμε μια «τρύπα». Κατασχεμένα τσιγάρα που δεν πάνε για καταστροφή, θεωρητικά να πάνε υπέρ απόρων κρατουμένων, γιατί, λέει, δεν βάζει κανέναν περιορισμό. Ό,τι κατάσχει το Τελωνείο, μπορεί να δοθεί υπέρ απόρων. Και φυσικά έτσι να ανοίξει μια ολόκληρη «τρύπα» και να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για νέα κυκλώματα.
Πραξικόπημα με το πειθαρχικό των δικαστών και εισαγγελέων, πραγματικό πραξικόπημα. Στις δέκα προτάσεις, στους άξονες για την επανεκκίνηση της χώρας, που έχω ήδη κάνει, είπα πως το Σύνταγμα πρέπει να αλλάξει, για να υπάρξει επιτέλους η διάκριση των εξουσιών. Ζούμε σε μια χώρα που η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία είναι ενωμένες. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ: Τώρα το καταλάβατε;
ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Είστε ίδιοι, κύριε Θεωνά. Αυτό σας λέω. Είστε ίδιοι. Αφού το καταλαβαίνετε εσείς, μου αρκεί.
Όχι απλώς είναι ενωμένες, αλλά όταν περνάμε μια περίοδο στην οποία αυτές οι δύο εξουσίες διακρίνονται κάπως, τη βιώνουμε ως περίοδο ανωμαλίας, λέμε ότι ο Πρωθυπουργός δεν ελέγχει την κοινοβουλευτική του ομάδα. Είμαστε τόσο εθισμένοι και εμποτισμένοι στο ότι η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία είναι ολόιδιες, που την αντίθετη, αυτήν την κατάσταση που έπρεπε να είναι η κανονική, τη νιώθουμε ως ανώμαλη κατάσταση.
Και βέβαια, η δικαστική εξουσία κρέμεται κάτω από την εκτελεστική στην πραγματικότητα. Είδαμε τρεις το πρωί να τοποθετούνται, να σπάμε την ιεραρχία, να πηγαίνουμε στο 18ο και να προάγουμε, όλα αυτά τα ζητήματα τα οποία τα κάνει μόνη της η εκτελεστική εξουσία και θέτει υπό κηδεμονία τη δικαστική.
Και τι κάνετε εσείς; Πάτε ακόμα παραπέρα. Θέτετε υπό κηδεμονία ακόμα περισσότερο τη δικαστική εξουσία, διότι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, επιλεγμένος από την Κυβέρνηση, μπορεί να είναι και διώκτης και δικαστής και ασκεί τις διώξεις του στους εισαγγελείς και μετά έρχεται, όταν ο εισαγγελέας φυσικά δεν συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις, να κοιτάξει και το πειθαρχικό παράπτωμα στην ολομέλεια –τονίζω στην ολομέλεια- του Αρείου Πάγου. Το ίδιο πρόσωπο, λοιπόν. Βήματα προς τα πίσω. Το Σύνταγμά μας είναι η βάση του προβλήματος της ισχύος του νόμου. Στη χώρα μας δεν ισχύει ο νόμος, ακριβώς διότι έχουμε ένα Σύνταγμα που δεν το αφήνει.
Ομολογία αποτυχίας για τη Λίστα Λαγκάρντ με αυτήν τη νέα τροπολογία που μας καταθέτετε. Τι σας έχει εμποδίσει, ήθελα να ήξερα, στο να κάνετε τον έλεγχο; Δεν έχουν τελειώσει εκατόν εβδομήντα υποθέσεις, κύριε Υπουργέ, ή περισσότερες με την προηγούμενη Κυβέρνηση, κάποιες, έστω λίγες και με τη δική σας; Πώς έγιναν αυτοί οι έλεγχοι; Πώς ολοκληρώθηκαν χωρίς την τροπολογία αυτή; Γιατί χρειάζεται; Ποιες υποθέσεις ακριβώς αφορά; Γιατί είναι τόσο γενική και αόριστη η άρση των περιορισμών;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Δηλαδή, προϊόν εκβιασμού, προϊόν βασανιστηρίων θα είναι αποδεκτό απ’ τα δικαστήρια; Όλα αυτά; Και στην Ελλάδα και στη χώρα μας αυτές οι λίστες;
Μήπως πρέπει να το περιορίσουμε από τις λίστες του εξωτερικού; Και αυτές οι λίστες, θα είναι και στην πραγματικότητα αποτελεσματικές; Μήπως κλείνουμε την πόρτα συνεργασίας; Η Ελβετία, για παράδειγμα, λέει ότι «αν χρησιμοποιήσετε ακριβώς τα στοιχεία από τη λίστα Λανγκάρντ» -και εμείς έτσι το παρακάμψαμε, πήραμε τα ονόματα από τη λίστα Λανγκάρντ και τα περάσαμε από φορολογικό έλεγχο και κόσκινο και έτσι το ξεπεράσαμε- «δεν συνεργαζόμαστε και δεν σας δίνουμε άλλα στοιχεία». Θα είναι λοιπόν, αποτελεσματικά; Το εξετάσατε αυτό το πράγμα; Τέλος, γιατί με τροπολογία; Τι άλλαξε από την κατάσταση του νομοσχεδίου; Γιατί τόσο πρόχειρα; Προχθές κατατέθηκε το νομοσχέδιο.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Βλέπω ότι είναι και αντισυνταγματικό με το άρθρο 19 του Συντάγματος.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Ορίστε, μπορεί να είναι και αντισυνταγματική. Ο κ. Αθανασίου ξέρει πολύ καλύτερα από μένα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι κλείνω με το εξής. Η καταστροφή που έρχεται είναι δεδομένη. Ο τόπος χρειάζεται επειγόντως μια μεγάλη, έντιμη, σύγχρονη Αντιπολίτευση του 21ου αιώνα, ενάντια σε αυτήν την καταστροφή που με απόλυτη σιγουριά θα φέρετε στην χώρα. Μην ανησυχείτε. Η φύση απεχθάνεται το κενό.
Σας ευχαριστώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ: Κύριε Θεοχάρη….
ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Θα πούμε και για εργολάβους. Μην νομίζετε. Παρακολουθούμε και τη σχέση σας με τους εργολάβους. Δεν το αφήνουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Τον λόγο έχει ο κ. Σαρακιώτης για πέντε λεπτά.
Να επιταχύνουμε, ώστε να μιλήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι Βουλευτές, τηρώντας τον χρόνο βέβαια.
Ορίστε, κύριε Σαρακιώτη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΑΚΙΩΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το φερόμενο σήμερα προς ψήφιση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποτελεί μια ακόμα προσπάθεια της Κυβέρνησης της Αριστεράς για την προάσπιση και ενίσχυση καίριων, για τη λειτουργία της δημοκρατίας, ατομικών συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών που στη σημερινή ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική και κοινωνική συγκυρία είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής της πολιτείας.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που διέπεται από τη σαφή αυτή πρόθεση της Κυβέρνησης για οριοθέτηση και εν γένει ρύθμιση της άσκησης δικαιωμάτων και υπό το πρίσμα αυτό ιδωμένο δεν συνιστά πολυνομοσχέδιο, αλλά ένα πλούσιο νομοσχέδιο απαρτιζόμενο από διατάξεις με μια φιλοσοφία και προσανατολισμό την προαγωγή και περαιτέρω ενίσχυση της ελεύθερης δημοκρατικής έκφρασης, της απόλαυσης ισότητας και ισονομίας από όλους τους πολίτες. Τόσο το πνεύμα όσο και το γράμμα του νομοσχεδίου αυτού, πεποίθησή μου είναι ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση, κάτι που άλλωστε ομολογεί είτε άμεσα είτε έμμεσα μεγάλη μερίδα των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
Το πρώτο κεφάλαιό του καταλαμβάνουν οι πολυσυζητημένες διατάξεις για το νέο σύμφωνο συμβίωσης. Με αυτές αίρεται η χρόνια διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και ο αποκλεισμός τους από την αυτονόητη συνταγματικά κατοχυρωμένη ισονομία και απαγόρευση κάθε διάκρισης, με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ατόμου. Οι διατάξεις αυτές αναμορφώνουν έναν ήδη υπάρχοντα θεσμό στη χώρα μας, επεκτείνοντάς τον και σε ομόφυλα ζευγάρια, αναγνωρίζοντας μάλλον όψιμα μια υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα που έχει προ πολλού ξεπεράσει τον νομοθέτη, αποκαθιστώντας έτσι τις αρχές της ισότητας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του σεβασμού της ετερότητας, που το προϊσχύσαν καθεστώς δεν διασφάλιζε επαρκώς.
Η Ελλάδα έρχεται με καθυστέρηση και μετά από την καταδίκη της δύο χρόνια πριν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να θεσμοθετήσει την εδώ και αρκετά χρόνια νομοθετημένη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναγνώριση, ενός είδους επισημοποίησης της σχέσης ομόφυλων ζευγαριών. Μια ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να ανέχεται την αναγωγή πολιτών της σε πολίτες τρίτης κατηγορίας λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και να τους στερεί στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι οι ρυθμίσεις που εισάγονται με το παρόν σχέδιο νόμου σε ό,τι αφορά το σύμφωνο συμβίωσης είναι επιβεβλημένες. Έλαβε χώρα, όμως, μια συντονισμένη προσπάθεια από κόμματα της Αντιπολίτευσης και μερίδα του τύπου, προκειμένου να υποβαθμιστεί η αξία του νομοσχεδίου αυτού, επικεντρώνοντας τη δημόσια συζήτηση αποκλειστικά και μόνο στα ζητήματα που άπτονται του νέου συμφώνου.
Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αυτό δεν αφορούν το σύμφωνο, αλλά λοιπές εξίσου σημαντικές παρεμβάσεις και τροποποιήσεις τόσο του Ποινικού Κώδικα όσο και της Ποινικής Δικονομίας, εισαγόμενες καινοτόμες διατάξεις της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι τροποποιητικές διατάξεις που αφορούν την αστική ευθύνη του Τύπου.
Από το πλήθος των νέων αυτών ρυθμίσεων, θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σ’ αυτές του πέμπτου κεφαλαίου του νομοσχεδίου, που κινούνται στην κατεύθυνση της κατάργησης του γνωστού και ως τυποκτόνου νόμου που έχει επικριθεί σφόδρα από την πλειοψηφία του δημοσιογραφικού κόσμου -και της ενημέρωσης εν γένει- ως ένας νόμος που πλήττει βάναυσα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης και του τύπου, ως ένας έμμεσος λογοκριτικός μηχανισμός ο οποίος παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Για πρώτη φορά εισάγεται μία επανορθωτική διαδικασία ή η δυνατότητα απλής αποζημίωσης πολιτών σε περίπτωση δυσφημιστικών δημοσιευμάτων εξωδικαστικά, κάτι που αναμένεται να συμβάλει σημαντικά και στην αποσυμφόρηση των δικαστηρίων από τη συσσώρευση σ’ αυτά σχετικών υποθέσεων οι οποίες πλέον θα είναι πιο εφικτό και πρόσφορο να επιλυθούν χωρίς προσφυγή του αδικηθέντος στα αρμόδια δικαστήρια. Η κατάργηση δε της ελάχιστης προβλεπόμενης υποχρεωτικής χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντα εκ μέρους του ιδιοκτήτη του εντύπου, αλλάζει ουσιαστικά το ιδιαίτερα αυστηρό καθεστώς που εισήγαγε ο τυποκτόνος νόμος.
Η Κυβέρνηση της Αριστεράς, παρά το συντονισμένο μέτωπο παραπληροφόρησης και μεροληπτικής σε βάρος της ενημέρωσης από την συντριπτική πλειοψηφία του Τύπου, καθώς και των λοιπών μέσων μαζικής ενημέρωσης της χώρας καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της διακυβέρνησής της, προέταξε για μία ακόμα φορά την προάσπιση του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος για ενίσχυση της ελευθεροτυπίας και του υπέρτατου συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης ως ύψιστη δημοκρατική κατάκτηση.
Κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο αξίζει να τύχει της ευρύτατης αποδοχής σας και να υπερψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία ως ένδειξη προσήλωσης του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις αυτονόητες δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα που χρέος του είναι να προασπίζει, νομοθετώντας αδιαλείπτως με μάτια στραμμένα στην κοινωνία και αφουγκραζόμενο τις πραγματικές ανάγκες των καιρών.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα δύο μαθήτριες και μαθητές και έξι συνοδοί εκπαιδευτικοί από το Γενικό Λύκειο Διακοπτού Αχαΐας (δεύτερο τμήμα).
Η Βουλή τούς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Τον λόγο έχει ο κ. Δανέλλης για πέντε λεπτά.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΑΝΕΛΛΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα νομοσχέδια δεν είναι προϊόντα προσφοράς σε σούπερ μάρκετς. Δεν μπορούμε να ψηφίζουμε ένα και να έχουμε ως προσφορά δύο ή περισσότερα.
Σήμερα συζητάμε για ένα νομοσχέδιο που μόλις το 20% των άρθρων του αφορά πραγματικά το νομοσχέδιο αυτό. Το υπόλοιπο 80% των άρθρων αναφέρεται σε λοιπά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τροποποιήσεις του Ποινικού και του Σωφρονιστικού Κώδικα, καθώς και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, αλλά και σε άλλες διατάξεις που αφορούν γενικότερα στη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Πριν από λίγες μέρες σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα ο κ. Κοντονής μού επιτέθηκε με βαρείς χαρακτηρισμούς, όταν αναφέρθηκα σε διατάξεις που με «δούρειο ίππο» το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης φέρνετε «από την πίσω πόρτα» και αφορούν προνομιακά σας ακροατήρια.
Η Κυβέρνηση επιμένει «να κλείνει το μάτι» στα άτακτα παιδιά. Αναφέρομαι σε καταδικασμένα για τρομοκρατικές πράξεις άτομα, όπως στην περίπτωση του άρθρου 42, αλλά και σε μειοψηφικές ομάδες, όπως στην περίπτωση των άρθρων 27 και 28, που με πρόσχημα τον αγώνα για την προάσπιση μείζονος κοινωνικού συμφέροντος, όπως αναφέρετε, μπορούν να παρακωλύουν και να παραλύουν καθημερινά τη ζωή των πολιτών.
Θα ήθελα βέβαια να σας θυμίσω ότι είναι δική σας δουλειά –και δική μας ευρύτερα- η προάσπιση του ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος και όχι μειοψηφικών ομάδων με τις οποίες συστηματικά «φλερτάρετε».
Αναρωτιέμαι: Με τον τρόπο που νομοθετείτε, ποιος δικαστής θα μπορέσει να κρίνει ποιοι διαδηλωτές προασπίζουν μείζονα κοινωνικά συμφέροντα και ποιοι όχι;
Στην όχι και τόσο εμφανή παράγραφο 3 του άρθρου 46, τι είδους πραξικόπημα είναι αυτό που επιχειρείτε στη δικαιοσύνη; Δίνετε υπερεξουσίες στους προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων έναντι των συναδέλφων τους. Είναι δυνατόν ο ίδιος δικαστικός που διώκει να ασκεί παράλληλα και πειθαρχική εξουσία, όντας ο πρόεδρος του οργάνου που θα τον κρίνει; Σε ποια τριτοκοσμική χώρα, σε ποιο ολοκληρωτικό καθεστώς συμβαίνουν τέτοιου είδους καταστάσεις;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολιτικοί οφείλουν να ανοίγουν δρόμους και να πείθουν την κοινωνία για αυτούς και όχι να χαϊδεύουν αυτιά. Για άλλη μια φορά αποκαλύπτεται πως τα κοινωνικά μας ταμπού και τα στερεότυπα τροφοδοτούν την υποκρισία και εμποδίζουν την ωρίμανση της κοινωνίας.
Κατοχυρώνουμε σήμερα με πολύ μεγάλη καθυστέρηση και μετά από καταδίκη της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το ελάχιστο. Που να μιλούσαμε και για γάμο ομοφύλων, όταν ακόμα και για τον πολιτικό γάμο των ετερόφυλων αδυνατούμε να διακρίνουμε πως άλλο πράγμα είναι μια διοικητική πράξη, μια αστική σύμβαση μεταξύ δύο ανθρώπων που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί και άλλο πράγμα η αυτονόητη επιλογή του κάθε θρησκευόμενου να τύχει της ευλογίας του μυστηρίου της ένωσής του από την εκκλησία. Για τον απλούστατο αυτόν λόγο εξάλλου, ο πολιτικός γάμος δεν υπήρξε ποτέ ανταγωνιστικός του θρησκευτικού.
Το Ποτάμι από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα εισαγωγής τέτοιων ρυθμίσεων στην ελληνική νομοθεσία χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις και εξαιρέσεις. Για αυτόν το λόγο καταθέσαμε και σας καλούμε έστω και τώρα να στηρίξετε την τροπολογία που πηγαίνει το όλο νομοθέτημα ένα βήμα παραπέρα και μεριμνά για τα παιδιά τα οποία πρέπει να προστατεύσουμε.
Είναι γνωστό ότι πολλοί συμβιούντες ομόφυλοι είναι είτε φυσικοί γονείς είτε έχουν υιοθετήσει παιδιά πολύ πριν την έναρξη της συμβίωσής τους. Τα παιδιά που ζουν σε τέτοιες οικογένειες είναι αναγκασμένα, σε περίπτωση απώλειας του φυσικού ή θετού τους γονέα, να αποχωριστούν το οικογενειακό περιβάλλον και να καταλήξουν στη χειρότερη περίπτωση σε ένα ίδρυμα, ενώ στην καλύτερη σε κάποιον μακρινό συγγενή με τον οποίο δεν έχουν καμία σχέση. Το να αποκτήσει ομόφυλος συμβίος ή συμβία δικαιώματα πάνω στο παιδί του/της συντρόφου συνιστά ουσιαστική μέριμνα για το παιδί και μόνο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι απογοητευτικό να αποκαλύπτουμε πως μια αριστερή κυβέρνηση υποκύπτει στις πιέσεις του ομοφοβικού δεξιού της εταίρου και αμβλύνει στις στοχεύσεις του εγχειρήματος. Η Αριστερά άφηνε πάντα χώρο στη διαφορετικότητα και δεν φοβόταν να συγκρουστεί με εκείνες τις συντηρητικές φωνές που επιμένουν στην οπισθοδρόμηση. Εξάλλου, η Δημοκρατία στα δικαιώματα των μειονοτήτων δοκιμάζεται.
Η Αριστερή Κυβέρνηση της χώρας αποφεύγει να αντιπαρατεθεί με μισαλλόδοξους και φανατισμένους –υποτίθεται- ιεράρχες της θρησκείας της αγάπης, οι οποίοι καλούν τους πιστούς σε βία απέναντι στους συνανθρώπους μας, αλλά και στους πολιτικούς που υποστηρίζουμε το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Οι ιεράρχες αυτοί, όμως, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να ευλογήσουν τον όποιο γάμο σκοπιμότητας και οικονομικής αντιπαροχής. Έτσι, οι γάμοι εύρωστων υπερηλίκων και νεαρών ευειδών δεσποινίδων δεν ενοχλούν τα χρηστά μας ήθη.
Είναι γνωστό, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι πως ακραία εμπάθεια και μισαλλοδοξία κρύβουν συνήθως σύνδρομα ακραίας καταπίεσης και μη συμφιλίωσης με τον εαυτό μας.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ο κ. Κυριαζίδης έχει το λόγο για πέντε λεπτά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης αναθεωρείται το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο σε ό,τι αφορά το σύμφωνο συμβίωσης προς δύο κατευθύνσεις.
Πρώτον, αναβάθμιση των νομικών και ποιοτικών χαρακτηριστικών του συμφώνου συμβίωσης, το οποίο προκαταβολικά θα επαναλάβω ότι μετατρέπεται κατ’ ουσίαν σε μορφή έγγαμης συμβίωσης, δηλαδή σε μια μορφή πολιτικού γάμου.
Δεύτερον, παροχή δυνατότητας συνάψεως αυτού και μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και επομένως ως εκ της πρώτης παρατήρησης που έκανα παρέχεται εκ των πραγμάτων δυνατότητα ιδιότυπης μορφής γάμου μεταξύ ομοφύλων. Ειδικότερα, με τις διατάξεις του νομοσχεδίου ανατρέπεται η κλασική μορφή του συμφώνου συμβίωσης, το οποίο πλέον ως εκ των επερχομένων νομικών περιουσιακών, κληρονομικών και άλλων συνεπειών του μετατρέπεται σε μια μορφή συμβατικού γάμου, τα χαρακτηριστικά του οποίου εξέρχονται από τον χώρο του ενοχικού δικαίου και εισέρχονται καθ’ ολοκληρίαν στο πεδίο του οικογενειακού δικαίου.
Τουτέστιν, η αναθεώρηση της κείμενης νομοθεσίας με τις επιχειρούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις της Κυβέρνησης τείνει προς την κατεύθυνση θέσπισης του συμφώνου συμβίωσης ως μιας μορφής εναλλακτικού πολιτικού γάμου πιο ευέλικτου και -ας μου επιτραπεί ο όρος- πιο εύκολου και πιο θελκτικού.
Τούτο διότι με μια απλή πράξη ενώπιον συμβολαιογράφου, χωρίς τήρηση διατυπώσεων που απαιτεί ο θρησκευτικός ή ο πολιτικός γάμος, επέρχονται οι αυτές τυπικές συνέπειες, ωσάν τα υποκείμενα του δικαίου να είχαν τελέσει γάμο.
Απάντηση δεν μπορώ να δώσω ευθέως, γιατί δεν γνωρίζω την αληθινή βούληση των συντακτών του νομοσχεδίου. Μπορώ όμως να διακρίνω ότι εκ της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας επέρχεται ένα σαφές πλήγμα στην κλασσική μορφή του γάμου, μιας πατροπαράδοτης και παγιωμένης μορφής ίδρυσης των σχέσεων μεταξύ των ζευγαριών.
Κύριε Υπουργέ, ως είπα και στην Επιτροπή, η φιλελευθεροποίηση του δικαίου, η αναγνώριση δικαιωμάτων στα υποκείμενα του δικαίου και ο σεβασμός του ατόμου μάς βρίσκει όλους σύμφωνους. Σύμφωνους όμως δεν μας βρίσκει η εκ του πλαγίου άμεση ή έμμεση κατάργηση κλασσικών θεσμών με τρόπο που πλήττει μια κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα. Η εισαγωγή νομικών διατάξεων που εκκινούν από μια προεχόντως τουλάχιστον περίεργη μεταρρυθμιστική αντίληψη για αναθεώρηση των παραδοσιακών θεσμών δεν συμβαδίζει με την κοινωνική πραγματικότητα και την ευθύνη που έχουμε όλοι ως πολιτικοί να διαπαιδαγωγούμε και να προστατεύουμε αυτά που κληρονομήσαμε.
Εξηγούμαι. Το Ελληνικό Σύνταγμα στο άρθρο 21 αναγνωρίζει ρητά την οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους, επισημαίνοντας εμφατικά ότι ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους. Εμείς τώρα τι επιχειρούμε; Επιχειρούμε δυστυχώς να εξομοιώσουμε με το γάμο και τις συνέπειές του μορφές κοινωνικής συμβίωσης που απέχουν από το αληθές και διαχρονικό κανονιστικό περιεχόμενο του όρου. Αλήθεια, όμως, γιατί; Με ποια σκοπιμότητα και τι όφελος; Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, θα ήθελα να τονίσω ότι η όλη αναβάθμιση του συμφώνου συμβίωσης ουσιαστικά παρέχει απολύτως ανάλογης φύσεως δικαιώματα και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Ουδείς, νομίζω, σ’ αυτήν την Αίθουσα έχει θέσει ή θέτει ζητήματα ως προς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ενός εκάστου ή την ελεύθερη επιλογή ερωτικού συντρόφου. Τούτο είναι απολύτως θεμιτό κατά το Σύνταγμά μας στο πλαίσιο της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας. Θεμιτή όμως δεν παρίσταται η άμεση αναγνώριση δικαιωμάτων ουσιαστικής φύσεως, τα οποία, ως εξήγησα προηγουμένως, προσιδιάζουν στον γάμο.
Η κοινωνία μας ούτε δύναται ούτε ανέχεται τέτοιες προκλητικές εξομοιώσεις, όχι γιατί τα ομόφυλα ζεύγη δεν έχουν ίσα δικαιώματα, τα οποία όλα αναγνωρίζουμε, αλλά γιατί η δομή της κοινωνίας μας, η αντίληψή της και η σύνθεσή της δεν ανέχεται την κατάργηση του γάμου ως ενώσεως ετεροφυλικής, η οποία ως σκοπό έχει τη δημιουργία οικογένειας και δεύτερον τη συνέχιση της ύπαρξης. Δηλαδή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κοινωνία ανέχεται και αποδέχεται τη διαφορετικότητα. Δεν ανέχεται όμως η διαφορετικότητα αυτή να βαδίζει παράλληλα και ισότιμα με το γάμο και τις συνέπειές του.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο -τονίστηκε εδώ κατ’ επανάληψην με διάφορες παραφράσεις και παρερμηνείες- σημειώνει καθαρά στο άρθρο 12 της συμβάσεως για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου ότι αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμα γάμου μόνο στα άτομα διαφορετικού φύλου. Αναφέρει δε χαρακτηριστικά η σχετική διάταξη ότι «άμα τη συμπληρώσει ηλικίας γάμου ο ανήρ και η γυνή έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται εις γάμον και να ιδρύουσι οικογένεια συμφώνως με τους διέποντας το δικαίωμα εθνικούς νόμους».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φρονώ ότι οι μεταβολές που επέρχονται στο σύμφωνο συμβίωσης δεν παρίστανται ούτε αναγκαίες ούτε δικαιολογημένες. Το μόνο που έπρεπε να κάνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης ήταν να συμβαδίσει με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και να προβεί σε μια μόνο διάταξη της κείμενης νομοθεσίας ως προς τα ομόφυλα ζεύγη. Δεν επέλεξε όμως αυτό. Επέλεξε τη λύση όσον αφορά στην αναθεώρηση του νομικού πλαισίου του συμφώνου συμβίωσης, αναβαθμίζοντάς τη σε μορφή έγγαμης συμβίωσης. Δυστυχώς, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν είναι δυνατόν την εξαίρεση να την καταστήσουμε κανόνα εδώ μέσα.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ευχαριστούμε κι εμείς.
Θα δώσουμε τον λόγο στον κ. Υπουργό για λίγο για κάποιες νομοτεχνικές βελτιώσεις που θα ενδιαφέρουν όλους σας.
Πόσο χρόνο θέλετε, κύριε Υπουργέ;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Νομίζω ότι ενάμισι λεπτό αρκεί.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Δεν βάζω χρόνο τότε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Λοιπόν, έχουν ήδη ανακοινωθεί οι τρεις από αυτές. Η μία είναι η κατάργηση του άρθρου 347. Μετά τη φράση «το άρθρο 347» προστίθεται απλώς η λέξη «ΠΚ, Ποινικός Κώδικας».
Η δεύτερη ήταν ο κατάλογος των φορέων που μετέχουν στην Επιτροπή κατά του ρατσισμού, όπου προστίθεται, όπως το ανακοίνωσε προηγουμένως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.
Η τρίτη είναι η μεταρρύθμιση του άρθρου 12 του Συμφώνου Συμβίωσης, την οποία σας ανέγνωσα προηγουμένως και επαναλαμβάνω τη διατύπωση: «Άλλες διατάξεις νόμων που αφορούν αξιώσεις των συζύγων μεταξύ τους, καθώς και αξιώσεις, παροχές και προνόμια έναντι τρίτων ή έναντι του Δημοσίου, εφαρμόζονται αναλόγως και στα μέρη του Συμφώνου».
Η τελευταία νομοτεχνική βελτίωση, προστίθεται στο άρθρο 48 του σχεδίου και αφορά τη δυνατότητα των δικαστικών υπαλλήλων κατά τις προαγωγές τους, εάν λείπει ή εάν είναι μικρότερος ο αριθμός των κρινομένων υπαλλήλων που μπορούν να προαχθούν στην κατηγορία Β΄, διότι δεν υπάρχει αντίστοιχος αριθμός, να μπορούν στη θέση τους να προαχθούν υπάλληλοι κατηγορίας Γ΄.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κύριε Υπουργέ –συγγνώμη, κυρία Πρόεδρε, που διακόπτω- θα ήταν δίκαιο να μπουν, όχι μόνο εάν δεν υπάρχουν, αλλά και ΔΕ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Και ΔΕ. Θα σας το διαβάσω λέξη προς λέξη: «Αν δεν υπάρχουν δικαστικοί υπάλληλοι με βαθμό τουλάχιστον Β΄ που έχουν υποβάλει αίτηση υποψηφιότητας ή αν είναι λιγότεροι από τον απαιτούμενο κατά την παράγραφο 4 αριθμό κρινομένων, κρίνονται προς επιλογή και δικαστικοί υπάλληλοι με βαθμό Γ΄. Εάν ο αριθμός των προηγούμενων δεν επαρκεί, κρίνονται προς επιλογή και δικαστικοί υπάλληλοι της ΔΕ κατηγορίας, με βαθμό Β΄ ή Γ΄ προηγουμένων εξ αυτών όσων έχουν περισσότερο χρόνο υπηρεσίας στους βαθμούς αυτούς».
Οπότε καλύπτονται όλες οι κατηγορίες, κύριε Αθανασίου.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ναι, αλλά αυτό το λέτε εάν δεν επαρκούν οι πρώτοι.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ναι.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Γιατί; Ας είναι έτσι, αφού υπάρχουν…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Να τις καταθέσετε, κύριε Υπουργέ, για να διανεμηθούν.
Ευχαριστούμε.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Τον λόγο έχει ο κ. Βενιζέλος και μετά ο κ. Κουράκης.
Ορίστε, κύριε Βενιζέλο, για πέντε λεπτά.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έπρεπε εδώ και καιρό η Βουλή να έχει νομοθετήσει την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης, συμμορφούμενη και στη σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το επιδιώξαμε στην προηγούμενη Βουλή. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν επέτρεπε να γίνει αυτό και χαιρόμαστε γιατί αυτό γίνεται τώρα.
Το νομοσχέδιο, όμως, αυτό που περιέχει στα πρώτα του άρθρα το Σύμφωνο Συμβίωσης, έχει μετατραπεί σε ένα όχημα στο οποίο επιβιβάζονται διάφορες ρυθμίσεις, ορισμένες από τις οποίες είναι θεσμικά προβληματικές, για να μην πω προσβλητικές.
Πριν από αυτό, υπάρχει ένα άλλο πολιτικού χαρακτήρα ζήτημα, που είναι η σχέση των δύο κυβερνητικών εταίρων. Η σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως προς το Σύμφωνο Συμβίωσης τι μας λέει; Ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι αξιακά ετερόκλητη; Ή μήπως είναι κατά βάθος αξιακά ομοιογενής και ότι οι δήθεν διαφωνίες επί ζητημάτων ηθικής ή εθνικής ευαισθησίας στην πραγματικότητα λειτουργούν ως πρόσχημα και άλλοθι για να εφαρμόζεται μια πολιτική, η οποία έχει ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τέτοια όμως που να επιτρέπει την υπάρχουσα κλειστή ομάδα εξουσίας να διαχειρίζεται την εξουσία, να τη νέμεται, χωρίς καμία προγραμματική και θεσμική εγγύηση;
Χαίρονται –βλέπω- οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έχουν ένα πεδίο διαφωνίας με τους Βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, το Σύμφωνο Συμβίωσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θυμούνται ότι ψηφίζουν από κοινού, ότι διαχειρίζονται από κοινού μείζονα θέματα δημοκρατίας και κράτους δικαίου;
Δεν σας ενοχλεί αισθητικά, συνταγματικά, ηθικά αυτή η κατάσταση; Είναι αυτή η κατάσταση μια κατάσταση δημοκρατικά διαφανής;
Το λέω αυτό, γιατί στα ζητήματα της συνταγματικής ηθικής έχουν δοθεί πια οριστικά απαντήσεις ιστορικά κεκτημένες. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε διλήμματα, γιατί αυτά έχουν απαντηθεί προ πολλού σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Στη χώρα μας, όμως, υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας και κράτους δικαίου, υπάρχει ζήτημα πολιτικού πολιτισμού και μια από τις αιτίες που δημιουργεί το ζήτημα αυτό είναι η συνύπαρξη ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην Κυβέρνηση αυτή.
Τώρα η αλήθεια, επίσης, είναι ότι σε όλα τα παράπλευρα ζητήματα, πέραν της οικονομικής πολιτικής, όπου υπάρχει η γνωστή αμφιθυμία, γίνονται επιλογές οι οποίες δεν διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για την απογείωση της χώρας, γίνονται επιλογές, οι οποίες, με εξαίρεση το Σύμφωνο Συμβίωσης, είναι βαθιά αντιμεταρρυθμιστικές και πάνω στη λογική αυτή οικοδομείται και η νομοθετική παρέμβαση που γίνεται με το νομοσχέδιο αυτό στον χώρο της δικαιοσύνης.
Η διάταξη με την οποία επεκτείνεται η ατομική πειθαρχική αρμοδιότητα των Προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων είναι μια διάταξη που μειώνει το επίπεδο προστασίας της εσωτερικής ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών και εισαγγελέων. Δεν είναι δυνατόν ο δικαστικός λειτουργός που επί του Συντάγματος και εκ του νόμου προεδρεύει των συλλογικών οργάνων, που είναι το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, το Πειθαρχικό Συμβούλιο στις περισσότερες περιπτώσεις και η Ολομέλεια του εκεί Ανώτατου Δικαστηρίου, να έχει ατομική αρμοδιότητα κίνησης της πειθαρχικής διαδικασίας.
Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο πρέπει να γίνει αυτό, για ποιον λόγο πρέπει να διαμαρτύρονται οι δικαστικές ενώσεις, όπως διαμαρτύρεται πρωτίστως η Ένωση Εισαγγελέων και για ποιον λόγο πρέπει να εκπέμπεται ένα μήνυμα πως κινούνται μοχλοί και μηχανισμοί για να ελεγχθεί ο δικαστικός λειτουργός, να τελεί υπό απειλή, υπό κηδεμονία, υπό περιορισμό. Έχουμε συνεχώς κυβερνητικούς υπαινιγμούς, παρεμβάσεις, την περιβόητη δήλωση για τα δικαστικά πραξικοπήματα.
Το μήνυμα είναι απλό: Κυρίες και κύριοι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, η Κυβέρνηση σας παρακολουθεί, σας αξιολογεί, σας κατατάσσει, σας βαθμολογεί και θεωρεί ότι κινείστε σωστά, όταν κινείστε σε αρμονία με την κυβερνητική βούληση, τη ρητή ή την εικαζόμενη.
Αυτό είναι θεσμικά ανατριχιαστικό. Και το είδαμε και στον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε η επιλογή στις ηγετικές θέσεις της δικαιοσύνης. Η μία θέση καλύφθηκε 28 Ιουνίου μεσάνυχτα, ταυτόχρονα με την επιβολή των capital controls, οι άλλες μήνες αργότερα. Αυτά δεν είναι τυχαία. Όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τι έχει συμβεί. Φτάσαμε τώρα να υπάρχει αίτηση ακυρώσεως παραληφθέντος δικαστικού λειτουργού του Συμβουλίου Επικρατείας ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας για την επιλογή των Αντιπροέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ανεξαρτήτως από τα ζητήματα τα δικονομικά του παραδεκτού, υπάρχει ένα μεγάλο θέμα: ένας δικαστικός λειτουργός νοιώθει ότι πρέπει να ζητήσει δικαστική προστασία έναντι της Κυβέρνησης για την επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης.
Σήμερα, έχουμε μια τροπολογία με την οποία καταργείται ουσιαστικά μια πολύ κρίσιμη, μια θεμελιώδης διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το άρθρο 177α για τις αποδεικτικές απαγορεύσεις, δηλαδή για το κράτος δικαίου στο πεδίο αρμοδιότητας του οικονομικού εισαγγελέα και του εισαγγελέα διαφθοράς, λες και εκεί δεν υπάρχει ισχύς του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Μια τροπολογία που την υπογράφει μόνος ο Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, ο κ. Παπαγγελόπουλος, χωρίς την υπογραφή του Υπουργού Δικαιοσύνης. Έχει πράγματι αποκλειστική νομοθετική πρωτοβουλία ο κύριος Αναπληρωτής Υπουργός, αλλά για τα θέματα που αφορούν στενά τις αρμοδιότητές του, δηλαδή οργανωτικά ζητήματα επιχειρησιακού χαρακτήρα σε σχέση με τη διαφθορά και τη διαφάνεια, όχι ζητήματα τροποποίησης του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και του Ποινικού Κώδικα.
Χρειάζεται και ένα «σύμφωνο συμβίωσης» μεταξύ του κ. Παρασκευόπουλου και του κ. Παπαγγελόπουλου.
Κάποιοι νομίζουν ότι η διάταξη αυτή αφορά τις διάσημες υποθέσεις της λίστας Λαγκάρντ ή της λίστας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Δεν είναι καθόλου έτσι. Εάν θεωρηθεί ότι είναι έτσι, τότε υπάρχει μια παρέμβαση, έμμεση, προς όφελος προσώπων που τελούν υπό δικαστική κρίση στο θέμα αυτό, μια παρέμβαση σε εκκρεμείς δίκες, την οποία φαντάζομαι ότι δεν θέλει να κάνει ή να χρεωθεί ότι κάνει η Κυβέρνηση.
Επίσης, πρέπει εδώ να σας θυμίσω ότι το 2008, μια εποχή που συγκεκριμένοι άνθρωποι έπαιζαν πολύ συγκεκριμένο ρόλο, είχαμε ριζική τροποποίηση του άρθρου 177α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το οποίο τροποποιείται σήμερα εκ του πλαγίου, μόνον για μια κατηγορία υποθέσεων, χωρίς την υπογραφή του Υπουργού Δικαιοσύνης.
Το 1996, με τη συνεργασία του κ. Παρασκευόπουλου ως Καθηγητή και του αείμνηστου Ιωάννη Μανωλεδάκη, εισήχθη στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, με δική μου πρωτοβουλία –ήμουν τότε Υπουργός Δικαιοσύνης- το άρθρο 177α, το οποίο έλεγε ότι «τα αποδεικτικά μέσα που έχουν αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών δεν λαμβάνονται υπόψη για την κήρυξη της ενοχής, όχι για την απόδειξη της αθωότητας, την επιβολή ποινής ή τη λήψη μέτρων δικονομικού καταναγκασμού, εκτός αν πρόκειται για κακουργήματα που απειλούνται με ποινή ισόβιας κάθειρξης και εκδοθεί για το ζήτημα αυτό ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του δικαστηρίου».
Το 2008, η διάταξη αυτή, με ένα νομοθέτημα που αφορούσε την προστασία γενικά του ιδιωτικού βίου και του απορρήτου των επικοινωνιών, με το ν. 3674/2008, έγινε πάρα πολύ γενική, πράγματι. «Αποδεικτικά μέσα που έχουν αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν στην ποινική διαδικασία», χωρίς καμία περαιτέρω διευκρίνιση.
Αν ήθελε ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης, θα μπορούσε να επαναφέρει το άρθρο 177α, γενικώς για όλες τις ποινικές υποθέσεις, στην αρχική του μορφή. Αυτό το οποίο συμβαίνει τώρα, όμως, είναι πραγματικά αδικαιολόγητο και δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα. Διότι υπάρχει πλήρης άρση του τραπεζικού, του φορολογικού και του ασφαλιστικού απορρήτου από το 2011.
ΠΡΟΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κύριε Βενιζέλο, έχει ήδη διπλασιαστεί ο χρόνος σας. Παρακαλώ συντομεύετε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν την ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε αυτήν την άρση του απορρήτου.
Εν πάση περιπτώσει, έχουμε πει ότι, ανεξαρτήτως από τις αποδεικτικές απαγορεύσεις και τη χρήση αποδεικτικών μέσων, υπάρχουν πληροφορίες οι οποίες περιέρχονται στις αρμόδιες αρχές και αποτελούν αφετηρία έρευνας, με νόμιμα αποδεικτικά μέσα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ: Χρονική ατέλεια έχει ο κ. Βενιζέλος, κυρία Πρόεδρε; Πείτε μας.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Αφήστε που, όπως ξέρετε, το άρθρο 19 παράγραφος 3 του Συντάγματος επιβάλλει μια απόλυτη απαγόρευση για τις περιπτώσεις προσβολής του ίδιου του άρθρου 19, για το απόρρητο των επικοινωνιών, του άρθρου 9, για το άσυλο κατοικίας και του άρθρου 9α, που είναι ο ιδιωτικός βίος και τα προσωπικά δεδομένα.
Άρα, δεν υπάρχει κάποια ανάγκη η οποία αφορά συγκεκριμένες υποθέσεις. Αν υπήρχε αυτή η ανάγκη, η πρωτοβουλία θα έπρεπε να έχει αναληφθεί μήνες πριν. Κάτι άλλο συμβαίνει, που οδηγεί στην κατάργηση θεμελιωδών εγγυήσεων του κράτους δικαίου στο πεδίο των αρμοδιοτήτων ενός Αναπληρωτή Υπουργού και με τον τρόπο αυτό έχουμε μια αλλοίωση βασικών νομοθετημάτων του ποινικού δικαίου, ουσιαστικού και δικονομικού, που είναι το εφαρμοσμένο Σύνταγμα της χώρας.
Αυτό δεν είναι καλός οιωνός για το επίπεδο προστασίας των θεσμών, για το επίπεδο προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων. Γιατί υπάρχει και το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υπάρχει η νομολογία του Δικαστηρίου του Στρασβούργου και αυτά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται παρεμπιπτόντως, τελευταία στιγμή, με εκπρόθεσμη τροπολογία, χωρίς συζήτηση στην Επιτροπή, χωρίς επιστημονικό έλεγχο, χωρίς συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα των ειδικών επιστημόνων, χωρίς να εκφράσουν γνώμη τα δικαστήρια.
Και απορώ, αυτό ζητήθηκε από δικαστικούς λειτουργούς; Πότε και πώς;
ΠΡΟΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κύριε Βενιζέλο, έχετε υπερβεί τον χρόνο πάρα πολύ. Δεν γίνεται να συνεχίσετε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Έχουν εκφραστεί τα δικαστήρια, οι Διοικητικές Ολομέλειες, επί του θέματος αυτού;
Άρα, πίσω από μία διάταξη που μας βρίσκει σύμφωνους -όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης- κρύβονται δυστυχώς παρεμβάσεις, οι οποίες είναι τουλάχιστον ύποπτες και καταλυτικές του κράτους δικαίου στη χώρα μας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ευχαριστούμε.
Παρακαλώ να μένετε στο πεντάλεπτο, για να μιλήσουν όσο περισσότεροι Βουλευτές.
Τον λόγο έχει ο κ. Κουράκης.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι η συζήτηση που γίνεται με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης έδωσε μια καλή ευκαιρία στο να σπάσουν προκαταλήψεις και στερεότυπα. Ακούστηκαν διάφοροι μύθοι -παρόλο που τα είπαν και άλλοι συνάδελφοι, θα ήθελα απλώς να δώσω μια διαφορετική διάσταση- ότι η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή.
Πρέπει να σας πω ως εξ της επιστημονικής μου ιδιότητος ότι δεν είναι θέμα γονιδίων, δεν είναι θέμα κοινωνικής ανατροφής, αν δηλαδή τα αγόρια παίζουν με κούκλες ή όχι. Είναι μια πολύ σύνθετη ψυχοκοινωνική διεργασία -στην οποία δεν έχει δοθεί απάντηση από την επιστήμη και αμφιβάλλω εάν θα δοθεί ποτέ με την πολυπλοκότητα που έχει- όπου το άτομο αισθάνεται κάποια στιγμή ότι ωθείται σε έναν πολύ συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν είναι επιλογή.
Δεύτερος μύθος. Η ομόφυλη σχέση δεν μπορεί να συνιστά οικογένεια καθώς η οικογένεια έχει ως σκοπό την απόκτηση των παιδιών. Και ακόμη περισσότερο ακούσαμε ότι το δικαίωμα της τεκνοποιίας προϋποθέτει την παρουσία άνδρα και γυναίκα.
Πάνω σε αυτό θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα: Τι γίνεται με την εξωσωματική γονιμοποίηση -όσον αφορά τη γυναίκα- και τις γυναίκες που είναι μόνες τους και μπορούν να αποκτήσουν έτσι παιδί; Τι γίνεται με τους δότες σπέρματος που μία γυναίκα χρησιμοποιεί και ενδεχομένως και μόνη της; Τι γίνεται με την δωρεά ωαρίων;
Καταλαβαίνετε ότι ζούμε σε μια νέα εποχή όπου αλλάζει και η μορφή και η δομή της οικογένειας όπως την ξέραμε. Άλλωστε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου έχει αποφανθεί ότι οι οικογενειακοί δεσμοί δεν δημιουργούνται μόνο μέσα από το γάμο, αλλά μέσα και από άλλες σχέσεις αναγνωρισμένες από το νόμο ή όχι. Να σκεφτούμε μόνο τι συμβαίνει με τις μονογονεϊκές οικογένειες, όπου λείπει το άλλο φύλο ως πρότυπο και άλλα που ακούσαμε.
Σε αυτό το σημείο θέλω να σας πω ότι το σύμφωνο συμβίωσης και ο πολιτικός γάμος των ομοφύλων όχι μόνο δεν απειλούν, αλλά αντίθετα διευρύνουν το θεσμό της οικογένειας, όπως έγινε στο παρελθόν με τις άλλες μορφές οικογένειας, όπως τις μονογονεϊκές. Το σύμφωνο συμβίωσης και ο γάμος αναγνωρίζουν το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι ζουν οικογενειακή ζωή και την κατοχυρώνουν θεσμικά.
Εκείνοι που επικαλούνται την προστασία της οικογένειας για να επιτεθούν στα ομόφυλα ζευγάρια είναι απλώς εκείνοι οι συντηρητικοί κύκλοι που επιθυμούν επιστροφή στην οικογένεια του παρελθόντος με τη γυναίκα στην κουζίνα και τον άνδρα σε ρόλο δυνάστη. Η διαρκής κινδυνολογία τους απέναντι σε κάθε προοδευτική αλλαγή δεν έχει επαληθευτεί. Αντίθετα, η οικογένεια με τις πολλές μορφές της ισχυροποιείται και αυτό θα συμβεί και τώρα.
Όσον αφορά την τροπολογία που κατέθεσε το Ποτάμι, θέλω να πω, κύριε Υπουργέ, ότι και εγώ υιοθετώ πως για παιδιά που έχουν αποκτηθεί από προηγούμενη σχέση ή κατά τη διάρκεια μιας ομόφυλης οικογένειας, θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα της γονεϊκής μέριμνας, της επιμέλειας των παιδιών, έτσι ώστε να λύσουμε ένα ζήτημα ουσιαστικό για το ίδιο το παιδί.
Χάρηκα που στην τοποθέτησή σας είπατε ότι το υιοθετείτε, αλλά υπάρχουν διατάξεις που πρέπει να επεκταθούν και στο σύμφωνο συμβίωσης των ετεροφύλων ή στο γάμο, όπως τον γνωρίζουμε και χρήζει τεχνικής επεξεργασίας. Θέλω να πιστεύω ότι στα επόμενα νομοσχέδια πολύ σύντομα αυτό το θέμα θα τακτοποιηθεί.
Τρίτος μύθος. Το φύλο το αποκτάς με τη γέννησή σου και δεν αλλάζει. Εδώ πρέπει να σας πω ότι η χώρα μας έχει μία πρωτοτυπία, η οποία την κατατάσσει τουλάχιστον στις τριτοκοσμικές χώρες. Ένα άτομο το οποίο έχει μια διαφορετική αίσθηση ταυτότητας φύλου -λόγου χάρη, ένα πρόσωπο με ανδρικά γεννητικά όργανα που αισθάνεται απολύτως ψυχολογικά, κοινωνικά, ουσιαστικά, πυρηνικά ως γυναίκα- για να μπορέσει σύμφωνα με τη νομοθεσία μας να αναγραφεί στην ταυτότητά του το άλλο φύλο που επιθυμεί, θα πρέπει να υποβληθεί σε εγχείρηση, δηλαδή σε στείρωση, δηλαδή σε ακρωτηριασμό, δηλαδή να χάσει διά παντός τη δυνατότητα να τεκνοποιεί. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι αδιανόητο.
Θα πρέπει κάποια στιγμή, κύριε Υπουργέ, το θέμα ταυτότητας φύλου να το αντιμετωπίσουμε σύμφωνα με τον αυτοπροσδιορισμό που κάνει το ίδιο το άτομο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να σας πω ότι σήμερα δεν κάνουμε χάρη στους συμπολίτες μας που έχουν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό, αλλά αποκαθιστούμε μία παραποίηση της ισονομίας που τους ταλαιπώρησε πάρα πολλά χρόνια. Και θέλω και εκ μέρους του ελληνικού Κοινοβουλίου να ζητήσω συγγνώμη για το ότι καθυστερήσαμε τόσα πολλά χρόνια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εσείς όλοι που αισθάνεστε εχθρικά ή έστω ουδέτερα απέναντι σε αυτό το νομοθέτημα θα έλεγα ότι αν τα παιδιά σας, αγόρια ή κορίτσια ή τα εγγόνια, αν είστε σε μεγαλύτερη ηλικία, προκύψουν να είναι ομοφυλόφιλα -θα ήθελα να δώσω μία συμβουλή, αν μου επιτρέπετε, ως παιδίατρος και ως πανεπιστημιακός ιατρός- να τα συμπεριφερθείτε με αγάπη, να τα προστατέψετε από τη χλεύη και τον κανιβαλισμό. Αν ο γιος σας ή η κόρη σας αισθάνεται την ψυχολογική ανάγκη ότι ανήκει σε άλλο φύλο, δηλαδή να ζει και να συμπεριφέρεται σαν γυναίκα ή σαν άντρας, δείξτε αγάπη και συμπόνια και προστασία. Αυτό που κάνει σήμερα η πολιτεία είναι προστασία. Εσείς μπορείτε να το κάνετε και ατομικά. Μην αφήνετε να τον περιλούσουν με βενζίνη, όπως έκαναν στην τρανς μαθήτρια σε ένα σχολείο. Και όταν θελήσει αργότερα να κάνει οικογένεια ομόφυλη να είστε περήφανοι τότε και να του πείτε ότι και εσείς συμμετείχατε σε αυτήν τη Βουλή που ψήφισε αυτόν τον νόμο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ευχαριστούμε, κύριε Κουράκη.
Κύριε Παπαχριστόπουλε, θέλετε να μιλήσετε τώρα;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι τώρα, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Τον λόγο έχει τότε ο κ. Καρράς.
Κύριε Καρρά, πόσο χρόνο θέλετε, να κάνουμε μια διαπραγμάτευση;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Όσο θέλετε. Να πούμε επτά με οκτώ λεπτά;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Εντάξει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Είπαμε και στην Επιτροπή ότι ψηφίζουμε το νομοσχέδιο αυτό επί της αρχής. Ο προβληματισμός μας, όμως, είναι εντονότερος της θετικής μας ψήφου. Τι εννοούμε; Πρέπει να απαντήσουμε στο γιατί το ψηφίζουμε.
Η ελληνική κοινωνία έχει ορισμένες παραδόσεις, έχει σειρά ιστορικών καταβολών και αντιμετωπίζει και τις σύγχρονες προκλήσεις. Έχουμε, λοιπόν, τον γάμο τον εκκλησιαστικό, που είναι η παράδοσή μας, έχουμε τον γάμο τον οποίο ιερολογεί η Εκκλησία πνευματικά και διαλύει πνευματικά μετά το διαζύγιο, έχουμε τον πολιτικό γάμο και εν συνεχεία ήδη έχουμε το σύμφωνο συμβίωσης, του οποίου σήμερα επεκτείνουμε την εμβέλειά του και σε ομόφυλα ζευγάρια.
Για τον θρησκευτικό γάμο οφείλουμε να πούμε τούτο: Τον σεβόμεθα, αναγνωρίζουμε την υπερβατική ανάγκη των θρησκευόμενων και αναγνωρίζουμε και τη χρησιμότητα, την οποία έδωσε στην ιστορική διαδρομή της Ελλάδας.
Πράγματι, λοιπόν, τίθεται το ζήτημα: Η Εκκλησία ποια στάση θα πρέπει να παίρνει σε αυτό το ζήτημα το οποίο σήμερα εισάγεται προς συζήτηση; Στάθηκα πάρα πολύ στις απόψεις των εκπροσώπων της Ιεράς Συνόδου και της Ενώσεως Οικογενειακού Δικαίου. Πρέπει να πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι με απασχόλησαν πραγματικά οι θέσεις. Έβγαλα ένα συμπέρασμα που με ικανοποίησε ότι, δηλαδή η Εκκλησία πλέον τοποθετείται επί της αρχής «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του θεού τω Θεώ». Συνεπώς, δεν σχημάτισα θέση ότι η Εκκλησία σε ό,τι δεν την αφορά απευθείας, τουλάχιστον η σύγχρονη ελληνική Εκκλησία, τοποθετείται αρνητικά στις σχέσεις. Χρησιμοποιώ την έκφραση αυτή την οποία συγκράτησα, δηλαδή «δεν τοποθετούμεθα αρνητικά στις σχέσεις μεταξύ πολιτών και πολιτείας».
Νομίζουμε, λοιπόν, ότι αυτό το νομοσχέδιο το οποίο έρχεται δεν θίγει τις παραδόσεις της Ελλάδος και τις φωνές που ακούστηκαν τις προηγούμενες ημέρες ή ετέθησαν πρέπει να τις αποκρούσουμε. Και μιλώ για μισαλλόδοξες φωνές, οι οποίες στάθηκαν στο ότι θα οδηγηθεί η χώρα στην καταστροφή ή ότι θα μιανθεί η χώρα.
Επόμενο ζήτημα. Ποια είναι η άλλη μορφή γάμου; Ο πολιτικός γάμος, που είναι μια σχέση πολιτείας και των νυμφευομένων. Έχει μια άλλη διάσταση. Το σύμφωνο συμβίωσης –με ικανοποιεί μάλιστα και ο τίτλος, ο οποίος λέει εδώ ότι δεν είναι μόνο σύμφωνο συμβίωσης, είναι και άσκηση δικαιωμάτων- μου δίνει την απάντηση και μου επιτρέπει να ψηφίσω θετικά και για το λόγο ότι διαχωρίζει τον υπερβατικό ρόλο του θρησκευτικού γάμου, διαχωρίζει το δημόσιο χαρακτήρα του πολιτικού γάμου στον οποίον παρεμβαίνει η πολιτεία και διαχωρίζει η φράση «άσκηση δικαιωμάτων» μια αστικού δικαίου σύμβαση, την οποία δεν μπορούμε να αποκλείσουμε από κανένα πρόσωπο, όταν θέλει να την ασκήσει, σε ποια έκταση θα την ασκήσει. Νομίζουμε, λοιπόν, ότι αυτό απαντά σε πολλούς προβληματισμούς.
Δεν θέλω να κάνω ευρύτερο σχόλιο. Θέλω να πω μόνο τούτο σ’ αυτό το σημείο, ότι βλέπω πως από τις περισσότερες παρατάξεις της Βουλής είναι θετικό το κλίμα. Δεν ήθελα, όμως, αυτό το νομοσχέδιο να οδηγηθεί σε μια αντιπολιτευτική κορώνα, η οποία προέκυψε μεταξύ των κομμάτων της Συγκυβέρνησης, που η πλευρά των ΑΝΕΛ –θα το πω- εκ του ασφαλούς αντιπολιτεύονται κάτι το οποίο γνωρίζουν ότι θα περάσει ούτως ή άλλως. Νομίζω ότι ήταν άστοχο και ήταν άκομψη αυτή η θέση, διότι με αυτή την έννοια θα πιστέψω ότι αγρεύουν ψήφους σε ένα ζήτημα που άπτεται αξιοπρέπειας προσώπων, σε ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να γίνει νόμος του κράτους.
Τίθεμαι τώρα επί εκείνων των σημείων του νομοσχεδίου. Δεν έχω καμμία αντίρρηση ούτε εγώ ούτε η Ένωση Κεντρώων για τα πρώτα δέκα άρθρα. Μου δίνουν και απάντηση μάλιστα στο νομοσχέδιο, ότι δεν εισάγουν την έννοια ή τον κίνδυνο ή να εμφιλοχωρούν κίνδυνο υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Γιατί το λέω αυτό; Διαβάζω, λοιπόν, ότι μιλά για γονείς, ότι μιλά για πατέρα και μητέρα, πράγμα που σημαίνει ότι οδηγούμεθα στην κλασική παραδοσιακή έννοια του Αστικού Κώδικα.
Και εδώ να θυμηθούμε τον Μοδεστίνο, τον οποίον οι εξ ημών νομικοί τον θυμηθήκαμε πάρα πολύ τις τελευταίες ημέρες σε σχέση με τον ορισμό του γάμου: «Ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωσις του βίου παντός». Συνεπώς, κατά τη δική μας άποψη, όπως ερμηνεύουμε το νόμο, δεν εμφιλοχωρεί κίνδυνος υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.
Προχωρώ, λοιπόν, σε ένα σημείο για το οποίο θα ήθελα να ζητήσω από τον Υπουργό να σταθεί, το οποίο σημείο μου δημιουργεί έναν αντίθετο προβληματισμό. Είναι το άρθρο 14. Τροποποιούμε τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα και θέτουμε μέσα και τη λέξη «κώλυμα» από το γάμο που υπάρχει ή από το σύμφωνο συμβίωσης. Εκεί μου δημιουργείται έντονος ο προβληματισμός: Θα έπρεπε να τροποποιήσετε, κύριε Υπουργέ, τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα ή θα αρκούσε μια αναφορά, ότι με ανάλογη εφαρμογή των άρθρων 1354, 1462 κλπ. καλύπτεται το σύμφωνο συμβίωσης; Νομίζω νομοτεχνικά -έστω και την ύστατη στιγμή- ότι έχει ενδιαφέρον αυτή η σκέψη.
Για το Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας έχω τοποθετηθεί και μάλιστα κατάλαβα ότι έγινε δεκτή και μια άποψή μου σε σχέση με επιτροπές -με μια άλλη διατύπωση- ότι θα μπορεί το ίδιο το Συμβούλιο να διανέμει τις εργασίες του.
Έχουμε, όμως, μια σοβαρή αντίρρηση στα θέματα δικαιοσύνης και ειδικότερα στο άρθρο 46, αν δεν κάνω λάθος, το οποίο παραβιάζει, κατά την άποψή μας, μια βασική αρχή του δικαίου, η οποία είναι: Εκείνος που διώκει κρίνει και στο τέλος; Είναι λίγο υπερβολική αυτή η άποψη και νομίζω ότι και εμείς θα πρέπει να ζητήσουμε να διαγραφεί η ρύθμιση ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο πρόεδρος των Ανωτάτων Δικαστηρίων να ασκούν την πειθαρχική εξουσία, αφού προεδρεύουν και του Ανώτατου Πειθαρχικού και του Ανώτατου Δικαστικού. Εάν παραμείνει, δηλώνουμε ότι αυτή τη διάταξη θα την καταψηφίσουμε.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα τελειώσω, κυρία Πρόεδρε, δεν θα κάνω κατάχρηση.
Τα περί Τύπου κλπ. τα έχουμε πει, ότι συμφωνούμε καταρχήν. Θεωρούμε ότι η διάταξη εκείνη περί αποκαταστάσεως δεν είναι πλήρης. Ευνοεί περισσότερους τους εκδότες και τον Τύπο παρά τον προσβληθέντα, αλλά θα φανεί από τα δικαστήρια πώς θα λειτουργήσει.
Τελειώνοντας, θέλω να σταθώ στην τροπολογία του κ. Παπαγγελόπουλου. Διδαχθήκαμε στη διαδρομή ότι υπάρχουν οι αποδεικτικές απαγορεύσεις, οι οποίες θεωρούνται ότι προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα. Ερχόμεθα σήμερα και εισάγουμε έναν επόμενο κλονισμό στις αποδεικτικές απαγορεύσεις, κύριε Υπουργέ -Και απευθύνομαι σε εσάς ως έγκριτο διδάσκαλο του Ποινικού Δικαίου- ότι μειώνουμε την ισχύ των αποδεικτικών απαγορεύσεων. Και τι, κατά την άποψή μου, τίθεται εδώ; Ούτως ή άλλως, πώς θα κριθεί; Θα κριθεί διά της οριστικής αποφάσεως αν χρειάζεται η άρση των αποδεικτικών;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε. Είναι νομικό ζήτημα. Κάνω χρήση επί του χρόνου των τροπολογιών.
Εδώ, λοιπόν, θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Έχουμε τη λίστα Λαγκάρντ, η οποία καθ’ ημάς έχει παραγραφεί και τα έχουμε πει. Ήταν εντελώς ακατάλληλη η πολιτική που ακολουθήθηκε. Εν πάση περιπτώσει, μη σταθώ σε αυτό. Και έρχεται το δικαστήριο να αποφασίσει αν θα πρέπει να υπερβεί τα αποδεικτικά μέσα και να χρησιμοποιήσει τα μη νομίμως κτηθέντα ούτως ώστε να καταλήξει σε ενοχή.
Αυτό δεν θα χρειαστεί μία παρεμπίπτουσα πρώτη απόφαση, κύριε Υπουργέ; Δεν θα πρέπει να το πει προδικαστικά; Ή θα πρέπει να επιφυλαχθεί το δικαστήριο και να το πει στο τέλος; Αν επιφυλαχθεί, λοιπόν, είτε πάρει παρεμπίπτουσα απόφαση την οποία μπορεί να την ανακαλέσει είτε φτάσουμε στο τέλος χωρίς να έχει αποφασίσει, έχουμε κλασική περίπτωση παραβιάσεως του 177 και του 177Α΄ και δεν θα ήθελα από τον κ. Παρασκευόπουλο να είναι εκείνος, ο οποίος θα κλονίσει βασική αρχή της ποινικής δικονομίας.
Εφόσον επιμείνετε στην τροπολογία αυτή, δηλώνουμε ότι θα την καταψηφίσουμε όχι μόνο για λόγους αρχής, με τον τρόπο τον οποίο εισήλθε, αλλά θεωρούμε ότι παραβιάζει το κλασικό δικαίωμα προστασίας του κατηγορουμένου που έχουν όλοι. Δεν μπορούμε να διαχωρίζουμε σε παραβάτες της λίστας Λαγκάρντ, σε παραβάτες της λίστας, είπε ο κ. Βενιζέλος, Βεστφαλίας-Ρηνανίας. Δεν την ήξερα αυτή τη λίστα, οφείλω να το πω. Ή θα πρέπει να τους προστατεύουμε όλους ή θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τη διάταξη, διότι ο Οικονομικός Εισαγγελέας είτε το θέλετε είτε όχι πολλές φορές θα υπερβάλει αυτή τη διάταξη ούτως ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει. Δεν θα λειτουργήσει.
Νομίζω, λοιπόν, ότι σε αυτό το σημείο έχουμε παραβίαση δικαιωμάτων δικονομικών και ουσιαστικών του Ποινικού Δικαίου και δηλώνουμε την πλήρη αντίθεσή μας.
Κατά τα λοιπά, ειδικότερα επί των άρθρων θα τοποθετηθούμε.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Ένωσης Κεντρώων)
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Κυρία Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον λόγο για να διευκρινίσω δύο λεπτά τα θέματα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ευχαριστώ πολύ.
Δύο θέματα νομίζω ότι παραμένουν ως θέματα, τα οποία συζητιούνται και για τα οποία νομίζω ότι υπάρχουν εξηγήσεις ή -εν πάση περιπτώσει- ότι υπάρχουν παρεξηγήσεις από όσους τα θέτουν.
Το ένα αφορά την πειθαρχική εξουσία που ιδρύεται υπέρ του Προέδρου του Αρείου Πάγου, του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Είναι σαφής η διάταξη του Οργανισμού Δικαστηρίων. Το άρθρο 97 παράγραφος 5 περίπτωση γ΄ ορίζει: «Δεν μπορούν να μετάσχουν σε πειθαρχικό συμβούλιο ή δικαστήριο για την εκδίκαση ορισμένης πειθαρχικής υπόθεσης (γ΄) εκείνοι που έχουν ασκήσει την πειθαρχική δίωξη ή έχουν ενεργήσει σε ανάκριση στην ίδια πειθαρχική υπόθεση». Επομένως, δεν υπάρχει η πιθανότητα ο κριτής και ο κρινόμενος να βρίσκονται σε μία σύγχυση ιδιοτήτων.
Επίσης, θέλω να θυμίσω ότι και σήμερα προβλέπεται ένα πρόσωπο τυπικά ανώτερο, όπως ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, να ζητά τη δίωξη και ένα πρόσωπο τυπικά κατώτερο, όπως ένας Αντιπρόεδρος, να είναι αυτό το οποίο κρίνει.
Σε ό,τι αφορά δε την περίπτωση της τροπολογίας, την οποία κατέθεσε ο κ. Παπαγγελόπουλος, θα ήθελα να πω ότι ούτως ή άλλως προβλέπεται η χρήση εκείνων των αποδεικτικών μέσων, για τα οποία ήδη προβλεπόταν η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά του Εισαγγελέα Διαφθοράς και του Οικονομικού Εισαγγελέα. Αυτά ήταν ήδη θεσμοθετημένα. Δεν τίθεται ως μεταρρύθμιση του άρθρου 177 στην Ποινική Δικονομία αλλά ως μεταρρύθμιση των ειδικών ποινικών νόμων, που εισήγαγαν τις δύο ειδικές Εισαγγελίες.
Η δε χρήση θα κριθεί στην παραπομπή και στη δίκη, δηλαδή είτε από το συμβούλιο, το οποίο παραπέμπει είτε από το δικαστήριο, το οποίο δικάζει και μάλιστα με σταθμιστικά κριτήρια ώστε να μην υπάρχει η υποψία της υπέρβασης των ορίων, τα οποία τίθενται υπέρ της προστασίας από τα παράνομα αποδεικτικά στοιχεία, δηλαδή ότι η βλάβη που προκαλείται με την κτήση θα πρέπει να είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος ή την σπουδαιότητα ή την έκταση από την βλάβη που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη, ότι η απόδειξη της αλήθειας είναι διαφορετικά αδύνατη κι ότι η πράξη με την οποία αποκτήθηκε το αποδεικτικό μέσο δεν θα προσβάλει την ανθρώπινη αξία.
Ευχαριστώ πολύ.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, με συγχωρείτε, θέλω να ρωτήσω κάτι νομοτεχνικό τον κύριο Υπουργό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Παρακαλώ, κύριε Βενιζέλο, έχετε τον λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, με συγχωρείτε. Η διάταξη που εισηγείται με την τροπολογία ο κ. Παπαγγελόπουλος, την οποία βλέπω ότι υιοθετείτε τώρα εσείς, παραπέμπει στο άρθρο 17α του ν.2523/1997, όπως τροποποιήθηκε το 2011 και ισχύει, και στο άρθρο 2 του ν. 4022/2011. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την πλήρη άρση του φορολογικού, χρηματιστηριακού και τραπεζικού απορρήτου.
Η τροπολογία αυτή τι προσθέτει στην ούτως ή άλλως ευρύτατη αποδεικτική κι ερευνητική δυνατότητα που έχουν οι εισαγγελείς με τις διατάξεις αυτές; Με την εμβρίθειά σας την ποινικολογική μπορείτε να μου πείτε τι προσθέτει;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Μπορώ να απαντήσω, κυρία Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Βεβαίως, κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Προσθέτει διαδικαστικά στάδια στη δυνατότητα πρόσβασης και χρήσης αυτών των εγγράφων, όχι μόνο στην πρώτη ανακριτική διαδικασία, αλλά και στη διαδικασία του Ανώτατου Συμβουλίου, όπως και στο δικαστήριο μπορεί να γίνει χρήση των εγγράφων.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μα είναι δυνατόν; Με συγχωρείτε, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Εντάξει, κύριε Βενιζέλο, δεν θα κάνουμε διάλογο τώρα. Δοθήκαν οι απαντήσεις.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Είναι δυνατόν, κύριε Υπουργέ, να μου λέτε πως ό,τι ίσχυε μέχρι τώρα, δηλαδή άλλος κανόνας στην προδικασία και άλλος στην κύρια δίκη, τώρα αυτό να …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Είναι δυνατόν να κάνουμε τώρα αυτή τη συζήτηση επί της τροπολογίας;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μα είστε κι εσείς έγκριτος νομικός, κυρία Πρόεδρε. Είναι απάντηση αυτή;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Εντάξει, αλλά τώρα υιοθετήθηκε αυτή η τροπολογία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα τρεις μαθητές και μαθήτριες και τέσσερις εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 3ο Γενικό Λύκειο Αργυρούπολης.
Η Βουλή τούς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Τον λόγο έχει ο κ. Παπαηλιού για πέντε λεπτά και μετά τον λόγο έχει ο κ. Φορτσάκης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο περιέχει διατάξεις, κεφάλαια που αφορούν τον τομέα της δικαιοσύνης.
Καταρχάς, με το νομοσχέδιο θεσμοθετείται το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια. Καθιερώνονται νέοι θεσμοί, όπως το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, αλλά ρυθμίζονται και θέματα που άπτονται των ελευθεριών του πολίτη και της σωφρονιστικής μεταχείρισης, ιδίως όσον αφορά τους ανηλίκους.
Η φιλοσοφία του διαπνέεται από πνεύμα ελευθερίας και μιας αναμορφωτικής και όχι εκδικητικής αντιμετώπισης των κρατουμένων, ώστε η κύρωση να αντικαθίσταται από την προετοιμασία επανένταξής τους στο κοινωνικό σύνολο. Μέσω των διατάξεων του κατοχυρώνονται η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και η ανεμπόδιστη και ελεύθερη άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα εστιάσω επί συγκεκριμένων ρυθμίσεων του νομοσχεδίου. Για το σύμφωνο συμβίωσης, πέραν του ότι η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διότι δεν είχε θεσμοθετήσει την σύναψη συμφώνου συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια, η θεσμοθέτησή του είναι αυτονόητη και συνακόλουθα επιβεβλημένη για λόγους ισονομίας, ισοπολιτείας, ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Για τα ρατσιστικά εγκλήματα, η καθιέρωση αντικειμενικών κριτηρίων για τον χαρακτηρισμό ενός εγκλήματος ως ρατσιστικού είναι σημαντική, διότι έτσι διευκολύνεται η εφαρμογή της σχετικής διάταξης. Μέχρι σήμερα προϋπόθεση για το χαρακτηρισμό ενός εγκλήματος ως ρατσιστικού ήταν αυτό να έχει διαπραχθεί λόγω μίσους, μιας έννοιας που παραπέμπει σε ενδιάθετη στάση και συνακόλουθα δεν αποδεικνύεται εύκολα.
Με το νομοσχέδιο προβλέπεται η συγκεκριμενοποίηση της υπόστασης των εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, η τέλεση εγκλήματος κατά παθόντος, η επιλογή του οποίου έγινε λόγω αυτών των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, γεγονός που προκύπτει και από τις συγκεκριμένες περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε το έγκλημα και η οποία συγκεκριμενοποίηση εστιάζει στο αντικειμενικό και αντιληπτό γεγονός αφενός της επιλογής στοχοποίησης του θύματος εξαιτίας των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του και αφετέρου των συγκεκριμένων περιστατικών υπό τις οποίες διαπράχθηκε το έγκλημα.
Επιπλέον, με το νομοσχέδιο προβλέπεται η αυστηροποίηση των ποινών και η απαγόρευση χορήγησης αναστολής, αλλά επιπλέον και η μη ανοχή στην εκ των παραπάνω λόγων προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με τον ειδικότερο κολασμό και στην εθελοντική μη προμήθεια αγαθών ή εθελοντική μη παροχή υπηρεσιών που αποκλείουν από καταφρόνηση πρόσωπα λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της φυλής, του χρώματος, της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, των γενεαλογικών καταβολών, της θρησκείας, της αναπηρίας, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου.
Κι έρχομαι στο κεφάλαιο της παρακώλυσης των συγκοινωνιών. Με το νομοσχέδιο επιχειρείται η διαβάθμιση των ποινών με κριτήριο την ένταση της παρακώλυσης. Με τη ρύθμιση του άρθρου 27 η ποινή διαφοροποιείται αναλόγως της διάρκειας της παρακώλυσης. Επιπλέον, καταργείται το αξιόποινο της εξ αμελείας διάπραξης του συγκεκριμένου αδικήματος.
Και με τη ρύθμιση του άρθρου 28 του νομοσχεδίου το δικαστήριο μπορεί να απαλλάξει το δράστη από την ποινή, εφόσον πειστεί ότι δεν χρειάζεται να επιβληθεί ποινή αν ο δράστης τέλεσε την πράξη, σύμφωνα με την νομοτεχνική βελτίωση του Υπουργού Δικαιοσύνης, για την προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος.
Χωρίς αμφιβολία με τη ρύθμιση του άρθρου 28 για απαλλαγή από την ποινή αποδεικνύεται μια διαφορετική προσέγγιση των κοινωνικών αγώνων. Ο πολίτης που διαμαρτύρεται, αγωνίζεται, διεκδικεί, δεν αντιμετωπίζεται ως εξ ορισμού δράστης διάπραξης αδικήματος.
Βέβαια, η διατύπωση ότι ο πολίτης δράστης τελεί την πράξη για την προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος συνεπάγεται τη στάθμιση αγαθών που συγκρούονται από το δικαστήριο, πράγμα όχι εύκολο. Εν προκειμένω, η στάθμιση γίνεται μεταξύ αφενός του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και αφετέρου του δικαιώματος μετακίνησης και επικοινωνίας των πολιτών.
Επομένως, θα μπορούσε να αναμορφωθεί η συγκεκριμένη διάταξη με τρόπο ώστε η απαλλαγή από την ποινή με δικαστική κρίση να γίνεται αν η διάπραξη του αδικήματος πραγματοποιείται στο πλαίσιο κοινωνικών αγώνων, αφού στην ουσία περί αυτού πρόκειται. Επομένως, η αναφορά σε κοινωνικούς αγώνες διευκρινίζει και απλοποιεί τα πράγματα.
Κατά τα άλλα, η νομοτεχνική βελτίωση που ορίζει ως κριτήριο την ασήμαντη διάρκεια της παρακώλυσης ώστε να κριθεί ατιμώρητη, είναι θετική.
Τέλος, θα αναφερθώ στην τροποποίηση των διατάξεων περί αστικής ευθύνης του Τύπου. Βάσει του Συντάγματος προβλέπεται το δικαίωμα του θιγομένου από ανακριβή υβριστικά, δυσφημιστικά δημοσιεύματα ή εκπομπές για απάντηση και πλήρη επανόρθωση, αλλά και την αντίστοιχη υποχρέωση άμεσης μετάδοσης της απάντησης ή της δημοσίευσης.
Αναφορικά με την τροποποίηση των διατάξεων περί αστικής ευθύνης του Τύπου επιχειρείται ένας συγκερασμός της ελευθερίας έκφρασης και της ελευθεροτυπίας, θεμελιώδους ελευθερίας στο πλαίσιο της δημοκρατίας, και της προστασίας της τιμής του πολίτη.
Με τη νέα νομοθετική ρύθμιση καταργείται η προβλεπόμενη ελάχιστη υποχρεωτική χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εκ μέρους του ιδιοκτήτη του εντύπου, ως αντιβαίνουσα στην αρχή της αναλογικότητας, και καλείται το εκάστοτε μέσο ενημέρωσης εντός δέκα ημερών ή στο αμέσως επόμενο τεύχος από τη λήψη της έγγραφης εξώδικης πρόσκλησης να αποκαταστήσει την προσβολή με την κατοχύρωση κειμένου που του υποδεικνύει ο θιγόμενος.
Με αυτόν τον τρόπο σκοπείται η δικαιότερη και πλέον ουσιαστική και πάντως κατ’ αναλογίαν αποκατάσταση της ζημίας που προκαλείται από ψευδή, υβριστικά ή δυσφημιστικά δημοσιεύματα, με την έμπρακτη άρση της προσβολής από το μέσο ενημέρωσης.
Εάν μετά την απάντηση και επανόρθωση αποκαθίσταται η ηθική βλάβη, τότε δεν διατηρείται η σχετική αξίωση του άρθρου 932. Κατ’ εξαίρεση, η σχετική αξίωση διατηρείται εάν ακολουθεί γεγονός μείζονος σημασίας για την ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και εν γένει κοινωνική πρόοδο του θιγομένου, οπότε η αποκατάσταση του τελευταίου δεν θεωρείται πλήρης και διατηρείται η αξίωση χρηματικής αποζημίωσης κατά τον γνωστό τρόπο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ολοκληρώστε, κύριε Παπαηλιού.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
Στο άρθρο 37 παρ. 2 εισάγεται ο όρος «επικείμενο γεγονός μείζονος σημασίας» για την ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική, κοινωνική πρόοδο του θιγομένου, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αξίωσης για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και η αποκατάσταση της προσβολής να μην θεωρείται πλήρης. Θα έλεγα ότι εν προκειμένω θα μπορούσε να προστεθεί στο επικείμενο γεγονός και το γεγονός που αφορά το παρελθόν.
Εν πάση περιπτώσει, για να ολοκληρώσω, θα ήθελα να πω ότι σύμφωνα με όλα τα παραπάνω πνεύμα ελευθερίας διατρέχει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και δίνει ανάσες δημοκρατίας αλλά και κοινωνικής ειρήνης.
Συνακόλουθα, οι διατάξεις του νομοσχεδίου αφενός λειτουργούν παιδευτικά και αφετέρου μπορεί να αποτελέσουν προανάκρουσμα μιας ευρύτερης συνολικής αναμόρφωσης του ποινικού και του σωφρονιστικού δικαίου.
Σας ευχαριστώ πολύ και για την ανοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Τον λόγο έχει ο κ. Φορτσάκης και μετά η κ. Μπακογιάννη, για πέντε λεπτά.
Παρακαλώ να είστε συνεπείς στο χρόνο σας, για να μπορέσουν να μιλήσουν πολλοί Βουλευτές.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΟΡΤΣΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει γίνει πολύς λόγος από το πρωί για το περίφημο σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων. Εγώ θα ήθελα πρώτα πρώτα να σας πω ότι εκπλήσσομαι για άλλη μια φορά, διότι ένα τόσο σημαντικό θέμα διάλεξε η Κυβέρνηση να το αντιμετωπίσει μέσα σε ένα πολυνομοσχέδιο, που περιέχει οκτώ κεφάλαια και εξήντα τρία άρθρα, από τα οποία μόνο το πρώτο κεφάλαιο και τα δέκα τέσσερα άρθρα είναι αφιερωμένα στο ζήτημα της συμβίωσης.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Βάλτε τον χρόνο!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΟΡΤΣΑΚΗΣ: Μην ανησυχείτε, δεν θα τον υπερβώ. Θα είμαι σύντομος.
Η θέση την οποία θα αναπτύξω είναι μια θέση που την υπαγορεύει ο νόμος και το δίκαιο. Και νομίζω ότι είναι η ώρα, μετά από τόσες προσεγγίσεις ψυχολογικές, κοινωνικές και ιατρικές, να στραφούμε λίγο στις βάσεις του νόμου, ο οποίος επιβάλλει να υιοθετηθεί το σύμφωνο συμβίωσης.
Θυμίζω πρώτα πρώτα ότι το Σύνταγμά μας, στο άρθρο 2 παρ. 1 καθιερώνει την αξία και τον σεβασμό του ανθρώπου, στο άρθρο 4 παρ. 1 την ισότητα έναντι του νόμου, στο άρθρο 5 παρ. 1 την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στο άρθρο 9 παρ. 2 το απαραβίαστο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.
Εγγράφονται όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο τήρησης ισονομίας και ισοπολιτείας, μέσα σε ένα πλαίσιο τήρησης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και μέσα σε ένα πλαίσιο φιλελευθερισμού, τον οποίο πρέπει να υπηρετεί και η παράταξη στην οποία ανήκω. Και δεν βλέπω σε τι θίγεται η θρησκευτική ελευθερία ή ο θρησκευτικός γάμος από την υιοθέτηση του συμφώνου. Διότι, εγώ, για παράδειγμα, διάλεξα να κάνω θρησκευτικό γάμο, αλλά δεν αισθάνομαι ότι ως Χριστιανός Ορθόδοξος θίγομαι από την ελευθερία των συμπολιτών μου να διαλέξουν τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να συμβιώσουν.
Επίσης, δεν βλέπω γιατί θίγονται οι πολύτεκνοι ή γιατί θα έπρεπε να θεωρήσουμε ότι θίγονται οι πολύτεκνοι από τη συμβίωση ατόμων τα οποία αποφασίζουν να συμβιώσουν ως ομόφυλοι.
Υπάρχει η ΕΣΔΑ. Στο άρθρο 8 και στο άρθρο 14 κατοχυρώνει το απαραβίαστο και της ιδιωτικής και της οικογενειακής ζωής και στο άρθρο 14 απαγορεύει διακρίσεις και γενικά αλλά και ειδικά για την οικογενειακή και ατομική ζωή. Υπάρχει ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος στο άρθρο 21 απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Υπάρχουν πολλές Οδηγίες του Συμβουλίου της Ευρώπης για ίση μεταχείριση προσώπων και πολλά ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για κατάργηση διακρίσεων σε βάρος ομοφύλων.
Όμως, πέρα από όλα, υπάρχουν οι αποφάσεις του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπενθυμίζω ότι μετά από μια απόφαση, την Schalk και Kopf κατά Αυστρίας, του 2010, που αποφάνθηκε ότι δεν είναι υποχρεωτική η θέσπιση γάμου για ομοφύλους, ήρθε η Απόφαση Βαλλιανάτου, την οποία γνωρίζουμε όλοι, σύμφωνα με την οποία εφ’ όσον μια χώρα υιοθετεί σύμφωνο συμβίωσης, απαγορεύει να γίνεται διάκριση εις βάρος των ομοφύλων και ήρθε και η Απόφαση Oliari του 2015 κατά της Ιταλίας, η οποία αποφάνθηκε ότι σε κάθε περίπτωση τα κράτη έχουν την υποχρέωση να θεσπίσουν κάποιας μορφής νομική προστασία για τους ομόφυλους.
Από τα κράτη του Συμβουλίου της Ευρώπης δεκαοχτώ έχουν αναγνωρίσει το σύμφωνο συμβίωσης με διάφορους τύπους, αλλά όλα έχουν αναγνωρίσει τη δυνατότητα των ομοφύλων να συμβιώνουν μέσα σε μια νομικά οργανωμένη θεσμοθέτηση.
Η κατεύθυνση προς την οποία κινείται το νομοσχέδιο νομίζω ότι είναι ορθή. Συμφωνώ με το ότι οι προσωπικές σχέσεις πρέπει να ρυθμίζονται αναγκαστικά και στο πλαίσιο της συμβίωσης από τον Αστικό Κώδικα κατ’ αναλογία και συμφωνώ με το ότι οι περιουσιακές σχέσεις πρέπει να ρυθμίζονται ενδοτικά από το δίκαιο του Αστικού Κώδικα, εφ’ όσον τα μέρη το υιοθετούν.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο ΣΤ΄ Αντιπρόεδρος αυτής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ)
Έχει γίνει πολλή συζήτηση για το ζήτημα της υιοθεσίας, για το αν επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται η υιοθεσία. Δεν βλέπω γιατί μας ενοχλεί να εξετάζεται και ένα αίτημα ομοφύλων να υιοθετήσουν παιδιά, την ώρα που ξέρουμε ότι τα παιδιά τα οποία ζουν μέσα στα ιδρύματα με εγκατάλειψη και με έλλειψη οποιασδήποτε στοργής βιώνουν μια κόλαση. Νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ζούσαν με ένα ομόφυλο ζευγάρι, εφ’ όσον κρίνεται ότι και το ομόφυλο ζευγάρι πληροί τους κανόνες που τίθενται για όλα τα ζευγάρια. Δεν βλέπω γιατί να πρέπει να θεωρούμε ότι η υιοθεσία απαγορεύεται για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Για τα υπόλοιπα θέματα του νομοσχεδίου δεν προλαβαίνω να τοποθετηθώ αναλυτικά. Θα ήθελα, όμως, να πω ότι βρίσκω θετική την κατεύθυνση υιοθέτησης για το Συμβούλιο του Ρατσισμού, αν και νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι πιο ελαφριά η οργάνωσή του.
Για τα ποινικά θέματα ήδη ο εισηγητής της δικής μας παράταξης εξήγησε τις θέσεις που έχουμε. Δεν συμφωνώ με τα άρθρα 21, 23, 27, 28, 29, 42, 46, τα οποία ήδη συζητήθηκαν και δεν θα επεκταθώ.
Δεν ξέρω, κύριε Υπουργέ, αν έχει υπάρξει τροπολογία σχετικά με μια ρύθμιση του Πανεπιστημίου Κρήτης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Όχι.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΟΡΤΣΑΚΗΣ: Ούτε για το Πανεπιστήμιο Κύπρου; Δεν υπάρχουν τέτοιες τροπολογίες. Μου είχαν πει ότι έχουν κατατεθεί δύο τροπολογίες. Προφανώς, δεν υπάρχουν.
Οπότε εγώ θα ψηφίσω υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου, υπέρ των άρθρων 1 έως 14 και θα καταψηφίσω τα άρθρα στα οποία αναφέρθηκα για τα ποινικά.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ πολύ.
Τον λόγο έχει η κ. Μπακογιάννη.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Αίθουσα έχει διακεκριμένους νομικούς και εγώ σίγουρα δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς. Άρα, με πολλή προσοχή και με πολύ σεβασμό παίρνω τον λόγο σε ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, διότι μετά βεβαιότητος δεν είναι η ειδικότητά μου. Είναι, όμως, ένα νομοσχέδιο το οποίο αφορά θέματα ανθρωπίνων ελευθεριών και σε αυτό και μόνο θέλω να τοποθετηθώ, εκτός από το άρθρο 42.
Το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών, κατά την άποψή μου, είναι ένα σύμφωνο το οποίο έρχεται, είναι επιβεβλημένο και είναι ένα θέμα πράγματι ελευθερίας επιλογών των ανθρώπων, το οποίο οφείλουμε να σεβαστούμε.
Η Νέα Δημοκρατία είχε φέρει το σύμφωνο συμβίωσης ετεροφύλων. Σήμερα με καθυστέρηση –θα έλεγα- έρχεται το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων. Άρα, θέλω από την αρχή να πω ότι συμφωνώ με τον Θοδωρή Φορτσάκη σε όλα αυτά που είπε, οπότε δεν θα σας κουράσω, γιατί αυτό αποτελεί και μια ευρωπαϊκή υποχρέωση σήμερα, αλλά και ένα ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο η Ελληνική Βουλή οφείλει να αναγνωρίσει στους συμπολίτες μας.
Ήμουν πριν από δεκαπέντε χρόνια στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όταν κάναμε την ίδια συζήτηση. Τότε υπήρχαν έντονες φωνές, έντονες διαμαρτυρίες εάν αυτό το σύμφωνο συμβίωσης είναι γάμος και αν πρέπει να επιτρέπονται οι υιοθεσίες.
Είναι βέβαιον, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι γάμος. Και θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό. Και εγώ, όπως λέει και ο κ. Φορτσάκης, παντρεύτηκα θρησκευτικά, πήγα στον παπά και θεωρώ ότι έχω κάνει έναν γάμο. Ήταν επιλογή του συζύγου μου και δική μου. Το σύμφωνο συμβίωσης όμως δεν είναι γάμος. Ο γάμος είναι μια διαφορετική επιλογή και το θέμα της υιοθεσίας είναι ένα θέμα που πράγματι έχει διχάσει πολύ και την ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Εγώ προσωπικώς δεν θα συμφωνούσα με την υιοθεσία –το λέω προκαταβολικώς- και το καταψήφισα και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Και δεν ήταν και τυχαίο ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης, με συντριπτική πλειοψηφία, δεν ετάχθη υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Όχι ότι δεν σέβομαι τη διαφορετική επιλογή, ότι δεν είναι ένα σύνθετο θέμα, αλλά εάν πράγματι μετρήσετε τους ανθρώπους, τις οικογένειες, τα ετερόφυλα ζευγάρια τα οποία σήμερα ζητούν να υιοθετήσουν παιδιά και δεν τους δίνονται, το να μπούμε σε μια δεύτερη φάση στην κουβέντα εάν επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται στα ομόφυλα ζευγάρια, νομίζω πως δεν είναι η ώρα αυτήν τη στιγμή. Άρα εάν επρόκειτο να ψηφίσουμε σήμερα για την υιοθεσία, εγώ δεν θα ψήφιζα υπέρ.
Θα ψηφίσω, όμως, υπέρ του συμφώνου συμβίωσης, μετά από τη ρητή και κατηγορηματική δέσμευση του Υπουργού Δικαιοσύνης ότι το θέμα δεν τίθεται αυτήν τη στιγμή. Κύριε Υπουργέ, δέχομαι τον λόγο σας. Είμαι βέβαιη ότι τα νομικά σας είναι καλύτερα από τα δικά μου και πιστεύω ότι δεν τίθεται ένα τέτοιο θέμα.
Το σύμφωνο της συμβίωσης, όμως, το δικαίωμα ανθρώπων να ζουν μαζί, να ρυθμίζουν αστικά τις υποθέσεις τους, να κληρονομούν ο ένας τον άλλον μετά από μiα συμβίωση την οποία έχουν, νομίζω ότι αποτελεί υποχρέωση της ελληνικής Βουλής να το κάνει κατά τη γνώμη μου. Είναι ίσως η πρώτη φορά που συμφωνώ με την Κυβέρνηση, τουλάχιστον σε ένα από τα άρθρα τα οποία φέρνει.
Θα ήθελα, όμως, κύριε Υπουργέ, να αναφερθώ και σε ένα δεύτερο άρθρο, στο οποίο ρητά θα διαφωνήσω μαζί σας και αυτό είναι το άρθρο 42.
Κύριε Υπουργέ, το άρθρο 42 είναι φωτογραφική διάταξη. Και θέλω η Βουλή να ξέρει ότι είναι μια φωτογραφική διάταξη η οποία έρχεται για τον Ρωμανό. Και το κάνετε, αφού έχουν δημοσιευθεί όλες οι συνομιλίες, οι συζητήσεις με τους ανθρώπους τους έγκλειστους για να φέρετε αυτήν τη διάταξη για τον Ρωμανό.
Εγώ, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα την καταψηφίσω, αλλά ζητώ και από εσάς τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ, να σκεφτείτε καλά τι θα κάνετε με αυτήν τη διάταξη. Διότι όταν ένα συμβούλιο της φυλακής έχει τη δυνατότητα μόνο και μόνο από τη συμπεριφορά ενός εγκλείστου εντός της φυλακής και χωρίς να ερωτηθεί ο άνθρωπος ο οποίος έχει τον φάκελό του, ο οποίος ξέρει τι πραγματικά πρεσβεύει, ο οποίος ξέρει εάν έχει δημοσιεύσει, παραδείγματος χάριν…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΣΙΡΚΑΣ: Έχει αλλάξει από την πρώτη συνεδρίαση στην Επιτροπή.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Εγώ το άρθρο 42 βλέπω μπροστά μου. Εάν το έχετε αλλάξει, το δέχομαι. Το πήρατε πίσω;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Το αλλάξαμε.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΠΠΑΣ: Έχει αλλάξει, κυρία Μπακογιάννη.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Α, ωραία, τέλεια! Οπότε τα παίρνω πίσω όλα όσα είπα. Χαίρομαι που το πήρατε πίσω, κύριε Υπουργέ. Ζητώ συγγνώμη που πήρα τον χρόνο σας και σας ευχαριστώ πάρα πολύ που το καταλάβατε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ πολύ, κυρία Μπακογιάννη.
Τον λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ, ο κ. Παπαχριστόπουλος.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλω να θυμίσω ότι λίγο πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο Τόμας Μαν έγραψε ένα τρομερό βιβλίο, «Ο Μάριο και ο Μάγος». Εκεί οι ομοφυλόφιλοι ήταν σε φοβερή, απηνή καταδίωξη, μπορούσες να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να σε κυνηγήσει κανείς. Ήταν η εποχή που τα τάγματα του Έρνεστ Φον Ρεμ καταδίωκαν ομοφυλόφιλους. Όταν όμως ο Χίτλερ έμαθε ότι ο ίδιος ο Έρνεστ Φον Ρεμ ήταν και αυτός ομοφυλόφιλος τον καθαίρεσε και ήθελε να τον σκοτώσει. Γλίτωσε στο «παρά πέντε».
Θέλω, επίσης, τα θυμίσω μια ιστορία –συγχωρείστε με λίγο, είναι προσωπική αναφορά- που συνέβη τον Ιανουάριο του 2010, όταν ισοπεδώθηκε από έναν φοβερό σεισμό το Port-au-Prince.
Ανθρωπιστικές οργανώσεις από όλον τον πλανήτη πήγαν να βοηθήσουν, γιατί το 95% των κτηρίων είχαν πέσει. Ένα 5% μόνο ήταν όρθιο. Μας έκανε εντύπωση –μέναμε σε ένα μισογκρεμισμένο ξενοδοχείο, το Auberge du Quebec- η συμπεριφορά ενός νεαρού Αμερικανού γιατρού από το Κεντάκι. Πήγαινε πρώτος στο Carrefour, έβλεπε διπλάσιους αρρώστους από όσους βλέπαμε όλοι και έφευγε τελευταίος.
Ήταν μεγάλος κόπος, γιατί οι άνθρωποι ήταν εγκαταλελειμμένοι με αντισηπτικά, με ράμματα, με αυτοσχέδια ιατρική πολέμου. Αυτόν τον νεαρό Αμερικανό γιατρό από το Κεντάκι κάθε βράδυ τον βλέπαμε στο Auberge du Quebec. Δεν μίλαγε, δεν είχε πολλά πολλά, διάβαζε μόνο την Αγία Γραφή. Μετά από δεκαπέντε ημέρες που είμαστε μαζί του, μάθαμε ότι ήταν ομοφυλόφιλος.
Θέλω, επίσης, να θυμίσω ότι ο Λόρδος Μπάιρον και ακόμα ο Όσκαρ Ουάιλντ ήταν ομοφυλόφιλοι. Μάλιστα, ο Όσκαρ Ουάιλντ φυλακίστηκε, πλήρωσε πολύ ακριβά εκείνη την τοποθέτησή του.
Συνάδελφοι, αναφέρω αυτά τα παραδείγματα για να θυμίσω τα εξής. Άκουσα ακραίες φωνές τον τελευταίο καιρό, κυρίως από ανθρώπους της Εκκλησίας, λιγότερο από εδώ. Οφείλω να ομολογήσω ότι σε αυτή την Αίθουσα δεν υπήρξαν ακραίες φωνές. Κάποιοι συνάδελφοι, με όλο το σεβασμό στην αντίθετη άποψη, έχουν μια άλλη γνώμη και είναι σεβαστή. Ωστόσο, ακραίες φωνές του τύπου κατάρες «κάντε, φτιάξτε», με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν αρμόζουν σε ιεράρχες. Θέλω να επαινέσω την Ιερά Σύνοδο, η οποία έχει άλλη άποψη, αλλά τουλάχιστον κράτησε ήπιους τόνους.
Και θέλω, επίσης, να πω το εξής. Σε κάθε επιστήμη υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, ένα βιβλίο αναφοράς. Εμείς οι δερματολόγοι, ας πούμε, αν ρωτήσετε οποιονδήποτε δερματολόγο θα σας πει «Το λέει ο Φιτζπάτρικ; Τελεία». Οι μηχανικοί έχουν το άλλο και οι άλλοι το άλλο.
Σημείο αναφοράς για το human sexuality είναι αυτό εδώ το βιβλίο. Το έχω μαζί μου. Είναι γραμμένο από έναν διάσημο γιατρό, τον Τζον Μπάνκροφτ. Είναι στα αγγλικά γραμμένο και θα συνιστούσα σε αυτούς που γρήγορα και άκριτα έχουν γνώμη να κάτσουν να διαβάσουν αυτό το βιβλίο. Αξίζει τον κόπο. Δεν θέλω να πω περισσότερο και δεν θα φάω και πολύ χρόνο.
Θέλω επίσης -γιατί μπορεί να σας κάνει εντύπωση- να σας πω ότι εμείς στο κόμμα μας, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έχουμε μια κατάκτηση, την ψήφο κατά συνείδηση. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν άλλη άποψη. Την ακούω με σεβασμό. Δεν είναι υποχρεωτικό. Αυτό είναι και το μεγαλείο της δημοκρατίας. Εδώ μέσα νομίζω ότι είμαι από αυτούς που έχουν πει ότι δεν χρειάζεται πόλωση. Επιχειρήματα αντίθετα ναι, αλλά πόλωση περιττή για ποιο λόγο; Σέβομαι αυτούς τους συναδέλφους. Έχω άλλη άποψη. Χαιρετίζω την ομιλία του συναδέλφου μου Κώστα Ζουράρι και θέλω να πω τα εξής:
Σε μια κοινωνία καλό είναι να αφουγκράζεσαι και να διορθώνεσαι μερικές φορές, γιατί καμιά φορά ξεκόβουμε. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και μια άλλη, όμως: Ο άκριτος λαϊκισμός δεν μπορεί να καθοδηγεί την πολιτική. Καταδικάζω τους πολιτικούς που για ψηφοθηρικούς λόγους συμβιβάζονται με λαϊκίστικες τοποθετήσεις. Πιστεύω ότι οι πολιτικοί πρέπει να καθοδηγούν την κοινωνία και όχι να συμβιβάζονται για λόγους πολιτικού κόστους.
Θα ήθελα, τελειώνοντας –γιατί δεν θα φάω άλλον χρόνο- να πω ότι, όπως καταλαβαίνετε, εγώ θεωρώ ότι αυτό είναι το λιγότερο δυνατό που θα μπορούσε να γίνει για ανθρώπους που έχουν αναφαίρετο δικαίωμα στα κληρονομικά τους, τα ασφαλιστικά τους, το θάνατό τους και όλα αυτά τα οποία είναι νομικά περισσότερο και τίποτα περισσότερο.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Ειλικρινά μου άρεσε αυτή η κουβέντα στη Βουλή, γιατί είδα μια συναίνεση. Χάρηκα με τους προηγούμενους ομιλητές και τον κ. Φορτσάκη και την κ. Μπακογιάννη και άλλους και δεν θα ήθελα να πολωθούμε για ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να πολωνόμαστε.
Θέλω να καταδικάσω τις κουβέντες του αγαπητού σε εμένα κ. Αμυρά –ακραίες κουβέντες- για κάποιον συνάδελφό μου.
Πιστεύω ότι και ο ίδιος θα έχει μετανιώσει για αυτές τις κουβέντες. Πιστεύει ο καθένας ό,τι θέλει και μπορούμε να συνυπάρχουμε με τις διαφορετικές μας απόψεις.
Το λέω σαν παράκληση -λείπει ο κ. Αμυράς, δεν τον βλέπω- γιατί και εγώ έχω πολλές ενστάσεις για πολλά που ακούω εδώ μέσα από τα κόμματα. Καλό είναι να ακούμε και την άλλη άποψη. Πιστεύω εγώ ότι έτσι προάγεται η δημοκρατία.
Θέλω μόνο να κάνω ένα σχόλιο για το άρθρο 46. Άκουσα με μεγάλη προσοχή και σεβασμό τον κ. Αθανασίου, που πιστεύω ότι είναι ειδικός στα νομικά θέματα. Με πολύ σαφή τρόπο τον άκουσα να τοποθετείται ότι δίνονται υπερεξουσίες στους προέδρους του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Θα ήθελα να θυμίσω στον κ. Αθανασίου και σε πολλούς άλλους που έκαναν κριτική στο συγκεκριμένο άρθρο ότι είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι η εκτελεστική εξουσία με προεδρικό διάταγμα αποφασίζει ποιος θα είναι πρόεδρος του Αρείου Πάγου, πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό όποιος έχει διαφωνία και θέλει, πράγματι, ο τρίτος πυλώνας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας να είναι ανεξάρτητος, να κάτσουμε στην αναθεώρηση του Συντάγματος και να δούμε πάλι από την αρχή, βήμα-βήμα, λέξη-λέξη το άρθρο 90!
Αυτός ο ετεροχρονισμένος πόνος για δήθεν παρέμβαση της δικαιοσύνης δεν είναι αξιόπιστος. Εδώ και χρόνια το πολιτικό σύστημα, πράγματι, επηρεάζει -και δεν μιλάω για κάποια συγκεκριμένη Κυβέρνηση- γιατί στην ουσία διορίζει τους ανώτατους δικαστές και συνεπώς, θα μπορούσε κάποιος να πει το εξής: Πόσο ανεξάρτητος μπορεί να είναι ένας δικαστής που έχει διοριστεί με προεδρικό διάταγμα από το υπουργικό συμβούλιο; Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για όλους εμάς, όταν θα έρθει η αναθεώρηση του Συντάγματος να κάτσουμε κάτω να τα δούμε.
Θα ήθελα να πω το εξής. Ο αείμνηστος Σωτήρης Μπάγιας είχε κάνει φοβερές προτάσεις. Ας κάτσουμε να τις μελετήσουμε -εγώ δεν βιάζομαι- και να δούμε πραγματικά πώς μπορούμε να βάλουμε θεμέλια σε αυτό που λέγεται κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ και εγώ, κύριε Παπαχριστόπουλε.
Ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έχει τον λόγο.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ζήτησα να πάρω τον λόγο -θα είμαι σύντομος- διότι θεωρώ ότι σήμερα είναι μια σημαντική μέρα -ιστορική, θα έλεγα- για τη χώρα μας, για το Κοινοβούλιο, για τη δημοκρατία, για πολύχρονους αγώνες.
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να ξεκινήσω από το σημαντικό, το ιστορικό βήμα που έγινε σήμερα το πρωί. Το Ψήφισμα της Βουλής για την Παλαιστίνη αποτελεί ένα ιστορικό βήμα, αλλά και μια κίνηση με έναν ιδιαίτερο συμβολισμό σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο για την ευρύτερη περιοχή, την αποσταθεροποιημένη περιοχή της Μέσης Ανατολής, μια κίνηση αλληλεγγύης και αναγνώρισης του μακρόχρονου και δίκαιου αγώνα του παλαιστινιακού λαού για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Αποτελεί, θα έλεγα, μια ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης που επιβάλλεται από το αίσθημα δικαίου και τη μακροχρόνια φιλία μεταξύ των δύο λαών, του ελληνικού και του παλαιστινιακού.
Τέλος, αποτελεί ταυτόχρονα ένα αγωνιώδες κάλεσμα προς όλους τους εμπλεκόμενους διεθνώς να ακολουθήσουν τον δρόμο της συνεννόησης και της ειρήνης και σε ό,τι αφορά το παλαιστινιακό, η χώρα μας να μπορέσει να παίξει έναν ρόλο διαμεσολαβητή, για να δοθεί, επιτέλους, μια δίκαιη λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα. Διότι ο πόλεμος, η βία του ισχυρού και ο αποκλεισμός ενός ολόκληρου λαού δεν μπορούν να αποτελούν αποδεκτά μέσα επίλυσης διαφορών σε έναν κόσμο που θέλει να διέπεται από τις αρχές του αλληλοσεβασμού, της δικαιοσύνης, του διεθνούς δικαίου, της δημοκρατίας.
Η ελληνική Κυβέρνηση έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους την ανάγκη για διεθνή κινητοποίηση και συνεργασία για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Σε αυτόν τον στόχο παραμένουμε δεσμευμένοι ως Κυβέρνηση, ως χώρα και ως λαός και αυτόν τον στόχο υπηρετεί η σημερινή απόφαση της Βουλής.
Σήμερα, όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι και μια σημαντική μέρα γι’ αυτό που θα ψηφίσει σε λίγο -πιστεύω με ευρεία πλειοψηφία- η Βουλή μας. Είναι μια σημαντική μέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την υπεράσπιση της ισοτιμίας απέναντι στον νόμο για όλους τους συμπολίτες μας. Είναι μια σημαντική μέρα γιατί σήμερα αναγνωρίζουμε τη δυνατότητα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, να συμβιώσουν και να πορευθούν τον δικό τους δρόμο στη ζωή, όπως εκείνοι θεωρούν ότι τους αξίζει, να έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στη ζωή και στον θάνατο, όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες.
Κλείνει, λοιπόν, έτσι ένας κύκλος οπισθοδρόμησης -και επιτρέψτε μου την έκφραση- και ένας κύκλος ντροπής για το ελληνικό κράτος που οδήγησε ακόμη και σε καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ένας κύκλος αρνήσεων και περιθωριοποίησης ενός μεγάλου τμήματος συνανθρώπων και συμπολιτών μας, εκείνων των συμπολιτών μας που εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού δεν είχαν το δικαίωμα να συμβιώσουν με τον ή την σύντροφό τους, απολαμβάνοντας τα στοιχειώδη δικαιώματα που κάθε άλλο ζευγάρι απολαμβάνει στα πλαίσια της ελληνικής έννομης τάξης. Κλείνει, λοιπόν, ένας κύκλος οπισθοδρόμησης, έστω και καθυστερημένα.
Θα ήθελα απ’ αυτό το Βήμα, αντί να πανηγυρίζουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη σε εκατοντάδες, σε χιλιάδες συμπολίτες μας που όλα τα προηγούμενα χρόνια, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης υπάρχουν παρόμοια νομικά καθεστώτα, στη χώρας μας στερούνταν δικαιώματα, και ιδίως σε συμπολίτες μας που ένιωσαν τη βαρβαρότητα χάνοντας συντρόφους τους να μην έχουν το ανθρώπινο δικαίωμα να σταθούν δίπλα στον πόνο, να μην έχουν το δικαίωμα, όπως κάθε άνθρωπος αξίζει να έχει το δικαίωμα, απέναντι στον νόμο εννοώ. Αυτό είναι κάτι το οποίο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενδεχομένως, ίσως, θα έπρεπε να γίνει εδώ και μήνες, σ’ ό,τι αφορά την Κυβέρνηση τη δική μας που ξεκίνησε στις 25 του Γενάρη.
(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ)
Κλείνει, όμως, ένας κύκλος, ένας κύκλος οπισθοδρόμησης και ανοίγει -θέλω να πιστεύω- ένας νέος κύκλος ισονομίας, αξιοπρέπειας, σεβασμού στη διαφορετικότητα και στη συνταγματικά κατοχυρωμένη και προστατευόμενη ισότητα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Σ’ ό,τι μας αφορά, είναι μία δέσμευση που πραγματοποιείται και πραγματοποιείται ως αυτονόητη και δημοκρατική υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στους πολίτες.
Το ευχάριστο θα έλεγα είναι ότι σε αντιδιαστολή με τους ελάχιστους -είναι η αλήθεια- κήρυκες του φόβου και της μισαλλοδοξίας, η ελληνική κοινωνία απέδειξε ότι ταυτίζεται με τις κανονιστικές αρχές του κράτους δικαίου, της ισότητας και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Απέδειξε ότι έχει αντανακλαστικά, ότι δεν παρασύρεται, ότι δεν είναι τόσο φοβική και τόσο μίζερη όσο κάποιοι ήθελαν να την παρουσιάζουν, ώστε να δικαιώνουν τις δικές τους προκαταλήψεις και να παρουσιάζουν τον δικό τους τρόπο ζωής ως τον μοναδικά ορθό.
Και νομίζω ότι αυτό είναι στο τέλος της ημέρας το μεγάλο κέρδος, μια ιστορική, δημοκρατική παρακαταθήκη, μια μεγάλη νίκη των δικαιωμάτων, σε έναν, όμως, διαρκή και χωρίς τέλος αγώνα, με ορίζοντα την ισοελευθερία. Διότι ακριβώς αυτή η αρχή είναι που θέλουμε να καθοδηγεί την Κυβέρνησή μας και να ορίζει τις επιλογές μας και μάλιστα σε όλα τα πεδία, στην οικονομία, στην εργασία, στην οικογένεια, στο σχολείο, στη γειτονιά, σε κάθε έκφανση της πολιτικής και κοινωνική ζωής.
Ξέρουμε, βέβαια, ότι μπροστά μας έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Ξέρουμε, επίσης, ότι η ισοελευθερία είναι μία ρυθμιστική αρχή, ένας ορίζοντας και όχι ένας σαφής και συγκεκριμένος προορισμός. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, το χαρακτηριστικό του ορίζοντα είναι ότι κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα αυτός δεν έρχεται πιο κοντά, αλλά απομακρύνεται εκ νέου.
Όμως, κάτι έχει αλλάξει και κάτι αλλάζει σήμερα με την ψήφιση από τη Βουλή του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης. Διότι το κάθε βήμα αφήνει ίχνη και οι συντεταγμένες αλλάζουν, έστω και ελάχιστα, αλλά αλλάζουν οι συντεταγμένες. Και αυτή η μικρή αλλαγή παράγει αποτελέσματα που βελτιώνει την καθημερινότητα και τις ζωές χιλιάδων συμπολιτών μας. Και αυτό είναι κάτι.
Σήμερα, λοιπόν, μπορούμε ως ελληνικό Κοινοβούλιο και ως Κυβέρνηση να είμαστε υπερήφανοι, γιατί με την ψήφιση αυτού του νόμου θα αλλάξουμε προς το καλύτερο τις ζωές χιλιάδων συμπολιτών μας και θα δικαιώσουμε τους αγώνες και τις προσδοκίες πολύ περισσότερο. Και θα αλλάξουμε τις ζωές τους, διότι πλέον η νομική αναγνώριση της σχέσης των ομόφυλων ζευγαριών θα λύσει, πράγματι, πολλά προβλήματα της καθημερινότητας: προβλήματα περιουσιακής κατοχύρωσης, ασφάλισης και φορολογίας. Και βεβαίως, το ίδιο κάνουμε και για τα ετερόφυλα ζευγάρια που επιλέγουν να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης και τα οποία μέχρι τώρα, εξαιτίας των νομικών κενών, επίσης, αντιμετώπιζαν πολλά από αυτά τα πρακτικά προβλήματα.
Τα πρακτικά ζητήματα, βεβαία, δεν είναι καθόλου μικρής σημασίας. Το κεντρικό, όμως, σήμερα παραμένει η πολιτική, νομική και πραγματική τομή που επιχειρούμε. Και αυτή η τομή σηματοδοτεί μία νέα εποχή σε ό,τι αφορά το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας. Έχουμε, όμως, επαναλαμβάνω, πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Έχουμε να συνεχίσουμε πάνω απ’ όλα τον καθημερινό, διαρκή αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή διάκρισης, ενάντια στον ρατσισμό και στον φασισμό που μολύνει την ελληνική, όπως και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες, ιδιαίτερα στις μέρες μας.
Αυτός ο αγώνας, όμως, πέρα από κρίσιμες και θαρραλέες νομοθετικές πρωτοβουλίες, πάνω απ’ όλα χρειάζεται συστράτευση δυνάμεων. Χρειάζεται τη συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων αλλά και των κοινωνικών κινημάτων. Χρειάζεται διαρκή εγρήγορση και πολιτικό θάρρος, για να μην επιτρέψουμε στις μέρες μας, μέρες δύσκολες, στο σκοτάδι να κυριαρχήσει, για να κερδίζει κάθε μέρα η Δημοκρατία, να δικαιώνονται αγώνες, να γυρίζουμε σελίδες, όπως πιστεύω ότι κάναμε σήμερα, με τις δύο σημαντικές αποφάσεις το πρωί, αλλά και τώρα με αυτή που θα ακολουθήσει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ανοίγουμε δρόμος και πιστεύω ότι αυτοί οι δρόμοι που ανοίγουμε θα δώσουν τη δυνατότητα όχι μόνο για δικαίωση αγώνων, αλλά και για νέους αγώνες που θα δικαιωθούν στο μέλλον.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ και εγώ κύριε Πρόεδρε.
Τον λόγο έχει ο κ. Δημοσχάκης.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Έχει ζητήσει τον λόγο ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, κύριε Πρόεδρε. Μετά τον Υπουργό και τον Πρωθυπουργό ζητάει τον λόγο ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Παραβιάζετε ευθέως τον Κανονισμό!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κύριε Κεγκέρογλου, έχει ζητήσει τον λόγο ο κ. Θεοδωράκης, ο οποίος, σύμφωνα με τον Κανονισμό, προηγείται.
Όταν ο Πρόεδρος κόμματος ζητάει τον λόγο, προηγείται ο Πρόεδρος του κόμματος. Κατά συνέπεια, αφού ο κ. Θεοδωράκης άφησε τον λόγο στον Βουλευτή…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Πρόεδρος ή αναπληρωτής του Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, λέει ο Κανονισμός.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ναι, αλλά όταν Πρόεδρος κόμματος ζητάει τον λόγο, προηγείται ο Πρόεδρος του κόμματος.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ποιος Πρόεδρος;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ο κ. Θεοδωράκης είπε ότι θα ήθελε να μιλήσει ο Βουλευτής. Οπότε εφαρμόζουμε τον Κανονισμό.
Κύριε Δημοσχάκη, έχετε τον λόγο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΗΜΟΣΧΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ πολύ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρόκειται να αναφερθώ στο σχέδιο νόμου περί συμφώνου συμβίωσης. Ο ειδικός αγορητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανασίου τοποθετήθηκε επαρκώς για το ζήτημα, όπως και οι λοιποί καλοί συνάδελφοι που μίλησαν μέχρι τώρα.
Θα αναφερθώ στην τροπολογία με αριθμό 120, την οποία κατέθεσα την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου μαζί με συναδέλφους Βουλευτές και η οποία αναφέρεται στον συμψηφισμό συγκεκριμένων οφειλών του κράτους σε επιχειρήσεις ευαίσθητων περιοχών της χώρας, όπως ο Έβρος, η Θράκη και οι νομοί της ανατολικής Μακεδονίας, με οφειλές των επιχειρήσεων αυτών προς το δημόσιο. Οφειλές που προέρχονται από τη μη καταβολή της επιδότησης του μισθολογικού κόστους, βάσει του ν. 1836/1989, από το δημόσιο προς τις επιχειρήσεις. Επιχειρηματίες και επαγγελματίες κάθε κατηγορίας και μορφής οι οποίοι προσέφεραν θέσεις εργασίας, εξασφάλιζαν την οικονομική επιβίωση -αν όχι ανάπτυξη- των ίδιων και των περιοχών αυτών και τη διασφάλιση μεγάλου αριθμού θέσεων εργασίας.
Η μη καταβολή των ποσών της ενίσχυσης αυτής αποτελεί ευθεία επίθεση στη λειτουργία τους, δεδομένου ότι πρόκειται για ποσά που έχουν προϋπολογιστεί στα επιχειρηματικά τους σχέδια και για τα οποία έχουν φορολογηθεί ως να είναι ουσιαστικοί παραλήπτες. Για αξιώσεις που γεννήθηκαν εντός του έτους 2010 υφίσταται άμεσος κίνδυνος παραγραφής με τη λήξη του τρέχοντος έτους, χωρίς να φέρουν ευθύνη οι ίδιοι. Οι επιχειρηματίες, όμως, όπως και οι χιλιάδες εργαζόμενοί τους που ακολουθούν δεν έχουν απαιτήσεις, εν μέσω αυτής της κρίσης, χρηματικές άμεσα καταβλητέες.
Γι’ αυτό κατατέθηκε η τροπολογία αυτή, έτσι ώστε το ποσά αυτά να συμψηφιστούν με τυχόν υπάρχουσες οφειλές των επιχειρήσεων προς το δημόσιο και έτσι να ανακουφιστούν οι επιχειρηματίες που υπάγονται στη ρύθμιση αυτή και να διασωθούν οι αντίστοιχες θέσεις εργασίας, χωρίς να επιβαρυνθεί άμεσα το δημόσιο ταμείο.
Η κατάθεση της τροπολογίας βασίζεται, επίσης, στην εκδήλωση θετικής άποψης από τον αρμόδιο Υπουργό τον κ. Σταθάκη σε πρόσφατες συναντήσεις του με επιχειρηματικούς φορείς και θεσμικούς παράγοντες της περιφέρειας ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, στις οποίες ήμουν παρών.
Σε αυτό το σημείο να σας ενημερώσω πως πριν από την κατάθεση της τροπολογίας, προσέφυγα επανειλημμένα το παρόν έτος στις προβλεπόμενες ενέργειες στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, όπως αναφορές, γραπτές ερωτήσεις και επίκαιρες ερωτήσεις. Βρίσκονται, όμως, δυστυχώς σε εξέλιξη.
Η μη καταβολή των οφειλόμενων αυτών ποσών θα καταστήσει ακόμα δυσκολότερη την επιβίωση των επιχειρήσεων, οι οποίες πλέον έχουν δύο επιλογές: να κλείσουν ή να μεταναστεύσουν.
Πρέπει επιτέλους να μπει στο αφήγημα της Κυβέρνησης ο ιδιωτικός τομέας και η επιχειρηματικότητα. Ειδικότερα, πρέπει να υπάρχει σαφής στόχευση στη στήριξη των περιοχών με ειδικές συνθήκες όπως ο Έβρος και η Θράκη. Εργαλεία μάς δίνουν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι διεθνείς πρακτικές, όπως, πρώτον, προγράμματα επενδύσεων μέσω ΕΣΠΑ με ειδική κατεύθυνση σε τέτοιες περιοχές, ώστε να βελτιστοποιηθεί η παραγωγή και να μειωθούν τα αυξημένα κόστη.
Δεύτερον, ειδικές φορολογικές διατάξεις τόσο άμεσα για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων όσο και για έξοδά τους, όπως ενέργεια, μεταφορές κ.λπ.
Τρίτον, ειδικά για τις μεταφορές. Ακόμα παραμένει ανοιχτό το ζήτημα της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του Έβρου με την κεντρική ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου. Θέλουμε να μπούμε στην αγορά νήσων βορείου Αιγαίου και εκείνα στην αγορά της Θράκης. Το έχουμε όλοι ανάγκη.
Τέταρτον, προγράμματα διατήρησης ενίσχυσης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, κύριε Υπουργέ, μπορεί να ασκήσει -έστω και την τελευταία στιγμή- την εξουσία, ώστε να ψηφιστεί στο παρόν νομοσχέδιο και η τροπολογία που κατατέθηκε ως κατεπείγουσα.
Έχετε κάθε λόγο να φιλοξενήσετε στο νομοσχέδιό σας την τροπολογία αυτή, γιατί γίνεται εύκολα αντιληπτό πώς η αναμενόμενη από αύριο πλημμύρα αγωγών από αγανακτισμένους Θρακιώτες επιχειρηματίες πρώτα απ’ όλα θα δυσχεράνει αφάνταστα τη λειτουργία της δικαιοσύνης. Γιατί οι Θρακιώτες και ο λαός του Έβρου δεν θα ανεχθούν άλλο αβλαβείς διελεύσεις Υπουργών και λοιπών παραγόντων από τον τόπο μας, ούτε υποσχέσεις ούτε ευχολόγια. Είναι η τελευταία μοναδική ευκαιρία να δείξει η Κυβέρνηση πως οι κάτοικοι της Θράκης και του Έβρου έχουν κι αυτοί σημασία και δεν είναι πολίτες «δεύτερης κατηγορίας».
Ζητώ από τα κόμματα και κυρίως από τους εισηγητές, τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους αλλά και όλους τους Βουλευτές να ψηφίσουν την κατεπείγουσα κατατεθείσα τροπολογία, εφόσον εισαχθεί προς ψήφιση από την Κυβέρνηση.
Επειδή, κύριε Υπουργέ της Οικονομίας και της Ανάπτυξης, δεν με εκφράζει ο καταγγελτικός λόγος, παρά προτιμώ την κατάθεση ρεαλιστικών προτάσεων, σαν τελευταία πρότασή μου κι αν μου επιτρέπεται συμβουλή σας λέω το εξής: Αν δεν μπορείτε να πληρώσετε, αν δεν μπορείτε να συμψηφίσετε, φροντίστε τουλάχιστον να μετατεθεί το ζήτημα της παραγραφής, ώστε να υπάρξει ενδιάμεσα η απαραίτητη συζήτηση, είτε μέσω του παρόντος νόμου είτε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου μέχρι τέλους του έτους, γιατί, ως γνωστόν, έχουμε την παραγραφή.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ κι εγώ, κύριε Δημοσχάκη.
Έχετε ζητήσει τον λόγο, κύριε Σταθάκη, για παρεμβολή στο θέμα;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού): Μάλιστα, για δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ορίστε, έχετε τον λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού): Πρέπει να είναι σαφές στο Κοινοβούλιο ότι το μέτρο αυτό έχει επιλεγεί, όπως κι άλλες κατηγορίες μέτρων που προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν επιλέξει, για να στηριχθούν παραμεθόριες περιοχές που χρειάζονται στήριξη. Το υπογραμμίζω αυτό. Είχαν επιλέξει μέτρα τα οποία δεν ήταν συμβατά με το καθεστώς που ισχύει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το οποίο εκ των πραγμάτων έχει εγείρει για το ελληνικό κράτος και το ελληνικό δημόσιο τεράστια προβλήματα ανάκλησης αυτών των χρημάτων και, δεύτερον, από αυτά τα χρήματα τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχουν πληρωθεί ούτε ένα ευρώ.
Επαναλαμβάνω, από αυτά τα χρήματα των πέντε τελευταίων ετών, που αφορούν την επιδότηση της εργασίας, το 12%, δεν έχει πληρωθεί ούτε ένα ευρώ. Αυτό είναι σαφές προς πάσα κατεύθυνση, διότι το ισχύον καθεστώς προβλέπει μάλιστα την μετά από πέντε χρόνια διαγραφή τους.
Συνεπώς, η Κυβέρνηση το θέμα το έχει τοποθετήσει ευθέως, ότι εμείς δεν θα συνεχίσουμε ένα καθεστώς το οποίο δεν μπορεί να έχει νομιμότητα και εν προκειμένω, να μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό εργαλείο στήριξης. Έχουμε αναζητήσει τρόπους συμψηφισμού για όποιο κομμάτι απ’ αυτά αποτέλεσε φορολογικό βάρος για τις επιχειρήσεις και απέναντι σε αυτό έχουμε δεσμευτεί. Θα βρούμε τρόπο να μην έχουν επιβαρυνθεί οι επιχειρήσεις. Αναζητούμε, όμως, εναλλακτικά εργαλεία συμβατά με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, προκειμένου να στηρίξουμε αυτές τις περιοχές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Σταθάκη.
Τον λόγο έχει ο κ. Ουρσουζίδης και ύστερα ο κ. Θεοχαρόπουλος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΥΡΣΟΥΖΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, αξιότιμες συναδέλφισσες και συνάδελφοι, σήμερα η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε ομόφωνα το κράτος της Παλαιστίνης. Αναπόφευκτα η μνήμη πήγε στους φίλους Άραβες που μαζί μοιραστήκαμε τα φοιτητικά μας χρόνια. Η μοίρα το έφερε να είμαι μέλος αυτής της Βουλής και με την ψήφο μου να συμβάλω κι εγώ, ανταποκρινόμενος στο χρέος μου απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, απέναντι στο δίκαιο.
Έρχομαι τώρα στο θέμα μας, στους άλλους φίλους, στους ομοφυλόφιλους φίλους μου, που πολλά χρόνια προβληματιστήκαμε και ζήσαμε καταστάσεις, οι οποίες σίγουρα δεν τιμούν μια ευνομούμενη κοινωνία. Καλούμαστε, λοιπόν, να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο που αναφέρεται στην αναγνώριση της σχέσης ανάμεσα σε ζευγάρια του ιδίου φύλου από την πολιτεία, για να είμαστε ξεκάθαροι στη σχέση μεταξύ δύο συνανθρώπων μας, οι οποίοι επέλεξαν να συμβιώσουν και θέλουν να διασφαλίσουν τη σχέση τους, να την κατοχυρώσουν δηλαδή θεσμικά.
Πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί υποχρέωση της χώρας το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -και ιδιαίτερα από τη γνωστή καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο- η ουσία του ζητήματος είναι: Αρκετά με το στρουθοκαμηλισμό και τη διαπόμπευση συνανθρώπων μας που επέλεξαν αυτό που τους κάνει ευτυχισμένους και κυρίως, ειλικρινείς απέναντι σε μια κοινωνία που δυσκολεύεται να αποδεχθεί την διαφορετικότητα. Είναι ένα αίτημα που από καιρό έχει αποδεχθεί η κοινωνία. Το πολιτικό κόστος, όμως, εμπόδιζε την έγκαιρη αποδοχή του. Είναι ένα ξεκάθαρο βήμα προς την ισονομία, ώστε να μην υπάρχουν Έλληνες πολίτες που να καταπιέζονται από τα γνωστά κέντρα πολιτικής εξουσίας, που στηρίζονται στην προκατάληψη και στην ομοφοβία.
Παράλληλα, ρυθμίζονται θέματα που αφορούν σε οικονομικής και νομικής φύσεως ζητήματα. Το σύμφωνο συμβίωσης δίνει τις λύσεις. Έτσι, πλέον έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε έναν συμβολαιογράφο πολύ απλά, να υπογράψουν ένα χαρτί με το οποίο θα ξεκαθαρίζεται ρητά αν ο ένας ή η μία θα έχει δικαίωμα στην περιουσία του άλλου ή της άλλης, καθώς και σε περίπτωση που επιλέξουν να προβούν σε διάλυση του συμφώνου συμβίωσης κ.ο.κ.. Επιπλέον, το σύμφωνο συμβίωσης είναι πολύ πιο εύκολο να λυθεί από ότι οι πολύπλοκες διαδικασίες που απαιτεί το διαζύγιο. Δύο άνθρωποι, λοιπόν, που συναινούν στην κοινή πορεία της ζωής τους ξεκαθαρίζουν τα ζητήματα που τους αφορούν. Ένα κενό στην κατοχύρωση της σχέσης των ζευγαριών, που συμβιούν και δεν θέλουν να παντρευτούν, ήλθε να καλύψει το σύμφωνο συμβίωσης.
Επομένως, τυπικά πρόκειται για μια συμβολαιογραφική πράξη. Στην ουσία, όμως, αφορά στη δημοκρατία. Από αξιόπιστες έρευνες, αλλά και από την κοινή αντίληψη για τα πράγματα, προκύπτει ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αποδέχεται τη ρύθμιση και έχουν αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία ως ανθρώπινη βιωματική λειτουργία και επιλογή. Είναι ένα αίτημα ιδιαίτερα δημοκρατικό, προοδευτικό και όχι αριστερό, όπως πολύ στενά θέλουν να το ερμηνεύσουν κάποιοι για να δικαιολογήσουν για άλλη μια φορά τη ψηφοθηρία και τη δειλία τους.
Το θέμα του συμφώνου συμβίωσης έχει απασχολήσει πολλές φορές τη δημοσιότητα, αλλά όχι για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Το ισχύον σήμερα σύμφωνο, για το οποίο υπήρξε καταδίκη, όπως προείπα, ακριβώς γιατί δεν συμπεριελάμβανε τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια είναι γνωστό πότε ψηφίστηκε. Είναι, επίσης, κατανοητό ότι, αφού έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία με συγκεκριμένα πρότυπα και προκαταλήψεις απέναντι στους ομοφυλόφιλους, δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε τη διαφορετικότητα αυτή των συνανθρώπων μας αφού προβάλλεται ως κάτι αφύσικο. Όμως, όλοι γεννηθήκαμε φυσιολογικοί. Αυτή είναι η αλήθεια. Μεγαλώσαμε και ακολουθούμε τη φύση μας. Υπακούμε σε αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους και ισορροπούμε, αποδεχόμενοι τη φύση μας. Αυτό είναι το φυσικό, αυτό συμβαίνει και συμβαίνει από καταβολής του ανθρώπου.
Συνεπώς, η ομοφυλοφιλία αποτελεί μέρος ανθρώπινης φύσης και της σεξουαλικής έκφρασης των ανθρώπων και έτσι πρέπει να την αποδεχτούμε. Αυτήν την άποψη εκφράζει η Διεθνής Επιστημονική Κοινότητα, η οποία έχει αποφανθεί ότι η ομοφυλοφιλία είναι υγιής έκφραση της σεξουαλικότητας και δεν αποτελεί παθολογία. Αυτή βασιλεύει μόνο στα κεφάλια ορισμένων.
Πιστεύω, επίσης, ότι οι Έλληνες πολίτες είναι θετικοί και στηρίζουν την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων, δίνοντας έμμεσα μια απάντηση σε εκάστοτε προηγούμενες πολιτικές εξουσίες, που μετρούσαν το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας απόφασης, όπως άλλωστε έκαναν επί δεκαετίες για όλα τα ζητήματα που είχαν πολιτικό κόστος. Γι’ αυτό φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Με το σύμφωνο κατοχυρώνεται και διασφαλίζεται το δικαίωμα να αποκτούν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια βαθμό συγγένειας, φοροελαφρύνσεις, δικαίωμα κληρονομιάς και άλλες διευκολύνσεις. Γενικά τους παρέχεται θεσμική κατοχύρωση.
Όμως, αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο; Προφανώς όχι. Αφορά στη δημοκρατία, η Κυβέρνηση οφείλει να υπερασπίζεται και να προασπίζεται δικαιώματα όλων των καταπιεσμένων και πάνω από όλα το δικαίωμα στην ισονομία. Διότι οι ομοφυλόφιλοι είναι μια καταπιεσμένη ομάδα. Κινούνται κρυφά, με το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής. Άρα, λοιπόν, οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με γενναιότητα, με λογική και νηφαλιότητα, με ανοιχτό μυαλό.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ολοκληρώνοντας, θέλω να τονίσω ότι στο σχέδιο νόμου δεν τίθεται θέμα τεκνοθεσίας, θέμα εντελώς άσχετο με το νομοσχέδιο, όπως ρητά δήλωσε ο αρμόδιος Υπουργός.
Τέλος, το νομοσχέδιο αφορά σε όλη την κοινωνία, εξασφαλίζει δικαιοσύνη, καθιστώντας ομοφυλόφιλους και ετεροφυλόφιλους ίσους απέναντι στο νόμο. Αυτό δεν μπορεί παρά να ικανοποιεί κάθε δημοκρατικό πολίτη αυτής της χώρας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστούμε πολύ.
Γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι οι Υπουργοί Εθνικής Άμυνας, Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Υγείας και Οικονομικών και οι Αναπληρωτές Υπουργοί Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Εθνικής Άμυνας, Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών κατέθεσαν στις 22/12/2015 σχέδιο νόμου: «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις».
Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Τον λόγο έχει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κ. Θεοχαρόπουλος.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κύριοι Υπουργοί, ο κύριος Πρωθυπουργός αποχώρησε μετά την ομιλία του.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη καλωσορίζει το παρόν νομοσχέδιο, το οποίο εισέρχεται προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια. Θέλω να σας πω ότι έρχεται προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια διότι στις Επιτροπές η Δημοκρατική Συμπαράταξη το ψήφισε, όπως το ψήφισαν και άλλα δύο κόμματα της Αντιπολίτευσης, το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων, γιατί δεν είχατε την κυβερνητική πλειοψηφία.
Μόνο ως αυτοκριτική μπορώ να εκλάβω το γεγονός ότι ο κύριος Πρωθυπουργός πριν από λίγο είπε ότι έπρεπε να έχει γίνει αυτό εδώ και μήνες. Όμως και σήμερα γίνεται λόγω της δικής μας στάσης και γι’ αυτόν τον λόγο έρχεται το νομοσχέδιο στην Ολομέλεια, γι’ αυτό συζητείται και γι’ αυτό θα γίνει νόμος του κράτους η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Να τα λέμε καθαρά τα πράγματα, γιατί έτσι είναι.
Βεβαίως, στις Επιτροπές η Νέα Δημοκρατία επιφυλάχθηκε, δεν είχε θέση, όπως βλέπουμε και σήμερα ότι δεν έχει θέση. Μάλιστα, αυτήν τη στιγμή δεν βρίσκεται εδώ πέρα. Φαντάζομαι ότι διαβουλεύεται για να αποφασίσει, γιατί ακούσαμε όλες τις διαφορετικές τάσεις και όλες τις θέσεις. Συνεπώς, θέλω να πιστεύω ότι θα κυριαρχήσουν οι προοδευτικές αντιλήψεις σ’ όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Η ικανοποίηση για μας προέρχεται από το γεγονός ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Δημοκρατική Αριστερά στο παρελθόν, μέσω κατάθεσης πρότασης σχεδίου νόμου και πολλών ερωτήσεων και τροπολογιών, επιχείρησε αυτήν την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης.
Επίσης, είναι θετικό το γεγονός ότι η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια αντιμετωπίζεται σαν αυτοτελής νομοθετική πρωτοβουλία. Προφανώς και χρειάστηκε πολύς χρόνος για να ξεπεραστούν αγκυλώσεις και συντηρητικά αντανακλαστικά και να δρομολογηθεί η αναγκαία μεταρρύθμιση η οποία υπαγορεύεται από το χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κατά της χώρας μας. Επιπλέον, συνάδει με ευρωπαϊκές οδηγίες σε σχέση με την πρακτική άλλων ευρωπαϊκών κρατών τα οποία υιοθέτησαν ανάλογα σύμφωνα κατά κύματα.
Πέρα, όμως, από την ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία, η εν λόγω μεταρρύθμιση επικεντρώνεται στον παράγοντα «άνθρωπος», στις ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών, στις ανάγκες της εποχής μας.
Η Ελλάδα είναι μία από τις τελευταίες χώρες της Ευρώπης όπου τα ομοφυλόφιλα άτομα δεν διαθέτουν κάποιο πλαίσιο επίσημης αναγνώρισης της σχέσης τους. Αυτή η έλλειψη προξενεί μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή, δεδομένου ότι πέρα από την κοινωνική περιθωριοποίηση, δημιουργεί και πρακτικά προβλήματα, όπως προβλήματα περιουσιακής κατοχύρωσης, ασφάλισης, φορολογίας, εργασίας.
Αποτελεί βασική θέση και υποχρέωσή μας, καθώς και αδήριτη ανάγκη, να λάβουμε άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα, είτε αυτά είναι νομικά είτε διοικητικά είτε κοινωνικά, στην κατεύθυνση της εξάλειψης κάθε προκατειλημμένης και διακριτικής αντιμετώπισης ατόμων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου τους.
Βέβαια, υπάρχει μία ανησυχία –αν όχι φόβος- για την εφαρμογή του νόμου, δεδομένου ότι η εμπειρία έχει δείξει ότι ενώ ψηφίζονται ρυθμίσεις, πολλές φορές παραμένουν ανενεργές λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων ή λόγω καθυστερήσεων στην έκδοση των αναγκαίων εγκυκλίων. Πρόσφατα το είδαμε αυτό στο νόμο για την ιθαγένεια.
Επί του συγκεκριμένου, λοιπόν, ρωτάμε: Είναι έτοιμη η διοίκηση για την επέκταση του συμφώνου στα ομόφυλα ζευγάρια, για παράδειγμα με την απαραίτητη αλλαγή των παραμέτρων στα ληξιαρχεία;
Έρχομαι στα αρνητικά του νομοσχεδίου. Πρώτα-πρώτα, θέλω να αναφερθώ στο ότι αυτό το νομοσχέδιο, επειδή δεν είχε την πλειοψηφία από την Κυβέρνηση στις Επιτροπές, δεν έπρεπε και δεν πρέπει να περιέχει άρθρα στα οποία διαφωνεί σύσσωμη η Αντιπολίτευση -για παράδειγμα το άρθρο 46- τα οποία δεν έχουν σχέση με το κράτος δικαίου το οποίο θέλουμε να φτιάξουμε. Σας το είπαμε αυτό όλες οι δυνάμεις της Αντιπολίτευσης.
Δεύτερον, δεν πρέπει να εμπεριέχει τροπολογίες, όπως αυτή η τροπολογία του κ. Παπαγγελόπουλου, που έρχονται και είναι απαράδεκτες, όπως σας ανέλυσαν όλοι οι έγκριτοι νομικοί στην προηγούμενη συζήτηση.
Στα αρνητικά, λοιπόν, συγκαταλέγεται η διαφαινόμενη εμμονή σε αποσπασματικές ρυθμίσεις, ενώ υπάρχει ανάγκη για μία συστημική προσέγγιση του Ποινικού και Σωφρονιστικού Δικαίου. Για άλλη μία φορά το Υπουργείο προχωρεί σε αποσπασματικές και διάσπαρτες τροποποιήσεις διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και της σωφρονιστικής νομοθεσίας, οι οποίες δεν επαρκούν για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων του ποινικού και σωφρονιστικού συστήματος.
Στα άρθρα 27 και 28 αναφέρθηκα κάποια στιγμή σε μία παρέμβαση στον Υπουργό Δικαιοσύνης. Για το άρθρο 28, αυτά που αναφέρει η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής ζήτησα να έρθουν συγκεκριμένα ως νομοτεχνική βελτίωση ή ως τροπολογία. Δεν έχουν έρθει οι συγκεκριμένες προϋποθέσεις, για να μη δημιουργηθεί μία διαδικασία όπου το ποιος ορίζει το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον ορίζεται αλά καρτ.
Για το άρθρο 42 και το θέμα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, το οποίο βεβαίως αποτελεί θετική διάταξη, θα πρέπει να εξεταστεί η ικανότητα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων –και το έχουμε πει- να προσφέρουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καθώς τα περισσότερα ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα.
Με το άρθρο 44 συστήνεται αυτόνομο Γραφείο Συντονισμού των Φυλακών υπό τον Γενικό Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής. Δεδομένου ότι θα έχει την ίδια αρμοδιότητα με τη Γενική Γραμματεία, δεν γίνεται κατανοητή η χρησιμότητά του σε ένα Υπουργείο, το οποίο έχει ήδη δύο Υπουργούς και τέσσερις Γενικές Γραμματείες.
Όσον αφορά την παράγραφο 3 του άρθρου 46, το οποίο προκάλεσε -απολύτως λογικά και δικαίως- έντονες αντιδράσεις στον δικαστικό και στον πολιτικό κόσμο, για πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας δικαίωμα άσκησης πειθαρχικής δίωξης εις βάρος δικαστικού λειτουργού έχει ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, καθώς και οι Πρόεδροι ΣτΕ και Ελεγκτικού Συνεδρίου για τη δική τους δικαιοδοσία. Έγινε εκτενής αναφορά από έγκριτους νομικούς προηγουμένως. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Σχετικά με το άρθρο 48, που αναφέρεται σε ρύθμιση για τους δικαστικούς υπαλλήλους, το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης έχει ήδη εξαγγείλει την αναμόρφωση του βαθμολογίου για όλο το Δημόσιο, οπότε προκαλεί απορία γιατί έρχεται σήμερα το Υπουργείο να ρυθμίσει αυτοτελώς το ζήτημα του βαθμολογίου των δικαστών.
Τα υπηρεσιακά συμβούλια πράγματι δεν μπορούν να συγκροτηθούν εδώ και αρκετούς μήνες, αλλά θα έπρεπε αυτό να αντιμετωπιστεί με συνολική θεώρηση του βαθμολογίου από την Κυβέρνηση και όχι μερικώς για μία κατηγορία υπαλλήλων και μάλιστα με αυθαίρετα κριτήρια που παραπέμπουν σε ανακατανομή συντεχνιακών αιτημάτων.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς συμφωνούμε, όμως, με όλες εκείνες τις διατάξεις ορθού ή και αναγκαίου περιεχομένου, που αφορούν το σύμφωνο συμβίωσης, τα άρθρα δηλαδή από 1 έως 14 που επεκτείνουν την εφαρμογή του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
Απαλείφεται από την έννοια του συμφώνου συμβίωσης η προϋπόθεση συνδρομής πλέον ετερόφυλου ζευγαριού, ώστε να είναι πλέον καθ’ όλα σύννομη και επιτρεπτή η σύναψη συμφώνου.
Αυτή η διάταξη αποτελεί το συμβολικό και πραγματικό θεμέλιο της παρούσας νομοθετικής πρωτοβουλίας, με το οποίο και εκπληρώνεται η υποχρέωση συμμόρφωσης της εθνικής νομοθεσίας προς την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Δεν αποτελεί, όμως, απλά μία συμμόρφωση στις αποφάσεις του δικαστηρίου, αλλά προσαρμογή στις πλέον ώριμες συνθήκες για την υλοποίηση ενός συνολικού πλαισίου παρεμβάσεων.
Οι εν λόγω αλλαγές έχουν ως αφετηρία και περιλαμβάνουν μία σύγχρονη και λειτουργική βάση ελεύθερης συμβίωσης για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, με αναγνώριση όλων των σχετικών δικαιωμάτων.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να τονίσουμε ότι συζητάμε για διασφάλιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όταν πρόκειται για ανθρώπινα δικαιώματα, δεν χωρούν εξαιρέσεις. Δεν τίθεται θέμα, κυρίες και κύριοι, παρεκτρεπόμενων μειοψηφιών, κατά την επιεικώς απαράδεκτη ορολογία του Συγκυβερνήτη σας των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Όσον αφορά το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας και σε αυτό το ζήτημα, πέραν των όσων δημιουργικών προτάσεων μπορούμε να εισφέρουμε για τη σύνθεση και τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου, ώστε να μη γίνει ένα ακόμη γραφειοκρατικό όργανο, αλλά πραγματικά ένα όργανο παραγωγής πολιτικής καταπολέμησης του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, ο συμβολικός και μόνο χαρακτήρας του για την καταπολέμηση και πρόληψη ρατσιστικών φαινομένων αρκεί για την υποστήριξη των διατάξεων. Όμως, είπαμε ότι είναι πολυμελές όργανο και δεν θα έχει τη δυνατότητα με αυτόν τον τρόπο που το σχεδιάζετε να συντονίσει, να εποπτεύσει πολιτικές ενάντια στον ρατσισμό.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Δημοκρατική Συμπαράταξη κάνει ουσιαστική και όχι στείρα αντιπολίτευση.
Καταψηφίζουμε όσα νομοσχέδια έρχονται και όσα άρθρα είναι αντίθετα σε ένα κράτος δικαίου -σας ανέφερα το άρθρο 46 σε αυτό το νομοσχέδιο- και πλήττουν την κοινωνική συνοχή και υπερψηφίζουμε όσα είναι στη σωστή κατεύθυνση.
Θέλω να κάνω δύο επισημάνσεις. Πρώτον, σας το είπα και πριν ότι, εάν δεν υπήρχαμε εμείς και άλλα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν θα είχαμε σήμερα συζήτηση για αυτό το νομοσχέδιο στην Ολομέλεια. Να τους χαίρεστε τους συγκυβερνούντες σας για τις προοδευτικές τους θέσεις.
Το νομοσχέδιο ήρθε στην Ολομέλεια, επειδή εμείς βάλαμε πλάτη. Όμως, τι θα γίνεται από εδώ και στο εξής; Θα ψηφίζετε τα ελάχιστα νομοσχέδια που φέρνετε με προοδευτικό πρόσημο με εμάς και θα ψηφίζετε τα ακραία, νεοφιλελεύθερα, συντηρητικά μέτρα -που συνήθως φέρνετε- με τους συγκυβερνούντες σας τους Ανεξάρτητους Έλληνες;
Το δεύτερο που θα ήθελα να επισημάνω είναι το εξής: Έχετε άρθρα μέσα στα οποία όχι απλά διαφωνούμε όπως σας είπα, αλλά εάν πρόκειται για άλλο νομοσχέδιο θα οδηγούνταν στην καταψήφισή τους επί της αρχής και αναφέρομαι για παράδειγμα στο άρθρο 46, στο άρθρο 42 κ.ο.κ.
Αυτό που σας ζητήσαμε και σας ζητάμε και τώρα είναι να τα αποσύρετε, διότι η συζήτηση στην Ολομέλεια γίνεται για το σύμφωνο και την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
Συμβαίνει το εξής, λοιπόν, αυτήν τη στιγμή: Να συζητούμε αυτό το θέμα, επί της αρχής να έχει περάσει η συζήτηση του εδώ πέρα, επειδή η Δημοκρατική Συμπαράταξη το ψήφισε στις επιτροπές, και να συζητούμε άρθρα και να κινδυνεύουν να περάσουν άρθρα παρά το γεγονός ότι όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης είναι αντίθετα. Όλα τα κόμματα για παράδειγμα για το άρθρο 46 σας είπαν ότι είναι αντίθετοι. Σας λέμε, λοιπόν, ότι δεν είναι λογική διαδικασία. Να τα αποσύρετε έστω και τώρα.
Όσον αφορά τις τροπολογίες, εντάξει, το έχουμε συνηθίσει. Σε άλλα νομοσχέδια υπήρχαν περισσότερες από είκοσι τροπολογίες. Εδώ πέρα έχει άσχετες τροπολογίες για τον αθλητισμό, οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε. Δεν γίνεται έτσι να προχωρούμε και να έχουμε μια τέτοια λογική.
Εξάλλου το είδαμε και στη διαδικασία του παράλληλου προγράμματος, όπου ήρθε ένα νομοσχέδιο στις επιτροπές χωρίς την έγκριση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, χωρίς την έκθεση από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους, χωρίς την απαραίτητη δημόσια διαβούλευση η οποία χρειάζεται σε όλα τα νομοσχέδια, χωρίς να πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Δεν γίνεται τηρείται ο Κανονισμός της Βουλής και το Σύνταγμα a la carte, κυρίες και κύριοι Βουλευτές.
Για όλους αυτούς τους λόγους που σας προανέφερα, εμείς θα υπερψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο. Διαφωνούμε, βέβαια, με ορισμένα άρθρα τα οποία και θα καταψηφίσουμε.
Η στάση μας είναι σταθερή και είμαι στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να τονίσω ότι αυτό το νομοσχέδιο με προοδευτικό πρόσημο -και αναφέρομαι στην επέκταση συμφώνου συμβίωσης- αν και με καθυστέρηση, έχει έρθει εδώ πέρα και το συζητούμε με στόχο να εναρμονίσουμε επιτέλους την εθνική νομοθεσία και στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την κοινοτική νομοθεσία. Με αυτόν τον τρόπο εμείς αντιλαμβανόμαστε την προγραμματική αντιπολίτευση, αυτό πράττουμε και αυτό θα συνεχίσουμε να πράττουμε.
Και βεβαίως, όσα έχουν ακουστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, για παράδειγμα από τον εισηγητή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων προς τον εισηγητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, μάλλον δείχνουν ότι κάποιοι εδώ πέρα δεν είναι διαβασμένοι για το τι έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, για τις προσπάθειες που έκαναν τότε η Δημοκρατική Αριστερά και ΠΑΣΟΚ για να προχωρήσει η διαδικασία της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης και κάποιοι δεν τις προχώρησαν.
Αυτό λοιπόν γίνεται σήμερα και με τη δική μας απαραίτητη συμβολή, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά άρθρα και τροπολογίες που είναι αντίθετα από το κράτος δικαίου μέσα στο νομοσχέδιο και βέβαια είναι υπέρ μιας πελατειακής λογικής με την οποία διαφωνούμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ και εγώ, κύριε Θεοχαρόπουλε.
Το λόγο ζήτησε και έχει ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κ. Λεβέντης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αισθάνομαι λύπη που ένα νομοσχέδιο που εναρμονίζει την Ελλάδα με την προοδευτική Ευρώπη έχει γίνει αντικείμενο τριβών, έξαλλων αντιπαραθέσεων λεκτικών κλπ.
Ελέχθησαν φράσεις σήμερα εις το Κοινοβούλιο ανάρμοστες από διάφορες πτέρυγες. Ίσως γιατί κάποιες πτέρυγες δεν υπάρχουν πολιτικά και ανυψώνοντας τους τόνους προσπαθούν να υπάρξουν. Να ξέρετε ότι, όταν ακούτε στο Κοινοβούλιο υβριστικές φράσεις, υπάρχει γύμνια απόψεων και προσπαθούν μέσω ανύψωσης των τόνων να υπάρχουν κάποιοι.
Έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ και με την Εκκλησία. Εγώ ήμουν άνθρωπος της Εκκλησίας. Υπήρξα και κατηχητής στα νεανικά μου χρόνια. Έχω στενοχωρηθεί με κάποιους ιεράρχες οι οποίοι λένε ότι δεν μπορεί να γίνεται γάμος μεταξύ παρά φύση καταστάσεων κλπ. Ποιος τους ζήτησε να γίνει γάμος; Για συμβολαιογραφική πράξη δεν ομιλούμε; Θα υποχρεώνεται η Εκκλησία να κάνει γάμο, να ευλογήσει γάμο;
Η Εκκλησία μου φαίνεται ότι πρέπει να ζει το Mεσαίωνά της μέσα στο φανατισμό της. Ελπίζω όχι όλοι οι ιεράρχες. Δεν το περίμενα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, τουλάχιστον όπως επίσημοι θεολόγοι την εκπροσωπούν, είναι Εκκλησία προόδου δεν είναι Eκκλησία οπισθοδρόμησης. Θεωρώ, λοιπόν, ότι κάποιοι ιεράρχες που ομιλούν για γάμους είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Βεβαίως, ακούγονται κάποιοι συνήθεις ιεράρχες που ακροδεξιίζουν. Αυτοί είναι οι συνήθως κραυγάζοντες. Αλλά έστω κι αυτοί, επειδή είναι ιεράρχες και επειδή είναι σε μεγάλες περιοχές, έπρεπε να προσέχουν. Δεν μπορούν να λένε ό,τι θέλουν και δεν μπορούν να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι θλιβερό η Εκκλησία της Ελλάδος να μην αντιλαμβάνεται ότι εδώ πρόκειται για να παίρνει ένας τη σύνταξη του συντρόφου του ή να παίρνει το σπίτι του όταν αποθνήσκει. Είναι θλιβερό να μην αντιλαμβάνεται η Εκκλησία αυτό το πράγμα και να ομιλεί για γάμο.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι για την υιοθεσία δεν είναι έτοιμη ακόμα η ελληνική κοινωνία. Όπου κι αν γύρισα, όπου κι αν βρέθηκα, μου δήλωσαν ότι την υιοθεσία δεν πρέπει να την περάσουμε. Δηλώνω στο Κοινοβούλιο ότι αυτό δεν ξέρω αν γίνει κάποτε, αν θα είναι ωριμότερο το κλίμα, αλλά σήμερα δεν μπορεί να γίνει ούτε εμμέσως, ούτε πλαγίως. Πρέπει να ξεκαθαριστεί αυτό το πράγμα, διότι, αν υπάρχουν σημεία που επιτρέπουν παρερμηνείες, αυτό προσβάλλει τα χριστιανικά ήθη τα οποία πρέπει να διαφυλάξουμε.
Από το μικρόφωνο αυτό δηλώνω την προσωπική μου ευσέβεια και το σεβασμό μου προς την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδας, αλλά την καλώ να έρθει στο πνεύμα της εποχής και όχι δια κραυγών να προσπαθεί κι αυτή να δηλώσει την παρουσία της.
Αφήνω αυτό το θέμα.
Η Ένωση Κεντρώων ψηφίζει το σύμφωνο συμβίωσης. Δεν ξέρω αν υπάρχουν επιφυλάξεις επί κάποιων παρενθέτων τροπολογιών. Δεν καταλαβαίνω, όταν μιλούμε για ένα νομοσχέδιο, ποια κακή μοίρα κάνει την Κυβέρνηση να φέρνει τροπολογίες άσχετες πλαγίως από τα παράθυρα. Δεν το αντιλαμβάνομαι αυτό. Υποβάλλω την παράκληση προς την Κυβέρνηση για όσο μείνει στην εξουσία ακόμη, να είναι πιο σοβαρή στα θέματα αυτά. Όταν μιλούμε για ένα νομοσχέδιο, να μιλούμε για το νομοσχέδιο. Δεν φτάνει που το συζητούμε με την διαδικασία του κατεπείγοντος, λες και μας κυνηγάνε να μας πυροβολήσουν, έχουμε ανοιχτά τα παράθυρα, για να μπαίνουν τροπολογίες. Αυτό είναι απαράδεκτο και θυμίζει άλλες εποχές. Η άποψη ότι μας κυνηγούν οι ξένοι, για να τα κάνουμε δεν είναι αρκετή δικαιολογία. Οι ξένοι με τους οποίους συζητάω, μου λένε ότι μόνο τις μεταρρυθμίσεις θέλουν να προχωρήσουμε, να θεσπίσουμε και να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε. Δε θέλουνε τέτοια πράγματα, διαδικασίες κατεπείγοντος και παρένθετες τροπολογίες που αλλοιώνουν και την ουσία του κυρίως νομοσχεδίου.
Λοιπόν, εμείς στηρίζουμε το νομοσχέδιο αυτό για τη συμβίωση, γιατί λύνει κληρονομικά και αστικά προβλήματα Ελλήνων πολιτών. Γι’ αυτό το στηρίζουμε το νομοσχέδιο και μόνον.
Θα σας πω, όμως, κάποια άλλα πράγματα για να τα γνωστοποιήσει η Βουλή. Επειδή αυτές τις μέρες μίλησα με κάποιους πρεσβευτές και εκπροσώπους ξένους κυβερνήσεων, τους ενημέρωσα ότι υπήρξε ένα κοινό λάθος και στις τρεις κυβερνήσεις. Και στου κ. Γιώργου Παπανδρέου και στου κ. Σαμαρά και τώρα και στου κ. Τσίπρα, υπάρχει ένα κοινό λάθος: Θεωρείται ευρωπαϊκός τρόπος σκέψης μιας κυβέρνησης να υποτάσσεται εις όσα δείχνει, υποδεικνύει η Ευρώπη, οι Βρυξέλλες επί του προκειμένου. Αν όμως και οι Βρυξέλλες έχουν λάθη; Τι γίνεται; Τότε εφαρμόζουμε ένα αδιέξοδο σχέδιο και γίνονται θυσίες άσκοπες και -το χειρότερο- κατορθώνουμε ο ελληνικός λαός να παίρνει αποστάσεις από την Ευρώπη, να βγάζει το συμπέρασμα ότι η Ευρώπη είναι κακή και πρέπει να φύγουμε.
Ξέρετε, τα όσα λάθη έχουν γίνει μέχρι τώρα, έχουν κάνει τους Έλληνες πολίτες να δυσπιστούν προς την Ευρώπη. Και ενώ προ τετραετίας είχαμε 85% με 90% φιλοευρωπαϊκό κοινό στην Ελλάδα, τώρα -δεν ξέρω αν έχει μετρηθεί- το θεωρώ πολύ μικρότερο το φιλοευρωπαϊκό ποσοστό.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι τα λάθη των κυβερνήσεων, εκτός του ότι δεν λύνουν το πρόβλημα, διώχνουν και την Ελλάδα από την Ευρώπη, μια Ελλάδα που έπρεπε να είναι το κέντρο της Ευρώπης. Και έχω πει ότι αυτή η εποχή είναι η εποχή που έπρεπε να έχει η Ελλάδα τον πιο φιλοευρωπαίο πολιτικό και Πρωθυπουργό. Αυτή η εποχή είναι που πρέπει να πείσουμε ότι κάνουμε μεταρρυθμίσεις, γιατί έξι χρόνια κοροϊδεύαμε τους ξένους και το έχουν κατανοήσει αυτό. Είναι η εποχή που η Ελλάδα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.
Αλλά εδώ βλέπω ότι όλες οι πτέρυγες της Βουλής πουλάνε στον κόσμο ελπίδα. Στους φαρμακοποιούς να μην γίνει άνοιγμα, στους ταξιτζήδες να μην γίνει άνοιγμα γιατί έχουν ψήφους, στους αγρότες να χαριστούμε γιατί και αυτοί έχουν ψήφους. Βλέπω, δηλαδή, κόμματα που ακόμη είναι παλιάς κοπής, κόμματα τα οποία κοροϊδεύουν και την κοινωνία και τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει θέληση να μιλήσουμε με ειλικρίνεια στην κοινωνία.
Ενημέρωσα, λοιπόν, τους ξένους ότι η ατζέντα των μεταρρυθμίσεων είναι λάθος. Δηλαδή, με ένα Δημόσιο που έχει 30% αργόμισθους, διατηρώντας τόσο μεγάλο ποσοστό αργομισθίας μέσα στο Δημόσιο, ποτέ δεν θα γίνει παραγωγική η δημόσια μηχανή. Άρα, πρέπει αμέσως να βρούμε ή να τους μετακυλήσουμε στον ιδιωτικό τομέα ή κάτι να κάνουμε. Δεν μπορεί, δηλαδή, με ένα Δημόσιο διεφθαρμένο σε μεγάλο ποσοστό, μαθημένο να μην παράγει ή να μην δουλεύει καν, να προχωρήσουμε στην Ευρώπη του αύριο. Δεν γίνεται αυτό. Μα το ίδιο γίνεται και στις συντάξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάδες άνθρωποι που παίρνουν δύο συντάξεις, κύριες συντάξεις. Το ακούν οι ξένοι και λένε: «Κύριες συντάξεις»; Κύριες συντάξεις!
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου
Βουλευτή)
Τριακόσιες τριάντα χιλιάδες Έλληνες παίρνουν τρεις συντάξεις. Στρέφομαι εις την Κυβέρνηση και λέω: Δεν θα λυθεί κανένα ασφαλιστικό, αν δεν αφομοιώσουμε όλες τις συντάξεις σε μία και αν δεν ξεκαθαρίσουμε στους πολίτες ότι αυτά που γινόντουσαν πενήντα χρόνια ήταν διεφθαρμένα και πελατειακά πράγματα που μας κάνουν χώρα, όχι Βαλκανίων, τριτοκοσμική. Δεν τολμάτε, όμως, να μιλήσετε εις τον κόσμο και κοροϊδεύετε τον κόσμο, όλες οι πτέρυγες της Βουλής! Και υπάρχουν ευθύνες. Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες.
Πόση ώρα έχω; Δεν κατάλαβα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Έχει τελειώσει ο χρόνος σας.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): Α, έχει τελειώσει; Συγγνώμη, δεν το αντιλήφθηκα, κύριε Πρόεδρε.
Υπάρχουν ευθύνες για την μη ενημέρωση του κόσμου και ο κόσμος ελπίζει.
Έρχονται οι πολύτεκνοι και μου ζητούν τα επιδόματά τους. Έρχονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες και μου ζητούν τα δικά τους επιδόματα. Η Κυβέρνηση έχει ήδη υπογράψει ρήτρα μηδενικού ελλείματος εις τις συντάξεις. Όπερ τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ό,τι έχουν τα ταμεία, αυτά θα μοιράζουν και τα ταμεία είναι νεκρά ήδη.
Κοροϊδεύουμε τον κόσμο και απατεωνίζουμε. Ενίσταμαι εις αυτήν τη Βουλή! Ή βρίσκουμε το θάρρος να πούμε στο λαό την αλήθεια ή είμαστε μπροστά στον γκρεμό και θα πέσουμε κάτω. Δεν θέλω να απαντήσω άλλο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Ένωσης Κεντρώων)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Υπενθυμίζω ότι ομόφωνα η Βουλή στην Ολομέλεια της έχει αποφασίσει η ψηφοφορία να αρχίσει στις 23:00΄ ακριβώς, οπότε κατά το δυνατόν να μιλήσουν όσο γίνεται περισσότεροι.
Ο Πρόεδρος του κόμματος Το Ποτάμι, ο κ. Θεοδωράκης, έχει ζητήσει τον λόγο.
Ορίστε, έχετε τον λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (Επικεφαλής του κόμματος Το Ποτάμι): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η στιγμή επιβάλλει να μιλήσουμε, λοιπόν, για δικαιώματα, για δικαιώματα που ξεχάσαμε και για δικαιώματα που παραπέμπουμε συνεχώς στο μέλλον.
Για την Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τα δικαιώματα φαίνεται δεν έχουν προτεραιότητα. Δεν λέω μόνο για το σημερινό αποσπασματικό νομοσχέδιο, λέω και για όσα δεν κάνετε στις φυλακές, όσα δεν κάνετε για τους ανάπηρους, όσα δεν κάνετε για τους Ρομά. Υποσχεθήκατε πολλά, πήρατε ψήφους και τώρα ραντεβού στην επόμενη προεκλογική περίοδο.
Εμείς στο Ποτάμι σκεφτόμαστε διαφορετικά. Η εξέλιξη απαιτεί κατοχύρωση των δικαιωμάτων, απαιτεί οι ομοφυλόφιλοι πολίτες να είναι ίσοι, να έχουν τα ίδια δικαιώματα στη ζωή, στην οικονομία, στην οικογένεια, στην περιουσία, στα παιδιά, στον θάνατο.
Θέλω εδώ να απευθυνθώ στους συντηρητικούς συναδέλφους, αλλά και στους συντηρητικούς πολίτες. Δεν λέω στους ακραίους. Αυτοί δεν ακούν. Και είναι ντροπή -θα μου επιτρέψετε να κάνω μια παρένθεση- που κάποιοι μητροπολίτες, λίγοι ευτυχώς, συμπεριφέρονται ως κήρυκες μίσους. «Η αγάπη μακροθυμεί, η αγάπη ουκ ασχημονεί», κηρύσσει ο Απόστολος Παύλος.
Θέλω να πω, όμως, κάτι πολύ συγκεκριμένο που άκουσα από έναν άνθρωπο της εκκλησίας. Αγαπάτε αλλήλους, είπε, εκτός αν είναι πόρνες, γκέι ή Εβραίοι. Είναι φοβερό ένας άνθρωπος που πήρε όρκο αγνείας για όλη του τη ζωή να θέλει να επιβάλει στην κοινωνία τι είναι φυσικό και τι είναι αφύσικο στις ανθρώπινες σχέσεις. Εμείς λέμε ότι το κράτος και η εκκλησία δεν έχουν καμία θέση στις κρεβατοκάμαρες του έθνους.
Θέλω, λοιπόν, να πω στους συντηρητικούς πολίτες ότι δεν πρέπει να φοβούνται. Το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων δεν απειλεί την οικογένειά τους και βέβαια δεν απειλεί την πατρίδα. Κανείς δεν κινδυνεύει με τον σεβασμό της πραγματικότητας. Από το αντίθετο κινδυνεύουμε, από την υποκρισία και την καταπίεση.
Ας πάψουμε, λοιπόν, να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Να πάψουν οι ομοφυλόφιλοι να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, άρα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Και επί του συγκεκριμένου, πρέπει να μπορούν να συνάπτουν πολιτικό γάμο.
Αυτή είναι η άποψη που έχει Το Ποτάμι. Αυτή είναι η θέση μας. Είναι φορολογούμενοι. Είναι ψηφοφόροι. Είναι αγρότες. Είναι επιχειρηματίες. Είναι άνεργοι. Είναι πολιτικοί. Είναι επιστήμονες. Είναι κάποιοι από εμάς. Δεν είναι παρακατιανοί.
Η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει μπροστά της μια δύσκολη μάχη. Πρέπει να ξεπεράσουμε μια μεγάλη κρίση και αυτή η κρίση δεν είναι οικονομική μόνο, είναι κρίση ενός συστήματος που, εκτός όλων των άλλων, βασίστηκε στην υποκρισία.
Ας σεβαστούμε, λοιπόν, την πραγματικότητα.
Και οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πάψουν να φοβούνται. Ο συνεταίρος σας των ΑΝΕΛ είπε προεκλογικά στους Έλληνες ότι «θα σας μάθει να γράφετε μόνο με το δεξί χέρι». Μην τον επιβεβαιώνετε καθημερινά. Αρνηθήκατε, τώρα κοντά, να πάρετε θέση στην υπόθεση Ρίχτερ. Σιωπή από τους λαλίστατους Βουλευτές της Κρήτης. Σιωπή, ούτε κουβέντα. Γιατί τόση ατολμία; Η χώρα θέλει συγκρούσεις για να ξεκολλήσει.
Εμείς στο Ποτάμι ζητάμε από τους Δήμους Αθηναίων και Θεσσαλονίκης να προχωρήσουν άμεσα στη δημιουργία χώρων αποτέφρωσης. Να πάψουν οι άνθρωποι να «εξορίζονται» μετά θάνατον. Να πάψουν να ταξιδεύουν στη Βουλγαρία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ευημερία και η πρόοδος μιας κοινωνίας δεν κρίνονται μόνο από τον πλούτο που παράγει, αλλά κρίνεται κυρίως από τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι πολίτες της και κυρίως οι ευπαθείς ομάδες της, οι αδύναμοι κρίκοι της κοινωνίας.
Τι κάνουμε, λοιπόν, στην πράξη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες; Χρειαζόμαστε ένα εθνικό σχέδιο για τα άτομα με αναπηρίες. Δεν το έχουμε. Πρέπει να το δημιουργήσουμε. Τρία στα τέσσερα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν μπορούν να μετακινηθούν στην πόλη, στη χώρα, γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Εδώ και έξι χρόνια -μια συγκεκριμένη καταγγελία- δεν έχει γίνει καμία προκήρυξη για την πρόσληψη ατόμων με ειδικές ανάγκες. Προηγούνται όλα αυτά τα χρόνια –και όχι μόνο στα δικά σας, στους δικούς σας μήνες- οι κομματικοί υπάλληλοι.
Κυρίες και κύριοι, πήγα την περασμένη εβδομάδα στις Φυλακές Κορυδαλλού. Υπάρχει ένας θάλαμος στο Νοσοκομείο κρατουμένων που είναι επτά υπέργηροι, ανάπηροι, παράλυτοι κρατούμενοι, πάνω από ογδόντα χρονών, χωρίς πόδια και υπάρχει ένας σωφρονιστικός υπάλληλος που προσπαθεί όλη μέρα να τους εξυπηρετήσει. Τι εξυπηρετεί η φυλάκισή τους;
Γιατί δεν προχωράμε σε μια ουσιαστική αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος; Γιατί δεν προχωράμε σε αγροτικές φυλακές γυναικών, που έχουμε πει, σε αγροτικές φυλακές νέων; Όλοι οι κρατούμενοι μαζί; Οι αμετανόητοι μαζί με τους μετανοημένους; Οι «φτωχοδιάβολοι» μαζί με τους επαγγελματίες του εγκλήματος;
Το μόνο που νοιάζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης είναι οι «φωτογραφικές» διατάξεις υπέρ συγκεκριμένων κρατουμένων. Το λέω και με αφορμή αυτό το νομοσχέδιο. Έβαλε μπροστά το Υπουργείο τις διατάξεις για τα ομόφυλα ζευγάρια, για να μπορέσει να περάσει και μια σειρά από απαράδεκτες διατάξεις για τη δικαιοσύνη. Μία άχρηστη και άσχετη διάταξη, που δίνει για πρώτη φορά πειθαρχική αρμοδιότητα επί των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Η μόνη έγνοια κάποιων είναι να οπλίσουν με πειθαρχική υπερεξουσία την κ. Θάνου. Ο κ. Παρασκευόπουλος; Ο κ. Παπαγγελόπουλος; Γιατί υπάρχουν και τα δίδυμα στην Κυβέρνηση και δεν ξέρεις ποιος έχει την τελική ευθύνη.
Όλοι οι σοβαροί δικαστές –όχι οι δικοί μας, όλοι- αν μιλήσεις, διαφωνούν με αυτήν την υπερεξουσία που δίνουν στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Γιατί, όμως, επιμένουν; Γιατί θέλουν πραξικοπηματικά να επιβάλλουν ελέγχους στους δικαστές, στους εισαγγελείς που δεν είναι αρεστοί στο νέο καθεστώς. Είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος.
Κυρίες και κύριοι, η χώρα έχει μια συντηρητική Κυβέρνηση, όπως συντηρητικές ήταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, εκτός από κάποιες μικρές εξαιρέσεις.
Το Ποτάμι, το προοδευτικό κίνημα της χώρας, δεν θα συμβιβαστεί. Θα συγκρουστεί με όλες τις συντηρητικές πολιτικές. Με την υποκριτική ηθική, με τα στερεότυπα που κρατούν γονατισμένη την κοινωνία μας στο παρελθόν. Το στοίχημά μας είναι να πάμε μπροστά, να φτιάξουμε επιτέλους τη χώρα που οραματιζόμαστε. Και νομίζω ότι σε αυτό το στοίχημα θα μας ακολουθήσουν πλέον πολλοί περισσότεροι απ’ όσους κάποιοι φαντάζονται προοδευτικοί πολίτες.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Ποταμιού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ και εγώ.
Και προχωρούμε με την κ. Καρασαρλίδου.
Ορίστε, κυρία συνάδελφε, έχετε τον λόγο.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΡΑΣΑΡΛΙΔΟΥ: Καλησπέρα.
Θέλω να χαιρετίσω πρώτα όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στα θεωρεία της Βουλής από την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Είναι τιμή και χαρά για εμάς που παρακολουθείτε όλη τη συνεδρίαση σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, απ’ όσο έχω προσέξει.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
Συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο με το οποίο επεκτείνεται το Σύμφωνο Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, διευρύνοντας το φάσμα των οικογενειακών, κληρονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο σύνολο των ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών.
Η διάκριση που οδήγησε τη χώρα μας σε καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οφείλει να αρθεί με μια νομοθετική ρύθμιση στοιχειώδη και αυτονόητη που έπρεπε να έχει θεσπιστεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου είναι σταθμός για την ισονομία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας. Γιατί με το Σύμφωνο που θεσμοθετείται γίνονται δύο αποφασιστικά βήματα.
Το πρώτο είναι η άρση των διακρίσεων σε βάρος των συμπολιτών μας βάσει του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, διακρίσεων που βρίσκονται μέχρι σήμερα σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές της ισότητας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του σεβασμού της ετερότητας.
Το δεύτερο είναι η γενικότερη αναβάθμιση του Συμφώνου Συμβίωσης για ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια. Νομιμοποιούνται σχέσεις που παρέμεναν μη αναγνωρίσιμες και συχνά καλυμμένες από το πέπλο της σιωπής. Αναγνωρίζονται στα μέρη του Συμφώνου όπως και στους συζύγους όλα τα δικαιώματα, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, φορολογικά, κληρονομικά και διάφορα άλλα.
Για πρώτη φορά καλούμαστε να πάρουμε θέση επίσημη, ξεκάθαρη και αιτιολογημένη. Στόχος μας δεν είναι να εκληφθεί το Σύμφωνο ως μια καλή πράξη σε όφελος μερίδας συμπολιτών μας, αλλά ούτε και ως μια εναρμόνιση με τη Δύση. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση αυτή αφορά συνανθρώπους μας που σε πείσμα της πολιτικής και κοινωνικής απαξίωσης έχουν καταφέρει να οργανώσουν τη ζωή τους διασφαλίζοντας και τον χώρο της αξιοπρέπειάς τους. Άνδρες και γυναίκες αυτής της χώρας, των οποίων μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζονται τα στοιχειώδη δικαιώματα με βάση αναχρονιστικές απόψεις των πιο συντηρητικών κύκλων της κοινωνίας.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης καλύπτει την ανάγκη πάρα πολλών συμπολιτών μας να αναγνωρίσουν νομικά τη συμβίωσή τους. Αναγνωρίζει κάθε ζευγάρι ως οικογένεια και διασφαλίζει κληρονομικά δικαιώματα και θέσεις συγγένειας. Αποτελεί πλέον ώριμο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας να αναγνωριστεί και στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή.
Σε αυτό το σημείο, όμως, θέλω να αναφερθώ σε απαράδεκτες κατά τη γνώμη μου δηλώσεις που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα με αφορμή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ακούσαμε για φυσιολογικούς και μη ανθρώπους, για γενετήσιες διαστροφές. Υπάρχουν άραγε γενετήσιες διαστροφές; Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει την πραγματική αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων ως διαστροφή; Και βέβαια δεν μπορούμε να δεχτούμε εκφράσεις που χαρακτηρίζουν ανθρώπινα όντα ως εκτρώματα, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από στόματα ανθρώπων της εκκλησίας που εκ της θέσεώς τους οφείλουν να ευαγγελίζονται την αγάπη σε όλες της τις μορφές.
Έφτασε η στιγμή όπου το κράτος χωρίς διακρίσεις οφείλει να νομοθετεί για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από το χρώμα τους, τη θρησκεία τους και τη σεξουαλική τους προτίμηση.
Γιατί είναι υπόθεση του δημοσίου βίου και όχι ιδιωτική το να μπορείς να ασφαλίσεις τον σύντροφό σου και γιατί βέβαια είναι υπόθεση του δημοσίου βίου το να μπορεί να συμπαρίσταται κάποιος στον σύντροφό του σε δύσκολες στιγμές, να μπορεί να ενημερώνεται για την υγεία του, να μπορεί να κληρονομήσει τα υπάρχοντά του ύστερα από μια ζωή που τα μοιράστηκαν ή και τα απέκτησαν μαζί.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να μιλήσω περισσότερο για την αναγκαιότητα της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης, άλλωστε το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό, αλλά υπάρχουν και άλλες διατάξεις που είναι εξίσου σημαντικές, στις οποίες όμως θα αποφύγω να αναφερθώ για να μην κάνω κατάχρηση του χρόνου.
Συνήθως οι νόμοι δεν έχουν τόσο ανθρώπινο πρόσωπο. Σήμερα θεωρώ πως συμβαίνει το αντίθετο. Με συγκινεί και ταυτόχρονα με γεμίζει περηφάνια γιατί ανήκω σε μια κοινωνία που σιγά-σιγά αλλάζει, γίνεται πιο ανθρώπινη, κατανοεί και αγκαλιάζει. Το Σύμφωνο Συμβίωσης που σε λίγο θα είναι νόμος του κράτους δίνει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι κάτι αλλάζει για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, με ίσα δικαιώματα και χώρο για όλες και για όλους.
Για όλους, λοιπόν, τους παραπάνω λόγους σας ζητώ να υπερψηφίσετε το παρόν νομοσχέδιο. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο ως προς τη σταδιακή κοινωνική ωριμότητα όλων μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ και εγώ.
Τον λόγο έχει ο κ.Στέφος.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, συζητούμε σήμερα και αποφασίζουμε για το αυτονόητο. Η Ελλάδα είναι από τις τελευταίες χώρες τις Ευρώπης όπου τα ομόφυλα ζευγάρια δεν διαθέτουν κάποιο πλαίσιο επίσημης αναγνώρισης της σχέσης τους.
Η Ιρλανδία έχει θεσπίσει τον πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια μετά από δημοψήφισμα όπου το 62% ψήφισε υπέρ του να επιτρέπεται ο γάμος ανάμεσα σε δύο άτομα χωρίς διάκριση ως προς το φύλο τους. Συνολικά δύο χιλιάδες και πλέον ζευγάρια έχουν ενωθεί από τότε που η Ιρλανδία κατέστησε νόμο το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Ήδη έχει εγκριθεί ο γάμος σε Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, Φινλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο και υπάρχει σύμφωνο σε πάρα πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Κροατία, η Σλοβενία, η Ουγγαρία και λοιπά.
Με το παρόν νομοσχέδιο γίνονται δύο αποφασιστικά βήματα. Το πρώτο είναι η άρση των διακρίσεων σε βάρος των συμπολιτών μας λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Το δεύτερο είναι η γενικότερη αναβάθμιση του Συμφώνου Συμβίωσης για ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια, δεδομένου ότι αναγνωρίζονται οι οικογενειακοί δεσμοί μεταξύ των μερών. Και επιτέλους αναγνωρίζεται και στα μέρη του Συμφώνου, όπως και στους συζύγους, όλα τα δικαιώματα, όπως ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, φορολογικά, κληρονομικά και άλλα.
Το παρόν νομοσχέδιο, όμως, δεν περιορίζεται στο Σύμφωνο Συμβίωσης, αλλά περιλαμβάνει πολλά σημεία εκδημοκρατισμού, όπως η δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και Μισαλλοδοξίας, το οποίο θα προβαίνει στον σχεδιασμό πολιτικών πρόληψης και καταπολέμησης του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας προς διασφάλιση της προστασίας ατόμων και ομάδων που στοχοποιούνται λόγω φυλής, χρώματος, θρησκείας, γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου.
Τροποποιεί τη διάταξη για το έγκλημα που τελείται με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Έτσι εγκαταλείπεται η προβληματική και δύσχρηστη στην εφαρμογή της πρόβλεψη περί τέλεσης του ρατσιστικού εγκλήματος «λόγω μίσους», διότι είναι αόριστη και υποκειμενική.
Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα οι οποίες προχωράνε την αναθεώρηση του δικαίου των ενηλίκων με γνώμονα τα διεθνή επιστημονικά δεδομένα και τις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού. Παιδιά που γεννιούνται στις φυλακές θα μπορούν να μεγαλώσουν στο σπίτι τους με τις μαμάδες τους.
Η κατάργηση του διαβόητου τυποκτόνου νόμου, το οποίο είναι μια ακόμα εξαιρετικά σημαντική διάταξη. Αυτός ο νόμος τα τελευταία χρόνια αποτελούσε φόβητρο για τους δημοσιογράφους και την ελεύθερη άσκηση της δημοσιογραφίας και οδηγούσε σε φαινόμενα αυτολογοκρισίας.
Η κατάργησή του αποτελούσε πάγιο και ισχυρό αίτημα όλου του δημοσιογραφικού κόσμου, αλλά και διεθνών δημοσιογραφικών ενώσεων και οργανώσεων δικαιωμάτων του εξωτερικού.
Είναι και πολλές ακόμη σημαντικές διατάξεις, όπως η ποινικοποίηση όλων των πράξεων, συσσίτια, αιμοδοσίες κ.λπ., οι οποίες αποκλείουν κάποιους με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή, το χρώμα ή τη θρησκεία, που αποτελούν έμπρακτη εκδήλωση και προπαγάνδα ή διαφήμιση του ρατσισμού. Ανθρώπους θέλουμε σ’ αυτή τη χώρα. Έλληνες, αλλά ανθρώπους.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε λογικές που μας οδηγούν στο μεσαίωνα, όπως επιθέσεις σε ομόφυλους, είτε σωματικές είτε λεκτικές, αντίστοιχες επιθέσεις σε μετανάστες, συσσίτια μόνο για Έλληνες, αιμοδοσίες μόνο για Έλληνες, λεκτικές επιθέσεις στο δημόσιο διάλογο. Το παράδειγμα των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών που είχε με απόλυτα σεξιστικό περιεχόμενο δύσκολα μπορεί να λησμονηθεί από όλους μας.
Δεν μπορούν να οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο όσοι και όσες δεν χωρούν σε ένα μοντέλο που χρόνια τώρα χτίζεται πάνω σε σάπια θεμέλια, το μοντέλο του λευκού μεσοαστού άντρα. Δεν ζούμε σε εποχές που ο κόσμος δεν έχει καταλήξει εάν η γη κινείται ή εάν είναι επίπεδη ή όχι, ούτε πείθουν πλέον δήθεν επιχειρήματα για το εάν ένας άνδρας έχει μεγαλύτερο εγκέφαλο από μία γυναίκα ή αντίστοιχα ένας λευκός από έναν νέγρο.
Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι το παρόν νομοσχέδιο βάζει θεμέλια για μία πιο δημοκρατική χώρα, μία χώρα στην οποία θα χωράμε όλοι και όλες, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου και φυλής και θα πρέπει να αποτελέσει την απαρχή για μία μεγάλη κουβέντα γύρω απ’ αυτά τα ζητήματα. Ψηφίζω το νομοσχέδιο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ, κύριε Στέφο.
Το λόγο έχει ο κ. Εμμανουηλίδης.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι, κάθε νομοθέτημα που έρχεται προς ψήφιση ισοδυναμεί με μία κοινωνική γέννα. Εάν είναι πρόωρο σε σχέση με την κοινωνική αντιστοίχιση, δεν θα ευοδώσει στο να αναπτυχθεί και μοιραία θα δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του. Εάν πάλι είναι πέρα από το συντονισμένο χρόνο, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην κοινωνία, εφόσον δεν εξυπηρετεί το σκοπό για τον οποίο στον καίριο χρόνο έπρεπε να λειτουργήσει.
Ως γνωστόν, βρισκόμαστε στη δεύτερη περίπτωση, καθώς το συζητούμενο και προς ψήφιση νομοσχέδιο απ’ όλες τις πλευρές έχει γίνει αποδεκτό ότι βρίσκεται σε χρόνο ασυντόνιστο με την κοινωνία, εφόσον για αρκετό χρόνο ταλαιπώρησε κοινωνικές ομάδες που θα έπρεπε δικαιωματικά να ασκούν τα ατομικά δικαιώματα, όπως όλες οι χάρτες του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού Δικαίου ορίζουν.
Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά η χώρα μας δεν συντονίζεται με τον πραγματικό κοινωνικό και ιστορικό χρόνο. Όμως, ποτέ δεν είναι αργά στο να θεραπεύουμε αρρυθμίες αυτού του είδους.
Δεν θα χρειαστεί να επιχειρηματολογήσω για τη λυτρωτική αναγκαιότητα στην εφαρμογή αυτού του νόμου, υπό την έννοια ότι κοινωνικές ομάδες για χρόνια ταλαιπωρούνται από μία φοβική αντίληψη που έχει η κοινωνία, μία φοβική αντίληψη, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά καθρέφτισμα των δικών της αδυναμιών. Γιατί ο φόβος δεν είναι τίποτε άλλο παρά προβολή της επίγνωσης της αδυναμίας μας.
Έρχομαι να πω ότι το νομοσχέδιο αυτό στα δεκατέσσερα άρθρα του συνοδεύεται και από μία σειρά άρθρων που καταγγέλθηκε από όλες –θα έλεγα- τις αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις ως ένα συνονθύλευμα νομοθετικό, που δημιουργεί τελικά ένα έλλειμμα μίας ενότητας νομοθετικής.
Όμως και εδώ επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι έχει οργανικότητα. Παρά τις θεματικές διαφορές, στην ουσία του διαπνέεται από την ίδια αρχή. Και ποια είναι αυτή; Είναι η αρχή της υπεράσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και μάλιστα, κατά τον Περικλή, η λειτουργική θέσπιση των νομοθετημάτων είναι εκείνη που θεσπίζει επ’ ωφελεία των αδικουμένων. Και όλα ακριβώς αυτά που εμπεριέχονται σε αυτό το νομοσχέδιο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία θεραπεία υπεράσπισης των αδικουμένων, αδικουμένων όχι με τη στενή έννοια του όρου, αλλά με τη συγκυριακή κατάσταση, στην οποία βρίσκονται διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Επί παραδείγματι, το να δίνεται η δυνατότητα στη φυλακισμένη μητέρα να ζει τη μητρότητα και να απολαμβάνει το παιδί ακριβώς αυτή την απαιτούμενη στοργή, νομίζω είναι μία νομοθετική ρύθμιση, που ακριβώς αυτό το αξιακό σύστημα υπηρετεί, της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων. Το ίδιο θα συμβεί και για τους ανήλικους, που η παραβατικότητα τούς φέρνει σε σημείο κάθειρξης. Το να θεραπεύει ακριβώς αυτή την αδυναμία και να απαντά θετικά σε αυτήν την κοινωνική σκληρότητα είναι δείγμα ενός αριστερού αξιακού συστήματος που το έχει ανάγκη η κοινωνία σε κάθε στιγμή.
Επομένως –και κλείνω με αυτό- είναι πράγματι ιδιαίτερα λειτουργικό κοινωνικά το νομοσχέδιο και αποτελεί κατάθεση κοινωνικής ευαισθησίας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον λόγο να πω μία κουβέντα επί της διαδικασίας;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Επί της διαδικασίας ζητάτε τον λόγο ή να πείτε μία κουβέντα;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Μία κουβέντα επί της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ορίστε, κύριε Κεγκέρογλου, έχετε τον λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Επειδή όπως πάει δεν θα μιλήσει μεγάλος αριθμός, έχετε υπόψη σας -με το όριο των 23.00΄ που έχει τεθεί- ότι υπάρχουν τροπολογίες και υπάρχουν και εισηγητές που πιθανόν να ζητήσουν να δευτερολογήσουν και να στηρίξουν τις τροπολογίες, όπως μια εγώ που έχω καταθέσει εγώ και θα ζητήσω να την υποστηρίξω. Άρα, πρέπει να μείνει χρόνος γι’ αυτό.
Αν θεωρήσετε ως φιξ τη διαδικασία, θα πρέπει να τηρήσετε την αρχή της εναλλαγής. Να υπάρξει εναλλαγή. Είναι τρεις-τέσσερις που είναι άλλων κομμάτων, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Να μη μιλάνε όλοι του ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτό είναι –με συγχωρείτε- μονόλογος.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ: Μα, ηλεκτρονικό σύστημα είναι αυτό. Τι να κάνουμε;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Τι να σας πω; Αν θέλετε, μπορώ να σας αφήσω και να μη μιλήσουμε καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Δεν μπορώ να καταλάβω κατ’ αρχήν γιατί μιλάμε όλοι μαζί. Όποιος θέλει ζητάει τον λόγο αν έχει κάτι να πει.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Εγώ μία πρόταση κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Δεν το λέω για σας. Θέλω να πω όμως ότι εγώ υπενθύμισα την απόφαση που πήρε η Ολομέλεια, ότι η συζήτηση τελειώνει στις 23.00΄ …
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Βεβαίως. Η συζήτηση όχι οι ομιλητές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Αν τεθεί θέμα, όπως εσείς αυτήν τη στιγμή βάζετε, τότε η Ολομέλεια θα αποφασίσει στις 23.00΄. Γιατί αυτή τη στιγμή που διεξάγεται η συζήτηση…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Δεν μπορεί να αποφασίσει στις 23.00΄. Αν είναι οριστικό το 23.00΄, τότε 22.45΄ πρέπει να σταματήσει η σειρά και να μιλήσουν αυτοί που έχουν να μιλήσουν για τις τροπολογίες και να κλείσει η συζήτηση στις 23.00’. Άλλως, είναι απόφαση παράτασης.
Με συγχωρείτε, αν ήταν προϋπολογισμός, που τελειώνει στις 24.00΄, θα είχατε δίκιο, αλλά στον προϋπολογισμό τηρείται η εναλλαγή. Εδώ η εναλλαγή δεν τηρήθηκε. Όταν είναι φιξ ο χρόνος, τηρείται η εναλλαγή. Ούτε αυτό το ξέρουμε; Πρέπει να το ξέρουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κοιτάξτε, ο κατάλογος, όπως ξέρετε, γίνεται …
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Όχι, όταν είναι φιξ η συζήτηση και τελειώνει κάποια συγκεκριμένη ώρα, υπάρχει άλλη διαδικασία για τον κατάλογο, για τη συγκρότηση του καταλόγου. Εντάξει; Και αυτό που ζητάμε τι είναι; Να πούμε κι εμείς την άποψή μας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Αυτό δεν οδηγεί πουθενά αυτή τη στιγμή. Παρακαλώ, να προχωρήσουμε για να μιλήσουν οι Βουλευτές, διότι εάν ανοίξει η συζήτηση, δεν θα μιλήσουν οι Βουλευτές.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Θέλω ενάμισι λεπτό, όσο υπερβαίνουν οι άλλοι.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω κι εγώ τον λόγο ένα λεπτό επί της διαδικασίας, παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Παρακαλώ, κυρία Βάκη.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Θα πρότεινα να συνεχίσουμε με τον κατάλογο των ομιλητών και τη σειρά ως έχει μέχρι τις 22.45΄ και εν συνεχεία ο Υπουργός να τοποθετηθεί πάνω στις τροπολογίες και να προχωρήσουμε στην ψηφοφορία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εσείς προτείνετε δηλαδή να ερωτηθεί αυτή τη στιγμή το Σώμα εάν συμφωνεί να σταματήσει η διαδικασία αντί για τις 23.00΄, που έχει αποφασίσει η Ολομέλεια, στις 22.45΄. Αυτό λέτε. Εάν δεν υπάρχει αντίλογος…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Πώς δεν υπάρχει; Να μιλήσει μόνο ο Υπουργός ένα τέταρτο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εσείς προτείνετε…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Αυτοί οι οποίοι έχουν να υποστηρίξουν μια τροπολογία και έχουν να πουν κάτι να το πουν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Προτείνετε να αναπτύξετε την τροπολογία;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Όχι, δεν έχω δευτερολογία. Όσοι έχουν καταθέσει τροπολογίες, που είναι τέσσερις, πέντε οι οποίοι πιθανόν δεν θα προλάβουν να μιλήσουν -μπορεί να μην είναι και κανένας ή να είναι ένας- να έχουν το δικαίωμα να υποστηρίξουν την τροπολογία και να πουν και μια κουβέντα για το νομοσχέδιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εφόσον είναι εμπρόθεσμες, εγώ το βρίσκω λογικό, αλλά θα πρέπει να αποφασίσει η Ολομέλεια.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Άρα οι εκπρόθεσμες του Υπουργού δεν θα μπουν. Γιατί υπάρχει εκπρόθεσμη υπουργική τροπολογία που θα μπει. Τι μου βάζετε ως κριτήριο το θέμα «εμπρόθεσμο»;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ο Κανονισμός της Βουλής λέει ότι οι εμπρόθεσμες τροπολογίες είναι αυτές που ουσιαστικά συζητιούνται. Ο Υπουργός έχει το δικαίωμα…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Άρα, δεν θα περάσουν οι εκπρόθεσμες των Υπουργών. Εντάξει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Όχι, ο Υπουργός έχει το δικαίωμα να φέρει και την τελευταία στιγμή τροπολογία εκ του Κανονισμού. Το αν είναι λάθος ο Κανονισμός το συζητάμε, αλλά έχει το δικαίωμα.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ποιος σας το είπε αυτό, ότι έχει το δικαίωμα μέχρι τελευταία ώρα; Εσείς το είπατε εκεί δίπλα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Όχι εμείς.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Όχι, λάθος είναι αυτό. Δεν ισχύει αυτό. Πάλι μαθήματα Κανονισμού θα κάνουμε; Δεν ισχύει αυτό. Ποιος το είπε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Στον νέο Κανονισμό να το αλλάξουμε, κύριε Κεγκέρογλου, αλλά μέχρι τώρα ισχύει.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Άρα δεν θα μιλήσουμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Αυτός είναι ο Κανονισμός, κύριε Πρόεδρε. Τι θέλει τώρα ο κ. Κεγκέρογλου; Μιλάει, ξαναμιλάει, ξαναμιλάει. Πόσες φορές θα μιλήσει;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ: Χάνουμε την ώρα μας, κύριε Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Προχωρούμε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Δηλαδή, δεν θα μιλήσουμε, κύριε Πρόεδρε. Εντάξει.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, θέλουν να εκφραστούν και άλλοι συνάδελφοι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Παρακαλώ, ο κ. Μπαλλής…
(Θόρυβος – Διαμαρτυρίες στην Αίθουσα)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Έχει και όρια ο φασισμός. Άκουσες τι είπα; Έχει και όρια!
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (ΜΑΚΗΣ) ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ: «Έχει όρια ο φασισμός»; Τι πράγματα είναι αυτά; Έτσι μιλάς;
Κύριε Πρόεδρε, κατηγόρησε εσάς και εμάς ότι είμαστε φασίστες! Έχει όρια ο φασισμός λέει! Να απαντήσετε. Να πάρετε θέση!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Τον λόγο έχει ο κ. Ακριώτης.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (ΜΑΚΗΣ) ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ: Όχι, σας παρακαλώ, είναι βαρύ αυτό που είπε ο κύριος συνάδελφος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κύριε Ακριώτη, έχετε τον λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΚΡΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αισθάνομαι ικανοποιημένος για το σχέδιο νόμου που συζητούμε σήμερα. Είναι μια από αυτές τις στιγμές που όχι μόνο επαληθεύεται ο ρόλος του Βουλευτή απέναντι στο Σύνταγμα, αλλά και απέναντι στον άνθρωπο.
Σήμερα είναι μια ημέρα ορόσημο για μία ομάδα συμπολιτών μας. Το νομοσχέδιο αφορά σημαντικό αριθμό συνανθρώπων μας. Οι άνθρωποι αυτοί παύουν πλέον να αντιμετωπίζονται από την επίσημη πολιτεία σαν πολίτες β΄ κατηγορίας. Μία ομάδα συμπολιτών μας, οι οποίοι βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, μπορούν σήμερα μετά από πολλά χρόνια στέρησης, χλεύης, αλλά και επίσημης κρατικής περιφρόνησης να χαμογελούν.
Προφανώς, αναφέρομαι στο πολυθρύλητο σύμφωνο συμβίωσης. Όμως, προτού μιλήσω για αυτό, θέλω να αναφερθώ στη διάταξη που αφορά την κράτηση τέκνων φυλακισμένων μανάδων και θα σας πω γιατί. Γιατί ο παρονομαστής είναι κοινός. Είναι η αποκατάσταση της αδικίας. Είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση. Είναι η αξιοπρέπεια.
Συνάδελφοι, από τι ορίζεται ο άνθρωπος; Από το χρώμα και τη θρησκεία του; Από το οικονομικό ή γνωστικό του επίπεδο; Από τη σωματική ή πνευματική του υγεία; Από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό; Από την τύχη του να κληρονομήσει πλούτο ή φτώχεια;
Και αν ένα μωρό γεννηθεί στη φυλακή, γεννιέται υπόδικος; Θα εκτίσει την ποινή που κληρονόμησε από τη μάνα του ή θα αποσχιστεί εκδικητικά από τη μητρική παρουσία και φροντίδα;
Σήμερα εδώ μέσα, στη Βουλή των Ελλήνων, η αδικία αυτή διορθώνεται. Η κρατούμενη μητέρα ανηλίκου τέκνου μέχρι πέντε ετών θα έχει τη δυνατότητα να παραμείνει κοντά του τα κρίσιμα πρώτα χρόνια της ζωής του ή ακόμη και δέκα χρόνια, εφόσον το τέκνο αδυνατεί να εξυπηρετηθεί λόγω αναπηρίας, εκτίοντας την ποινή ή μέρος της ποινής με τη μορφή του κατ’ οίκον περιορισμού. Τα μόνα κάγκελα που θα αντικρίσουν τα μωρά των φυλακισμένων γυναικών θα είναι αυτά της κούνιας τους, στο σπίτι τους, με τη μάνα τους. Είμαι υπερήφανος που είμαι παρών σε αυτή τη στιγμή.
Και τώρα επιτρέψτε μου να αναφερθώ στο σύμφωνο συμβίωσης.
Αγαπητοί συνάδελφοι, και συγκεκριμένα αναφέρομαι σε εσάς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που κυβερνούσατε εναλλάξ ή παρέα τα τελευταία χρόνια, δεκαοκτώ χώρες, πρόσφατα και η Κύπρος αναγνωρίζουν κάποιον τύπο συμφώνου συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια και επιπρόσθετα εννέα χώρε στην Ευρώπη αναγνωρίζουν τον πολιτικό γάμο ομοφύλων.
Κι ενώ στην Ελλάδα τα ομόφυλα ζευγάρια έμειναν εντελώς ακάλυπτα, ήρθε η δική σας Κυβέρνηση το 2008, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας και απέκλεισε τα ομόφυλα ζευγάρια από τη δυνατότητα να συνάψουν σύμφωνο. Αποκλείσατε δηλαδή από το θεσμό εκείνους ακριβώς που τον χρειάζονταν, δεδομένου ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το θεσμό του πολιτικού γάμου, τη στιγμή που σε άλλες χώρες το σύμφωνο εισήχθη καταρχάς υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών και εισήχθη ώστε τουλάχιστον να προβλέπει εξίσωση με τα περιουσιακά δικαιώματα, τα δικαιώματα του κοινωνικοασφαλιστικού, εργατικού και φορολογικού δικαίου, αλλά και για να μπορεί να κληρονομεί ο ένας εταίρος τον άλλο.
Κι ενώ ήρθε το ράπισμα της καταδίκης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πριν από δύο χρόνια, εσείς κωφεύατε κι έμεινε η Ελλάδα μαζί με τη Λιθουανία οι μόνες χώρες που άφηναν τους ομοφυλόφιλους πολίτες τους εντελώς ακάλυπτους από το σύμφωνο συμβίωσης. Το Δικαστήριο ήταν ξεκάθαρο στην καταδίκη του Νοεμβρίου του 2013. Ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών συνιστά ανεπίτρεπτη διάκριση σε βάρος τους και ως εκ τούτου τα ομόφυλα ζευγάρια πρέπει ρητά να συμπεριληφθούν στο σύμφωνο συμβίωσης.
Σήμερα διέκρινα εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας μία διάθεση αυτοκριτικής, αλλά και πάλι έψαχνε επιχειρήματα για να μην ψηφίσει το νομοσχέδιο, με τιμητικές βέβαια τις διακρίσεις όσων μελών της Νέας Δημοκρατίας βγήκαν στο Βήμα και υποστήριξαν το νομοσχέδιο.
Για τους λοιπούς, παριστάνετε τους ευρωπαϊστές, εσείς που θεωρείτε την παράταξή σας -πώς το λέτε- το «θεματοφύλακα και εγγυητή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας». Εξηγήστε μας. Τι είναι η Ευρώπη για εσάς; Είναι μόνο το ευρώ; Δεν είναι η Ευρώπη με τις κοινές αρχές και αξίες; Δεν είναι η Ευρώπη ο σεβασμός και η ποικιλομορφία; Δεν είναι η Ευρώπη η κουλτούρα της αποδοχής; Δεν είναι η Ευρώπη το αγκάλιασμα του διαφορετικού; Για ποια Ευρώπη μιλάτε εσείς επιτέλους;
Έφτασε ο σημερινός εισηγητής της μειοψηφίας, ως αρμόδιος Υπουργός Δικαιοσύνης επί των ημερών σας, πέρυσι τέτοιον καιρό να δηλώνει για τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφύλων ότι «είμαστε μια χώρα η οποία σέβεται τις παραδόσεις, σέβεται τη φύση του ανθρώπου και δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί τουλάχιστον με αυτή την Κυβέρνηση και με αυτή την υπουργία ο γάμος». Κι αυτό έγινε θέμα και στο ευρωπαϊκό Τύπο, ο οποίος έκανε λόγο για ομοφοβικές δηλώσεις του Έλληνα Υπουργού Δικαιοσύνης. Θέλετε να μας πείτε ότι οι Ευρωπαίου εταίροι που έχουν θεσπίσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων δεν σέβονται τη φύση του ανθρώπου; Αυτά, λοιπόν, για τον πολυδιαφημισμένο ευρωπαϊσμό σας.
Δεν μπορεί, λοιπόν, να υπάρχει, αγαπητοί συνάδελφοι, συμβίωση α΄ κατηγορίας ούτε συμβίωση β΄ κατηγορίας. Δεν μπορεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος να υπάρχει διάκριση των πολιτών στα δικαιώματα που απορρέουν από τη συμβίωσή τους και τη συμπορεία τους στη ζωή.
Όσο για τις παραδόσεις τις οποίες επικαλείστε, σε ποιες παραδόσεις αναφέρεστε; Εμείς γνωρίζουμε μία παράδοση, την παράδοση της ελευθερίας, την παράδοση του δικαιώματος στον αυτοπροσδιορισμό, την παράδοση της ισοπολιτείας. Εμείς σήμερα με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, αντίθετα με εσάς, επεκτείνουμε τη δημοκρατία. Εμείς διευρύνουμε τα δικαιώματα.
Αυτή την παράδοση τιμούμε εμείς σήμερα, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι και είμαι ικανοποιημένος που ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού ενώνω σήμερα τη φωνή μου με όσους και όσες αξιώνουν δικαιοσύνη και γίνομαι συμμέτοχος σε μια τέτοια στιγμή για τη χώρα και για το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστούμε.
Ο κ. Μπαλλής έχει τον λόγο.
ΣΥΜΕΩΝ ΜΠΑΛΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ξεκινήσω και εγώ με την ίδια επισήμανση, με την οποία ξεκίνησε πριν από αρκετή ώρα και η κυρία Μπακογιάννη: Ούτε εγώ είμαι νομικός. Γι’ αυτό και ομολογώ ότι κάποια στιγμή μπερδεύτηκα στην Επιτροπή από τους νομικούς διαξιφισμούς που αντηλλάγησαν.
Κάνω, όμως, την απλοϊκή ίσως για πολλούς –και ιδιαίτερα τους νομικούς- σκέψη ότι ένας νόμος υπάρχει ή μάλλον οφείλει να υπάρχει για να προστατεύει τα δικαιώματα των ολίγων, των μειοψηφιών, διότι οι πολλοί, οι πλειοψηφίες έχουν και τη δύναμη και τη δυνατότητα και κυρίως τα μέσα για να διαμορφώνουν το πλαίσιο οργάνωσης και ανάπτυξης της κοινωνίας σύμφωνα με τις δικές τους απόψεις.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι ακριβώς για την προστασία των δικαιωμάτων μειοψηφιών είναι που έρχεται και αυτό το νομοσχέδιο. Και είναι λυπηρό πως στην άρνηση του νομοσχεδίου που συζητάμε σήμερα συναντώνται δυνάμεις που την σκέψη τους, τη στάση τους, τον δρόμο τους και την προοπτική που έχουν για τον ίδιο τον κόσμο και την κοινωνία, τα χωρίζει μια άβυσσος. Διότι η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια έχει να κάνει με τη νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων που όλοι μπορούν και πρέπει να έρθουν. Τα είπε ο κ. Αθανασίου και στην Επιτροπή –τα επαναλαμβάνει και στον κ. Δαβάκη αυτή την ώρα.
Έχει να κάνει, λοιπόν, με την προστασία της ελευθερίας των προσωπικών επιλογών από ρατσιστικές και από σεξιστικές επιθέσεις. Επίσης, έχει να κάνει με τη συμμόρφωση της χώρας μας στα ευρωπαϊκά νομοθετικά δεδομένα και στις αντίστοιχες ευρωπαϊκές συμβάσεις.
Με το παρόν νομοσχέδιο κατοχυρώνεται η ιδιωτική αυτονομία και ο σεβασμός της ιδιωτικής βούλησης με βάση τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης στη ρύθμιση των προσωπικών σχέσεων. Και ακριβώς πάνω στην εμπέδωση της αρχής της ισότητας εκφράζεται με αυτό το νομοσχέδιο η βούληση του νομοθέτη. Η σχετική νομοθεσία που θα έχουμε θα μπορεί πλέον να συμβαδίζει και με την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα στο θέμα αυτό.
Ακούστηκε και η κριτική ότι το παρόν νομοσχέδιο απλώς κατοχυρώνει κάποιες επιλογές ιδιωτικού χαρακτήρα. Όμως, από τη στιγμή που ορίζεται ότι το σύμφωνο συμβίωσης για να έχει ισχύ πρέπει να κατατεθεί και στο ληξιαρχείο, εκ των πραγμάτων αυτή η ιδιωτική υπόθεση αποκτά και έναν δημόσιο χαρακτήρα.
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου ανοίγει ο δρόμος για να αναγνωριστούν στα ζευγάρια που θα το υπογράψουν δικαιώματα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά αλλά και κληρονομικά, που μέχρι τώρα δεν αναγνωρίζονται. Και με προεδρικό διάταγμα, που όπως προβλέπεται θα εκδοθεί εντός εξαμήνου, θα ρυθμιστούν και θέματα που έχουν να κάνουν με το δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο, το εργατικό, το ασφαλιστικό, το φορολογικό και το συνταξιοδοτικό.
Η αναγνώριση των οικογενειακών σχέσεων και του δεσμού μεταξύ των δύο μερών του συμφώνου συμβίωσης επιτρέπει την εφαρμογή των διατάξεων του κληρονομικού δικαίου μετά θάνατον, όπως και την αναγνώριση του συντρόφου ως οικείου προσώπου και για ιατρικά θέματα, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν ισχύει. Ισχύει μόνο στα αντίστοιχα δικαιώματα των ετερόφυλων ζευγαριών και στα ζευγάρια που έχουν σχέση γάμου.
Επίσης, είναι σημαντικό ότι μεταξύ των άλλων διατάξεων που υπάρχουν στο νομοσχέδιο υπάρχει και η πρόβλεψη για την ίδρυση του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, για τη χάραξη της σχετικής πολιτικής.
Θεωρώ ότι η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου θα αποτελέσει μια σημαντική στιγμή για το Κοινοβούλιο αλλά και για καθέναν από εμάς, διότι για πρώτη φορά καλούμαστε να πάρουμε μια ξεκάθαρη, αιτιολογημένη θέση και άποψη πάνω σε θέματα που για χρόνια κανένας και πολύ περισσότερο το ίδιο το κράτος δεν παραδεχόταν ότι υπάρχουν, για σχέσεις υπαρκτές που όμως κανένας δεν τις αναγνώριζε.
Επιτρέψτε μου κλείνοντας να κάνω μια ιδιαίτερη επισήμανση σε ένα άρθρο του νομοσχεδίου, που μπορεί να μην έχει να κάνει με αυτό καθαυτό το σύμφωνο συμβίωσης, έχει όμως να κάνει με τον πυρήνα της σχέσης που έχει αυτό το νομοσχέδιο με τη Δημοκρατία, με την ελευθερία της άποψης, με την ελευθερία της βούλησης.
Πρόκειται για το άρθρο 37 του νομοσχεδίου, με το οποίο αλλάζει επιτέλους το ασφυκτικό και εκφοβιστικό πλαίσιο λειτουργίας του Τύπου και των δημοσιογράφων, που σκοπό είχε να περιορίσει τον δημοσιογραφικό έλεγχο και την κριτική.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτού)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Με το άρθρο 37 έρχεται επιτέλους με μεγάλη καθυστέρηση η τροποποίηση του ν. 1178/82 και των τροποποιήσεων που επήλθαν το 1995 με το άρθρο 10 του ν. 2328. Στον δημοσιογραφικό χώρο έχουμε ονοματεπώνυμο γι’ αυτόν τον νόμο, που γνωστότερος ευρύτερα είναι ως «τυποκτόνος νόμος». Με βάση, λοιπόν, αυτόν τον τυποκτόνο νόμο προβλέπονταν εξοντωτικές ποινές ως χρηματική αποζημίωση σε βάρος δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης για αδικήματα τελούμενα διά του Τύπου, ενώ τα ορισθέντα κατώτατα όρια αποζημιώσεων υπερβαίνουν πολλές φορές τη λογική και μάλιστα πολλές φορές καταργούν και τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, όπως έχει αποφανθεί και η ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την απόφασή της τον Μάιο του 2010.
Επιτέλους αυτό καταργείται. Επιτέλους η φίμωση του Τύπου και των δημοσιογράφων δεν θα μπορεί να υπάρξει με το φόβητρο αυτών των αυστηρών νόμων που υπήρχαν.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Και εμείς ευχαριστούμε, κύριε Μπαλλή.
Παρακαλώ, κυρία Σταματάκη, έχετε τον λόγο.
ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα και με την ψήφισή του η χώρα μας θα πάψει να είναι σε έναν ακόμα τομέα θλιβερή, ντροπιαστική εξαίρεση. Από το 2001 μέχρι σήμερα ο πολιτικός γάμος των ομόφυλων ζευγαριών αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών, από χώρες της Βόρειας και της Λατινικής Αμερικής, της Νότιας Αφρικής και από τη Νέα Ζηλανδία. Πολλές χώρες ετοιμάζονται να τον αναγνωρίσουν, όπως η Αυστραλία και η Σλοβενία. Η Ελλάδα δεν είναι μέσα σε αυτές. Για την ακρίβεια στην Ελλάδα δεν έχει επεκταθεί ακόμα ούτε το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
Είναι κρίμα να μην πρωταγωνιστεί η Ελλάδα στο ζήτημα αυτό, δεδομένου ότι από το 1983 και μετά, το ελληνικό οικογενειακό δίκαιο παρακολούθησε τις διεθνείς εξελίξεις και σε πολλά ζητήματα ο Έλληνας νομοθέτης έκανε σαφώς προοδευτικές επιλογές, αλλά και ένα ολόκληρο κίνημα, το γυναικείο κίνημα, από τη δεκαετία του ’80 είχε θέσει τα ζητήματα του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της σεξουαλικής απελευθέρωσης, της ελεύθερης συμβίωσης ανάμεσα σε ομόφυλα και ετερόφυλα άτομα, της επίσημης αναγνώρισης από την πλευρά της πολιτείας των επιλογών αυτών, της νομικής κατοχύρωσης και της εξίσωσής τους με όλα όσα προβλέπει ο νόμος. Το σημερινό νομοσχέδιο, λοιπόν, έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εμπειρία έχει δείξει ότι η ισότητα απέναντι στους νόμους επηρεάζει και την κοινωνική ισότητα. Πώς η πολιτεία προτρέπει τους πολίτες να αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους τους ως ίσους, όταν νομοθετικά η ίδια δεν κατοχυρώνει αυτήν την ισότητα;
Η χώρα μας είναι από τις τελευταίες χώρες που δεν αναγνωρίζουν επίσημα τις ομόφυλες σχέσεις. Το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας στην κατεύθυνση της προστασίας των δικαιωμάτων όλων των πολιτών εξίσου και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί αυτός ο νόμος είναι η μόνη νομική αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών.
Πρώτα απ’ όλα είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζει πλήρως την οικογενειακή σχέση ανάμεσα στα δύο άτομα –αυτό αφορά όλα τα ζευγάρια που επιλέγουν να συνάψουν το σύμφωνο συμβίωσης– και επομένως όλα τα δικαιώματα που σχετίζονται με τη φορολογία, τα κληρονομικά, την ασφάλεια υγείας, τα επιδόματα, τις συντάξεις, την άδεια παραμονής, την απόκτηση ιθαγένειας και όσες άλλες νομικές διατάξεις υπάρχουν για την προστασία της οικογένειας.
Βέβαια, το νομοσχέδιο αυτό έχει πάρα πολλά κενά, αφήνει πάρα πολλά πράγματα απ’ έξω. Αφήνει απ’ έξω, πρώτα και κύρια, τον πολιτικό γάμο ανάμεσα στα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν ασχολείται με το θέμα της τεκνοθεσίας από τα ομόφυλα ζευγάρια. Αφήνει απ’ έξω τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες και που πρέπει να τα προστατεύσει ο νόμος. Αφήνει απ’ έξω τα trans άτομα.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ)
Ακόμα και σήμερα, πριν από λίγο, χρειάστηκε να βγούμε έξω για να μπορέσουν να μπουν μέσα στην Αίθουσα και να παρακολουθήσουν τη συνεδρίασή μας άτομα που είχαν άδεια να μπουν, αλλά δεν είχαν ταυτότητα. Θα πρέπει άμεσα να νομοθετήσουμε, για να αποκτήσουν, ιδιαίτερα τα άτομα αυτά, την ταυτότητα του φύλου.
Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει πολύ σύντομα να ανοίξει ένας κοινωνικός διάλογος, για να μπορέσουμε να νομοθετήσουμε και να φθάσουμε σε κάποια πράγματα που ήδη είναι ώριμα, κατά την άποψή μου, στην ελληνική κοινωνία.
Το νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει και άλλες τροπολογίες, που κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ θετικές. Δεν έχω πολύ χρόνο. Θεωρώ, όμως, ότι είναι πολλή σημαντική η ρύθμιση που γίνεται για τις μητέρες και τα μικρά παιδιά που κρατούνται μέσα στη φυλακή. Ήδη ένα κίνημα έχει ξεκινήσει και έχει αναπτυχθεί και ονομάζεται «Κανένα παιδί σε κελί. Κανένα παιδί στη φυλακή». Άρα, ο νόμος σήμερα έρχεται να ρυθμίσει πάρα πολύ θετικά αυτή την αλλαγή.
Νομίζω ότι το νομοσχέδιο, θα έλεγα, είναι γενικότερα για τους αόρατους αυτής της κοινωνίας, τους ομοφυλόφιλους που διεκδικούν το δικαίωμα της οικογενειακής ζωής, για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που απειλούνται από την άνοδο του ρατσισμού και των φασιστικών επιθέσεων.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε. Ολοκληρώνω.
Για τα παιδιά που ζουν στην παρανομία, για τα παιδιά που ζουν στη φυλακή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Δύο λεπτά είπατε; Δύο λεπτά είναι το ένα δεύτερο του χρόνου ομιλίας που είχατε. Ολοκληρώστε.
ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Αφαιρείτε χρόνο από τους συναδέλφους σας.
ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ: Για τους εφήβους που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις μέσα στις φυλακές και καταφέρνουν να περνάνε σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν.
Δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε, γιατί όλα αυτά είναι αυτονόητα δικαιώματα. Επειδή, όμως, για να κατοχυρωθούν αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα, χρειάστηκαν πολλά χρόνια αγώνων, μπορούμε να νιώθουμε χαρούμενοι που σήμερα επιτέλους έγινε ένα βήμα για τη δικαίωση αυτών των ανθρώπων και των αγώνων τους.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Τον λόγο έχει ο κ. Ψυχογιός.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το σημερινό νομοσχέδιο που αφορά το σύμφωνο συμβίωσης προχωράμε στην ικανοποίηση ενός ώριμου από καιρό αιτήματος, ενός βήματος προς την ισονομία, ώστε να μην υπάρχουν πολίτες β΄ κατηγορίας σε αυτή τη χώρα. Κι αυτό έρχεται σε συνέχεια άλλων νομοσχεδίων, όπως αυτού της ιθαγένειας.
Τελειώνουμε, επίσης, με μια υποκρισία, η οποία μας επέβαλε να μην κάνουμε τίποτα για ζητήματα ή να τα ρυθμίζουμε πλημμελώς, σαν να μην υπάρχει το ζήτημα ή σαν να μην το βλέπουμε. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν επιδιώξει να ρυθμίσουν το συγκεκριμένο ζήτημα ή άλλα ζητήματα ή, πολύ χειρότερα, είχαν επιλέξει να κρύψουν τέτοια ζητήματα κάτω από το χαλί.
Πρόκειται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για ένα ώριμο αίτημα, ένα αίτημα ευρύτερα δημοκρατικό, ένα προοδευτικό αίτημα και όχι στενά αριστερό. Δίνει έναν αέρα ισονομίας, που αφορά όλη την κοινωνία, αφορά ομοφυλόφιλους και ετεροφυλόφιλους.
Επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –επειδή ακούστηκε πολλές φορές σε αυτή την Αίθουσα- το ζήτημα δεν είναι τι κάνει ο καθένας στην ιδιωτική του ζωή. Εκείνο που μας ενδιαφέρει ως Βουλή και είναι αυτό που συζητάμε είναι το ζήτημα των δικαιωμάτων στο δημόσιο χώρο, οι υποχρεώσεις της πολιτείας, οι οποίες δεν είναι ιδιωτική υπόθεση και πρέπει να ρυθμίζονται θεσμικά.
Ακούστηκαν από την αντιπολίτευση διάφορα, μεταξύ των οποίων το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά άρθρα στο νομοσχέδιο αυτό. Και ίσως για άλλα νομοσχέδια αυτό να ήταν ακριβές.
Στο συγκεκριμένο, όμως, αν δούμε τη σημασία πολλών από τα άρθρα αυτά, δεν θα έπρεπε να αναφέρεται αυτό ως δικαιολογία.
Επιπλέον, δεν μπορούμε να πετάμε την μπάλα στην εξέδρα, αναφερόμενοι σε άλλα ζητήματα τα οποία έχουν επαρκώς απαντηθεί –τα «κόκκινα» δάνεια, το παράλληλο πρόγραμμα-, όταν συζητάμε ένα τέτοιο σημαντικό νομοσχέδιο.
Τέλος, το θέμα της τεκνοθεσίας νομίζω ότι καλύφθηκε και λύθηκε οριστικά από τον αρμόδιο Υπουργό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ελληνική πολιτεία επισήμως δεν προβλέπει τίποτα για τα ομόφυλα ζευγάρια. Παρόλα αυτά, στην ελληνική κοινωνία ζουν χιλιάδες τέτοια ζευγάρια τα οποία, αν και έχουν επιλέξει να ενώσουν τη ζωή τους στο πλαίσιο μιας σταθερής οικογενειακής σχέσης, αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσχέρειες τόσο σε προσωπικό όσο και σε περιουσιακό επίπεδο. Είναι ζητήματα που πρέπει να ρυθμιστούν.
Είναι ώριμη η ελληνική κοινωνία για την αποδοχή ενός συμφώνου συμβίωσης όπως αυτό; Η απάντηση είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάνει πολλά βήματα σε πολλά θέματα. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι οι κοινωνίες δεν ωριμάζουν μόνες τους, αλλά μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες αλλά και απαραίτητες θεσμικές παρεμβάσεις. Το σύμφωνο συμβίωσης μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Σήμερα, λοιπόν, όλοι οι ετερόφυλοι και ομόφυλοι βιώνουν σημαντικά προβλήματα σε πολλά και διαφορετικά πεδία -και είναι αλήθεια- στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, στις ελευθερίες. Όμως, οι επιμέρους αγώνες -κοινοβουλευτικοί ή κινηματικοί ή κοινωνικοί- για την επίλυση κάποιων από αυτά συνδέονται με τα υπόλοιπα προβλήματα και όχι μόνο αυτό, αλλά ενισχύουν και την προσπάθεια για την αλλαγή της πορείας της χώρας και την Κυβέρνηση της Αριστεράς.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο περιλαμβάνει, επίσης και άλλες διατάξεις οι οποίες είναι πολύ σημαντικές. Δεν θα αναφερθώ αναλυτικά, γιατί δεν έχω χρόνο. Είναι, πάντως, εξαιρετικά κρίσιμο ότι ο νομοθέτης χρησιμοποιεί πλέον αντικειμενικά κριτήρια για τη διερεύνηση του αν ένα έγκλημα είναι ή όχι ρατσιστικό.
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι πλέον μειώνεται το τιμωρητικό πλαίσιο το οποίο έχει να κάνει με τη διατάραξη συγκοινωνιών. Πηγαίνει ως ελαφρύ αδίκημα ή αποποινικοποιείται, όταν αυτό τελείται εξ αμελείας ή για την προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος.
Επίσης, υπάρχει το άρθρο 49 για τον ενιαίο τρόπο εξέτασης των δικηγόρων, ανεξαρτήτως του χρόνου εγγραφής τους στα μητρώα των δικηγορικών συλλόγων, το άρθρο 60 που αφορά στον διορισμό των δικαστικών λειτουργών, που διευκολύνεται και επιταχύνεται, το άρθρο 61, το οποίο απαντά σε ένα πάγιο αίτημα των δικηγόρων και των εργαζόμενων στα δικαστήρια για την ύπαρξη γιατρού για τις ανάγκες τους μέσα στα βασικά δικαστικά μέγαρα, όπως επίσης και η τροπολογία για το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας στους διοικητικούς υπαλλήλους στα καταστήματα κράτησης.
Τέλος, υπάρχουν σημαντικές διατάξεις που αφορούν τα υποθηκοφυλακεία, που οδηγούν στην εύρυθμη λειτουργία τους, ενώ υπάρχουν επίσης συγκεκριμένες τροπολογίες για τους εργαζόμενους στα υποθηκοφυλακεία για την παράταση της διόρθωσης των κτηματολογικών εγγράφων, καθώς επίσης και συγκεκριμένες επιτροπές οι οποίες θα ασχοληθούν με την αναμόρφωση των κωδίκων το επόμενο διάστημα. Βέβαια, να πούμε εδώ ότι και το σημερινό σχέδιο νόμου ήταν προϊόν μιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, γιατί εμείς δεν κάνουμε επιτροπές για να μην αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα έναν συνεπή δρόμο για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε αυτό αφορά το προσφυγικό με την τακτική που έχουμε ακολουθήσει είτε το συγκεκριμένο σύμφωνο συμβίωσης. Είμαστε αποφασισμένοι και θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο δυναμικά.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Ο κ. Τζαμακλής έχει τον λόγο.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΖΑΜΑΚΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αυτονόητη η ανάγκη του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας για το σύμφωνο συμβίωσης, αφενός, με την επέκτασή του και στα ομόφυλα ζευγάρια, αφετέρου με την αναγνώριση οικογενειακών δεσμών μεταξύ των μερών και των δύο τύπων του συμφώνου.
Το ελληνικό Σύνταγμα, παράγραφος 1 του άρθρου 2, παράγραφος 1 του άρθρου 4, παράγραφος 1 του άρθρου 5 και εδάφιο 2, παράγραφος 1 του άρθρου 9, και η ΕΣΔΑ, συνδυασμός του άρθρου 8 με το άρθρο 14, προστατεύουν την αρχή της ισότητας των πολιτών και τον σεβασμό της διαφορετικότητας.
Περαιτέρω, το άρθρο 21 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρητώς καταδικάζει τις διακρίσεις βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Συνεπώς, συντρέχει υποχρέωση της πολιτείας, όχι μόνο να νομοθετήσει, αλλά και να εγγυηθεί τη δυνατότητα όλων για ισότιμη απόλαυση των δικαιωμάτων τους. Η υποχρέωση αυτή ενισχύεται από την έκδοση διαφόρων σχετικών οδηγιών και ψηφισμάτων, όπου συστήνεται η κατάργηση των διακρίσεων σε βάρος των ομοφυλόφιλων ατόμων.
Άξια αναφοράς είναι και η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση «Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδος» για την παραβίαση των άρθρων 8 και 14 της ΕΣΔΑ, για τον λόγο ότι ο ν. 3719/2008 αποκλείει τα ομόφυλα ζευγάρια από τη δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης.
Η αναγκαιότητα αναγνώρισης οικογενειακών δεσμών μεταξύ των μερών του συμφώνου συμβίωσης προκύπτει ως υποχρέωση της πολιτείας, πέραν της ύπαρξης πραγματικών καταστάσεων που χρήζουν ρυθμίσεων, και από τη σημαντική διεύρυνση της έννοιας «οικογενειακή ζωή» σε πληθώρα αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, οι οποίες αντανακλούν τις σύγχρονες κοινωνικές αντιλήψεις.
Η απουσία ρυθμιστικού πλαισίου για τα ομόφυλα ζευγάρια στη χώρα μας –από τις τελευταίες στην Ευρώπη- προκαλεί και πρακτικά ζητήματα, όπως περιουσιακή κατοχύρωση, ασφάλιση, φορολογία και λοιπά.
Παρόμοια πρακτικά ζητήματα υφίστανται και για τα ετερόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, παραδείγματος χάρη συνυπηρέτηση, φορολογία, ασφάλεια υγείας, επιδόματα κοινωνικής ασφάλισης, συντάξεις, δυνατότητα απόκτησης παραμονής και ιθαγένειας, άρνηση κατάθεσης ενώπιον δικαστηρίου σε βάρος του συντρόφου, αναγνώριση του συντρόφου ως οικείου για ιατρικά θέματα κλπ.. Η στέρηση αυτών των δικαιωμάτων είναι αδιανόητη σε μια σύγχρονη και δημοκρατική πολιτεία. Με τις επιμέρους ρυθμίσεις αίρονται όλα τα εμπόδια και κατοχυρώνονται δικαιώματα.
Το νομοσχέδιο, όμως, περιέχει σημαντικές ρυθμίσεις και για άλλα ζητήματα. Η σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας συνιστά αναγκαία ρύθμιση για την αντιμετώπιση της προκύψασας ανάγκης για τη χάραξη στρατηγικής και τον συντονισμό όλων των πρωτοβουλιών κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, που πλέον αναλαμβάνουν τα όργανα της πολιτείας.
Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα είναι όλες αναγκαίες με σημαντικότερες εκείνες που αφορούν τις κρατούμενες μωρομάνες, τα εγκλήματα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά και τους ανηλίκους. Ομοίως αναγκαίες είναι και οι προτεινόμενες τροποποιήσεις στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, καθώς και αυτές που εισάγουν ρυθμίσεις σχετικές με το σωφρονιστικό σύστημα και τα καταστήματα κράτησης.
Τέλος, έχω την άποψη ότι η εισαγωγή της αρχής της αναλογικότητας στις διατάξεις περί αστικής ευθύνης του Τύπου ως προκύψασα αναγκαιότητα και από τη διαμόρφωση νομολογίας του Αρείου Πάγου πρόκειται να επιτελέσει τον σκοπό της, που ρητώς είναι ο συμβιβασμός, η συνεννόηση και η ανακούφιση της δικαιοσύνης από μεγάλο φορτίο σχετικών υποθέσεων.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Και εμείς ευχαριστούμε για την τήρηση του χρόνου.
Ο κ. Παναγιώταρος έχει τον λόγο.
ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Όπως είπε και ο κ. Τσίπρας, ο Πρωθυπουργός, το εν λόγω νομοσχέδιο θα έπρεπε να έχει έρθει εδώ και μήνες και ήταν λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, πού να βρει χρόνο ο κ. Τσίπρας για το εν λόγω νομοσχέδιο, όταν έφερνε μνημόνια, προαπαιτούμενα, έφερνε τα «κοράκια», τα distress funds στην πατρίδα μας για να πάρουν την περιουσία όλων των Ελλήνων, για να κάνει όλα αυτά.
Και αφού πέρασε μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες μια πλειάδα νομοσχεδίων, που ούτε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία-ΔΗΜΑΡ δεν είχαν σκεφτεί, είπε να αποτελειώσει και τον ελληνικό λαό, εκτός από οικονομικής απόψεως, να τον αποτελειώσει και από ηθικής απόψεως.
Διότι με τον εν λόγω νομοσχέδιο, το σύμφωνο συμβίωσης, αποτελειώνετε την κοινωνία και ηθικά. Και σε συνδυασμό και με το «λαθρονομοσχέδιο» -το νομοσχέδιο περί αποδόσεως της ιθαγένειας σε όποιον μπαίνει στην πατρίδα μας- προβαίνετε σε μια έμμεση γενοκτονία των Ελλήνων, διά της αλλοίωσης του πληθυσμού από αλλοδαπούς, αλλόθρησκους, αλλόφυλους, και από το γεγονός ότι προσπαθείτε με κάθε μέσο να κυνηγήσετε, να διώξετε την παραδοσιακή οικογένεια και να φέρετε άλλου τύπου οικογένειες, οι οποίες δεν θα μπορούν να διαιωνίσουν το είδος.
Το νομοσχέδιο που φέρνετε σήμερα είναι αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο της νέας τάξης πραγμάτων -που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό όπως είπε κάποιος ομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ- ένα προαπαιτούμενο κρυφό ή φανερό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των παγκόσμιων δυναστών και των διαφόρων εθνομηδενιστικών ΜΚΟ, αυτών που τόσο πολύ αγαπάτε και τις απομυζείτε με διαφόρους τρόπους, τεράστια κονδύλια, εις βάρος των πατρίδων και των εθνών.
Είναι αυτές οι ΜΚΟ που, τάχα μου τάχα μου, κόπτονται και ενδιαφέρονται για το καλό των ανθρώπων, για τα δικαιώματα και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, του πλουραλισμού, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας, των ανοιχτών συνόρων, των gay, των trans, των lesbian, των σεξουαλικά μη προσδιορισμένων, όλων αυτών.
Και φυσικά, είναι αυτές οι ΜΚΟ, που αποδεδειγμένα χρηματοδοτούνται από χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ και που φυσικά, στις χώρες αυτές δεν θα τολμούσαν καν, αυτές οι ΜΚΟ να δραστηριοποιηθούν, διότι σε αυτές τις χώρες τους διαφορετικούς τους πετάνε από τις ταράτσες. Αλλά εκεί δεν λέτε λέξη. Μούγκα γι’ αυτές τις χώρες.
Είναι αυτές οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος και άλλους, οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι η διάλυση των εθνών και των πατρίδων. Είναι αυτοί που με πρόσχημα το δέντρο των δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θέλουν να βλέπουμε το δάσος του ξεχαρβαλώματος κάθε ηθικής αξίας σε αυτόν τον τόπο, που προσπαθούν να μας πείσουν από το πρωί σήμερα με διάφορα επιχειρήματα, τα οποία ακούγονται εύηχα, αλλά είναι πολύ σαθρά, όπως ότι το εν λόγω νομοσχέδιο θα διευκολύνει διάφορες λειτουργικές καταστάσεις καθημερινότητας των ομοφυλοφίλων, λες και το κράτος αυτό με τους νόμους που φέρνει και ψηφίζει αυτή η Κυβέρνηση, που έχει κάνει τον βίο αβίωτο όλων των Ελλήνων, ενδιαφέρεται για τυχόν λειτουργικές διευκολύνσεις.
Ακούσαμε ότι κόπτεστε για τα περιουσιακά ζητήματα των ομοφυλοφίλων. Επί της ουσίας, αφού είναι μια συμβολαιογραφική πράξη, πηγαίντε κάντε μια συμβολαιογραφική πράξη. Μήπως έχει να κάνει με το αν θα πληρώσουν λιγότερο φόρο κληρονομιάς; Αυτό είναι το όλο πρόβλημα και το ζήτημα; Αλλά από την άλλη με τα μέτρα που φέρνετε, έχετε πάρει τις περιουσίες όλων των Ελλήνων: Ομοφυλόφιλων, ετερόφυλων, ετεροφυλόφιλων, των πάντων. Τώρα ποιο είναι το πρόβλημα να ενδιαφέρεστε και να κόπτεστε για τα περιουσιακά ζητήματα;
Χρησιμοποιήσατε τα παραδείγματα διαφόρων χωρών, όπως της Ιρλανδίας, μιας καθολικής, συντηρητικής χώρας, όπου με δημοψήφισμα το 63% ψήφισε «ναι» στους γάμους ομοφυλοφίλων. Γιατί δεν κάνετε και εδώ ένα δημοψήφισμα; Γιατί δεν αναφέρετε το παράδειγμα άλλων χωρών, όπως στη Σλοβενία, η οποία με δημοψήφισμα είπε «όχι»;
Επικαλείστε διάφορες επιστημονικές μελέτες, αλλά πάντοτε αλά καρτ, γιατί μέχρι τη δεκαετία του ’70 η ομοφυλοφιλία δεν συνδεόταν με την ανθρώπινη φύση, αλλά αποτελούσε ψυχοπαθολογική εκτροπή. Έτσι έλεγαν τα ντοκουμέντα και οι επιστημονικές μελέτες και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, αλλά μετά για να γίνετε όλοι politically correct, καθώς πρέπει, για να μην σας κάνει «ντα» ο παγκόσμιος κυβερνήτης, το αλλάξατε και βάλατε τον όρο «διαφορετικότητα» ή αλλιώς, αφού θέλετε να μιλήσουμε για επιστήμη, ότι έλεγε ο Καθηγητής Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης στο βιβλίο του, όπου δίδασκε στη νομική επιστήμη τα του «περί γενετήσιου ενστίκτου εγκλήματος». Κατόπιν, ο όρος άλλαξε.
Επίσης, να ρωτήσω κάτι; Αλήθεια μιας και μιλάμε για αιμοδοσία, έχετε δει τη φόρμα όταν πάει κάποιος να δώσει αίμα; Μήπως πρέπει να το αλλάξετε; Γιατί απαγορεύει στους ομοφυλόφιλους να δώσουν αίμα; Μήπως υπάρχει μια επιστημονική εξήγηση γι’ αυτό; Είναι ρατσιστικό σε όλα τα νοσοκομεία της Ελλάδας, σε όλα τα νοσοκομεία του κόσμου;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Μπαίνουμε στο τέλος της συζήτησης. Παρακαλώ, συντομεύστε.
ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ: Ποιοι είστε εσείς, που λοιδορείτε, στηλιτεύετε, προσπαθείτε να εξευτελίσετε καθ’ οιονδήποτε τρόπο την παραδοσιακή οικογένεια; Γιατί μιλάτε συνεχώς για οικογένεια, αλλά τη λοιδορείτε; Μιλήσατε για άρση αδικιών και απόδοση δικαιωμάτων. Ναι, είδαμε τα δικαιώματα, γι’ αυτούς που δεν θέλουν τον ΑΜΚΑ, γι’ αυτούς που δεν θέλουν την ηλεκτρονική ταυτότητα, είδαμε τα δικαιώματα των πολυτέκνων, που τους κυνηγάτε, και τα δικαιώματα πολλών άλλων. Και αύριο θα έρθουν και άλλοι και θα σας ζητήσουν δικαιώματα: κτηνοβάτες, παιδόφιλοι, παρτουζιάρηδες, επιδειξίες, όλοι αυτοί θα ζητάνε και αυτοί δικαιώματα. Θα τους τα δώσετε;
Αναφέρθηκαν πολλά. Είπατε ότι η υιοθεσία δεν είναι στο κόλπο, αλλά είναι το επόμενο βήμα. Είπατε πολλά, δεν έχουμε χρόνο βλέπετε, γιατί θέλετε και άρον-άρον να τελειώσετε το εν λόγω νομοσχέδιο. Όπως και να έχει, ευτυχώς θεσπίζεται το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας μπας και βρουν το δίκιο τους εκεί οι Έλληνες και για τον ρατσισμό που υφίστανται από όλους αυτούς, που θέλουν τη διάλυση αυτής της πατρίδας.
Και για όλους όσους είπαν ότι εμείς και όλοι, όσοι λέμε αυτά, είμαστε θύλακες οπισθοδρόμησης, λέμε ότι εάν είναι να είσαι οπισθοδρομικός, επειδή θέλεις τις παραδοσιακές σου αξίες, την τιμή, την αξιοπρέπεια, τα ήθη και τα έθιμα αυτού του τόπου, να πιστεύει στο τρίπτυχο πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, ναι, είμαστε οπισθοδρομικοί και οτιδήποτε άλλο θελήσετε. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Τελευταία ομιλήτρια η κ. Βαγενά. Ούτε για πέντε λεπτά, κυρία Βαγενά.
Θα κλείσει ο Υπουργός με σύντομη παρέμβαση.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΑΡΑ: Οι Βουλευτές δεν μιλάνε ποτέ.
ΑΝΝΑ ΒΑΓΕΝΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Όπως γνωρίζετε στις αρχές του μήνα, πριν από λίγο καιρό, έφυγε από τη ζωή ο Μηνάς Χατζησάββας, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς μας και ένας σπουδαίος, καλός, ευγενικός άνθρωπος. Ο Μηνάς ποτέ δεν έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Μετά τον θάνατό του έκανα μία δήλωση: Ότι στη μνήμη της προσωπικής του αγωνίας θα προσπαθήσω να περάσει το σύμφωνο συμβίωσης από τη Βουλή. Δέχτηκα επιθέσεις για αυτήν τη δήλωσή μου. Απόψε, όμως, είμαι ικανοποιημένη, γιατί αυτό το σύμφωνο θα ψηφιστεί.
Πιστεύω ότι απόψε η Βουλή μας κάνει ένα θαρραλέο βήμα, ένα βήμα ενάντια σε μία τεράστια κοινωνική υποκρισία. Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί γάμοι, «ορθόδοξοι», οι οποίοι όμως κρύβουν μια τεράστια υποκρισία. Είναι ο «φερετζές», όπως λέει ο λαός μας, άλλων σεξουαλικών προτιμήσεων. Και αυτό συμβαίνει σε πολλούς ευυπόληπτους πολίτες και από τον χώρο της τέχνης αλλά και της πολιτικής και της Eκκλησίας.
Στους γάμους αυτούς, σε αυτές τις οικογένειες μεγαλώνουν παιδιά. Είναι υγιές αυτό το περιβάλλον; Σας ρωτάω. Παιδιά που γεννήθηκαν μόνο και μόνο για κοινωνική κάλυψη και όχι από πραγματική αγάπη; Λοιπόν, ας σταματήσει αυτή η υποκρισία.
Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας πολύ κρίσιμης καμπής, όχι μόνο για το δίκαιό μας, αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Θα έλεγα μάλιστα ότι το θέμα εκτός από δικαιοπολιτικό, είναι πρώτιστα κοινωνικό και ανθρωπιστικό.
Σήμερα δεν καλούμαστε να ψηφίσουμε απλά την επέκταση μιας εναλλακτικής νομικής μορφής, αλλά σήμερα ψηφίζουμε ένα αντίδοτο κατά της μοναξιάς, ένα αντίδοτο ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό της επιβαλλόμενης περιθωριοποίησης και του στιγματισμού.
Κάποιοι μπορεί να ανησυχούν, να αναστατώνονται, ακόμα και να παρεκτρέπονται. Καθετί νέο, ο άνθρωπος το φοβάται. Δυσπιστεί. Είναι επιθετικός. Αυτό εγειρόταν το 1952, που απέκτησαν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες, όταν το 1953 η Ελένη Σκούρα, η πρώτη Ελληνίδα Βουλευτίνα, πέρασε αυτό εδώ το κατώφλι ίση μεταξύ ίσων.
Η κοινωνία εξελίσσεται, τα ήθη αλλάζουν, ο κόσμος προχωρά. Και όταν αυτό γίνεται προς την κατεύθυνση της ελευθερίας, της κατοχύρωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της αγάπης, αυτή η εξέλιξη εγώ λέω ότι είναι καλή. Και κάτι παραπάνω: Είναι επιβεβλημένη, γιατί έχει να κάνει με τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής.
Θα σας πω απλά ότι υπό άλλα δεδομένα και σε μια άλλη γωνιά της γης, το ανώτατο δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δέχτηκε πριν μερικούς μήνες ότι η ένωση δύο ανθρώπων δίνει σάρκα και οστά στην αγάπη, που ως συναίσθημα ξεπερνάει κάποτε και τον θάνατο.
Κανένας από όσους πολίτες ζητούν αυτήν τη νομική κατοχύρωση της συμβίωσής τους δεν ευτελίζει την έννοια της συμβίωσης δύο ανθρώπων, όπως την εννοούμε παραδοσιακά. Αντιθέτως, τη σέβονται και την εκτιμούν τόσο πολύ, ώστε να τη διεκδικούν για τον εαυτό τους.
Εδώ θέλω να σας πω μία σκέψη και αν θέλετε τη λαμβάνετε υπ’ όψιν σας. Με αυτό το σύμφωνο συμβίωσης θα μπορούν να συμβιώσουν και άνθρωποι του ιδίου φίλου, δυο φίλες, ας πούμε, ή δυο φίλοι, οι οποίοι δεν έχουν τέτοια σεξουαλική προτίμηση, δεν θέλουν να είναι και σεξουαλικά ζευγάρι, όμως έχουν μείνει μόνοι τους στη ζωή, δυο ηλικιωμένοι άνθρωποι, δυο ηλικιωμένες φίλες. Θα μπορούν να ενώσουν τη ζωή τους, να ενώσουν τις περιουσίες τους, τα λεφτά τους και να ζήσουν μαζί, νόμιμα. Για σκεφτείτε και αυτήν την παράμετρο. Είναι κάτι που δεν το ανέφερε κανείς εδώ. Πιστεύω, λοιπόν, ότι αυτό το νομοσχέδιο που περνάμε απόψε είναι κυρίως ανθρωπιστικό και ενάντια της μοναξιάς.
Σήμερα εδώ στην Ολομέλεια της ελληνικής Βουλής, ας προσπαθήσουμε να σβήσουν τα χρώματα: Μαύρα, άσπρα, κόκκινα ή οτιδήποτε άλλο. Ας μείνει μόνο το λευκό, το χρώμα της αγάπης και στο όνομα των Χριστουγέννων που έρχονται.
Εύχομαι σε όλους σας: Καλές γιορτές, καλά Χριστούγεννα και αγάπη σε όλους σας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Ευχαριστούμε κι εμείς.
Τον λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Η συζήτηση του σημερινού νομοσχεδίου ξεκίνησε με αρκετά θέματα ανοιχτά και υπό διευκρίνιση. Νομίζω ότι καταλήγουμε, έχοντας συνεννοηθεί στα περισσότερα, στα κυριότερα. Πιστεύω ότι και ορισμένες παρεξηγήσεις πια έχουν αρθεί. Είχα ακούσει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησης να λέγεται ότι θα έχουμε μια συρροή και έναν χείμαρρο από τροπολογίες. Νομίζω ότι ήταν ελάχιστες. Οι βουλευτικές ήταν νομίζω μόνο δύο και οι υπουργικές τέσσερις. Μάλιστα, η Γραμματεία με κάλεσε να τις επαναλάβω. Τις έχω ήδη ανακοινώσει, βέβαια. Δεν τις ακούτε για πρώτη φορά τώρα. Οι δύο μάλιστα, είχαν ανακοινωθεί από χτες.
Είναι μια που αφορούσε την αλλαγή της περιφέρειας, στην οποία γίνεται η δημοσίευση για τις εκτελέσεις, η άλλη αφορούσε τη διακοπή της δίκης, η τρίτη ήταν εκείνη που αφορούσε το πτωχευτικό δίκαιο και την έναρξη της λειτουργίας του θεσμού του λειτουργού αφερεγγυότητας και η τελευταία ήταν αυτήν την οποία υποστήριξε, εισήγαγε ο κ. Παπαγγελόπουλος, για την οποία έγινε και συζήτηση προηγουμένως με αφορμή τοποθετήσεις και του κ. Αθανασίου και του κ. Βενιζέλου. Είναι το μόνο σημείο στο οποίο θα ήθελα να κάνω μια τελική διευκρίνιση, διότι στη συζήτηση προηγουμένως η διακοπή του διαλόγου δεν μου επέτρεψε να εξηγήσω πλήρως τη ρύθμιση.
Έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις, κύριε Πρόεδρε, όπου από τη μία πλευρά η αποκάλυψη κάποιου δεδομένου μπορεί να επιτρέψει στη δικαιοσύνη να φέρει το φως σε υποθέσεις με πολύ σημαντικό αντικείμενο για τη χώρα, πιθανώς με όφελος δημοσιονομικό εκατομμυρίων και από την άλλη πλευρά, μπορεί το μόνο το οποίο έχει θιγεί να είναι ότι έγινε υπεξαγωγή ενός εγγράφου από έναν πολίτη. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αναλογικότητα, ως αρχή συνταγματικά κατοχυρωμένη, αυτό το οποίο επιβάλλει είναι να ληφθεί υπ’ όψιν το κυριότερο. Πρόκειται για στάθμιση συνταγματικής περιωπής, μεταξύ άλλων, διότι αν το αποδεικτικό μέσο χρησιμοποιηθεί, και το άρθρο 20 του Συντάγματος, που αφορά την προσφυγή στη δικαιοσύνη και το κύρος της δικαιοσύνης, συγκαιροποιείται. Σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπεται ότι μπορεί να γίνει χρήση του μέσου κάτω από δικαιοκρατικές προϋποθέσεις, αν είναι το μόνο αποδεικτικό μέσο, αν βαρύνει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η βλάβη η οποία θα προκληθεί κι αν θίγεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Τα άλλα σημεία νομίζω είχαν διευκρινιστεί. Οπωσδήποτε φτάσαμε στο τέλος μιας συζήτησης η οποία έχει ιστορικές διαστάσεις, γιατί αλλάζουνε θεσμοί με ιστορία χιλιετιών και πιστεύω ότι αυτό τιμά το Κοινοβούλιο σήμερα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» και η ψήφισή του θα γίνει χωριστά.
Επί των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 27, 28, 42, 46 και 56 του σχεδίου νόμου έχει υποβληθεί αίτηση διεξαγωγής ονομαστικής ψηφοφορίας από Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Θα αναγνώσω τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση Βουλευτών, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή τους. Αν δεν υπάρχει…
Ο κ. Κυριαζίδης Δημήτριος…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, είναι εδώ οι Βουλευτές. Δείξτε λίγη ανοχή, μέχρι να έρθουν οι συνάδελφοι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Εντάξει, θα ξεκινήσουμε από τους αμέσως επόμενους. Αλλά έλεος.
ΘΕΟΔΩΡΑ (ΝΤΟΡΑ) ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ψυχραιμία, κύριε Πρόεδρε. Όχι και «έλεος». Παραμονές Χριστουγέννων «έλεος»;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ: Είναι εδώ όλοι οι Βουλευτές. Είναι εδώ έξω κι έρχονται.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Λέω για την γενικότερη παρουσία στο παρά ένα της ψηφοφορίας. Ηρεμήστε! Μην καταλαμβάνεστε από ιερή αγανάκτηση κιόλας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ: Το έλεος που είπατε, όμως;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Προχωρούμε λοιπόν.
Για την ψήφιση του νομοσχεδίου επί της αρχής και επί των άρθρων 1,15 και 29 και της τροπολογίας με γενικό αριθμό 112 και ειδικό 6 του σχεδίου νόμου έχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας από Βουλευτές του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή.
Θα αναγνώσω τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή, για να διαπιστωθεί αν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της.
Ο κ. Μιχαλολιάκος Νικόλαος. Παρών.
Ο κ. Αϊβατίδης Ιωάννης. Παρών.
Η κ. Βλάχου Σωτηρία. Παρούσα.
Ο κ. Γερμενής Γεώργιος. Παρών.
Ο κ. Γρέγος Αντώνιος. Παρών.
Η κ. Ζαρούλια Ελένη. Παρούσα.
Ο κ. Ηλιόπουλος Παναγιώτης. Παρών.
Ο κ. Καρακώστας Ευάγγελος. Παρών
Ο κ. Κασιδιάρης Ηλίας. Παρών.
Ο κ. Κούζουλος Νικόλαος. Παρών.
Ο κ. Κουκούτσης Δημήτριος. Παρών.
Ο κ. Λαγός Ιωάννης. Παρών.
Ο κ. Μίχος Νικόλαος. Παρών.
Ο κ. Μπαρμπαρούσης Κωνσταντίνος. Παρών.
Ο κ. Παναγιώταρος Ηλίας. Παρών.
Ο κ. Παππάς Χρήστος. Παρών.
Ο κ. Σαχινίδης Ιωάννης. Παρών.
Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή.
Για την ψήφιση του νομοσχεδίου επί της αρχής και επί των άρθρων 1 και 46 του σχεδίου νόμου, έχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας, από τους Βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και Βουλευτές του Ποταμιού.
Θα αναγνώσω τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού για να διαπιστωθεί αν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της.
Ο κ. Αρβανιτίδης Γεώργιος. Παρών.
Ο κ. Γρηγοράκος Λεωνίδας. Παρών.
Ο κ. Θεοχαρόπουλος Αθανάσιος. Παρών.
Ο κ. Κεγκέρογλου Βασίλειος. Παρών.
Η κ. Κεφαλίδου Χαρά. Παρούσα.
Ο κ. Κουτσούκος Γιάννης. Παρών.
Ο κ. Κρεμαστινός Δημήτριος. Παρών.
Ο κ. Κωνσταντινόπουλος Οδυσσέας. Παρών.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος Δημήτριος. Παρών.
Ο κ. Λοβέρδος Ανδρέας. Παρών.
Ο κ. Μανιάτης Ιωάννης. Παρών.
Ο κ. Παπαθεοδώρου Θεόδωρος. Παρών.
Ο κ. Σκανδαλίδης Κωνσταντίνος. Παρών.
Ο κ. Τζελέπης Μιχάλης. Παρών.
Η κ. Παρασκευή (Εύη) Χριστοφιλοπούλου. Παρούσα.
Ο κ. Αμυράς Γεώργιος. Παρών.
Ο κ. Θεοχάρης (Χάρης) Θεοχάρης. Παρών.
Ο κ. Γεώργιος Μαυρωτάς. Παρών.
Ο κ. Ιάσων Φωτήλας. Παρών.
Ο κ. Σπυρίδων Δανέλλης. Παρών.
Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού.
Για την ψήφιση του νομοσχεδίου επί των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 27, 28, 42, 46 και 56 του σχεδίου νόμου, έχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας, από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Θα αναγνώσω τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, για να διαπιστωθεί αν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της.
Ο κ. Κυριαζίδης Δημήτριος. Παρών.
Ο κ. Κόνσολας Εμμανουήλ. Παρών.
Ο κ. Βεσυρόπουλος Απόστολος. Παρών.
Ο κ. Δαβάκης Αθανάσιος. Παρών.
Ο κ. Γιόγιακας Βασίλειος. Παρών.
Ο κ. Κατσανιώτης Ανδρέας. Παρών.
Ο κ. Μπουκώρος Χρήστος. Παρών.
Ο κ. Γεωργαντάς Γεώργιος. Παρών.
Ο κ. Τζαβάρας Κωνσταντίνος. Παρών.
Ο κ. Χαρακόπουλος Μάξιμος. Παρών.
Ο κ. Βαγιωνάς Γεώργιος. Παρών.
Ο κ. Κέλλας Χρήστος. Παρών.
Ο κ. Στύλιος Γεώργιος. Παρών.
Ο κ. Βλάσης Κωνσταντίνος. Παρών.
Ο κ. Τσιάρας Κωνσταντίνος. Παρών.
Ο κ. Αθανασίου Χαράλαμπος. Παρών.
Ο κ. Αναστασιάδης Σάββας. Παρών.
Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας.
Συνεπώς διακόπτουμε τη συνεδρίαση για δέκα (10΄) λεπτά, σύμφωνα με τον Κανονισμό.
(ΔΙΑΚΟΠΗ)
(ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση.
Δέχεστε να συμπτύξουμε τις προβλεπόμενες από τον Κανονισμό ψηφοφορίες σε μία;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Το Σώμα συμφώνησε.
Θα διεξαχθεί ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής και επί των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 27, 28, 29, 42, 46 και 56 και της τροπολογίας με γενικό αριθμό 112 και ειδικό αριθμό 6 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις».
Οι αποδεχόμενοι την αρχή και τα άρθρα του νομοσχεδίου λέγουν «ΝΑΙ».
Οι μη αποδεχόμενοι την αρχή και τα άρθρα του νομοσχεδίου λέγουν «ΟΧΙ».
Οι αρνούμενοι ψήφο λέγουν «ΠΑΡΩΝ».
Καλούνται επί του καταλόγου η κ. Αναστασία Γκαρά από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης από τη Νέα Δημοκρατία.
Παρακαλώ να αρχίσει η ανάγνωση του καταλόγου.
(ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ)
(ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Υπάρχει κάποιος συνάδελφος που δεν άκουσε το όνομά του; Κανείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ενημερώνω ότι έχουν έρθει στο Προεδρείο επιστολές συναδέλφων, οι οποίες εκφράζουν πρόθεση ψήφου, θα καταχωριστούν στα Πρακτικά της σημερινής συνεδρίασης, αλλά δεν προσμετρώνται στο αποτέλεσμα.
(Οι προαναφερθείσες επιστολές έχουν ως εξής:
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κηρύσσεται περαιωμένη η ψηφοφορία και παρακαλώ τους κυρίους ψηφολέκτες να προβούν στην καταμέτρηση των ψήφων και την εξαγωγή του αποτελέσματος.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 16, όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 16 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό, κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 17 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 17 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 18 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 18 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 19 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 19 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 20 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 20 έγινε δεκτό όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 21 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 21 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 22 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 22 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 23 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 23 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 24 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 24 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 25 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 25 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 26 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 26 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 30 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 30 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 31 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 31 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 32 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 32 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 33 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 33 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 34 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 34 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 35 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 35 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 36 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 36 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 37 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 37 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 38 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 38 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 39 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 39 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 40 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 40 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 41 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 41 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 43 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 43 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 44 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 44 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 45 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 45 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 47 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 47 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 48 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 48 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 49 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 49 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 50 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 50 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 51 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 51 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 52 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 52 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 53 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 53 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 54 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 54 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 55 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 55 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 57 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 57 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 58 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 58 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 59 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 59 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 60 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 60 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 61;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 61 έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 62;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, το άρθρο 62 έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτή η τροπολογία με γενικό αριθμό 128 και ειδικό 22;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτή, δεκτή.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, η τροπολογία με γενικό αριθμό 128 και ειδικό 22 έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιο άρθρο.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτή η τροπολογία με γενικό αριθμό 129 και ειδικό 23;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτή, δεκτή.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, η τροπολογία με γενικό αριθμό 129 και ειδικό 23 έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιο άρθρο.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτή η τροπολογία με γενικό αριθμό 133 και ειδικό 27;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτή, δεκτή.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΑΣΩΝΑΣ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, η τροπολογία με γενικό αριθμό 133 και ειδικό 27 έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιο άρθρο.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτή η τροπολογία με γενικό αριθμό 135 και ειδικό 29;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτή, δεκτή.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, η τροπολογία με γενικό αριθμό 135 και ειδικό 29 έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιο άρθρο.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτή η τροπολογία με γενικό αριθμό 132 και ειδικό 26;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτή, δεκτή.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ: Παρών.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Παρών.
ΙΑΣΩΝ ΦΩΤΗΛΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Παρών.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, η τροπολογία με γενικό αριθμό 132 και ειδικό 26 γίνεται δεκτή κατά πλειοψηφία και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιο άρθρο.
(ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗΣ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Οι συνάδελφοι κ.κ. Μηταφίδης Τριαντάφυλλος και Καραναστάσης Απόστολος ζητούν άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό. Η Βουλή εγκρίνει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαβίβασε στη Βουλή, στις 18.12.2015 σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και το ν. 3126/2003 «Ποινική ευθύνη των Υπουργών», όπως ισχύει, ποινικές δικογραφίες που αφορούν:
Στον πρώην Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων Γεώργιο Σουφλιά και στον πρώην Υφυπουργό Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Απόστολο Ανδρεουλάκο.
Στους διατελέσαντες Υπουργούς Γεωργίας κατά το χρονικό διάστημα 1996-2010 κ.κ. Στέφανο Τζουμάκα, Γεώργιο Ανωμερίτη, Γεώργιο Δρυ, Σάββα Τσιτουρίδη, Ευάγγελο Μπασιάκο, Αλέξανδρο Κοντό, Σωτήριο Χατζηγάκη και Αικατερίνη Μπατζελή.
Στον πρώην Υπουργό Εθνικής Άμυνας κατά το 2003 κ. Γιάννο Παπαντωνίου.
(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω το αποτέλεσμα της διεξαχθείσης ονομαστικής ψηφοφορίας.
Ψήφισαν συνολικά 249 Βουλευτές.
Υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου, δηλαδή «ΝΑΙ», εψήφισαν 193 Βουλευτές.
Κατά της αρχής του νομοσχεδίου, δηλαδή «ΟΧΙ», εψήφισαν 56 Βουλευτές.
Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
(Όρθιοι οι Βουλευτές χειροκροτούν ζωηρά και παρατεταμένα)
Επί του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 1 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 2 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 2 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 3 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 3 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 4 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 4 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 5 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 5 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 6 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 6 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 7 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 190 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 59 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 7 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 8 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 8 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 9 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 189 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 60 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 9 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 10 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 189 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 60 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 10 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 11 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 189 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 60 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 11 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 12 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 12 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε από τον Υπουργό, κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 13 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 13 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 14 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 193 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 66 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 14 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 15 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 167 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 79 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» ψήφισαν 3 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 15 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 27 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 155 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 91 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» ψήφισαν 3 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 27 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό, κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 28 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 155 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 91 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» ψήφισαν 3 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 28 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 29 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 191 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 58 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 29 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό, κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 42 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 164 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 82 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» ψήφισαν 3 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 42 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 46 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 151 Βουλευτές
«ΟΧΙ» ψήφισαν 80 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» ψήφισαν 18 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 46 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί του άρθρου 56 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 196 Βουλευτές
«ΟΧΙ» ψήφισαν 53 Βουλευτές.
Συνεπώς, το άρθρο 56 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
Επί της τροπολογίας με γενικό αριθμό 112 και ειδικό 6 του σχεδίου νόμου:
«ΝΑΙ» ψήφισαν 152 Βουλευτές.
«ΟΧΙ» ψήφισαν 94 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» ψήφισαν 3 Βουλευτές.
Συνεπώς η τροπολογία με γενικό αριθμό 112 και ειδικό 6 έγινε δεκτή, όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό, κατά πλειοψηφία και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιο άρθρο.
(Χειροκροτήματα)
Εισερχόμαστε στην ψήφιση του ακροτελεύτιου άρθρου του νομοσχεδίου.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το ακροτελεύτιο άρθρο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Το ακροτελεύτιο άρθρο έγινε δεκτό ομοφώνως.
Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία επί της αρχής και επί των άρθρων.
Δέχεστε να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο και στο σύνολό του;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Ερωτάται το Σώμα:Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωρισθεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
(Ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Παρασκευής 23 Οκτωβρίου 2015 και Σαββάτου 24 Οκτωβρίου 2015 και ερωτάται το Σώμα αν τα επικυρώνει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Συνεπώς, τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Παρασκευής 23 Οκτωβρίου 2015 και Σαββάτου 24 Οκτωβρίου 2015 επικυρώθηκαν.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 02.05΄ λύεται η συνεδρίαση για την Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016 και ώρα 09.30΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος κοινοβουλευτικό έλεγχο: συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
